Του Ιωάννη Μπουγά
Η κατάρρευση των κομμουνιστών άρχισε όταν έπεσε το ΤΣΑΡΝΟ! Στην
πρώτη γραμμή της επιχείρησης ήταν μια Διλοχία από το 596 ΤΠ, το Τάγμα
Ανανηψάντων της Μακρονήσου, που έχασε στο Τσάρνο 3 αξιωματικούς και 57
στρατιώτες. Σπουδαίο ρόλο στη «μεγαλειώδη προσπάθεια», όπως την
αποκάλεσε ο Βασιλιάς Παύλος που παρακολουθούσε συνεχώς και άγρυπνος την
προσπάθεια από το ύψωμα της Αμμούδας μαζί με τον στρατάρχη Παπάγο και
τον στρατηγό Τσακαλώτο, έπαιξε και ο Ανθυποσμηναγός Ιωάννης Στυλιανάκης
με τους ακριβέστατους βομβαρδισμούς του υψώματος!
(Ακολουθεί η χθεσινή μου ανάρτηση στον τοίχο μου).
ΑΝΤΗΧΕΙ Ο ΓΡΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!!
25 Αυγούστου 1949. Αρχίζουν οι Επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στον
Γράμμο, που κατέληξαν με την Νίκη των στρατιωτών μας και τη Στρατιωτική
Συντριβή των κομμουνιστών στις 29 Αυγούστου. Ήταν το τέλος του τριετούς
Εφιάλτη και η σωτηρία της Μακεδονίας!
Το τρίτο και τελευταίο
μέρος των επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού εναντίον του λεγόμενου ΔΣΕ,
με την κωδική ονομασία ΠΥΡΣΟΣ Γ΄, είχε ως αντικειμενικό σκοπό την
κατάληψη του τελευταίου οχυρού των ανταρτών, τις οροσειρές του Γράμμου.
Άρχισε με άριστη προετοιμασία για τον Ελληνικό Στρατό και με πολύ καλούς
οιωνούς στις 5:30 το πρωί της 25 Αυγούστου. Επικεφαλής ήταν ο
στρατηγός Τσακαλώτος και παρών στο μέτωπο ο Βασιλιάς Παύλος. Είναι
βέβαια γεγονός ότι οι ημέρες ησυχίας που ακολούθησαν την νίκη στο Βίτσι
στις 17 Αυγούστου, είχαν δώσει την ευκαιρία και στους αντάρτες να
προετοιμασθούν και να αναμένουν τον αντίπαλο με υψηλό ηθικό.
Ο
Ζαχαριάδης σε μήνυμα πού έστειλε προς τους αντάρτες του «ΔΣΕ» στις 20
Αυγούστου περιέλαβε και ένα πολύ γνωστό σύνθημα: «Εδώ μπορούμε και
πρέπει να θάψουμε τον μοναρχοφασισμό!», μιά παραλαγή εκείνου πού είχε
χρησιμοποιήσει νωρίτερα, το 1948, «ο Γράμμος θα γίνει η ταφόπετρα του
μοναρχοφασισμού!».
Τα πράγματα βέβαια δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με
τις απειλές του Ζαχαριάδη. Το μεσημέρι της πρώτης ημέρας είχε πέσει το
ύψωμα Τσάρνο, κεντρικό στήριγμα των ανταρτών. Όταν πληροφορήθηκε αυτό ο
Τσακαλώτος, στράφηκε στον βασιλιά Παύλο και του είπε: «Μεγαλκειότατε, ο
Γράμμος έπεσε!». Όταν δε η ηρωϊκή 9-η Μεραρχία πήρε τούωμα 2520,
ουσιαστικά η άμυνα των ανταρτών είχε καταρεύσει. Το πρωϊνό της 29-ης
Αυγούστου βρήκε τον «ΔΣΕ» ολοκληρωτικά ηττημένο, και τους αντάρτες του
να υποχωρούν σε όλα τα μέτωπα με κατεύθυνση την Αλβανία. Στις 30
Αυγούστου, οι καταδρομείς των ΛΟΚ κατέλαβαν και το Κάμενικ, το τελευταίο
καταφύγιο των ανταρτών. Η νίκη στο Γράμμο δεν ήταν εύκολη. Στοίχησε
στον Ελληνικό Στρατό 243 νεκρούς και 1452 τραυματίες.
Κάπου
8.500 έως 10.000 αντάρτες πέρασαν στην Αλβανία. Μαζί τους μετέφεραν και
1.500 τραυματίες, ενώ πίσω τους στον Γράμμο άφησαν 1.000 περίπου νεκρούς
και 994 αιχμαλώτους. Από τους τελευταίους πού πέρασαν στην Αλβανία απο
την περιοχή της Μπάρας ,την νύχτα της 29-ης Αυγούστου, ήταν ο ίδιος ο
Ζαχαριάδης.
Στην Αλβανία, οι αντάρτες προσπάθησαν να
αναδιοργανωθούν σκεπτόμενοι να συνεχίσουν τον αγώνα. Σύντομα όμως ο
ηγέτης της Αλβανίας Χότζα τους διέταξε να αφοπλισθούν. Στη συνέχεια, με
Ρωσικά καράβια μεταφέρθηκαν από το λιμάνι του Δυρραχίου στις άλλες
κομμουνιστικές χώρες, και κυρίως την Σοβιετική Ένωση, στην περιοχή της
Τασκένδης.
Έτσι τελείωσε η Προδοτική, Σλαβοκίνητη Ανταρσία του
1946-49 από το ΚΚΕ, πού δυστυχώς αρκετά αργότερα, το 1989, ονομάσθηκε
από τους Έλληνες πολιτικούς Εμφύλιος Πόλεμος, παρά:
- τη
συμμετοχή μεγάλου αριθμού Σλάβων και Σλαβόφρονων στις τάξεις του «ΔΣΕ»,
οι οποίοι στις μάχες του Βίτσι και του Γράμμου αποτελούσαν πάνω από το
50% των ανταρτών,
- το γεγονός ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ανταρτών του «ΔΣΕ» ήταν βιαίως στρατολογημένοι,
- την αμέριστη βοήθεια των βορείων γειτόνων μας Αλβανών, Βουλγάρων, και
Γιουγκοσλάβων προς τους αντάρτες, με στόχο την απόσχιση Μακεδονίας και
Θράκης από την Ελλάδα, για τη δημιουργία της «Ομόσπονδης Λαϊκής
Δημοκρατίας της Μακεδονίας»,
- το γεγονός ότι τη λεγόμενη Κυβέρνηση των Ανταρτών δεν την αναγνώρισε ποτέ κανένα κράτος, και τέλος
- το γεγονός ότι στην Ανταρσία συμμετείχε ένα πολύ μικρό ποσοστό του
λαού, μόνο από μικρά ορεινά χωριά, και ποτέ οι μεγάλες μάζες του λαού
των πόλεων. Ήταν καθαρά μιά περίπτωση ανταρτών, συμμοριτών για πολλούς,
που ποτέ δεν είχαν ούτε μία πιθανότητα νίκης ή κατάληψης και κράτησης
ούτε μιάς μεγάλης πόλεως της Ελλάδος.
Πέραν όμως αυτού, το ΚΚΕ
κατά την διάρκεια της Ανταρσίας, είχε λάβει δημόσια αντεθνική και
προδοτική θέση «υπερ της αυτοδιάθεσης της Ελληνικής Μακεδονίας και
απόσχισή της από την Ελλάδα», όπως απαιτούσαν οι βόρειοι κομμουνιστές
γείτονες που βοηθούσαν τον «ΔΣΕ»..
Όλα αυτά δεν υποδηλούν Εμφύλιο, αλλά Προδοτική, Ξενοκίνητη Ανταρσία!
Το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι από μιά ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ πολιτική συμφιλίωσης
βασισμένη στη αποσιώπηση των εγκλημάτων των κομμουνιστών, την οποίαν οι
πολιτικοί της Ελλάδος ακολούθησαν αμέσως μετά τη νίκη, τη δικτατορία του
1967 που «λεύκανε» ακόμη περισσότερο τους κομμουνιστές, και την
οικονομική κρίση στην οποίαν οδηγήθηκε η Ελλάδα από αλόγιστες πολιτικές
ανίκανων ή αδιάφορων πολιτικών ηγετών, το 2015 οι κομμουνιστές
κατέλαβαν την εξουσία με την ψήφο του λαού και το 2018 πέτυχαν αυτό που
δεν μπόρεσαν να κάνουν το 1949. Να υπογράψουν την προδοτική Συμφωνία των
Πρεσπών, με την οποία, σε πρώτη φάση, παραδίδεται το όνομα της
Μακεδονίας στους Σλάβους!
Έτσι διαψεύσθηκε και ο Γεώργιος
Παπανδρέου, ο οποίος μετά τη νίκη είχε απευθύνει χαιρετισμό «εις τας
Ενόπλους Δυνάμεις, αι οποίαι με τον ηρωισμόν και την αυτοθυσίαν των,
ακόμη μιαν φοράν εξασφαλίζουν την ανεξαρτησίαν και την αιωνιότητα της
Ελλάδος. Και το Εθνος ολόκληρον υποκλίνεται ευλαβώς ενώπιον της Ιεράς
Μνήμης των αθανάτων Νεκρών μας, του Γράμμου και του Βίτσι. Εις την
συνείδησιν των επερχομένων Ελληνικών γενεών αιώνια θα είναι η μνήμη
των».
Σήμερα μνημεία χτίζονται από το ΚΚΕ για τους αντάρτες του «ΔΣΕ».Ελάχιστοι θυμούνται τους νεκρούς μας στρατιώτες!
Εμείς εδώ, εις πείσμα αυτών και της λήθης, ας αναφωνήσουμε :
Αιωνία η Μνήμη των Νέων της Ελλάδος που έπεσαν στον Αγώνα κατά των Κομμουνιστών!
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου