«Ιδού
ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον
ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν
ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της
βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά ανάνηψον κράζουσα, ’γιος, ’γιος, Αγιος ει ο
Θεός ημών. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς».
Με αυτό το θεσπέσιο τροπάριο ο ιερός
υμνογράφος μας εισάγει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος,
παροτρύνοντάς μας να ετοιμάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας, προκειμένου να
υποδεχτούμε το Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό και να λάβουμε μέρος στην
πνευματική γαμήλια πανδαισία. Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια επιδίωξη
της βιώσεως όλων των μεγάλων γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος, η
συνάντησή μας με τον παθόντα και αναστάντα Σωτήρα μας Χριστό!
Την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος τιμάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο,
το γιο του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν, εξαιτίας μεγάλου φθόνου, τα
αδέλφια του ως δούλο στην Αίγυπτο (Γεν. κεφ.37-50). Η πολύπαθη ιστορία
του μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Η φιλήδονη γυναίκα του Πεντεφρή, αυλικού
του Φαραώ, αφού δεν μπόρεσε να τον παρασύρει στην αμαρτία της μοιχείας,
τον συκοφάντησε και τον έριξαν στη φυλακή. Μετά την εξήγηση των
περιέργων ονείρων του Φαραώ κατέστη αντιβασιλέας της μεγάλης χώρας
της Αιγύπτου. Συνάντησε τους αδελφούς του, τους οποίους όχι μόνο δεν τα
τιμώρησε, αλλά τους ευεργέτησε και τους εγκατέστησε στο πιο έφορο μέρος
της Αιγύπτου, προκειμένου να ζήσουν ευτυχισμένοι. Την αγία αυτή ημέρα
προβάλλεται η υπέροχη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ, γιατί αυτός σύμφωνα με
τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αποτελεί προτύπωση και εικόνα του
Χριστού μας. Όπως ο Κύριος υπέφερε άδικα εξαιτίας της ανθρώπινης κακίας
των ομοφύλων Του, το ίδιο και εκείνος υπέφερε εξαιτίας της κακίας των
αδελφών του και έδειξε, όπως και ο Χριστός, απέραντη ανεξικακία.
Επίσης την ημέρα αυτή
κάνουμε ανάμνηση του διδακτικού γεγονότος της ξηρανθείσης συκής από τον
Κύριο που συνέβηκε σύμφωνα με τα ιερά Ευαγγέλια την επομένη ημέρα της
θριαμβευτικής Του εισόδου στην Ιερουσαλήμ (Ματθ.21:19,Μαρκ.11:13).
Βαδίζοντας σε κάποια οδό πλάι σε συστοιχίες καρποφόρων δένδρων φοινίκων,
καρυών και συκιών πείνασε και πλησίασε σε κάποια συκιά για να συλλέξει
ορισμένους καρπούς. Όμως το συγκεκριμένο δένδρο, ενώ είχε πλούσιο
φύλλωμα, δεν είχε καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε σε αυτή: «Μηκέτι εκ σου
καρπός γένηται εις τον αιώνα΄ και εξηράνθη παραχρήμα η συκή»
(Ματθ.21:19). Με αυτόν τον περίεργο και παραστατικό τρόπο θέλησε ο
Κύριος να διδάξει στους μαθητές Του την ανάγκη να παράγουμε πνευματικούς
καρπούς. Επίσης η άκαρπος συκή, σύμφωνα με σύγχρονο λόγιο κληρικό «ήτις
δια των πλουσίων φύλλων της εσυμβόλιζε την υποκρισίαν των θρησκευτικών
αρχόντων, δεν ετιμωρήθη απλώς ως άψυχος συκή, αλλ’ ως εκπροσωπούσα
καθόλου μεν το Ιουδαϊκόν έθνος, ιδιαιτέρως δε την Ιουδαϊκήν Συναγωγήν,
ήτις μόνον φύλλα έφερεν, ήτοι απλώς περιωρίζετο εις εξωτερικούς τύπους,
ουδένα δε καρπόν είχε να επιδείξη. Ο Ιησούς ελθών ει μη μίαν ψευδή
υποκρισίαν κατεδίκασε ταύτην εις διηνεκή αποξήρανσιν» (Θ. Σπυροπούλου, Ο
Βίος και η Διδασκαλία του Ιησού Χριστού, Αθήναι 1933, σελ.372).
Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει
πως την ώρα που ο Κύριος επιτίμησε τη συκή και ξηράθηκε, κατέπεσαν
αμέσως τα καταπράσινα φύλλα της και την επόμενη μέρα ξεράθηκε και η ρίζα
της (Μαρκ.11:21). Οι μαθητές έκθαμβοι από το θαύμα αυτό δεν ζητούσαν να
μάθουν την βαθύτερη έννοιά του, αλλά είχαν την απορία «πως παραχρήμα
εξηράνθη η συκή;» (Ματθ.21:20). Πρώτη φορά είχαν δει τιμωρία της άψυχης
φύσεως.
Ο Κύριος παίρνοντας αφορμή από
την απορία των μαθητών, χωρίς να εξηγήσει την συμβολική σημασία του
θαύματος, τους δίδαξε για τη μεγάλη δύναμη της πίστεως, η οποία όταν
συνοδεύεται από εσωτερική θέρμη και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό μπορεί
να κατορθώσει αφάνταστα πράγματα. Τους είπε: «Εάν έχετε πίστιν ως κόκκον
συνάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβα εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται»
(Ματθ.21:21). Αυτή την πίστη θέλει η Εκκλησία μας να μεταδώσει και σε
μας.
Οι άγιοι Πατέρες όρισαν να
κάνουμε μνεία την Μ. Δευτέρα αφ’ ενός μεν του δικαίου Ιωσήφ και αφ’
ετέρου του γεγονότος της ξηρανθείσης συκής για να μιμηθούμε και εμείς
τον Πάγκαλο Ιωσήφ στην αρετή και να αποφύγουμε την άκαρπη συκή και να
στολισθούμε με αρετές και πνευματικούς καρπούς, προκειμένου να
ακολουθήσουμε τον Κύριο στο σωτήριο Πάθος Του.
Είναι ανάγκη αυτές τις άγιες
ημέρες να διορθώσουμε την πορεία της ζωής μας, να στραφούμε στο δρόμο
του Χριστού και να ακολουθήσουμε τα βήματά Του προς το Πάθος. Πρέπει να
αντιταχθούμε σθεναρά στον κακό εαυτό μας, ο οποίος με τις ισχυρές
ελκτικές του έξεις προς την αμαρτία μας οδηγεί στην απώλεια και στον
πνευματικό θάνατο. Στην αντίθετη περίπτωση θα παραμείνουμε για μια
ακόμα φορά αμέτοχοι των δωρεών που απορρέουν από τα εκούσια Παθήματα
και τη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού και θα έχουμε εν
τέλει την τύχη της ακάρπου συκής.
Αποστολική Διακονία
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου