Του Παναγιώτη Λιάκου
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως αποδείχθηκε στις προηγούμενες συνέχειες του αφιερώματος για τα έργα και τις ημέρες του, χρηματίστηκε και από την αγγλική κυβέρνηση και από τη γαλλική κυβέρνηση μέσω του εμπόρου όπλων Μπάζιλ Ζαχάρωφ για να δημιουργήσει προπαγανδιστικό δίκτυο υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ, να εκθρονίσει τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ και να βάλει την Ελλάδα στον πόλεμο.
Η πάροδος των χρόνων και ο αποχαρακτηρισμός χιλιάδων σελίδων κρατικών εγγράφων στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στη Ρωσία, αλλά και σε άλλες χώρες αποκαλύπτουν το αληθινό, ιδιαίτερα χαμηλό ηθικό ανάστημα του φιλόδοξου πολιτικού. Η αλήθεια, από εκεί που φιλοξενείτο μόνο στις σελίδες εφημερίδων του κωνσταντινικού Τύπου ή διατυπωνόταν από ευάριθμους… θαρραλέους της ευρύτερης Δεξιάς – αντιβενιζελικής παράταξης, σταδιακά γίνεται κοινός τόπος.
Η εξαγορά του ψευδεπίγραφου «εθνάρχη» από τους ξένους αποτυπώνεται πλέον ακόμα και σε πτυχιακές εργασίες που γίνονται δεκτές από πανεπιστημιακές σχολές. Ενα από τα παραδείγματα είναι η πτυχιακή εργασία του Ανδρέα Βούρτση, που εκπονήθηκε στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τιτλοφορείται «Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ: Ανάδειξη του ιστορικού του ρόλου μέσα από τη συγκρότηση του αρχείου του» και κατατέθηκε το 2011.
Εκεί, μεταξύ άλλων, εξιστορούνται οι συνθήκες ίδρυσης, τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα και η ιστορική διαδρομή του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Και σε αυτό το θέμα έβαλε το χέρι του ο Μπάζιλ Ζαχάρωφ. Διαβάζοντας, λοιπόν, την πτυχιακή εργασία για το Ινστιτούτο Παστέρ ο αναγνώστης ενημερώνεται και για τον χρηματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου και του κόμματος των Φιλελευθέρων από τον Ζαχάρωφ.
Στη σελίδα 40 αναφέρονται τα εξής: «Ο Ζαχάρωφ είναι ένα πρόσωπο-κλειδί στη συμμαχική προπαγάνδα στην Ελλάδα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Π.Π. Τα συμφέροντά του είναι παράλληλα με αυτά της Γαλλίας και της Βρετανίας στην περιοχή, και έτσι οι συμμαχικές κυβερνήσεις συνεργάζονται μαζί του, καθώς τους προσφέρει μια έμμεση κάλυψη των μεθοδεύσεών τους. Το 1915, οι τότε πρωθυπουργοί Βρετανίας και Γαλλίας, Lloyd George και Α. Briand, αναθέτουν στον Ζαχάρωφ την οργάνωση της φιλοσυμμαχικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, δίνοντας και την απαραίτητη χρηματοδότηση. Ο Ζαχάρωφ, πράγματι, τον Φεβρουάριο του 1916 ιδρύει στην Αθήνα το δημοσιογραφικό Πρακτορείο Ραδιό (Radio-Agence telegraphique, telegrammes et informations du monde entire) και παράλληλα εξαγοράζει τη συνεργασία μεγάλων ελληνικών εφημερίδων (“Ελεύθερος Τύπος”, “Εμπρός”, “Πατρίς”, “Κήρυξ”). Η δωρεά για το ΕΙΠ (σ.σ.: Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ), όμως, δείχνει ότι η εμπλοκή του Ζαχάρωφ στη συμμαχική προπαγάνδα είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Ο Ζαχάρωφ, άλλωστε, ήταν από τους κύριους υποστηρικτές και χρηματοδότες του Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων. Οι σχέσεις Βενιζέλου – Ζαχάρωφ ξεκινούν από την εποχή που ο Βενιζέλος ήταν -εκτός από πρωθυπουργός- υπουργός Στρατιωτικών και συνεπώς είχε άμεση σχέση με τις παραγγελίες όπλων».
Υπουργός Στρατιωτικών γνωρίζει έναν μεγαλέμπορο όπλων, γίνονται… φίλοι και στη συνέχεια ο πολιτικός, αντιμετωπίζοντας τον Στρατό της πατρίδας του σαν προσωπική του φρουρά και τα εδάφη της χώρας του σαν ιδιοκτησία του, διαθέτει Στρατό και πατρίδα στον μεγαλέμπορο όπλων και στις δυνάμεις που τον κατευθύνουν. Μια ιστορία ρυπαρή, με προφανείς ποινικές διαστάσεις, παρουσιάζεται από τους οπαδούς του «εθνάρχη» σαν πολεμικό και πολιτικό… ρομάντζο.
Το κίνητρο του Ελευθερίου Βενιζέλου για να κάνει όλες αυτές τις αθλιότητες ήταν μεν ο πόθος του να κυριαρχεί και να διακρίνεται, αλλά, κυρίως, τα χρήματα. Στην ενδιαφέρουσα μονογραφία του ιστορικού και πρώην πανεπιστημιακού καθηγητή Δημήτρη Μιχαλόπουλου «Eleutherios Venizelos. An Outline of his Life and Time» (LAMBERT Academic Publishing, σ. 10) διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Στην πραγματικότητα, ο Βενιζέλος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οτιδήποτε, αλλά σίγουρα όχι μοιρολάτρης. Σκεφτόταν, εξάλλου, ότι η ζωή δεν είναι κάτι το ασήμαντο και, κατά συνέπεια, ο ίδιος ποτέ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετά θάνατον ζωή. Ετσι, τα χρήματα είχαν τεράστια σημασία για εκείνον. Με λίγα λόγια, ήταν ένας άνθρωπος που, με τα χρόνια που περνούσαν, γινόταν, ανοιχτά ή όχι, όλο και περισσότερο όμοιος με τον ανθρωπότυπο που αναδυόταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχε ταξιδέψει, άλλωστε, πάνω κάτω τις ΗΠΑ κατά το έτος 1921».
Τελικά, η εικόνα που σχηματίζεται για τον Ελευθέριο Βενιζέλο από τη μελέτη των ιστορικών τεκμηρίων και των πηγών οι οποίες δεν ελέγχονται από τους αγιογράφους του πόρρω απέχει από την… επίσημη κρατική άποψη στην Ελλάδα. Και αποτελεί ιστορικό παράδοξο να τιμάται τόσο πολύ ένας δωρολήπτης και εντολοδόχος των ξένων…
Από τη συνάντηση με τον Βενιζέλο ο Ζαχάρωφ κρατά μια σημείωση, η οποία προκαλεί ανατριχίλα: ο «εθνάρχης» τού ζήτησε να μεριμνήσει ώστε ο ελληνικός λαός να μείνει χωρίς χρήματα και θέρμανση και να πεινάσει!
“V. No food, No coal, No Money.”
«B. (σ.σ. όπου Β εννοείται Βενιζέλος) Όχι φαΐ, όχι κάρβουνο, όχι χρήματα».
Μόλις διαβάσατε απόσπασμα από τις «σημειώσεις Ζαχάρωφ»*, ένα είδος ημερολογίου που κρατούσε o μεγαλέμπορος όπλων Μπάζιλ Ζαχάρωφ, ο οποίος στις 18 Δεκεμβρίου 1915 έφυγε από το Μόντε Κάρλο για να συναντήσει στην Ελλάδα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, πολιτικούς, εκδότες εφημερίδων και δημοσιογράφους για να προωθήσει τα σχέδιά του για την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έπρεπε
να γεμίσει με χρήμα της κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας τις τσέπες του
Ελευθερίου Βενιζέλου, τα ταμεία του κόμματος των Φιλελευθέρων, να
λαδώσει σημαίνοντες πολιτικούς, να δημιουργήσει προπαγανδιστικό δίκτυο
υπέρ της Αντάντ και να εντάξει στο «συμμαχικό» στρατόπεδο βενιζελικούς
εκδότες και δημοσιογράφους – πάντα με το αζημίωτο.
Από τη συνάντησή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο Ζαχάρωφ κρατά μια
σημείωση, η οποία προκαλεί ακόμα και σήμερα ανατριχίλα: ο «εθνάρχης»,
που τιμάται από το νεοελληνικό κράτος με φιέστες, διθυραμβικές αναφορές
στα σχολικά βιβλία, ονοματοδοσίες οδών, πλατειών και λεωφόρων, του ζήτησε να μεριμνήσει ώστε ο ελληνικός λαός να μείνει χωρίς χρήματα και θέρμανση και να πεινάσει!
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέθετε ότι, αν πεινούσαν, οι Ελληνες θα στρέφονταν κάποια στιγμή εναντίον του βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄ και θα τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει τον θρόνο. Επειτα εκείνος θα αναλάμβανε ξανά την πρωθυπουργία και θα μπορούσε ανεμπόδιστος να καταντήσει την Ελλάδα αγροτεμάχιο των «συμμάχων» και την ελληνική νεολαία τροφή για τα κανόνια, που θα αλεθόταν στις φοβερές κρεατομηχανές των χαρακωμάτων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε καταγγείλει δημόσια ήδη από το 1934 τον Ελευθέριο Βενιζέλο γι’ αυτή την προδοσία. Στο 24ο άρθρο του Μεταξά, που δημοσιεύτηκε στις 14/11/1934 στην «Καθημερινή»**, ο πατέρας του Επους του ’40 έγραφε για την πείνα και τη δυστυχία που έφερε στην Ελλάδα ο Βενιζέλος:
«Ὅσοι ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν μας ἤσασθε παιδιά, κατὰ τὴν ἐποχὴν ἑκείνην͵ τῆς ὁποίας τὰ γεγονότα συζητοῦμεν σήμερον, μετὰ τόσα ἔτη, θὰ ἐνθυμῆσθε βέβαια κατὰ τὸν χειμῶνα τοῦ 1915, κατὰ τὸ 1916, κατὰ τὸ 1917, τοὺς γονεῖς σας πικραµένους, διότι δὲν εἶχαν νὰ σᾶς δώσουν ψωμί, παρὰ µίαν ζύµην ξηράν, μαύρην καὶ μουχλιασµένην, καὶ αὐτὴν εἰς μικρὰν ποσότητα. Ἐπεινούσατε τότε. Δὲν εἴχατε φῶς τὴν νύκτα. Ἐκρυώνατε διότι δὲν εἴχατε, φωτιά. Εἰς τοὺς µεγαλυτέρους ἀπὸ σᾶς θὰ ἔχουν ἴσως μείνει εἰς τὴν μνήμην αἱ συζητήσεις ποὺ ἐγίνοντο ἀπὸ τοὺς μεγάλους, τότε, νὰ κάµουν ψωμὶ ἀπὸ χαρούπια, τὸ ὁποῖον καὶ ἔγινε, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς βολβοὺς τῶν σφερδουκλιῶν. Πολλοὶ ἀπὸ σᾶς ὕστερα ἀπὸ τοιαύτας στερήσεις, ἐμείνατε καχεκτικοί, καὶ ὑποφέρετε ἴσως ἀκόμη ἀπὸ τὴν ὑγείαν σας, ἀρκετοὶ δὲ καταντήσατε φυματικοί. Ἀρκετοὶ ἀπὸ σᾶς ὅσοι ἐγεννήθητε τότε ἢ εὐθὺς κατόπιν ἀπὸ γονεῖς ἑστερημένους τροφῆς καὶ δεινοπαθοῦντας, φέρετε ἀκόμη τὰ σπέρµατα καὶ ὑφίστασθε τὰς συνεπείας τῆς σωματικῆς ἐξαντλήσεως τῶν γονέων σας. Θὰ ἀκούσατε τότε ὅτι ἡ αἰτία ὅλων αὐτῶν τῶν στερήσεων ἦταν ὁ ‘ἀποκλεισµός’. Θὰ ἀκούσατε ὅτι ξένοι στόλοι ἡμπόδιζαν νὰ ἔλθῃ σιτάρι καὶ τροφὴ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ ὅταν θὰ ἐμεγαλώσατε θὰ σᾶς ἔμεινεν αἴσθημα ἐκπλήξεως καὶ ἀπορίας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους σας, ὅτι μᾶς συνέδεον δεσμοὶ φιλίας καὶ ἀγάπης. Καὶ μᾶς συνέδεον πράγματι.
Ποῖος ἐξώθησε τοὺς ξένους τούτους εἰς τὴν κατὰ τῆς ὑγείας καὶ τῆς ζωῆς σας πρᾶξιν ταύτην: Ἀκούσατέ τον. Τὴν 5ην Δεκεμβρίου 1915 ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος εἰς τὸν Γκιγιεμὲν καὶ τοῦ λέγει τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα ὁ Γάλλος πρέσβυς τηλεγραφεῖ ἀμέσως εἰς τὴν κυβέρνησίν του (τηλεγράφημα Γκιγιεμὲν πρὸς τὸ γαλλικὸν ὑπουργεῖον τῶν ἐξωτερικῶν τῆς 5/18 Δεκεμβρίου 1915). Τοῦ εἶπεν ὁ κ. Βενιζέλος:
«Δὲν χρειάζεται νὰ μοῦ ἐξηγήσητε τίποτε, τὰ ἐννοῶ ὅλα. Ἔχετε νὰ κάμετε μὲ παληανθρώπους, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἐμπαίζουν καὶ γελοῦν κατόπιν εἰς βάρος σας. Ἡ παρουσία σας εἰς Θεσσαλονίκην τοὺς ἐνοχλεῖ. Ἐὰν ἡμποροῦσαν θὰ σᾶς παρέδιδαν εἰς τοὺς Γερμανούς. Σταθῆτε σταθεροί, δὲν θὰ τοὺς συγκρατήσετε παρὰ διὰ τοῦ τρόμου καὶ τῆς ἀπειλῆς τῆς πείνας. Αὐτὴ εἶναι ἡ καθ’ αὐτὸ δύναμίς σας. Πρὸ παντὸς μὴν ἀφίνετε νὰ ἔρχεται σιτάρι, παρὰ λίγο κάθε φορά».
* Στο πολιτικό και ιστορικό περιοδικό «The International History Review» (34:4, σελ. 819-839) δημοσιεύτηκε η εργασία των Joseph Maiolo & Tony Insall με τίτλο: «Sir Basil Zaharoff and Sir Vincent Caillard as Instruments of British Policy towards Greece and the Ottoman Empire during the Asquith and Lloyd George Administrations, 1915-8». Εκεί δημοσιεύεται και το απόσπασμα από τις «σημειώσεις Ζαχάρωφ», που παρατίθεται στην αρχή του κειμένου. Οι «σημειώσεις Ζαχάρωφ» αποτελούν τμήμα των αποδιαβαθμισμένων εγγράφων του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών που αφορούν τις δοσοληψίες του οικονομικού διευθυντή της αγγλικής οπλοβιομηχανίας Vickers Sir Vincent Caillard (στον φάκελο FO 1093/47).
**«Η Ιστορία του Εθνικού Διχασμού κατά την αρθρογραφία Ελευθερίου Βενιζέλου και Ιωάννου Μεταξά», εκδοτικός οίκος Κυρομάνος, σελ. 217-218, Θεσσαλονίκη: 1994
1.https://www.newsbreak.gr/apopseis/297473/i-alitheia-gia-ton-eleytherio-venizelo-vii/
2.https://www.newsbreak.gr/apopseis/300193/i-alitheia-gia-ton-eleytherio-venizelo-viii/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου