Του Γιώργου Σταφυλά
Τέτοιες μέρες του Αυγούστου θυμόμαστε κάθε χρόνο το πάρσιμο της Σμύρνης. Θυμόμαστε τη φωτιά εκείνη που στοίχειωνε την παιδική μας φαντασία από τις φωτογραφίες στα βιβλία της Ιστορίας, θυμόμαστε όσα διαβάσαμε για τον προδομένο μας στρατό που πολεμούσε δέκα σχεδόν χρόνια συνεχώς σε όλα τα μέτωπα . Θυμόμαστε τη φιγούρα του Χρυσόστομου Σμύρνης, τις μανάδες που έτρεχαν να σωθούν με τα μωρά στην αγκαλιά, τα αποκεφαλισμένα πτώματα. Θυμόμαστε, θυμόμαστε, θυμόμαστε...
Σε πείσμα όλων αυτών που στο όνομα μιας ανιστόρητης "φιλίας" θέλουν να μας επιβάλουν τη λήθη, σε πείσμα όσων θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ιστορία μας και αν γίνεται, να αλλάξουμε και ταυτότητα ακόμα, σε πείσμα όλων αυτών, εμείς θυμόμαστε! Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα έργα και τις ημέρες του Τούρκου και θα τα διηγιόμαστε πάντα στα παιδιά μας.
Οι Τούρκοι, αυτός ο λαός ή μάλλον, η ορδή ληστών που ξεκίνησε από τις ασιατικές στέπες για να φτάσει μέχρι τα άγια χώματα της Ιωνίας και μέχρι την Πόλη και, οποίο θράσος, μέχρι να χτυπήσει και την καρδιά της Ευρώπης! Ποιο σπουδαίο "έργο" έχουν να παρουσιάσουν οι Τούρκοι στο διάβα των αιώνων, ας μας απαντήσουν η Ρεπούση, η Δραγώνα και ο Βερέμης και όλοι αυτοί οι απάτριδες με τις αμφισβητούμενες σπουδές και τους τίτλους (βλ. Δραγώνα).
Η Ιστορία διδάσκει ένα: το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν οι Τούρκοι, είναι κομμένα κεφάλια! Αυτή είναι η συμβολή τους στον πολιτισμό της ανθρωπότητας: κομμένα κεφάλια και δολοφονίες απίστευτης αγριότητας, όπως αυτή που επιφύλαξαν στον Χρυσόστομο Σμύρνης.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορική αλήθεια και όχι η εξωραϊσμένη και παραχαραγμένη "ιστορία" τύπου Ρεπούση, που αποσκοπεί στη δημιουργία προβάτων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οι Τούρκοι, είναι μια μογγολική ορδή που πιεζόμενη από άλλες μογγολικές ορδές αναζήτησε χώρες στα δυτικά και συναντήθηκε με το Βυζάντιο στο Μάντζικερτ.
Στην καταραμένη μάχη που επακολούθησε, ο γενναίος στρατηγός Ρωμανός Διογένης προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε. Η ήττα στο Μάντζικερτ δεν σήμαινε πολλά για την βυθισμένη στις απολαύσεις βυζαντινή αριστοκρατία. Σήμαινε όμως πολλά για την ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
Από τη στιγμή εκείνη οι Τούρκοι εγκαταστάθηκαν στην Μικρά Ασία και σε λιγότερο από έναν αιώνα, ήταν κυρίαρχοι. Με το βίαιο εξισλαμισμό ή και με τις παροχές και τις υποσχέσεις στους ντόπιους και χαλαρής εθνικής συνείδησης πληθυσμούς, η μικρή ορδή έγινε κράτος και έφτασε μέχρι τα τείχη της Βιέννης δυο φορές.
Ευτυχώς για τον πολιτισμό και την ανθρωπότητα, ο βάρβαρος εχθρός αναχαιτίστηκε και τις δύο φορές, αλλιώς, καμιά αναγέννηση και κανένας διαφωτισμός δεν θα είχαν λάβει χώρα! Από όπου πέρασε αυτή η ορδή των υπανθρώπων, άφησε πίσω της μόνο στάχτη και κεφάλια κομμένα. Όλοι εκείνοι οι "ευαίσθητοι" περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σοκάρονται μ' αυτές τις εκφράσεις, ας δουν και ας ξαναδούν τις φωτογραφίες με τα ανασκολοπισμένα πτώματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, τα αποκεφαλισμένα πτώματα με τις κομμένες μύτες και τα κομμένα αυτιά.
Ας διαβάσουν ξανά τα βιβλία του Ηλία Βενέζη, τα οποία συνίστανται ανεπιφύλακτα στην περίπτωσή τους! Για όσους από εμάς θέλουμε επαξίως να λεγόμαστε Έλληνες: επιβάλλεται να θυμόμαστε τις χαμένες πατρίδες. Επιβάλλεται να θυμόμαστε την Πόλη και την Μικρά Ασία, επιβάλλεται να θυμόμαστε τον Πόντο και την Κύπρο μας. Ας γνωρίζουν, δε, οι εχθροί, εξωτερικοί και εσωτερικοί, πως "πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι''.
Ο Ελληνισμός υπέστη ένα συντριπτικό χτύπημα με την Μικρασιατική Καταστροφή. Όμως, μέσα σε δεκαοχτώ χρόνια, ανέκαμψε και παρέταξε έναν αξιόμαχο στρατό, αντάξιο της πολεμικής αρετής των προγόνων μας, ένα στρατό νικητή στα βουνά της Πίνδου. Από τη σημερινή δίνη στην οποία έχει το έθνος περιέλθει, καραδοκούν πάλι οι εχθροί να αρπάξουν την ευκαιρία. Δεν θα χαρούν για πολύ... Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου