Του Πέτρου Ι.Νικολού,
Δικηγόρου Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Είναι συνήθεια αυτής της χώρας, όταν έχει να αντιμετωπίσει μείζονα ζητήματα εθνικής σημασίας, όπως τις θηριώδεις επιπτώσεις της θεομηνίας για την αγροκτηνοτροφική παραγωγή και τη ζωή των κατοίκων στη Θεσσαλία και την υπό την σκιά των φυσικών καταστροφών αθόρυβη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και άηχη ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων με νέο νομοσχέδιο, να προσανατολίζει την προσοχή της σε δημοσίους διαλόγους, οι οποίοι φαντάζουν στα όμματα των πολλών επουσιώδεις, ανιαροί και άνευ αντικειμένου. Όχι, όμως, πάντοτε. Η αδιάφορη προσπέλαση της συμπεριφοράς των κυβερνώντων από την κοινωνική πλειοψηφία εξακολουθεί να διογκώνει την ασύγγνωστη άγνοιά της αναφορικά με το πραγματικό πρόσωπο όλων όσοι έτυχον της αφειδούς εμπιστοσύνης της στην κάλπη. Ίσως η φιγούρα της νέας υφυπουργού Παιδείας να συνιστά το πιο αντιπροσωπευτικό έως του νύν δείγμα του αθεραπεύτως αλαζονικού και νοσηρώς εξουσιολαγνικού ανθρωποτύπου στον οποίον έχει εκχωρηθεί η διαχείριση της συλλόγικής μας ζωής. Οι παππούδες μας θυμόμαστε να έλεγον παλαιότερα, ότι τους εμπαθείς -με την θεολογική έννοια του όρου- ανθρώπους ο Θεός τούς σημαδεύει. Κάπως έτσι, λοιπόν, είδαμε μετά την πρόσφατη κοινοβουλευτική συζήτηση της ανωτέρω με τον Πρόεδρο της‘‘ Νίκης’’ για τα βιβλία της Ελληνικής Γλώσσης, πως κάτω από την σφριγηλότητα ενός νεανικού πλειστάκις συμπαθητικού δέρματος μπορεί να λανθάνει συχνά πυκνά το γήρας μιάς ψυχής επηρμένης, υπεροπτικής, εμπλέου ξιπασιάς, ασεβείας και εγωτισμού.
Μέχρι πρότινος ξέραμε πως τα κνώδαλα της κυβερνώσης τάξεως, τα οποία με περισσή αναίδεια κομπάζουν σε κάθε ευκαιρία για την αποφοίτησή τους από τα ακριβοπληρωμένα κολλέγια και ιδιωτικά ιδρύματα του εξωτερικού, αρέσκοντο να μάς υπενθυμίζουν την ανωτέρα ταξική βαθμίδα που καταλαμβάνουν τα οπίσθια της ποταπότητός τους. Δεν μάς είχαν ενημερώσει, όμως, πως θα κινδυνεύαμε να μάς εξομοιώσουν με σκύβαλα εμπτυσμού, σε περίπτωση που διαταράσσαμε την απροθυμία τους να μάς απευθυνθούν. Η πλήρης αγενείας, προκλητικότητος και αναισχυντίας απάντηση της ατέκνου τε και αδικαιολογήτως υπερβολικώς νεαράς πεφυτεμένης υπουργού Μιχαηλίδου απέναντι σ’ ένα αρχηγό κόμματος, ο οποίος ως μάχιμος δάσκαλος έχει υπηρετήσει την Πατρίδα και το δημόσιο σχολείο σε κάθε έρημο όρος κι απομακρυσμένο νησί στο οποίο τον έταξε το αχάριστο ελλαδικό κρατίδιο όσα έτη αθροίζουν την ηλικία του θράσους της, δεν αποτελεί ένα αποσπασματικό και μεμονωμένο στιγμιότυπο μιάς κοινής αδιάντροπης επιθέσεως κυβερνητικού προσώπου προς έναν πολίτικό του αντίπαλο. Θα έσφαλε κανείς, αν δεν διέκρινε μέσα από το χαμηλό πολιτικό ήθος της περί ής ο λόγος την επιτομή της αθλιότητος, η οποία διαπερνά σύσσωμη την κάστα των αναξίων αρχόντων, οι οποίοι με απίστευτη οίηση απαξιώνουν κάθε ταπεινό πολίτη με άποψη που τολμά να αρθρώσει κριτική προς τις πολιτικές αποφάσεις της μπουρζουαζίας που κακοδιοικεί τον τόπο ημών ερήμην ημών. Ο Δημήτριος Νατσιός, τον οποίον η υπουργός μετά χυδαιότητος προσέβαλε προσωπικά, αρνουμένη μέσα από μία περιφρονητική γενικολογία να απαντήσει στις εγκληματικές αστοχίες των σχολικών βιβλίων, όπως ανεδείχθησαν υπό του πρώτου, αναγνωρίζεται εισέτι ως ένας αμέμπτου ηθικής σοβαρότητος εκπαιδευτικός, παλαιάς κοπής, πολύ υψηλοτέρου γνωστικού και πνευματικού επιπέδου από τον μέσο όρο των ακαλλιεργήτων γενιτσάρων που διδάσκουν στα παιδιά μας το μίσος πρός το Έθνος, διαστρεβλώνουν την ιστορία και τούς εμφυσούν την απέχθεια προς την Ορθοδοξία, την παράδοση και την γλώσσα μας. Ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς μαζί του δεν μπορεί να μην σεβαστεί τη διάνοιά του και την προσφορά του στα γράμματα, αποτελώντας ουκ ολίγες φορές τον φορέα της δεδικαιολογημένης αντιδράσεως γονέων και καθηγητών για τα αίσχη του υπουργείου παιδομαζώματος. Στο πρόσωπο του σεμνού χριστιανού Δασκάλου, τον οποίο ο κόσμος τίμησε με το βουλευτικό αξίωμα, δεν αντιμετωπίστηκε μειωτικά και απροκλήτως υποτιμητικά μόνο ο ίδιος, αλλά όλοι εμείς, ήτοι τα άσημα εθνολαϊκά κοινωνικά στρώματα, τα οποία απαρτίζονται από οικογενειάρχες, νοικοκυραίους και ταπεινούς εργατοϋπαλλήλους, οι οποίοι έχοντας περιορισμένο εισόδημα, δουλεύοντας για το μεροκάματο πλήν όμως παραμένοντας πολύ πιο συντηρητικοί στον τρόπο ζωής, την Πίστη και τις αρχές τους, βρίσκονται σε ευθεία αναντιστοιχία με την βαθέως αμοραλιστική ελιτοκρατία της Δόμνας που ζέχνει από τις αναθυμιάσεις του πολιτισμικού υπονόμου της παγκοσμιοποιήσεως, την οποία προσκυνά, πρεσβεύει και υπηρετεί με σατανική αφοσίωση.
Είτε το αντιλαμβάνονται κάποιοι είτε πετούν ακόμα τον αετό της αηδιαστικής ιδιωτείας, ως λαός βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία αλαζονική μεγαλοαστική τάξη, η οποία ανακυκλώνεται στις θέσεις εξουσίας, δεν δίνει δεκάρα δι’ ημάς και είναι αποφασισμένη να μάς προσπεράσει με απαράμιλλη απαξίωση, προκειμένου να εδραιωθεί στον θώκο της και να προωθήσει την ατζέντα του αφελληνισμού της παιδείας στις σχολικές αίθουσες, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι εκεί κρίνεται το μέλλον του Έθνους μας. Ας έχουν υπ’ όψιν, όμως, όσοι έλαβον τον κλήρο της πατριωτικής αντιπολιτεύσεως πως οι νερόβραστες κριτικές και οι τακτικές των ηπίων τόνων δεν βοηθούν. Χρειάζεται ολομέτωπη αντεπίθεση στο σύστημα με μαζικό ευτελισμό όλων όσοι εμπορεύονται την Πατρίδα μας σε ξένες δυνάμεις και προωθούν τα δόγματα της υποταγής. Η νεολαία, την οποία αφορά η συζήτηση για την Παιδεία, δεν έχει άλλη λύση απ’ ό,τι φαίνεται από το να ριζοσπαστικοποιηθεί σε ακομματίστους συλλόγους που πραγματικά δεν φοβούνται να υψώσουν φωνή.
https://www.eoneolaia.com/h-xydaia-mpourzouazia-ths-domnas-petros-nikolou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου