ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ - Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 1 ΚΑΙ 7 ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΑΓΓΕΛΟ ΣΥΡΙΓΟ

ΔΕΝ θά σχολιάσουμε τήν ἀπόφαση Ἕλληνος πολίτου νά καταθέσει μήνυση ἐναντίον τοῦ καθηγητοῦ καί βουλευτοῦ τῆς ΝΔ Ἀγγέλου Συρίγου, ἐπειδή ὁ τελευταῖος χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο «Σκόπια» ἀντί τοῦ «Βόρειος Μακεδονία» ὅταν ἀναφέρεται στήν γειτονική χώρα. Εἴτε ἔχει δίκιο ὁ πολίτης εἴτε ἄδικο, νόμιμο δικαίωμά του ἀσκεῖ. Ὡστόσο, θεωροῦμε χρήσιμη τήν ἔνταση πού προέκυψε καί τόν δημόσιο διάλογο πού ἄνοιξε, προκειμένου νά διευκρινισθοῦν κάποια πράγματα. Καί κυρίως νά ἀπαντηθοῦν ὁρισμένα κρίσιμα ἐρωτήματα. Ὅπως: Πόσο δεσμευτικές εἶναι οἱ ρυθμίσεις μιᾶς συνθήκης γιά τήν πολιτειακή ἡγεσία; Πόσο δεσμευτικές γιά τούς ὑπουργούς; Πόσο δεσμευτικές γιά τούς βουλευτές τοῦ Κοινοβουλίου; Καί βεβαίως πόσο δεσμευτικές γιά τούς ἴδιους τούς πολῖτες; Νοοῦνται παρεκκλίσεις γιά τούς πολῖτες; Καί ἄν, σέ ποιά περίπτωση; Ὡς πρός τό σύνολο τῆς ἡγεσίας (Πρόεδρο Δημοκρατίας, Πρωθυπουργό, ὑπουργούς, βουλευτές, κρατικούς ἀξιωματούχους) τά περιθώρια εἶναι περιορισμένα.

Στόν γραπτό λόγο καί εἰδικῶς στήν ἀλληλογραφία μεταξύ Ὑπουργείων καί ἐν γένει δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ἡ ἐθνικῶς ἐπιζήμια συμφωνία πού ψήφισε ὁ ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύει τήν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς. Τυχόν παράλειψις ἤ ἀλλοίωσις τῆς ὀνομασίας θεωρεῖται παραβίασις τῆς συμφωνίας. Στόν προφορικό λόγο ὑπάρχουν ἐπιλογές τίς ὁποῖες θά μποροῦσαν νά υἱοθετήσουν οἱ βουλευτές. Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας σέ δημοσία ὁμιλία του ἔχει κάνει ἀναφορά «στά Σκόπια τά ὁποῖα σύμφωνα μέ τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καλοῦνται Βόρεια Μακεδονία». Καί τήν ἄποψή του διετήρησε καί τήν διεθνῆ ὑποχρέωση πού ἀπορρέει ἀπό τό ἀξίωμά του ἐξεπλήρωσε. Ἄς εἶναι τό παράδειγμα. Ὅσα ὅμως ἰσχύουν γιά τά κράτη καί τούς ἐκπροσώπους τους δέν ἰσχύουν γιά τούς πολῖτες. Ἡ ἴδια ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν δίδει τήν δυνατότητα σέ ἰδιωτικές ὀντότητες νά μήν ἀκολουθοῦν τήν ὁρολογία τῆς Συνθήκης ἀλλά τῆς ἀρεσκείας τους!!! Διαβάζουμε στό ἄρθρο 1, παράγραφος ζ:

«Ὁ ἐπιθετικός προσδιορισμός γιά τό κράτος, τά ἐπίσημα ὄργανά του καί τίς ἄλλες δημόσιες ὀντότητες θά εὐθυγραμμίζεται μέ τό ἐπίσημο ὄνομα τοῦ δεύτερου μέρους ἤ τό σύντομο ὄνομα ἤτοι “τῆς Δημοκρατίας τῆς Βόρειας Μακεδονίας” ἤ τῆς “Βόρειας Μακεδονίας”. Ἄλλες χρήσεις ἐπιθέτου περιλαμβανομένων ἐκείνων πού ἀναφέρονται σέ ἰδιωτικές ὀντότητες καί δρῶντες πού δέν σχετίζονται μέ τό κράτος καί τίς δημόσιες ὀντότητες, δέν ἔχουν συσταθεῖ μέ νόμο καί δέν ἀπολαμβάνουν οἰκονομικῆς ὑποστήριξης ἀπό τό κράτος γιά δραστηριότητες στό ἐξωτερικό, ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΟΝΤΑΙ μέ τό ἄρθρο 7 (3)-(4).».

Καί τί λέει τό ἄρθρο 7 (1)-(2)-(3)-(4);

Ἰδού: «Τά μέρη ἀναγνωρίζουν ὅτι ἡ ἑκατέρωθεν ἀντίληψή τους ὡς πρός τούς ὅρους “Μακεδονία” καί “Μακεδόνας” ἀναφέρεται σέ διαφορετικό ἱστορικό πλαίσιο καί πολιτιστική κληρονομιά.

Ὅταν γίνεται ἀναφορά στό πρῶτο μέρος μέ αὐτούς τούς ὅρους νοοῦνται ὄχι μόνο ἡ περιοχή καί ὁ πληθυσμός τῆς βόρειας περιοχῆς ἀλλά καί τά χαρακτηριστικά τους, καθώς καί ὁ ἑλληνικός πολιτισμός, ἡ ἱστορία, ἡ κουλτούρα καί ἡ κληρονομιά τῆς περιοχῆς ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἕως σήμερα.

Ὅταν γίνεται ἀναφορά στό δεύτερο μέρος μέ αὐτούς τούς ὅρους νοοῦνται ἡ ἐπικράτεια, ἡ γλῶσσα, ὁ πληθυσμός καί τά χαρακτηριστικά τους μέ τήν δική τους ἱστορία, πολιτισμό καί κληρονομιά διακριτῶς ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ἀπό αὐτά πού ἀναφέρονται στό ἄρθρο 7 (2).». Τί προκύπτει ἀπό τήν συνδυαστική ἀνάγνωση τῶν ἄρθρων 1 καί 7; Οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες τῆς γείτονος ὑποχρεοῦνται νά χρησιμοποιοῦν τό ἐπίθετο «βορειομακεδονικός» ἤ «βορειομακεδονική δημοκρατία». Οἱ ἰδιωτικές ὀντότητες ὅμως δέν ὑποχρεοῦνται νά ἐφαρμόζουν τήν συνθήκη! Μποροῦν νά ὀνομάζονται «μακεδονικός», «μακεδονική ἐπικράτεια», «μακεδονικός πληθυσμός» κ.λπ. Ἄν οἱ Πρέσπες εἰσάγουν ἐξαίρεση γιά τούς ἰδιῶτες πού ζοῦν στό γειτονικό κράτος, τότε ἐξ ἀντιδιαστολῆς ἡ ἐξαίρεση αὐτή ἰσχύει καί γιά τούς Ἕλληνες πολῖτες. Ἄν ἐπιτρέπεται στούς πολῖτες τῆς γείτονος νά ὀνομάζονται «Μακεδόνες» ἀντί «Βορειομακεδόνες», κατά μείζονα λόγο μποροῦμε καί ἐμεῖς ἀντί γιά «Βορειομακεδόνες» νά κάνουμε ἀναφορά (ὅσοι τό ἐπιθυμοῦμε) σέ Σκοπιανούς. Α contrario ἑρμηνεία λέγεται αὐτό, καί συνιστᾶ δικαίωμα, ὄχι «ὑποκίνηση σέ διέγερση» ὅπως κατεμηνύθη ὁ καθηγητής Συρίγος. Πόσω μᾶλλον πού τό ἄρθρο 7 παρ. 2 μᾶς δίδει τό δικαίωμα νά ἔχουμε τήν δική μας ἀνάγνωση γιά τό ποιά εἶναι ἡ Μακεδονία καί ποιοί οἱ Μακεδόνες, βάσει τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἄρα καί τοῦ δικαιώματος νά ἔχουμε τήν δική μας ἀνάγνωση γιά τό ποιοί… δέν εἶναι Μακεδόνες. Τελεία παράγραφος μέ τίς ἀνοησίες καί τίς μηνύσεις λοιπόν. Σέ τελική ἀνάλυση χιλιάδες πολῖτες ἀπό τά δύο κράτη ἐξάσκησαν αὐτό τό δικαίωμα στίς παραλίες τῆς Μακεδονίας μας τό καλοκαίρι, ἀποκαλώντας οἱ μέν τούς ἑαυτούς «Μακεδόνες», οἱ δέ τούς συνομιλητές τους «Σκοπιανούς», καί οὐδείς διεγέρθη…

ΕΣΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ