Του Κωνσταντίνου Γρίβα
Για όσους, λοιπόν, θέτουν στον πυρήνα της ελληνικής στρατηγικής την ενίσχυση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, προκύπτει μια πρωτοφανής ευκαιρία για ελληνοαμερικανική συνεργασία στον στρατιωτικό τομέα. Η συνεργασία αυτή μπορεί να ξεκινήσει από το θεμελιώδες επίπεδο της στρατιωτικής επιστήμης, όσον αφορά τη μελέτη και τις δυνατότητες εφαρμογής στην Ελλάδα των νέων δογμάτων του Αμερικανικού Στρατού, όπως είναι η Πολυχωρική Μάχη και τα Διαχωρικά Πυρά.
Εν συνεχεία, μπορεί να εξεταστεί, στο πλαίσιο των ανανεωμένων ελληνοαμερικανικών σχέσεων, πως σχετικά συστήματα κρούσης και οι περιφερειακές τους αρχιτεκτονικές συλλογής πληροφοριών, έρευνας, αναγνώρισης, επιτήρησης και πρόσκτησης στόχων (ISTAR), μπορούν να δημιουργήσουν ένα συμπαγές θαλασσοχερσαίο φράγμα στο Αιγαίο και να διαχωρίσουν απόλυτα και ολοκληρωτικά τη Μαύρη Θάλασσα από την Ανατολική Μεσόγειο, εγκλωβίζοντας τη Ρωσία.
Οι ικανότητες αυτές είναι συνεργατικές με τα νέα αεροσκάφη που θα αποκτήσει(;) η ελληνική Πολεμική Αεροπορία (και με τα γαλλικά Rafale και με τα αμερικανικά F-35). Συγκεκριμένα, χάρη στα πολύ ισχυρά ραντάρ και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και σύντηξης δεδομένων που διαθέτουν τα αεροσκάφη αυτά, μπορούν να αποτελέσουν τα αυτιά, τα μάτια και το συντονιστικό όργανο των χερσαία εδραζόμενων πυραυλικών αρχιτεκτονικών.
Οι πύραυλοι PrSM
Τα πέμπτης γενιάς μαχητικά, λόγω του τεράστιου κόστους απόκτησης και συντήρησης, εκ των πραγμάτων θα είναι λίγα στο ελληνικό οπλοστάσιο σε σχέση με τα παλαιότερης γενιάς. Αυτό σημαίνει και δυσκολία αναπλήρωσής τους σε περίπτωση απώλειας. Ως εκ τούτου δεν είναι σκόπιμο να λειτουργήσουν ως αυτόνομα μέσα, διεξάγοντας τον δικό τους πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου