Ο Λάμπης Ν. Βολονάκης, λοχίας του Α΄ Λόχου του 17ου Συντάγματος Πεζικού υπηρετούσε στη Μικρά Ασία το 1920. Αποσυναρμολογώντας και καθαρίζοντας το όπλο του, βρήκε ένα σημείωμα και μια πεντάρα. Τα φύλαξε μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα και τα κατέθεσε στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία της Ελλάδος. Το σημείωμα είναι ενδεικτικό του διαχρονικού πνεύματος του Έλληνα Στρατιώτη, το οποίο προσπαθούν να εξοντώσουν τα τελευταία χρόνια:
Εν Μπιζανίω, 20 Φεβρουαρίου 1913
Αγαπητέ Συνάδελφε,
Σε χαιρετώ,
Σε, που θα έχης την τύχη να ανοίξης το πέλμα του όπλου αυτού, θα εύρης την πεντάρα αυτή και να πάρης ένα τσιγάρο, να το καπνίσης στην υγεία μου. Το όπλο αυτό το έφερα επί πέντε έτη. Το δόξασα και με δόξασε και τώρα αναγκάζομαι να το εγκαταλείψω, λόγω τραυματισμού μου. Πέρασα τόσες και τόσες στιγμές και δεν το εγκατέλειψα και εάν η Πατρίς σε χρειασθή, να το τιμήσης.
Νικ. Καββαδίας
Κοθρέα - Ένωσις Κεφαλληνίας
Εν Μπιζανίω, 20 Φεβρουαρίου 1913
Αγαπητέ Συνάδελφε,
Σε χαιρετώ,
Σε, που θα έχης την τύχη να ανοίξης το πέλμα του όπλου αυτού, θα εύρης την πεντάρα αυτή και να πάρης ένα τσιγάρο, να το καπνίσης στην υγεία μου. Το όπλο αυτό το έφερα επί πέντε έτη. Το δόξασα και με δόξασε και τώρα αναγκάζομαι να το εγκαταλείψω, λόγω τραυματισμού μου. Πέρασα τόσες και τόσες στιγμές και δεν το εγκατέλειψα και εάν η Πατρίς σε χρειασθή, να το τιμήσης.
Νικ. Καββαδίας
Κοθρέα - Ένωσις Κεφαλληνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου