ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Η ηθική παρακμή δεν είναι μία μονοσήμαντη πτωτική κατάσταση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Η αποστασιοποίηση από την παράδοση, η απομάκρυνση από τις αξιακές αφετηρίες των προπατόρων μας και η διολίσθησή μας στον υπόνομο των αχρείων εκκινούν από την στρατευμένη καθοδήγηση του κόσμου σε φάση ρήξεως με όσα ριζώνουν την ταυτότητά τους, ήτοι την Πίστη, την Πατρίδα και την οικογένεια. Ο λαός ετεροκατευθύνεται, χειραγωγείται και ποδηγετείται από τα κέντρα που παράγουν ειδήσεις, διαμορφώνουν τον συρμό και διαπλάθουν συνειδήσεις. Ως εκ τούτου, η όλο και αυξανομένη στροφή προς την ομοφυλοφιλία, η επίδοση στα εφάμαρτα πάθη και η ενίσχυση της τάσεως για σεξουαλικό πειραματισμό, διαφθορά του σώματος και απόλυτη ηδονική ικανοποίηση ακόμα κι αντίθετα σ’ όλα όσα ορίζει η φύση εξηγούνται με αναφορά στις κατευθυντήριες γραμμές που χαράσσουν οι παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι επιθυμούν τον εκφυλισμό των μαζών για τον ολοκληρωτικό έλεγχό τους. Όποιος είναι έστω και ελάχιστα υποψιασμένος γύρω από την βιασύνη με την οποία θεσπίστηκε ο πολιτικός ‘‘γάμος’’ και η υιοθεσία παιδιών από άτομα της ΛΟΑΤΚΙ παρατάξεως δεν μπορεί να ερμηνεύσει αποσπασματικά και μεμονωμένα την ουχί πλέον σταδιακώς αλλά ευθέως πιά εμφανιζομένη προσπάθεια αποποινικοποιήσεως της παιδεραστίας πρώτα στο νού της κοινής γνώμης κι έπειτα στην πράξη.

Δεν είναι μυστικό ότι οι στενοί σύμβουλοι του γαλάζιου φεουδάρχη και τα κεντρικά στελέχη που κόμματος που κατέστησε ως εκ του νόμου γονείς με πλήρη συζυγικά, γονεϊκά και εν γένει οικογενειακά δικαιώματα τους πάσχοντες των πιο φρικτών και αποκρουστικών μορφών διαστροφής έχουν προσωπικές εμπειρίες από παράνομες σαρκικές απολαύσεις. Ένιοι κατεδικάσθησαν δια το θεαθήναι τοις ανθρώποις, τιθέμενοι ως βορά προς εσωτερική κατανάλωση, κι άλλοι αποπειράται να εκφύγουν τεχνηέντως του κοινωνικού ενδιαφέροντος, για να λησμονηθεί συν τω χρόνω προϊόντι η υπόθεσή τους, η οποία τούς βαρύνει με κατηγορίες για βιασμούς ανηλίκων, μαστροπείες, σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών κι έτερα τινά ειδεχθή εγκλήματα. Όσα, όμως, είδαν το φώς της δημοσιότητος το τελευταίο διάστημα δεν γεννούν παρά τις βάσιμες υποψίες ότι η διανυθείσα περίοδος των προσχημάτων, της τηρήσεως δηλαδή μερικών έστω προφάσεων προς κατευνασμό της δημοσίας οργής και λαϊκής αγανακτήσεως στο άκουσμα του πρώτου ψόγου για διάπραξη αξιόποινης πράξεως γύρω από την γενετήσια ελευθερία και ανηλικότητα, παραδίδει τη σκυτάλη στην εποχή της φανεράς απενοχοποιήσεως τέτοιων αδικημάτων. Η πρόταση της Εισαγγελίας για κρίση περί της αθωότητος του επωνύμου των ημερών μας Ηλία Μίχου για τον βιασμό ανηλίκου και την μαστροπεία εντάσσεται ακριβώς στο καλλιεργούμενο από τα κέντρα εξουσίας πνεύμα να αρχίζει ο μέσος πολίτης να εξοικειώνεται με την μειωμένη απαξία πράξεων, οι οποίες σε μία κοινωνία με πάλαι ποτέ βαθύ χριστιανικό συντηρητικό ηθικό υπόβαθρο θα θεωρούντο όχι απλώς κολάσιμο αμάρτημα αλλά όρος σκληρής και παραδειγματικής τιμωρίας. Η έκπτωση, όμως, των ορθοδόξων αξιών, η μεταφυσική αποστέωση ενός λαού με προνομιακή σχέση με την Παναγία και τους Αγίους της Εκκλησίας μας έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίον ο λαός μας ορά το ανθρώπινο πάθος και κατ’επέκτασιν το έγκλημα. Εφόσον οι αποκλίσεις από τις ηθικές επιταγές δικαιολογούνται πολύ ευκολότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν, είναι αναπόφευκτο να συρρικνώνεται η συνείδηση της αποχής από τη νομιμότητα πράξεων που προσβάλλουν σεξουαλικά το ανήλικο πλήθος, παραγνωρίζοντας τόσο την απαιτουμένη συγκατάθεση όσο και το όριο της ηλικίας για το επιτρεπτό σαρκικών συναφειών με άτομα μη συμπληρώσαντα το δέκατο όγδοο έτος. Κι αυτό, διότι ο κάνονας δικαίου δεν ρυθμίζει απλώς μία υπάρχουσα βιοτική σχέση, αλλά συνάμα αποκρυσταλλώνει σε σταθερό μέτρο της κοινωνικής ζωής το ήθικό της στερέωμα. Η κανονικοποίηση των ομοφυλοφιλικών και λοιπών παραφιλικών δεσμών, των πρωκτικών συνευρέσεων και της εν γένει ανωμαλίας σε κάθε φάση της ανθρώπινης ζωής πολύ σύντομα θα φτάσει να καταλάβει στο πεδίον της προσέτι και μορφές ερωτικής επαφής και συμβιώσεως που δεν γνωρίζουν κανέναν φραγμό σε ηλικίες. Η παιδικότητα, εξάλλου, δεν αποτελεί παρά ομολογουμένη στόχευση των οργανωμένων κοινοτήτων των πανσεξουαλιστών, οι οποίες επιχειρούν να διοχετεύσουν επιθετικά, με εξόφθαλμα ιμπεριαλιστική διάθεση, τις δικές τους αηδιαστικά βδελυρές συνήθειες σ’ όλο το εύρος της κοινωνίας, εκμαυλίζοντάς την σε κάθε πτυχή της, ώστε να εξομοιωθεί εν συνόλω με το δικό τους πρότυπο βίου, ενός βίου βεβυθισμένου στις ακολασίες, τα όργια και την ανταλλαγή γενετικών υγρών, εκλαμβάνοντας τον συνευρισκόμενο ως άψυχο αντικείμενο εκτονώσεως. Στον μιαρό κόσμο του δικαιωματισμού κανείς δεν έχει προσωπικότητα. Είναι ένα απλό εργαλείο εκμεταλλεύσεως προς παροχή ηδονής.

Η απελευθέρωση των ηθών άγει με ακρίβεια στην ολοσχερή σεξουαλικοποίηση της ανηλικότητος. Τα παιδιά θα χάσουν την αθωότητά τους, για να γίνουν οι εύκολες αναζητήσεις πορνικών υπηρεσιών για τον κάθε διεστραμμένο, ο οποίος δεν θα ορρωδεί σε λίγο καιρό δημοσίως να διατείνεται πως ερωτεύεται 12χρονα, όπως ακούσαμε προχθές με τις αντιδράσεις του κόσμου να εξαντλούνται σε δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής αποσαθρώσεως ή άλλως ειπείν δικτυώσεως. Κι επειδή οι κρατούσες ελίτ ήσαν ανέκαθεν ιστορικά οι φορείς του μοντέρνου ρεύματος, η παιδοφιλία με θύτες άτομα προερχόμενα από την άρχουσα τάξη δεν θα αργήσει να περάσει αποφασιστικά στη φάση του επιθετικού εξάγνισμού της.

 

https://www.eoneolaia.com/sygkekalymmenh-paiderastia-petros-nikolou/