Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΡΧΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα

 

Σε όλα τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται η Ελληνική διπλωματία, παρατηρείται μια συνέπεια στην…ασυνέπεια. Μια χρόνια αρρυθμία στην Ελληνική εξωτερική πολιτική, στον τρόπο σκέψης των υπευθύνων γενικότερα, όπως και στη πρακτική τους, βάσει των οποίων καθορίζεται η στάση της Ελλάδος ως τώρα σε μείζονα Εθνικά θέματα.


Όμως, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των λαθών που γίνονται, θα πρέπει πρώτα να αποπειραθούμε να σκιαγραφήσουμε τις βασικές γενικές Αρχές που διέπουν –ή, ως ένα βαθμό, θα έπρεπε να διέπουν– την Εξωτερική Πολιτική μιας χώρας.

Βασικές Αρχές – Ο κοινός παρονομαστής στην Εξωτερική Πολιτική
Μια χώρα, λοιπόν, πρέπει να διαθέτει:
Όραμα, που να διερμηνεύει τα ιδανικά του Έθνους της.
Στόχους, για να μην χάνει τον προσανατολισμό της ώσπου να επιτύχει το ποθητό αντικειμενικό σκοπό.
Σύμπνοια, με τον λαό ώστε να αντικατοπτρίζεται η λαϊκή βούληση στο τελικό αποτέλεσμα.
Ανθρώπους που να εμφορούνται από τον απαραίτητο πατριωτισμό, ώστε να εργάζονται χωρίς να φείδονται θυσιών, για να γίνει ο εκάστοτε στόχος πραγματικότητα.
Πριν, πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως, και για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε στα ενδότερα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια βασικά δεδομένα και να ξεδιαλύνουμε κάποιους μύθους. Έτσι, οφείλουμε να τονίσουμε ότι, μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων, στη Διπλωματία και τις Διεθνείς Σχέσεις (όπως αυτές εφαρμόζονται και ασκούνται από τα αρχαία χρόνια ακόμα), ΔΕΝ υπάρχουν τα ακόλουθα:

Αγάπη – μίσος, φιλία – εχθρότητα, δίκαιο – άδικο, νομιμότητα – παρανομία, τιμιότητα – ατιμία, ιδεολογίες, θρησκείες, ιδανικά, Διεθνές Δίκαιο, διεθνείς οργανισμοί, συμμαχίες. Στη Διπλωματία, τις Διεθνείς και Διακρατικές Σχέσεις, υπάρχει ένα και μόνο πράγμα που μετράει: το ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Και η Ελλάδα το έχει βιώσει αμέτρητες φορές αυτό στην Ιστορία της, με προδοσίες από «συμμάχους», περιφρόνηση Διεθνών Συμφωνιών από «φίλους» και εχθρούς!
Έτσι δεν τιμωρείται η Τουρκία για τις Γενοκτονίες των Ελλήνων και των Αρμενίων και τον Αττίλα στην Κύπρο παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεν τιμωρείται η FYROM για τις ανιστόρητες αξιώσεις της εις βάρος της Ελλάδας. Δεν τιμωρείται η Αλβανία για την συμπεριφορά της στους Βορειοηπειρώτες και τον Μεγαλοϊδεατισμό της. Το αντίθετο μάλιστα. Ενισχύονται οι γείτονές μας αυτοί με κάθε τρόπο από τις άλλες χώρες Ευρωπαϊκές, υπερατλαντικές και μη, διότι γι αυτές η αλήθεια, το τι είναι δίκαιο και νόμιμο είναι έννοιες ρευστές, οι οποίες αλλάζουν κατά το δοκούν αναλόγως του συμφέροντος της κάθε μίας.
Και ας μη γελιόμαστε: Κάθε φορά που φαίνεται να εφαρμόζονται οι διεθνείς νόμοι, οι συμφωνίες, τα ψηφίσματα, οι Συνθήκες και κάθε φορά που μοιάζει πως κινείται οτιδήποτε για λόγους «ηθικών αρχών», ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ λόγος είναι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Κάποιον ή κάποιους τους συμφέρει να εφαρμοστούν οι νόμοι και τα ψηφίσματα εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, και τότε και μόνο τότε είναι που όλες αυτές οι ευγενείς ιδέες γίνονται…επίκαιρες.

Ο Δαρβίνος στην Παγκόσμια Διπλωματική Σκηνή
Πράγματι, στον χώρο των Διεθνών Σχέσεων ισχύει η ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ: Στο τέλος επιβιώνει ο ισχυρότερος, δηλαδή ο πιο δραστήριος, ο πιο γρήγορος, ο πιο έτοιμος.
Και αυτό έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την επικρατούσα αντίληψη των κυβερνώντων την χώρα μας, βάσει της οποίας είναι εποικοδομητικό και αποδοτικό για τις εξωτερικές μας σχέσεις το να κάνουμε «χειρονομίες καλής θέλησης», χωρίς ξεκάθαρα ανταλλάγματα… Στο μυαλό των ανθρώπων που διοικούν αυτόν το τόπο, η Δαρβινική Θεωρία έχει αλλάξει. Με τις αποφάσεις τους φαίνεται πώς πιστεύουν ότι στο τέλος δεν επιβιώνει ο πιο ισχυρός, αλλά ο πιο…καλοσυνάτος, ο πιο αφελής! Όμως, αυτή είναι μια μόνο από τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την Ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια.
Οι Ελληνικές παθογένειες
Από την Μεταπολίτευση και μετά, 4 είναι τα κοινά χαρακτηριστικά της εξωτερικής μας πολιτικής:
α) Αφέλεια: Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αντί για βιτρίνα της πολιτικής μας και περιτύλιγμα, έχει γίνει ο σκελετός και η αιχμή του δόρατος της εξωτερικής μας πολιτικής. Οι δικαστές είναι άνθρωποι και αυτοί, επιρρεπείς σε πιέσεις και πιθανούς εκβιασμούς. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι ακέραιοι χαρακτήρες που τιμούν το λειτούργημά τους, πάλι δεν μπορεί θέματα Εθνικής Κυριαρχίας να τίθενται υπό αμφισβήτηση και να εξαρτώνται από αποφάσεις τρίτων, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί! β) Υπακοή σε έξωθεν…«παραινέσεις»: Αυτό βέβαια είναι κάτι που συμβαίνει στην ουσία, από την Απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους και μετά. Τότε ήταν το Γαλλικό, το Αγγλικό και το Ρωσικό κόμμα που ανοιχτά δήλωναν το ποιους εκπροσωπούσαν. Τώρα τα κόμματα της Βουλής έχουν πιο προσεγμένα ονόματα από επικοινωνιακής άποψης, αλλά την ίδια συμπεριφορά απέναντι στις επιθυμίες των ξένων κέντρων αποφάσεων. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και γνωστά: Ίμια, Οτσαλάν, τα Σύμφωνα της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, S-300, αντιπυραυλική ασπίδα κτλ. γ) Απουσία διορατικότητας και φαντασίας: Η έλλειψη διορατικότητας και φαντασίας είναι έκδηλη κι έχει φανεί κατ’ επανάληψη έως τώρα. Η αδυναμία αντίληψης των αρνητικών επιπτώσεων της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα γι αυτό. Είναι φυσικά, άμεσα συνδεδεμένη η απουσία φαντασίας και διορατικότητας με τις προαναφερθείσες έξωθεν παραινέσεις και επιρροές, όμως εδώ αναφερόμαστε σε εκείνη τη μερίδα των πολιτικών της χώρας που όχι λόγω οσφυοκαμψίας, αλλά λόγω πεποιθήσεων, πραγματικά πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, και δυστυχώς αυτοί δεν είναι λίγοι… δ) Παντελής έλλειψη Στρατηγικής και ενδοκυβερνητικά: Είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα, από την Μεταπολίτευση και μετά, δεν είχε ΠΟΤΕ συγκεκριμένους και κοινά συμφωνημένους Εθνικούς στόχους. Η κάθε Κυβέρνηση είχε την δική της θεώρηση για το ποια θα έπρεπε να είναι η Εξωτερική Πολιτική της χώρας. Δυστυχώς όμως, διαφορές στους στόχους υπήρξαν ακόμα και μέσα στις ίδιες τις κυβερνήσεις, και όχι απλά σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής του κυβερνητικού προγράμματος, που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν. Είδαμε, δηλαδή, Υπουργούς Εξωτερικών με τελείως διαφορετική θεώρηση, να ακολουθούν τελείως διαφορετικές πολιτικές από το προκάτοχό τους, που ήταν κι αυτός του ίδιου κόμματος! Κλασική περίπτωση αποτελεί η διαδοχή του Θεοδώρου Πάγκαλου από τον Γιώργο Παπανδρέου στο τέλος της δεκαετίας του ’90…
Συμπλέγματα κατωτερότητας και αδράνεια
Ένας ακόμα παράγοντας στον τρόπο σκέψης πίσω από την, κατ’ ευφημισμόν, σχεδίαση εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είναι και η παρανόηση της γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας και της Ελλάδας. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια λόγω των εξελίξεων στην περιοχή της, είχε για πολλά χρόνια αναδειχθεί σε σημαντική σύμμαχο των Αμερικανών, παρά και την πρόσφατη επιδείνωση των σχέσεών της με το Ισραήλ. Όμως η ίδια η Τουρκία δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια, αλλά έκανε ότι μπορούσε για να εκμεταλλευτεί και να προβάλλει την θέση της αυτή. Έτσι, ο Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η μεγάλη σκακιέρα», όπου μιλάει για τις γεωπολιτικές ισορροπίες και την γενικότερη κατάσταση ανά την υφήλιο, είναι ζήτημα αν αναφέρει την Ελλάδα μια-δύο φορές, ενώ για την Τουρκία έχει αφιερώσει σε πάρα πολλά σημεία, σελίδες ολόκληρες.
Το λάθος που γίνεται είναι ότι αποδεχόμαστε την γεωπολιτική «ανωτερότητα» και σημασία της Τουρκίας, αδυνατώντας να δούμε τρόπους να εκμεταλλευτούμε την δική μας πολύ σημαντική γεωπολιτική θέση. Στο πρόσφατο παρελθόν μας, ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη έμεινε οριστικά στα χαρτιά, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο αγωγό Μπακού – Τσεϊχάν που παρά τα σαφώς μεγαλύτερα προβλήματα στην εκεί περιοχή, ολοκληρώθηκε κανονικά. Η υποστήριξη των Αμερικανών προς τη τελευταία αυτή περίπτωση, είναι άμεση συνάρτηση και της θέλησης και της πίεσης της Τουρκίας προς αυτή τη κατεύθυνση…

Επίσης, οποιεσδήποτε Ελληνικές επενδύσεις έχουν γίνει στα Βαλκάνια, είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και πολλές φορές μάλιστα, αποτέλεσμα της απόγνωσης που έχει επιφέρει η οικονομική πολιτική και πιο πρόσφατα η κρίση, το ζοφερό επιχειρηματικό περιβάλλον και η γενικότερη κατάσταση εντός της Ελλάδας ακόμα και πριν τα…Μνημόνια.
Αντί, λοιπόν, τα προηγούμενα χρόνια να προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε στα Βαλκάνια σε βαθμό εξάρτησης των τελευταίων από εμάς -όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό- και κατόπιν να κάνουμε σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι εμείς είμαστε το κλειδί της περιοχής, κάναμε ακριβώς το αντίθετο: Υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη που ήταν τότε υπεύθυνος για το ελληνικό πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων, ένα πρόγραμμα που μοίρασε εκατοντάδες εκατομμύρια στα γειτονικά μας κράτη, είχε «ξεκαθαρίσει» με επίσημη δήλωση, πως δεν συνδέεται η χρηματική αυτή βοήθεια που έδιδε η Ελλάδα προς τις όμορες χώρες με κανενός είδους αντάλλαγμα, ανατρέποντας έτσι την βασικότερη Αρχή της παγκόσμιας διπλωματίας, αυτή της ανταποδοτικότηταςαμοιβαιότητας, δηλαδή το αυτονόητου «δούναι και λαβείν»! Άλλη μια τραγική απόδειξη αφελούς συμπεριφοράς… Το λυπηρό δε είναι, ότι αυτός ο τρόπος σκέψης έχει περάσει και στο Διπλωματικό Σώμα, με διπλωμάτες της Υπηρεσίας Διεθνούς αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.) να αναφέρουν τα ίδια ακόμα και σε ιδιωτικές τους συζητήσεις…
Όλα αυτά, δίνουν μια εικόνα του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις σχετικά με τα κρίσιμα Εθνικά μας Θέματα. Είναι ακριβώς αυτές οι λογικές που μας έφεραν στην απαξίωση και στο περιθώριο. Είναι αυτός ο τρόπος σκέψης και λειτουργίας που υπάρχει και σε όλους τους τομείς διακυβέρνησης της χώρας, που μας οδήγησε και στην σημερινή οικτρή οικονομική κατάσταση. Και είναι ακριβώς αυτά που πρέπει να αλλάξουν πρώτα. Η υλοποίηση ενός Γεωπολιτικού – Γεωστρατηγικού Δόγματος, όπως ζητάει επιτακτικά η κοινότητα των πολιτικών επιστημόνων, δίνει το ορθό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει η «θεραπεία» αυτών των παθογενειών που υπονομεύουν την εξωτερική μας πολιτική, αλλά κατ’ επέκταση και την ίδια την Τιμή και αξιοπρέπεια του Έθνους. Για όσους, βέβαια, σημαίνουν ακόμα κάτι οι λέξεις αυτές…


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

http://4.bp.blogspot.com/_NuhZMDR5O28/S_qK4rCNqWI/AAAAAAAAATQ/FgeBEEMBpt0/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters