ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Του Νικολάου Μπαραμπούτη

 

Τό ἔτος ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ἀναφέρεται ὅτι εἶναι τό 776 Π.Χ, καθ΄ ὅτι οἱ Ὀλυμπιακοί προϋπῆρχον, καί ἕως τό 58 Μ.Χ.συμετεῖχον μόνον Ἕλληνες, δηλ. ἀδιαλείπτως διά 800 καί πλέον ἔτη συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες, ἀπό ὅλα τά μήκη καί πλάτη  τοῦ πλανήτη Γῆ. Ἐκτός ἀπό τό 56 Μ.Χ ποῦ συμμετεῖχεν ὁ Νέρων, ἀλλά καί αὐτός ἐπικαλέσθηκεν ὡς ἐπιχείρημα, τό ὅτι καί ἐμεῖς οἱ Ρωμαίοι Ἕλληνες ἤμαστε, βεβαίως δέ καί τήν ἰσχύν του.  

  Σκοπός τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ἦτο ἡ σφυρηλάτησις τῆς Ἐθνικῆς ὁμοψυχίας καί ἡ καθιέρωσις τῆς ἀνωτερότητος τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐν συγκρίσει μέ τούς βαρβάρους. Εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνας συνευρίσκοντο οἱ Ἕλληνες καί ἀντήλλασον ἀπόψεις διά ὅλα τά θέματα.

 Πολλαί ποδοσφαιρικαί καί ὄχι μόνον ὁμάδαι, ἀναβιώνοντας τόν ἀθλητισμόν ὀνομάσθησαν μέ αὐτά τά ἐπιφανῆ ὀνόματα, ὥς Ἄρης, Ὀλυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ἡρακλῆς,  ΠΑΟΚ, Ἀπόλων, Πανιώνιος. Ἐργοτέλης κ.τ.λ. Μέχρις προσφάτως ἐσυνεχίζετο αὐτή ἡ παράδοσις καί εἰς τάς ποδοσφαιρικάς ὁμάδας ἡγωνίζοντο μόνον τά Ἑλληνόπουλα. Ἕως ὅτου ἔφθασεν ἡ παρακμή εἰς τήν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα, καί εἰς τάς ποδοσφαιρικάς ὁμάδας βλέπεις αὐτό τό γελεῖον  φαινόμενον, πού προκαλεῖ μόνον οἶκτον γιά τήν κατάντια μας καί τόν ξεπεσμόν μας νά ἀγωνίζωνται καί νά φοροῦν ἀθλητικήν περιβολήν τῶν παναρχαίων καί δοξασμένων αὐτῶν ὀνομάτων, ὁ κάθε περιπλανόμενος ἀλλά  καί χρυσοπληρωμένος ἀπό ἐμᾶς τούς ἰδίους, καί ἐμεῖς ὡς ἡλίθιοι μαζάνθρωποι νά τούς χειροκροτοῦμαι.

Καί μία ἱστορική διαδρομή διά μερικούς Ὁλυμπιονίκας τής ἐνδόξου ἐκείνης περιόδου.

 Θεαγένης ὁ Θεσσαλός ἐκέρδιδεν 24 πρώτας νίκας καί ἔλεβεν 1.400 στεφάνους.

Σώστρατος ὁ Σικυώνιος  μέγας ἀθλητής τοῦ Παγκρατίου, ἐκέρδισεν 17 πρώτας νίκας.

Πολυδάμας  ὁ  Θεσσαλός το 408 π.Χ. Ὀλυμπιονίκης εἰς  τό παγκράτιον, ἐνίκησεν 12κις ἐν Ὀλυμπία, κατά τόν Παυσανία, ἦταν ὁ πλέον μεγαλόσωμος ἄνθρωπος πού ἔζησεν ποτέ. Ἀναφέρεται ὅτι ἔπιασεν ζωντανό ἕνα λιοντάρι εἰς τόν Ὄλυμπον.

Μίλων ὁ Κροτωνιάτης μέγας παλαιστής, 6 φορές Ὀλυμπιονίκης, ἐκέρδισεν ἐπίσης 7 στεφάνους εἰς τά Πύθια, 10 εἰς τά Ἴσθμια, 9 εἰς τά Νέμεα. Ὁ Φύλαρχος ἀναφέρει ὅτι μετέφερεν εἰς τούς ὤμους του ἕνα δαμάλι τεσσάρων ἐτῶν.

Τίτορμος ὁ Αἰτωλός, ὅστις κατώρθωνε νά κρατῆ συγχρόνως δύο ταύρους μαινομένους καί ἐξαγριωμένους.  Δι΄αὐτόν ὁ Μήλων ὁ Κροτωνιάτης  εἶπεν:

«Ζεύς ἔπεμψεν ἀνθρώποις Ἡρακλέα».

Διαγόρας ὁ Ρόδιος ὑπῆρξεν ἕνας μεγάλος ἀθλητής, ὁ διασημότερος πυγμάχος τῆς ἀρχαιότητος τοῦ 5ου Π.Χ αἰῶνος, εἶχεν ἀνακηρυχθεῖ πρωταθλητής εἰς τούς τέσσερις πανελλήνιους ἀγῶνας, Πύθια, Νέμεα, Ὀλυμπιακούς, καί Ἴσθμια, καθώς καί σέ ἄλλους τοπικούς ἀγῶνας εἰς τάς Ἀθήνας, Πελλήνη,  Μέγαρα,  Ρόδο καί Αἴγινα. Ὅταν ἐγέρασεν εἶχεν τήν εὐτυχίαν νά ἴδῃ καί τούς τρεῖς υἱούς  Ὀλυμπιονίκας, τόν Ἀκουσίαλον, τόν Δημάγετον καί Δωριέα. 

Τά παιδιά του ἀμέσως μετά  τήν νίκην τους, εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγώνας, ἔβγαλαν τά στεφάνια ἀπό τά κεφάλια τους καί στεφάνωσαν τόν πατέρα τους. Κατόπιν σηκώνοντας τον εἰς τούς ὤμους των τόν περιέφεραν θριαμβευτικά εἰς τό Ὀλυμπιακόν στάδιον. Οἱ θεαταί ἐζητωκραύγαζαν τόν πατέρα καί τά παιδιά του, κάποιος δέ θεατής φώναξε: <Κάτθανε Διαγόρα, οὐκ εἰς τόν Ὀλυμπο ἀναβήσει>, δηλ πέθανε Διαγόρα διατί δέν μπορεῖς νά γίνης καί Ὀλύμπιος, τώρα εἶναι ἡ εὐτυχεστέρα στιγμή τῆς ζωῆς σου. Καί πραγματικά ὁ γέρων ἀθλητής ἀπέθανεν μέσα σέ λίγα λεπτά σέ μεγάλη εὐτυχία. Ἡ ὡδή ποῦ τοῦ ἔγραψε ὁ Πίνδαρος ἐγράφει μέ μεγάλα γράμματα εἰς τόν τοῖχον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς εἰς τήν Ρόδον. Εἶχεν καί μίαν κόρην τήν Καλλιπάτειραν, ἡ ὁποία καί αὐτή εἶχεν υἱόν ἀθλητήν. Τότε εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνας ἀπαγορευόταν ἡ εἴσοδος τῶν γυναικῶν, ἡ δέ παραβάτης κατακρημνιζόταν ἀπό τό βραχῶδες ὄρος Τύπαιον. Ἡ Καλλιπάτειρα προκειμένου νά ἴδῃ τόν υἱόν της Πεισίρροδον ἀγωνιζόμενον, μετεμφιέσθη σέ γυμναστήν καί εἰσῆλθεν ἐντός τοῦ σταδίου. Ὁ υἱός της ἐνίκησεν, ἀλλά ἀπό τήν χαράν της διά τήν νίκην τοῦ υἱοῦ της ἐζητωκραύγασεν καί ἐγένετο ἀντιληπτή. Δέν τῆς ἐπεβλήθει ἡ τιμωρία, διότι οἱ Ἑλλανόδικοι  ἔκριναν ὅτι τῆς ὀφείλουν σεβασμόν, καθ΄ὅτι εἶχεν πατέραν, ἀδέλφια καί παιδιά Ὀλυμπιονίκας. 

Ἀγεύς ὁ Ἀργεῖος, ὅστις ἐνίκησεν ἐν Ὀλυμπία, καί αὐθημερόν μετέβει εἰς τό  Ἄργος διά νά ἀναγγείλη τήν νίκην του διατρέξας 90 χιλιόμετρα.

Πυθαγόρας ὅστις ἐνίκησεν ἐν Ὀλυμπία εἰς ἀγώνισμα πυγμαχίας

Πλάτων ὅστις ἐνίκησεν νίκην πάλης εἰς τά Ἴσθμια.

Σωκράτης ἦτο ἄριστος γνώστης τοῦ Παγρατίου καί μέγας πολεμιστής, εἶχεν διαπρέψει είς τήν μαχην τῆς Ἀμφιπόλεως, τῆς Τανάγρας καί Ποτιδαίας.

Ὁ φιλόσοφος Ἐμπεδοκλῆς ὅστις ἐνίκησεν ἱπποδρομικήν νίκην κέλητος ἵππου.

Λεωνίδας ὁ Ρόδιος ἐστέφθει νικητής εἰς 4 Ὀλυμπιάδες. Ἔγινεν διάσημος και

τελικῶς ἐθεοποιήθει διά τάς  νίκας του σε τρία ἀγωνίσματα  δρόμου: τό στάδιο, τόν δίαυλο καί τόν ὀπλίτη δρόμο. Αἱ ἱστορικαί μαρτυρίαι τόν χαρακτηρίζουν ὡς τόν αθλητήν μέ τό δαιμόνιον τάχος (τήν δαιμονισμένην ταχύτητα). Ὁ Ρόδιος δρομεύς κατάφερε νά νικήση καί εἰς τά  τρία αγωνίσματα σέ τέσσερις διαδοχικάς Ὀλυμπιάδες, ἕνα ἐπίτευγμα πού δέν ἐπαναλήφθηκεν ἀπό ἄλλον ἀθλητήν.

Λάδας ἐκ Σπάρτης Ἔξοχος δρομεύς. Ἐνέπνευσεν τόν Μύρωνα εἰς τήν κατασκευήν ἑνός ἀγγάλματος, διά τό ὁποῖον οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον πῶς εἶχεν πνοή.

οἱ Συρακούσιοι τύρανοι Γέλων καί Ἰέρων, νικηταί εἰς  ἀρματοδρομίαν.

ὁ Κίμων νικητής εἰς  ἀρματοδρομίαν

 Ὁ ἔξ Ἀλεξανδρείας,  Στάτων

Ὁ ἔκ Τενέδου, Δημόκριτος

Δημήτριος ὁ Σαλαμίνιος ἐκ Κύπρου, νικητής εἰς τρεῖς Ὀλυμπιάδας εἰς τό στάδιον

Ἠρακλείδης  ὁ Σαλαμίνιος ἐκ Κύπρου νικητής εἰς τήν 144ην Ὁλυμπιάδαν.

Ὀνησίκριτος ὁ Σαλαμίνιος ἐκ Κύπρου νικητής εἰς τό στάδιον εἰς τήν 150 Ὀλυμπιάδαν.

 

Ἀλκιβιάδης συμμετάσχει εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγώνας εἰς τήν ἀρματοδρομίαν μέ  

7 τέθριππα ἄλογα καί ἐστέφθει Ὀλυμπιονίκης κερδίζων τάς τρεῖς πρώτας θέσεις.  Θεαγένης ο Θάσιος, ἕνας ἀπό τούς διασημότερους ἀθλητάς τῆς ἀρχαιότητος, ἐστέφθει Ὀλυμπιονίκης τό 480 εἰς τήν πυγμαχίαν καί τό 476 Ὀλυμπιονίκης  εἰς

τό Παγκράτιον,  ἐπέτυχεν 3 νίκες εἰς τά Πύθια, 9 εἰς τά Νέμεα, 10 εἰς τά Ἴσθμια.   

Ἐργοτέλης ἐκ Κνωσσοῦ ὑπῆρξεν Ὀλυμπιονίκης. Ἔνίκησεν εἰς  Ὀλυμπίαν σέ ἀγῶνας δολιχοδρομίας. Νίκησε ἐπίσης στά Πύθια καί τά Ἴσθμια. Τόν ὕμνησεν ὁ Πίνδαρος.

Δόλιχος=μακρύς, δολιχοδρομία=μακρύς δρόμος , ὁ δόλιχος ἦτο 24 στάδια,  ἕνα στάδιον περίπου 190μέτρα.

Φειδιππίδης διάσημος  Ἀθηναῖος δρομεύς. Στάλθηκε ἀπό τούς Ἀθηναίους εἰς τήν Σπάρτην, πρό τῆς μάχης τοῦ Μαραθῶνος διά νά ζητήση  βοήθειαν. Διέτρεξεν τήν ἀπόστασιν ἐντός δύο ἡμερῶν.

Εὐχίδας ἐκ Πλαταιῶν περίφημος δρομεύς, συμμετεῖχεν εἰ ςτήν μάχην τῶν Πλαταιῶν. Μετά τήν νίκην τῶν Ἑλλήνων μετέβει εἰς τό μαντεῖον τῶν Δελφῶν ἀπ' ὅπου παρέλαβεν τό ἱερόν πῦρ, ἐπιστρέφοντας αὐθημερόν εἰς τό Ἑλληνικόν στρατόπεδον. Ὑπολογίζεται ὅτι ἐντός μιάς ἡμέρας διήνυσεν 185χιλιόμετρα. Ὅταν ἄναψεν τόν βωμόν πού εἶχεν κατασκευασθῆ διά τόν ἑορτασμόν τῆς νίκης, ἀσπάσθηκεν τούς συμπολεμιστάς του καί ἀπεβίωσεν.

Ὁ Βασιλεύς Φίλιππος Β, πατήρ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ἐστεύθη τρεῖς φορές Ὀλυμπιονίκης εἰς τήν ἀρματοδρομίαν, τήν 106ῃ, τήν 107ῃ καί τήν 108ῃ Ὀλυμπιάδα.

Οἱ ἐξ Ἀθηνῶν, Καλλίας καί Φρύνων

Οἱ  Θηβαῖοι, Κλειτόμαχος καί Θεαγένης

Δημόκριτος, ἐκ Τενέδου

Ταυροσθένης, ἐξ Αἰγίνης

Βασιλεύς Ἀλέξανδρος Α!  Ὀλυμπινίκης δρομεύς  συμετεῖχεν εἰς 80ην Ὀλυμπιάδα.

Δαμασίας ἐξ Ἀμφιπόλεως  δρομεύς, ἐνίκησεν εἰς τήν 115ην Ὀλυμπιάδα

Σεβαστέ μου Ἕλληνα καί ἀγαπητέ μου φίλε τοῦ ποδοσφαίρου, ἔφθασεν ἡ ὥρα νά ἀπαιτήσης. Νά ἀπαιτήσης εἰς τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνας νά βλέπης τό παιδί σου νά ἀγωνίζεται,  αὐτό νά χειροκροτῆς αὐτό νά σηκώσης στούς ὤμου σου μέ χαρά καί μέ καμάρι. Σήκωσε ψηλά τά ἰδανικά καί τήν μεγαλοπρέπειαν τῆς Ἑλλάδος. Τρέξε καί ἐσύ διά τά ἄϋλα ἀγαθά καί τά μεγάλα ἰδανικά ποῦ ἐθεμελίωσαν οἱ πρόγονοι μας, πατρίδα, θρησκεία οἰκογένεια, νά βγῆς ὁ νικητής γιά νά φορέσης τό στεφάνι τῆς ἐλιάς, τό στεφάνι τῆς δόξας.

Α) Τίθεται ἕνα ἐρώτημα, οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἐγνώριζαν τήν μπάλα; ἤ  ἐγνώριζαν τό ποδόσφαιρο;  Μά καί βεβαίως ἐγνώριζαν τήν σφαίραν (μπάλα), ἐγνώριζαν καί  τό ποδόσφαιρον τό ὀνόμαζαν δέ ἐπίσκυρον.  

Ἡ σφαίρα ἦτο γνωστή ἀπό τά Ὁμηρικά χρόνια, εἰς τήν ραψωδίαν θ 370-375 διαβάζωμεν:

Ἀλκίνοος δ᾿ Ἅλιον καὶ Λαοδάμαντα κέλευσεν
μουνὰξ ὀρχήσασθαι, ἐπεί σφισιν οὔ τις ἔριζεν.
οἱ δ᾿ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο,
πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαί̈φρων,
τὴν ἕτερος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα

 ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δ᾿ ἀπὸ χθονὸς ὑψόσ᾿ ἀερθεὶς
ῥηιδίως μεθέλεσκε, πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι.

 

Ὁ Ἀλκίνοος ἐκάλεσεν τόν Ἅλιον καί τόν Λαοδάμαντα

νά ἀρχήσουν  μόνοι τους νά παίζουν καί μέ τούς ὁποίους κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνταγωνισθῆ

αὐτοί λοιπόν ἐπῆραν τήν ὡραίαν σφαῖραν πορφυροῦ χρώματος  εἰς τά χέρια τους καί τήν ὁποίαν γιά χάρη τους εἶχεν φτιάξει τό κοφτερό μυαλό τοῦ Πόλυβου, τήν ὁποίαν δέ  ὁ ἕνας ἔκ τῶν δύο τήν ἔρριψεν πρός τά σκιοφόρα νέφη τεντωθείς πρός τά πίσω, ὁ δέ ἄλλος ἀπό τήν Γῆν ὑψώθηκεν καί εὐκόλως τήν ἔπιασεν  πρωτοῦ τά πόδια του ἀγγίξουν τήν Γῆ

Ἀλλά καί ὁ Σωκράτης μᾶς κάμει  περιγραφήν τῆς σφαίρας.  

 

Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.

Λέγεται λοιπόν ὦ φίλε, πρῶτον μέν, πῶς  ἡ Γῆ, ἐάν κάποιος θά ἡδύνατο νά τήν ἴδῃ  ἀπό ἄνωθεν (ἀπό ψιλά), νά εἶναι ὡσάν τάς δώδεκα-ἰμαντοδερμάτινας σφαίρας διαχωριζομένη σέ ποικήλα χρώματα καί τῶν ὁποίων τά χρώματα αὐτά ἐδῶ εὐρίσκονται ὡς δείγματα,  μέ τά ὁποία οἱ ζωγράφοι χρωματίζουν.

σκῦτος=δέρμα, ἱμάς ἐκ δέρματος. Ὁ Σωκράτης μᾶς περιγράφει πῶς ἡ σφαίρα ἦτο  κατασκευασμένη ἀπό 12 ποικηλοχρώμους δερματίνους ἱμάντας.

    

Μᾶς διασώζονται ἀκόμη καί τά ὀνόματα διασήμων ποδοσφαιριστῶν τῆς ἀρχαιότητος, ὅπως τοῦ Αριστόνικου τοῦ Καρυστίου, τοῦ Δημοτέλη τοῦ Χίου, τοῦ Χαιρεφάνη καί τοῦ Κτησιβίου,  Χαλκιδέων.

Β) Οἱ Ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔπαιζαν κάτι σάν τό σημερινόν τάβλι.  Μά καί βέβαια ἔπαιζαν καί τό εἶχον ὀνομάσει πεντάγραμμον.

Ἀμφορεύς τοῦ 530 π.Χ. (δημιούργημα τοῦ ἀγγειοπλάστου Ἐξηκία) ὁ ὁποῖος ἀπεικονίζει τόν Ἀχιλλέα καί τόν Αἴαντα κατά τόν Τρωϊκόν πόλεμον νά παίζουν τό ἐπιτραπέζιον παιχνίδι πού ὀνομαζόταν  πεντάγραμμον. Τό παιχνίδι αὐτό  ἐπινόησεν ὁ Παλαμήδης, παιζόταν μέ πεσσούς (πούλια-πιόνια, πού τά μετακινούσαν μέσα σέ πέντε γραμμές) καί κύβους (ζάρια).

Ὁ Αχιλλεύς φαίνεται νά ψιθυρίζει ''τέσσερα''καί ὁ  Αἴαντας ''Τρία." 

(εἶναι γραμμένο ἐπάνω εἰς τόν ἀμφορέα μπροστά ἀπό τό στόμα ἐκάστου ἤρωα).

Ἡ σκηνή μέ τόν Ἀχιλλέα καί τόν  Αἴαντα νά παίζουν ἕνα ἐπιτραπέζιον παιχνίδι, εἴτε ἔχουν θεατάς εἴτε ὄχι, εἶναι σάν μιά ὀλόϊδια σημερινή σκηνή, εἴτε αὐτή εἶναι σέ μιά Ἑλληνική αὐλή ἤ σέ ἕνα Ἑλληνικόν καφενεῖον 3.000 χρόνια μετά. Ἴδιοι καί ἀπαράλλακτοι. 

Γ) Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔπαιζαν κάποιο ἐπιτραπέζιον παιχνίδι ὅπως τό σκάκι; μά καί βέβαια, τό γνωστόν  ζατρίκιον.        

Τό ζα εἶναι μεγενθυτικόν (ζά πλουτος), τό τριάζω =νικῶ τρεῖς φοράς, κατανικῶ

 

Ὁ Βρετανός ἀρχαιολόγος Σέρ Ἔρθουρ Ἔβανς ἐπραγματοποιοῦσεν τάς  ἀνασκαφάς εἰς τήν Κνωσσόν εἰς τά τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος ἔφαιρεν εἰς τό φῶς μίαν μεγάλην πλάκα πό ἐλεφαντόδοντον καί πέτρα χρώματος μπλέ, μέ γυάλινη ἐπικάλυψη καί χρυσά φύλλα. Τό ἐντυπωσιακόν αὐτόν εὔρημα ἦταν τό «Μέγα Ζατρίκιον» πού συνοδευόταν μέ πέντε πιόνια ἀπό ἐλεφαντόδοντον καί εἶχεν διαστάσεις 104Χ61 ἐκατοστά. Τό «Μέγα Ζατρίκιον» ἦτο ἕνα βασιλικόν παιχνίδι ἀνάλογον μέ τό σύγχρονον σκάκι καί δι’ αὐτό ὁ χῶρος πού ἀνακαλύφθηκεν ὀνομάστηκεν «Διάδρομος τοῦ Ζατρικίου».

  Δ) Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔπαιζαν χόκεϊ. Μά καί βεβαίως ἔπαιζαν τό γνωστόν κερετίζειν. Ἡ ὀνομασία  τοῦ ἀθλήματος προέρχεται ἀπό τήν λέξιν κέρας πού σημαίνει κέρατο. Ἰδού ἠ ἀπόδειξις.

Ε) Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔπαιζαν κάποιο παιχνίδι σχετίζόμενον μέ τήν καλαθοσφαίρησιν. Μά καί βεβαίως ἔπαιζαν καί τό ὀνόμαζαν ἀπόρραξη. Καί αἱ γυναῖκαι ἦσαν γνώστριαι καί ἔπαιζαν εἰς αὐτό τό  ἄθλημα 

Ζ) Ἔπαιζαν τό σημερινόν γιο-γιό εἰς τήν ἀρρχαίαν Ἑλλάδα;  Μά καί βέβαια ἔπαιζαν

 

Καί ὄχι μόνον αὐτά ἔπαιζαν τότε!  ἀλλά καί πολλά ἄλλα παιχνίδια.

Τά δέ παιχνίδια τῶν παιδιῶν εἶναι τά ἴδια μέ τά σημερινά

Ἔπαιζαν καί τήν σβούρα, ἀλλά δυστυχῶς γιά παιδιά πού ἐγεννήθησαν μετά τό 2.000 τούς εἶναι ἄγνωστη.

 

Ὁ Πλάτων εἰς τήν πολιτείαν του διά τήν σβούραν=στρόβιλος γράφει:

....Οὕτω.Οὐκοῦν καὶ εἰ ἔτι μᾶλλον χαριεντίζοιτο ὁ ταῦτα λέγων, κομψευόμενος ὡς οἵ γε στρόβιλοι ὅλοι ἑστᾶσί τε ἅμα καὶ κινοῦνται, ὅταν ἐν τῷ αὐτῷ πήξαντες τὸ κέντρον περιφέρωνται, ἢ καὶ ἄλλο τι κύκλῳ περιιὸν ἐν τῇ αὐτῇ ἕδρᾳ  τοῦτο δρᾷ, οὐκ ἂν ἀποδεχοίμεθα,

   ....Ἔτσι.  Λοιπόν καί ἐάν ἔτι περισσότερον κάποιος χαριεντιζόμενος ἔλεγεν αὐτά, καί θέλοντας νά μᾶς πουλήση πνεῦμα,  ἔλεγεν ὅτι οἱ σβοῦρες(στρόβιλοι) εἶναι μέν σταθεραί ἀλλά καί συγχρόνως κινοῦνται ὅταν μέ τό κέντρο τους μπηγμένον εἰς τήν Γῆν περιστρέφονται, ἤ καί ἄλλο τί ἐπί  κύκλου περιστρεφόμενον ἔχοντας  σταθερήν βάσιν τό ἴδιο κάμει, ἐμεῖς δέν θά ἀποδεχόμεθα αὐτά;

Μέ μίαν ἀπλήν παρατήρησιν διαπιστοῦμεν ὁτι ὁ χρόνος εἶναι, ὡς νά ἔχη σταματήση, ἐδῶ καί τρεῖς-τέσσερις χιλιάδες χρόνια.

 Ἀπό τότε μέχρις σήμερα ἤμασταν καί εἴμεθα ὁ ἴδιος λαός. Ἡ μόνη διαφορά μας εἶναι καί ὀρθῶς εἶναι, ἡ θρησκεία. Τό 12θεον τό εἶχαν γκρεμίσει οἱ μεγάλοι μας φιλόσοφοι Σωκράτης, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, οἱ ὁποίοι ὁμιλοῦσαν διά ἕναν Θεόν, καί τόν ὁποῖον ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἐγνώρισεν εἰς τούς Ἕλληνας. 

 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ