Ασκούμενου Δικηγόρου, Νομική ΕΚΠΑ
Η σύγχρονη εμπειρία πιστοποιεί με ακρίβεια την κόπωση, που υφίσταται η ελληνική κοινωνία. Μετά από πολύμηνους διαδοχικούς εγκλεισμούς, αναθεώρηση μέτρων περιορισμού χωρίς καμμία λογική ακολουθία, αποψίλωση θεμελιωδών μέχρι πρότινος ατομικών ελευθεριών και αδυσώπητη επιβολή πλέον εξαναγκαστικών εμβολιασμών σε τμήματα του πληθυσμού, ένα μέρος της υπνωτισμένης μας κοινότητος πνιγμένο από τη συστηματική καταπίεση και αρνούμενο να καταστεί εκουσίως θύμα ενός άριστα σκηνοθετημένου εμπαιγμού, επέλεξε γενναία την αντίσταση. Έχοντας ακινητοποιήσει κάθε μέσοαμύνης απέναντι στο κατεστημένο ήδη από την εποχή των συλλαλητηρίων για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, μία λαοθάλασσα χιλιάδων σκεπτομένων πολιτών επανέφερε στο πεδίον της μάχης το ύστατο όπλο συλλογικής αντίδρασης, το οποίο διαθέτει ο πολίτης στην αστική κλεπτοκρατίατων ολιγαρχών, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συναθροίζεσθαι. Ωστόσο, οι συγκεντρώσεις Ελλήνων αγνών και ελευθέρων το φρόνημα σε δεκάδες πόλεις σ' όλην την επικράτεια, οι οποίες βάφτηκαν ξανά στα χρώματα της γαλανόλευκης, με στόχο τη διεκδίκηση όλων όσα βίαια, αυταρχικά και ύπουλα μας αποστέρησαν, ήτοι εν ολίγοις την εξουσία αυτοδιαθέσεως, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην εργασία, δεν στάθηκαν ικανές να καταπνίξουν και να υπερνικήσουν τα μύχια πάθη μας.
Όπως ακριβώς συνέβη πριν δύο χρόνια με τις μεγαλειώδεις συνάξεις για το Σκοπιανό ζήτημα, οπότε και τα παλιρροϊκά κύματα διαμαρτυρομένων μετετράπησαν εν μία νυκτί σε μία απλή ανάμνηση υπερφάνειας, χωρίς καμμία πρακτικά επιτευχθείσα αλλαγή, ομοίως οι μαζικές εξεγέρσεις κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν είναι μυστικό πως ελλοχεύει ο κίνδυνος να λειτουργήσουν αντίστροφα από το επιδιωκόμενο, ήτοι αποσυμπιεστικά, ωσάν μία στιγμιαία βαλβίδα εκτονώσεως, η οποία θα συμπαρασύρει στο καιάδα της ματαιότητος το πλήθος των δοθέντων αγώνων. Οι αντοχές, η υπομονή και η διάθεση του συγχρόνου αλλοτριωμένου Νεοέλληνος να παλεύσει άχρι τέλους, με κάθε κόστος, για την περιφρούρηση των κεκτημένων του έχουν καταστεί ασυμβίβαστες με την ιδιότητα, την οποία έχει αποδεχτεί παθητικά για τον εαυτό του ως υποχειρίου της εκάστοτε ηγεσίας, οικειοθελούς πραιτωριανού τουκράτους και υποτεταγμένου δουλοπαροίκου μιάς κίβδηλης ελίτ, στην οποία ομνύει από χαμέρπεια και ψευδαίσθηση, ότι η τελευταία μεριμνά με μητρική στοργή για το καλό του. Ο μικροαστισμός, η απόλυτη προσήλωση στις επιταγέςενός κράτους-θεού, το οποίο διαθέτει εν είδει μονοπωλίου την αποκλειστική γνώση για τη σωτηρία μας από απειλές καθ' ημών των ιδίων ως μονάδων, αποτελεί την χρόνια νόσο από την οποία πάσχει ο μέσος θνητός στη βαλκανική μας επαρχία. Τυφλή εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες, δαιμονοποίηση των αμφισβητούντων και υπερχειλίζων φόβος για οποιαδήποτε ρήξη ή και απλή διαφωνία με τους ασκούντες δημοσία εξουσία. Ακόμα και τώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε μέσο βιοπορισμού, τιθέμενοι σε αναστολή, επειδή υπεραμύνθηκαν του δικαιώματός τους σε συναίνεση για μιά ιατρική πράξη στο σώμα τους, το πλειοψηφικό ρεύμα ορρωδεί να τους υπερασπιστεί προ του επικειμένου και εικαζομένου μένους της πολιτείας πάνω του.
Η ως άνωθι εκλεπτυσμένη μορφή ραγιαδοσύνης δεν είναι το μοναδικό ενδημούν φαινόμενο στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη ενός υγιούς αντισυστημικού κινήματος. Η νεολαία, η οποία κατά γενική ομολογία από το 2018 κι εντεύθεν σημείωσε μία αποφασιστική μεταστροφή στις ιδεολογικές της τάσεις, συντασσομένη εν πολλοίς με την Πατρίδα και ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, έχει πέσει θύμα μιάς στρεβλής νοοτροπίας για τον τρόπο διεξαγωγής του εθνικιστικού αγώνος.
Η ακατάβλητη ισχύς των μέσων κοινωνικής δικτυώσεως, η εύκολη και εκ του ασφαλούς ψηφιακή αντιπαράθεση με τον ανθελληνισμό και την υποδούλωση, αλλά και η γεωμετρικής προόδου εμφάνιση απειραρίθμων σελίδων πατριωτικών και εθνικιστικών έχουν σπείρει στη συνείδηση της απείρου και ευπίστου νεολαίας την ψευδεπίγραφη εντύπωση πως ο Εθνικισμός άρχεται και εξαντλείται σε κοινοποιήσεις στο instagram και παρακολούθηση χιουμοριστικών βίντεο για τις γκάφες ή τις αντιφάσεις του πρωθυπουργίσκου, την έχουν κρατήσει μακριά από την επαφή με την κοινωνία και τα προβλήματά της και την έχουν εγκλωβίσει σ' ένα δωμάτιο τεσσάρων τοίχων, αφ' όπου καμμία ριζική αλλαγή προς το συμφέρον του Έθνους δεν πρόκειται να επέλθει.
Στον αντίποδα ενός ψηφιακού εθνικισμού, ο οποίος καταδικάζει στη νωθρότητα και τη μαλθακότητα τις νέες γενεές, ελάχιστες ελληνορθόδοξες συλλογικότητες προσφέρουν στους νέους θύλακες αληθινής αντιστάσεως, καλώντας τους σ' έναν αγώνα με πραγματικές θυσίες, ο οποίος δεν διέρχεται μέσα από ακίνδυνες πλοηγήσεις σε χρηματοδοτούμενες ''πατριωτικές'' πλατφόρμες, αλλά μέσα από διαδηλώσεις, πορείες, ακτιβισμό και εθελοντικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα ακονίσουν τα μαχητικά αντανακλάστικά τους και θα τούς μυήσουν σε μία άλλη στάση ζωής, η οποία σιχαίνεται την κατάντια τουμπουρζουαζού και εδράζεται σε προγονικά πρότυπα ανδρείας και αρετής με κώδικα αξιών, που τούς υπαγορεύει την αυταπάρνηση για την Ιδέα και τον Χριστό.
Κάθε λαός, όπως ο δυστυχής δικός μας, με σοβαρά προβλήματα ταυτότητας και προσανατολισμού στην ιστορία και τον κόσμο, είναι σαφές πως, αν δεν επενδύσει στη δύναμη της νεολαίας του, υπερφαλαγγίζοντας τους δουρείους ίππους ενός ωραιοποιημένου εικονικού εθνικισμού, τον οποίο άπαντες ασπάζονται αζημίως, προορίζεται να κυριευθεί από τη φυσική κατάληξη της ιδιωτεύσεως των μελών του, τον μικροαστισμό της ουταδινότητας και της λιποψυχίας.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου