Του Θεόδωρου Καρυώτη
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν την μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο κυρίως λόγω των νησιών τους στον Ειρηνικό Ωκεανό και στην Αλάσκα. Όπως βλέπετε στον χάρτη, τα νησιά της Αλάσκας έχουν πλήρη επήρεια. Έτσι η ΑΟΖ της Αλάσκας είναι μεγαλύτερη από την ΑΟΖ της Σιβηρίας. Αλλά για τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος, που μοιάζουν με αυτά της Αλάσκας, οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι επικρατούν «ειδικές περιστάσεις». Δηλαδή για τα νησιά της Αλάσκας, πολλά εκ των οποίων είναι μικρότερα από τα δικά μας, δεν προκύπτουν ειδικές περιστάσεις, αλλά για τα δικά μας, που είναι μεγαλύτερα, ισχύουν ειδικές περιστάσεις!
Οι Αμερικανοί με είχαν καλέσει στο State Department, πριν 15 χρόνια, να δώσω μια διάλεξη για την ελληνοτουρκική διαφορά στο Αιγαίο, στους Αμερικανούς διπλωμάτες που προορίζονταν για την Αθήνα, την Άγκυρα και την Λευκωσία. Στη διάλεξη αυτή παρουσίασα αυτό τον χάρτη. Ίσως να ήταν και ο λόγος που αυτή ήταν και η τελευταία πρόσκληση που μου απηύθυναν οι αμερικανικές αρχές.
Ειδικές περιστάσεις
Ας σημειώσουμε ότι η Αμερική, που απέχει μόνο 90 μίλια από τη Κούβα, δεν τόλμησε να υποστηρίξει ότι η Κούβα, επειδή είναι νησί, δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ, αλλά οριοθέτησε την ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της “μέσης γραμμής”, μία μέθοδο που τόσο απεχθάνονται οι Τούρκοι. Μάλιστα η κυβέρνηση της Κούβας αποφάσισε, αργότερα, να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στη δική της ΑΟΖ, έρευνες που μάλιστα γίνονται σε απόσταση μόνο 45 μιλίων από τις ακτές της Φλόριδα.
Όταν ζητούμε από τους Αμερικανούς να διαμηνύσουν στην Τουρκία ότι πρέπει να σεβαστεί τα νησιά που είναι πολύ κοντά στις ακτές της, αλλά δεν της ανήκουν, όπως πράττουν και οι ίδιοι με τα δικά τους νησιά, μας απαντούν ότι αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική γιατί αφορά σε «ειδικές περιστάσεις» μιας ημίκλειστης θάλασσας!
Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 36 χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι του Αλέξη Τσίπρα, παίζουν το ίδιο βιολί συνιστώντας στις ελληνικές κυβερνήσεις να μη προβούν σε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Τουρκία, προσποιούμενοι ότι δεν γνωρίζουν ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έκαναν και οι ίδιοι το 1983 με την ανακήρυξη της αμερικανικής ΑΟΖ.
Η απαράδεκτη δήλωση Γκόρντον
Μία από τις πιο σημαντικές και απαράδεκτες δηλώσεις, από αμερικανικής πλευράς, έγινε στις 27 Ιουλίου 2011 από τον τότε βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον, που σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, ξεκαθάρισε:
«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».
Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας πηγαινοέρχεται στην Ουάσιγκτον τα δύο τελευταία χρόνια συζητώντας διάφορα θέματα, αλλά δεν ζητά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αποστασιοποιηθεί από αυτή την απαράδεκτη δήλωση του Φίλιπ Γκόρντον.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Νίκος Κοτζιάς έφυγε πρόσφατα από την Ουάσιγκτον ανακοινώνοντας με πομπώδες ύφος ότι παρουσίασε αναλυτικά στον Αμερικανό ομόλογο του όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής αλλά, ως συνήθως, ξέχασε το θέμα της Ελληνικής ΑΟΖ. Διερωτώμαι πως ο κύριος Κοτζιάς μπορεί να υπερασπιστεί την ΑΟΖ της Κύπρου όταν αγνοεί την δική μας ΑΟΖ;
Φαίνεται ότι αγνοεί την δήλωση του σημερινού Πρωθυπουργού, που στο πρώτο ταξίδι του στις ΗΠΑ, στις 23 Ιανουαρίου 2013, πολύ πριν γίνει Πρωθυπουργός, υπογράμμισε πολύ σωστά:
«Στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να διαπραγματευθεί με κανέναν το δικαίωμά της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και μάλιστα πιστεύουμε ότι αυτό το δικαίωμα, το αναφαίρετο δικαίωμα, πρέπει να υποστηριχθεί και από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Να τολμήσει η Ελλάδα
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε, όταν προκηρυχτούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, εάν τα κόμματα στις προεκλογικές τους υποσχέσεις θα συμπεριλάβουν και το θέμα της ΑΟΖ. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τον Ιούνιο του 2012 η τρικομματική τότε κυβέρνηση στην προγραμματική συμφωνία της περιλάμβανε και μια σημαντική πρόταση για την ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα, στο Μέρος «Ε» αναφερόταν το εξής:
“Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.”
Έχουν περάσει από τότε έξη χρόνια και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε, εάν κάποιο κόμμα τολμήσει, επιτέλους, να εντάξει και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο προεκλογικό του πρόγραμμα.
Θέλω να επαναλάβω κάτι που έχω αναφέρει άπειρες φορές, ότι η Ελλάδα όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της, ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του UNCLOS, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία.
Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ , όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε από αυτή την ενέργεια της Τουρκίας και μάλιστα απέσπασε και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.
Το επόμενο βήμα θα είναι η κρίσιμη οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, όπου στο τρίγωνο αυτό βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Τέλος, καλό θα ήταν να σταματήσουν οι διάφορες τριμερείς συναντήσεις στην περιοχή και να επιδιωχθεί μια ουσιαστική τετραμερής συμφωνία ανάμεσα στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα, που θα εξασφαλίζει διάφορες πτυχές των συμφερόντων τους περιλαμβανομένων των στρατηγικών, των οικονομικών και των αμυντικών σχέσεων.
Mignatiou
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου