Τοῦ μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ Θ. καί Πτυχ. Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.,μέλους τοῦ Πανελλήνιου Συλλόγου Ἀπογόνων Μακεδονομάχων «Ὁ Παῦλος Μελᾶς».
Δέν εἶναι ἔκπληξη τό νέο βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Λάππα, διότι ἡ νεαρή συγγραφέας ἐδῶ καί τέσσερα χρόνια μᾶς ἔχει συνηθίσει νά μᾶς χαροποιεῖ μέ ἀξιοζήλευτες ἐκδόσεις γιά ἱστορικά θέματα.
Σέ μιά ἐποχή ἀπαξίωσης τῶν ἀξιῶν γενικῶς καί πιό συγκεκριμένα ἐνοχοποίησης τοῦ ὑγιοῦς πατριωτισμοῦ, τό νά βγαίνει μπροστά ἕνα νεαρό κορίτσι, φοιτήτρια στό Τμῆμα Ἱστορίας καί Ἀρχαιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί νά γράφει ἱστορικά μυθιστορήματα, κυρίως γιά τόν Μακεδονικό Ἀγῶνα, καί τή Βόρειο Ἤπειρο, εἶναι στοιχεῖο πολύ ἐλπιδοφόρο γιά τήν ὑγεία πού χαρακτηρίζει ἕνα κομμάτι τῆς νεολαίας μας, τό ὁποῖο κομμάτι εὐχόμεθα νά αὐξάνει συνεχῶς.
Τό νέο βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Λάππα μέ τίτλο «Ἡ προσφορά τῆς Ἐκκλησίας στόν Μακεδονικό Ἀγῶνα» εἶναι οὐσιαστικά ἕνα βιβλίο – προσκλητήριο κληρικῶν τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγώνα, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων ἔδωσαν τή ζωή τους γιά τήν ἱερή ὑπόθεση τῆς ἐλευθερίας τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς Μακεδονίας μας. Ἄλλοι πάλι τραυματίσθηκαν ἤ ἐτελείωσαν τή ζωή τους εἰρηνικά, ἀφοῦ εἶδαν τό «ποθούμενο», τήν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας μας ὡς ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν τους ἀγώνων, πού εὐλόγησε ὁ Θεός καί ἀπέδωσαν τό πολυπόθητο ἀποτέλεσμα μέ τούς ἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶνες τοῦ 1912-1913.
Στό προσκλητήριο πεσόντων ἐκφωνεῖται τό ὄνομα τοῦ κάθε μαχητοῦ καί ἀκολουθεῖ ἡ στερεότυπη φράση: «Ἀπών. Ἔπεσεν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος» καί ἀκολουθεῖ ἡ τιμητική ὁμοβροντία τῶν πυρῶν ἀπό τό στρατιωτικόν ἄγημα, πού ἀποδίδει τιμές.
Ἀπόντες οἱ πεσόντες ἀλλά καί τόσο ζωντανοί καί παρόντες διά τῆς θυσίας των.
Διασώζεται μιά ὡραία διήγηση γιά τό Μεσολόγγι, σύμβολο τῶν ἀγώνων τοῦ Ἔθνους γιά τήν ἐλευθερία. Μετά, λοιπόν, τήν ἡρωική ἔξοδο μέ τίς πολλές ἀπώλειες σέ ἀνθρώπινες ζωές, ἐκεῖ πού ἀνασυντάχθηκαν καί μετρήθηκαν, ρωτᾶ κάποιος τρίτος: «Πόσοι χάθηκαν;» Καί ἀπαντᾶ ἕνας ἀπό τούς καπεταναίους τοῦ Μεσολογγίου: «Κανείς δέν χάθηκε· ἄλλοι περπατοῦν στή γῆ καί ἄλλοι στόν οὐρανό»!
Ἔτσι καί μέ τούς ἡρωϊκούς Μακεδονομάχους. Κανείς δέν χάθηκε. Εἶναι ὅλοι ἐγγεγραμμένοι μέ χρυσά γράμματα στίς δέλτους τῆς Ἱστορίας μας.
Αὐτούς τούς ἥρωες προσπαθεῖ νά ζωντανέψει στά μάτια τοῦ ἀναγνώστη τό βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Λάππα, ἐντάσσοντάς τους στό Συναξάρι καί στό Εἰκονοστάσι τοῦ Γένους, μέ τό καντήλι νά καίει ἀκοίμητο μπροστά.
Παρελαύνουν στίς 298 σελίδες τοῦ βιβλίου καί κοσμοῦν αὐτό τό Συναξάρι μόνον κληρικοί διαφόρων βαθμίδων, ὅπως καί ἱεροψάλτες καί ἐπίτροποι ἱερῶν ναῶν. Ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι. Ἀπό τούς ἁπλούς παπάδες οἱ περισσότεροι ἦταν ντόπιοι ἀπό τά ἡρωικά ἐκεῖνα χώματα.
Εὐχόμεθα νά ἀκολουθήσει καί ἄλλο βιβλίο μέ τά ὀνόματα καί τά στοιχεῖα τοῦ συνόλου τῶν Μακεδονομάχων.
Ἐντύπωση κάνει καί ἡ παρουσία –κατ᾽ ἀναλογίαν– ἀρκετῶν μοναχῶν, ἀπό μοναστήρια κυρίως τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀλλά καί ἐκτός. Μήν ξεχνοῦμε καί τόν καπετάν Γιαγκλῆ ἀπό τήν Ἱερισσό τῆς Χαλκιδικῆς, ὁ ὁποῖος ἀντήλλαξε στά τέλη τῆς ζωῆς του τό ντουφέκι μέ τό κομβοσχοίνι, μονάζοντας στό Ἅγιον Ὄρος ὡς Γαβριήλ μοναχός καί ἐκοιμήθη ἐκεῖ τό 1946.
Θά μπορούσαμε νά χαρακτηρίσουμε τίς παρατιθέμενες σύντομες ἤ ἐκτενέστερες βιογραφίες τῶν ἡρωϊκῶν κληρικῶν ὡς μία ἀνθοδέσμη διαφορετικῶν ἀνθέων, πού τά συνδέει ὅμως ἡ ἀγάπη γιά τήν πίστη καί ὁ πόθος γιά τήν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας.
Εἴπαμε γιά ἀγάπη γιά τήν πίστη. Πράγματι, μέχρι τότε, πρίν ἐνσκήψει ἡ λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ πρωτεργάτη κυρίως τόν τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιο Μεταξάκη –ἀποδεδειγμένα μασόνο– ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦταν καί προμαχοῦσα στά θέματα τῆς πίστεως καί ἐθναρχοῦσα, ἐλλείψει ἄλλης κεφαλῆς καί ὀργανώσεως στό δοῦλον Γένος.
Ἡ γενιά τῶν ἱεραρχῶν, πού σ᾽ ἐκεῖνα τά δύσκολα χρόνια εἶχε στείλει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στή Μακεδονία, σάν τόν Καστορίας Γερμανό Καραβαγγέλη καί τόν Μελενίκου καί μετέπειτα Κασσανδρείας Εἰρηναῖο, ἦταν καί Ὀρθόδοξοι καί πατριῶτες. Μακάρι νά βροῦν καί σήμερα μιμητές!
Πρέπει νά ἀποδοθεῖ στή νεαρή συγγραφέα ὁ δίκαιος ἔπαινος γιά τόν κόπο, πού κατέβαλε. Μελέτησε τίς ἱστορικές πηγές, συνδυάζοντας στοιχεῖα, γιά νά φέρει στό φῶς ὅλον αὐτό τόν ἱστορικό καί ἐθνικό πλοῦτο. Αὐτό πού δέν κάνουν φορεῖς καί «Κέντρα Ἐρευνῶν» ἐξακολουθεῖ νά τό κάνει σ᾽ αὐτόν τόν τόπο, ἡ φιλοτιμία, ἐργατικότητα καί φιλοπατρία κάποιων προσώπων. Ἁπτό παράδειγμα τό παρόν βιβλίο.
Πράγματι ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας στόν Μακεδονικόν ἀγῶνα, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἐθνικούς ἀγῶνες στάθηκε ἀδιαμφισβήτητη.
Ἄς σημειωθεῖ ὅτι τό πόνημα αὐτό ἔρχεται νά θυμίσει τό χρέος τῆς μνήμης καί τῆς συνέχισης τοῦ ἀγῶνα σέ μιά ἐποχή, πού ἡ προδοτική «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» (2019) τείνει νά γίνει τετελεσμένο, μέ ἀπολογητές τοῦ ἔνοχου «ρεαλισμοῦ» τους τό σύνολο σχεδόν τοῦ συμβιβασμένου πολιτικοῦ κόσμου στήν Ἑλλάδα, ἐκτός κάποιων λαμπρῶν ἐξαιρέσεων.
Τί κάνουμε λοιπόν;
Τόν δρόμο γιά τήν Πίστη μᾶς τόν δείχνουν οἱ ἅγιοι καί γιά τήν Πατρίδα οἱ ἥρωες.
Καί ὅπως λέγει τό ἀρχαῖο ρητό καί καθοδηγητικό σύνθημα, πού ἀποτυπώνεται καί στήν κονκάρδα τοῦ «Πανελληνίου Συλλόγου Ἀπογόνων Μακεδονομάχων» «Εἷς οἰωνός ἄριστος, ἀμύνεσθαι περί πάτρης».
Καί συμπληρώνει τό ἡρωϊκό δημοτικό τραγούδι τῆς Μακεδονίας «Τά παλληκάρια τά καλά, μόν᾽ τόν Θεό φοβοῦνται».
Καί –δόξα τῷ Θεῷ– ἔχει ἀκόμα τέτοια παλληκάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου