Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΣΤΙΣ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821 - 204 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Του Γεωργίου Διον. Κουρκούτα

Φιλόλογου-Συγγραφέως

Το κλίμα στην Ηλεία από τις πρώτες ημέρες της έναρξης του Αγώνα 

Μετά την κήρυξη της Επαναστάσεως στις πόλεις και τα χωριά της Ηλείας στα τέλη Μαρτίου του 1821 ακολουθεί η πολιορκία του Χλεμουτσίου. Η επιχείρηση αυτή αποτυγχάνει λόγω επεμβάσεως των Τουρκαλβανών του Λάλα και του τραυματισμού στο χέρι του Οπλαρχηγού του Πύργου Χαραλάμπους Βιλαέτη.  Αυτό το γεγονός έδειξε  ότι ο κίνδυνος εναντίον των Ηλείων Επαναστατών, λόγω της παρουσίας και της δράσεως των Τουρκαλβανών του Λάλα, είναι υπαρκτός. Ο Πύργος θα δεχθεί την πρώτη μεγάλη επίθεση των Τουρκαλβανών στις 3 Απριλίου 1821.

Στις 2 Απριλίου, Σάββατο του Λαζάρου, οι Τουρκαλβανοί του Λάλα, μετά την επιτυχία τους στο Χλεμούτσι, θα πολιορκήσουν τον Πύργο. Έχοντας φθάσει λίγο έξω από τον Πύργο, σε απόσταση 3-4 χιλιομέτρων από την πόλη, οι 1200 Λαλαίοι Τουρκαλβανοί έστειλαν έγγραφο (¨μπουγιουρντί¨) στους Πυργίους. Με αυτό τούς ζητούσαν να προσκυνήσουν, να υποταχθούν δηλαδή στην εξουσία του Σουλτάνου (καθώς αυτοί ήσαν οι στρατιωτικοί του εκπρόσωποι στην Ηλεία). Η στρατιωτική αυτοπεποίθηση των Λαλαίων ήταν αυτό το στοιχείο πού τούς έδινε την αίσθηση υπεροχής έναντι των ως τότε ραγιάδων του Σουλτάνου. Μίας υπεροχής πού άγγιζε τα όρια της αλαζονείας.

Όπως αναφέρει ο Κων. Κυριακόπουλος στο βιβλίο του για την Ηλεία του 1821, οι Πύργιοι οπλαρχηγοί τούς αποκρίθηκαν ότι όχι μόνον δεν προσκυνούν και θα αντισταθούν κτυπώντας τους, αλλά αντιθέτως περιμένουν από τούς Λαλαίους νά προσκυνήσουν αυτοί τούς Έλληνες! Πρόκειται για μία περήφανη αληθινά απάντηση, μία απάντηση πού μας εντυπωσιάζει για την αποφασιστικότητα των Ελλήνων Επαναστατών πού δεν φοβήθηκαν μία τόσο μεγάλη πολεμική δύναμη, όπως οι Λαλαίοι.

Η επίθεση των Λαλαίων και η ηρωική άμυνα των Ελλήνων στον Πύργο

Οι Λαλαίοι διαιρεμένοι σε τρεις σχηματισμούς και από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις επετέθησαν στις 3 Απριλίου κατά του Πύργου. Επικεφαλής τους πρέπει να ήταν ἡ ηγετική ομάδα υπό τον Κουτσοραΐπ Αγά, πού λίγες ημέρες πιο πριν είχε πετύχει το σπάσιμο της πολιορκίας του Χλεμουτσίου …

Η κρίσιμη φάση της μάχης θα λάβει χώρα στις οικίες, όπου οχυρώθηκαν οι 550 οπλοφόροι του Πύργου. Όσοι παρέμειναν στα σπίτια της πόλεως μαζί με τούς αρχηγούς τους προέβαλαν ισχυρή αντίσταση στους επιτιθεμένους Λαλαίους. Οι Τουρκαλβανοί διατηρώντας την αρχική ορμή της επιθετικότητας τους κυρίευσαν μέρος τις οικίες του Πύργου, κυρίως στο αφρούρητο μέρος της πόλεως.

Οι Λαλαίοι προβαίνουν σε λεηλασίες και διαρπαγές. Ενώ μπορούσαν να επιμείνουν για την οριστική εξάλειψη της επαναστατικής εστίας στον Πύργο, προέβησαν σε διαρπαγές και λεηλασίες οικιών, καταστημάτων και εργαστηρίων τεχνιτών του Πύργου. Επίσης αιχμαλώτισαν μερικούς αδυνάτους Έλληνες, πού πιθανόν αδυνατούσαν να διαφύγουν.

Μία λανθασμένη κίνηση των αμυνομένων ήταν η αδιαφορία ή η άγνοια του κινδύνου, για να φροντίσουν και να εξασφαλίσουν σε ασφαλές μέρος τα γυναικόπαιδα. Και να μεταφέρουν επίσης τα κινητά τους πράγματα. Αυτό το λάθος των Ελλήνων θα αξιοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό οι Τουρκαλβανοί, αρπάζοντας κινητά αντικείμενα με λεηλασίες και σκοτώνοντας ή αιχμαλωτίζοντας γυναικόπαιδα.

Η σημασία της μάχης του Πύργου 

Η μάχη του Πύργου της 3ης Απριλίου 1821 διήρκεσε οκτώ (8) ώρες. Τα περισσότερα από τα σπίτια του Πύργου άντεξαν στις επιθετικές κινήσεις των Λαλαίων κι έτσι το μεγαλύτερο μέρος της πόλεως δεν κατελήφθη από τούς επιτιθεμένους. Τέλος, οι Πύργιοι μαχητές βγήκαν από τις οικίες πού ως τότε χρησιμοποιούσαν για άμυνα και επετέθησαν εναντίον των Λαλαίων Τουρκαλβανών. Πέτυχαν να τούς καταδιώξουν εκτός της πόλεως του Πύργου.

Οι Λαλαίοι όμως είχαν λεηλατήσει μερικά σπίτια, ενώ σε άλλα έβαλαν φωτιά. Δημιουργείται ένα συγκεχυμένο σκηνικό με εκατοντάδες αντιπάλους να πολεμούν σε διάφορα σημεία της πόλεως. Από τους αμυνομένους Έλληνες άλλοι από αυτούς κατόρθωσαν να απωθήσουν τους εχθρούς έξω από τον Πύργο, ενώ άλλοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι ή φονεύθηκαν από τούς Λαλαίους. Ήταν η πρώτη Τουρκική επίθεση σε ελληνική πόλη το 1821.

Μετά από όλα αυτά οι Τουρκαλβανοί επέστρεψαν στο Λάλα.

Και άλλα πλήγματα θα δεχθούν οι Επαναστάτες από τους Τουρκαλβανούς του Λάλα, σε Αγουλινίτσα και Λαντζόι, στις 24 Απριλίου και 10 Μαΐου αντίστοιχα (οπότε στο Λαντζόι έπεσε ηρωικά ο Βιλαέτης), αλλά και στα στενά Κατσαρού (όπου πέφτει ηρωικά ο καπετάν Γιαννιάς). Θα ακολουθήσει η πολιορκία και η άλωση του Λάλα τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1821, οπότε και ο κίνδυνος αυτός θα εκλείψει. Έτσι η Επανάσταση θα κυριαρχήσει και η Ηλεία θα αναπνεύσει Αέρα Ελευθερίας μετά από αιώνες. Θα είναι ένα επίτευγμα των Αγωνιστών που αξίζει να θυμόμαστε και να τιμάμε. 

Για την μάχη του Πύργου έχουν γράψει πολλοί σύγχρονοι του 1821: ο παρών σε αυτήν Γενναίος Θεοδ. Κολοκοτρώνης, ο πολιτικός της εποχής Σπυρίδων Τρικούπης, αλλά και άλλοι, όπως ο Ιωάννης Φιλήμων και ο Αμβρόσιος Φραντζής. 

Του χρόνου, πρώτα ο Θεός, μετά την παρέλευση των σημερινών ειδικών συνθηκών, θα τιμηθούν και στην Ηλεία οι ήρωες όπως τους αξίζει, με την ευκαιρία των 200 ετών από το 1821.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΜΗΜΠΩΣ ΟΝΤΩΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΥΝΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ;

Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

Η ελαχιστότητά μου υπήρξε αρρωστημένα από εκείνες στη γενεά μου που ηγάπησε παθολογικά τις Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν παρουσιάστηκα στον Λαγό Έβρου το φθινόπωρο του 2021, περί τα τέλη της προβλεπομένης ασκήσεώς μου στην δικηγορία, ο νούς μου είχε κυριευθεί από τον πόθο να υπηρετήσω την Πατρίδα, εξαντλώντας όλο μου τον εαυτό καταβεβλημένος από την εμμονή, ότι ως Εθνικιστής δεν θα είχα πράξει το καθήκον μου απέναντι στις ιδέες για τις οποίες είχα φάει τα πεζοδρόμια, αν συμβιβαζόμουν με οτιδήποτε λιγότερο. Επέλεξα να υπηρετήσω ως Έφεδρος Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς 17 ολοκλήρους μήνες, την μακρυτέρα -να σημειωθεί- θητεία αυτήν τη στιγμή στον ελληνικό στρατό, βαθμοφόρος μεν πλην όμως με συνεχείς μεταθέσεις στην παραμεθόριο, εκπαιδεύσεις, καψώνια, βολές, παρελάσεις και αγήματα δε, όταν συνοπλίτες μου μετρούσαν τα δευτερόλεπτα, για να ξαμοληθούν στα μπιτσόμπαρα, να αγγίξουν ξανά το σώμα μιάς πόρνης και να αφήσουν από οκνηρία τριάντα πήχεις μούσι. Αν και εξοικειωμένος από εθνικιστικές πορείες και συλλαλητήρια, τα στρατιωτικά ασμάτια, ίσως αρκετές φορές και ηπιότερα, τόνωναν το φρόνημα των στελεχών και στρατιωτών και μάς θύμιζαν καθημερινά την ιερότητα της απόστολής μας, την πολεμική προετοιμασία για τη συντριβή του εχθρού την ώρα που θα άπλωνε το ξερό του σε χώμα ελληνικό.

Μας ζαλίσανε τον έρωτα πάλι οι υπερευαίσθητοι κίναιδοι του δημοσιολογικού βόθρου με τα «σωβινιστικά» συνθήματα των σπουδαστών της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ) εν τω μέσω της παρελάσεως της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα. Κι αντί να τούς γράψουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όσοι δεν έχουν υπερκεράσει τα συμπλέγματα κατωτερότητος προς το προδευτικό μέτωπο απολογούνται αναγορεύοντας σε ισότιμο συνομιλητή κάθε αστράτευτο απάτριδα της τηλοψίας που επειδή έχει θητεύσει σε σαλόνια οσφυοκαμπτών σαν αυτά του Γεραπετρίτη ή σε κρεβάτια εραστών του ιδίου φύλου έχει την εντύπωση πως μπορεί να υπαγορεύει και να απαιτεί ποινές για τους δοκίμους των παραγωγικών σχολών του Πολεμικού Ναυτικού. Κι αναρωτιέται κανείς μέσα σ’ αυτόν τον βούρκο ενοχών και τύψεων που έχουμε βουτήξει το κεφάλι μας ως λαός, μαστιγώνοντας τα δικά μας παιδιά, αν θα έπρεπε τελικώς να ζητήσουμε και συγγνώμη στην γείτονα χώρα για τον απελευθερωτικό έναντι της οθωμανικής αυτοκρατορίας αγώνα των εξστρεμιστών προγόνων μας. Ο αθυρόστομος Καραϊσκάκης αν δεν ευφραινόταν κατά το άκουσμα του συνθήματος των ΣΜΥΝιτών, σίγουρα θα οφείλετο στον εθισμό του σε πολύ σκληρότερο λεξιλόγιο, απείρως ικανότερο να υψώσει το ηθικό των συμπολέμιστών του. Οι ήρωες του ’21 δεν υπήρξαν ούτε κολεγιόπαιδα της Εσπερίας με πληθυντικούς ευγενείας ούτε πρωταθλητές σε ασκήσεις ευλυγισίας, αλλά ξοτάρηδες, άσημοι χωρικοί, με λερές φουστανέλες και τραχιά μουστάκια, με ένδεκα στις δέκα λέξεις που εξήρχοντο του στόματός των να αναθεματίζουν τον εχθρό, στολίζοντας αυτόν και την θρησκεία του από πάνω μέχρι κάτω. Στον πόλεμο και τον εν γένει αγώνα για την ελευθερία της Πατρίδος δεν χωρούν μικροαστικότητες. Παρασκευάζεις με όλο σου το πάθος τις εφεδρείες σου για θυσία και για θάνατο για την πατρώα γή και την Πίστη στον Χριστό, χωρίς ενοχικότητες, χωρίς ντροπές και αναστολές. Επί έτη το μεταπολιτευτικό προτεκτοράτο κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να μετατρέψει τον στρατό σ’ ένα διακοσμητικό οιονεί σώμα πολιτικής προστασίας για αγγαρειομαχίες και τίποτα περισσότερο. Τέτοιον στρατό θέλουν: ένστολα τμήματα ευνούχων συνοδών για φιέστες πολιτικών κοπρόσκυλων και ένα το πολύ κρατικοδίαιτο πάροχο θέσεων απασχόλησης για ρουσφέτια από λαμόγια της ψηφοθηρίας, γιατί αντικειμενικός στόχος της ελληνώνυμης μπανανίας δεν είναι ούτε να απαντήσει αποφασιστικά στις διεκδικήσεις του κράτους-συμμορία, την «Γαλάζια Πατρίδα», το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ούτε καν να κατευνάσει τις επιθετικές ορέξεις του σουλτάνου, αλλά να προσδεθεί στο άρμα της Τουρκίας ως περιφέρειακός της φάρος, όπως έχει δηλώσει ο καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας. Ήδη από το 1974, όταν το κράτος της προδοσίας παρά την ποιοτική αεροναυτική υπεροχή των Ελλήνων έναντι της Τουρκίας, προτίμησε να αφήσει να αιματοκυλισθεί η Μεγαλόνησος και πάνω στις στάχτες της να δομήσει το κουκλοθέατρο της τρίτης ελληνέζικης δημ(ι)οκρατίας, μάς έμαθαν να ζούμε με την νεοραγιαδική λογική των γλοιωδών τεμενάδων απέναντι στους σφαγείς των χριστιανών της Μικράς Ασίας και τώρα της Συρίας και διαχρονικούς γενοκτόνους του Ελληνισμού.

Όταν υπηρετούσα ως ΔΕΑ στη Σάμο, επέλεξα σε μία εκπαίδευση νεοσυλλέκτων να τούς θέσω σε γοργό βάδην πέριξ του Λόχου, βάζοντάς τους να αναφωνήσουν ένα σύνθημα αντιτουρκικό, βασισμένο πλήν όμως παρηλλαγμένο. Μ’ ακούει ο υποδιοικητής της μονάδος μου, εξέρχεται του διοικητηρίου και μού κάνει νόημα να τον πλησιάσω. Νεύω στον μόνιμο επιλοχία να συνεχίσει και πριν προλάβω να τού παρουσιαστώ μού λέει: «Το σύνθημά σου το θέλω γραπτώς, για να το δώσω στις επόμενες σειρές ΔΕΑ να το τραγουδούν στους στρατιώτες. Και μην διαγράψεις τα κοσμητικά για τους Τούρκους.». Το ζήτημα, λοιπόν, δεν ήταν ποτέ αν η Τουρκία συνουσιάζεται, αλλά το πώς θα αποκτήσουμε εμείς την ενεργητική διάθεση να το πράξουμε σ’ αυτήν, όπερ απαιτεί φρόνημα γενναίο, το οποίο, όμως, δεν διαπλάθεται με γλυκόλογα στα περιθώρια των διεθνών συνεδρίων.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ο.Κ.Α. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ - ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΘΥΜΗΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ...
ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΝΗΜΗΣ...
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ... Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε....

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.

1:1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 : Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

2.1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 : ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΤΑΜΑ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ Γράφει ο Ανδρέας  Σταυρίδης   Ταξίαρχος ε.α.

3:1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 : Η ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

4:Ε.Ο.Κ.Α.: ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΝ 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 (ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ)

5:ΖΗΤΩ Η Ε.Ο.Κ.Α. ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ

6:ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ...Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Της Ιωάννας Μαρίας Καλογεροπούλου

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ