«Εκδόσεις Πελασγός» Ιωάννη Χρ. Γιαννάκενα
Βιβλιοπωλείο «Η Αλληλεγγύη των Φίλων»
Χαρ. Τρικούπη 14, ΑΘΗΝΑ 106 79 και τηλ.: 2106440021, 2103628976, τοτ. 2103638435
www.hellasbooks.gr καί acroceramo@hellasbooks.gr
Στα τελευταία μαθητικά χρόνια -σε στιγμές αναζητήσεων, ένα μικρό βιβλίο έπαιρνε τη θέση μιας μεγάλης αποκαλύψεως. Όσα χρόνια και αν περάσουν, θα πιστεύω πάντα ότι ήταν από τα καλύτερα κείμενα της ελληνικής βιβλιογραφίας που έχω διαβάσει. Ήταν από το βιβλίο "Φιλοσοφία της Ζωής - Ο Ηρωικός τρόπος Ζωής" του Ι. Συκουτρή. Ένα κείμενο γραμμένο την ταραγμένη περίοδο του μεσοπολέμου, αλλά απευθυνόμενο σε όλες τις εποχές. Ανέβλυζε ένα μήνυμα ψυχικής δυνάμεως και Ιδεαλισμού απέναντι στη ζωή και στο θάνατο. Ο Ηρωικός άνθρωπος του Συκουτρή, ο αριστοκρατικός, ο θαρραλέος, με αίσθημα ευθύνης και τιμής, μπροστά στα οποία όλα τ' άλλα, πλούτος, μόρφωση δεν είναι τίποτε...
Αργότερα, όταν ερεύνησα τη ζωή και το έργο του Συκουτρή αντιλαμβανόμουν την τύχη που είχαν οι τότε μαθητές του και αυτοί που τον έζησαν. Τι μεγάλη απώλεια για την ελληνική και διεθνή φιλολογική επιστήμη απετέλεσε ο θάνατός του το 1937. Και τι εννοούσαν ξένοι διαπρεπείς επιστήμονες, όπως ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου Paul Maas, όταν έλεγαν ότι με τον Συκουτρή χάνει το ελληνικό έθνος τον οξυνούστατο κριτικό του ελληνικού πεζού λόγου, που παρήγαγε τον Κοραή!
.........................................................................................................................................................
Ἡ
ΔΟΞΑ τῆς Ἑλλάδος, ἔτσι θά μποροῦσε νά ὀνομασθεῖ ἡ συμβολή τοῦ
Ἑλληνισμοῦ στήν Παγκόσμια ἱστορία. Τῆς πορείας τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού γιά
χιλιάδες χρόνια καταγράφεται ἀπό τήν θυσία καί τήν δημιουργικότητα τῶν
Ἑλλήνων, σάν ραχοκοκαλιά καί συνείδηση τῆς λευκῆς φυλῆς.
Στήν
διαχρονική μας πορεία τό γένος τῶν Ἑλλήνων, φωτοδότης πολιτισμοῦ καί
ἀνθρωπιστικῆς παιδείας, πορεύτηκε μαχόμενος πάντα ὑπέρ βωμῶν καί
ἑστιῶν διαλέγοντας τίς περισσότερες φορές τό δρόμο τῆς ἀρετῆς πού
πηγάζει ἀπό τά θεμέλια πού ἔβαλαν οἱ πρόγονοί μας ὥστε νά
ἀκολουθήσουμε.
Σέ
κάθε ἐποχή, ἀνάλογα μέ τήν ἀκμή ἤ παρακμή τους, οἱ Ἕλληνες τιμοῦν τούς
προγόνους τους, διότι πέραν τῆς ΤΙΜΗΣ, ἀπό ἐκείνους παρέχεται ἡ
αὐτοεπιβεβαίωση τῆς δόξας καί τῆς αὐτοπεποίθησής των. Ἔτσι, χιλιάδες
χρόνια τώρα, σέ ὅλες τίς Ἑλληνικές Πατρίδες, ἐλεύθερες ἤ σκλάβες,
κοσμοῦμε μέ ἀνδριάντες, προτομές καί ἄλλα παρόμοια μνημεῖα τούς
δημόσιους χώρους μας τιμώντας τούς Ἥρωές μας.
Ἑκατό
χρόνια μετά τόν θάνατό του, στόν κανόνα αὐτόν δέν ἐντάχθηκε ὁ Περικλῆς
Γιαννόπουλος. Μπορεῖ νά φταίει ὅτι διάλεξε ἕναν «ἄδοξο θάνατο» πού
ταυτιζόταν μέ τήν ΣΙΩΠΗ, ὅπως ἔκαναν καί ἄλλοι πνευματικοι ἥρωες, ὅπως ὁ
Ἰωάννης Συκουτρῆς ἤ ἡ Πηνελόπη Δέλτα.
Ἡ ἀξία ὅμως τῶν Ἡρώων δέν μαρτυρεῖται μόνον ἀπό τά γλυπτά πρός τιμήν τους.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
