ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Τεράστιο, (60 χιλιάδες στρέμματα), κατάφυτο, με δυο ήρεμα ποτάμια να το διασχίζουν χειμώνα-καλοκαίρι, βρισκόταν ανατολικά της Αθήνας σε μικρή απόσταση (14 χλμ).
Με την αφθονία των δημητριακών όλων των ειδών (στάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι κ.λπ.), του κρασιού, του λαδιού, των κτηνοτροφικών, (κρέας, γάλα, γιαούρτι κ.ά.) και των δασικών προϊόντων είχε κερδίσει τη φήμη του πιο εύφορου κτήματος της Αττικής.
Ήταν το μήλο της έριδος μεταξύ αυτών που ήθελαν να το αποκτήσουν όπως ο Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα Βαρώνος Αχιλλέας Ρουάν, ο Πρόξενος της ίδιας χώρας στις Κυκλάδες (Σύρο), Αλέξανδρος ντε Ρουζού, ο ένδοξος Γάλλος Ναύαρχος Αρμάνδος Μπρουά και πολλοί επιφανείς Έλληνες της εποχής.
Ήταν όμως και η μεγάλη αγάπη και λατρεία των φτωχών κολίγων εργατών της γης του, των αγροτών, των μυλωνάδων, των βοσκών των κοπαδιών, των καρβουνιάρηδων και ασβεστοποιών των καμινιών του, των λιοτριβιάρηδων κι όλων των άλλων ξωμάχων τούτης της Αττικής γης, που έδινε τροφή στα παιδιά τους.
Ήταν το αγρόκτημα που ύμνησαν πολλοί διάσημοι συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι, αλλά και ο βασικός πρωταγωνιστής τούτης της ιστορίας.
Η συγγραφή αυτής της ιστορίας βασίστηκε σε πολλές πηγές: Στους προσωπικούς φακέλλους δυο Γάλλων διπλωματών που τηρούνται στο γαλλικό Υπουργείο των Εξωτερικών, στην προσωπική αλληλογραφία βασικών ηρώων της που φυλάσσεται στην ελληνική Ακαδημία Αθηνών, σε ιστορικά βιβλία και εφημερίδες της εποχής, καθώς και στην προφορική παράδοση, δηλαδή τη μεταφορά από στόμα σε στόμα πληροφοριών.
Επειδή η τελευταία πηγή δεν έχει την απόλυτη αξιοπιστία των προηγούμενων, χρησιμοποιήθηκε με φειδώ και με πολύ επιφύλαξη και μόνον όταν δεν υπήρχαν έγγραφες πληροφορίες.
Ο συγγραφέας δεν πρόσθεσε παρά μόνον τους διάλογους, τις ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων, όπως εκείνος τα φαντάσθηκε. Γι' αυτό και χαρακτήρισε τούτο το βιβλίο "Μυθιστορηματική αφήγηση μίας αληθινής ιστορίας".
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ