Τα κράτη, οι κυβερνήσεις, οι αρμόδιες αρχές, οι τοπικοί φορείς έχουν ρόλους και ευθύνες για την ασφάλεια των πολιτών τους.
Να σχεδιάζουν μεθοδικά την αντιμετώπιση κάθε ακραίου καιρικού φαινομένου, αξιοποιώντας σωστά το εξειδικευμένο προσωπικό, τη σύγχρονη τεχνολογία και δημιουργώντας τις απαιτούμενες υποδομές. Να οργανώνονται προληπτικά για να προλαμβάνονται στο μέτρο του δυνατού και να περιορίζονται οι συνέπειες πυρκαγιών, πλημμυρών και σεισμών.
Να καταπολεμούν έγκαιρα και αποφασιστικά τις παρανομίες στα δάση, στην πολεοδομία, στο φυσικό περιβάλλον. Να ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων, χωρίς καιροσκοπικές αποφάσεις και πολιτικές σκοπιμότητες. Να έχουν συγκροτημένη στρατηγική για την προστασία των κατοίκων, των ζώων, των περιουσιών, των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας από κάθε φυσικό φαινόμενο, κάθε μορφής τρομοκρατίας και εχθρικής ενέργειας σε βάρος της χώρας. Γι’ αυτό εκλέγονται, γι’ αυτό διορίζονται, γι’ αυτό πληρώνονται. Να επιτελούν συγκεκριμένο έργο με ευθύνη, συνέπεια, ανιδιοτέλεια, αρετή, πειθαρχία, δικαιοσύνη και αγάπη απέναντι στον κόσμο και την πατρίδα.
Πόσα καλοκαίρια να κρατάει αυτό το κακό με τις πυρκαγιές;
Πόση στάχτη στη γη και στον ουρανό της Ελλάδας κάθε χρόνο; Και πάντα οι ίδιες συζητήσεις, οι ίδιες αντιδράσεις, η ίδια επιχειρηματολογία από την εκάστοτε κυβέρνηση και την εκάστοτε αντιπολίτευση:
- Οι αντιπυρηνικές ζώνες που ήταν ανύπαρκτες.
- Η αντίδραση των υπηρεσιών και οι εκκενώσεις των κατοικημένων περιοχών που καθυστέρησαν.
- Τα οργανωμένα σχέδια καθοδήγησης των πολιτών που φαίνεται ότι δεν υπήρχαν ή δεν εφαρμόστηκαν και μάλλον ποτέ δεν διεξήχθη κάποια άσκηση για τέτοιου είδους φαινόμενα.
- Οι πιθανοί εμπρηστές -ντόπιοι ή ξένοι- με ποικίλα συμφέροντα που ποτέ δεν συλλαμβάνονται. Τα μέτρα που δεν εφαρμόζονται και οι «χλιαρές παρεμβάσεις» της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
- Οι ελλείψεις σε κρατικό και περιφερειακό επίπεδο, οι οικονομικές περικοπές σε ζωτικές υπηρεσίες, οι διαχρονικές και οι σημερινές ευθύνες των υπεύθυνων ή των ανεύθυνων.
Εκείνο το 13χρονο κορίτσι, που έπεσε φλεγόμενο στον γκρεμό με την ελπίδα να γλιτώσει από τη μανία της φωτιάς, χάνοντας τη ζωή του πάνω στα βράχια, είναι το πρόσωπο του πένθους όλου του Ελληνισμού. Έπεσε καιγόμενο ανάμεσα σε δυο θανάτους για να λυτρωθεί. Η κραυγή του ας γίνει μια μόνιμη φωνή οργής για τους ανύπαρκτους σχεδιασμούς που οδηγούν σε εθνικές συμφορές.
mignatiou
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου