Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΣΤΙΣ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831

Αντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ” ΣΣ

 

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, από τις διαπρεπέστερες φυσιογνωμίες της Ευρώπης τον 19° αιώνα και εκ των κορυφαίων μορφών της αναγεννηθείσης Ελλάδας μετά τον αγώνα του 1821,ήταν δευτερότοκος γιος του Αντωνίου-Μαρία Καποδίστρια. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα κατά το τέλος του 1776, όπου διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα και το 1794 μετέβει στο Πατάβιο της Ιταλίας, όπου σπούδασε Ιατρική.

Διπλωμάτης και πολιτικός άνδρας διετέλεσε επί μακρύ χρόνο στην υπηρεσία του Τσάρου της Ρωσίας Αλεξάνδρου Α” και ανέλαβε το 1815 τα καθήκοντα του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας. Την 3^η Απριλίου 1827 εκλέχθηκε από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας Κυβερνήτης της Ελλάδος και στις 30 Ιανουαρίου 1828, αφού έφτασε στο Ναύπλιο και από εκεί στην Αίγινα, ανέλαβε επισήμως τη διακυβέρνηση της χώρας.

Συνέστησε προσωρινή Κυβέρνηση και κατήρτησε υπό την προεδρία του Υπουργικό (ή μάλλον Πολεμικό Συμβούλιο), στο οποίο συμμετείχαν και οι Θ. Κολοκοτρώνης, Ν. Μπότσαρης και Νάσος Φωτομάρας.

Συγκέντρωσε στο πρόσωπο του το σύνολο των εξουσιών (λόγω αναταραχών και των κινδύνων που αντιμετώπιζε η Πατρίδα) και κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες για την οργάνωση του Κράτους.

Δυστυχώς όμως δυσαρέστησε πολλούς οπλαρχηγούς, όπως τους Μαυρομιχαλαίους, Κουντουριώτη Μιαούλη και άλλους οι οποίοι εστράφησαν εναντίον του.

Ο διαμένων στο Ναύπλιο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης συνελήφθει στο Κατάκωλο και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία, «ενεχόμενος εις έγκλημα κατά του καθεστώτος».

Οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης τέθηκαν υπό επιτήρηση και τα γεγονότα οξύνθηκαν ιδιαίτερα.

Το πρωί της 27^ης Σεπτεμβρίου 1831, ημέρα Κυριακή, ενώ ο Ι. Καποδίστριας πήγαινε στην Εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, συνοδευόμενος από τον μονόχειρα σωματοφύλακα του Γ. Κοκώνη και από ένα στρατιώτη, συνάντησε τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη από τους οποίους εδέχθει πυροβολισμούς με «πιστόλα».

Ο σωματοφύλακας Κοκώνης αφού απέθεσε τον νεκρό Καποδίστρια στο έδαφος καταδίωξε τους δολοφόνους και ο μεν Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης φονεύθηκε πυροβοληθείς από το παράθυρο του Στρατηγού Α. Φωτομέρα, ο δε Γεώργιος κατέφυγε στην Γαλλική Πρεσβεία.

Αργότερα παραδόθηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 10 Οκτωβρίου 1831.

Τον νεκρό Κυβερνήτη ταριχευμένο μετέφερε μετά εξάμηνο στην Κέρκυρα ο αδερφός του Αυγουστίνος Καποδίστριας και τον έθαψε στη Μονή Πλατυτέρας.

Πάνω στον τάφο του χαράχθηκε η απλή επιγραφή :

« Ι. Καποδίστριας Κυβερνήτης της Ελλάδος ».

Xanthi News 
ΑΒΕΡΩΦ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831 : ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΤΟ ΑΓΟΣ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

Του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου
Ιστορικού συνεργάτη

 

Πολλά έχουν ειπωθεί στην χώρα μας απο το 2010, όπου ήρθε και στην χώρα μας η οικονομική κρίση, για τα αίτια στα οποία οδήγησαν την χώρα μας σε αυτήν την κατάσταση. Πολλοί οικονομικοί ειδικοί – σωτήρες «γεννήθηκαν», νέα κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί δημιουργήθηκαν ή αναδημιουργήθηκαν και κυρίως, πολλοί νέοι φύγανε. Οι κατάσταση όμως που ζούμε οι περισσότεροι χειροτέρεψε. Στην αρχή έφταιγαν οι… τεμπέληδες Έλληνες, στην συνέχεια οι… προδότες πολιτικοί και η Μέρκελ, μετά, ο λαός που κοιμάται, ακολούθησαν όσοι έχουν λεφτά και τα βγάζουν στο εξωτερικό.

Στο παρακάτω κείμενο, θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα που πιστεύω πως ταλανίζει πολλούς απο εμάς και είναι ίδιο με αυτό που διατύπωσε πριν δύο περίπου αιώνες ο Χαρόλαος Τρικούπης: «Τις πταίει», με μια ίσως ιδιαίτερη και αιρετική απάντηση.

Κατα την άποψη του γράφοντα, κυριότερη αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας, διαχρονικά, βρίσκεται στον θάνατο του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας του Ιωάννη Καποδίστρια καθώς με την δολοφονία του αλλα και την μετέπειτα πολιτική κατάσταση που επιβλήθηκε στην χώρα, δεν έγινε δυνατό να γεννηθεί μια αστική τάξη και να αναπτυχθεί αστικό κράτος εφάμιλλο με αυτό των άλλων ευρωπαϊκών – δυτικών κρατών.

Στην αρχή, θα γίνει μια μικρή ιστορική αναφορά του περιβάλλοντος στο οποίο κινήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και του τι έκανε στην Ελλάδα και στην συνέχεια θα γίνει αναφορά στην δολοφονία του και στα αίτια της και στο πως αυτή επηρεάζει το σήμερα.

Η εκλογή του Καποδίστρια και η κατάσταση της τότε Ελλάδας

Την ιδέα να κληθεί ο Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδος την είχε διατυπώσει πρώτος ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος στην από 27-10-1821 επιστολή του προς τον Δημήτριο Υψηλάντη. Ο Υψηλάντης επίσης υπέγραψε πρόσκληση του Καποδίστρια το 1822 και ο Πετρόμπεης το 1824. Τελικά, στις 30 Μαρτίου 1827, στην Γ΄ εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, εκλέχθηκε ο Καποδίστριας κυβερνήτης της Ελλάδας με θητεία επτά ετών. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της συνέλευσης, ο κυβερνήτης θα δεσμευόταν από το σύνταγμα της Επιδαύρου, έτσι όπως θα αναθεωρείτο από τη συνέλευση.

Σημαντικό ρόλο στην κλήση του Καποδίστρια στην Ελλάδα διαδραμάτισε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αρχηγός του Αγγλικού κόμματος τότε, αν και αρχικά ήταν κατά της εκλογής του. Άλλαξε όμως γνώμη στη συνέχεια και ήταν αυτός που υφήρπασε την έγκριση του Άγγλου μοιράρχου Χάμιλτον, που είχε και τη σύμφωνη γνώμη του Στράτφορντ Κάνινγκ. Παρά ταύτα η εκλογή του θεωρήθηκε ως ήττα της Αγγλικής εξωτερικής πολιτικής και νίκη της Ρωσίας. Και είναι γεγονός ότι μεταξύ Καποδίστρια και Αγγλίας υπήρχε αμοιβαία δυσπιστία. Πριν δεχθεί την πρόταση που του έγινε, επισκέφθηκε την Πετρούπολη προκειμένου να αποδεσμευθεί επισήμως από την υπηρεσία του Τσάρου.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το Λονδίνο, όπου έφτασε σε ατυχή συγκυρία, δεδομένου ότι την επομένη της άφιξής του κηδευόταν ο Τζωρτζ Κάνινγκ. Η υποδοχή που του έγινε εκεί ήταν ψυχρή  Ύστερα από σύντομη παραμονή στο Παρίσι, όπου έγινε θερμά δεκτός, αναχώρησε για την Ελλάδα. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 έφτασε στο Ναύπλιο επί του αγγλικού πολεμικού Warspite, όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής και τέσσερις μέρες αργότερα στην Αίγινα, πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.Λίγο αργότερα αποφασίστηκε το Ναύπλιο να ξαναγίνει πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.    

 

Για την κατάσταση του τότε ελληνικού κράτους και του χάους που επικρατούσε μας περιγράφει γλαφυρά η έκθεση του Υπουργού επί των εξωτερικών Α. Λόντου: «Εις την Ελλάδα δεν υπάρχουσιν ούτε εμπόριον, ούτε τέχναι, ούτε βιομηχανία, ούτε γεωργία. Οι χωρικοί δεν σπείρουσι πλέον, διότι δεν έχουσι πεποίθησιν ότι θέλουσι θερίσει, και αν θερίσωσι, δεν ελπίζουσι να φυλάξωσι τους καρπούς των από τον στρατιώτην. Ο έμπορος δεν είναι ασφαλής εις τάς πόλεις τρέμει δ’ από τον φόβον των πειρατών, οι οποίοι έχουσιν ανοικτά τα όμματα και περιμένουσι τα πλοία εις την διάβασίν των να τα προσβάλωσιν. Η δολοφονία καλύπτει την κλοπήν με την μυστικότητα ο τεχνίτης δεν είναι βέβαιος ότι θα πληρωθή διά την εργασίαν του. Το δικαίωμα του ισχυροτέρου είναι το μόνον όπου υπάρχει πραγματικώς. Οι κοινωνικοί δεσμοί παρελύθησαν. Ο πολίτης δεν απολαύει του νόμου την υπεράσπισιν. Μόνη του λαού η ακένωτος μακροθυμία εμπόδισε τού να φθάσωσι τα πράγματα εις φρικωδεστέραν κατάστασιν».

Χαρακτηριστική είναι και η περιγραφή του Φρίντριχ Φον Τιρς: «Η χώρα όση είχε απελευθερωθεί ως εκείνη τη στιγμή, έμοιαζε μ’ ένα σωρό ερείπια που καπνίζουν ύστερα από μια καταστρεπτική πυρκαϊά. Στη στεριά επικρατούσε το δίκαιο της αρπακτικότητας του τοπάρχη κοτζάμπαση και στη θάλασσα η πειρατεία. Ο Μοριάς ήταν ρημαδιό. Κάθε μεγαλοκαπετάνιος που κρατούσε ένα κάστρο (Μονεμβασιά ο Πετρόμπεης, Ακροκόρινθο ο Κίτσος Τζαβέλλας, Παλαμήδι οι Γρίβας και Στράτος) τυραννούσε σαν κατακτητής το γυμνό και άστεγο πληθυσμό. Παραγωγή δεν υπήρχε, ούτε χέρια να επιδοθούν στην καλλιέργεια της γης λόγω της ανασφάλειας. Ο πληθυσμός είχε καταφύγει στα βουνά και τις σπηλιές. Εικοσιπέντε χιλιάδες μαχητές περιπλανιόνταν χωρίς καμμιά μισθοτροφοδοσία ή ενίσχυση, ενώ οι μοναδικές δημόσιες πρόσοδοι (δεκάτη και τελωνειακές εισπράξεις του Αναπλιού) δεν λειτουργούσαν. Κράτος, δηλαδή, και στην πιο υποτυπώδη του έννοια δεν υπήρχε».

Η κατάσταση ήταν αποκαρδιωτική και τα οικονομικά του κράτους ανύπαρκτα, όπως ανέφερε ο Γραμματέας των Οικονομικών Π.Ν. Λιδωρίκης: «Εξοχώτατε, όχι μόνον χρήματα δεν υπάρχουσιν εν τω ταμείω, αλλ’ ούτε ταμείον υπάρχει διότι δεν υπήρξε ποτέ» ούτε τα χρήματα της επισκευής της κυβερνητικής κατοικίας δεν είχαν να πληρώσουν «…Το λέγω με εντροπήν, δεν ήμην εις θέσιν να πληρώσω εις τους κτίστας και τους ξυλουργούς τα έξοδα των επισκευών, αίτινες έγιναν εις το οίκημα το οποίον κατέχει η Υψηλότης σας και παρακαλώ αυτήν να λάβη οίκτον των ανθρώπων τούτων, οίτινες απαιτούσι τα ημερομίσθια των…».

Ο ίδιος ο Καποδίστριας περιέγραψε την υποδοχή που του έγινε: «…Είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα, δεν είδα τι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ειδεί …(Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας,ο ελευθερωτής μας), εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τες σπηλιές. Δεν ήταν το συναπάντημα μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος: Η γη εβρέχετο από δάκρυα εβρέχετο η μερτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από το γιαλό εις την Εκκλησία.Ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού έσχιζε την καρδιά μου. Μαυροφορεμένες, γέροντες, μου εζητούσαν να αναστήσω τους αποθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους, και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα και εγώ.Και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και εσείς με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω ….».

Αλλού ανάφερε: «Από Καλαμάτας μέχρι Ναυπλίου, ούτε χωρίον υπάρχει εν, ούτε κώμη, ούτε πόλις , με στέγασμα το παραμικρόν. Εκτεταμένοι αμπελώνες αποκεχερσωμένοι, κοιλάδες πολύωροι, άλλοτε μεν σιτοπληθείς, σήμερον δε άφοροι και καταλελιμνασμέναι υπό της πλημμύρας των ποταμών, χιλιάδες οικογενειών αναζητούσιν τας εαυτών εστίας ανά μέσον των ερήμων και των συντριμμάτων..».

Λίγα λόγια για το έργο του

Στο εσωτερικό της χώρας ο Καποδίστριας είχε να αντιμετωπίσει την πειρατεία, τους ανύπαρκτους θεσμούς, τη διάλυση του στρατού, καθώς και την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας. Μια από τις βασικές προϋποθέσεις που έθεσε για να αναλάβει την ηγεσία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν η αναστολή του συντάγματος και η διάλυση της βουλής, όροι που τελικώς έγιναν αποδεκτοί. Στη θέση της βουλής δημιούργησε το «Πανελλήνιον», ένα γνωμοδοτικό όργανο αποτελούμενο από 27 μέλη με καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα, ενώ τη διακυβέρνηση ανέλαβε η κεντρική γραμματεία, ένα είδος υπουργικού συμβουλίου, διοικούμενο από τον ίδιο. Επίσης, χώρισε τη χώρα σε διοικητικές περιφέρειες. Αρχικά είχε δεσμευθεί για τη διενέργεια εκλογών τον Απρίλιο του 1828, στη συνέχεια όμως προχώρησε στην αναβολή αυτών λόγω της χαώδους κατάστασης που επικρατούσε στο εσωτερικό. Όταν αυτές διεξήχθησαν, διατυπώθηκαν βάσιμες κατηγορίες για νοθεία. Αν και κυβερνήτης, ο Καποδίστριας εξελέγη σε 36 περιφέρειες, γεγονός που προκάλεσε την οργή των συνεργατών του, ένας εκ των οποίων, ο Σπυρίδων Τρικούπης, παραιτήθηκε για τον λόγο αυτό από πληρεξούσιος και αναχώρησε για την Ύδρα.Ιδιαίτερη μέριμνα επέδειξε και για τη δημιουργία δικαστηρίων θεσπίζοντας και κώδικα πολιτικής δικονομίας.

Μία από τις πρώτες του κινήσεις ήταν η καταστολή της πειρατείας, έργο το οποίο ανέλαβε με επιτυχία ο Ανδρέας Μιαούλης. Παράλληλα, προχώρησε στην αναδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων, μετατρέποντας βαθμιαία τα άτακτα στρατεύματα σε τακτικό στρατό, και υπάγοντας τον στόλο στην ουσιαστική δικαιοδοσία της κυβέρνησης, δεδομένου ότι μέχρι τότε τα πλοία ήταν ιδιοκτησία των καραβοκυραίων. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να προστατέψει τα σύνορα και να μειώσει την επιρροή των μέχρι τότε τοπαρχών «μίαν ευχήν διαβιβάζουσί μοι αι επαρχίαι, την διά παντός απαλλαγήν αυτών από της τυραννίας των προυχόντων και των οπλαρχηγών». Στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης του στρατού περιλαμβάνεται και η ίδρυση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο και καθιέρωσε τον φοίνικα ως εθνικό νόμισμα, αντικαθιστώντας το Τουρκικό γρόσι.

Όσον αφορά στην εκπαίδευση κατασκεύασε νέα σχολεία, εισήγαγε τη μέθοδο του αλληλοδιδακτικού σχολείου, ίδρυσε εκκλησιαστική σχολή στον Πόρο, καθώς και το Ορφανοτροφείο Αίγινας σε μια προσπάθεια να οργανώσει το σχεδόν ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν ίδρυσε όμως πανεπιστήμιο, καθώς θεωρούσε ότι έπρεπε να υπάρξουν πρώτα απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης. Στο πρόβλημα της διανομής της εθνικής γης ο Καποδίστριας δεν κατάφερε να βρει λύση κι έτσι εκατομμύρια στρέμματα παρέμειναν στους μεγαλοϊδιοκτήτες (κοτζαμπάσηδες και Εκκλησία). Μερίμνησε επίσης για την ανοικοδόμηση του Μεσολογγίου και των Πατρών, όπου έστειλε τον Κερκυραίο αρχιτέκτονα Σταμάτη Βούλγαρη.

Σημαντική ήταν και η συμβολή του στο εμπόριο με την παραχώρηση δανείων στους νησιώτες για την αγορά πλοίων και την κατασκευή ναυπηγείων στον Πόρο και το Ναύπλιο. Τον Οκτώβριο του 1829 ίδρυσε το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην Αίγινα.

Όσον αφορά στην ελληνική οικονομία, ο Καποδίστριας επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη γεωργία, βασική πηγή πλούτου της Ελλάδας. Ίδρυσε τη Γεωργική Σχολή της Τίρυνθας και έγινε η πρώτη απόπειρα για την καλλιέργεια πατάτας. Στον Καποδίστρια αποδίδεται ένας τρόπος για την εισαγωγή της καλλιέργεια της πατάτας, ο οποίος αποδίδεται επίσης και στον Φρειδερίκο το Μεγάλο της Πρωσσίας το 1774, κάτι που παραμένει περίφημο ανέκδοτο σήμερα: Παραγγέλλοντας ένα φορτίο πατάτες, πρώτα διέταξε ότι πρέπει να προσφερθούν σε όποιον θα ενδιαφερόταν. Όμως οι πατάτες αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία από τον πληθυσμό και ολόκληρο το σχέδιο φάνηκε να αποτυχαίνει.

Όμως ο Καποδίστριας, έχοντας γνώση των ελληνικών συνηθειών, διέταξε ολόκληρη η αποστολή των πατατών να ξεφορτώνεται σε δημόσια επίδειξη στις αποβάθρες του Ναυπλίου, αλλά να φυλάσσονται από φαινομενικά αυστηρές φρουρές. Σύντομα, κυκλοφόρησαν φήμες για τις πατάτες, ότι, αφού τόσο καλά φρουρούνταν, έπρεπε να είναι μεγάλης σπουδαιότητας Και αφού ήταν έτσι, κάποιοι δοκίμαζαν να τις κλέψουν. Οι φρουρές είχαν διαταχθεί εκ των προτέρων να κάνουν με τρόπο τα στραβά μάτια και να επιτρέπουν ουσιαστικά την κλοπή. Έτσι, αναφέρει η ιστορία -αστικός μύθος- σύντομα όλες οι πατάτες του φορτίου είχαν κλαπεί και το σχέδιο του Καποδίστρια να τις εισαγάγει στην Ελλάδα είχε πετύχει.

 Προσπαθώντας να ενισχύσει την ελληνική οικονομία ίδρυσε την «Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα», η οποία όμως απέτυχε, καθώς το δημόσιο εκμεταλλευόταν χωρίς όρους τα χρήματα των καταθέσεων.

Αν και δημιούργησε ελληνικό και γαλλικό τυπογραφείο στην Αίγινα, πραγματοποίησε διώξεις εναντίον του Τύπου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι περιπτώσεις των εφημερίδων Ανεξάρτητος, Ηώς και Απόλλων, που είτε έκλεισαν λόγω αντικυβερνητικών θέσεων είτε οι εκδότες τους διώχθηκαν. Σφοδρή κριτική υπήρξε και για την τοποθέτηση των δύο αδερφών του, Βιάρου και Αυγουστίνου, στις δύο κορυφαίες θέσεις του αρχιναυάρχου και αρχιστράτηγου αντίστοιχα. Κατά γενική ομολογία, και οι δύο θεωρούντο ακατάλληλοι για τις θέσεις αυτές, ενώ κάποιοι ιστορικοί φτάνουν στο σημείο να θεωρούν ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πτώση του κυβερνήτη.

Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με το πρωτόκολλο της 18ης Νοεμβρίου 1828 που έθετε το Μοριά και τις Κυκλάδες υπό την προσωρινή εγγύηση των συμμάχων. Με τον φόβο ότι οι Άγγλοι θα περιόριζαν την Ελλάδα σε αυτά τα σύνορα, οργάνωσε τακτικό στρατό συνεχίζοντας τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία Όσον αφορά στην επιλογή του ηγεμόνα, ο Καποδίστριας πρότεινε τον Λεοπόλδο του Saxe-Coburg, ο οποίος όμως παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του θρόνου λόγω διαφωνιών για τα σύνορα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν ότι ο Καποδίστριας επίτηδες απομάκρυνε τον Λεοπόλδο από τον θρόνο, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν αντιτάχθηκε στον ερχομό του. Γεγονός όμως είναι ότι όσοι ζητούσαν να έλθει ο Λεοπόλδος αντιμετώπισαν έντονη κυβερνητική δυσμένεια.

Παράλληλα οι ελληνικές επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα συνεχίζονταν, καθώς και η προέλαση των Ρώσων προς την Κωνσταντινούπολη Ανήσυχη από τις επιτυχίες της Ελλάδας και της Ρωσίας η Μεγάλη Βρετανία έσπευσε να συμφωνήσει στη συνοριακή γραμμή Άρτας – Βόλου. Μετά από διαπραγματεύσεις υπογράφηκε το πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο αναγνωριζόταν η ανεξαρτησία της Ελλάδας, η οποία θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

Η δολοφονία του Καποδίστρια

Προκειμένου να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση του νέου κράτους, ο Καποδίστριας προέκρινε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας, ώστε να διατηρήσει άμεσα τον πολιτικό έλεγχο. Την αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια απάρτιζαν οι παραμερισμένοι από την εξουσία κοτζαμπάσηδες και πλοιοκτήτες. Ο συγκεντρωτισμός που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέρφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τις προαναφερθείσες ομάδες συμφερόντων. Το κέντρο του αντικαποδιστριακού αγώνα έγινε η Ύδρα, έδρα των πλοιοκτητών και πιο συγκεκριμένα της οικογένειας Κουντουριώτη που είχε με το μέρος της τους αγωνιστές Μιαούλη, Σαχτούρη, Τομπάζη, Κριεζήδες.

Βασικός λόγος για την αντίδραση των Υδραίων πλοικτητών ήταν η απαίτηση τους για την «άνευ αναβολής» καταβολή αποζημιώσεων για τις μεγάλες ζημιές και απώλειες των πλοίων τους κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Αναγνώριζοντας αμέσως το δίκαιο αίτημα, ο Κάποδίστριας υποσχέθηκε ότι μόλις θα βελτιώνονταν τα οικονομικά της χώρας, η Ύδρα θα έπαιρνε «το μερίδιόν της καθ’ όσον το δίκαιον απαιτούσε». Οι Υδραίοι, όμως, απαιτούσαν την καταβολή αυτών των αποζημιώσεων άμεσα, πράγμα που ήταν αδύνατον λόγω της οικτρής οικονομικής κατάστασης του κράτους.

Στην Ύδρα, επιπλέον, κατέφυγαν ο ηγέτης του Αγγλικού κόμματος Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και οι Σπυρίδων Τρικούπης, Αναστάσιος Πολυζωίδης και Αλέξανδρος Σούτσος, έχοντας την ηθική συμπαράσταση του φιλογάλλου Κοραή. Όργανο της αντιπολιτευτικής αυτής ομάδας ήταν η εφημερίδα Απόλλων του Πολυζωίδη. Η Γαλλία και η Αγγλία, θεωρώντας τον Καποδίστρια ως φίλα προσκείμενο στη Ρωσία, ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους.

Την 14η Ιουλίου 1831, οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας.^[44] Αμέσως έσπευσαν οι αντιπρέσβεις των τριών μεγάλων δυνάμεων προκειμένου να διαπραγματευθούν. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι αιφνιδιάζοντας τους εξεγερμένους τάχθηκαν υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης και απαίτησαν την παράδοση των επαναστατών. Έτσι, ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος είχαν αποκλείσει τα λιμάνια του Πόρου και της Ύδρας ώστε να μην επιτραπεί η ένωση των στόλων των επαναστατών.

 Ο ελλιμενισμένος εθνικός στόλος στον Πόρο ήταν υπό την αρχηγία πλέον του Μιαούλη ενώ μια μικρή μοίρα, υπό την αρχηγία του Κανάρη, δεν δεχόταν να υπακούσει στους επαναστάτες. Ενώ ο Άγγλος και ο Γάλλος ναύαρχος, κωλυσιεργώντας, έπλευσαν προς το Ναύπλιο για να συσκεφθούν με τους αντιπρέσβεις, ο Ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ ανέλαβε να εφαρμόσει, μόνος αυτός, τις οδηγίες του Καποδίστρια. Απέκλεισε τους αντάρτες, ήρθε σε προστριβές μαζί τους, τίναξε στον αέρα τη «Νήσο των Σπετσών», αιχμαλώτισε ένα ακόμη πλοίο και τελικά εξώθησε τον Μιαούλη στο «Μεγαλουργόν έγκλημα». Το πρωί της 1ης Αυγούστου 1831 ο Μιαούλης, όπως είχε προειδοποιήσει τον Ρίκορντ, ανατίναξε δύο από τα πιο σύγχρονα τότε πλοία του ελληνικού ναυτικού, την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».

Ο Δ. Χοϊδάς, σε επιστολή του προς τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, από την Τρίπολη, στις 10 Αυγούστου 1831, ανάμεσα σε πολλές άλλες σημαντικές πληροφορίες για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε σε όλη τη χώρα, έγραφε πως οι Υδραίοι έλεγαν ότι «την φρεγάδαν (Ελλάς) την έκαυσαν δι ‘ αδείας του πρέσβεως της Αγγλίας, όστις τους υπεσχέθη ότι τους δίδει άλλην» και η αστυνομία του Ναυπλίου είχε πλη­ροφορίες «ότι οι δύο πρέσβεις (Αγγλίας και Γαλλίας) έλαβαν μέρος με τους Υδραίους και ότι έγραψαν εις τον Ρίκορδ να παύσει από τας κατ’ αυτών εχθροπραξίας του έως ότου να έλθει ο παρά των τριών δυνάμεων απεστελλόμενος πληρεξούσιος, όστις είναι ο ναύαρχος Άγγλος, της μοί­ρας του Αιγαίου πελάγους…». Και πρόσθετε ότι στην ‘Υδρα είχαν κα­ταφθάσει «δύο πλοία γαλλικόν και αγγλικόν… και οι δύο ναύαρχοι (ο Άγγλος και ο Γάλλος) με τρόπον προσφέρουσι βοηθήματα εις την Ύδραν και τους λέγουσι να επιμένουν εις τον σκοπόν των και να μη φοβώνται διόλου, διότι επιτυγχάνουσι το ποθούμενον…».

Ο ίδιος ο Καποδίστριας είχε γνώση για τους σχεδιασμούς των συγκεκριμένων ξένων δυνάμεων εναντίον του. Στις 31 Ιουλίου 1831, σε επιστολή του προς τον Γάλλο ναύαρχο Lalande, που υπηρετούσε στην Ελλάδα, του αποκάλυψε ότι γνώριζε όλες τις δολοπλοκίες των Άγγλων και των Γάλλων, με τρόπο που καταπλήσσει: «Εγώ δε, και τις δολοπλοκίες όλων σας τις εγνώριζα, αλλά έκρινα ότι δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να κόψω το νήμα της συνεργασίας μαζί σας, γιατί έδινα προτεραιότητα στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση της Ελλάδος. Αν έκοβα τις σχέσεις με τις λεγόμενες «προστάτιδες» Δυνάμεις, τούτο θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να προσθέσω βάρος και στη συνείδησή μου. Και άφησα τα πράγματα να λαλήσουν μόνα τους…»

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1831, έστειλε στον Έλληνα πρέσβυ στο Παρίσι πρίγκηπα Α. Σούτσο επιστολή με την οποία, με εθνική αγανάκτηση, διαμαρτύρεται και του ζητά να προβεί σε σχετικά διαβήματα στη γαλλική κυβέρνηση, για την πρωτοφανή και ανεπίτρεπτη ανάμιξη των Γάλλων και των Άγγλων αξιωματικών στις φοβερές αντικυβερνητικές ενέργειες της Ύδρας και της Μάνης και για την απροκάλυπτη σύμπραξη και τη βοήθειά τους προς τους ταραχοποιούς.

Ήδη, από το το προηγούμενο έτος 1830 είχε ξεσπάσει ανταρσία στη Μάνη υπό την ηγεσία του Τζανή Μαυρομιχάλη, αδελφού του Πετρόμπεη. Ο τελευταίος ετέθη σε περιορισμό στο Ναύπλιο, ζήτησε να πάει στη Μάνη για να την ησυχάσει, το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, αποπειράθηκε να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Βαρέως φέροντες τη μεταχείριση αυτή του αρχηγού της οικογενείας τους, και μέσα στο τεταμένο και από τα γεγονότα του Πόρου κλίμα, οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αδερφός και γιος του Πετρόμπεη αντίστοιχα, εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της βεντέτας.

Έτσι, το πρωϊ της Κυριακής της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, ενώ ο Καποδίστριας μετέβαινε στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος για να παρακολουθήσει τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία, συνάντησε τους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, οι οποίοι, αφού τον χαιρέτησαν, τον προσπέρασαν και στάθηκαν δεξιά και αριστερά της στενής εισόδου του Ιερού Ναού. Εισερχόμενος στην Εκκλησία ο Ιωάννης Καποδίστριας, δέχθηκε πυροβολισμούς και από τους δύο δολοφόνους.Τον Καποδίστρια συνόδευε ο Κρητικός μονόχειρας σωματοφύλακας του Γεώργιος Κοκκώνης, ο οποίος πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Τον τελευταίο τον αποτελείωσε ο όχλος, το δε πτώμα του πετάχτηκε στο λιμάνι.

Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία, από όπου και παραδόθηκε στις αρχές για να δικαστεί ύστερα από την επιμονή του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί και απειλούσε να κάψει την πρεσβεία. Τελικώς καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε λίγες μέρες αργότερα. Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη τον γεωργικό πληθυσμό, ενώ αντίθετα στην Ύδρα δέχτηκαν την είδηση με πανηγυρισμούς.

Υποστηρίζεται ότι καταλυτικό ρόλο στην δολοφονία του διαδραμάτισαν οι ξένες δυνάμεις. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι παρά την παρέλευση τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος, ο φάκελος για τη δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει ακόμη απόρρητος. Στο σχεδιασμό της συνομωσίας φαίνεται πως πρωτοστάτησε ο Γάλλος στρατηγός Gerard, διοικητής τότε του τακτικού στρατού που επιχείρησε να οργανώσει ο ίδιος ο Καποδίστριας. Δύο ολόκληρους μήνες πριν από τη δολοφονία, οι αξιωματικοί του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο στις μεταξύ τους συζητήσεις δεν αμφέβαλλαν καθόλου, ότι πλησίαζε η ημέρα της δολοφονίας, ή απλώς της ανατροπής, του Κυβερνήτη

Από τους δολοφόνους αδελφούς, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης λίγο πριν πεθάνει από την πιστολιά του φρουρού του Καποδίστρια, ζητώντας έλεος είπε στους αστυνομικούς : »Δεν φταίω εγώ στρατιώται, άλλοι με έβαλαν». Προς τη κατεύθυνση της εμπλοκής της Γαλλίας συναινεί και η μαρτυρία που μεταφέρει ο ιστορικός και αγωνιστής Νικόλαος Κασομούλης, ότι ο έτερος εκτελεστής του Κυβερνήτη Γεώργιος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στο σπίτι του πρέσβυ της Γαλλίας βαρώνου Ρουάν, δηλώνοντάς του: «Σκοτώσαμε τον τύραννο. Μπιστευόμαστε την τιμή της Γαλλίας. Να τα άρματά μας».

Η απόφαση του Γάλλου πρέσβυ Ρουάν να παράσχει άσυλο στον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και η αρχική άρνησή του να τον παραδώσει με προφάσεις (όπως την επίδειξη εντάλματος σύλληψης) απετέλεσε χαρακτηριστική και απροκάλυπτη παροχή πολιτικής προστασίας και κάλυψης του εγκλήματος. Πάντως, παρά την προσπάθεια κωλυσιεργίας, υπό την απειλή του εξεγερμένου λαού που είχε περικυκλώσει την πρεσβεία, ο Ρουάν αναγκάστηκε να παραδώσει τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη στις αρχές. Οι αντιπρόσωποι της Γαλλίας συνέχισαν να παρέχουν υποστήριξη προς τους δολοφόνους του Κυβερνήτη, ακόμη και κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε. Αξιοσημείωτη και αποκαλυπτική είναι, επίσης, και η στάση του πρέσβυ της Αγγλίας, ο οποίος αμέσως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ζήτησε να ληφθούν αυστηρά μέτρα κατά του εξεγερμένου λαού, ακόμη και καταστολή με τη χρήση όπλων, απειλώντας την τριμελή προσωρινή Διοικητική επιτροπή (που απαρτιζόταν από τους Αυγουστίνο Καποδίστρια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Ιωάννη Κωλέττη), ακόμη και με αποχώρηση και διακοπή των διπλωματικών σχέσεων. Αρκετά αργότερα, το 1840 ο ίδιος ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ακούγοντας κάποιον να κατηγορεί τον Καποδίστρια, φέρεται να είπε τούτα τα λόγια: «’Δεν μετράς καλά φιλόσοφε… Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε ματαβρεί, και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα…’»’  Για την δολοφονία του Καποδίστρια ο Ελβετός φιλέλληνας Ι.Γ. Εϋνάρδος είπε: «Όστις δολοφόνησε τον Καποδίστρια, δολοφόνησε την πατρίδα του. Ο θάνατός του είναι συμφορά για την Ελλάδα και δυστύχημα ευρωπαϊκόν.»

Τα αποτελέσματα της δολοφονιας – Μια αιρετική άποψη

Αυτή ήταν η ζωή και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα. Το έγκλημα των Μαυρομιχαλαίων, ακούσιο ή εκούσιο, είχε ένα πιο κρίσιμο αποτέλεσμα. Την καταστροφή της μοναδικής ολοκληρωμένης και κεντρικά σχεδιασμένης προσπάθειας για την δημιουργία ελληνικής αστικής τάξης ευρωπαϊκού τύπου αλλα και γενικότερα ενός ελληνικού αστικού κράτους..

Όταν λέμε την αποτροπή δημιουργίας αστικής τάξης εννοώ μιας οικονομικής τάξης. Όχι μόνο μιας κλίκας πλουσίων επιχειρηματιών, όπως έχει υπάρξει στην Ελλάδα, αλλά, μιας οικονομικής τάξης που θα δίνει προτεραιότητα στον δευτερογενή και τριτογενή τομέα οικονομικής παραγωγής.

Όποια πολιτική προσπάθησε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα πάνω στην δημιουργία μιας συγκροτημένης αστικής τάξης ήταν σπασμοδική και χωρίς κάποια ιδιαίτρη δυναμική. Η όποια αστική τάξη δημιουργήθηκε στην Ελλάδα μέχρι σήμερα ήταν χωρίς κάποιο μακρόπνοο οικονομικο σχεδιασμό με μόνο σκοπό, το γρήγορο κέρδος και πάντα με κάποιας μορφής αλληλεξάρτησης με το δημόσιο.

Άλλο ένα αποτέλεσμα της δολοφονίας του Καποδίστρια, αυτή την φορά είναι κάπως πιο ηθική – μεταφυσική. Είναι το άγος που έχει αυτού του είδους η δολοφονία.

Άγος στην αρχαιότητα σήμαινε μίασμα, κατάρα, οργή Θεού, έχοντας την σημερινή έννοια της αμαρτίας, σε αντιδιαστολή με το δασύτονο άγος που σήμαινε «άξιο τιμής και σεβασμού». Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το άγος προερχόταν από έγκλημα που ακολουθούσε στη συνέχεια το δράστη, ο οποίος έτσι καθίστατο «εναγής» δηλαδή όπως λέμε σήμερα καταραμένος.

Σε άγος υποκείμενα δεν ήταν μόνο τα άτομα (δράστες, εγκληματίες) αλλά ακόμη και πόλεις και κράτη ολόκληρα στα οποία συνέβαινε ή είχε συμβεί να «μιανθούν» από σοβαρό έγκλημα πολίτη ή ομάδας πολιτών ή και των Αρχών.

Έτσι ακολουθούσε «κάθαρσις» ή «εξαγνισμός» με μεγάλες θυσίες, εκτεταμένες ιεροτελεστίες, καύση συγκεκριμένων αντικειμένων των οποίων ο καπνός θεωρούνταν πως είχε καθαρτήρια ιδιότητα (όπως συμβαίνει σήμερα με το λιβάνι). Παράλληλα επιβαλλόταν τιμωρία των ενόχων, συνηθέστερα εξορία ή άλλων προσφερομένων αντ΄ αυτών προκειμένου να γίνουν έτσι εξιλαστήρια θύματα.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας όδευε εκείνη το μοιραίο για τον ίδιο πρωινό Κυριακής προς την εκκλησία για να εκκλησιαστεί καθώς όπως έχει αποδειχθεί ήταν αρκετά πιστός και θεοσεβείς., Στον δρόμο συναντήθηκε με τους δολοφόνους του, χωρίς να διαπλικτιστούν και μετά απο λίγο χωρίστηκαν. Οι δολοφόνοι του έστησαν ενέδρα έξω απο την εκκλησία και λίγο πριν μπει τον σκότωσαν.

Το άγος της δολοφονίας του είναι ακριβώς εδώ, στο ότι οι δολοφόνοι του δεν επέτρεψαν σε έναν πιστό χριστιανό να λειτουργηθεί πρώτα και μετά να τον σκοτώσουν. Πολλοί μπορεί να θεωρήσουν το πιθανό άγος της δολοφονίας Καποδίστρια αμελητέο θέμα ακόμα και ότι πλέον είναι ένα ιστορικό ξεχασμένο θέμα, όμως το θέμα είναι μήπως το άγος υπάρχει όντως και ότι τελικά η βασική αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας του ελληνικού κράτους είναι ότι οι κάτοικοι αυτού του κράτους σκότωσαν τον μοναδικό ίσως σύγχρονο ηγέτη της που την σκέφτηκε και πως αυτοί οι κάτοικοι έχουν ήσυχη την συνείδησή τους σε αυτό προκαλώντας έτσι την Θεία Δίκη; Μήπως;

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ «Το ΠΑΡΕΛΘΟΝ ως ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΜΕΛΛΟΝ» ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδοσεις «Πελασγός», I. Χρ. Γιαννάκενα, Χαρ. Τρικούπη 14, Τ.Κ.: 106 79, Ἀθῆναι, τηλ.: 210-64.40.021, 210-36.28.976, Τηλεομοιότυπο: 210-36.38.435, e-mail: acroceramo@hellasbooks.gr

  

Το προγονικό παρελθόν είναι ένας λαμπρός ήλιος στον ουρανό ενός αβέβαιου μέλλοντος. Οι πρόγονοί μας είχαν γνώσεις επί παντός επιστητού και λύσεις επί παντός προβλήματος και, επομένως, οι γνώσεις και η εμπειρία τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικές συμβουλές προς τους σύγχρονους πολιτικούς και πολίτες και να δώσουν λύσεις για όλα τα θέματα που αφορούν σε ένα διαχρονικό Έθνος και ένα σύγχρονο κράτος. Είναι δρόμοι του παρελθόντος, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο, το οποίο θα δώση την ώθηση και τα εφόδια αντιμετωπίσεως ενός πάντα επίκαιρου μέλλοντος. Οι πρόγονοί μας είχαν και στην εποχή τους αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα με τα σημερινά και είχαν δώσει λύσεις στα πάντα. Όμως σήμερα, με την υποβάθμιση της παιδείας, το κόψιμο των ριζών και την αποστασιοποίηση από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή. Σε αυτό το σημείο έρχεται η προσφορά τού ανά χείρας συγγράμματος, στις σελίδες του οποίου θα ανακαλύψετε μεταξύ άλλων πώς αντιμετώπιζαν οι πρόγονοί μας θέματα σχετικά με το δημογραφικό πρόβλημα, τι μας συμβουλεύουν για την σημερινή παραποίηση της ιστορίας μας, για τον χειρισμό των διεθνών σχέσεων και της εξωτερικής πολιτικής καθώς και για το θέμα της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και της αλλοίωσης του πληθυσμού. Ακόμα θα δήτε ποιες λύσεις μας προτείνουν οι πρόγονοί μας για τους δανειστές και κατ' επέκτασιν για το Δ.Ν.Τ., πως αυτοί κρίνουν το ελλαδικό σύνταγμα του 21ου αιώνος, πως κρίνουν τα γεγονότα των Ιμίων και την "άψογη στάση" απέναντι στην τουρκική αδιαλλαξία, τι λένε για την ελληνική παιδεία του 21ου αιώνος, τι μας συμβουλεύουν για την αδικία και την ατιμωρησία των "ανευθύνων" πολιτικών και πολλά πολλά άλλα. Όλα αυτά φυσικά με παραπομπές αρχαίων κειμένων σε σύγκριση με το σήμερα. Το βιβλίο αυτό, προσφέροντας αφειδώς την ελληνική γνώση, φιλοδοξεί να γίνη ο Έλληνας κοινωνός του πνευματικού οπλοστασίου των προγόνων του, ώστε να αποκτήση πάλι την αίγλη που του αρμόζει και την θέση που του αξίζει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του καθηγητή ΑΝΤΩΝΙΟΥ Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ «ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΜΕΛΛΟΝ»

 

νάμεσα στα περιεχόμενά του διαβάζουμε:

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ… τοῦ Γιώργου Λεκάκη

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ – ΠΡΟΦΥΛΛΙΣ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ» ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

• ΝΟΜΙΜΟΝ: Ἡ λέξη ποὺ διαβάζεται κι ἀπὸ τὶς δύο πλευρές
• Τὸ νὰ μὴ τιμωρῆται ὅποιος ἀδικεῖ, εἶναι τὸ μέγιστο κακὸ
• Κριτικὴ τῶν ἀδίκων ἀπὸ τὸν Πλάτωνα
• Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀτιμωρησίας
• Ἀπονομὴ δικαιοσύνης καὶ ἄρση τῶν ἀδικιῶν

ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΟΣ ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΨΟΓΗ ΣΤΑΣΗ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ

ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΟΣ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Ν.Τ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ:

«Μνημεῖον Ἀγνώστου Στρατιώτου» ἤ «Μνημεῖον Ἑλλήνων Ἡρώων»;

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

• Ἡ ἀλαζονεία τῆς δύναμης
• Ὁ διάλογος μεταξὺ δυνατῶν καὶ ἀδυνάτων
• Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ψοφοδεοῦς στάσεως
• Συμβουλὲς τοῦ Θουκυδίδη γιὰ τὴν Χάγη
• Πνευματικὴ καὶ πολιτικὴ ἀντίσταση

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

Ὁ «σωρείτης» καὶ ἡ ἔννοια τῆς ἑνότητος.

Ὁ φιλοσοφικὸς συλλογισμὸς τῶν Μεγαρικῶν Φιλοσόφων καὶ ἡ σύγχρονη ἐφαρμογή του.

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2015

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΟΣΜΙΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΟΥΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ: «ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ»

• Η τιμή τῆς ὑψώσεως τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας
• Τὸ θέμα τῶν Παρελάσεων
• Τὶ γινόταν στὴν Ἀρχαία Σπάρτη

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Νὰ γιατὶ κατήργησαν τὴν διδασκαλία τῆς Ἀντιγόνης στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΑΖΟΝΙΚΕΣ ΤΥΡΑΝΝΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ – Ἀντιστοιχίες τυραννιῶν

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΧΡΕΙΑ ΝΕΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ ΕΣΤΙ ἤτοι ἡ ἄμεση ἀνάγκη εὑρέσεως ἢ δημιουργίας ἑνὸς νέου Σόλωνος

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΝΟΗΤΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ…στεφανοῦ καὶ σπένδε τῷ Κοαλέμῳ· (… στεφάνωσε καὶ κάνε σπονδὴ στὸν θεὸ τῆς βλακείας)

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

(Ἐπὶ ἀσπαλάθων)

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ

(Μαλακογνώμων διανόησις καὶ ἀρχαῖες ἑλληνικὲς ἀξίες)

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ «ΝΑΙ»

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ:

ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΑΛΛΑ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

«Ἀντίσταση» καί «Ἀντικατάθλιψη»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ «ΑΡΕΤΗ» ΚΑΙ «ΑΓΑΘΟΣ» ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ – ΠΟΥ ΩΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΟΛΕΘΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΤΗΣ ΑΠΕΧΟΥΣΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ» ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

• Ἄλλες μορφὲς ίσότητος
• Ἡ ἐνεργοποίηση τοῦ πολίτη γιὰ συμμετοχὴ στὰ κοινά
• Ἡ Δημοκρατία στὴν πράξη σὲ κάθε περίπτωση
• Συμβολὴ τῆς Δημοκρατίας στὴν μείωση τῆς κοινωνικῆς άνισότητος

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΛΑΣΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Δημοκρατία χωρὶς Δῆμο

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Ποιοὶ δὲν εἶχαν δικαίωμα νὰ ὁμιλοῦν στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΣΤΙΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΘΝΟΣ

’Ελευθερία Αὐτονομία, Αὐτάρκεια

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ

• Τὶ γινόταν στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα
• Ἡ ὑποτιθέμενη «ἀπόρρητη ψηφοφορία»

Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΦΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΟΤΙ Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – 

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΙΩΝ

Μῖσος καὶ μισαλλοδοξία

Διαστρεβλώσεις ἐννοιῶν γιὰ ἐπίτευξη σκοπῶν

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΤΑΓΩΝ

Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΜΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ «ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΦΛΗΝΑΦΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ Ἀξίων ΚΑΙ ΤΩΝ Ἀξιῶν

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ὡς κινητήρια δύναμη τῆς Οἰκονομίας τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων καὶ τροχοπέδη τῆς σημερινῆς

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Ἡ παραποίηση τοῦ λόγου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὴν Ὦπιν

ΟΙ «ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΙΣΟΚΡΑΤΗ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΕΥΘΥΝΟΫΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ «ΠΕΡΙ… ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ»

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΦΡΟΝΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Κοινωνικὴ εὐαισθησία ἐναντίον ἀνάλγητης συμπεριφορᾶς

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΑΓΝΩΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΗΔΙΖΟΝΤΕΣ

Ἀναγκαῖες ὑπενθυμίσεις στοὺς ἀγνώμονες Εὐρωπαίους καὶ τὰ μηδίζοντα ἀνδρείκελά τους

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΔΡΑ ΣΑΝ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΠΙΕΣΗΣ

Ὅταν ἡ ἀνάγκη γίνεται φιλοτιμία

ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ «ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ» ΚΑΙ ΤΗΝ «ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΗΓΕΤΗ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΙΣ ΣΟΦΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

• Οἱ μέθοδοι τῆς γενικεύσεως, τῆς δεοντολογίας καὶ τοῦ «μὴ χείρονος» σὲ σχέση μὲ τὸ πραχθέν

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΓΥΡΩΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ, Η ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΕΛΛΑΣ ή ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η ΜΟΙΡΑ Η ΑΝΑΠΟΔΗ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΗ ΑΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΡΝΗΣΙΓΛΩΣΣΟΙ

Ἀρχαῖοι Ποσειδωνιᾶτες καὶ σύγχρονος ἀφελληνισμός

ΔΗΜΩΝΑΞ: Ὁ Κύπριος κυνικὸς φιλόσοφος, ἐμπνευστὴς τῶν λόγων τοῦ Καζαντζάκη καὶ ἡ σημερινὴ σημασία τῶν λόγων του

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

• Ὁ Δάσκαλος εἶναι δύναμη
• Σήμερα δὲν ἔχουμε δασκάλους ἀλλὰ ἐκπαιδευτὲς
• Μάθημα Δημοκρατίας τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδοσεις «Πελασγός», I. Χρ. Γιαννάκενα, Χαρ. Τρικούπη 14, Τ.Κ.: 106 79, Ἀθῆναι, τηλ.: 210-64.40.021, 210-36.28.976, Τηλεομοιότυπο: 210-36.38.435, e-mail: acroceramo@hellasbooks.gr

 

 ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 2025

ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!

Του Στυλιανού Καβάζη

Aρχές Αυγούστου του 1909, ο Κωστής Παλαμάς ολοκληρώνει το αριστούργημά του «Η Φλογέρα του Βασιλιά», ένα από τα επικότερα ποιήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που εκτείνεται σε περισσότερους από 4.000 καλοδουλεμένους δεκαπεντασύλλαβους στίχους.

Γράφτηκε την εποχή που διεξαγόταν ο Μακεδονικός Αγώνας και προβάλλει το ηρωικό ιδεώδες μέσα από τη μορφή του Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου. Ο Παλαμάς με τη «Φλογέρα του Βασιλιά», καθώς και η Πηνελόπη Δέλτα με το ιστορικό μυθιστόρημά της «Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου», συνέβαλαν τα μέγιστα στη θεμελίωση του νεοελληνικού εθνισμού, που βρήκε την έκφρασή του στις επιτυχίες των Βαλκανικών Πολέμων και στον διπλασιασμό της ελληνικής επικράτειας την περίοδο 1910-1920.

Πιο συγκεκριμένα, “Η Φλογέρα του Βασιλιά” διαδραματίζεται στις αρχές του 11ου αιώνα, σε μια περίοδο μέγιστης ακμής του μεσαιωνικού Ελληνισμού, και αφηγείται το πραγματικό ταξίδι (1018 μ.Χ., μετά την οριστική συντριβή των Βουλγάρων) του Βασιλείου Β΄ στην Αθήνα. Κεντρικό σημείο είναι το προσκύνημα του αυτοκράτορα στον Παρθενώνα, τότε ναό της Παναγίας σύμβολο για τον ποιητή της σύνθεσης και της ενότητας όλης της ελληνικής ιστορίας, αρχαίας, βυζαντινής και σύγχρονης.

Για τον Παλαμά αλλά και για την συντριπτική πλειοψηφία του πνευματικού κόσμου της εποχής του, ο Ελληνισμός ήταν και παραμένει ένα δυναμικό ιστορικό φαινόμενο, ικανό να αφομοιώνει νέες ιδέες χωρίς να χάνει την ψυχή του, έτοιμο να δημιουργεί και να φωτίζει.

Δυστυχώς, η τέχνη στην εποχή μας μοιάζει να έχει πάρει τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Από πηγή έμπνευσης και εθνικής ανύψωσης, έχει συχνά μετατραπεί σε πεδίο αποκομμένων πειραματισμών, ξένων προς την ιστορική μνήμη και το αισθητικό βίωμα του λαού. Αντί για Παλαμάδες που ανυψώνουν το πνεύμα, βλέπουμε «έργα τέχνης» σε αίθουσες όπως της Εθνικής Πινακοθήκης, τα οποία περισσότερο προκαλούν απορία και αποξένωση παρά δέος και υπερηφάνεια. Όταν η τέχνη χάνει την επαφή με την Ιστορία, την Παράδοση και την ψυχή του έθνους, παύει να δημιουργεί θαύματα και καταλήγει σε άψυχα περιβλήματα, χωρίς φλόγα και καρδιά.

Πέρα από τα παραπάνω αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τον Πόλεμο του 1940, ο Παλαμάς μαζί με άλλους Έλληνες λόγιους υπέγραψε την έκκληση των Ελλήνων διανοουμένων προς τους πνευματικούς ανθρώπους όλου του κόσμου, καταδικάζοντας την ιταλική επίθεση και καλώντας σε επανάσταση συνειδήσεων. Η φήμη του υπήρξε παγκόσμια ήταν ο ποιητής του Ολυμπιακού Ύμνου, του τραγουδιού που συνοδεύει κάθε Ολυμπιακή διοργάνωση. Ακόμη και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ έστειλε προσωπικό στέφανο αεροπορικώς από το Βερολίνο, αποδίδοντας τιμές στη μνήμη του.

Γιατί όσο η τέχνη δεν ξαναβρίσκει τη φωνή της μέσα από την ιστορία και την ψυχή του έθνους, τα έργα της θα σβήνουν σαν σπίθες στον άνεμο και ο τόπος θα διψά για έναν νέο Παλαμά να τον υψώσει ξανά.

Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από το αριστούργημα του δεύτερου εθνικού μας ποιητή μετά τον Διονύσιο Σολωμό:

<<*Εσύ ‘σαι, που κορόνα σου φορείς το Βράχο;
Εσύ ‘σαι, Βράχε, που το ναό κρατάς, κορόνα της κορόνας;
Ναέ, και ποιος να σ’ έχτισε μες στους ωραίους ωραίο,
για την αιωνιότητα με κάθε χάρη Εσένα;

*Σ’ εσέ αποκάλυψη ο ρυθμός, κάθε γραμμή και Μούσα•
λόγος το μάρμαρο έγινε κι η ιδέα τέχνη, και ήρθες
στη χώρα τη θαυματουργή, που τα στοχάζεται όλα
με τη βοήθεια των Ωρών των καλομετρημένων,
ήρθες απάνου απ’ τους λαούς κι απάνου απ’ τις θρησκείες, κυκλώπειε, λυγερόκορμε και σα ζωγραφισμένε.….

*Ναέ, τα θέμελά σου εσέ δεν είναι ριζωμένα,
σα να τη ‘γγίξαν τρίσβαθα την τέλειωση του κόσμου,
μηδέ το μέτωπό σου εσέ πάει πέρα από τα γνέφια,
σαν πυραμίδας κολοσσός απάνου σ’ ερμοτόπι
της Αφρικής. Ανάλαφρα κρατάν εσέ στου αέρα
τη διαφανάδα τη γλαυκή των Oλυμπίων τα χέρια.

*Κι η αρχοντική κορφή σου εσέ δίχως θρασά να πάει
για να χαθεί στ’ απέραντα που μάτι δεν τη φτάνει,
το Πνεύμα προς τ’ απέραντα ξέρει απαλό και φέρνει.
Εσένα δε σε χτίσανε τυραγνισμένων όχλοι,
καματερά ανθρωπόμορφα, σπρωγμένα απ’ τη βουκέντρα
φαρμακερά κι αλύπητα, δυνάστη αιματοπότη.

*Εσένα με το λογισμό κι εσέ με το τραγούδι
σε υψώσαν των ελεύθερων οι λογισμοί εκεί όπου
και ο Νόμος σαν πρωτόγινε της Πολιτείας προστάτης,
με το ρυθμό πρωτόγινε, κι ήταν κι αυτός τραγούδι…

*Κι ακούστε! Πρέπει κι ο άνθρωπος, κάθε φορά που θέλει
να ξαναβρεί τα νιάτα του, να ‘ρχεται στο ποτάμι
της Oμορφιάς να λούζεται. Σ’ όλα μπροστά τα ωραία
να στέκεται αδιαφόρευτα και γκαρδιακά να σκύβει
προσκυνητής, ερωτευτής, τραγουδιστής, διαβάτης.

*Κι αφού όλων πάει ταξίματα και μεταλάβει απ’ όλα,
πάλι και πάντα να γυρνά σ’ εσένα μ’ έναν ύμνο
Μ’ εσένα το ξανάνιωμα του κόσμου ν’ αρχινάει,
του κόσμου το ξανάνιωμα μ’ εσέ να παίρνει τέλος…>>

Κωστής Παλαμάς, «Η Φλογέρα του Βασιλιά».

https://www.antibaro.gr/article/38877

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΣΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Π.Ε.Α.Ν. (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΝΕΩΝ) ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1942 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ

Μέσα από το βιβλίο Π.Ε.Α.Ν (Παννελήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

1. Πιστεύουμε στην Ελευθερία ως την βασική προϋπόθεση της εξέλιξης της κοινωνίας
2. Πιστεύουμε στηνΛαική Κυριαρχία ως την απαραίτητη προϋπόθεση αρμονικής συμβιώσεως των ατόμων
3. Πιστεύουμε στην Ατομικά Αξία ως την αναγκαία προϋπόθεση αναπτύξεως της προσωπικότητας και ως το μέτρο της διακρίσεως των ατόμων 

4. Πιστεύουμε στην Κοινωνική Δικαιοσύνη ως θεμέλιο της κοινωνικής ενότητος.
5. Πιστεύουμε οτι η εξέλιξη της κοινωνίας δεν βασίζεται μόνον είς την εξέλιξη των μέσων παραγωγής και των σχέσεων των μέσων τούτων μεταξύ των,αλλά και είς την εξέλιξιν των ηθικοπνευματικών παραγόντων.

6. Πιστεύουμε οτι η Πολιτεία σκοπό έχει την προαγωγή του συνόλου και την κατεύθυνση της κοινωνικο-οικονομικής εξελίξεως κατά τρόπο εναρμονίζοντα πλήρως την ανάπτυξη της ατομικής και συνολικής προσωπικότητος της εποχής εξασφαλίζουσα την κοινονική και απρόσκοπτο προς τα εμπρός συνέχιση της κοινωνικής εξελίξεως.
7. Πιστεύουμε στην παιδεία ως την βάση διαπλάσεως του χαρακτήρος του ατόμου και της κοινωνίας.

8. Πιστεύουμε εις τον Κοινωνικόν χαρακτήρα της ιδιοκτησίας,παραδεχόμενοι την ατομινή ιδιοκτησία,εφ’όσον τούτο δεν αντίκειται προ το συμφέρον του συνόλου και μόνον υπέρ του προσωπικώς μοχθήσαντος για την δημιουργία του αντικειμένου της.
9. Πιστεύουμε οτι η παροχή εργασίας σε κάθε πολίτη εξασφαλίζουσα μια αξιοπρεπή και χωρίς στερήσεις συντήρηση αυτού και της οικογενείας του αποτελεί ιερά υποχρέωση της Πολιτείας και απαραβίαστο δικαίωμα του πολίτου.

10. Πιστεύουμε στην ανάγκη μιάς πραγματικής δικαίας και ειλικρινούς διεθνούς συνεργασίας επιβαλλομένης εκ της λόγω της προόδου της τεχνικής αλληλεξαρτήσεως των εθνών και ως τον μόνο τρόπο εξασφαλίσεως και κατοχυρώσεως διεθνούς ελευθερίας,κοιωνικής δικαιωσύνης και ειρήνης.
11. Πιστεύουμε στον Εθνισμό ως την πηγή κάθε πνευματικής ζωής και ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την δημιουργία μιάς υπερεθνικής κοινωνίας.

13. Πιστεύουμε ότι στους νέους όλου του κόσμου ανήκει το βάρος και η ευθύνη της δημιουργίας της αυριανής κοινωνίας της στηριζομένης επί των ανωτέρω διατυπωθεισών αρχών.
14. Πιστεύουμε στην ανάγκη της αυστηρής τιμωρίας των βαρβάρων κατακτητών και των Ελλήνων προδοτών ως ηθικό και δίκαιο αίτημα.

15. Πιστεύουμε στην ιεράν υποχρέωση αμέσου και συνεχούς ανακουφίσεως των αδελφών μας εκείνων που εθυσιάσθηκαν η υπέφεραν στον αγώνα της ελευθερίας.
16. Πιστεύουμε οτι πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια και να υποστούμε κάθε θυσία συνεχίζοντας τον πόλεμο μέχρι την στιγμή που θα θριαμβεύσει το δίκαιον.

 

 ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ