Του Αντωνίου Αντωνάκου
Καθηγητού - Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού _ Συγγραφέως
Αντιπροέδρου του Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Μέσα στα εγκλήματα που έκαναν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις τού δικομματισμού ήταν και η σταδιακή εξαφάνιση από τα νεοελληνικά αναγνώσματα Γυμνασίου και Λυκείου τών ποιημάτων με ελληνικό εθνικό περιεχόμενο. Τα ελάχιστα που έχουν απομείνει επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Είμαστε ο
μόνος λαός, που έχει μελοποιήσει τους ποιητές του! Και τούτο, διότι ο
πνευματικός κόσμος αποτελούσε πάντοτε πηγή αντίστασης σε κάθε κατακτητή.
Μεταπολιτευτικά, όμως, πολλοί καλλιτέχνες εκμεταλλεύθηκαν αυτήν την «δήθεν» σε
πολλές περιπτώσεις αντίσταση. «Με τραγούδια για την φτώχεια και την
ξενητειά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά», έλεγε ο αείμνηστος Σταύρος
Κουγιουμτζής στο τραγούδι του «Ήταν πέντε, ήταν έξι», το οποίο πολύ ...
προφητικά είχε τραγουδήσει ο Γιώργος Νταλάρας.
