Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

Ο ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 2001

Του Β. Λαγού και Θ. Μαλκίδη

1.Η Γενοκτονία  που αμφισβητείται.....

Aφορ­μή για το κεί­με­νο αυτό υ­πήρξαν κεί­με­να που δη­μο­σιεύ­θη­καν στον Α­θη­να­ϊ­κό και Πε­ρι­φε­ρεια­κό Τύ­πο για το αν χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ως γε­νο­κτο­νί­α ο α­φα­νι­σμός του ελ­λη­νι­σμού της Α­να­το­λής. Με­ρι­κά δη­μο­σιεύ­μα­τα μά­λι­στα ε­πι­κα­λού­νται τις α­πο­φά­σεις του Ο.Η.Ε. για το πώς ο­ρί­ζε­ται η έν­νοια Γε­νο­κτο­νί­α (διε­θνής ό­ρος η ελ­λη­νο­λα­τι­νι­κή λέ­ξη Genocide).
 Αν και οι α­πο­φά­σεις του Ο.Η.Ε. εί­ναι γνω­στό ό­τι α­πο­τε­λούν προ­ϊ­όν των κά­θε φο­ρά πο­λι­τι­κών συ­σχε­τι­σμών, ί­σως εί­ναι α­να­γκαί­ο να μνη­μο­νεύ­σου­με τί ο­ρί­ζε­ται ως γε­νο­κτο­νί­α στη σύμ­βα­ση του Ο.Η.Ε. της 9ης Δε­κεμ­βρί­ου 1948:
«Ως Γε­νο­κτο­νί­α νο­εί­ται οια­δή­πο­τε εκ των κα­τω­τέ­ρω πρά­ξε­ων ε­νερ­γου­μέ­νων με την πρό­θε­σιν ο­λι­κής ή με­ρι­κής κα­τα­στρο­φής ο­μά­δος ε­θνι­κής, ε­θνο­λο­γι­κής, φυ­λε­τι­κής ή θρη­σκευ­τι­κής, ως τοιαύ­της:
α) Φό­νος των με­λών της ο­μά­δος
β) Σο­βα­ρά βλά­βη της σω­μα­τι­κής ή δια­νο­η­τι­κής α­κε­ραιό­τη­τος των με­λών της ο­μά­δος
γ) Εκ προ­θέ­σε­ως υ­πο­βο­λή της ο­μά­δος εις συν­θή­κας δια­βιώ­σε­ως δυ­να­μέ­νας να ε­πι­φέ­ρω­σι την πλή­ρη ή την με­ρι­κήν σω­μα­τι­κήν κα­τα­στρο­φήν αυ­τής.
δ) Μέ­τρα α­πο­βλέ­πο­ντα εις την πα­ρε­μπό­δι­σιν των γεν­νή­σε­ων εις τους κόλ­πους ω­ρι­σμέ­νης ο­μά­δος.
ε) Α­να­γκα­στι­κή με­τα­φο­ρά παί­δων μί­ας ο­μά­δος εις ε­τέ­ραν ο­μά­δα”.

2. Στηρίζοντας τον Κεμαλικό φασισμό

Υ­πάρ­χουν πο­λλά πα­ρα­δείγ­μα­τα α­πό το πα­ρελ­θόν που α­πο­δει­κνύ­ουν ότι η ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, στις διά­φο­ρες εκ­δο­χές της, δέ­σμια των συμ­φε­ρό­ντων, των οι­κο­νο­μι­κών συ­ναλ­λα­γών, που εί­χε η Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση και η Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνής με διά­φο­ρα κα­θε­στώ­τα, αν δεν τα υπε­ρα­σπί­στηκε, τουλάχιστον τα ανέχτηκε.
Έ­τσι λοι­πόν στις αρ­χές της δε­κα­ε­τί­ας του ’80, λό­γω της με­γά­λης ει­σα­γω­γής κρε­ά­των που εί­χε α­πο την Αρ­γε­ντι­νή η Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση, το Κ.Κ.Ε. μας “ε­νη­μέ­ρω­νε” ότι η χού­ντα του Βι­ντέ­λα εί­χε “κε­ντρώ­ο και προ­ο­δευ­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα”. Το Κ.Κ.Ε. ε­σω­τε­ρι­κού, η άλ­λη εκ­δο­χή της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς, ε­πί γραμ­μα­τεί­ας Λε­ω­νί­δα Κύρ­κου, μας εκ­θεί­α­ζε το κα­θε­στώς Τσα­ου­σέ­σκου στη Ρου­μα­νί­α, λό­γω της οι­κο­νο­μι­κής βο­ή­θειας που λάμ­βα­νε α­πό το “α­δερ­φό” κόμ­μα. Ταυ­τό­χρο­να η κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑ­ΣΟΚ εί­χε α­γα­στή συ­νερ­γα­σί­α με το κα­θε­στώς Για­ρου­ζέλ­σκι στην Πο­λω­νί­α θέ­λο­ντας να κά­νει ε­ξα­γω­γή πορ­το­κα­λιών στη χώ­ρα αυ­τή.
 Αν ό­μως τα προ­α­να­φε­ρό­με­να κα­θε­στώ­τα έ­χουν κα­ταρ­ρεύ­σει, υ­πάρ­χει α­κό­μα έ­να κα­θε­στώς βα­θιά ρα­τσι­στι­κό, αυ­τό της Τουρ­κί­ας, που ως κρα­τι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α έ­χει τον κε­μα­λι­σμό, δη­λα­δή τον ρα­τσι­σμό, τον φα­σι­σμό. Η ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, δέ­σμια των γε­ω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων της πά­λαι πο­τέ Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης, κα­τά­ντη­σε τε­λι­κά να εί­ναι “κε­μα­λι­κή α­ρι­στε­ρά”. Το φά­ντα­σμα της συμ­φω­νί­ας Κε­μάλ Α­τα­τούρ­κ-Μπολ­σε­βί­κων πλα­νά­ται α­κό­μα και σή­με­ρα πά­νω α­πό την Ελ­λά­δα με α­πο­τέ­λε­σμα η Ελ­λη­νι­κή, ή για την α­κρί­βεια, η Α­θη­να­ϊ­κή κε­μα­λι­κή α­ρι­στε­ρά, να στη­ρί­ζει με κά­θε τρό­πο την α­κε­ραιό­τη­τα του κε­μα­λι­κού ρα­τσι­σμού. “Εί­ναι στο κρά­τος, στα Υ­πουρ­γεί­α, στα κόμ­μα­τα, σε α­δια­φα­νείς μη­χα­νι­σμούς, πολ­λές φο­ρές α­πό βλα­κεί­α…. Ο κε­μα­λι­σμός, ό­πως και ο νε­ο­κε­μα­λι­σμός, εί­ναι ρα­τσι­σμός και έ­τσι πρέ­πει αυ­τοί οι φι­λο­κε­μα­λι­στές-φι­λο­ρα­τσι­στές να α­ντι­με­τω­πί­ζο­νται. Εί­ναι οι α­διά­ντρο­ποι υ­πε­ρα­σπι­στές του κε­μα­λι­κού αυ­γού του φι­διού που πα­ρα­μόρ­φω­σε και πα­ρα­μορ­φώ­νει τους λα­ούς και την ι­στο­ρι­κή πε­ριο­χή της Α­να­το­λί­ας”.(1)

Και για ό­σους αμ­φι­σβη­τούν τα πα­ρα­πά­νω, ας γί­νουν με­ρι­κές α­να­φο­ρές σε κεί­με­να του πα­ρελ­θό­ντος που ερ­μη­νεύ­ουν τη στά­ση της Ελ­λη­νι­κής Α­ρι­στε­ράς. Ο Μου­στα­φά Κε­μάλ, σε ε­πι­στο­λή του στον  πρω­τερ­γά­τη του κι­νή­μα­τος, Κια­ζήμ Κα­ρα­μπε­κίρ στις 22 Ιου­νί­ου 1919, α­να­φέ­ρει με­τα­ξύ άλ­λων:
“Σε πε­ρί­πτω­ση που οι μπολ­σε­βί­κοι ε­πι­δεί­ξουν δρα­στη­ριό­τη­τα και α­σκή­σουν ε­πιρ­ρο­ή, θα πρέ­πει προ­σπα­θώ­ντας να φα­νού­με ου­δέ­τε­ροι να ε­ξα­να­γκά­σου­με τις δυ­νά­μεις των συμ­μά­χων να α­πο­μα­κρυν­θούν α­πό τη χώ­ρα μας και σε ε­νά­ντια πε­ρί­πτω­ση εί­ναι φρό­νι­μο να ι­σχυ­ρι­στού­με πως θα γί­νουν αι­τί­α η πα­τρί­δα μας να πα­ρα­μεί­νει κά­τω α­πό την κα­το­χή των Μπολ­σε­βί­κων και πως θα πρά­ξου­με α­νά­λο­γα (...). Από την άλ­λη πλευ­ρά, μην α­να­μέ­νο­ντας να έλ­θει αρ­χι­κή πρό­τα­ση α­πό τους Σο­βιε­τι­κούς, εί­ναι πο­λύ σκό­πι­μο να α­πο­στεί­λου­με με­ρι­κά χρή­σι­μα ά­το­μα α­πό ε­κεί­νη την πε­ριο­χή (α­να­το­λι­κή Μι­κρά Α­σί­α) με μυ­στι­κή α­πο­στο­λή και να αρ­χί­σου­με α­μέ­σως δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Έ­τσι δεν θα πα­ρα­στεί α­νά­γκη να έλ­θουν στη χώ­ρα μας Μπολ­σε­βί­κοι πολ­λοί σε α­ριθ­μό και δύ­να­μη(…). Στη συ­νέ­χεια, μό­λις συ­νεν­νο­η­θού­με, θα εί­ναι πο­λύ φρό­νι­μο να τους κρα­τή­σου­με στα σύ­νο­ρα και να τους χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με ως ό­πλο για την α­πο­μά­κρυν­ση των Συμ­μά­χων από τη χώ­ρα”.(2)

Το συ­νέ­δριο της Σε­βά­στειας, η κα­θο­ρι­στι­κή συ­νά­ντη­ση για τον κε­μα­λι­κό α­γώ­να, συ­ζη­τά α­κό­μα και την α­νά­θε­ση ε­ντο­λής κη­δε­μο­νί­ας α­πό τις Η­ΠΑ και τη Με­γά­λη Βρε­τα­νί­α, δεν α­να­φέ­ρε­ται που­θε­νά η α­ντί­θε­ση στις με­γά­λες δυ­νά­μεις,  αλλά μό­νο η α­ντί­θε­ση στη Ρω­μιο­σύ­νη και τον Αρ­με­νι­σμό, ε­νώ η Ο­κτω­βρια­νή Ε­πα­νά­στα­ση έρ­χε­ται ως θε­ϊ­κό δώ­ρο. Ο ε­θνι­κι­στής δια­νο­ού­με­νος Χα­μντουλ­λάχ Σουπ­χή, α­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: “Ο με­γά­λος προ­φή­της μας λέ­γει πως θα ε­ξα­σφα­λί­σουν και θα ε­νι­σχύ­σουν τη θρη­σκεί­α ο­ρι­σμέ­να ά­το­μα που δεν θα α­νή­κουν σ’αυ­τήν. Ι­δού ο Αλ­λάχ μας α­πο­στέλ­λει αυ­τή τη δύ­να­μη. Ό­σο ε­μείς προ­σεγ­γί­ζου­με τους Μπολ­σε­βί­κους, τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο πλη­σιά­ζου­με το Σε­ριάτ” (Ιε­ρό νό­μο) (3).

Ο Σα­ρή Χου­σε­ϊ­νο­γλου Αχ­μέτ Μπέ­η, πα­ρά­γο­ντας του Α­ϊ­δι­νί­ου, σε γράμ­μα του στο κε­μα­λι­κό δη­μο­σιο­γρά­φο Γιου­νούς Ντα­ντή που οι­κειο­ποι­ή­θη­κε πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α Αρ­μέ­νιων και Ελ­λή­νων για να στή­σει την ε­φη­με­ρί­δα Τζουχ­μου­ριέτ, (4) θα ε­πι­ση­μά­νει “προ­κει­μέ­νου να εκ­διω­χθεί ο Έλ­λη­νας, μο­λο­νό­τι δεν πι­στεύ­ω κατά συ­νεί­δη­ση στον μπολ­σε­βι­κι­σμό, δέ­χο­μαι πρό­θυ­μα να κυ­ριαρ­χή­σει στη χώ­ρα μας και ας μη μεί­νει τί­πο­τα α­πό ό­λο το βιός μας και την πε­ριου­σί­α μας”.(5)
 Για το Κε­μα­λι­κό κί­νη­μα, η Κο­μι­ντέρ­ν εί­χε το­νί­σει πως “υ­πο­στη­ρί­ζε­ται το τουρ­κι­κό ε­θνι­κό κί­νη­μα στο μέ­τρο που α­ντι­τί­θε­ται στον ι­μπε­ρια­λι­σμό της Ευ­ρώ­πης, συ­νε­πώς ό­σο έ­χει ε­πα­να­στα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Α­ντί­θε­τα, τη στιγ­μή που το κί­νη­μα αυ­τό θα αρ­χί­σει να κα­τα­κτά ξέ­νους λα­ούς και αν τους θέ­τει κά­τω α­πό τον έ­λεγ­χό του, δη­λα­δή ό­ταν η Τουρ­κί­α δεν αρ­κε­στεί στην κυ­ριαρ­χί­α της πά­νω στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη και τα Στε­νά και α­πο­πει­ρα­θεί να κα­τα­λά­βει τη Θρά­κη θα της α­ντι­στα­θεί σθε­να­ρά το κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα”. (6)
 Ου­σια­στι­κά ο κε­μα­λι­κός α­γώ­νας διε­ξά­χθη­κε με σο­βιε­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση και με πο­λε­μι­κό υ­λι­κό που προ­μή­θευ­σαν οι Σο­βιε­τι­κοί κα­τά κύ­ριο λό­γο.(7)

Συνολικά η σοβιετική βοήθεια προς την κεμαλική Τουρκία από τον Αύγουστο του 1920 έως το Μάιο του 1922 ήταν 11 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και 100.000 χρυσές οσμα­νι­κές λίρες. Συ­γκρι­τι­κά, ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός για το 1920 της κυ­βέρ­νη­σης της Άγκυ­ρας α­νερ­χό­ταν σε 63.018.354 τουρ­κι­κές λί­ρες και του 1921 σε 79.160.058, και στην ε­θνι­κή ά­­μυ­να εί­χαν α­φιε­ρω­θεί για το 1920, 27.576.039 ε­νώ για το 1921 εί­ναι 54.160.058 τουρ­κι­κές λί­ρες, δη­λα­δή η σο­βιε­τι­κή βο­ή­θεια ή­ταν με­γα­λύ­τε­ρη α­πό το σύ­νο­λο του ετήσιου προ­ϋπο­λογισμού της Τουρκίας και το σύ­νο­λο των πο­λε­μι­κών δα­πα­νών δύ­ο χρό­­νων. (8)

Η προ­σέγ­γι­ση των κε­μα­λι­κών με τους Σο­βιε­τι­κούς -που άλ­λω­στε δεν ή­ταν πα­ρά μια ευ­και­ρια­κή στά­ση του τουρ­κι­κού πα­ρά­γο­ντα για την εκ­δί­ω­ξη των Ελ­λή­νων και των λοι­πών χρι­στι­νικών ε­θνο­τή­των, “δεν υ­πάρ­χει α­ντί­στα­ση κα­τέ­να­ντι των ι­σχυ­ρών ι­μπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, μό­νο κα­τέ­να­ντι των Ρω­μιών και των Αρ­με­νί­ων”, γρά­φει η Χα­λι­ντιέ Ε­ντίπ Α­ντι­βάρ, (9)- χα­λα­ρώ­νει, μό­λις ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται η υ­πο­στή­ρι­ξη των δυ­τι­κών δυ­νά­με­ων. Ο κε­μα­λι­σμός εί­χε πε­τύ­χει τους κύ­ριους σκο­πούς του.

3. Η ένοχη σιωπή 

Η πα­ρα­δο­σια­κή ελ­λη­νι­κή α­ρι­στε­ρά, α­πό τη στιγ­μή που οι Μπολ­σε­βί­κοι στή­ρι­ξαν και α­να­γνώ­ρι­σαν με βά­ση τα προ­α­να­φε­ρό­με­να στοι­χεί­α το κε­μα­λι­κό κί­νη­μα, αυ­τό­μα­τα το θε­ώ­ρη­σε α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό, α­ντια­ποι­κιο­κρα­τι­κό, μη α­πο­δε­χό­με­νη το ρα­τσι­στι­κό του χα­ρα­κτή­ρα προς τις άλ­λες ε­θνό­τη­τες. Α­γνό­η­σε τη γε­νο­κτο­νί­α του λα­ού της Α­να­το­λής, α­πό την Ιω­νί­α μέ­χρι την Καπ­πα­δο­κί­α, και α­πό τον Πό­ντο μέ­χρι τη Θρά­κη και πα­ρέ­μει­νε ε­χθρι­κή σ’ αυ­τά τα ζη­τή­μα­τα. Και την πε­ρί­ο­δο του α­φα­νι­σμού του Ελ­λη­νι­σμού της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης, Ίμ­βρου και Τε­νέ­δου, ή σιω­πού­σαν ή νου­θε­τού­σαν υ­πο­κρι­τι­κά. Α­κό­μα και την η­μέ­ρα κα­θιέ­ρω­σης της η­μέ­ρας μνή­μης για την Γε­νο­κτο­νί­α, αυ­τή η πα­ρα­δο­σια­κή α­ρι­στε­ρά, δεν έ­δω­σε την α­παι­τού­με­νη σο­βα­ρό­τη­τα ψη­φί­ζο­ντας πα­ρών. Ε­ξαί­ρε­ση σ’αυ­τήν τη στά­ση ό­λα αυ­τά τα χρό­νια υ­πήρ­ξε ο Πασ­σα­λί­δης και ο Η­λιού, οι ο­ποί­οι έ­δω­σαν μα­θή­μα­τα μέ­σα στο Κοι­νο­βού­λιο, τό­σο για τα ζη­τή­μα­τα του Ελ­λη­νι­σμού της Α­να­το­λής ό­σο και για το ζή­τη­μα της Κύ­πρου, με­τά τις συμ­φω­νί­ες Ζυ­ρί­χης και Λον­δί­νου.

Α­πό την άλ­λη, στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του 1970, ο χώ­ρος που ο­νο­μά­στη­κε ΠΑ­ΣΟΚ δεν κα­τόρ­θω­σε να α­παλ­λα­γεί, ε­κτός ε­λα­χί­στων ε­ξαι­ρέ­σε­ων, α­πό τις α­γκυ­λώ­σεις της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς και ε­γκλω­βί­στη­κε στο προ­α­να­φε­ρό­με­νο δόγ­μα για τον κε­μα­λι­σμό. Αυ­τό ή­ταν α­να­με­νό­με­νο μιας και τα πιο πολ­λά στε­λέ­χη του δια­παι­δα­γω­γή­θη­καν με βι­βλιο­γρα­φί­α της πα­ρα­δο­σια­κής α­ρι­στε­ράς. Με το πέ­ρα­σμα του χρό­νου και τις αλ­λα­γές στο ε­σω­τε­ρι­κό του, ο κε­μα­λι­σμός ε­δραιώ­θη­κε στη συ­νεί­δη­ση του πρώ­ην σο­σια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Α­πόρ­ροια της με­τάλ­λα­ξης που υ­πήρ­ξε ή­ταν οι δι­με­ρείς συμ­φω­νί­ες (Μα­δρί­τη), τα Ί­μια, οι S-300 με α­πο­κο­ρύ­φω­μα την κα­τά­θε­ση στε­φα­νιού α­πο τον Υ­πουρ­γό Ε­ξω­τε­ρι­κών της Ελ­λά­δος, στο μαυ­σω­λεί­ο του Κε­μάλ, στην Ά­γκυ­ρα.

4. Η κατάρρευση του Κεμαλισμού

Ο κε­μα­λι­σμός ως κρα­τι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α (έ­να έ­θνος, μια θρη­σκεί­α, μια γλώσ­σα), κυ­ρί­αρ­χη μέ­χρι σή­με­ρα στην γει­το­νι­κή χώ­ρα και χρη­σι­μο­ποιού­με­νη στο δυ­τι­κό κό­σμο, φαί­νε­ται ο­τι ί­σως πνέ­ει τα λοί­σθια. Κά­ποιοι ό­μως φρο­ντί­ζουν να του κά­νουν ε­νέ­σεις μορ­φί­νης για να συ­ντη­ρή­σουν αυ­τό το καρ­κί­νω­μα. Σε ό­λους αυ­τούς τους νε­ο­ε­θνι­κό­φρο­νες του ψευ­το­εκ­συγ­χρο­νι­σμού, που εί­τε α­πο α­φέ­λεια εί­τε α­πο άλ­λα κί­νη­τρα, δεν α­ντι­λαμ­βά­νο­νται και δεν ερ­μη­νεύ­ουν σω­στά τα γε­γο­νό­τα, πρέ­πει να α­ντι­στα­θού­με. Τα ε­κα­τομ­μύ­ρια θύ­μα­τα του κε­μα­λι­κού ρα­τσι­σμού αυ­τό μας ε­πι­τάσ­σουν.




 Πα­ρα­πο­μπές
 1. Μι­χά­λης Χα­ρα­λα­μπί­δης, Α­γώ­νας σε δυο μέ­τω­πα, εκ­δό­σεις Γόρ­διος, 2001.

2. Karabekir Kazim, Istiklal Harbimiz, Is­tan­bul 1959, σελ.58.

3. Gologlu Mahmut, Ucuncu Mesru­tiyet 1920, Ankara 1971 σελ. 45.

4. Σαρ­ρής Νε­ο­κλής, “Θε­σμι­κή πλαι­σί­ω­ση των μειο­νο­τή­των με βά­ση τη συν­θή­κη της Λω­ζά­νης”, στο Οι πα­ρα­βιά­σεις της συν­θή­κης της Λω­ζά­νης, Κο­μο­τη­νή 1993 σελ. 55-66.

5. Avciologlu Dogan, Milli Kurtulys Tarihi, Istanbul 1974 σελ. 164.

6. Kabakciyef H, Balkanlada Durum 1923, σελ. 25-26.

7. Υerasimos Stefanos, Turk-Sovyet illiskileri Ekim Devriminden Milli Mucadeleye. Istanbul 1979, σελ. 629, και Armaoglu Fahir Siyasi Tarih 1789-1960 Ankara, σελ. 635.

8. Σαρ­ρής Νε­ο­κλής, Ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή και πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις στην πρώ­τη τουρ­κι­κή Δη­μο­κρα­τί­α, Α­θή­να 1992 σελ. 33.

9. Adivar Halide Edip, Turkun atesle imtihani, Istanbul 1962 σελ. 144-145.


Θ.ΜΑΛΚΙΔΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

http://4.bp.blogspot.com/_NuhZMDR5O28/S_qK4rCNqWI/AAAAAAAAATQ/FgeBEEMBpt0/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters