Ήταν εκεί για να τον αποχαιρετήσουν γεμάτοι υπερηφάνεια μα κι’ ένα δάκρυ, οι στρατιώτες του «τα παιδιά του», όπως τ’ αποκαλούσε, μια και η μοίρα το έφερε να’ ναι αυτοί οι τελευταίοι υπερασπιστές του ηρωικού και συνάμα μαρτυρικού στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ, εκείνον τον θερμό μήνα Αύγουστο του 1974 στη Κύπρο.
Το φέρετρο σκεπασμένο με την γαλανόλευκη, με το σπαθί , με τα παράσημα, με το πηλίκιο της μεγάλης του στολής που την τίμησε σαν Έλληνας Αξιωματικός, Πολεμιστής και Άνθρωπος.
Γύρω του στάθηκαν βουβοί παραστάτες Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού και της ΕΛ. ΔΥ. Κ που ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν στο τελευταίο του ταξίδι εκπροσωπώντας την Ελληνική Πολιτεία αλλά και τον Ελληνικό Στρατό.
Εκεί γύρω του κι οι Έλληνες της Κύπρου για το ύστατο χαίρε ως ελάχιστο φόρο τιμής για τα όσα έκανε για την Ελληνική Κύπρο αφήνοντας στα ιερά χώματά της την ψυχή του και τα παλικάρια του.
Η εκκλησία της Παντοβασίλισσας στη Ραφήνα γέμισε με κόσμο, που πήγε να αποχαιρετήσει τον ηρωικό Ταξίαρχο, τον καλό και ευαίσθητο άνθρωπο, ένα Έλληνα του καθήκοντος που λείπει σήμερα από την Πατρίδα μας.
Όλοι μας συνοδεύσαμε την νεκρική πομπή υπό τους ήχους της στρατιωτικής μπάντας και του αγήματος προς την τελευταία του κατοικία εκεί στη Ραφήνα, κοντά στο λιμάνι για να’ χει αγνάντιο τη γαλάζια θάλασσα, το Αιγαίο Πέλαγος.
Οι σφαίρες του στρατιωτικού αγήματος έσκισαν τον δυνατό αέρα που φυσούσε ξεπροβοδώντας έτσι τον ηρωικό μαχητή, έναν από τους τελευταίους πολεμιστές του Έθνους.
Καλό Ταξίδι Ταξίαρχε δεν θα ξεχάσουμε.
ΣΠΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου