Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Παρελθούσης μιάς χρονιάς θυελλώδους και περιπετειώδους με αλλεπάλληλες ανακατατάξεις για τον λαό και την Πατρίδα μας, αναστοχάζεται κανείς τι πετύχαμε, σε τι υστερήσαμε, αλλά κυρίως αν σταθήκαμε στο ύψος των προκλήσεων μιάς εποχής που βαίνει όλο και βαθύτερα στο έρεβος των εσχάτων, κατά θεολογική-πνευματική έννοια. Μετά τη θεσμοθέτηση του γάμου και της υιοθεσίας παιδιών από ανωμάλους, την καθιέρωση του προσωπικού αριθμού και τη διασύνδεσή του με τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, την εδραίωση της ακρίβειας στην οικονομία, την πρόοδο των διαβουλεύσεων εκχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, την μεθόδευση της αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους στην Κύπρο και μια σειρά από εθνικές μειοδοσίες, οι οποίες εξετυλίχθησαν έμπροσθεν ημών καθ’ όλο το δύον 2024, δύο τινά συνάγει κανείς, αφ’ ενός ότι συρρικνώθηκαν άχρι εξαλείψεως τα περιθώρια για δικαιολογίες και δηλώσεις αγνοίας από τον μέσο νεοραγιά που αναζητεί αγωνιωδώς αφορμή να αποσείσει από πάνω του κάθε ευθύνη και αφ’ ετέρου ότι δεν είμαστε άξιοι καμμιάς κληρονομιάς, ιστορίας και προγονικής παρακαταθήκης, εφόσον δεν είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπιστούμε όσα ορίζουν την ταυτότητά μας και όσα προστατεύουν την ελευθερία μας.
Μοναδική παρηγοριά μας η αφύπνιση, κινητοποίηση και οργάνωση της νεολαίας στον εθνικό και κοινωνικό αγώνα των ιδεών, η ανάδυση μιάς γενεάς που επιλέγει το ακατόρθωτο, γιατί έχει πίστη στον Θεό, που συγκρούεται με το καθεστώς της προδοσίας, την πολιτική ορθότητα και τον σιωνισμό, γιατί ξέρει ότι μάχεται από την πλευρά του Νικητή, που αμφισβητεί με θάρρος τις συστημικές δυνάμεις εξουσίας, γιατί θέλγεται από την τιμή και την δόξα του μαρτυρίου. Αυτό το υψηλό ιδεώδες της θυσίας και της αυταπάρνησης ενσάρκωσε από την πρώτη στιγμή η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία-Ε.Ο.Ν., το αυθεντικά ορθόδοξο, αληθινά εθνικοπατριωτικό κίνημα νέων, το οποίο ο χαρισματικός γέροντάς μας από την Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης Παραποτάμου Σερρών, π. Δοσίθεος, αποκαλεί δικαίως «μαγιά της Πίστεως και της Πατρίδος μας» και που σήμερα αριθμεί εκατοντάδες νέους και νέες ανά την επικράτεια, οι οποίοι απαρνούμενοι το κοσμικό φρόνημα, τις μικρόψυχες ιδιοτελείς στοχεύσεις των συνομηλίκων τους και την τάση για συμβιβασμό και καλοπέραση, έχουν εγκαινιάσει ένα άλλο ήθος, μία ομολογιακή κουλτούρα, ένα πνεύμα συγκινητικά θυσιαστικό, το οποίο είχε δεκαετίες να εμφανιστεί στο δημόσιο βίο και άγει τον σύλλογό αυτόν να καταυγάζει ωσάν φωτεινός αστήρ μέσα στη μαυρίλα του εκσυγχρονισμού και την δυσωδία ενός εκφυλισμένου δυτικού τρόπου ζωής, ο οποίος υπαγορεύει την περιχαράκωση του κάθενός μας στη φρικτή εγωΐστική του γυάλα. Η Ε.Ο.Ν. αποτελεί τον πρώτο αμιγώς νεανικό φορέα που δίδαξε πως, για να έχει κανείς πολιτική δράση, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά ένταξη στον βόθρο της κομματοκρατίας και πως, για να ορίζεσαι ως Εθνικιστής, δεν σημαίνει ότι διακατέχεσαι από μισαλλόδοξη εμπάθεια ή ότι ταυτίζεσαι με νεοπαγανιστικά μορφώματα. Τα παιδιά της Ε.Ο.Ν. συνδυάζουν επιτυχώς τόσο την μαχητικότητα, την ορμή και τον δυναμισμό στον δρόμο της πάλης και τις πλατείες των διεκδικήσεων, των οποίων υπολείπονται οι άνευρες, άνοστες και χλιαρές νεολαίες των κομμάτων, όσο και την ειλικρινή προσήλωση στους πνευματικούς νόμους, με έλεγχο και έγκριση των δράσεων και θέσεων μας από τους εξομολόγους μας και τους γεροντάδες που μάς στηρίζουν, η οποία λείπει με τη σειρά της από τις εθνικοσοσιαλιστικές γκρούπες του περιθωρίου που φορούν ακόμα τη μάσκα της ψευδοπανδημίας, το φίμωτρο της καταπίεσης του φιλελεύθερου ολοκληρωτισμού. Ο νέος που έχει μάθει να σκύβει σε πετραχήλι, να ταπεινώνεται και να υπακούει στους κανόνες του πνευματικού του σ’ αντίθεση με τον νεανία της επάρσεως και των φιλοδοξιών γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα να πειθαρχεί στον αγώνα και τις απαιτήσεις του, γιατί έχει επίγνωση ότι η καριέρα και οι στόχοι του δεν μπορούν να μετρηθούν μπροστά στις αιώνιες ιδέες που μάς υπερβαίνουν, κι εκείνος ο νέος που έχει εκπαιδευτεί σε μάχες πεζοδρομίου έξω από το ασφαλές γήπεδο των κομματικών μηχανισμών σ’ αντίθεση με τους κοπρίτες της βολής και της προβολής έχει συνειδητοποιήσει την ανεκτίμητη υπεραξία του να είσαι πολιτικά και πνευματικά ελεύθερος, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις από κανένα.
Αγωνιστή δεν σε κάνουν ούτε το μπλουζάκι pitbull, οι ψεύτικοι τρόλ λογαριασμοί στο twitter με αγιογραφίες του Αδόλφου και η απρόσωπη συμμετοχή σε «πολιτικά» μνημόσυνα δολοφονηθέντων ούτε, όμως, και η προσπάθεια να μιμηθείς τους κοινοβουλευτικούς απατεώνες με κουστούμια και δράσεις με τα λεφτά του κρατικού κορβανά. Σε αγωνιστή σε τρέπει η απροϋπόθετη παράδοση στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, το βάδισμα στα ματωμένα ίχνη των ηρώων του Γένους, η διαρκής και ενεργή παρουσία στις κοινωνικές επάλξεις. Όπως, λοιπόν, το 2024 έτσι και το 2025 αναμένεται για την Ε.Ο.Ν. ένα ακόμα έτος ανόδου, ακμής και παραγωγικής προσφοράς στο Έθνος και τα ιδανικά μας. Κόντρα στους νέους που έχουν προτιμήσει τον εαυτό τους εμείς έχουμε συνείδηση ότι ενώπιον Θεού Παντοκράτορος εν τη Δευτέρα Παρουσία δεν θα κριθούμε μόνο για όσα κάναμε, αλλά και για όσα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν τα κάναμε. Στην Ε.Ο.Ν. εκπληρώνουμε την απόστολή μας να υπερασπιστούμε όλα εκείνα η έλλειψη προασπίσεως των οποίων θα στερήσει γενεές ολόκληρες από την αιώνια ζωή.
Ευλογημένη Αγωνιστική Χρονιά
συν Θεώ, πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων και δη
του προστάτου ημών Αγίου Μάρκου του Ευγενικού !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου