ΑΝ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΕΣ ΚΤΗΣΕΙΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑΣ;

Του Δημήτρη Σταθακόπουλου
οθωμανολόγου-τουρκολόγου,διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου
 
Στο American Journal of International Law, βρήκα 123 ανθολογημένες παραπομπές για θέματα νησιωτικών ΑΟΖ ανά τον κόσμο. Οι περιπτώσεις ποικίλουν. Nαι μεν τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα (και ΑΟΖ πλέον), αλλά το πόσο εκτείνεται αυτή, ειδικά όταν συμπίπτει με της γειτονικής-όμορης ηπειρωτικής ξένης χώρας, πρωτίστως κρίνεται μεταξύ των γειτονικών κρατών και στη συνέχεια από αρμόδια διεθνή διαιτητικά ή δικαστικά όργανα (συνήθως ad hoc/ανά περίπτωση, παρότι υπάρχει ήδη επαρκής νομολογία που δείχνει κάποιες τάσεις).

Η Ελλάδα συνεχώς επικαλείται το διεθνές δίκαιο και ορθώς. Τι κάνεις όμως όταν η όμορη χώρα είναι η Τουρκία, με την "αλά τούρκα" ερμηνεία της, που a priori αποκλείει την όποια διμερή συνεννόηση; Ελαττώνεις τα, βάσει ιστορικών διεθνών συμβάσεων, κατοχυρωμένα δικαιώματά σου; Υπαναχωρείς και αποδέχεσαι τα αιτήματα της άλλης πλευράς; Ποιο είναι το όριο αποδοχής και κατανόησης; Αυτό τελειώνει κάπου, ή ευελπιστείς στον κορεσμό του αιτούντος;

Και εάν δεν σταματήσει ποτέ; Θα κάνεις ρήξη, πότε και μέχρι ποιου επιπέδου; Η προσφυγή ενώπιον τρίτων αρμοδίων διεθνών οργάνων, προϋποθέτει μια προσυνεννόηση και ατζέντα θεμάτων που στην παρούσα δεν υπάρχει, παρότι αναδύονται ενδείξεις πως η μελλοντική προεδρεύουσα της ΕΕ, Γερμανία, θα συμβουλεύσει στη σύνταξή της.
Παράλληλα επικαλείσαι την αρωγή των συμμάχων σου. Ξεχνάμε όμως, πως οι σύμμαχοί μας, είναι και σύμμαχοι της Τουρκίας. Για ποιο λόγο να επιλέξουν την πλευρά μας, όταν έχουν τεράστια συμφέροντα με την Τουρκία;  Οι γνώμες που ακούγονται δημοσίως, περί ειδικού καθεστώτος, μικρής ή μεγάλης επιρροής του Καστελλόριζου, είναι ελαττωμένες ή "μαξιμαλιστικές";

Η ΑΟΖ του Γιβλαρτάρ

Με γνώμονα την πρακτική της Γαλλίας και της Βρετανίας, το ερώτημα δεν θα έπρεπε να τίθεται καν για το Καστελλόριζο. Ούτε ελαττωμένη επήρεια έχει, ούτε είναι "μαξιμαλισμός" να αιτείται η Ελλάδα τα όσα ισχύουν διεθνώς και έχει κατοχυρώσει νομίμως ιστορικά, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις. Ενημερωτικά και σύντομα, θα αναφέρω τις υπερπόντιες κτήσεις των παλαιών αποικιοκρατικών χωρών.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Slpress.gr

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΩΣ ΝΕΟΣ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ, Ο ΤΑΡΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Του Σάββα Καλεντερίδη

Το βιβλίο του τρίτου στη σειρά συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Ντόναλτ Τραμπ είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό και πρέπει να μελετηθεί λέξη προς λέξη από τους Έλληνες επιτελείς και διπλωμάτες, ειδικά στο τμήμα εκείνο που αφορά την προδοσία των Κούρδων από τις ΗΠΑ.

Όταν το Ισλαμικό Κράτος απειλούσε να καταλάβει ακόμα και τη Δαμασκό και να αποκτήσει διέξοδο στη Μεσόγειο υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να ελέγξει το σουνιτικό Ιράκ, το μεγαλύτερο κομμάτι της Συρίας (αν όχι ολόκληρη) και τον Λίβανο, και να αποτελέσει έτσι μια απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια.

Τότε η Τουρκία ήταν συνέταιρος του Ισλαμικού Κράτους και ο Ερντογάν μαζί με τον Νταβούτογλου ήταν αυτοί που του έδιναν αποστολές, όπως για παράδειγμα η κατάληψη της ηρωικής πόλης Κομπάνι. Παράλληλα η οικογένεια Ερντογάν έκανε… μπίζνες με τους τζιχαντιστές, εμπορευόμενη τα πετρέλαιά τους.

Μέχρι τα τέλη του 2014 το Ισλαμικό Κράτος ήταν ανίκητο στο έδαφος. Είχε κερδίσει όλες τις μάχες με το στρατό του Ιράκ και της Συρίας. Οι μόνοι που αντιστέκονταν ήταν οι Κούρδοι της Συρίας που είναι οργανωμένοι στο Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας και στις πολιτοφυλακές του (PYD/YPG).

Τότε οι ΗΠΑ, μπροστά στην τεράστια απειλή που συνιστούσαν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, αποφάσισαν να συνεργαστούν με το PYD/YPG κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης Κομπάνι.

Η συνεργασία αυτή απέδωσε καρπούς, αφού μετά από ηρωικό αγώνα και περισσότερους από 600 νεκρούς οι Κούρδοι κατόρθωσαν να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές, πετυχαίνοντας την πρώτη νίκη εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Αυτό ήταν: ακολούθησαν η απελευθέρωση της Ιεράπολης/Μένπετζ, όπου οι Κούρδοι μέτρησαν περισσότερους από 400 νεκρούς, η απελευθέρωση της οιονεί πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, της Ράκκας, η απελευθέρωση της Ντερ εζ Ζορ και των περιοχών όπου βρίσκονται οι περισσότερες πετρελαιοπηγές της Συρίας.

Έτσι, με τη συνεργασία των μαχητών του YPG και των δυνάμεων των ΗΠΑ απελευθερώθηκε ολόκληρη η περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, καθώς και η περιοχή της Ιεράπολης/Μένπετζ. Οι Κούρδοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος σ’ αυτόν τον κοινό αγώνα. Πάνω από 12 χιλιάδες νεκροί και άλλοι τόσοι, και περισσότεροι, τραυματίες.

Όταν οι Τούρκοι έχασαν τον συνέταιρό τους, το Ισλαμικό Κράτος, διαπίστωσαν ότι οι Κούρδοι στις περιοχές που απελευθέρωσαν μαζί με τις δυνάμεις των ΗΠΑ δημιούργησαν ένα ντε φάκτο αυτόνομο κουρδικό κράτος – το δεύτερο μετά εκείνο του Ν. Κουρδιστάν που λειτουργεί στο Β. Ιράκ ντε φάκτο από το 1992, ντε γιούρε από το 2005.

Τότε άρχισαν τα παζάρια του Ερντογάν με τον Τραμπ και τον πρέσβη Τζέιμς Τζέφρι, που έχει διορίσει ως ειδικό απεσταλμένο του στην περιοχή, ο οποίος επίσης φέρεται να έχει αναπτύξει περίεργες σχέσεις με το τουρκικό κράτος. Αποτέλεσμα αυτών των παζαριών ήταν οι ΗΠΑ να κάνουν κάτι ανήκουστο στην ιστορία του αμερικανικού κράτους: Να προδώσουν ανθρώπους με τους οποίους πολέμησαν ως σύμμαχοι στο ίδιο μέτωπο.

Αυτά τα βρόμικα παζάρια που περιγράφει στο βιβλίο του ο Τζον Μπόλτον οδήγησαν τον Τραμπ να θυσιάσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων που είχε κάνει ο αμερικανικός στρατός στην περιοχή, να παραδώσει βάσεις και αεροδρόμια στους Ρώσους και να επιτρέψει στον τουρκικό στρατό με τους τζιχαντιστές της αλ Κάιντα και του Ισλαμικού κράτους να ειβάλουν στην περιοχή Γκρι Σπι – Σερεκάνιγε, για να δημιουργήσουν «ζώνη ασφαλείας».

Οι ίδιες οι αμερικανικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι στις περιοχές αυτές, καθώς και στις περιοχές των Κούρδων με πρώτο και… καλύτερο το Αφρίν που πρόσφερε ο Πούτιν στο «πιάτο» του Ερντογάν (μετά από επίσης βρόμικα παζάρια), η Τουρκία διαπράττει συστηματική εθνοκάθαρση.

Γιατί τα αναφέρουμε αυτά; Γιατί αυτά θα πρέπει να μελετήσουν οι Έλληνες επιτελείς και διπλωμάτες, αφού είναι εξαιρετικά πιθανό να υποστούμε τα ίδια με τους Κούρδους, να μας προδώσει ο Τραμπ για μια χούφτα δολάρια ή λίρες Τουρκίας, όταν ο κόμπος φθάσει στο χτένι. Δηλαδή, όταν η Τουρκία βράλει το ερευνητικό σε ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Για όσους θεωρούν ότι υπερβάλλουμε, να υπογραμμίσουμε ότι η προδοσία έχει ήδη αρχίσει σε βάρος της Ελλάδας: Ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι ο Ερντογάν και ο Τραμπ τα έχουν βρει στη Λιβύη.

Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια: Οι ΗΠΑ, για δικούς τους λόγους και προφανώς για να εξισορροπήσουν την παρουσία της Ρωσίας εκεί, στηρίζουν πλέον ανοιχτά την Τουρκία στη Λιβύη, η οποία έχει κάνει κανονική εισβολή σε μια ξένη χώρα, με την οποία υπέγραψε μια εχθρική προς την πατρίδα μας συμφωνία.

Όπως αντιλαμβάνεται ακόμα και ένας που δεν είναι επιτελής ή διπλωμάτης, όταν οι ΗΠΑ στηρίζουν, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας στη θαλάσσια περιοχή που εξασφαλίζει πρόσβαση στην Τουρκία στη Λιβύη.

Τα πράγματα δυσκολεύουν και η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Τουρκία, παίρνοντας θάρρος από την υποστήριξη του Τραμπ και των ΗΠΑ, αποσκοπεί στο ξήλωμα των τριμερών συμμαχιών που έχει συνάψει η Ελλάδα και η Κύπρος, κάτι που αν συμβεί θα αποτελέσει στην κυριολεξία εθνική καταστροφή.

Για όσους έχουν αμφιβολίες, παραθέτω σχετικό άρθρο του επικεφαλής του γραφείο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Sabah στην Άγκυρα, του Οκάν Μουρεντίσογλου, που αναφέρεται στο θέμα. «Η Τουρκία δεν σκοπεύει να περιοριστεί μόνο στις ενεργειακές πηγές. Γι’ αυτό κανείς να μην απορήσει αν δει τα τουρκικά F-16 και τα επιθετικά ελικόπτερα ΑΤΑΚ στις αεροπορικές βάσεις της Λιβύης με το πρόσχημα της ένωσης της χώρας και της δημιουργίας συνθηκών που θα διασφαλίζουν την ενότητά της», γράφει.

Συνεχίζοντας ο Μουρεντίσογλου αναφέρει:

«Τα πετρέλαια της Λιβύης θα διατίθενται στις διεθνείς αγορές με έναν δίκαιο τρόπο, όπως δίκαια θα χρησιμοποιούνται οι λοιπές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Αυτό ας το αποδεχτούν όλοι, από τώρα. Επίσης, ας βάλουν όλοι στους υπολογισμούς τους ότι θα αναδιοργανωθεί τάχιστα το τραπεζικό σύστημα της Λιβύης, για να εξασφαλιστεί η διακίνηση χρημάτων με ασφαλείς τρόπους».

Μάλιστα, επικεφαλής του γραφείου της Sabah στην Άγκυρα καλεί όλους τους ενδιαφερομένους να παρατηρούν με προσοχή τα βήματα που θα κάνει από τούδε και στο εξής η Τουρκία στη Λιβύη και συνεχίζει: «Δεν θα περιοριστεί στη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, ούτε στην υπογραφή αμυντικής συμφωνίας. Θα επεκταθεί και σε θέματα ενέργειας-οικονομίας-εμπορίου, που θα την καταστήσουν βασικό παίκτη στη Μεσόγειο».

Και καταλήγει ως εξής:

«Οι χώρες που μέχρι χθες ήταν απέναντι στην Άγκυρα –και δεν δέχονταν ότι δεν μπορεί να προχωρήσει καμία επιλογή που δεν συμπεριλαμβάνει την Τουρκία–, τώρα αντί να καταναλώνουν ασκόπως ενέργεια θα δοκιμάσουν να συνεργαστούν μαζί της. Άλλωστε, ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται τέτοια μηνύματα! Δεν θα περάσει πολύς καιρός που θα δούμε τις χώρες που έδωσαν αέρα στην Ελλάδα που έχει αγωνία να διαμοιράσει τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου –δηλαδή, το μπλοκ της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου–, να βάζουν όπισθεν και να αποχωρούν από αυτό».

Πάρτε τα μέτρα σας κύριοι στη Λευκωσία και την Αθήνα. Τώρα δεν θα έχετε καμία δικαιολογία.

Δημοσιεύεται στην κυριακάτικη δημοκρατία και το pontos-news

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ : ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΟΖ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΡΗΤΗ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ ΥΠΕΞ!

Του Σταύρου Λυγερού
 

Η επίσκεψη Δένδια στο Κάιρο είναι αναμφισβήτητα κρίσιμη. Στην Αθήνα ελπίζουν ότι αυτή τη φορά θα υπερκεράσουν τις αιγυπτιακές επιφυλάξεις και θα καταστεί δυνατή η υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης της ΑΟΖ των δύο χωρών, ή τουλάχιστον θα ανοίξει ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση. Μία ματιά στον χάρτη δείχνει ότι μία τέτοια συμφωνία θα διεμβολίσει το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης που έχει μετατραπεί σε “θηλιά” στον λαιμό της Ελλάδας.

Για ποιον λόγο άραγε δεν έχει καταστεί μέχρι τώρα δυνατή η υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης με την Αίγυπτο, παρότι διεξάγονται εδώ και πολλά χρόνια σχετικές διαπραγματεύσεις; Είναι αληθές ότι μέχρι ένα χρονικό σημείο εκτός από τις επιφυλάξεις του Καΐρου υπήρχε και αμφιθυμία εκ μέρους της Αθήνας. Ναι μεν ήθελε μία τέτοια συμφωνία, αλλά ταυτοχρόνως φοβόταν ότι θα προκαλούσε την έμπρακτη αντίδραση της Άγκυρας.

Εάν, όπως αναμενόταν, οι Τούρκοι έσπευδαν να πραγματοποιήσουν έρευνες εντός της οριοθετημένης πλέον ελληνικής ΑΟΖ, θα προκαλούσαν ελληνοτουρκική κρίση, αφού η Αθήνα δεν θα μπορούσε να μην προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Η ελληνική αμφιθυμία κατέστη εκ των πραγμάτων άνευ αντικειμένου όταν η Άγκυρα έστειλε στον ΟΗΕ συντεταγμένες με τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ακόμα περισσότερο όταν υπέγραψε το μνημόνιο οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Τρίπολη. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, το καθεστώς Ερντογάν, μέσω της κρατικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ, προανήγγειλε τη διεξαγωγή ερευνών έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο τόξο Καστελλόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη.

Τον τελευταίο καιρό, λοιπόν, η Αθήνα δίνει τα “ρέστα της” για να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το αρχικό πρόβλημα ήταν εάν το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλορίζου θα έχει ή όχι πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Το Κάιρο δεν αρνείται ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ, αλλά θεωρούσε ότι το Καστελλόριζο, λόγω μεγέθους, έπρεπε να έχει περιορισμένη επήρεια.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η Αθήνα εμφανίσθηκε ανοικτή ή να αποδεχθεί περιορισμένη επήρεια του Καστελλορίζου, ή η οριοθέτηση με την Αίγυπτο να είναι μερική, δηλαδή να αφορά τη θαλάσσια περιοχή δυτικότερα. Κι αυτό, επειδή και μία μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου (δεν θα περιλάμβανε τη θαλάσσια περιοχή του Καστελλορίζου) θα διεμβολίσει το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.

Δεν θέλει συμφωνία

 
Πάντα κατά τις ίδιες αξιόπιστες πληροφορίες, όταν η ελληνική πλευρά εμφανίσθηκε διατεθειμένη να κάνει βήμα πίσω, η αιγυπτιακή πρόβαλε νέα απαίτηση: και τα νησιά Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος και Κρήτη να έχουν μικρότερη επήρεια, για την ακρίβεια το 60% της ΑΟΖ να δοθεί στην Αίγυπτο και το 40% στην Ελλάδα!  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ
SLpress

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ - ''ΟΣΟ ΝΑ 'ΡΘΕΙ Η ΕΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΟΖ''

Των Θεόδωρου Καρυώτη & Άγγελου Συρίγου

Ας ξεκινήσουμε με μία ιστορία που ανάγεται στο μακρινό 1983. Λίγους μήνες πριν, είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες της Τρίτης Συνδιασκέψεως για το Δίκαιο της Θάλασσας και είχε υπογραφεί από όλα τα κράτη του κόσμου η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (με την εξαίρεση των ΗΠΑ, της Τουρκίας, του Ισραήλ και της Βενεζουέλας).

Η τότε ΕΟΚ βλέποντας τις νέες συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί με τη θέσπιση μίας νέας ζώνης, της ΑΟΖ που έφθανε έως 200 μίλια από τις ακτές, θέλησε να προφυλάξει την αλιεία των κρατών μελών. Ως γνωστόν, τα θέματα αλιείας ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της τότε ΕΟΚ και σημερινής ΕΕ.

Η Κομισιόν, με το άρθρο 6 του Κανονισμού 170/1983 περί θεσπίσεως κοινοτικού καθεστώτος διατηρήσεως και διαχειρίσεως των αλιευτικών πόρων, ζήτησε από όλα τα κράτη μέλη να επεκτείνουν τις αλιευτικές τους ζώνες στα 12 ν. μίλια.

Εκείνη την εποχή πολλά ευρωπαϊκά κράτη δεν είχαν ακόμη υιοθετήσει ακόμη χωρικά ύδατα 12 μιλίων, όπως συνέβη αργότερα όχι μόνον στην Ευρώπη αλλά σε όλον τον κόσμο με τη θλιβερή μοναξιά της χώρας μας. Το θέμα της θεσπίσεως αλιευτικής ζώνης 12 ν.μιλίων πέρασε εντελώς απαρατήρητο στην Ελλάδα.

Τον Δεκέμβριο του 1992, η Κομισιόν επανήλθε στο θέμα και με έναν νέο κανονισμό, τον 3760/92 και προέτρεψε εκ νέου τα κράτη-μέλη να επεκτείνουν τις εθνικές ζώνες αλιείας στα 12 μίλια. Η πρόταση της ΕΕ χάθηκε και πάλι στα συρτάρια κάποιων ειδικών στην Ελλάδα, χωρίς ποτέ να ακουσθεί στον δημόσιο διάλογο.

Το ίδιο συνέβη και το 2002 οπότε η ΕΕ ξαναζήτησε με τον κανονισμό 2371/2002 να διατηρηθούν «οι κανόνες που ισχύουν σχετικά με τον περιορισμό της πρόσβασης σε πόρους στις ζώνες των 12 ναυτικών μιλίων των κρατών μελών» μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2012.

Ο τελευταίος εν ισχύι κανονισμός της ΕΕ σχετικά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική είναι ο 1380/2013. Στο άρθρο 20 προβλέπεται ρητώς ότι «τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα… για τη διατήρηση και τη διαχείριση αποθεμάτων ιχθύων καθώς και … θαλάσσιων οικοσυστημάτων εντός 12 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης τους».

Ελληνική αδράνεια 37 ετών

Βλέπουμε ότι επί 37 χρόνια η ΕΟΚ αρχικά και η ΕΕ στη συνέχεια, ζητά ανά δεκαετία από τα κράτη μέλη της να προστατεύσουν τους αλιευτικούς πόρους σε απόσταση 12 μιλίων από τις ακτές. Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις που ανήκουν σε όλο το πολιτικό φάσμα… 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ   SLpress

ΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΟΖ

Του Περικλή Νεάρχου
Πρέσβυ ε.τ.

Η χώρα βρίσκεται ακόμη καθηλωμένη από την περιπέτεια της επιδημίας του κορωνοϊου και προβληματιζόμενη πως αφ’ ενός θα διατηρήσει την κατάσταση υπό έλεγχο και πως θα αντιμετωπίσει αφ’ ετέρου την οικονομική καταστροφή που επιφέρει ο κορωνοϊός στη χώρα. Φαίνεται όμως πως έχει κάποιο νόημα ο Βιβλικός μύθος για τις Δέκα Πληγές του Φαραώ. Το κακό δεν έρχεται μόνο. Συνοδεύεται συνήθως και από άλλα. Ενός κακού, μύρια έπονται, έλεγαν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι.

Το άλλο μεγάλο κακό, που επικρέμεται πάνω από τη χώρα, εκτός από την επιδημία και την αναγκαία οικονομική επανεκκίνηση και ανασυγκρότηση, είναι η απειλή στην εθνική της ασφάλεια και άμυνα. Γιατί τώρα αυτή η συζήτηση, όταν η προσοχή μας είναι στραμμένη αναγκαστικά προς την αντιμετώπιση του κορονοϊου και των συνεπειών του; Γιατί η άμυνα δεν αναβάλλεται, όταν η ετοιμότητα είναι επιτακτική και απορρέει από την αντικειμενική εκτίμηση της καταστάσεως και από στοιχειώδη συνετή πρόνοια. Η εκτίμηση για τις Τουρκικές προθέσεις είναι ανησυχητική. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν δεν αποκρύπτει τα σχέδια και τους στόχους του. Αντιθέτως, τα εξαγγέλλει, γιατί επιδιώκει να τα προπαγανδίσει διεθνώς και να τα παρουσιάσει ως δήθεν «δίκαιες» διεκδικήσεις μιας μεγάλης χώρας, που «ασφυκτιά» από τα Ελληνικά νησιά και νησίδια. Επιδιώκει, ταυτοχρόνως, να εκφοβίσει την Ελλάδα, με τον κίνδυνο του πολέμου και να την εξαναγκάσει να δεχθεί συζήτηση για «συνεκμετάλλευση» της δικής της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, υπό την απειλή της επιβολής των διεκδικήσεών της στο ακέραιο, δια της ισχύος.

Οι Τουρκικές απειλές και βλέψεις δεν είναι κενές περιεχομένου. Αποκορύφωμα της Τουρκικής προκλητικότητας είναι η υπογραφή του γνωστού μνημονίου με την Κυβέρνηση Αλ Σάρατζ της Λιβύης, με το οποίο η Άγκυρα «οριοθετεί» θαλάσσιες ζώνες με τη Λιβύη, μέχρι και νότια της Κρήτης. Φοβούμενη όμως ότι είναι πιθανόν να καταρρεύσει η κυβέρνηση Αλ Σάρατζ στην Τρίπολη, την οποία προσπαθεί να ενισχύσει στρατιωτικά με κάθε τρόπο, έσπευσε να υποβάλει μονομερώς στον ΟΗΕ, κατά τις προηγούμενες μέρες,, συντεταγμένες για τη “δική” της υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στην περιοχή, ώστε ακόμη και αν καταγγελθεί και ακυρωθεί η συμφωνία της με τη Λιβύη, να έχει κατατεθειμένες συντεταγμένες στον ΟΗΕ, που να στηρίζουν τις διεκδικήσεις της.

Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο σημαντικό, απαραίτητο και επείγον είναι να μην επαναπαυθεί η Ελληνική Κυβέρνηση μόνο σε επιστολές στον ΟΗΕ και σε δηλώσεις στον Τύπο. Είναι άκρως επείγον και επιτακτικό να καταθέσει η Ελλάδα τις δικές της συντεταγμένες, εντός των προβλεπομένων προθεσμιών, όσο παράλογη και παράνομη, με βάση το διεθνές δίκαιο, και αν φαίνεται η Τουρκική ενέργεια και η προβολή γενικά της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας».

Η Τουρκική πλευρά θέλει να προκαταλάβει εκ νέου την Ελλάδα και να ναρκοθετήσει την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, υπολογίζοντας ότι δεν έχει συμφωνηθεί ακόμη μεταξύ Ελλάδας και των δύο αυτών χωρών η οριογραμμή τους. Επιδίδεται μάλιστα στο ίδιο δόλιο παιχνίδι που ακολουθεί και στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η Κύπρος, ως νησί, δεν έχει, σύμφωνα με τη δική της θεωρία, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέρα από τα χωρικά της ύδατα. Προσπαθεί, λοιπόν, να δελεάσει τις γειτονικές χώρες, προσφέροντάς τους μεγάλα κομμάτια της Κυπριακής ΑΟΖ ως δήθεν «δικά τους», με βάση την Τουρκική θεωρία για την ΑΟΖ της Κύπρου. Κατά τον ίδιο τρόπο, προπαγανδίζει προς την Αίγυπτο και τη Λιβύη ότι η οριογραμμή που προτείνει η Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, «αρπάζει» μεγάλα κομμάτια από τη «δική» τους ΑΟΖ και ότι έχουν συμφέρον να δεχθούν οριοθέτηση με τη δήθεν Τουρκική ΑΟΖ της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Το αρμόδιο Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να ενεργήσει τάχιστα και να καταθέσει, μονομερώς στην ανάγκη, συντεταγμένες, εάν δεν μπορεί να ολοκληρώσει, εντός των απαιτουμένων προθεσμιών, την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, τουλάχιστον. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να χειρισθεί το θέμα με την Αίγυπτο με όλη την απαιτούμενη λεπτότητα και διπλωματικότητα, εντός του πλαισίου των φιλικών και συμμαχικών σχέσεων της Ελλάδας με τη χώρα αυτή.

Ο ευκολότερος δρόμος θα ήταν, βεβαίως, η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, που θα ξεκλείδωνε και την οριοθέτηση με την Αίγυπτο. Η Άγκυρα απειλεί ότι εάν γίνει μια τέτοια κίνηση, θα αντιδράσει βιαίως, γιατί θα ελάμβανε υπόψιν την επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελορίζου.Αυτή όμως υπερφαλάγγισε το Καστελόριζο και έφτασε μέχρι νότια της Κρήτης, αμφισβητώντας την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ όλων των νησιών, ακόμη και της Κρήτης. Πολύ χειρότερα ακόμη, η Άγκυρα σχεδιάζει να προχωρήσει και στο επόμενο βήμα, των ερευνών και των γεωτρήσεων στην Ελληνική ΑΟΖ, την οποία παρουσιάζει ως Τουρκική, με την κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων. Που οδηγεί, λοιπόν, ή μη κατάθεση συντεταγμένων από την Ελληνική πλευρά και η μη οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο; Ανακόπτει ή παγώνει τις Τουρκικές διεκδικήσεις; Ασφαλώς, όχι. Αντιθέτως, επιτείνεται ο κίνδυνος δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων, υπό την απειλή της χρήσεως βίας και της ισχύος.

Ο Ερντογάν έχει σχεδιάσει από χρόνια την αρπαγή του φιλέτου της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου, σε συνδυασμό με τα σχέδιά του για γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, γεωπολιτική συρρίκνωση της Ελλάδος και επιδίωξη της ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Άρχισε να επιδίδεται γι’ αυτό σε μεγάλους εξοπλισμούς και σε συστηματική ανάπτυξη της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Οι εξοπλισμοί αυτοί δεν παρακολουθήθηκαν από την Ελληνική πλευρά, σχεδόν για μια ολόκληρη 15ετία. Αυτό επέτρεψε στην Άγκυρα να προηγηθεί και να αποκτήσει πλεονεκτήματα σε σημαντικούς τομείς. Αναλογίζεται κανείς ποια θα ήταν, π.χ., η ισορροπία στην αεροπορική ισχύ, εάν η Άγκυρα παρελάμβανε κανονικά τα αεροσκάφη 5ης γενεάς F35.

Η κρίση στις Τουρκο –Αμερικανικές σχέσεις, όπως και η κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ, βοήθησε την Ελλάδα, γιατί, π.χ., ανέστειλε και ενδεχομένως ματαίωσε, μεταξύ άλλων, οριστικά την παραλαβή από την Τουρκία των F35. Άλλαξε επίσης πολύ σημαντικά τα διπλωματικά δεδομένα στις σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες. Δεν πρέπει όμως η Ελληνική πολιτική να επαναπαύεται, να υπερεκτιμά και να αμελεί υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις και δυσκολίες, την ισορροπία της ισχύος, που είναι η βάση για την εγγύηση της ασφάλειας κάθε χώρας.

Υπήρξε μεγάλη αμέλεια της Ελληνικής πλευράς επί πολλά χρόνια και οι πολιτικές ηγεσίες που άσκησαν την εξουσία αυτή την περίοδο έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες, γιατί η αμέλειά τους ισούται με απραξία ενώπιον καταφανούς εθνικού κινδύνου. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντις για να εκτιμήσει και να προβλέψει ότι ο Ερντογάν, που έχει ως κεντρικό στόχο να επιτύχει εθνικά επιτεύγματα μέχρι το 2023, εκατονταετή επέτειο της δημιουργίας του τουρκικού κράτους, δεν θ’ αποπειραθεί να έχει επιτυχίες κατά της Ελλάδος. Πιστεύει ότι από στρατιωτική άποψη έχει το πλεονέκτημα, γιατί η Ελλάδα δεν έχει παραλάβει ακόμη τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη F16 Viper, τα οποία θα δώσουν υπεροχή στην Ελληνική Αεροπορία, για μια τουλάχιστον περίοδο. Αντιθέτως, επενδύει πολύ στο Ρωσικό σύστημα S400, το οποίο θέλει να αξιοποιήσει επιχειρησιακά στη μάχη του Αιγαίου και της ΑΟΖ.

Η Τουρκική πλευρά, φοβούμενη την Ελληνική Αεροπορία, έχει καταβάλει, κατά τα τελευταία χρόνια, πολλές προσπάθειες να καλύψει τα κενά που είχε σε αντιαεροπορικά συστήματα βραχέος, μέσου και μακρού βεληνεκούς. Ανέπτυξε δικά της αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά συστήματα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς για την κάλυψη κρισίμων στόχων και τη συνοδεία πεζικού και τεθωρακισμένων δυνάμεων και προμηθεύθηκε, με πολύ υψηλό πολιτικό τίμημα, το σύστημα S400 για τη στρατηγική άμυνα.

Κατόρθωσε επίσης να επιτύχει μεγάλες προόδους σε πολλούς και κρίσιμους τομείς: στους βαλλιστικούς πυραύλους και στα πολυπυραυλικά συστήματα, στα μαχητικά και μεταφορικά ελικόπτερα, στα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ένα τουλάχιστον από τα οποία, το «Ακιντζί», μπορεί να εκτοξεύει τον Τουρκικής κατασκευής πύραυλο αέρος-επιφανείας SOM, που έχει βεληνεκές 240 χλμ, πυραύλους κάθε είδους, όπως o SOM, που αναφέρθηκε παραπάνω, ο πύραυλος επιφανείας –επιφανείας Atmaca, πυραύλους αέρος –αέρος και αέρος –εδάφους, βαλλόμενους από ελικόπτερα και κατευθυνόμενους με λέιζερ. Έκανε επίσης σημαντική πρόοδο στον ηλεκτρονικό πόλεμο, στις ναυτικές κατασκευές κάθε είδους και στην παραγωγή συγχρόνων πυρομαχικών.

Οι νέες Τουρκικές παραγωγές και προμήθειες βελτιώνουν αναμφισβήτητα τη μαχητική ικανότητα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και αν έχουν αυτές επηρεασθεί αρνητικά από τις μαζικές εκκαθαρίσεις που έγιναν, μετά το αποτυχόν πραξικόπημα του 2016.

Η στασιμότητα και η απραξία επί χρόνια στην Ελληνική πλευρά, που συνδυάσθηκε με την οικονομική καταστροφή των μνημονίων, έφεραν στα όριά τους τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν είναι δυνατόν να έχει η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει την Τουρκική επιβουλή, αμυντικό προϋπολογισμό Λιθουανίας. Οι αμυντικές δαπάνες, με βάση το άρθρο 346, της Συνθήκης της Λισσαβώνος, δεν περιλαμβάνονται στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά και κάθε χώρα μπορεί να δαπανά αυτό που θεωρεί αναγκαίο για την άμυνά της. Είναι εκπληκτικό ότι βρέθηκε υπουργός Άμυνας, ο οποίος δέχθηκε να παρακαμφθεί το άρθρο αυτό και να περιληφθούν οι αμυντικές δαπάνες στα μνημόνια.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διατηρούν, σε πολύ σημαντικό βαθμό, τη μαχητικότητά τους και την ετοιμότητά τους, χάρις στις μεγάλες προσπάθειες, τον πατριωτισμό και τον ζήλο του προσωπικού τους. Η βεβαίωση όμως αυτή δεν πρέπει να γίνει κούφια ρητορική. Οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται ενίσχυση σε όλους τους τομείς. Πρωτ΄απ’ όλα στο προσωπικό τους. Η ανεύθυνη μείωση της θητείας στους 9 μήνες, σε περίοδο μάλιστα δημογραφικής στασιμότητας, αν όχι συρρικνώσεως, επέφερε πλήγμα στη συμπλήρωση των μονάδων, στην επαρκή εκπαίδευση και στην κάλυψη των υπαρχουσών αναγκών. Το λάθος αυτό πρέπει να επανορθωθεί τώρα, για να σταλεί ένα μήνυμα, μεταξύ άλλων, ετοιμότητας και αποφασιστικότητας.

Ο εκσυγχρονισμός του Ναυτικού έχει καθυστερήσει πέρα από κάθε ανεκτό όριο. Δεν είναι δυνατόν να αμελείται η ενίσχυση του Ναυτικού, όταν διακυβεύεται η ισορροπία και η ασφάλεια στο Αιγαίο και η ΑΟΖ. Η Ελλάδα δέχθηκε παθητικά το κλείσιμο των ναυπηγείων της και δεν ανέλαβε δράση να βρει διεξόδους για την επαναλειτουργία και την εξυγίανσή τους. Δεν είναι δυνατόν να κλείσουν στην Ελλάδα τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και να αφεθεί το Πολεμικό Ναυτικό χωρίς το στήριγμα και την υποστήριξή τους. Δεν είναι δυνατόν οι δυο τελευταίες πυραυλάκατοι που παρήγγειλε το Ναυτικό στα Ναυπηγεία Ελευσίνος, να μην έχουν ακόμη παραδοθεί, μετά από τόσα χρόνια καθυστέρηση.

Η Ελλάδα, όχι μόνο για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού της, αλλά και της οικονομίας και της τεχνολογίας της, πρέπει να προχωρήσει τάχιστα σε ανασυγκρότηση και αναγέννηση της ναυπηγικής της βιομηχανίας. Με την ίδια λογική, πρέπει να ανασυγκροτηθεί η πολεμική βιομηχανία της χώρας, να διαμορφωθεί ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη στρατηγική για την ανάπτυξή της, με συγκεκριμένα προγράμματα, και να οργανωθεί συστηματικά η έρευνα και η ανάπτυξη σ’ αυτό τον τομέα.

Η άμυνα, δυστυχώς, δεν μπορεί να περιμένει. Ο Τούρκος Πρόεδρος πιστεύει ότι σήμερα, με καθηλωμένη την Ελλάδα από τα μνημόνια και τον κορωνοϊό, έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Νομίζει ότι η Τουρκία θα βγει εύκολα και γρήγορα από την κρίση του κορονοϊού και ότι θα είναι σε θέση να προχωρήσει στη μεγάλη πρόκληση : να στείλει στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, που διεκδικεί, Τουρκικό σκάφος ερευνών και γεωτρύπανο.

Η Ελλάδα πρέπει, επομένως, όσο ζοφερή και αν είναι η κατάσταση με τον κορονοϊό και τη νέα οικονομική καταστροφή που φέρνει, να βρει τρόπους να ενισχύσει την άμυνά της και να κλείσει τα πιο επικίνδυνα κενά. Ένα από αυτά είναι τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη. Όταν θα παραλάβει η Ελλάδα τα ετοιμαζόμενα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη Euron,που κατασκευάζονται στη Γαλλία, θα έχει τότε, το πλεονέκτημα. Προς το παρόν όμως, έχει ανάγκη να προμηθευθεί άμεσα από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, όχι μόνον μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτηρήσεως αλλά και μαχητικά. Είναι άκρως αναγκαία ενδιάμεση λύση. Η αναγκαιότητα αυτή δεν αφορά μόνο τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη. Αφορά και μια σειρά άλλα οπλικά συστήματα: ηλεκτρονικού πολέμου, πυραύλους για το Ναυτικό, την Αεροπορία και το Στρατό Ξηράς, εκσυγχρονισμό πολυπυραυλικών συστημάτων, εκσυγχρονισμό ραντάρ, νεώτερα αντιαρματικά όπλα, αυτοπροστασία των αρμάτων κ.α.

Η αποφασιστική στάση στον Έβρο έδειξε στον υπερφίαλο Ερντογάν ότι η Ελλάδα δεν είναι ο αδύνατος κρίκος, που θα τον έσπαζε εύκολα, για να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα και να εκβιάσει την Ευρώπη, μ’ ένα παιχνίδι υβριδικού πολέμου, με όπλο τους παράνομους μετανάστες. Η επιδημία του κορωνοϊού και η ομοθυμία, η πειθαρχία και η εθνική αλληλεγγύη που έδειξε ο Ελληνικός λαός, είναι ένα παράδειγμα των λύσεων που μπορούν να βρεθούν και των επιτυχιών που μπορούν να επιτευχθούν, με κοινό αγώνα, μπροστά στον κίνδυνο. Η Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση απ’ότι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, σε ό,τι αφορά τον κορωνοϊό.

Όπως αναφέρθηκε όμως, η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει, δυστυχώς, μόνο τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του. Αντιμετωπίζει επίσης έναν άλλο μεγάλο εθνικό κίνδυνο. Την επιβουλή κατά του εθνικού της χώρου. Πρέπει να μην αιφνιδιασθεί και να μη βρεθεί απροετοίμαστη. Πρέπει να κερδίσει και αυτή τη μάχη και να κατοχυρώσει την εθνική της ασφάλεια και την υπεράσπιση των ζωτικών της συμφερόντων.

Πηγή: Προσωπική Σελίδα του κ. Πρέσβη
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
https://infognomonpolitics.gr/2020/03/periklis-nearchou-to-amyntiko-provlima-tis-choras-ke-i-aoz/

«ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ» ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Με την κρίση στα Ιμια, το 1996, η Τουρκία ανακάλυψε αίφνης την ύπαρξη νησιών αμφισβητούμενης ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Αν κάποιος μπει σε αυτή τη συλλογιστική, θα ανακαλύψει ότι η Τουρκία έχει σημαντικά προβλήματα με «γκρίζες ζώνες» κυριαρχίας. Παραδείγματα πολλά – όπως αυτό του νησιωτικού συμπλέγματος των Μοσχονησίων στον κόλπο του Αδραμυττίου έναντι της Λέσβου, που βρίσκονται εκτός των τριών μιλίων από τις τουρκι- κές ακτές. Πρόκειται για τα νησάκια Δασκαλειό, Λιος, Καλαμόπουλο, Γιαλονήσι, Πύργος, Αδιάβατος, Ουλιά και Κάλαμος, όπως δείχνει ο χάρτης.

Του Άγγελου Συρίγου
αναπληρωτή καθηγητού Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
 

Στο διεθνές δίκαιο ισχύει ως αρχή ότι οι συνθήκες που καθορίζουν σύνορα δεν λήγουν ποτέ. Οι λόγοι είναι η προστασία του συνοριακού status quo και η θέσπιση του απαραβίαστου των συνοριακών ρυθμίσεων. Το εδαφικό καθεστώς στο Αιγαίο έχει ρυθμιστεί από τις συνθήκες ειρήνης της Λωζάννης (1923), των Παρισίων (1947) και από την ιταλοτουρκική συμφωνία του Ιανουαρίου 1932 για τα Δωδεκάνησα και τη συμπληρωματική συμφωνία/πρακτικό (procès-verbal) του Δεκεμβρίου 1932.

Αυτό σημαίνει ότι ειδικώς στα Δωδεκάνησα ισχύει η οριοθετική γραμμή του 1932. Στο υπόλοιπο Αιγαίο ισχύουν τα άρθρα 6, 12 και 16 της Συνθήκης της Λωζάννης. Εκεί ορίζεται ότι στην τουρκική κυριαρχία περιλαμβάνονται όλα τα νησιά που βρίσκονται εντός τριών μιλίων (δηλ. 4.827 μέτρων) από τις τουρκικές ακτές και δεν εκχωρήθηκαν ρητώς στην Ελλάδα, καθώς και η Ιμβρος και η Τένεδος. Επομένως, ό,τι βρίσκεται πέραν των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές δεν ανήκει στην Τουρκία.

Με την κρίση στα Ιμια το 1996, η Τουρκία ανακάλυψε την ύπαρξη νησιών αμφισβητούμενης ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Εκτοτε, προσπαθεί να ξαναερμηνεύσει συνθήκες που έχουν γραφεί προ 70 και 100 ετών και να σπείρει αμφιβολίες για ένα εδαφικό καθεστώς εδραιωμένο εδώ και δεκαετίες. Αμφισβητεί νησιά όπως οι Φούρνοι με 1.033 κατοίκους ή οι Οινούσσες με 826…

Αν κάποιος θελήσει να μπει προς χάριν παιγνίου σε αυτή τη συλλογιστική, θα ανακαλύψει ότι εάν υπάρχει κάποιο κράτος που έχει προβλήματα με «γκρίζες ζώνες» κυριαρχίας, αυτό είναι η Τουρκία. Στην είσοδο των Δαρδανελλίων υπάρχει ένα σύμπλεγμα τεσσάρων νησιών που είναι γνωστές ως Μαυρειές ή Λαγούσες. Στη Συνθήκη της Λωζάννης αναφέρεται στο άρθρο 12 ότι επιβεβαιώνεται η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Βορείου Αιγαίου «εκτός της Ιμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών)». Στο άρθρο 14 αναφέρεται ότι «αι νήσοι Ιμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν». Δεν υπάρχει, όμως, οποιαδήποτε αναφορά περί κυριαρχίας στις Μαυρειές νήσους, οι οποίες βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές. Επομένως, οι Μαυρειές δεν ανήκουν ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στην Τουρκία. Είναι μια κατά κυριολεξίαν γκρίζα ζώνη!

Επιπλέον, εκτός των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές βρίσκονται αρκετά νησιά στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Μοσχονησίων, στον κόλπο του Αδραμυττίου έναντι της Λέσβου. Πρόκειται για τα νησάκια Δασκαλειό ή Κοκκινονήσι, Λιός, Καλαμόπουλο, Γιαλονήσι, Πύργος, Αδιάβατος, Ουλιά, Κάλαμος καθώς και για πέντε ανώνυμους βράχους. Αλλοι τρεις ανώνυμοι βράχοι βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων ανάμεσα στις Οινούσσες της Χίου και στη χερσόνησο της Ερυθραίας.

Βάσει της τουρκικής λογικής, τα ίδια θα μπορούσαν να αναφερθούν και για την κατάσταση των νησιών που βρίσκονται στη θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα). Στη Συνθήκη των Σεβρών (1920) αναφέρεται ρητώς ότι τα συγκεκριμένα νησιά θα παραμείνουν οθωμανικά (άρθρο 27).

Αντιθέτως, στη Συνθήκη της Λωζάννης δεν αναφέρεται οτιδήποτε σχετικό. Πρόκειται για μία σειρά από μεγάλα νησιά: Προκόνησος (Marmara Adasi), Αφησιά (Ava Adasi), Καλόλιμνος (Imrali), Κούταλη (Ekinlik) και Προβατονήσι (Kuyus Adasi). Επίσης, ούτε τα Πριγκηπονήσια (έξω από την Κωνσταντινούπολη…) αναφέρονται ονομαστικώς σε κάποια συνθήκη.

Είναι προφανώς αδιανόητο για τους Τούρκους να συζητήσουν το νομικό καθεστώς των Πριγκηπονήσων. Αντιστοίχως, όμως, είναι αδιανόητο για την Ελλάδα να συζητά το καθεστώς των Φούρνων, των Οινουσσών κ.ο.κ. σε μια προσπάθεια κακόπιστης ερμηνείας των συνθηκών που θέσπισαν τα σύνορα και τα εδάφη των δύο χωρών. Η πόρτα του φρενοκομείου που άνοιξε με τα Ιμια, είναι καιρός επιτέλους να κλείσει.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
https://www.kathimerini.gr/967354/gallery/epikairothta/politikh/gkrizes--zwnes-exei-kai--h-toyrkia 

ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ STATE DEPARTMENT

Ἡ τακτική τῆς «σαλαμοποιήσεως» καί ὁ διαχωρισμός τοῦ Αἰγαίου

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ἐξελίξεις μέ τήν τουρκική συμφωνία μέ τήν Λιβύη, τό ταξίδι τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ στήν Ἀμερική, τίς προσπάθειες συνεννοήσεως μέ χῶρες τῆς Μεσογείου καί οἱ ἀναφορές στό ἐνδεχόμενο προσφυγῆς στήν Χάγη, προσδιορίζουν μίαν ἐξέλιξη μᾶλλον ἐπικίνδυνη γιά τά ἐθνικά συμφέροντα. Ὁδηγούμεθα πρός μία προσπάθεια διευθετήσεων γιά τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν στήν ἀνατολική Μεσόγειο καί φαίνεται πώς ἔχουμε «ξεχάσει» τό Αἰγαῖο. Ὅλοι ἄλλωστε οἱ ἐμπλεκόμενοι ὁμιλοῦν γιά ἀνατολική Μεσόγειο, διότι ἐκεῖ βλέπουν τά συμφέροντά τους, δημιουργῶντας ἕνα περιβάλλον πού «παρασύρει» καί τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἐπικεντρώνεται ἐκεῖ, ὡς ἐάν τά προβλήματα στό Αἰγαῖο εἶναι λελυμένα. Καί ὅμως δέν εἶναι. Γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν ἐθνική μας κυριαρχία τό Αἰγαῖο εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικό μέ τήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Αὐτό τό γνωρίζει πολύ καλά ἡ Ἄγκυρα, ἡ ὁποία ἔχει σοβαρούς λόγους νά θέλει νά διαχωρίσει τά ζητήματα. Εἶναι ἡ λεγομένη τακτική τῆς «σαλαμοποιήσεως». Ἀφοῦ ἐπιτύχει νά ἐξασφαλίσει «μερίδιο» στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, μετά θά στραφεῖ καί στό Αἰγαῖο. Πρόκειται γιά μιά τακτική τήν ὁποία εἶχε εἰσηγηθεῖ ὁ πρώην Πρωθυπουργός τῆς Τουρκίας Ἀχμέτ Νταβούτογλου στήν Κυβέρνηση Παπανδρέου τό 2010, οἱ κατευθυντήριες ὁδηγίες τοῦ ὁποίου ἐξακολουθοῦν νά καθορίζουν τήν πολιτική τῆς Ἀγκύρας, παρά τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐρντογάν ἔχει ἐξοβελίσει τόν ἐμπνευστή τους ἀπό τήν κυβέρνηση.

Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει ὅτι αὐτή ἡ πρότασις διαχωρισμοῦ τῶν διευθετήσεων στό Αἰγαῖο ἀπό αὐτές τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου εἶχε διατυπωθεῖ ἐπισήμως ἀπό τόν ἴδιο τόν Νταβούτογλου, ὁ ὁποῖος ὁμιλοῦσε γιά συνεκμετάλλευση στήν θαλασσία ζώνη τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ἔκτοτε ἡ πρότασις αὐτή ὑπάρχει ὡς στόχος τῆς Τουρκίας, πού ὡς συνήθως κατά περίπτωσιν ἀποκρύπτει ἤ ἀποκαλύπτει τίς προθέσεις της, ἀναλόγως πρός τό ἐάν οἱ συνθῆκες εἶναι εὐνοϊκές. Καί σήμερα φαίνεται πώς οἱ συνθῆκες εἶναι εὐνοϊκές ἀκριβῶς γιά αὐτήν τήν «σαλαμοποίηση».

Κατ’ ἀρχήν φαίνεται νά τήν υἱοθετοῦν οἱ ΗΠΑ. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι στήν πρόσφατη ἐπιστολή του πρός τόν Κυριάκο Μητσοτάκη, ὁ Μάικ Πομπέο ἀναφέρεται ρητῶς στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, ἀποφεύγοντας κάθε ἀναφορά στό Αἰγαῖο. Ἡ σχετική περικοπή τῆς ἐπιστολῆς του εἶναι ἡ ἀκόλουθη: «Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες παρακολουθοῦν στενά τίς ἐξελίξεις στήν περιοχή καί μένουν σταθερές στίς θέσεις τους, ὅτι αὐτοί πού ἔχουν συμφέροντα στήν Ἀνατολική Μεσόγειο θά πρέπει νά ἀναζητήσουν λύσεις μέ εἰρηνικά μέσα συμφώνως πρός τό ἄρθρο 33 τῆς Χάρτας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ἀπέχοντας ἀπό κάθε ἐνέργεια ἤ δήλωση πού θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ προκλητική. Δέν χρειαζόμαστε μιά κλιμάκωση ἐντάσεων στήν περιοχή, ἀλλά μᾶλλον ἐπιδιώκουμε διάλογο πού ὁδηγεῖ σέ ἀποτελέσματα, πού παγιώνουν τόν σεβασμό στό διεθνές δίκαιο».

Ὅμως ἀποφυγή κλιμακώσεων τῆς ἐντάσεως καί σεβασμό τοῦ διεθνοῦς δικαίου χρειαζόμεθα σέ ὅλα τά ζητήματα. Ὄχι μόνον στήν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου.

Ἀπό τίς λοιπές ἐμπλεκόμενες χῶρες (Αἴγυπτο, Ἰσραήλ, Ἰταλία κ.λπ.) δέν ἔχουμε νά περιμένουμε πολλά, διότι ἁπλούστατα τά δικά τους συμφέροντα περιορίζονται στήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Οὐδόλως ἔχουν νά κάνουν μέ τό Αἰγαῖο, τό ὁποῖο εἴτε ἀρέσει στούς Τούρκους εἴτε ὄχι ἀποτελεῖ ἑλληνική θάλασσα. Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἡ Ἰταλία δι’ ἀνακοινώσεως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν της περιγράφει τίς θέσεις της ὡς ἀκολούθως: «Αὐτό πού ἡ Ἰταλία ὑποστηρίζει ἐδῶ καί καιρό εἶναι ὅτι ἡ ἐκμετάλλευσις τῶν ἐνεργειακῶν πόρων στήν Μεσόγειο θά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπισθεῖ ὡς μιά εὐκαιρία πού πρέπει νά ἀδράξει κανείς, μέσω τῆς συνεργασίας ὅλων τῶν παρακτίων χωρῶν. Αὐτό ἀπαιτεῖ, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἡ ὁριοθέτησις τῶν θαλασσίων ζωνῶν νά πραγματοποιηθεῖ μέσω διαπραγματεύσεως μεταξύ τῶν ἐνδιαφερομένων πλευρῶν. Εἶναι ἡ θέσις πού ἐκφράσαμε τούς τελευταίους μῆνες, στίς τουρκικές Ἀρχές, σέ ὅλες τίς συναντήσεις μας.».

Φαίνεται ὅμως πώς ἡ ὅλη αὐτή περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ἔχει ἐπηρεάσει καί τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, ἡ ὁποία προσανατολίζεται πρός τόν διαχωρισμό τῶν ὁριοθετήσεων τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ἀπό αὐτές τοῦ Αἰγαίου. Καί τοῦτο πάντα μέ τήν προοπτική προσφυγῆς στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης ἔχει καταστήσει σαφές ὅτι ναί μέν ἡ προσφυγή στήν Χάγη ἐξετάζεται ὡς ὑστάτη λύσις, ἀλλά εὑρίσκεται στό τραπέζι. Θεωρεῖται ὅπως ὁ ἴδιος ἔχει ἀφήσει νά ἐννοηθεῖ ὡς τελευταῖος φραγμός στήν ἀχαλίνωτη τουρκική ἐπιθετικότητα. Μόνον ὅμως στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ὅπου «ξυπνήσαμε» ἀργά, μετά τό τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, ἐνῶ ἀντίστοιχη, ἄν μή καί ἰσχυρότερη ἐπιθετικότης ὑφίσταται καί στό Αἰγαῖο. Τό γεγονός ὅτι οἱ Τοῦρκοι μπορεῖ προσωρινῶς νά μήν σηκώνουν τούς τόνους, δέν σημαίνει πώς ἔχουν ἀφήσει κατά μέρος αὐτές τίς διεκδικήσεις. Θά τίς προβάλλουν μόλις βροῦν τήν κατάλληλη εὐκαιρία. Καί μᾶλλον πάλι θά «ξυπνήσουμε» ἀργά καί ἀνωμάλως καί θά εὑρεθοῦμε νά συρόμεθα ἀπό τίς ἐξελίξεις.

Ἄλλωστε οἱ Τοῦρκοι πάντα καθιστοῦν σαφεῖς τίς προθέσεις τους. Ὁ διευθυντής ἀεροναυτιλίας τοῦ τουρκικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν σέ ἔγγραφό του (ἰδέ στήν σελ. 3) ἀναφέρει ὅτι ἐκτός τῆς ὑφαλοκρηπῖδος (τήν ὁποία καί ἐμεῖς συζητᾶμε) ἡ Ἄγκυρα θά θέσει τόν περιορισμό χωρικῶν ὑδάτων καί ἐναερίου χώρου, τήν ὁριοθέτηση ἁρμοδιοτήτων ὡς πρός τήν ἔρευνα καί διάσωση, τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν καθώς καί ζητήματα κυριαρχίας βραχονησίδων καί μικρῶν νήσων.

Ἤδη ἔχουν δεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος πληροφορίες συμφώνως πρός τίς ὁποῖες κατά τίς συναντήσεις πού εἶχε ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης μέ τούς πολιτικούς ἀρχηγούς ἀπεκάλυψε τίς σκέψεις του γιά ἐνδεχομένη προσφυγή στήν Χάγη, πού ὅμως θά ἀφορᾶ μόνον τόν καθορισμό ὑφαλοκρηπῖδος στήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Μᾶς εἶναι παντελῶς ἀκατανόητο ὅτι μπορεῖ κάποιο ἐπιτελεῖο νά βλέπει πλεονεκτήματα στήν προσέγγιση αὐτή. Ἔχει πλεονεκτήματα μόνον γιά τήν Τουρκία, ἡ ὁποία ἔχει διεκδικήσεις, ὁπότε τό συμφέρον της εἶναι νά τίς «τεμαχίζει» καί νά τίς παρουσιάζει σταδιακῶς γιά δύο λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι νά ἀποφύγει νά θεωρηθεῖ χώρα μέ ὑπερβολικές ἀπαιτήσεις καί ὁ δεύτερος νά ἐξασφαλίζει τήν ἱκανοποίηση μιᾶς ἀπαιτήσεως πρίν διατυπώσει τήν ἑπομένη.

Ἡ Ἑλλάς ἀπ’ ἐναντίας πού δέν ἔχει διεκδικήσεις καί ἁπλῶς προασπίζει κυριαρχικά δικαιώματα, ἔχει κάθε λόγο νά ἐκθέτει τήν τουρκική ἐπιθετικότητα σέ ὅλα τά μέτωπα ταυτοχρόνως. Ἄν ἐξ ἄλλου εὑρεθεῖ μιά διευθέτησις γιά τήν Ἀνατολική Μεσόγειο, ὅταν ἐν συνεχεία ἡ Ἄγκυρα ἐπαναθέσει τίς διεκδικήσεις της γιά τίς γκρίζες ζῶνες στό Αἰγαῖο, τότε, δυστυχῶς, θά εἴμεθα μόνοι…

ΕΣΤΙΑ
http://www.estianews.gr/kentriko-thema/tin-lysi-ntavoytogloy-gia-synekmetalleysi-stin-mesogeio-stirizei-to-state-department/ 

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΥ

Του Άγγελου Συρίγου
καθηγητού Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής
 

Η κατανόηση του τρόπου σκέψεως του αντιπάλου είναι απαραίτητη διαδικασία για να τον αντιμετωπίσουμε σωστά. Δεν πρέπει να οδηγεί, όμως, στο να προσαρμοστούμε στις αντιλήψεις, να «μπούμε στα παπούτσια του». Τις τελευταίες ημέρες λέγονται διάφορα για την ενόχληση της Τουρκίας λόγω (α) του αγωγού EastΜed, (β) των τριμερών σχημάτων συνεργασίας του άξονα Αθήνας – Λευκωσίας με Τελ Αβίβ και Κάιρο, και κυρίως (γ) των ερευνών της Κύπρου για υδρογονάνθρακες. Εκεί αποδίδεται και η τουρκική υπεραντίδραση να υπογράψει συμφωνία θαλάσσιας οριοθετήσεως με τη Λιβύη. Η κατάληξη αυτών των επιχειρημάτων είναι ότι ο ρεαλισμός επιβάλλει να αποσυρθούμε από όλα αυτά τα σχήματα που προκαλούν την Τουρκία και να συζητήσουμε μαζί της με ειλικρίνεια για να λύσουμε τις μεταξύ μας διαφορές.

Η ενόχληση πράγματι υπάρχει. Η Τουρκία αισθάνεται –και είναι– απομονωμένη από τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο (όχι γενικότερα). Τι όμως την έχει ενοχλήσει; Ο αγωγός EastΜed είναι ένα τεχνικά μεγαλεπήβολο σχέδιο, που θα μεταφέρει αέριο από τα κοιτάσματα νοτίως της Κύπρου προς την Ευρώπη. Οψέποτε ολοκληρωθεί, δεν μπορεί να απειλήσει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας στη μεταφορά αερίου από την Ανατολή προς την Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή από το τουρκικό έδαφος περνούν δύο ρωσικοί, ένας ιρανικός κι ένας αζερικός αγωγός αερίου. Επιπλέον ο EastΜed συνελήφθη ως ιδέα το 2011-12. Η προκαταρκτική τεχνικοοικονομική μελέτη για την κατασκευή του παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2012. Αντιθέτως, τα τουρκικά σχέδια για τις αλλόκοτες οριοθετήσεις της Τουρκίας με Λιβύη (αλλά και με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο) εκπονήθηκαν τουλάχιστον από το 2010. Ως υπουργός Εξωτερικών ο Νταβούτογλου γύριζε στα κράτη της περιοχής με τους σχετικούς χάρτες από το 2011. Οι δε χάρτες είχαν δημοσιευθεί σε ημιεπίσημο περιοδικό του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ήδη από τον Δεκέμβριο του 2011. Συνεπώς το επιχείρημα περί ενοχλήσεως λόγω EastΜed είναι προσχηματικό.

Τα τριμερή σχήματα συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο αφορούν πολιτική συνεργασία και δεν αποτελούν στρατιωτική απειλή για την Τουρκία. Υφίστανται λόγω της επιλογής Ερντογάν να συγκρουστεί μετωπικά με το Ισραήλ από τον Μάιο του 2010 και να υπονομεύει την αιγυπτιακή κυβέρνηση, υποστηρίζοντας με χρήματα και πράκτορες το αντιπολιτευόμενο –και εκτός νόμου– κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Η μη συμμετοχή της Τουρκίας στις συμφωνίες οριοθετήσεως της Κύπρου με τα γειτονικά της κράτη οφειλόταν σε κάτι αντικειμενικό: στη γεωγραφία! Επιπλέον, τα προς έρευνα και εκμετάλλευση τεμάχια της Κύπρου ορίσθηκαν από τη Λευκωσία αποκλειστικώς στις νότιες θάλασσες του νησιού, που είχαν ήδη οριοθετηθεί με τα γειτονικά της κράτη. Κατά τη χάραξή τους αποφεύχθηκαν περιοχές όπου μπορούσε να έχει διεκδικήσεις η Τουρκία. Μα, η Κύπρος δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, ακούγεται ως επιχείρημα. Και όμως! Η Τουρκία διεκδικεί περίπου τα μισά κυπριακά τεμάχια για λογαριασμό της και όχι για τους Τουρκοκυπρίους. Η αιτιολόγηση είναι το ίδιο ακραία και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και τη γεωγραφία, όσο και η ύπαρξη τουρκικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα της Κρήτης.

Τέλος, είμαστε το μοναδικό κράτος που κοντέψαμε να ξεχάσουμε τα δικαιώματα που μας δίνει το διεθνές δίκαιο, προκειμένου να μην ενοχλήσουμε την Τουρκία. Οχι μόνον δεν εκτιμήθηκε η στάση μας από την Αγκυρα, αλλά η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης στρέφεται αποκλειστικώς εναντίον ημών.

Η απάντηση σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας συνδέονται με τον νεοοθωμανισμό του Ερντογάν, ο οποίος μεταλλάσσεται με το πέρασμα των ετών. Ο Ερντογάν εξαρχής έδειξε ότι επιθυμεί να ασκεί επιρροή πέραν των συνόρων της χώρας του. Ο νεοοθωμανισμός προσέφερε το ιδεολογικό υπόβαθρο στην άσκηση αυτής της πολιτικής. Αρχικώς ο νεοοθωμανισμός εντοπιζόταν στο πολιτισμικό πεδίο. Αναζητούσε τα «κατάλοιπα» του οθωμανικού παρελθόντος στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που ζουν στα Βαλκάνια.

Το 2011 ο νεοοθωμανισμός μεταλλάχθηκε χρησιμοποιώντας τις Μουσουλμανικές Αδελφότητες που δρουν σε πολλά αραβικά, σουνιτικά κράτη. Μέσω των «αραβικών ανοίξεων» (που πλέον γνωρίζουμε ότι χρηματοδοτήθηκαν από το Κατάρ και υποκινήθηκαν και από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, ΜΙΤ), ο Ερντογάν προσπάθησε να τοποθετήσει μουσουλμανικές αδελφότητες στην ηγεσία κρατών που κάποτε αποτελούσαν εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την αποτυχία των «ανοίξεων», ο νεοοθωμανισμός έχει περάσει σε ένα άλλο στάδιο που ονομάζεται «γαλάζια πατρίδα». Η Τουρκία έχει ορίσει ως ζωτικό της χώρο, ένα νέο είδος lebensraum, την ανατολική Μεσόγειο. Εκεί θα ασκεί κατ’ απόλυτο τρόπο την επιρροή της, αντιμετωπίζοντας κατά το δοκούν και τις περιστάσεις το διεθνές δίκαιο. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται τη συζήτηση με την Ελλάδα ως προσαρμογή στις αντιλήψεις της «γαλάζιας πατρίδας».

Syrigos.gr
https://www.syrigos.gr/2020/01/22/%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%bf%ce%b8%cf%89%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c/ 

ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ «ΕΧΘΡΟΙ» ΜΑΣ;

Ποτέ δεν θα ξεπεράσουν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άσχετα με όσα υποστηρίζουν οι Γερμανοί όταν συνομιλούν με τους Ελληνες ηγέτες  

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Πραγματοποιήθηκε χθες (19/1) στο Βερολίνο η σύνοδος για τη Λιβύη, που διοργάνωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η κυβέρνηση της Γερμανίας. Τα αποτελέσματα είναι θολά και αυτό που σίγουρα αναμένεται είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα τορπιλίσει οποιαδήποτε συμφωνία... Ως γνωστό, μετά από απαίτηση της Τουρκίας, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ απέκλεισε την Ελλάδα, η οποία έπρεπε να κάθεται στο χθεσινό τραπέζι για τη Λιβύη, διότι η συμφωνία της Άγκυρας με το καθεστώς της Τρίπολης προσβάλει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Πρόκειται για μία εξωφρενική απόφαση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, πρέπει να καταλάβει αυτό που αντιλαμβάνονται οι πολίτες και δεν κατανοούν οι Έλληνες πολιτικοί:

• Στο Βερολίνο δεν έχει φίλους η χώρα μας. Έχει πάντα εχθρούς. Και αυτό αποδείχθηκε και στη διάρκεια των Μνημονίων, όταν η κ. Μέρκελ με τον τότε υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, αποφάσισαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα. Διότι ποτέ δεν θα ξεπεράσουν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άσχετα με όσα υποστηρίζουν οι Γερμανοί όταν συνομιλούν με τους Έλληνες ηγέτες.

Διάβασα αναλύσεις ότι οι Γερμανοί τιμωρούν τη σημερινή κυβέρνηση επειδή -όπως ισχυρίζονται- αγκιστρώθηκε στο αμερικανικό άρμα. Όμως, το ίδιο είχε πράξει και η προηγούμενη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου άκουσε τις παραινέσεις της κ. Μέρκελ, την ακολούθησε και στο τέλος τι αποκόμισε; Τη χλεύη και την τιμωρία, με αποτέλεσμα να στραφεί στην Ουάσιγκτον.
Δεν γνωρίζω αν ισχύει ο ισχυρισμός ότι η κ. Μέρκελ «πληρώνει» και τον κ. Μητσοτάκη για τον ίδιο λόγο. Αλλά αν συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει η Αθήνα να αναθεωρήσει τις πολιτικές της. Διότι η υπόθεση της Λιβύης, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, δεν είναι απλή:
Αφορά την κυριαρχία και την ακεραιότητα της χώρας. Και εάν η Γερμανία απέκλεισε την Ελλάδα από τη σύνοδο, επειδή το απαίτησε ο Ερντογάν, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.
Στη συνέντευξη του στον Alpha, ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας και προειδοποίησε ότι δεν θα συναινέσει σε πολιτική λύση στη Λιβύη αν δεν ανακληθεί η συμφωνία με την Τουρκία. Ο κ. Μητσοτάκης απείλησε και με βέτο, και στο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών, και στη Σύνοδο Κορυφής. Εξαιρετικά...
Και συνόδευσε τα λόγια με πράξεις: Απέστειλε επιστολές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μίλησε και με την κ. Μέρκελ, στην οποία υπογράμμισε τα ίδια. Καλώς έπραξε. Αλλά πρέπει να υλοποιήσει τις απειλές του. Τότε θα ομιλούμε για πραγματικές πράξεις.

• Δεν πρέπει να σταματήσει όταν έρθει η μεγάλη στιγμή να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Θα δεχθεί και απειλές και εκβιασμούς από τους Γερμανούς. Πρέπει να καταθέτει βέτο κάθε φορά που συζητείται το θέμα της Λιβύης στην Ε.Ε. Άλλωστε, είναι υποχρεωμένος διότι διαφορετικά δικαίως θα κατηγορηθεί ότι δεν υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Δήλωσε ακόμα ότι θα πράξει ό,τι χρειάζεται εάν η Τουρκία στείλει ερευνητικό σκάφος στα σημεία που ορίζει η Ελλάδα στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Το «ό,τι χρειάζεται» καταλαβαίνει ο καθένας τι σημαίνει. Δεν έχει άλλη επιλογή άλλωστε.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει δηλώσει επανειλημμένα -το τόνισε και στον κ. Ερντογάν στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο- ότι είναι υπέρ της ειρήνης. Μα ποιος λογικός άνθρωπος δεν υποστηρίζει τις ειρηνευτικές διαδικασίες; Μόνο που απέναντι μας, ο Ερντογάν δεν είναι ένας λογικός ηγέτης.
Η χώρα πρέπει να έχει κόκκινες γραμμές ακριβώς για να ζει μέσα σε καθεστώς ειρήνης. Με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο Πρωθυπουργός είπε κάποιες σοβαρές κουβέντες και ήταν ευτύχημα ότι στο Όβαλ Όφις βρέθηκαν ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Διότι ο Αμερικανός πρόεδρος, μερικές φορές αδυνατεί να καταλάβει και τα αυτονόητα. Νομίζει πως το «φάρμακο» μπορεί να είναι και ένας «γρήγορος πόλεμος». Όμως, η Ευρώπη δεν είναι Μέση Ανατολή.
Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να καλέσει ξανά τους πολιτικούς αρχηγούς και να συνεννοηθεί μαζί τους. Διότι, με τον παρανοϊκό Ερντογάν απέναντι, θα χρειαστεί να πάρει πολύ δύσκολες αποφάσεις...
Ο αποκλεισμός της Ελλάδας σίγουρα ήταν μία απαράδεκτη πράξη εκ μέρους των Γερμανών. Η «ερντογολαγνεία» της κ. Μέρκελ είναι μνημειώδης. Είναι πράξη εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Οι Έλληνες νεοφιλελεύθεροι φαντάζομαι διαφωνούν. Αλλά είναι μόνο σ’ αυτό το θέμα που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ίσως έφτασε η ώρα να ζητήσει ο κ. Μητσοτάκης να συνομιλήσει και με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Και να του μιλήσει, με τον ίδιο τρόπο που εκφράστηκε στο Όβαλ Όφις. Η Μόσχα υποθάλπτει την επιθετικότητα του Ταγίπ Ερντογάν. Άρα και μπορεί εύκολα να τον σταματήσει.


HellasJournal
https://hellasjournal.com/2020/01/i-ipouli-praxis-tis-merkel-pote-tha-katalavoume-stin-ellada-oti-i-germani-ine-echthri-mas/ 

ΕΘΝΟΣ
https://www.ethnos.gr/kosmos/83672_mihalis-ignatioy-pote-tha-katalaboyme-oti-oi-germanoi-einai-ehthroi-mas