Η «ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ» ΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΥ

του Νίκου Τζιόπα
υπεύθυνου τύπου της Ν.Ε. Φθιώτιδος του ΛΑ.Ο.Σ

Είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι στις ΗΠΑ την 4η Ιουλίου 2011 και να ζήσω λίγο την ατμόσφαιρα του εορτασμού της Ημέρας Ανεξαρτησίας. Εκτός τα πυροτεχνήματα που διέσχιζαν τον ουρανό καθ’ όλη την διάρκεια της νύχτας, εντύπωση μου προκάλεσε το πρωτοσέλιδο των Λος Άντζελες Τάιμς την προηγούμενη ημέρα, που καλούσε και παρότρυνε τους Αμερικανούς να δείξουν το πατριωτικό τους συναίσθημα την επόμενη μέρα. Οι δηλώσεις του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, όπως και πολιτικών όλων των παρατάξεων, κινούνταν γύρω από το αμερικάνικο «έθνος» και την εθνική του γιορτή.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ηροδότου ο οποίος, όντας εκπρόσωπος μιας φυλής, η οποία δημιούργησε τον πολιτισμό πάνω στον οποίον στηρίχθηκαν όλα τα έθνη της γης, έδωσε τον ορισμό της εννοίας του έθνους: Όμαιμον - Ομόγλωσσον - Ομόθρησκον. Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει στο αμερικανικό κράτος κάποια χαρακτηριστικά, που να δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό του έθνους, με βάση τον ορισμό του Ηροδότου, θα χάσει το χρόνο του.

Πρώτον γιατί το Όμαιμον, προφανέστατα καταρρίπτεται. Αρκεί μια οπτική εξέταση των ανθρώπων που ζουν εκεί.

Δεύτερον γιατί το Ομόγλωσσον, αρκεί μια βόλτα με το λεωφορείο για να διαπιστωθεί ότι απλά δεν υπάρχει. Μου έτυχε να διασχίσω με το λεωφορείο μια απόσταση 30 λεπτών και να ακούω γύρω μου να μιλούν ισπανικά και κινέζικα! Αγγλικά καθόλου!

Τρίτον γιατί το Ομόθρησκον, οπωσδήποτε είναι πανεύκολο να καταρριφθεί, ρίχνοντας μια ματιά στις καθολικές εκκλησίες, στα τζαμιά και στις Εβραϊκές συναγωγές. Ειδικά στο Χόλυγουντ, βλέπει κανείς μόνο τέτοιες. Ίσως μόνο εκεί να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι υπάρχει μια μορφή έθνους: Αυτή του Εβραϊκού...

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο για να αποδείξω γιατί δεν υπάρχει αμερικανικό έθνος. Σκοπός μου όμως δεν είναι αυτός. Σκοπός μου είναι να καταδείξω στους συμπατριώτες μου, ότι κι αυτά ακόμα τα κράτη τα οποία προφανέστατα δεν είναι εθνικά κράτη, πόση σημασία δίνουν στο Έθνος και στην αγάπη που πρέπει να έχει κάποιος σε αυτό.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, ισχύει αυτό ακριβώς που περιγράφει ο Ηρόδοτος. Η Ελλάς είναι ένα κατ΄εξοχήν εθνικό κράτος. Αλλά ακόμα κι όταν δεν υπήρχε το εθνικό μας κράτος (οθωμανική κατοχή), υπήρχε η εθνική κοινωνία των Ελλήνων. Συμπαγέστατη και ανάδελφη, διατηρώντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιόρισε ο Ηρόδοτος, προχώρησε στους αιώνες κι όταν της δόθηκε η ευκαιρία, επαναστάτησε και δημιούργησε το εθνικό μας κράτος.

Κι αυτό το εθνικό κράτος, αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, να χρησιμοποιεί τη λέξη έθνος. Λέξη σχεδόν «απαγορευμένη»! Έθνος! Μια λέξη που στη σημερινή Ελλάδα, όποιος την προφέρει, είναι «ακροδεξιός» και «φασίστας»!

Ευτυχώς υπάρχουμε κάποιοι «ρομαντικοί», που αδιαφορούμε για τις ύβρεις και δεν θα επιτρέψουμε να «δολοφονηθεί» ο Ηρόδοτος, μέσα στην ίδια του την πατρίδα, από τους απογόνους του. Και όπως η Ιστορία διδάσκει, λαοί που δεν θυμούνται, δεν έχουν μέλλον.