Γιάννη, πως ξεκίνησες την εκδοτική σου δραστηριότητα;
Όλα ξεκίνησαν από την έντονη ανάγκη που ένιωθα στα πρώτα αγωνιστικά μου
χρόνια 1977-1985, να μπορώ να διαβάσω βιβλία που να με πληροφορήσουν για
τις ιστορικές αλήθειες που έβλεπα πως πλαστογραφούσε η Αριστερά με
συνοδοιπορούσα την μεταπολιτευτική «Δεξιά». Θυμάμαι που έψαχνα στο
Μοναστηράκι και σε παλαιοπωλεία να βρω κείμενα με απαντήσεις στις
πολιτικές και ιστορικές μου απορίες, αλλά και επιχειρήματα για το
αυτονόητο, την αγάπη μου για την Ελλάδα, για τον Εθνικισμό μου.
Τι ήταν αυτό όμως που σε έκανε να πάρεις όμως την απόφαση να δημιουργήσεις εκδοτικό οίκο;
Θα σου φανεί παράξενο, αλλά θυμάμαι τον εαυτόν μου, στις 19 Ιανουαρίου
1985, στο 3ο Συνέδριο του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος (ΕΝΕΚ), να λέω
στην ομιλία μου, μετά την εκλογή μου στο Εκτελεστικό Γραφείο του
Κινήματος, ότι «πρέπει, εμείς οι Εθνικιστές, να κάνουμε όπως είχε πει ο
Μάο, την δική μας μορφωτική επανάσταση, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε τις
προϋποθέσεις για το όραμα του εθνικού κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά για τον
Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό».
Έτσι προέκυψαν οι εκδόσεις «Πελασγός»;
Πράγματι μετά από μερικούς μήνες, το καλοκαίρι του 1985, ο «Πελασγός»
έκανε την πρώτη του εμφάνιση με το βιβλίο του Αθανασίου Κόρμαλη
«Ανατολική Ρωμυλία: Η αλύτρωτη Ορφική γη». Το «Πελασγός» επιλέχθηκε ώστε
να δίδουμε ένα στίγμα ελληνικότητας εξ αρχής.
Πως βλέπεις σήμερα την όλη κατάσταση στην Πατρίδα;
Πιστεύω πως όλα ξεκινούν από το γεγονός ότι στην ουσία, ποτέ δεν
ελευθερωθήκαμε. Βεβαίως και δημιουργήσαμε Εθνεγερσία και πολλές άλλες,
επιτυχημένες και μη, εκστρατείες για εθνική ολοκλήρωση, αλλά επί της
ουσίας και πρακτικά, πάντα ένα κράτος δανειοληπτών είμαστε, με εγγυητές
τις τράπεζες που διαφεντεύουν την ανθρωπότητα. Στην ουσία διαχρονικά
γίνεται το δικό τους και όταν εμφανιστεί κανείς που τους αντιστέκεται,
αμέσως οι μηχανισμοί μαζικής αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης ρίχνουν
τόνους λάσπη και καταπνίγουν κάθε αυθεντική αντίσταση.
Αυτό γίνεται σήμερα;
Καθαρότατα! Στην ουσία σήμερα η Γερμανία προσπαθεί, μέσω «Ευρωζώνης» να
ξαναπάρει πίσω τα «χαμένα» του 1945, στον Ευρωπαϊκό Νότο. Η δε Αμερική
έχει ηρεμήσει λίγο και παρακολουθηθεί με ενδιαφέρον το πώς η Γερμανοί
ξαναγίνονται αντιπαθείς στους Έλληνες, ξυπνώντας παλαιές μνήμες. Πιστεύω
πως η Αμερική θα επαναλάβει το «1947», όταν μας άφησε να φθάσουμε να
κινδυνεύουμε από «σοβιετοποίηση» και να «επέμβει σωτήρια» και να μας
κάτσει καλά στο σβέρκο για δεκαετίες.
Όταν ο Παπαδόπουλος το 1973 ανακοίνωσε στο ΦΕΚ 99 (Μάιος 1973) ότι
βγαίνουν τα ελληνικά πετρέλαια με «νόμισμα» την δραχμή, υπέγραψε την
καταδίκη του. Του έστησαν το «Πολυτεχνείο», προχώρησαν στην τουρκική
εισβολή και έφεραν «θριαμβευτές» τα μεταπολιτευτικά λαμόγια και την
«γενιά της λαμογιάς», οι οποίοι μας κατέστρεψαν, ηθικά, οικονομικά και
πολιτικά και μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Το Πατριωτικό Κίνημα γενικά πως το βλέπεις σήμερα;
Το Πατριωτικό Κίνημα σήμερα θα έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία της
ανατροπής του άθλιου μεταπολιτευτικού κατεστημένου ώστε να μπορέσει η
Ελλάδα να απελευθερωθεί από μια βασική της κακοδαιμονία και να παλέψει
για ένα καλύτερο μέλλον. Δυστυχώς, παρότι έχουν γίνει αρκετά βήματα ως
«θεμελιακή» δουλειά με εκδόσεις βιβλίων, εντύπων, διαδικτυακών κ.α.
μέσων, αυτό δεν έχει μεταφραστεί σε πολιτική παιδεία και ωριμότητα.
Κυριαρχούν, προσωπικές αντιπαλότητες δεκαετιών, τυχοδιωκτισμοί και
εγωισμοί, μιζέρια και έλλειψη ευρείας αντιλήψεως των δεδομένων της
εθνικής, αλλά και της παγκόσμιας πραγματικότητας.
Πρέπει όλοι να ωριμάσουμε και να κατανοήσουμε ότι όταν πετάς μια πέτρα
σε μια λίμνη ή ένα πηγάδι, δεν σχηματίζεται μονάχα ένα ομόκεντρο κύμα,
αλλά πολλά με διαφορετική δυναμική το κάθε ένα. Έτσι είναι στην κοινωνία
και στην πολιτική, υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις κατανοήσεως ή έκφρασης
των πολιτικών θέσεων. Ο δογματισμός τύπου ΚΚΕ δεν αρμόζει σε εμάς τους
Έλληνες.
Ποια θεωρείς σήμερα τα κυριότερα προβλήματα για τον Έλληνα;
Πιστεύω πως η σοβαρότατη κρίση εθνικής ταυτότητας σε συνδυασμό με την
λαθρομεταναστευτική επέλαση, η οποία πλέον αποτελεί ξεκάθαρο εποικισμό
και εξισλαμισμό της Ελλάδος, αποτελούν τις δυο κυρίαρχες και θανατηφόρες
πληγές του Ελληνισμού.
Γιάννη, μια τελευταία ερώτηση, το βιβλιοπωλείο σου στην Χαριλάου Τρικούπη 14, γιατί το ονομάζεις «Η Αλληλεγγύη των Φίλων»;
Το βιβλιοπωλείο το ονόμασα έτσι, το φθινόπωρο του 2008, μετά την
τεράστια ζημιά που μου προξένησε ομάδα 30 περίπου κουκουλοφόρων οι
οποίοι επιτέθηκαν και πυρπόλησαν ολοκληρωτικά το βιβλιοπωλείο μου. Εάν
δεν ήταν λοιπόν για την αλληλεγγύη των φίλων και συναγωνιστών, εγώ δεν
θα μπορούσα να τα έχω καταφέρει. Ήταν πολύ μεγάλη η ζημία. Ακόμα την
πληρώνω...
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=6430
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου