Ο Βενιζέλος άφησε τους Αγγλογάλλους να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια έλαβε την αμοιβή του σε μετρητά από τον Ζαχάρωφ
Του Παναγιώτη Λιάκου
«Είναι εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να πιστέψουν ένα ψέμα και πολύ δύσκολο να αναιρέσεις αυτή την πίστη τους». Mark Twain, «Chapters From My Autobiography», The North American Review, Vol. 184, σ. 12, The North American Review Publishing Company, Νέα Υόρκη: 1907.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Samuel Langhorne Clemens (1835-1910) έγινε παγκοσμίως γνωστός με το ψευδώνυμο «Μαρκ Τουέιν» και στα έργα του που αγαπήθηκαν περιλαμβάνονται οι «Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ» και οι «Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν». Η άποψή του για την ευκολία δημιουργίας ψεύτικων πεποιθήσεων και τη δυσκολία της αναίρεσής τους ισχύει και στην περίπτωση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η δημιουργία ημιθεϊκής εικόνας για ένα μίσθαρνο όργανο των ξένων, όπως αποδεδειγμένα υπήρξε ο Βενιζέλος, ήταν εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκαν απλώς τα μετρητά των Αγγλογάλλων και διάφορες πολιτικές προσωπικότητες και «πνευματικοί» άνθρωποι που καταστέρωσαν την υστεροφημία του Βενιζέλου, επειδή εφήρμοσαν πιστά τις ξενόδουλες ιδέες και πρακτικές. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αποκατάσταση της αληθινής εικόνας για τον πρωταίτιο του Διχασμού. Όμως, τα αποδιαβαθμισμένα έγγραφα των εντολέων του, εκείνων που του τα έσκαγαν χοντρά για να κάνει τα θελήματά τους, μπορούν να μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε άποψη που να μην απέχει από την αλήθεια.
Τα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών και της Κοινοπολιτείας περιλαμβάνουν και τις επικοινωνίες με τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας. Αρκετά από τα αποδιαβαθμισμένα έγγραφα έχουν μελετηθεί από διαπιστευμένους ιστορικούς του Φόρειν Οφις. Οι μελέτες των ιστορικών έχουν καταλήξει σε μια σειρά από εργασίες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Ελληνες. Μία από αυτές δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2005 και φέρει την υπογραφή του Keith Hamilton, ιστορικού του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών. Τιτλοφορείται «Chocolate for Zedzed – Basil Zaharoff and the secret diplomacy of the Great War». Στη σελίδα 29 διαβάζουμε για την αιφνιδιαστική απόβαση των Αγγλογάλλων στη Θεσσαλονίκη, που έγινε τάχα για να βοηθηθεί η Σερβία στην επικείμενη αναμέτρησή της με τη Βουλγαρία, αλλά στην πραγματικότητα για να εμπλακεί άμεσα και ολοκληρωτικά η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο:
«Οι δυνάμεις της Αντάντ ήθελαν ελληνική βοήθεια για τους Σέρβους και στράφηκαν στον φιλελεύθερο πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο για να επιτύχει τους στόχους τους. Με τη δική του συνενοχή (σ.σ.: η λέξη στο πρωτότυπο βρετανικό κείμενο είναι “connivance”), βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη και, μετά την αποπομπή του Βενιζέλου από τον Κωνσταντίνο, κατελήφθησαν η Λήμνος και άλλα ελληνικά νησιά.
Οι σχέσεις μεταξύ της βασιλικής κυβέρνησης, που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την ουδετερότητα της Ελλάδας και των δυνάμεων της Αντάντ, επιδεινώνονταν σταθερά. Μια αντίπαλη προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Βενιζέλο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Και, τελικά, τον Ιούνιο του 1917, ο Κωνσταντίνος ανατράπηκε και η Ελλάδα εξαναγκάστηκε στον πόλεμο. Στο μεταξύ, ο Ζαχάρωφ είχε προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του ως πλασιέ των γαλλοβρετανικών συμφερόντων στην Αθήνα». Κι η βοήθεια που προσέφερε ο Βενιζέλος αμείφθηκε καλά. Στη σελίδα 30 της εργασίας του Keith Hamilton διαβάζουμε:
«Σε μια επιστολή της 11ης Δεκεμβρίου 1915, ο πρωθυπουργός Herbert Henry Asquith ενημέρωσε τον Caillard (σ.σ.: Vincent H.P. Caillard, οικονομικός διευθυντής της οπλοβιομηχανίας Vickers) ότι είχε συζητήσει το θέμα με τον Reginald McKenna, υπουργό Οικονομικών, και ότι ο Caillard έπρεπε να αφήσει τον φίλο του να προχωρήσει: Το ποσό που είχε αναφερθεί από αυτόν [θα] πληρωνόταν από την κυβέρνηση.
Αυτά τα χρήματα, 1.407.000 λίρες Αγγλίας, ακολούθως πιστώθηκαν στον λογαριασμό του Ζαχάρωφ στην τράπεζα Barclays και, αφού γνωστοποίησε το γεγονός στον Βενιζέλο μέσω της γαλλικής αντιπροσωπίας στην Αθήνα, ο Ζαχάρωφ ετοιμάστηκε να ταξιδέψει στη Νάπολη και τη Μεσίνα με τελικό στόχο να συναντήσει στην Αθήνα δυσαρεστημένους πολιτικούς και εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου. Εγραφε στον Caillard στις 18 Δεκεμβρίου: “Νωρίς σήμερα το πρωί έλαβα το τηλεγράφημά σου που έλεγε ότι η Barclays είχε πιστώσει στον λογαριασμό μου στην Banque de France και σου τηλεγράφησα αμέσως ότι, αν έχουν έτσι τα πράγματα, αυτό ξεκινώ αμέσως αυτό το πρωί”».
Ο Βενιζέλος άφησε τους Αγγλογάλλους να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη (αντιδρώντας με μια χλιαρή διαμαρτυρία προς τον Γάλλο πρέσβη στην Ελλάδα) και στη συνέχεια έλαβε την αμοιβή του σε μετρητά από τον Ζαχάρωφ. Ο εξευτελισμός του ελληνικού κράτους και έθνους επί των ημερών του έφτασε σε τέτοιον βαθμό, ώστε στη συνεδρίαση της Βουλής της 21ης Σεπτεμβρίου 1915 ο βουλευτής Μ. Στελλάκης τον ρωτούσε αν είχε καταληφθεί η… Μήλος (βλ. εικόνα) και ο Ελευθέριος Βενιζέλος απαντούσε ότι δεν γνώριζε!
Ο «φλογερός πατριώτης» πολιτικός αγνοούσε πόση επικράτεια του είχε απομείνει, αλλά γνώριζε καλά πόσο ξένο χρήμα φώλιαζε στην τσέπη του…
Παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία επειδή ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ δεν συναινούσε στον διακαή πόθο του να εισέλθει η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
«Συνέβη, λέγω, εκ των γνωμών των στρατιωτικών τούτων κύκλων, συντελούσης και της ξένης προπαγάνδας, η οποία ως όργανον αυτής μετεχειρίσθη μέρος του παρ’ ημίν Τύπου, να εμβληθή η γνώμη ότι το ζήτημα της εκβάσεως του πολέμου του Ευρωπαϊκού δεν είνε καν ζήτημα αμφίβολον, είναι ζήτημα το οποίον δεν δύναται παρά να λυθή ωρισμένως υπέρ του ενός των ευρωπαϊκών συνδυασμών, εκείνου εις τον οποίον μετέχει η Γερμανία. […] Η ξενική προπαγάνδα επεχείρησε να πείση τον ελληνικόν λαόν ότι το συμφέρον της χώρας ευρίσκεται εις την ήτταν των δυτικών δυνάμεων». Απόσπασμα από ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Κοινοβούλιο, στις 28 Σεπτεμβρίου 1915. Πρακτικά της Βουλής, Συνεδρίασις ΙΑ’, σ. 56.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία επειδή ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ δεν συναινούσε στον διακαή πόθο του πρώτου να εισέλθει η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ομιλία που έκανε 6 ημέρες μετά την παραίτησή του απέδιδε την αντιδημοφιλία της πολιτικής του στην «ξενική προπαγάνδα». Λες και χρειάζεται πολλή ξενική προπαγάνδα ώστε ένας λαός να μην επιθυμεί να πολεμήσει για λογαριασμό τρίτων και να θυσιάσει τη νεολαία του για τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ωστόσο, επειδή ο Ελευθέριος Βενιζέλος θεωρούσε ότι ήταν απαραίτητο το στήσιμο μηχανισμού προπαγάνδας για να ανατρέψει τον βασιλιά, να γίνει πρωθυπουργός με τους δικούς του όρους και να στείλει τους νέους της Ελλάδας στα πεδία των μαχών των Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να υλοποιήσει αυτό το τμήμα του γενικού σχεδίου. Και γι’ αυτό χρειαζόταν πολλά χρήματα. Γνώριζε ποιοι θα του τα έδιναν. Οι ξένοι χειριστές του – και στην περίπτωση που εξετάζεται εδώ, οι Γάλλοι, μέσω του εμπόρου όπλων Μπάζιλ Ζαχάρωφ.
Ο εξευτελισμός του ανδρός και ο αδιόρθωτα μηδίζων χαρακτήρας του έφτασαν στο σημείο να ζητήσει χρήματα από τους Γάλλους μέσω του Ελληνα πρεσβευτή στο Παρίσι, και αφού πρώτα τους εξήγησε τις προθέσεις του να ξεφορτωθεί τον βασιλιά! Ενας άρτι παραιτηθείς πρωθυπουργός χρησιμοποίησε σημαίνον στέλεχος του ελληνικού διπλωματικού σώματος σαν αγγελιοφόρο και… βαλιτσάκια, άνθρωπο που κανονίζει τη δωροδοκία και την παράδοση των αργυρίων…
Στο βιβλίο του Ριχάρδου Λέβινσον, «Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφφ: Ο μυστηριώδης Ελληνας που κατέκτησε την Ευρώπη» (εκδόσεις Συλλέκτης, Αθήνα, 1997), διαβάζουμε στη σελίδα 101: «Η εσωτερική πολιτική κατάστασις εν Ελλάδι έχει εν τω μεταξύ χειροτερεύσει πολύ. Η έντασις των σχέσεων του Βενιζέλου, θερμού θιασώτου της εισόδου της Ελλάδος εις τον πόλεμον, και του βασιλέως Κωνσταντίνου, οπαδού της ουδετερότητας, έχει φθάσει εις οξύτατον σημείον. Ο Βενιζέλος, μετά την πτώσιν της κυβερνήσεώς του, αποφασίζει να αποδιώξη τον βασιλέα εξ Ελλάδος.
Ο Ελλην εν Παρισίοις πρεσβευτής Ρωμάνος καθιστά κοινωνόν των σχεδίων του Βενιζέλου τον Γάλλον υπουργόν των Εξωτερικών Μπριάν και ζητεί να πληροφορηθή μέχρι ποίου σημείου είναι διατεθειμένη η γαλλική κυβέρνησις να υποστηρίξη οικονομικώς τον Βενιζέλον. Ο Μπριάν εκφράζει την ζωηράν του ευαρέσκειαν, αλλά προσθέτει ότι κανονικώς δεν είναι δυνατόν εις την γαλλικήν κυβέρνησιν να υποστηρίξη τον Βενιζέλον προς εκτέλεσιν του σκοπού του διά φανερού δανείου, εφ’ όσον ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται ακόμη επί του θρόνου ως ανεγνωρισμένος βασιλεύς της Ελλάδος.
Διά να εκφράση όμως την συμπάθειάν του προς τον Βενιζέλον και να αποδείξη ότι εγκρίνει το σχέδιόν του, πληροφορεί τον Γάλλον εν Αθήναις πρεσβευτήν ότι θέτει εις την διάθεσίν του προς υποστήριξιν του Βενιζέλου 350.000 φράγκα. Κατόπιν καλεί -κατά τα Χριστούγεννα του 1915- τον Ζαχάρωφφ και συζητεί μετ’ αυτού το σχέδιον πολιτικής ενεργείας, το οποίον έχουν συντάξει ο Βενιζέλος και ο πρεσβευτής της Γαλλίας εν Ελλάδι».
Και, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες αν πήρε τα χρήματα από τους Γάλλους για να ανατρέψει τον αρχηγό του κράτους και να δημιουργήσει δίκτυο προπαγάνδας και -ουσιαστικά- κατασκοπίας ξένης δύναμης στην Ελλάδα, ας διαβάσουμε τι γράφει ο Ριχάρδος Λέβινσον στη σελίδα 102 του προαναφερθέντος βιβλίου: «Διά να είναι εν τάξει και όχι χωρίς δόση δυσπιστίας διά του Μπριάν, ερωτά τας Αθήνας εάν ο Βενιζέλος, τον χαρακτήρα του οποίου αγνοεί, δέχεται τα χρήματα. Μετά από δύο ημέρας φθάνει η εξ Αθηνών απάντησις: “Ο Βενιζέλος με ευχαρίστησιν και ευγνωμοσύνην αποδέχεται την προσφοράν του Ζαχάρωφφ”».
Τελικά, τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος λαδωνόταν και από τους Αγγλους και από τους Γάλλους. Δεν ήταν ρατσιστής με τα χρήματα των ξένων κυβερνήσεων…
1.https://www.newsbreak.gr/apopseis/292101/i-alitheia-gia-ton-eleytherio-venizelo-v/
2.https://www.newsbreak.gr/apopseis/294849/i-alitheia-gia-ton-eleytherio-venizelo-vi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου