Η ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΠΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ - ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ

Του Πρόδρομου Κούρτογλου

Βασική έννοια στήν Εθνικιστική Κοσμοθε­ωρία είναι οί κύκλοι. Όλα τά φαινόμενα μέ­σα στο εξελισσόμενο Σύμπαν επαναλαμβάνονται σέ ύπερμεγάλους έως ε­λαχίστους χρονικούς κύκλους. Ό κύκλος με­γίστης, κλίμακας είναι, αυτός τής διαστολής καί συστολής του σύμπαντος, του οποίου οί δύο άκραϊες φάσεις, αυτή της μεγίστης εντρο­πίας στήν άκραία διαστολή (θερμικός «θάνα­τος») καί τής ελαχίστης εντροπίας στήν ακραία συστολή - μεγίστη συγκέντρωσι (έναρξις «μεγάλης εκρήξεως») έχουν δοθή αλληγο­ρικά άπό τήν Ελληνική Μυθολογία σάν κατακλυσμός ή έπικράτησις τοΰ ύδατος καί έκπύρωσις ή έπικράτησις του πυρός αντιστοί­χως.

 Ή φάσις της «διαστολής» τοϋ Σύμπαν­τος (άπό τό «πϋρ» πρός τό «ΰδωρ») είναι εκείνη κατά τήν οποία αντιστρέφεται τό β' θερμοδυναμικό αξίωμα καί βιώνεται άπό τόν άνθρωπο σάν «ευδαίμων ζωή» (βασιλεία τού Κρόνου) Μετά συνεπώς τήν διά πυρός κατα­στροφή πού αναμένει τήν ανθρωπότητα θά ε­πικρατήσουν πάλι τέτοιες συνθήκες (Άποκάλυψις!). Άλλά καί στους Ινδούς ή ε­ναλλαγή αυτή των δύο φάσεων ονομάζεται «αναπνοή τοΰ Βrahma», ένώ στόν Χριστιανισμό προφητεύεται γιά τό μέλλον

ή διά πυρός καταστροφή ύστερα άπό τήν καταστροφή δι' ύδατος (κατακλυσμός) πού ανήκει πιά στό πα­ρελθόν.

Στό άλλο άκρο τής κλίμακος, οί κινήσεις των στοιχειωδών σωματιδίων καί οί περιοδι­κές μεταβολές τών ενεργειακών πεδίων λαμ­βάνουν χώραν σέ τόσο μικρούς χρονικούς κύκλους, ώστε νά μιλούμε πλέον όχι γιά κυ­κλικότητα, άλλά γιά δονήσεις.

Μεταξύ αυτών, σ' όλες τίς εκδηλώσεις τής ζωής υπάρχουν κύκλοι, άπό τά ουράνια σώ­ματα (γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, δορυφόροι) μέχρι τά βασίλεια της γης (ορυ­κτό, φυτικό, ζωϊκό) μέ τούς κύκλους τών οι­κοσυστημάτων καί .τούς ενεργειακούς κύκλους καί τέλος μέχρι τίς ανθρώπινες κοι­νωνίες μέ τόν ψυχοσωματικό οργανισμό τοϋ άνθρωπου (οί γνωστοί μάς βιορυθμοί). "Ολα αυτά τά συστήματα κύκλων δέν βαίνουν, βέ­βαια, τυχαίως, άλλά οί μικροί κύκλοι εναρμο­νίζονται μέσα στους μεγαλύτερους, σύμφωνα μέ τό γνωστό μας άπό τήν φυσική φαινόμενο του συντονισμού. Στόν εναρμονισμό, μάλιστα, αυτόν βασίζεται καί ή επιστήμη τής αστρολο­γίας γιά νά μελετήση τά φαινόμενα πού σχε­τίζονται μέ τόν άνθρωπο καί τήν κοινωνία, παρατηρώντας τούς κύκλους τών πλανητών.

Στά φαινόμενα πού έχουν σχέσι μέ τόν άν­θρωπο, ό μέγιστος καί βασικός κύκλος είναι ό κύκλος τής ζωής ενός "Εθνους: είναι ό Έθνικοϊστορικός κύκλος, πού μπορεί νά είναι βραχύς γιά ώρισμένες εθνότητες (π,χ. αρχαίοι Φοίνικες, αρχαίοι Ιουδαίοι, Έτροϋσκοι κλπ.) ένώ γιά άλλα "Εθνη, κορυφαία στήν ανθρώ­πινη Ιστορία, ό κύκλος ζωής είναι ιδιαίτερα μακρύς (Ιάπωνες, Σΐναι, Ινδοί) γιά δέ τούς "Ελληνες ό κύκλος αυτός έχει άρχή στό α­προσδιόριστο αφανές παρελθόν καί έξ ίσου αόρατο, λόγω μακρυνής προοπτικής, μελλον­τικό κλείσιμο.

Κατά τήν διάρκεια τοϋ Έθνικοϊστορικοϋ κύ­κλου καί μέσα σέ αύτό να αρχίζουν καί τελειώ­νουν περισσότεροι πολιτιστικοί κύκλοι, καθώς γεννώνται καί παρακμάζουν διάφοροι πολιτισμοί. Οι κύκλοι αυτοί έχουν μέση διάρ­κεια 1000 έτη ένώ μέ άλλη κατάταξι διαρκούν περίπου 2000 έτη, συμφωνώντας μέ τήν διάρ­κεια ενός μεγάλου αστρολογικού μηνός. Τέ­τοιοι κύκλοι στήν Ιστορία τοΰ Ελληνικού "Εθνους είναι ό Μινωικό - Μυκηναϊκός, ό Κλασσικός, ό Βυζαντινός ή Ρωμανικός καί ό Νεώτερος ή Δημοτικός πολιτιστικός κύκλος. Μέσα σέ κάθε πολιτιστικό κύκλο διανύουν τούς μικρότερους κύκλους ζωής τους διάφο­ρα υποσυστήματα άξιων του γενικού αξιολο­γικού συστήματος του συγκεκριμένου πολιτισμού.

Μέσα στόν πολιτιστικό κύκλο αναπτύσσον­ται μέ τήν σειρά τους οί κοινωνικοί κύκλοι, οί κύκλοι δηλ. τών κοινωνικών συστημάτων πού γεννώνται, όπως έχουμε αναπτύξει, σάν ψυ­χολογικά καί στήν συνέχεια κοινωνικά πλέγματα.

Σάν τελευταία βαθμίδα, οί Πολιτειακοί κύ­κλοι ολοκληρώνονται κατά τήν διάρκεια ενός κοινωνικού κύκλου, καθορίζοντας τήν διάρ­κεια ζωής μιάς μορφής τοϋ Κράτους καί ενός Πολιτειακού συστήματος.

Στήν Ιεραρχία, λοιπόν, τών κύκλων: Ιστο­ρικοί, Πολιτιστικοί, Κοινωνικοί, Πολιτειακοί, τά πολιτικά ζητήματα τοποθετούνται στήν κα­τώτερη βαθμίδα. Τά πολιτικά φαινόμενα, συ­νεπώς, είναι μία ειδική κατηγορία κοινωνικών φαινομένων πού έχουν σχέσι μέ τήν έννοια τοϋ Κράτους.

-Ποιος είναι, όμως, ό ορισμός του Κράτους:

Κράτος (πού ή ετυμολογική του σημασία εί­ναι Ισχύς) είναι ή όργάνωσις τοϋ κοινωνικού σώματος σέ νομικό πρόσωπο μέ τρία ίκανά καί αναγκαία χαρακτηριστικά: χρονική διάρ­κεια, μόνιμη έγκατάστασις σέ συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο καί δυνατότητα ασκήσεως αυτοδύναμου εξουσίας. Τό τελευταίο σημαί­νει ότι τό Κράτος όχι μόνο έχει τήν δυνατό­τητα νά λαμβάνη αποφάσεις, άλλά καί νά τίς έπιβάλη.

Στήν έννοια τοϋ Κράτους εντάσσονται οί πολιτικές σχέσεις μεταξύ τών μελών τής κοι­νωνίας, πού είναι ύποσύνολον τοϋ πλέγματος τών κοινωνικών σχέσεων, καί ώς έκ τούτου ή έννοια τοϋ Κράτους είναι άπρλύτως έξηρτη­μένη άπό τήν κοινωνική ζωή. Έν τούτοις οί πολιτικές σχέσεις διαφέρουν των λοιπών κοι­νωνικών σχέσεων κατά τό ότι είναι νομικώς υποχρεωτικές. Ή ύπαρξις τών σχέσεων αυ­τών οφείλεται σέ τρείς παράγοντες: τήν Δύναμι, τήν Σκοπιμότητα καί τήν Ικανότητα Όργανώσεως.

-Πού οφείλεται ή ύπαρξις του Κράτους;

Κα­τά τόν Εθνικισμό, τό Κράτος δέν εμφανίσθη­κε κάποτε, άλλά είναι σύμφυτο μέ τόν άνθρωπο. Καί τούτο διότι ό άνθρωπος έχει τήν ικανότητα μέρος τών κοινωνικών σχέσε­ων του νά τό θέση ύπό συνειδητό έλεγχο καί νά έμφανίση τίς τρεις προϋποθέσεις πού προ­αναφέραμε. "Εχει, συνεπώς, τήν ικανότητα νά ανάπτυξη πολιτικές σχέσεις.

Τό Κράτος δέν είναι αυτοσκοπός, άλλά τεί­νει νά εξυπηρέτηση τά χαρακτηριστικά τών ευρύτερων κύκλων οί όποιοι διανύονται. Ε­πομένως τό Κράτος τουλάχιστον στίς φάσεις ακμής τείνει νά συμπληρώνη τήν κοινωνική ζωή, όπως μορφώθηκε άπό τό αντίστοιχο ψυ­χολογικό πλέγμα, καθώς καί τίς αξίες του α­κμάζοντος πολιτιστικού κύκλου, ένώ τελικά οφείλει νά εύνοή τήν ανθρώπινη έξέλιξι.

Τό Κράτος αποτελείται άπό τήν ηγουμένη μειοψηφία καί τήν γραφειοκρατία.

Σέ κάθε κράτος καί εποχή υπάρχει μία μειο­νότητα τής οποίας οί πρωτοβουλίες είναι α­ποφασιστικές γιά τήν μορφή, έξέλιξι άλλά καί τούς προσανατολισμούς του Κράτους, ή ο­ποία δέν αποτελεί ιδιαίτερη κατ' ανάγκην ι­διαίτερη κοινωνική τάξι, άλλά έλκει τά μέλη της άπό πλείονες κοινωνικές κατηγορίες. Πρόκειται γιά τήν ηγουμένη μειοψηφία.

Άπό τό άλλο μέρος, τό σύνολο τών οργά­νων διά τών οποίων τό Κράτος υλοποιεί καί επιβάλλει τίς αποφάσεις του αποτελεί τήν γραφειοκρατία ή διοικητική πυραμίδα του Κράτους.

Πώς όμως αναδεικνύονται οί ηγουμένες μειοψηφίες καί πώς γεννώνται τά πολι­τεύματα;

ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ

Είδαμε στά προηγούμενα σημειώματα μας τά σχετικά μέ τήν έννοια του Κράτους καί τήν διαπίστωσι όχι τό Κράτος είναι έννοια σύμφυ­τη μέ τό συλλογικό βιοψυχικό υπόστρωμα της κάθε φυλής καί μέρος του κοινωνικού οίκοδήματος, εμφανίζεται δέ ταυτόχρονα μέ αυτό. Ό θεσμός του Κράτους δέν πρωτοεμφανίσθηκε σέ κάποια ιστορική περίοδο της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους, άλλά υπάρχει άφότου τό ανθρώπινο είδος κατέκτησε τόν σημε­ρινό του βιολογικό τύπο.

Αναφέραμε επίσης τούς δύο βασικούς σχη­ματισμούς πού αξιοποιούν τό Κράτος, δηλ. τήν γραφειοκρατία ή διοικητική πυραμίδα, ανά ιεραρχημένο σύμπλεγμα συλλογικών οργάνων πού σχεδιάζει καί εφαρμόζει τίς απο­φάσεις του Κράτους, επιβάλλοντας τες, και τήν ηγουμένη μειοψηφία, μία κοινωνική όμάδα πού, ανάλογα μέ τήν μορφή του κράτους, είναι είτε άτυπη είτε θεσμοθετημένη καί ελέγ­χει απολύτως τό κράτος δίδοντας τίς κατευ­θυντήριες γραμμές στήν γραφειοκρατία μέσω; των κορυφαίων της πολιτειακών οργάνων μέ άλλους πλάγιους τρόπους καί καθορίζον­τας τήν δομή της.

Ή άνάδειξις μιας ηγουμένης μειοψηφίας γί­νεται μέσω της επιλεκτικής διαδικασίας,τήν οποία ό Εθνικισμός έχει άνεύρει νά λειτουργή σέ όλα τά έπίπεδα.τής φύσεως καί τής ι­στορίας καί έχει για αυτό υιοθετήσει σάν μεθοδολογία του. Ό κύκλος της ζωής μιάς η­γουμένης μειοψηφίας καθορίζει καί τόν κύκλο ζωής ένός πολιτεύματος.

Οι Εθνικιστές ονομάζουν τήν σημερινή η­γουμένη μειοψηφία στήν χώρα μας, ή οποία είναι άτυπη καί παρασκηνιακή, κόμμα των πο­λιτικών κομμάτων, διότι χρησιμοποιεί σάν παράρτημά της τά πολιτικά κόμματα.

Τι είναι όμως, πολίτευμα;

Πολίτευμα είναι ό τρόπος μέ τόν όποιο οργανώνεται καί ασκείται ή κρατική εξουσία.
Διακρίνουμε συνεπώς τά πολιτεύματα ως πρός τήν μορφή καί ώς πρός τήν όργάνωσι.
Στήν Ιστορία έχουν εμφανισθεί πολιτεύματα πλείστων όσων μορφών καί τρόπων οργανώσεως.

Υπάρχουν διάφορες κατατάξεις τών πολι­τευμάτων μέ διαφορετικά κριτήρια, ώς πρός τήν μορφή. "Ετσι υπάρχει τό κριτήριο του τρό­που ασκήσεως τής εξουσίας (δίκαια - άδικα πολιτεύματα) πού δέν κρίνει, όμως τήν μορ­φή, άλλά τήν πολιτική τής ηγουμένης μειοψη­φίας. Επίσης τό αριθμητικό κριτήριο κατατάξεως τών πολιτευμάτων (μονοκρατικά • όλιγοκρατικά · δημοκρατικά) είναι δευ­τερεύον.

Ή κατάταξις τών πολιτευμάτων πρέπει νά γίνεται βάσει του τρόπου διακινήσεως της η­γουμένης μειοψηφίας στήν εξουσία, άφού αυ­τός (ό τρόπος) καθορίζει τά χαρακτηριστικά τοϋ πολιτεύματος. Συνεπώς σάν κριτήριο κατατάξεως των πολιτευμάτων πρέπει νά ληφθή ό τρόπος, σχηματισμοϋ τών συλλογικών οργάνων, δηλ. ουσιαστικά ό τρόπος αναδείξεως τών φυσικών προσώπων στά πολιτειακά όργανα και στις κρίσιμες θέσεις της γραφειοκρατίας.

Με τό κριτήριο αύτό τά πολιτέύματα, διακρίνονται σέ:        

Κληρονομικά (κληρονομική μοναρχία ή όλιγαρχία). 

Αυθαίρετα (προσωπική, συλλογική δικτατορία, ή κομματική δικτατορία).

Τυχαία: Περιορισμένα (κληρωτή ολιγαρχία), άνευπεριορισμών (κληρωτή δημοκρατία).

Διά ψηφοφορίας: (εκλογική ολιγαρχία, έκλογική δημοκρατία).      .

Αξιοκρατικά: Είναι τά ανωτέρας ποιότητος πολιτεύματα, άλλά και τά δυσκολώτερα στήν εφαρμογή. Στά πολιτεύματα αυτά οι θέσεις στά ανώτατα όργανα καταλαμβάνονται.άπό πρόσωπα πού πληρούν ώρισμένες αντικειμε­νικές προϋποθέσεις πού έπέχουν θέσι εσωτε­ρικού κανονισμού και πού είναι απαραίτητες γιά τήν έκπλήρωσι τής αποστολής τοϋ όργάνου.'Ή καλή λειτουργία τών πολιτευμάτων αυτών προϋποθέτει τήν άναγνώρισι ότι οι προϋποθέσεις αυτές συμπίπτουν μέ τά στοι­χεία τής προσώπικότητος τοϋ άτομου πού κα­ταλαμβάνει τήν θέσι.

«Ό στρατηγός γίνεται στήν μάχη», όπως εί­πε ό  Μ. Μπότσαρης..   .

Στά αξιοκρατικά πολιτεύματα ή.ήγουμένη μειοψηφία καταλαμβάνει τά ανώτατα όργανα καί ποτέ δεν κυβερνά άπό τό παρασκήνιο, γι' αυτό καί στήν πολιτική του υπάρχει τό στοι­χεία της εύθύτητος καί τής είλικρινείας.

Στά αξιοκρατικά πολιτεύματα ανήκει καί τά Όργανικό Πολίτευμα τοϋ Εθνικισμού τό οποίο ονομάζεται γι' αυτό καί Λαϊκή Αριστο­κρατία.

Όσον άφορα τό τρόπο λειτουργίας τοϋ πο­λιτεύματος παρατηρείται ότι υπάρχουν πάν­τα, ανεξάρτητα άπό τόν. τρόπο θεσμοθετήσεώς τους, οί τρείς βασικές πολιτειακές λειτουργίες: ή Εκτελεστική ή Νομοθετική καί  ή Δικαστική. Η Έκτελεστική πολιτειολογία  διαπιστώνει, όμως τήν ύπαρξι μιάς ακόμη, βασικής λειτουργίας Πρόκειται για την  Κυβερνητική έξουσία η όποία  ελέγχει τις ύπόλοιπες προσομοιάζοντας έτσι; τόν Κρατικό; σχηματισμό με την Πυθαγορική τετρακτύν.

Ή κυβερνητική εξουσία είναι ή εξουσία πού ελέγχεται άμεσα άπό τήν ηγουμένη μειο­ψηφία καί ώς έκ τούτου είναι άλλοτε θεσμο­θετημένη καί άλλότε όχι. .

Όι Εθνικιστές υποστηρίζουν τήν διάκρισι .τών τριών εξου­σιών άλλά όχι καί τήν διάσπασί τους. Αντίθετα, αυτές πρέπει νά εναρμονίζωνται ύπό τόν έλεγχο τής κυβερνητικής εξουσίας.

Κλείνοντας τό αντικείμενο της Πολιτειολογίας, θά αναφερθούμε στά κόμματα.

Σέ κάθε  κοινωνία καί καθεστώς, εμφανίζονται κοινω­νικά καί πολιτικά ρεύματα πού μερικές φορές συνδέονται μέ ώρισμένους κοινωνικούς χώ­ρους ή φορείς (π.χ. αγροτικός κόσμος, καλ­λιτεχνικοί χώροι, Εκκλησία, αθλητικοί θεσμοί κ.λ.π.), τμήματα της γραφειοκρατίας (π.χ. στρατός, διοίκησις, στελέχη κρατικών μονά­δων παραγωγής) ή τελείως αυτόνομα. Τότε σχηματίζονται ομάδες πού εκφράζουν καί ε­νίοτε καθοδηγούν αυτά τά ρεύματα. Πρόκει­ται γιά τίς πολιτικές πρωτοπορείες ή κόμματα, τά όποια διεκδικούν τήν άνάδειξι αυ­τών ή εκπροσώπων τους μέ διαφόρους τρό­πους στά πολιτειακά όργανα Έν γένει ό κύκλος ζωής τών πρωτοπορειών αύτών όλοκληρούται μέσα στα πλαίσια εξουσίας μιάς συγκεκριμένης ηγουμένης μειοψηφίας.

Τά κόμματα, όπως τά ώρίσαμε, είναι τριών ειδών:

Τά προσωπικά κόμματα είναι ομάδες ύπό τήν καθοδήγησι καί πρός πολιτικήν έξυπηρέτησι ενός ατόμου.

Τά κοινωνικά κόμματα εκφράζουν κοινωνι­κές κατηγορίες καί εμφανίζονται σέ περιό­δους αδυναμίας τής ηγουμένης μειοψηφίας νά έμφανισθή στό προσκήνιο καί νά άναλάβη δυναμικά τό πηδάλιο τής διακυβερνήσεως.

Τά κόμματα τών δύο αυτών κατηγοριών εί­ναι στήν ουσία εξαρτήματα τής ηγουμένης μειοψηφίας καί τήν εξυπηρετούν στήν λει­τουργία της. Τέλος τά κοσμοθεωρητικά κόμματα είναι όμάδες μέ συνέχεια καί μέ μία φιλοσοφική  ιδεολογική τάσι καί προοπτική πού υπερβαίνει τόν Ιστορικό καί εθνικό τους χώρο. Πρόκειται γιά κινήσεις πού αποσκοπούν στον παραμερισμό της ηγουμένης μειοψηφίας καί στήν ώθησι του "Έθνους, μέσω τής Κρατικής πολι­τικής σέ μία, νέα περίοδο ακμής.

Τό κίνημα τών Εθνικιστών ανήκει στήν κα­τηγορία αυτή καί έχει μία παγκόσμια κοσμο­θεωρητική προοπτική, άφού έχει σάν σκοπό του νά έπαναφέρη στήν επιφάνεια τήν άποσπολή τους Ελληνισμού, όπως τήν διετύπωσε ό νεοέλλην προφήτης Περικλής Γιαννόπουλος, «.Αποστολή τοϋ "Ελληνος - χθες, σήμερα καί πάντοτε είναι ό έξανθρωπισμός τής οικουμένης»

ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ