13-15 Σεπτεμβρίου 1944 έγινε η Μάχη μεταξύ του ΕΛΑΣ και του Τάγματος Ασφαλείας (ΤΑ)
17-20 Σεπτεμβρίου έγινε η Σφαγή/Γενοκτονία στην Πηγάδα του Μελιγαλά!
Η μαζική σφαγή στον Μελιγαλά, μαζί με το Κιλκίς και την Αθήνα (στα Δεκεμβριανά), βρίσκονται στην κορυφή των εγκλημάτων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ το 1943-44.
Δυστυχώς, το φριχτό αυτό έγκλημα έχει παραποιηθεί από τις πρώτες ώρες της εκτέλεσής του από την προπαγάνδα, τις ψευδολογίες και τις μυθοπλασίες της Αριστεράς, αλλά και τα λάθη, τις παραλήψεις –δεν παρουσίασαν τα ακριβή γεγονότα, δεν έκαναν λεπτομερή καταγραφή θυμάτων, περιορίσθηκαν σε «κραυγές» και υπερβολές, κλπ.- και τέλος την αδιαφορία της Δημοκρατικής πλερυράς.
Στο έργο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45» παραθέτω πολλά από τα πιό απίστευτα ψεύδη και φανταστικά γεγονότα που έγραφαν οι εφημερίδες του ΕΑΜ της εποχής εκείνης.
Επίσης παρουσιάζω όλα τα ΨΕΥΔΗ και τις μυθοπλασίες που έχουν γραφεί σε βιβλία αριστερών συγγραφέων, και δίνω απάντήσεις με βάση τα πραγματικά γεγονότα.
Συνοπτικά εδώ:
ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ
-Αμυνόμενοι: το Τάγμα Ασφαλείας (ΤΑ) Μελιγαλά – 1100 άνδρες μαζί με Χωροφύλακες (πολέμησαν ίσως οι μισοί)
- Επιτιθέμενοι: η 3η Μεραρχία του ΕΛΑΣ- πάνω από 4.000 αντάρτες (δύο συντάγματα, το 8ο Λακωνίας και το 9ο Μεσσηνίας και εφεδροΕΛΑσίτες. Στο τέλος της μάχης προστέθηκε και το 11ο Αρκαδίας, που είχε και με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΚΑΘΟΛΙΚΟ πλιάτσικο που ακολούθησε την είσοδο των ανταρτών στον Μελιγαλά). Στην πρώτη γραμμή πολέμησαν 1500 -1600 αντάρτες.
Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ
Βάσει μαρτυριών καπεταναίων του ΕΛΑΣ και στελεχών του ΕΑΜ* που αναφέρουν συναντήσεις μαζί του εντός του Μελιγαλά και σε διπλανά χωριά, ο Άρης Βελουχιώτης ήταν στον Μελιγαλά την ημέρα που τελείωνε η μάχη (Παρασκευή, 15/9 ) και έφυγε 2 ημέρες μετά (την Κυριακή, 17/9).
Την επομένη ημέρα (Σάββατο 16/9) επισκέφθηκε το Μπεζεστένι μαζί με τον Μπελογιάννη, τον Μπλάνα (επικεφαλής ΚΚΕ Πελοποννήσου), τον Κουλαμπά (επικεφαλής ΕΑΜ Πελοποννήσου) και άλλους, και είδε τις χιλιάδες τους κρατουμένους. Εκεί διέταξε τη δολοφονία όλων των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και όσων αμάχων κρατουμένων η Επιτροπή του ΕΑΜ Μελιγαλά και Μεσσηνίας θεωρούσε «αντίδραση»!
Τη ίδια ημέρα συμμετείχε σε άγριο βασανισμό ομάδος αιχμαλώτων στη Μερόπη, λίγο έξω από τον Μελιγαλά, πριν σφαγούν από τους Μαυροσκούφηδες και ριχτούν σε ξεροπήγαδο.
Κοιμήθηκε 2 βράδυα στον Μελιγαλά, πριν πάει στην Καλαμάτα (την Κυριακή 17/9) να παρακολουθήσει το λυντσάρισμα των 19 αιχμαλώτων και μετά κινηθεί προς Γαργαλιάνους.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
Τα πολλά θύματα του Μελιγαλά, περίπου το 95%, δεν έπεσαν στη μάχη, ούτε δολοφονήθηκαν ως αντίποινα για δικά τους εγκλήματα. Εσφάγησαν για πολιτικούς λόγους, τελετουργικά στην Πηγάδα τις επόμενες ημέρεςμ γιατί δεν δέχονταν να συμμετάσχουν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ. (Οι αριθμοί αναλυτικά κατωτέρω).
Το Τάγμα του Μελιγαλά ήταν για 4 1/2 μήνες υπό τη διοίκηση του ταγματάρχη Στούπα που ήταν ΚΑΘΕΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, και δεν είχε κάνει εκτελέσεις πλην μιάς που έγινε εν αγνοία του για αντεκδίκηση από ταγματασφαλίτες από το χωριό του τη Λεύκη.
Όποιες εκτελέσεις είχαν γίνει το 1943-44 στην περιοχή γύρω από τον Μελιγαλά, είχαν γίνει από Γερμανούς ως ήταν αντίποινα για ενέδρες του ΕΛΑΣ.
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν τη μάχη, Τάγμα του Μελιγαλά είχε συλλάβει 300 περίπου στελέχη του ΕΑΜ και της ΟΠΛΑ από την γύρω περιοχή και τους κρατούσε υπό περιορισμό στον Μελιγαλά, από τον φόβο ότι θα δρούσαν ως Πέμπτη φάλαγγα. Κανείς δεν είχε βασανισθεί, ανακριθεί ή δικαστεί. Όλοι ελευθερώθηκαν σώοι.
- Ο ολικός αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος. Δικός μου υπολογισμός: περίπου 1700
- Νεκροί ταγματασφαλίτες στη μάχη – περίπου 30. Άμαχοι, 60-70 από τον βομαρδισμό και τις αυτοδικίες των πρώτων ωρών μετά τη μάχη από αντάρτες του ΕΛΑΣ,
-Σύνολο νεκρών ταγματασφαλιτών (από τα αρχεία του ΥΠΕΑ). Αξιωματικοί 47, και 704 οπλίτες.
-Άμαχοι. Άγνωστο. Ένας ιδιώτης (!) έχει καταγράψει 1154 ονόματα, που σημαίνει ότι ο «Ελάχιστος Αριθμός Αμάχων Νεκρών» είναι 403, ενώ ο μεγαλύτερος υπολογίζεται σε 1000. Όλοι οι άμαχοι δεν εσφάγησαν στον Μελιγαλά, αλλά και σε πολλά γύρω χωριά που τους μετέφεραν από τον Μελιγαλά.
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ, ΣΦΑΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ
Έχουν ταυτοποιηθεί 13 μέλη της ΟΠΛΑ Μεσσηνίας (οι περισσότεροι από τον Μελιγαλά) που έσφαζαν υπό την εποπτεία 2 Μεσσηνίων (Νικόλαος Μητρόπουλος και Παναγιώτης Μάτζαρης) και του Δημήτρη Πιρπιρή (καπετάνιου του 9ου συντάγματος του ΕΛΑΣ, πρώην αρχηγού της ΟΠΛΑ Γαργαλιάνων, από τη Ναύπακτο).
Σφαγείς στην Πηγάδα ήταν και μιά Διμοιρία 30-35 ανταρτών του ΕΛΑΣ από το 8ο σύνταγμα Λακωνίας, με καταγωγή από τα χωριά του Πάρνωνα.
Όλοι αυτοί δρούσαν και ως οδηγοί των δεμένων υποψηφίων θυμάτων από το Μπεζεστένι του Μελιγαλά στην Πηγάδα, μια απόσταση 2 έως 2 ½ χιλιόμετρα.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Στην Πηγάδα άρχισε την Κυριακή το πρωϊ, 17/9, και σταμάτησε την Τετάρτη το απόγευμα, 20/9. Κράτησε δηλαδή 4 ημέρες. Δεν ήταν έγκλημα της στιγμής, οργής, σύγχισης, κλπ. αλλά ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των αντιπάλων του ΚΚΕ από την περιοχή της άνω Μεσσηνίας (τουλάχιστον 60 κωμοπόλεις και χωριά της Μεσσηνίας είχαν πάνω από 10 θύματα στον Μελιγαλά).
Οι σφαγείς έκαναν διαλείματα για καφέ και σταματούσαν για μεσημεριανό φαγητό (πολλές φορές απόλαυσαν ψητό στο φούρνο, αλλά και πιό κλασσικά ελληνικά φαγητά όπως κρέας με μελιτζάνες!).
(*) ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ.
1. Ὁ Σπύρος Ξιάρχος, ένας εκ των σφαγέων στην Πηγάδα του στο βιβλίο του «Η Αλήθεια για τον Μελιγαλά», σελ. 37,γράφει:
“... Σέ μιά ἀπό τίς πρῶτες συνοδεῖες πού πήγαιναν γιά ἐκτέλεση ἦταν καί ὁ γέρο-Γιάννης Λαντζούνης πατέρας τοῦ πρώην βουλευτῆ Μίμη Λαν¬τζούνη. Ὁ Ἄρης βρέθηκε στή συμβολή ἀκριβῶς τοῦ κεντρικοῦ δρόμου πού διασχίζει τόν Μελιγαλά καί τοῦ δρόμου Ζευγολατειό-Μελιγαλᾶ-Σκάλα. Καθώς εἶδε τό γέρο δεμένο στή γραμμή διέταξε νά τόν λύσουν καί νά τόν ἀφήσουν νά πάει στό σπίτι του. Ὁ Ἄρης οὔτε γνώριζε ποιός ἦταν αὐτός πού ἐλευθέρωσε, οὔτε ρώτησε τ'ὄνομά του...”
Ὁ Ξιάρχος ἐπιβεβαιώνει μέ αὐτό τόν τρόπο τά ἑξῆς σπουδαῖα στοιχεῖα γιά τή γενοκτονία τοῦ Μελιγαλᾶ:
- τά θύματα δέν ἦταν μόνον ταγματασφαλίτες ἀλλά καί ἄμαχοι,
- οἱ φόνοι δέν ἦταν τυχαῖες αὐτοδικίες, ἀλλά ὀργανωμένες ἐκτελέσεις,
- αὐτές οἱ ὀργανωμένες ἐκτελέσεις, γίνονταν σέ ἄλλο σημεῖο μακριά ἀπό τό Μπεζεστένι (στήν Πηγάδα),
- τίς ἐκτελέσεις δέν τίς ἔκαναν ἀδέσποτα στοιχεῖα τῆς περιοχῆς, ἀλλά ἀντάρτες μέ τήν ἔγκριση τοῦ Βελουχιώτη. Σέ διαφορετική περίπτωση, αὐτός θά τίς σταματοῦσε καί θά ἐλευθέρωνε ὅλους πού ἦταν στήν συνοδεία,
- ὁ Ἄρης παρέμεινε στόν Μελιγαλά ἕως τίς πρωϊνές ὧρες τῆς 17ης Σεπτεμβρίου, πού ἄρχισαν νά γίνονται οἱ ὀργα¬νωμένες ἐκτελέσεις στήν Πηγάδα.
Τό σημεῖο στό ὁποῖο ὁ Ἄρης συνάντησε τήν φάλαγγα, ὑποδηλώνει ὅτι αὐτή ἦταν μία ἀπό τίς πρῶτες πού διέσχισαν τήν πόλη καθ'ὁδόν πρός τήν Πηγάδα. Μετά ἀπό τίς 2-3 πρῶτες φάλαγγες, ὅλες οἱ ἑπόμενες ὁδηγοῦνταν στήν Πηγάδα περιμετρικά τῆς πόλης. Ὁ Κλάρας, ἀπό τόν Μελιγαλά ἔφυγε γιά τήν Καλαμάτα, γιά νά παρεβρεθεῖ στό λυντσάρισμα τῶν 18 κρατου-μένων ἀπό τόν Μελιγαλά.
Βέβαια, ὀφείλω νά παρατηρήσω ὅτι ὁ Ξιάρχος, μέ τόν τρόπο πού περιγράφει τό γεγονός τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Γιάννη Λαντζούνη ἀπό τόν Θανάση Κλάρα, εἶναι ὡς νά ζητᾶ νά δώσουμε βραβεῖο εὐσπλαχνίας στόν ἀρχικαπετάνιο τοῦ ΕΛΑΣ γιά τήν πράξη του!
2. Ὁ δικηγόρος Εὐάγγελλος Μαχαίρας, ἐπικεφαλῆς τοῦ Συγκροτήματος τῶν Βαρέων Ὅπλων τοῦ ΕΛΑΣ, ἀπό τούς κύριους συντελεστές τῆς νίκης κατά τῶν ΤΑ στή Μεσσηνία, στό βιβλίο του «50 Χρόνια Μετά», σελ. 436, γράφει ὅτι λίγη ὥρα μετά τήν πτώση τοῦ Μελιγαλᾶ, πῆγε καί βρῆκε τόν Κλάρα κάπου στόν Μελιγαλά. Γράφει ἀκριβῶς ὁ Μαχαίρας:
“… Ἐγώ ἔσπευσα νά μπῶ μέ τούς πρώτους στό χωριό (ἐννοεῖ τόν Μελιγαλά), ἀναζητῶντας τήν ἀδελφή μου. ... Τούς βρῆκα σώους σ'ἕνα καταφύγιο, ὅπου πληροφορήθηκα ἀπό τήν ἀδελφή μου ὅτι εἶχαν γίνει κιόλας αὐτοδικίες καί ὅτι οἱ ἀντάρτες εἶχαν πάρει ἀπό σπίτια ὁρισμένα πράγματα ... [...] ... Βγῆκα ἔξω τρέχοντας νά βρῶ τόν Ἄρη ... [...] Μόλις βρῆκα τόν Ἄρη, τοῦ λέω...”.
Ὁ Βελουχιώτης ἦταν λοιπόν στόν Μελιγαλά ἀμέσως μετά τήν πτώση του καί στά ἐπακολουθήσαντα γεγονότα. Τό ἐπιβεβαιώνει ὁ δικηγόρος καί καπετάνιος τοῦ ΕΛΑΣ Εὐάγγελος Μαχαίρας. Τότε γιατί οἱ βιογράφοι του καί πολλοί ἄλλοι ταγμένοι συγγραφεῖς τῆς Ἀριστερᾶς γράφουν εἴτε ὅτι δέν ἦταν ἐκεῖ, ἤ ὅτι ἔφθασε ὅταν ὅλα εἶχαν τελειώσει, καί δέν εἶχε τίποτε νά κάνει μέ τίς ἐκτελέσεις; (Εὐάγγελος Μαχαίρας, ὅ.π., σελ. 436).
3. Σύμφωνα μέ μαρτυρία τῆς Μάρελ Σκλήρη, κόρης τοῦ μοναδικοῦ ἐπιζήσαντος γιατροῦ τοῦ Μελιγαλᾶ Χρήστου Σκλήρη -ἄραγε, πῶς;- ὁ Βελουχιώτης στόν Μελιγαλά ἔμεινε στήν οἰκία τοῦ συμβολαιογράφου Ἀριστείδη Δουβαρᾶ, ὁ ὁποῖος δέν ἀνῆκε στό ΕΑΜ/ΚΚΕ.
( Καί στήν ἑπόμενη πόλη πού κατέλαβε ὁ ΕΛΑΣ, τούς Γαργαλιάνους, ὁ Κλάρας ἐπέλεξε οἰκία δημοκρατικοῦ κατοίκου γιά νά διανυκτερεύσει. Ἴσως δέν ἐμπι¬στευόταν τούς φίλους τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ).
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ!
17-20 Σεπτεμβρίου έγινε η Σφαγή/Γενοκτονία στην Πηγάδα του Μελιγαλά!
Η μαζική σφαγή στον Μελιγαλά, μαζί με το Κιλκίς και την Αθήνα (στα Δεκεμβριανά), βρίσκονται στην κορυφή των εγκλημάτων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ το 1943-44.
Δυστυχώς, το φριχτό αυτό έγκλημα έχει παραποιηθεί από τις πρώτες ώρες της εκτέλεσής του από την προπαγάνδα, τις ψευδολογίες και τις μυθοπλασίες της Αριστεράς, αλλά και τα λάθη, τις παραλήψεις –δεν παρουσίασαν τα ακριβή γεγονότα, δεν έκαναν λεπτομερή καταγραφή θυμάτων, περιορίσθηκαν σε «κραυγές» και υπερβολές, κλπ.- και τέλος την αδιαφορία της Δημοκρατικής πλερυράς.
Στο έργο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45» παραθέτω πολλά από τα πιό απίστευτα ψεύδη και φανταστικά γεγονότα που έγραφαν οι εφημερίδες του ΕΑΜ της εποχής εκείνης.
Επίσης παρουσιάζω όλα τα ΨΕΥΔΗ και τις μυθοπλασίες που έχουν γραφεί σε βιβλία αριστερών συγγραφέων, και δίνω απάντήσεις με βάση τα πραγματικά γεγονότα.
Συνοπτικά εδώ:
ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ
-Αμυνόμενοι: το Τάγμα Ασφαλείας (ΤΑ) Μελιγαλά – 1100 άνδρες μαζί με Χωροφύλακες (πολέμησαν ίσως οι μισοί)
- Επιτιθέμενοι: η 3η Μεραρχία του ΕΛΑΣ- πάνω από 4.000 αντάρτες (δύο συντάγματα, το 8ο Λακωνίας και το 9ο Μεσσηνίας και εφεδροΕΛΑσίτες. Στο τέλος της μάχης προστέθηκε και το 11ο Αρκαδίας, που είχε και με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΚΑΘΟΛΙΚΟ πλιάτσικο που ακολούθησε την είσοδο των ανταρτών στον Μελιγαλά). Στην πρώτη γραμμή πολέμησαν 1500 -1600 αντάρτες.
Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ
Βάσει μαρτυριών καπεταναίων του ΕΛΑΣ και στελεχών του ΕΑΜ* που αναφέρουν συναντήσεις μαζί του εντός του Μελιγαλά και σε διπλανά χωριά, ο Άρης Βελουχιώτης ήταν στον Μελιγαλά την ημέρα που τελείωνε η μάχη (Παρασκευή, 15/9 ) και έφυγε 2 ημέρες μετά (την Κυριακή, 17/9).
Την επομένη ημέρα (Σάββατο 16/9) επισκέφθηκε το Μπεζεστένι μαζί με τον Μπελογιάννη, τον Μπλάνα (επικεφαλής ΚΚΕ Πελοποννήσου), τον Κουλαμπά (επικεφαλής ΕΑΜ Πελοποννήσου) και άλλους, και είδε τις χιλιάδες τους κρατουμένους. Εκεί διέταξε τη δολοφονία όλων των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και όσων αμάχων κρατουμένων η Επιτροπή του ΕΑΜ Μελιγαλά και Μεσσηνίας θεωρούσε «αντίδραση»!
Τη ίδια ημέρα συμμετείχε σε άγριο βασανισμό ομάδος αιχμαλώτων στη Μερόπη, λίγο έξω από τον Μελιγαλά, πριν σφαγούν από τους Μαυροσκούφηδες και ριχτούν σε ξεροπήγαδο.
Κοιμήθηκε 2 βράδυα στον Μελιγαλά, πριν πάει στην Καλαμάτα (την Κυριακή 17/9) να παρακολουθήσει το λυντσάρισμα των 19 αιχμαλώτων και μετά κινηθεί προς Γαργαλιάνους.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
Τα πολλά θύματα του Μελιγαλά, περίπου το 95%, δεν έπεσαν στη μάχη, ούτε δολοφονήθηκαν ως αντίποινα για δικά τους εγκλήματα. Εσφάγησαν για πολιτικούς λόγους, τελετουργικά στην Πηγάδα τις επόμενες ημέρεςμ γιατί δεν δέχονταν να συμμετάσχουν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ. (Οι αριθμοί αναλυτικά κατωτέρω).
Το Τάγμα του Μελιγαλά ήταν για 4 1/2 μήνες υπό τη διοίκηση του ταγματάρχη Στούπα που ήταν ΚΑΘΕΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, και δεν είχε κάνει εκτελέσεις πλην μιάς που έγινε εν αγνοία του για αντεκδίκηση από ταγματασφαλίτες από το χωριό του τη Λεύκη.
Όποιες εκτελέσεις είχαν γίνει το 1943-44 στην περιοχή γύρω από τον Μελιγαλά, είχαν γίνει από Γερμανούς ως ήταν αντίποινα για ενέδρες του ΕΛΑΣ.
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν τη μάχη, Τάγμα του Μελιγαλά είχε συλλάβει 300 περίπου στελέχη του ΕΑΜ και της ΟΠΛΑ από την γύρω περιοχή και τους κρατούσε υπό περιορισμό στον Μελιγαλά, από τον φόβο ότι θα δρούσαν ως Πέμπτη φάλαγγα. Κανείς δεν είχε βασανισθεί, ανακριθεί ή δικαστεί. Όλοι ελευθερώθηκαν σώοι.
- Ο ολικός αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος. Δικός μου υπολογισμός: περίπου 1700
- Νεκροί ταγματασφαλίτες στη μάχη – περίπου 30. Άμαχοι, 60-70 από τον βομαρδισμό και τις αυτοδικίες των πρώτων ωρών μετά τη μάχη από αντάρτες του ΕΛΑΣ,
-Σύνολο νεκρών ταγματασφαλιτών (από τα αρχεία του ΥΠΕΑ). Αξιωματικοί 47, και 704 οπλίτες.
-Άμαχοι. Άγνωστο. Ένας ιδιώτης (!) έχει καταγράψει 1154 ονόματα, που σημαίνει ότι ο «Ελάχιστος Αριθμός Αμάχων Νεκρών» είναι 403, ενώ ο μεγαλύτερος υπολογίζεται σε 1000. Όλοι οι άμαχοι δεν εσφάγησαν στον Μελιγαλά, αλλά και σε πολλά γύρω χωριά που τους μετέφεραν από τον Μελιγαλά.
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ, ΣΦΑΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ
Έχουν ταυτοποιηθεί 13 μέλη της ΟΠΛΑ Μεσσηνίας (οι περισσότεροι από τον Μελιγαλά) που έσφαζαν υπό την εποπτεία 2 Μεσσηνίων (Νικόλαος Μητρόπουλος και Παναγιώτης Μάτζαρης) και του Δημήτρη Πιρπιρή (καπετάνιου του 9ου συντάγματος του ΕΛΑΣ, πρώην αρχηγού της ΟΠΛΑ Γαργαλιάνων, από τη Ναύπακτο).
Σφαγείς στην Πηγάδα ήταν και μιά Διμοιρία 30-35 ανταρτών του ΕΛΑΣ από το 8ο σύνταγμα Λακωνίας, με καταγωγή από τα χωριά του Πάρνωνα.
Όλοι αυτοί δρούσαν και ως οδηγοί των δεμένων υποψηφίων θυμάτων από το Μπεζεστένι του Μελιγαλά στην Πηγάδα, μια απόσταση 2 έως 2 ½ χιλιόμετρα.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Στην Πηγάδα άρχισε την Κυριακή το πρωϊ, 17/9, και σταμάτησε την Τετάρτη το απόγευμα, 20/9. Κράτησε δηλαδή 4 ημέρες. Δεν ήταν έγκλημα της στιγμής, οργής, σύγχισης, κλπ. αλλά ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των αντιπάλων του ΚΚΕ από την περιοχή της άνω Μεσσηνίας (τουλάχιστον 60 κωμοπόλεις και χωριά της Μεσσηνίας είχαν πάνω από 10 θύματα στον Μελιγαλά).
Οι σφαγείς έκαναν διαλείματα για καφέ και σταματούσαν για μεσημεριανό φαγητό (πολλές φορές απόλαυσαν ψητό στο φούρνο, αλλά και πιό κλασσικά ελληνικά φαγητά όπως κρέας με μελιτζάνες!).
(*) ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ.
1. Ὁ Σπύρος Ξιάρχος, ένας εκ των σφαγέων στην Πηγάδα του στο βιβλίο του «Η Αλήθεια για τον Μελιγαλά», σελ. 37,γράφει:
“... Σέ μιά ἀπό τίς πρῶτες συνοδεῖες πού πήγαιναν γιά ἐκτέλεση ἦταν καί ὁ γέρο-Γιάννης Λαντζούνης πατέρας τοῦ πρώην βουλευτῆ Μίμη Λαν¬τζούνη. Ὁ Ἄρης βρέθηκε στή συμβολή ἀκριβῶς τοῦ κεντρικοῦ δρόμου πού διασχίζει τόν Μελιγαλά καί τοῦ δρόμου Ζευγολατειό-Μελιγαλᾶ-Σκάλα. Καθώς εἶδε τό γέρο δεμένο στή γραμμή διέταξε νά τόν λύσουν καί νά τόν ἀφήσουν νά πάει στό σπίτι του. Ὁ Ἄρης οὔτε γνώριζε ποιός ἦταν αὐτός πού ἐλευθέρωσε, οὔτε ρώτησε τ'ὄνομά του...”
Ὁ Ξιάρχος ἐπιβεβαιώνει μέ αὐτό τόν τρόπο τά ἑξῆς σπουδαῖα στοιχεῖα γιά τή γενοκτονία τοῦ Μελιγαλᾶ:
- τά θύματα δέν ἦταν μόνον ταγματασφαλίτες ἀλλά καί ἄμαχοι,
- οἱ φόνοι δέν ἦταν τυχαῖες αὐτοδικίες, ἀλλά ὀργανωμένες ἐκτελέσεις,
- αὐτές οἱ ὀργανωμένες ἐκτελέσεις, γίνονταν σέ ἄλλο σημεῖο μακριά ἀπό τό Μπεζεστένι (στήν Πηγάδα),
- τίς ἐκτελέσεις δέν τίς ἔκαναν ἀδέσποτα στοιχεῖα τῆς περιοχῆς, ἀλλά ἀντάρτες μέ τήν ἔγκριση τοῦ Βελουχιώτη. Σέ διαφορετική περίπτωση, αὐτός θά τίς σταματοῦσε καί θά ἐλευθέρωνε ὅλους πού ἦταν στήν συνοδεία,
- ὁ Ἄρης παρέμεινε στόν Μελιγαλά ἕως τίς πρωϊνές ὧρες τῆς 17ης Σεπτεμβρίου, πού ἄρχισαν νά γίνονται οἱ ὀργα¬νωμένες ἐκτελέσεις στήν Πηγάδα.
Τό σημεῖο στό ὁποῖο ὁ Ἄρης συνάντησε τήν φάλαγγα, ὑποδηλώνει ὅτι αὐτή ἦταν μία ἀπό τίς πρῶτες πού διέσχισαν τήν πόλη καθ'ὁδόν πρός τήν Πηγάδα. Μετά ἀπό τίς 2-3 πρῶτες φάλαγγες, ὅλες οἱ ἑπόμενες ὁδηγοῦνταν στήν Πηγάδα περιμετρικά τῆς πόλης. Ὁ Κλάρας, ἀπό τόν Μελιγαλά ἔφυγε γιά τήν Καλαμάτα, γιά νά παρεβρεθεῖ στό λυντσάρισμα τῶν 18 κρατου-μένων ἀπό τόν Μελιγαλά.
Βέβαια, ὀφείλω νά παρατηρήσω ὅτι ὁ Ξιάρχος, μέ τόν τρόπο πού περιγράφει τό γεγονός τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Γιάννη Λαντζούνη ἀπό τόν Θανάση Κλάρα, εἶναι ὡς νά ζητᾶ νά δώσουμε βραβεῖο εὐσπλαχνίας στόν ἀρχικαπετάνιο τοῦ ΕΛΑΣ γιά τήν πράξη του!
2. Ὁ δικηγόρος Εὐάγγελλος Μαχαίρας, ἐπικεφαλῆς τοῦ Συγκροτήματος τῶν Βαρέων Ὅπλων τοῦ ΕΛΑΣ, ἀπό τούς κύριους συντελεστές τῆς νίκης κατά τῶν ΤΑ στή Μεσσηνία, στό βιβλίο του «50 Χρόνια Μετά», σελ. 436, γράφει ὅτι λίγη ὥρα μετά τήν πτώση τοῦ Μελιγαλᾶ, πῆγε καί βρῆκε τόν Κλάρα κάπου στόν Μελιγαλά. Γράφει ἀκριβῶς ὁ Μαχαίρας:
“… Ἐγώ ἔσπευσα νά μπῶ μέ τούς πρώτους στό χωριό (ἐννοεῖ τόν Μελιγαλά), ἀναζητῶντας τήν ἀδελφή μου. ... Τούς βρῆκα σώους σ'ἕνα καταφύγιο, ὅπου πληροφορήθηκα ἀπό τήν ἀδελφή μου ὅτι εἶχαν γίνει κιόλας αὐτοδικίες καί ὅτι οἱ ἀντάρτες εἶχαν πάρει ἀπό σπίτια ὁρισμένα πράγματα ... [...] ... Βγῆκα ἔξω τρέχοντας νά βρῶ τόν Ἄρη ... [...] Μόλις βρῆκα τόν Ἄρη, τοῦ λέω...”.
Ὁ Βελουχιώτης ἦταν λοιπόν στόν Μελιγαλά ἀμέσως μετά τήν πτώση του καί στά ἐπακολουθήσαντα γεγονότα. Τό ἐπιβεβαιώνει ὁ δικηγόρος καί καπετάνιος τοῦ ΕΛΑΣ Εὐάγγελος Μαχαίρας. Τότε γιατί οἱ βιογράφοι του καί πολλοί ἄλλοι ταγμένοι συγγραφεῖς τῆς Ἀριστερᾶς γράφουν εἴτε ὅτι δέν ἦταν ἐκεῖ, ἤ ὅτι ἔφθασε ὅταν ὅλα εἶχαν τελειώσει, καί δέν εἶχε τίποτε νά κάνει μέ τίς ἐκτελέσεις; (Εὐάγγελος Μαχαίρας, ὅ.π., σελ. 436).
3. Σύμφωνα μέ μαρτυρία τῆς Μάρελ Σκλήρη, κόρης τοῦ μοναδικοῦ ἐπιζήσαντος γιατροῦ τοῦ Μελιγαλᾶ Χρήστου Σκλήρη -ἄραγε, πῶς;- ὁ Βελουχιώτης στόν Μελιγαλά ἔμεινε στήν οἰκία τοῦ συμβολαιογράφου Ἀριστείδη Δουβαρᾶ, ὁ ὁποῖος δέν ἀνῆκε στό ΕΑΜ/ΚΚΕ.
( Καί στήν ἑπόμενη πόλη πού κατέλαβε ὁ ΕΛΑΣ, τούς Γαργαλιάνους, ὁ Κλάρας ἐπέλεξε οἰκία δημοκρατικοῦ κατοίκου γιά νά διανυκτερεύσει. Ἴσως δέν ἐμπι¬στευόταν τούς φίλους τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ).
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ!
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου