Ο Νικόλαος Σπυρόπουλος, ενώ φοιτούσε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, αποφάσισε να συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες αφύπνισης του ελληνικού πληθυσμού και της τότε κυβέρνησης, κατά το πρώιμο στάδιο του Μακεδονικού Αγώνα, για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Έπειτα από επαφές με το Κομιτάτο Μακεδονομάχων Λάρισας, στις 25
Αυγούστου 1896, μαζί με τον Μεσσήνιο φίλο του - λοχία, Παναγιώτη
Καρβελά, στο μοναστήρι του Κορμπόβου, κοντά στα σύνορα
Θεσσαλίας-Μακεδονίας, εντάχθηκαν στο αντάρτικο σώμα (42 ενόπλων) του
καπετάνιου Γούλα Γκρούτα.
Οχυρώθηκαν στους πρόποδες του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου συγκρούσθηκαν με τον εχθρό και κατά τη διεξαγωγή πολύωρης μάχης τραυματίστηκε ο καπετάν Γρούτας.
Ο Ν. Σπυρόποπυλος παρείχε την ιατρική του φροντίδα στον τραυματισμένο οπλαρχηγό, αλλά κατά τη μεταφορά του σε παραπλήσιο χωριό έπεσαν σε ενέδρα Τούρκων, όπου ο αρχηγός σκοτώθηκε. Την αρχηγία της αντάρτικης ομάδας είχε πλέον αναλάβει ο λοχίας Π. Καρβελάς. Δόθηκε σκληρή μάχη, αλλά η εχθρική δύναμη ενισχύθηκε από Τούρκους στρατιώτες που μετέβησαν εκεί. Ελάχιστοι κατάφεραν να γλιτώσουν και αποκομμένος από τους υπόλοιπους περιπλανήθηκε για δεκαπέντε ημέρες στον ορεινό όγκο της Πίνδου ωσότου να καταφέρει να φτάσει στα σύνορα της Ελλάδος, στην περιοχή της Καλαμπάκας.
Επιστρέφοντας ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε Αθήνα - Παρίσι και αφιερώθηκε στην επιστήμη της Ιατρικής σε Αθήνα (Οφθαλμιατρείο Αθηνών) και Καλαμάτα.
Αφήγηση για το χρονικό των μαχών που συμμετείχε και τη ριψοκίνδυνη παραμονή του στα μακεδονικά βουνά, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ακρόπολις" της εποχής εκείνης.
Απεβίωσε το 1940. Το Δημοτικό Συμβούλιο της γενέτειρας πόλης του - Μεσσήνη, αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης στην οποία υπηρέτησε το λειτούργημα του ιατρού (οφθαλμίατρος) - Καλαμάτα τον τίμησαν για τη συμβολή του στον απελευθερωτικό αγώνα της Μακεδονίας με την ονοματοδοσία οδών στη μνήμη του ονόματός του.
Νικόλαος Σπυρόπουλος - Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης
Το έτος 1977 το Διοικητικό Συμβούλιο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, εκτιμώντας την προσφορά της πολεμικής του δράσης για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, αποφάσισε την τοποθέτηση προσωπογραφίας του στην αίθουσα Μακεδονομάχων του Εθνικού - Ιστορικού Μουσείου Αθηνών(η οποία, κατά την ίδρυση του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, το 1982,μεταφέρθηκε μαζί με άλλα εκθέματα της αίθουσας που τοποθετήθηκαν, έκτοτε, στο νέο μουσείο).
Οχυρώθηκαν στους πρόποδες του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου συγκρούσθηκαν με τον εχθρό και κατά τη διεξαγωγή πολύωρης μάχης τραυματίστηκε ο καπετάν Γρούτας.
Ο Ν. Σπυρόποπυλος παρείχε την ιατρική του φροντίδα στον τραυματισμένο οπλαρχηγό, αλλά κατά τη μεταφορά του σε παραπλήσιο χωριό έπεσαν σε ενέδρα Τούρκων, όπου ο αρχηγός σκοτώθηκε. Την αρχηγία της αντάρτικης ομάδας είχε πλέον αναλάβει ο λοχίας Π. Καρβελάς. Δόθηκε σκληρή μάχη, αλλά η εχθρική δύναμη ενισχύθηκε από Τούρκους στρατιώτες που μετέβησαν εκεί. Ελάχιστοι κατάφεραν να γλιτώσουν και αποκομμένος από τους υπόλοιπους περιπλανήθηκε για δεκαπέντε ημέρες στον ορεινό όγκο της Πίνδου ωσότου να καταφέρει να φτάσει στα σύνορα της Ελλάδος, στην περιοχή της Καλαμπάκας.
Επιστρέφοντας ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε Αθήνα - Παρίσι και αφιερώθηκε στην επιστήμη της Ιατρικής σε Αθήνα (Οφθαλμιατρείο Αθηνών) και Καλαμάτα.
Αφήγηση για το χρονικό των μαχών που συμμετείχε και τη ριψοκίνδυνη παραμονή του στα μακεδονικά βουνά, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ακρόπολις" της εποχής εκείνης.
Απεβίωσε το 1940. Το Δημοτικό Συμβούλιο της γενέτειρας πόλης του - Μεσσήνη, αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης στην οποία υπηρέτησε το λειτούργημα του ιατρού (οφθαλμίατρος) - Καλαμάτα τον τίμησαν για τη συμβολή του στον απελευθερωτικό αγώνα της Μακεδονίας με την ονοματοδοσία οδών στη μνήμη του ονόματός του.
Νικόλαος Σπυρόπουλος - Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης
Το έτος 1977 το Διοικητικό Συμβούλιο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, εκτιμώντας την προσφορά της πολεμικής του δράσης για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, αποφάσισε την τοποθέτηση προσωπογραφίας του στην αίθουσα Μακεδονομάχων του Εθνικού - Ιστορικού Μουσείου Αθηνών(η οποία, κατά την ίδρυση του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, το 1982,μεταφέρθηκε μαζί με άλλα εκθέματα της αίθουσας που τοποθετήθηκαν, έκτοτε, στο νέο μουσείο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου