Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚΑ ΣΤΙΣ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1957

Καθ’ όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του ’55 – ’59, οι δολιοφθορές εις βάρος των βρετανικών στρατοπέδων και άλλων στρατιωτικών στόχων, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Οι Βρετανοί, είχαν λάβει υψηλά μέτρα ασφαλείας ενώ υπήρχε και αυστηρός έλεγχος των Κυπρίων που εργάζονταν σε βρετανικές βάσεις. Παρ’ όλα αυτά όμως οι τοποθετήσεις εκρηκτικών μηχανισμών σε εγκαταστάσεις και στρατόπεδα, δεν μπόρεσαν να αποτραπούν.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές επιθέσεις, ήταν εκείνη που έλαβε χώρα στις 26 Νοεμβρίου του 1957. Στόχος είχε επιλεγεί η αεροπορική βάση Ακρωτηρίου νοτιοδυτικά της Λεμεσού, παρά τα δρακόντεια μέτρα που εφαρμόζονταν για την επαρκή προστασία της. Περιβαλλόταν από σειρές συρματοπλέγματα, ενώ την περίμετρο έλεγχαν κινητές περίπολοι με ανιχνευτικούς σκύλους. Η στρατηγική της σημασία ήταν μεγάλη για την υποστήριξη και εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων στη ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Στις 31 Οκτωβρίου του 1956, είχε εξαπολυθεί από εκεί εναέρια επίθεση κατά αιγυπτιακών στόχων, στις γαλλοβρετανικές επιχειρήσεις του Σουέζ.

Την επιχείρηση προσβολής του αεροδρομίου, ανέλαβε ομάδα που αποτελείτο από έφηβους με επικεφαλής τον δεκαεπτάχρονο τότε μαθητή του Λανιτείου Γυμνασίου Λεμεσού, Ανδρέα Βασιλείου. Οι νεαροί Αγωνιστές, κατάφεραν να τοποθετήσουν δύο βόμβες σε ισάριθμα αεριωθούμενα βομβαρδιστικά τύπου Canberra, τα οποία βρίσκονταν με άλλα αεροσκάφη στο γιγαντιαίο υπόστεγο επισκευών (μήκος 120 μ. και ύψος 20 μ.).

Το απόγευμα της 26ης Νοεμβρίου, ακούστηκαν δύο εκκωφαντικές εκρήξεις από το υπόστεγο. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες εκρήξεις στις δεξαμενές καυσίμων των αεροσκαφών. Στο υπόστεγο, βρίσκονταν τέσσερα βομβαρδιστικά Canberra και ένα τύπου Venom. Μέσα σε λίγα λεπτά, τεράστιες φλόγες έζωσαν το υπόστεγο. Οι ομάδες πυρόσβεσης του αεροδρομίου, δε στάθηκαν ικανές για να ελέγξουν τη πυρκαγιά, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν. Αποτέλεσμα είχε, η κατάρρευση ολόκληρης της οροφής, καταπλακώνοντας και καταστρέφοντας τα πέντε αεροσκάφη και ολόκληρο τον μηχανολογικό εξοπλισμό που υπήρχε μέσα στο υπόστεγο.

Ήταν από τις πιο καταστροφικές δολιοφθορές σε βάρος των βρετανικών δυνάμεων, μέχρι τότε. Οι ζημιές ανήλθαν σε 4.500.000 λίρες.

Ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής βαθιά ικανοποιημένος από την επιτυχία της επιχείρησης δήλωσε: «Δεν είναι προς τιμήν των Άγγλων ότι αι βάσεις των συνεκλονίζοντο συχνότατα από τας ημετέρας βόμβας. Δεν πρόκειται να εκθέσω τίνι τρόπω συνεκροτήσαμεν τας ομάδας δολιοφθορών εντός αυτων και πώς αύται ειργάζοντο, τόσον διά να εισαγάγουν τας εκρηκτικάς ύλας, όσον και διά να τας τοποθετήσουν. Οι Άγγλοι, παρ’όλα τα αυστηρότατα μέτρα τα οποία έλαβον, δεν κατώρθωσαν ποτέ να εξουδετερώσουν τας ομάδας δολιοφθοράς εντός των βάσεων. Εάν κανείς εγνώριζε ποίαι δυσκολίαι παρενεβάλλοντο εις τας δολιοφθοράς εντός των αγγλικών στρατιωτικών βάσεων, τότε θα αντελαμβάνοντο οποίαι ηρωικαί πράξεις επετελέσθησαν υπό των ομάδων μας».

ΖΗΤΩ Η ΗΡΩΙΚΗ Ε.Ο.Κ.Α !!!

https://elamcy.com/26-noemvriou-1957-i-eoka-chtypa-tin-aeroporiki-vasi-akrotiriou-3/

[ Θνῆσκε ὑπὲρ Πατρίδος ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ Ο ΣΟΦΟΣ ]

Τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου 

νομικού και επιστήμων οικονομικής και κοινωνικής διοικήσεως

Ἕνας συνήθως εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἰκονίζει μία ὁλόκληρη Ἐποχή, μία ὁλόκληρη κοινωνία, σαρκώνοντας τὴν Ἰδέα γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίστηκε καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἐν τέλει θυσίασε μὲ αὐταπάρνηση τὴν ὕπαρξή του.

Στὸ Πάνθεον τῶν Ἡρώων αὐτῆς τῆς ὑφῆς κατατάσσεται ὁ Λορέντζος Μαβίλης.

Ἡ Μοῖρα θὰ ὁδηγήσει τὸν παπποῦ του νὰ ἔλθει στὴν Κέρκυρα ὡς πρόξενος τῆς Ἱσπανίας. Στὴν Ἑλλάδα ἐπέλεξε νὰ ριζώσει καὶ νὰ κάνει οἰκογένεια. Ὁ υἱὸς του, Παῦλος, γίνεται ἕνας ἐπιτυχημένος δικαστικός, ἐρωτεύεται τὴν Κερκυραῖα Ἰωάννα Καποδίστρια Σούφη, καὶ τὸ Φθινόπωρο τοῦ 1860 γεννιέται ὁ Λορέντζος.

Ὁ φιλομαθὴς νέος ὁλοκληρώνει τὴν ἐγκύκλια παιδεία στὸ Πανελλήνιο Ἐκπαιδευτήριο "Καποδίστριας" καὶ ἀπὸ πολὺ μικρὸς ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ μερικὲς ἀπὸ τις σπουδαιότερες προσωπικότητες τῆς ἐποχῆς του. Ὁ Ἑλληνιστὴς καὶ Ἱστορικὸς διδάσκαλός του, Ἰωάννης Ρωμανός, τὸν μυεῖ στὴν Ἀναγνωστικὴ Ἑταιρεία Κερκύρας, στὸ πρῶτο καθίδρυμα τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ἐκεῖ, ὁ Μαβίλης θὰ ἀφιερωθεῖ μέχρι καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Γνωρίζεται μὲ τὸν κορυφαῖο τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ ἀρχηγὸ τοῦ κόμματος τοῦ Ρήγα Φεραίου, τὸν Κωνσταντινουπολίτη Ἰάκωβο Πολυλᾶ, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε ἀγωνισθεῖ γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Ἐπτανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι φίλος καὶ διδάσκαλος τοῦ Πολυλᾶ ἦταν ὁ Διονύσιος Σολωμός. Ἀπὸ τὸν Ἰάκωβο Πολυλᾶ ὁ Λορέντζος διδάχθηκε τὴν ἀγάπη γιὰ τὶς Τέχνες καὶ τὰ Γράμματα, μεταλαμβάνοντας τὴν ἱερὴ κληρονομιὰ τοῦ Ἐθνικοῦ Ποιητῆ.

Ὁ Ἔρωτας γιὰ τὴν Πατρίδα εἶχε φυτευθεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ Κερκυραίου φέρελπι. Μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ σοφοῦ διδασκάλου ἐγκολπώθηκε τὰ ἀριστουργήματα τοῦ Ἀρχαίου Κόσμου. Παράλληλα, σπούδασε τὴν ἰταλική, ἀγγλική, γαλλική, γερμανική, καὶ ἱσπανικὴ καὶ ἐντρύφησε στὴν ξένη φιλολογικὴ δημιουργία διευρύνοντας τοὺς πνευματικοὺς του ὁρίζοντες. Ὡς φοιτητὴς , μελέτησε τοὺς Dante, Shakespeare, Goethe καί Schiller τοὺς ὁποίους καὶ μετέφρασε ἀργότερα. Κατὰ τὴν μονοετή του παραμονὴ στὴν Ἀθήνα, ὁ Πολυλᾶς τὸν συστήνει στὸν Χαρίλαο Τρικούπη, μὲ τὸν ὁποῖο τότε θεμελίωνε τὸ πέμπτο πολιτικὸ κόμμα.

Τὸ 1879, ὁ Μαβίλης συνεχίζει τὶς σπουδὲς στὴν Γερμανία, ὅπου παραμένει γιὰ δεκατέσσερα συναπτὰ ἔτη. Πέραν τῶν κλασσικῶν σπουδῶν, ἐπιδίδεται στὴν Γλωσσολογία. Ἡ προσωπικότητά του χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸ συνεχὲς ἄνοιγμα τῆς σκέψης. Μέσα σὲ ἕνα ἔντονα φορτισμένο ἱστορικὸ καὶ πολιτικὸ γίγνεσθαι, ὁ Μαβίλης ἐνστερνίζεται τὶς ἰδέες τοῦ Κάντ, τοῦ Σωπενάουερ καὶ τοῦ Παρνασσισμοῦ. Ἡ μάθηση ὅμως δὲν ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεώς του. Πίστευε πὼς ἔπρεπε νὰ δημιουργήσει ἕνα Ἔργο ἀντάξιο τῶν μεγάλων τοῦ Πνεύματος.

Ἡ κοφτερὴ κρίση καὶ τὸ δυνατὸ του μνημονικὸ -ἤξερε ἀπ' ἔξω τὴν Θεία Κωμωδία τοῦ Δάντη καὶ τὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη, ἔπαιζε σκάκι μὲ ἑπτὰ ἀντιπάλους χωρὶς νὰ βλέπει τὸ παίξιμο- καὶ ἄλλα ἰδιαίτερα χαρίσματά του, ἔδειχναν πὼς θὰ ἐπετύχαινε τὸν σκοπὸ του. Δὲν γνωρίζουμε ἂν ἡ κληρονομιὰ ποὺ μᾶς ἄφησε ἦταν γιὰ ἐκεῖνον τὸ ἐπιθυμητό. Τὸ σίγουρο εἶναι πὼς ὁ Τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐργάστηκε γιὰ τὸν Σκοπὸ ἦταν πρωτοφανής. Ἐπεξεργάστηκε τὴν γνώση καὶ τὰ χαρίσματά του στὴν ἐντέλεια, μὲ καρτερικὴ ἐπιμονή. Μέσα στὰ πενήντα του σονέττα, ἔβαλε τὴν ψυχὴ του. Ὅλες οἱ ἀρετὲς του ὅμως ἀναδεικνύονται στὸ ἄρτιο καὶ ἐξόχως λυρικὸ σονέττο "Ἡ Ἐλιὰ".

Ἡ αὐστηρὴ ἀφοσίωση στὸ Χρέος ἦταν ὁ ἄτεγκτος κανόνας τῆς ζωῆς του.

Ἡ Κρητικὴ Ἐπανάσταση, οἱ πόλεμοι, κάθε ἐθνικὸ κίνημα, τὸν ἔβρισκαν πρόθυμο νὰ θυσιασθεῖ. Καρτερικὸς στὸν πόνο καὶ στὴν στέρηση, συμμετεῖχε στὴν ἐκστρατεία τοῦ 1897. Λαβώθηκε ἀπὸ βόλι καὶ στὸ χέρι καὶ στὸν βραχίονα. Αὐστηρὸς πάντα μὲ τὸν ἑαυτὸ του, δὲν ἀπέφευγε κανένα ἀπὸ τὰ βάρη τοῦ Πολίτη πιστεύοντας στὴν ὑπακοὴ στοὺς νόμους καὶ στὸ καθῆκον.

Σεβόταν τὴν κοινὴ γνώμη, ἀλλὰ δὲν δίσταζε νὰ βρίσκεται μὲ ἐκείνους ποὺ τοῦ ὑπαγόρευε ἡ συνείδησή του. Τὸ παράστημα καὶ ἡ συμπεριφορὰ του γοήτευαν τοὺς ἀνθρώπους. Ἦταν τρυφερὸς καὶ εἰλικρινὴς μὲ τοὺς ἀγαπημένους του. Ἐνέπνεε σεβασμὸ καὶ ἐμπιστοσύνη.

Ἔπρεπε ὅμως νὰ μεσολαβήσει ὁ ἡρωικὸς θάνατος καὶ ἡ πολεμικὴ δόξα, γιὰ νὰ ἀναγνωρισθεῖ ἡ προσφορὰ τοῦ Λορέντζου Μαβίλη στὴν Πατρίδα.

Παρὰ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας, δὲν δίστασε νὰ λάβει μέρος στὴν τελευταία ἐκστρατεία. Δὲν τὸν φόβιζαν οἱ τεράστιες κακουχίες ποὺ θὰ ἀντιμετώπιζε διασχίζοντας τὴν Θεσσαλία, τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Ἤπειρο ὡς Γαριβαλδινὸς Λοχαγός. Εἶχε φθάσει μὲ τοὺς ἄνδρες του στὸ Δρίσκο, μὲ τὸ ὄνειρο νὰ 'μπεῖ νικητὴς στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου. Ἀλλὰ ἡ Μάχη ἐκεῖ ἦταν καταστροφικὴ γιὰ τὸ Τάγμα τῶν Γαριβαλδινῶν.

Τὴν παραμονὴ τῆς 28ης Νοεμβρίου τοῦ 1912 ὁ ἀρχηγὸς εἶχε προτείνει νὰ ὑποχωρήσουν. Στὸ πολεμικὸ συμβούλιο ὁ Μαβίλης ἀντιστάθηκε καὶ ἐπέλεξε νὰ συμμετάσχει στὴν ἀπελπισμένη μάχη τῆς ἑπομένης γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων.

Ἦταν ἀκόμη αὐγή. Τὸ τάγμα ἀποδεκατιζόταν καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ ἔπεφταν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον. Μέσα στὸ χαλάζι ἀπὸ τὶς σφαῖρες ὁ ποιητὴς προχωροῦσε ἀγέρωχος πρὸς τὴν κορυφὴ. Ἕνα βόλι τὸν βρῆκε στὸ πρόσωπο. Ὑποχρεώθηκε νὰ ἀποτραβηχθεῖ. Σὲ ἕνα ξωκκλήσι τοῦ Δρίσκου στεγαζόταν τὸ στρατιωτικὸ νοσοκομεῖο. Φτάνοντας ἐκεῖ λαβωμένος, σήκωσε τὸ βλέμμα του γιὰ νὰ ξαναδεῖ τὸν κάμπο τοῦ πολέμου καὶ ἕνα ἀκόμη βόλι τὸν ηὗρε στὸ στόμα. Τὰ τελευταία του λόγια ἦταν συγκλονιστικὰ.

"(..)Ἐπερίμενα πολλὲς τιμὲς ἀπὸ τοῦτον τὸν πόλεμο, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὴν τιμὴ νὰ θυσιάσω τὴν ζωὴ μου γιὰ τὴν Ἑλλάδα μου."

Ἔτσι ἔσβησε ἡ εὐγενικὴ αὐτὴ ὕπαρξη. Ἀκριβῶς ὅπως τὸ εἶχε προφητεύσει στὸ ἐκλεκτό σονέττο «ΧΑΡΡΙΣ».

Χερουβικῆς χαρᾶς χρυσὸς ἀθέρας

Σ' ἐφλόγισε πατῶντας τῆς Ἠπείρου

Τὸ χῶμα, σὰ στὴν πλατωσιὰ τοῦ ἀπείρου

Νἄστραφτε ἀπὸ τὸ «ἐν τούτῳ νίκα» - ὁ αἰθέρας,

Καὶ σὰ σὲ λάμψη παρουσίας δευτέρας

Μ' ἀποκαλυπτικοῦ ἀγαλλίαση ὀνείρου

Νἄβλεπες στὸ βυθὸ τοῦ Παμπονήρου

Νὰ γκρεμιστῇ ἡ Τουρκιά, τὸ ἀνίερο τέρας.

Καὶ σὲ λόγου σου τότε ἔκαμες τάμα

Νὰ φτάσῃς ὅπου μόνο αὐτὸς ξαμόνει

Ποὖναι ποιητὴς καὶ μάρτυρας ἀντάμα.

Τοῦ Ἀπόλλωνα ὄχι ἡ χάρη, ἡ δόξα μόνη

Σοῦ λειπε τοῦ θανάτου—κ' ἕνα βόλι

Σ' ἔστειλ' ἥρωα στὸ ἠλύσιο περιβόλι.

Ἔτσι ἐκοιμήθη τὴν 28η Νοεμβρίου τοῦ 1912 ὁ Ποιητής Λορέντζος Μαβίλης.

Στεφανωμένος Ἥρωας, δοξασμένος στὴν Ἠπειρωτικὴ Γῆ.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

28 Νοεμβρίου 2022

Εἰκ.: Ὁ Ποιητὴς Μαβίλης διὰ χειρὸς Νίκου Ἐγγονόπουλου (1961)

Σινική μελάνη καί άκουαρέλλα σὲ χαρτί, 27x19 ἑκ.

Ἰδιωτικὴ Συλλογή

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΥΛΟΓΛΟΥ

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ

Του Κωνσταντίνου Γρίβα 

Καθηγητού Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Η στρατηγική στόχευση της Τουρκίας να μετατραπεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων στην Ευρασία και να ισορροπήσει μεταξύ των δύο μεγάλων διαμορφούμενων παγκόσμιων πόλων ισχύος μας  Σ’ αυτό το πλαίσιο έχουμε εξετάσει τις πιθανότητες να θέλει να διαμορφώσει στην ευρασιατική σκακιέρα ένα είδος μακρινού συγγενή του παλαιού Κινήματος των Αδεσμεύτων, σε συνεργασία με το Πακιστάν και κάποιες από τις τουρκόφωνες πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Όμως, η κατάσταση ενδέχεται να είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Αν πράγματι αυτό το σχήμα αποκτήσει υπόσταση, τότε είναι πολύ πιθανόν να επηρεάσει σημαντικά τη γεωπολιτική συμπεριφορά και άλλων χωρών. Οι πρώτες εξ’ αυτών είναι άλλες μουσουλμανικές χώρες της Ασίας, όπως η Μαλαισία και η Ινδονησία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ενδεχομένως να προκύψουν σοβαρές επιδράσεις, ακόμη και στο “βαθύ εσωτερικό” της Ευρώπης, συγκεκριμένα στη Γερμανία.

Η τελευταία έχει παραδοσιακά στραμμένο το βλέμμα της προς Ανατολάς. Με την ένωση των γερμανικών κρατών, μετά τη νίκη των Πρώσων επί της Γαλλίας το 1870, έγινε υπερβολικά ισχυρή για να “χωράει” στη Δυτική Ευρώπη. Από την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού το 1989-90 και την ενοποίησή της, η Γερμανία κατάφερε να ηγεμονεύσει στην ΕΕ και να αρχίσει δειλά-δειλά να αναζητεί ένα νέο ρόλο στον αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο, θεωρώντας πως έχουμε εισέλθει στη μετά-αμερικανική εποχή.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Slpress.gr

ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ!

Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη 

Ιδρυτή και Διευθυντή του περιοδικού ''ΕΝΔΟΧΩΡΑ''

Δημοτικού σύμβουλου Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»

Πολλά και εύλογα τα ερωτήματα που προκάλεσε η αιματηρή επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Τόσο για τον τρόπο όσο και για τον χρόνο αλλά και για τη σκοπιμότητα της ενέργειας αυτής.

Η προκλητική παρουσία και παραμονή ενός προσώπου που μετέφερε μία βόμβα για μεγάλο χρονικό διάστημα (οι τουρκικές Aρχές αναφέρουν για περίπου μία ώρα!) στο καλύτερα φυλασσόμενο μέρος της Πόλης, με δεκάδες κάμερες, οι οποίες φυσικά κατέγραψαν τα πάντα, όπως είδαμε στη συνέχεια, αλλά και η μη προσπάθεια της φερόμενης ως τρομοκράτισσας να εξαφανιστεί στη συνέχεια, πηγαίνοντας απλώς στο σπίτι της (!), χαρακτηρίζονται -τουλάχιστον- «περίεργα» γεγονότα.

Από την άλλη, και αυτό ίσως να είναι το σημαντικότερο, θα πρέπει να εξεταστεί ποιος ωφελείται από όλη αυτή την ιστορία. Σίγουρα, πάντως, όχι οι Κούρδοι, που το τελευταίο διάστημα προσπαθούν να αποσείσουν όλους τους χαρακτηρισμούς που ετεροπροσδιορίζουν τον αγώνα τους για εθνική ανεξαρτησία ως «τρομοκρατικό», έχοντας επιδοθεί διεθνώς σε έναν τιτάνιο αγώνα γι᾽ αυτό. Πώς ακριβώς, λοιπόν, θα βοηθήσει, άραγε, αυτόν τον αγώνα η συγκεκριμένη βομβιστική ενέργεια;

Από την άλλη πλευρά, η διεθνής συμπάθεια προς την Τουρκία, που αναπτύχθηκε εξαιτίας των φρικιαστικών εικόνων από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και η επακόλουθη συσπείρωση της τουρκικής κοινής γνώμης γύρω από την ηγεσία της (σύνηθες αποτέλεσμα σε στιγμές κρίσης σε όλο τον κόσμο), προφανώς,  κατατάσσουν το καθεστώς Ερντογάν στους ωφελημένους λόγω του γεγονότος αυτού.

Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας άρπαξε αμέσως την ευκαιρία, προκειμένου όχι μόνο να προσπαθήσει να εμπλέξει τη χώρα μας ως «εν δυνάμει υποδοχέα των τρομοκρατών», που απλώς «δεν πρόλαβαν να διαφύγουν στην Ελλάδα», αλλά και να φτάσει στο σημείο να απορρίψει τη δήλωση συμπάθειας και καταδίκης της τρομοκρατίας που στάλθηκε από τις ΗΠΑ, κατηγορώντας τες ότι ενισχύουν τον αγώνα των «τρομοκρατών»!

Σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή η βομβιστική επίθεση αποτελεί προβοκατόρικη ενέργεια των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας είτε μεμονωμένη τρομοκρατική επίθεση μιας ομάδας «χρήσιμων ηλίθιων» ή ακόμη και έναν συνδυασμό και των δύο περιπτώσεων, είναι βέβαιο ότι η Τουρκία όχι μόνο θα τη χρησιμοποιήσει για να προωθήσει το δικό της αφήγημα περί τρομοκρατίας, στοχοποιώντας τον εθνικό αγώνα των Κούρδων, αλλά θα τη χρησιμοποιήσει και ως αιτιολογία για την επανάληψη πολεμικών επιχειρήσεων, με την εκ νέου εισβολή στρατευμάτων της σε γειτονικές της χώρες. Στον συνολικό σχεδιασμό της προς την κατεύθυνση αυτή σίγουρα ανήκει και η προσπάθειά της να φέρει τόσο τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και την Ελλάδα σε θέση αμυνόμενου και απολογούμενου, ως δήθεν υποστηρικτές «τρομοκρατών».

Είναι προφανές πως μία ηγεσία η οποία, αν δεν οργάνωσε στο πρόσφατο παρελθόν, τουλάχιστον χρησιμοποίησε προς τελικό όφελός της τις πληροφορίες που είχε για την αντιμετώπιση ενός πραξικοπήματος σε βάρος της, είναι σίγουρα αδίστακτη. Οι έξι νεκροί και μερικές δεκάδες τραυματίες μιας βομβιστικής επίθεσης δεν είναι τίποτε μπροστά στα αμέτρητα θύματα εκείνων των ημερών αλλά και στις πολλές χιλιάδες των διώξεων που ακολούθησαν προκειμένου να εδραιωθεί το καθεστώς Ερντογάν.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι παράφρονες ηγέτες κάθε εποχής είναι ότι για την υλοποίηση της παρανοϊκών σχεδίων τους απαιτούνται πάντοτε ποταμοί αίματος και βαρύ τίμημα για τον ίδιο τους τον λαό. Οταν το καταλαβαίνουν, είναι συνήθως πολύ αργά. Τόσο γι᾽ αυτούς όσο και για την ίδια τους τη χώρα. Ο νεοσουλτάνος της γείτονος δεν θα ξεφύγει από αυτήν τη μοίρα…

 

https://www.newsbreak.gr/apopseis/394414/neoothomaniki-parafrosyni/ 

 

ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΤΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ

Του Πέτρου Ι. Νικολού,  Δικηγόρου Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

 

Όπως είχει γράψει προνοητικά επιτυχώς και δη πρώτος εξ όλων εδώ και καιρό ο Καθηγητής μου στο Ποινικό Δίκαιο, Κωνσταντίνος Βαθιώτης, στον νέο θαυμαστό ανάποδο κόσμο στον οποίον πλέον ως σύγχρονοι σκλάβοι με ψευδαίσθηση ελευθερίας βουλήσεως και πράξεως πορεύονται σύσσωμα τα Έθνη και οι λαοί, μετά την κατ’ όνομα πανδημική κρίση και τους καθολικούς, οριζοντίους και τυραννικούς υγειονομικούς εγκλεισμούς, τα καυχώμενα ως δημοκρατικά και φιλελεύθερα δυτικά κράτη θα μεταλλαχθούν οσονούπω άρδην σε σκληρά πατερναλιστικά μορφώματα, τα οποία από τούδε και εις το διηνεκές θα προβάλλουν την απόλυτη εξάρτηση του μέσου ευνούχου πολίτου απ’ αυτά ως την μόνη λύση στα ζωτικά προβλήματά του. Η κατακόρυφη, ακατάπαυστη και απρόβλεπτα γεωμετρική αύξηση των τιμών όχι μόνο σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά σε κάθε προϊόν με μία μέτρια λογική ζήτηση της εγχωρίου και ενωσιακής αγοράς, ως δήθεν αποκλειστικό αποτέλεσμα της πολεμικής συρράξεως στην Ουκρανία, ήρθε να διαδεχτεί την πλανητική απειλή ενός ιού του οποίου η καταπολέμηση επέβαλε βάρβαρα μέτρα κρατικού καταναγκασμού σ’ ολόκληρη την κοινωνία υπό το πρόσχημα της διασφαλίσεως της δημοσίας υγείας. Κατά σατανική σύμπτωση και αντιστοιχίαν με την φρικτή προϊούσα περίοδο καθ’ ην το κράτος ενεφάνη ως προστάτης όλων ημών των ανημπόρων να προστατεύσουμε εαυτούς και αλλήλους από τον κίνδυνο της ιώσεως, η επιγενομένη παρουσίασε πάλι το κράτος ως τον σωτήριο Μεσσία στην πενία και την εξαθλίωση, τις οποίες δημιουργεί η εξωφρενική ακρίβεια.

Το περιώνυμο ‘‘καλάθι του νοικοκυριού’’ -κι ουχί βεβαίως της νοικοκυράς, καθ’ ότι ζούμε εν παραλλήλοις στον αστερισμό της φεμινιστικής πολιτικής ορθότητος, η οποία εξαναγκάζει σε απολυταρχική ουδετεροποίηση του καθημερινού μας λεξιλογίου- το οποίο ως πολιτικό πρόγραμμα υποτιθεμένης στηρίξεως των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων ως προς την προμήθεια βασικών αγαθών αναγομένων στην ανθρώπινη επιβίωση ήρχισε να εφαρμόζεται προ ολίγων εβδομάδων, δεν άργησε να σκάσει ωσάν μεγάλη ρόζ τσιχλόφουσκα στις λαμπυρίζουσες από την καλοζωΐα παρείες του υπουργού που το εισηγήθηκε μετ’ επάρσεως και μεγαλαυχίας. Τρόφιμα, χαρτικά, απορρυπαντικά και είδη υγιεινής, τα οποία επελέχθησαν να αναδειχθούν ως απολαύοντα καίριας μειώσεως στην αξία τους, δεν περιεβλήθησαν παρά το κόστος μόλις των προγενεστέρων ημερών, χωρίς καμμία εγγύηση μη ανόδου τους ή σταθεροποιήσεως του αντιτίμου τους. Με την κάθε υπεραγορά να διαμορφώνει καταλόγους εμπορευμάτων εκπτώσεως διαφορετικών των άλλων και τους καταναλωτές να σπεύδουν να δαπανήσουν διόλου φθηνές βενζίνες, για να μεταβαίνουν από την μία εταιρεία στην άλλη, γυρίζοντας όλην την πόλη, ώστε να συγκεντρώσουν όλα τα απαραίτητα της λίστας τους, το κυβερνητικό σχέδιο κατέπεσε ωσάν κάστρο στην άμμο με τον πρώτο άνεμο των καταναλωτών που μυρίστηκαν την πολιτική απατεωνιά και τον σκαιό, κυνικό και ωμό εμπαιγμό προς το πρόσωπό τους. Παρά τις γκρότεσκες δημαγωγικές φιέστες σε ράφια των υπεραγορών και την άγαρμπη προπαγάνδα των τιμών, ο μεταμνημονιακός πολίτης διατηρεί ακέραιο προς στιγμήν το αισθητήριο να αντιλαμβάνεται πόσα χάνει και πόσα μένουν στην τρύπια τσέπι του φθαρμένου παντέλονιού του.

Το αβυσσαλέο ταξικό χάσμα ανάμεσα σε μία εύρωστη, ευδαίμονα και πανόλβια ελιτοκρατία, η οποία φέρει το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας, και σε μία ριζικώς προλεταριοποιημένη βάση της κοινωνικής πυραμίδος εξηγεί εις έναν δραματικά ικανοποιητικό βαθμό την αναποτελεσματικότητα μέτρων προσβλητικής ελεημοσύνης προς την κατακρεουργημένη πλειοψηφία της ανεργίας, της ανέχειας και του ταπεινωτικού μηνιαίου μισθού των οκτακοσίων ευρώ. Τα πούπουλα της μπουζουαζίας δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσουν τα υπαρξιακά προβλήματα ενός λαού βεβυθισμένου στην μιζέρια και την καχεξία, αν δεν τα βιώσουν αληθινά, αν δεν τα ζήσουν σ’ όλην τους την επώδυνα βασανιστική έκταση, με λογαριασμούς της ΔΕΗ απλήρωτους, τραπεζικά δάνεια σε ατυχή διακανονισμό, ψυγεία και ντεπόζιτα οχημάτων μονίμως άδεια, φροντιστήρια και απαιτήσεις των παιδιών να τρέχουν γραμμή. Αυτή η στρατηγικά αποτυχημένη σχεδίαση αμβλύνσεως των καταναλωτικών προσκομμάτων των ιδιωτών, οι οποίοι βλέπουν το γάλα και τον άρτο τον επιούσιον να στρογγυλοποιούνται αποφασιστικά στα δύο ευρώ, πέραν των άλλων μαρτυρεί την οριστική κατάληξη που προμηνύεται για τον μετάνθρωπο της νέας εποχής των ασυμμέτρων απειλών, ο οποίος μετά την εκχώρηση κάθε δικαιώματος και ατόμικής του ελευθερίας στο κράτος Λεβιάθαν θα σύρεται μεθοδευμένα σε ευτελείς ικεσίες προς τούτο για μία ελάχιστη παροχή βοηθείας εν είδει φιλανθρωπίας.

Η γενεά του ‘‘Πολυτεχνείου’’ του οποίου την επέτειο της κιβδήλου και ψευδεπίγραφης εξεγέρσεως το 1973 εόρτασαν προχθές άπασες οι πολιτικές δυνάμεις που ανδρώθηκαν, πλούτισαν και έστησαν καριέρες πάνω σε εθνικούς μύθους, ψέματα και απάτες, είναι εκείνη η οποία ως ιδρύτρια της Τρίτης Ελληνέζικης Ολιγαρχίας των προδοτών της Κύπρου διοικεί άχρι σήμερον τον ρημαγμένο τούτο τόπο, παρέχοντας ψωμί σε λαθρομετανάστες, παιδεία ανθελληνική και ελευθερία σε εγκληματίες. Τα διάφορα καλάθια, πακέτα υποκριτικής ενίσχυσης και μέτρα θεατρικής ανακούφισης των οικονομικά γδαρμένων πληβείων δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να χρυσώνουν το χάπι σ’ έναν Έθνος, το οποίο υποφέρει από τις κεντρικές πολιτικές φτωχοποίησης, βουλιάζοντας στα χρέη. Αμετακίνητος, αταλάνευτος και επίμονος ο λαός στις επιλογές των ηγετών του έχει απολέσει σε υψηλό ποσοστό το ηθικό του πλεονέκτημα να διαμαρτύρεται για την κατάντια στην οποία συνέβαλε ασμένως κι ο ίδιος. Ας μην το λησμονούμε.

 

https://www.eoneolaia.com/to-kalathi-tou-apatewnos/ 

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ : ''ΜΟΛΙΣ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ, ΔΕΙΚΝΥΕ ΤΟ ΠΡΕΠΟΝ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΑΛΑΘΕΥΤΑ...''

(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις
«Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος).
 
Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα…“

«…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.

Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι’ αυτό και χρειαζόταν κατ’ ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και τό σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα.

Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρα. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της.

Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα) να εισφέρει μέσα της φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από τη καθοδήγηση νηπιαγωγού και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που κάθεται σε αυτόν.

.

Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα. Και αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος την εισήγαγε στα άγια των αγίων και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάσει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο θαύμα;

Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα.

Ο διακομιστής ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο, δηλαδή από τη δύναμη του Υψίστου και στη παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος.

.

Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι’ αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.

Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε μόνο καθ’ ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ’ ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως και τον γέννησε αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι’ αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη).

Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

.

Ας φυλάττουμε επομένως τη προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ’ εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο…».

ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
https://antexoume.wordpress.com/2017/11/21/%ce%bc%cf%8c%ce%bb%ce%b9%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd-%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%ba%ce%bd%cf%85%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%cf%8c/#more-26681 

 

«ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ» ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΙ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ - Ο Πρωθυπουργός στέλνει τα MARDER στον Εβρο, σε μια κίνηση καλής θέλησης προς τον Ερντογάν, μετά και τις πιέσεις των Γερμανών

Της Κύρας Αδάμ

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, παρουσία του Γερμανού καγκελαρίου Σολτς, δήλωσε έτοιμος για διάλογο άνευ όρων με την Τουρκία, ευθυγραμμιζόμενος απολύτως και καλυπτόμενος πίσω από τη μονότονη και διαρκώς επαναλαμβανόμενη θέση του κ. Σολτς ότι «τα ανοιχτά ζητήματα πρέπει να επιλυθούν με διάλογο» (σταθερή, κοινή θέση των Ε.Ε., ΝΑΤΟ και ΗΠΑ απέναντι στη διαρκώς αυξανόμενη επιθετική πολιτική της Τουρκίας, με αποσάθρωση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο).

Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε έτοιμος να τείνει στην Αγκυρα «χείρα φιλίας, διότι δεν έχουμε περιθώρια για άλλες αχρείαστες εστίες έντασης», υπενθυμίζοντας ότι η αποκλιμάκωση θα είναι και «προς όφελος των σχέσεων Ε.Ε. – Τουρκίας».

Προχωρώντας μάλιστα σε συγκεκριμένη «κίνηση φιλίας» απέναντι στην Αγκυρα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι τα νέα γερμανικά τεθωρακισμένα MARDER δεν θα εγκατασταθούν στα νησιά, αλλά «θα κατευθυνθούν στον Εβρο, γιατί εκεί κρίνουν οι Ε.Δ. ότι είναι πιο χρήσιμα».

Με την τοποθέτηση των αρμάτων MARDER στον Έβρο αντί για τα νησιά, ο κ. Μητσοτάκης ικανοποιεί τις απαιτήσεις της Τουρκίας περί αποστρατιωτικοποίησης σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας των νήσων, διότι με την απόσυρση από τα νησιά των αρμάτων και χωρίς αντικατάστασή τους τα νησιά παραμένουν εύκολη βορά στον Ερντογάν. Η αντικατάσταση των αρμάτων στα νησιά δεν παραβιάζει τους περιορισμούς εξοπλισμών των νήσων από τη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι δεν είναι περισσότερα από αυτά που προβλέπει η συνθήκη. Δι’ αυτού του τρόπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη «κλείνει το μάτι» στην Αγκυρα ότι δεν επιθυμεί αύξηση της έντασης με την Τουρκία, καθώς η Ελλάδα μπαίνει από εδώ και πέρα στην τελική προεκλογική ευθεία για τις εκλογές μέχρι τον Ιούνιο του 2023.

Χωρίς να απαιτεί από την Αγκυρα να πάρει πίσω όλες τις επιθετικές στρατιωτικές ενέργειές της στο Αιγαίο σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας, δεδομένου ότι -σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης που δεν δίνει στη δημοσιότητα- η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία. Ο Σολτς ζήτησε από Ελλάδα και Τουρκία, ως χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, να τα βρουν μεταξύ τους. Ουσιαστικά έστειλε Ελλάδα και Τουρκία στο ΝΑΤΟ για διαπραγματεύσεις, αφήνοντας απέξω την Ε.Ε. Το γεγονός αυτό, ήτοι οι διαπραγματεύσεις μέσω ΝΑΤΟ, αποτελεί καταστροφή για τη χώρα, διότι το ΝΑΤΟ, από το 1990 μέχρι σήμερα, ευνοεί την αποσάθρωση την ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, υποστηρίζοντας τις επιθετικές βλέψεις της Τουρκίας.

Ομοίως ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε ούτε μία λέξη να πει για τη νόμιμη, υποχρεωτική και αναγκαία πολιτική και διπλωματική εμπλοκή της Ε.Ε. απέναντι στις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας σε ευρωπαϊκό έδαφος, δηλαδή στην Ελλάδα, ενώ και οι δύο δεν είπαν λέξη για την Κύπρο, ούτε για τις επιθετικές ενέργειες σήμερα στα Βαρώσια.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην προσπάθεια επιβολής «μορατόριουμ» στην επιθετικότητα της Τουρκίας μέχρι τις εκλογές, έχει αποφασίσει να βάλει ταφόπλακα στα διπλωματικά όπλα που διαθέτει στην Ευρωπαϊκή Ενωση απέναντι στην Τουρκία.

Η επιβεβαίωση της πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης να παροπλίσει τα νόμιμα πολιτικά και διπλωματικά όπλα που διαθέτει μέσα στην Ε.Ε. έναντι της Τουρκίας ήρθε αυτή την εβδομάδα με τις ραδιοφωνικές δηλώσεις του υφυπουργού Α. Συρίγου, ο οποίος υποστήριξε ότι «αυτή τη στιγμή, η ρητορική της (Τουρκίας) είναι τόσο επιθετική, δεν έχει κάνει όμως κάποια πράξη που να παραβιάζει τους κανόνες που βάζουν σε εφαρμογή τις κυρώσεις». Η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμιά διορθωτική ή «καλλωπιστική» επαναδιατύπωση της θέσης Συρίγου, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι αυτή είναι η πολιτική της απέναντι στην Τουρκία στο πλαίσιο της Ε.Ε.: δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει την Αγκυρα ότι, απέναντι στις κατ’ εξακολούθηση προσβλητικές φραστικές προκλήσεις της και τις επιθετικές στρατιωτικές ενέργειές της σε καθημερινή βάση εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας και των εθνικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, η Αθήνα έχει ήδη θέσει τα όπλα παρά πόδα μέσα στην Ε.Ε.

Χωρίς καμιά πρόθεση ή προοπτική εφαρμογής νόμιμων πολιτικών και διπλωματικών ενεργειών από την ελληνική κυβέρνηση μέσα στην Ε.Ε. σε βάρος της, η Τουρκία βρίσκεται με λυμένα τα χέρια να εξακολουθήσει την αποσάθρωση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, με συνεχείς στρατιωτικές ενέργειες και με προσθήκη και νέων «όρων» που πρέπει να ικανοποιήσει προκαταβολικά η Αθήνα, προκειμένου να ξεκινήσει ο διάλογος (όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νήσων, η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης κ.λπ.).

Η κυβέρνηση διά των δηλώσεων του υφυπουργού της παραδέχεται δημοσίως ότι η Τουρκία «δεν έχει κάνει κάποια παράνομη πράξη» η οποία να προκαλεί την ενεργοποίηση κανόνων εφαρμογής κυρώσεων, αποδεικνύοντας ότι και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζει. Και τούτο διότι, για να ενεργοποιηθούν οι κανονισμοί εφαρμογής των κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, προηγούνται η πολιτική συζήτηση και η συμφωνία σε Συμβούλιο Κορυφής μεταξύ των εταίρων ότι η Τουρκία, ως υποψήφια προς ένταξη χώρα, προκαλεί, απειλεί και με επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες παραβιάζει την εθνική κυριαρχία κράτους-μέλους, δηλαδή της Ελλάδας. Την πολιτική συζήτηση και τη λήψη πολιτικών αποφάσεων εναντίον της Τουρκίας, προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι κυρώσεις, μπορεί και οφείλει να την ενεργοποιήσει μόνον η Ελλάδα, απειλούμενο κράτος-μέλος από τρίτη χώρα, όπως η Τουρκία.

Αυτή τη δυνατότητα και υποχρέωση για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει ότι δεν πρόκειται να την ενεργοποιήσει.
Δι’ αυτού του τρόπου, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται μονομερώς απέναντι στην Αγκυρα του Ερντογάν ότι δεν θα της δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις της με την Ε.Ε. και τους εταίρους. Δηλαδή, δεν θα εγείρει εμπόδια και προϋποθέσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ενωσης, η οποία ήδη αποφέρει ετησίως πακτωλό δισεκατομμυρίων ευρώ στην Τουρκία χωρίς φραγμούς και προϋποθέσεις.

Ομοίως δεσμεύεται η κυβέρνηση απέναντι στην Αγκυρα ότι θα την αφήσει ελεύθερη να εξοπλίζεται από Ευρωπαίους εταίρους (π.χ., Γερμανία, Ισπανία κ.λπ.), γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η Αγκυρα έχει το ελεύθερο να χρησιμοποιήσει, αν το αποφασίσει, τα ευρωπαϊκά όπλα της εναντίον χώρας-μέλους, όπως η Ελλάδα. Το οξύμωρο της πολιτικής Μητσοτάκη είναι ότι στηρίζει με χέρια και με πόδια -και ενίοτε πανηγυρίζει προκαταβολικά- για την αμερικανική τροπολογία να μην αναβαθμιστούν τα τουρκικά F-16 αν αυτά εξακολουθήσουν τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο, αλλά δεν τολμά -ούτε καν διανοείται- να εγείρει παρόμοιους περιορισμούς στην πώληση ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων στην Τουρκία. Να εγείρει και να επιβάλει δηλαδή στους Ευρωπαίους εταίρους ρήτρα μη χρησιμοποίησης ευρωπαϊκών όπλων από την Τουρκία σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και των εθνικών συμφερόντων σε Αιγαίο και Μεσόγειο, με επιβολή κυρώσεων και σε βάρος της Τουρκίας και σε βάρος ευρωπαϊκών χωρών που θα παραβιάσουν τη ρήτρα αυτή.

Οι δηλώσεις Συρίγου, που απηχούν θέσεις της κυβέρνησης, είναι επικίνδυνες στον χειρισμό της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, διότι κυβέρνηση και Συρίγος αποκρύπτουν από τους Ελληνες ότι η Τουρκία σήμερα καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία εντός των χωρικών υδάτων στη νήσο Λήμνο για έναν χρόνο με ασκήσεις και με πραγματικά πυρά. Τι περισσότερο πρέπει να κάνει η Τουρκία για να τις επιβληθούν κυρώσεις;

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει ως τεκμήριο την ελληνική διεθνή αγγελία Α3392/22, με την οποία η κυβέρνηση δηλώνει διεθνώς ότι η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία, χωρίς ωστόσο να υπάρχει αποτελεσματική αξιοποίηση της καταγγελίας αυτής.

Το Αιγαίο συνεχίζει να φλέγεται

Ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη τείνει χείρα φιλίας στην Τουρκία για διάλογο εφ’ όλης της ύλης και χωρίς προϋποθέσεις, και δεν βρίσκει καμιά παράνομη πράξη της Τουρκίας για να εφαρμοστούν κυρώσεις εναντίον της στην Ε.Ε., η Αγκυρα, «απελευθερωμένη» πλέον, εξακολουθεί να εφαρμόζει κατά κόρον την επιθετική πολιτική της με στρατιωτικά μέσα στο Αιγαίο εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας και των εθνικών δικαιωμάτων.

Ετσι, από τις 25 Οκτωβρίου μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 2022, η Τουρκία θα εκτελεί άσκηση «για προστασία του περιβάλλοντος και υποστήριξη αποστολών θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης (SAR) στη διεθνή θάλασσα του FIR Αθηνών» από το τουρκικό ναυτικό με τη συνδρομή αεροσκαφών (επανδρωμένα και UAVs). Παρόμοια άσκηση η Τουρκία εκτελεί ανελλιπώς κάθε μήνα από τον Ιούνιο του 2022, και όχι μόνο, χωρίς να έχει υπάρξει καμιά ουσιαστική και αποτελεσματική αντίδραση από την Αθήνα.

Με την τουρκική διεθνή αγγελία Α7097/22, την οποία παρουσιάζει η «κυριακάτικη δημοκρατία» ως τεκμήριο, η Αγκυρα ενημερώνει για μια ακόμα φορά τη διεθνή κοινότητα ότι από τις 25 Οκτωβρίου μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 2022 και σχεδόν σε καθημερινή βάση θα εκτελεί την άσκησή της από τις ακτές Ρόδου, Ικαρίας, Χίου, Σκύρου και Λέσβου, διαμελίζοντας την ελληνική κυριαρχία των 10 ν.μ. ΕΕΧ (όπως φαίνεται στον χάρτη). Ενώ τόσο οι περιοχές της τουρκικής άσκησης όσο και οι διαδρομές των UAVs κατακερματίζουν και διασπούν την ενότητα της ελληνικής κυριαρχίας στις βραχονησίδες, για τις οποίες η Αγκυρα έχει θέσει θέμα ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Με την ενέργειά της αυτή η Τουρκία διαγράφει τα 10 ν.μ. του ΕΕΧ, με την κυβέρνηση να ασκεί ρόλο παρατηρητή και να μην προβαίνει σε καμιά νομική ενέργεια για να τα διασφαλίσει, με αποτέλεσμα να τα μετατρέπει η Αγκυρα σε διεθνή εναέριο χώρο, διαμελίζοντας την ελληνική κυριαρχία των νήσων.

Με την τουρκική άσκηση η Αγκυρα θα εκτελεί ταυτόχρονα και έρευνα – διάσωση, και κυρίως στην περιοχή Νο 5, όπως φαίνεται στον χάρτη, η οποία εκτείνεται 16 ν.μ. δυτικά του μέσου τού Αιγαίου (25ος μεσημβρινός). Η Αγκυρα, αξιοποιώντας τη διαχρονική αδιαφορία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1979, ψήφισε τον νόμο 24611/12 Δεκεμβρίου 2001, με τον οποίο παράνομα εντάσσει το μισό Αιγαίο σε περιοχή της Αγκυρας για θαλάσσια έρευνα και διάσωση, αρμοδιότητας ΙΜΟ. Η παρανομία έγκειται στο γεγονός ότι η σύμβαση του ΙΜΟ ορίζει ότι οι περιοχές έρευνας και διάσωσης των χωρών οριοθετούνται με συμφωνία. Ωστόσο, τον νόμο αυτόν με την τουρκική περιοχή τον υπέβαλε η Αγκυρα στον ΙΜΟ, ο οποίος δυστυχώς τον καταχώρισε στο διεθνές εγχειρίδιο θαλάσσιων περιοχών έρευνας διάσωσης του ΙΜΟ (Global Sar Pla), ενώ καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει προσπαθήσει να το ανατρέψει.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί μείζονα εθνικά προβλήματα σε βάρος της Ελλάδας για τα νησιά του Αιγαίου, και όχι μόνο, καθότι θα βρεθούν κάτω από ασφυκτικό κλοιό τουρκικής περιοχής SAR και θα απομονωθούν. Η Τουρκία προασπίζει και υπερασπίζει την υποτιθέμενη τουρκική περιοχή SAR ως κόρη οφθαλμού, και μάλιστα κάνει και αγρυπνίες για την προάσπισή της σε βάρος της Ελλάδας.

Για μια ακόμα φορά η Αγκυρα καταργεί στην πράξη την υπογραφή της και στέλνει το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ στο καλάθι των αχρήστων. Καίτοι το μνημόνιο αυτό απαγορεύει στρατιωτικές δραστηριότητες κατά τις εθνικές και θρησκευτικές εορτές, η Αγκυρα εκτελεί κανονικά την άσκησή της από τις 18.00 της 28ης Οκτωβρίου μέχρι τις 4.00 της 29ης Οκτωβρίου, χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης.

Με την ελληνική διεθνή αγγελία Α3420/22, η κυβέρνηση δηλώνει διεθνώς ότι η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία, αλλά και πάλι αρνείται να αξιοποιήσει αποτελεσματικά αυτή την καταγγελία.

 

 https://www.newsbreak.gr/politiki/389304/kleinei-to-mati-stin-toyrkia-kai-afinei-aprostateyta-ta-nisia/

ΛΑΘΡΟΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ

Του Πέτρου Ι. Νικολού, Δικηγόρου Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Εμπειρικώς επαληθεύεται ξανά και ξανά πως εγγενές στοιχείο της ανθρωπίνης φύσεως και δη του συγχρόνου μετανθρωπολογικού μοντέλου δεν είναι ο πόθος για την ελευθερία, αλλά η λαχτάρα της υποταγής. Έχει παύσει εδώ και καιρό να θεωρείται δεδομένη η αντίδραση στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την ποδοπάτηση των ζωών μας. Για την πλειοψηφία, ο αγώνας τον οποίον δίνουμε κάποιοι ελάχιστοι είτε δια της πένας είτε δια του ακτιβισμού αρνούμενοι οιονδήποτε κυνικά ταπεινωτικό συμβιβασμό με τη ριζική ταυτότική μας εξαφάνιση δεν θεάται παρά ως ερασιτεχνική κωμωδία προς παροχή αφθόνου γέλωτος στα ανερμάτιστα βλέμματα των οικειοθελών πληβείων της Νέας Εποχής. Καμμία αδυναμία ετέρων για αντίσταση δεν μπορεί να σκοτώσει, όμως, μέσα μας την αδάμαστη επιθυμία της αληθείας. Και η αλήθεια για τις διανυόμενες φρικώδεις ημέρες στο ελληνώνυμο προτεκτοράτο των προσκυνημένων είναι πως ήγγικεν η ώρα το επί πλείστα όσα έτη κοινό μυστικό των υπαρκτών ελληνικών υδρογονανθράκων να γίνει είδηση πανηγυρική από τους κυβερνώντες της κυανής κλεπτοκρατίας, οι οποίοι αισθανόμενοι τον ψυχρό ιδρώτα να λούζει το ωχρό τους πρόσωπο, μετά τις ασυγκράτητες αποκαλύψεις για τα οργανωμένα παιδοφιλικά κυκλώματα μέσα στο ίδιο το κόμμα της εξουσίας, ηναγκάσθησαν να εφεύρουν καίτοι καθυστερημένα ένα νέο εθνικό αφήγημα προς τέρψη των ώτων της χειραγωγηθείσης λαϊκής βάσεως.

Κι ενώ το νεοραγιαδιστάν χοροπηδά ενθουσιασμένο έμπροσθεν της τηλεοπτικής οθόνης για τα δισεκατομμύρια, τα οποία βαυκαλιζόμεθα ότι θα κερδίσουμε από εξορύξεις νοτιοδυτικώς της Πελοποννήσου, οι οποίες μπορεί να μην αφετηριαστούν και ποτέ, τα καραβάνια των εκατομμυρίων αναφομοιώτων μουσαφιραίων, τα οποία εποικίζουν επί πληρωμή την χειμαζομένη πατρώα μας γή, κατακλύζοντας δε κατά προτεραιότητα τα αστικά κέντρα με μισθωμένα από ΜΚΟ ακίνητα, επιδίδονται συστηματικώς, απροσκόπτως και απηνώς σε μαζικές ασελγείς πράξεις βαναύσου σεξουαλικής κακοποιήσεως και κατά συρροήν βιασμούς ανηλίκων παιδιών, χωρίς καμμία ορρωδία τιμωρίας. Μόνο πρόσφατα Μπαγκλαντεσιανός συνελήφθη, επειδή βίαζε επί πέντε χρόνια την δωδεκάχρονη κόρη του, δεκατετράχρονη εθίστηκε στο αλκοόλ, για να ξεχάσει τους βιασμούς που υφίστατο από τον Αιγύπτιο πατέρα της, συνομήλική της στο Ρέθυμνο ηυτοκτόνησε κόβοντας τις φλέβες της, γιατί δεν άντεχε άλλο τους βρεφιόθεν βιασμούς από τον Ινδό παππού της, τριανταενάχρονος Αφγανός βίαζε και τα πέντε του παιδιά σε δομή της Θήβας και ούκ έστιν αριθμός από ασυλλήπτως ειδεχθή αξιόποινα πραγματικά περιστατικά, τα οποία ουδέν στόμα Έλληνος πολίτου τολμά από υπέρμετρα καλλιεργημένο φόβο στιγματισμού και περιθωριοποιήσεως να απαριθμήσει, στηλιτεύσει και καταγγείλει. Η κουλτούρα των γυθοσύνων μπόλιαστών μας, ήτοι των επιδόξων ισλαμιστών κατάκτητών μας, δεν γνωρίζει φραγμούς, προσκόμματα και αναστολές έμπροσθεν ηλικιών και φύλων. Ο αδύναμος ανάγεται στο κατ’ εξοχήν εύκολο θύμα προς στυγνή εκμετάλλευση, σκαιά απομύζηση και ικανοποιητική εκτόνωση της πολιτίσμικής τους βαρβαρότητος. Η βίαιη ιμπερεαλιστική νοοτροπία με την οποία πορεύονται οι λαθρομεταναστευτικές ορδές δικαιώνει το ανεξέλεγκτο ορμέμφυτο και νομιμοποιεί ακόμα και την πιο διαστροφική σεξουαλική επιβολή.

Σ’ όλους εκείνους τους προσποιούντες τους προοδευτικούς, τους ρασιοναλιστές και τους ανοιχτόμυαλους, οι οποίοι με μανταμσουσουδίστικο ύφος σάς υπενθυμίζουν αδαώς πλήν όμως με δογματική απολυτότητα πως το έγκλημα δεν έχει χρώμα, φυλή, εθνικότητα και θρήσκευμα, δείξτε τους τον δρόμο για τον Άγιο Παντελεήμονα, τα καταγώγια της Βικτωρίας, τις αβάδιστες γκετοποιημένες πλατείες του κέντρου και συστήστε τους μία επίσκεψη στα μονομελή και πολυμελή εφετεία κακουργημάτων και τα μικτά ορκωτά, για να οσφρανθούν μία τζούρα από την υποσαχάρια και μεσανατολίτικη αληταρία, η οποία υπερεκπροσωπείται υπερηφάνως σε ποινικά αδικήματα ουχί μόνον κατά της ζωής, αλλά ιδίως κατά της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Μόνη έγνοια, άγχος και μέλημα του αγαπουλίστικου μετώπου του δικαιωματισμού και του φεμινισμού είναι να καταδείξουν λυσσωδώς ότι για όλα τα δεινά του σύμπαντος κόσμος ευθύνεται ο λευκός άνδρας και δη Έλλην χριστιανός ορθόδοξος, ο φυσικός φορεύς της νοσηρής πατριαρχίας και της τοξικής αρρενωπότητος. Γι’ αυτό και η δημοσιογραφική προπαγάνδα περιορίζει τους κοινοποιηθέντες καταλόγους των παιδοφίλων σε ονόματα ελληνικά, παραγνωρίζοντας εμφανώς και σκοπίμως τα μυριάδες και αποδεδειγμένα απείρως περισσότερα αντίστοιχα εγκλήματα αλλοδαπών, οι οποίοι απολαύουν μιάς καθολικής και οριζόντιας ασυλίας περιαγόμενοι παραχρήμα σε ανεγγίχτους πολίτες πρώτης κατηγορίας, ακαταδιώκτους παίδας ενός ανωτέρου Θεού.

Η κλιμάκωση, η εξάρση και η διάχυση της παιδεραστίας και δη, ως φαίνεται, μάλιστα εκ χειρών αλλοεθνών δεν καταγράφουν απλώς το μέγεθος του κινδύνου για τη ζωή, την υγεία και την σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας, αλλά πρωτίστως φανερώνουν το πόσο ανησυχητικά απροστάτευτη καταλήγει να είναι η ελληνική κοινωνία όσο αφήνει την ατζέντα των προοδευτικών να ρυθμίζει τις σύγχρονες βιοτικές σχέσεις στην πολιτεία μας. Οι εξ Ανατολών επιδοτούμενοι παράνομοι εισβολείς δεν πρόκειται να λυπηθούν κανένα απροάσπιστο τέκνο ελληνικής οικογενείας, το οποίο επιστρέφει μόνο του στο σπίτι μετά το σχολείο. Η αδυναμία διαγνώσεως από συμπολίτες μας της ζώσης απειλής, η οποία εγκυμονείται, μόνο σε ασύγγνωστη εθελοτυφλία μπορεί πλέον μετά ταύτα να αποδοθεί.

 

https://www.eoneolaia.com/lathropaiderastia/

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΣΤΙΣ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1821

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης του 1821 η Μακεδονία έχει να επιδείξει μεγάλα και εξαιρετικής σημασίας γεγονότα όπως η εξέγερση της Χαλκιδικής οι σφαγές της Θεσσαλονίκης και ο «ΧΑΛΑΣΜΟΣ της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ».

Η Χαλκιδική, έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στον αγώνα της απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους από το τουρκικό ζυγό, λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, του συμπαγούς ελληνικού πληθυσμού της και της γειτνίασής της με την Θεσσαλονίκη. Όπως είναι γνωστό στους αιώνες της τουρκοκρατίας η χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τον ορεινό και δασώδη όγκο του Χολομώντα, αποτέλεσε, όπως και άλλες παρόμοιες ελληνικές περιοχές, ένα καταφύγιο και άσυλο των καταδιωγμένων πληθυσμών των πεδιάδων. Όχι μόνο εμποδίστηκε η μετανάστευση και η διαρροή των κατοίκων της αλλά δέχθηκε και πρόσφυγες από αλλού με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο πληθυσμός της και να διατηρήσει σχεδόν αμιγή την ελληνικότητα της, τα προνόμια και τις εκκλησίες της.

Σ’ αυτό συντέλεσε η ύπαρξη του Αγίου Όρους, των Μαντεμοχωρίων της γνωστής προνομιακής κοινότητας και της ομοσπονδίας των χωριών της Κασσάνδρας. Στην εξέγερση της Χαλκιδικής άμεση και παλλαϊκή υπήρξε και η συμμετοχή των κατοίκων της χερσονήσου της Κασσάνδρας.

Οι Κασσανδρινοί όπως και οι άλλοι Έλληνες των διαφόρων περιοχών έπραξαν με απλότητα το χρέος τους προς την υπόδουλη πατρίδα και θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία του γένους. Ο επαναστατικός αγώνας στη Χαλκιδική άρχισε όπως είναι γνωστό, με την άφιξη στο Άγιον Όρος κατά τα τέλη Μαρτίου 1821, του Σερραίου μεγαλέμπορου και Φιλικού Εμμανουήλ Παπά.

Ο Εμμ. Παπάς, ακολουθώντας την εντολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη να προετοιμάσει το έδαφος και να ξεσηκώσει την Μακεδονία,προμηθεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη όπλα και πολεμοφόδια και με το καράβι του Χατζή Βισβίζη από τον Αίνο, αναχώρησε για το Άγιον Όρος, που θεωρούνταν ως το πιο κατάλληλο ορμητήριο, γιατί πολλοί μοναχοί είχαν μυηθεί ήδη στην Φιλική Εταιρεία.

Στις 17 Μαΐου άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις στον Πολύγυρο και τα φοβερά αντίποινα των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη, τα οποία όμως αντί να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, τους εξαγρίωσαν και προκάλεσαν τη γενίκευση της επανάστασης στη Χαλκιδική. Η Κασσάνδρα και το Άγιον Όρος, αποτελούσαν στρατηγικά ερείσματα για την εξάπλωση και διατήρηση της επανάστασης στη Χαλκιδική, γιατί ήταν εύκολο να οχυρωθούν και να κρατηθούν και με σύμπραξη του στόλου να αποτελέσουν θαυμάσια ορμητήρια και άσυλα. Η επανάσταση στη Χαλκιδική προχωρούσε αργά και χωρίς οργάνωση. Οι περισσότεροι ήταν άοπλοι.

Τα επαναστατικά σώματα ήταν ασύντακτα και χωρισμένα σε δύο κυρίως τμήματα: Το ένα αποτελείται από Μαντεμοχωρίτες και μοναχούς με αρχηγό τον Εμμ. Παπά και το άλλο από Κασσανδρινούς και Χασικοχωρίτες με αρχηγό τον Χάψα.

Το σώμα του Εμμ. Παπά, αφού απώθησε μικρή Τουρκική δύναμη από την Ιερισσό, προχώρησε προς τον Σταυρό και έφθασε στο στενό της Ρεντίνας, ενώ το σώμα του Χάψα καταδίωξε τους Τούρκους και έφθασε σε απόσταση τριών ωρών από τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του Ιουνίου 1821, πλήθη τρομοκρατημένων Τούρκων χωρικών, που εγκατέλειπαν τα πυρπολημένα χωριά τους έφθαναν και κατασκήνωναν έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης. Οι Τούρκοι της πόλης αυτής ετοιμάζονται για αντεπίθεση. Η σύγκρουση γίνεται στην πεδινή περιοχή του Σέδες και οι επαναστάτες μη μπορώντας ν’ αντιμετωπίσουν τις επελάσεις του ιππικού αναγκάζονται να αποσυρθούν στα Βασιλικά. Τότε σκοτώθηκε ο Χάψας, που παρέμεινε στο πεδίο της μάχης με μικρό αριθμό πολεμιστών από τη Συκιά.

Η τουρκική απειλή και η έλλειψη πολεμοφοδίων αναγκάζουν τους επαναστάτες που ακολουθούνται από χιλιάδες γυναικόπαιδα να καταφύγουν στις χερσονήσους της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και του Αγ. Όρους.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής περιορίζεται τώρα στις χερσονήσους του Αγ. Όρους και της Κασσάνδρας που θα μπορούσαν, αν οχυρώνονταν, να γίνουν απόρθητες, μια και τα ελληνικά καράβια τις προστατεύουν από θαλάσσιες επιδρομές.

Στο Αγ. Όρος οι επαναστάτες οχυρώνονται στον Πρόβλακα, ενώ στην Κασσάνδρα στο πιο στενό μέρος του ισθμού της, στις Πόρτες. Στις 27 Ιουνίου ο Αχμέτ μπέης επιτίθεται εναντίον του ελληνικού στρατοπέδου, αλλά αποκρούεται. Την επόμενη κατευθύνεται προς την Ορμύλια, όπου συναντά επίσης ισχυρή αντίσταση και υποχωρεί. Οι επιθέσεις συνεχίζονται και τις πρώτες μέρες του Ιουλίου, χωρίς αποτέλεσμα.

Την ίδια περίοδο το ελληνικό στρατόπεδο ενισχύεται με 400 πολεμιστές από τον Όλυμπο και λίγο αργότερα με 200 ακόμη υπό τον Διαμαντή Νικολάου. Λόγω διαφόρων συγκυριών και συνεχών συγκρούσεων με τους Τούρκους η κατάσταση των Ελλήνων οπλοφόρων στο στρατόπεδο της Κασσάνδρας διαρκώς χειροτέρευε και δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Γι’ αυτό κι οι περισσότεροι μαζί με τους αρχηγούς τους εγκατέλειψαν τη χερσόνησο. Το γεγονός αυτό καθώς και η έλλειψη πολεμοφοδίων, τροφίμων, την απειρία των νέων αρχηγών και τις αρρώστιες, προκάλεσαν μοιραία την πτώση του ηθικού με αποτέλεσμα την αποσύνθεση του ελληνικού στρατοπέδου. Οι Τούρκοι καθημερινά πλησίαζαν τις ελληνικές γραμμές με αλλεπάλληλα προχώματα.

Διοικητής των στρατευμάτων και Πασάς της Θεσσαλονίκης διορίζεται ο ικανός και δραστήριος βεζίρης Μεχμέτ Εμίν, ο επονομαζόμενος για τη σκληρότητα του, Εμπού Λουμπούτ, στον οποίο η Πύλη αναθέτει να εκστρατεύσει εναντίον του Αγίου Όρους και της Κασσάνδρας. Κατά τα μέσα Οκτωβρίου με 3.000 περίπου άνδρες κινείται εναντίον της Κασσάνδρας, που την υπεράσπιζαν μόνο 430 Έλληνες. Ταυτόχρονα έρχονται και 20 πλοία για να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις του. Η απόπειρα του στα τέλη Οκτωβρίου να εκβιάσει το στενό με πλευρική απόβαση 600 ανδρών αποτυχαίνει. Ο ισθμός γεμίζει από πτώματα ανδρών και αλόγων, ενώ ένα από τα καράβια του αιχμαλωτίζεται με 28 άνδρες. Παρά την πρώτη αποτυχία ο Μεχμέτ Εμίν δεν αποθαρρύνεται, αλλά ετοιμάζει γενική επίθεση. Διατάζει να του σταλούν επειγόντως ενισχύσεις και να μετακινηθούν προς το μέτωπο της Κασσάνδρας. Προτού εξαπολύσει την τελική επίθεση, καλεί τους επαναστάτες να υποταχθούν, υποσχόμενος γενική αμνηστία. Του απάντησαν «μολών λαβέ».

Τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου 1821 οι Τούρκοι ορμούν με αλαλαγμούς να διαβούν την τάφρο. Για πολλές ώρες αποκρούονται νικηφόρα από τους Κασσανδρινούς μαχητές, οι οποίοι μάχονται ως αληθινοί Μακεδόνες.

Ο Λουμπούτ, βλέποντας ότι με την επίθεση σε όλο το μήκος του μετώπου δεν κατορθώνει τίποτε, αιφνιδιαστικά επιτέθηκε κατά του Δυτικού μόνο άκρου της τάφρου το οποίο είχε δύναμη 100 μόνο ανδρών υπό τον Κασσανδρινό μεγάλο Γιαννιό. Το άκρο της τάφρου ήταν πράγματι περισσότερο ρηχό. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να διαβούν την Τάφρο από το σημείο αυτό, ρίχνοντας όπως λέει η παράδοση μεγάλους σάκους μαλλιών και πάνω από αυτά πέτρες και πλάκες. Έτσι βρέθηκαν στα μετόπισθεν των μαχητών, οπότε η έκβαση του αγώνα είχε πλέον κριθεί, υπέρ των Τούρκων. Τη φονικότατη μάχη στον ισθμό της Κασσάνδρας αλλά και την αυτοθυσία των αγωνιστών περιγράφει κυνικότατα ο Λουμπούτ πασάς, με αναφορά του από το Στρατόπεδο της Κασσάνδρας προς τον Βαλή της Θεσσαλονίκης, γράφοντας εκτός των άλλων και τα εξής:

«Πλέον των χιλίων απίστων διεπεράσθησαν δια των ξιφών των νικητών μουσουλμάνων, εξακόσιοι δε περίπου άνδρες και γυναίκες εξανδραποδισθέντες, εδέθησαν με αλύσεις».

Οι αγωνιστές κάμφηκαν φυσικά λόγω της συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής των αλλοθρήσκων αλλά δεν υποτάχτηκαν, ούτε παραδόθηκαν. Οι επιζώντες μαχητές υποχώρησαν, πάντοτε μαχόμενοι, προς τα Παζαράκια (Κρυοπηγή σήμερα), το Παλιούρι και το Ποσείδι, απ’ όπου μαζί με πολλά γυναικόπαιδα, κατέφυγαν στο Άγιο Όρος και στα νησιά Ύδρα και Αίγινα.

Τα θηριώδη στίφη των μουσουλμάνων με την άδεια του Λουμπούτ ξεχύθηκαν στην όμορφη γη, πυρπόλησαν όλα τα σπίτια, λεηλάτησαν περιουσίες, βασάνισαν, έσφαξαν και αιχμαλώτισαν αθώους. Ο τόπος για μήνες κάπνιζε από τις πυρπολήσεις των κατακτητών.

Η Κασσάνδρα ερημώθηκε.

Μετά την πτώση της Κασσάνδρας η επανάσταση της Χαλκιδικής ουσιαστικά έχει κριθεί. Ο Εμμανουήλ Παπάς περνά στο Άγιο Όρος. Πλέοντας όμως προς την ελεύθερη Ελλάδα, παθαίνει συγκοπή και το καράβι τον βγάζει νεκρό στην Ύδρα, όπου τον κηδεύουν με τιμές.

Κανείς, ακόμη και σήμερα, δεν μπορεί να υπολογίσει τον αριθμό των τραγικών θυμάτων στην Κασσάνδρα καθώς και εκείνων, κυρίως γυναικών και παιδιών που σύρθηκαν στην αιχμαλωσία και τον αναγκαστικό εξισλαμισμό.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής έληξε οριστικά με την παράδοση του Αγίου Όρους, τον Ιανουάριο του 1822.Οι όροι που επιβλήθηκαν στους μοναχούς ήταν βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών ήταν η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων. Το τέλος της επανάστασης έβρισκε τη Χαλκιδική ερειπωμένη. Συνολικά 78 χωριά και 59 αγιορείτικα μετόχια καταστράφηκαν.

Ο ηρωικός αγώνας όμως δεν πήγε χαμένος.

Οι επαναστάτες επί έξι περίπου μήνες απασχόλησαν μεγάλο αριθμό τουρκικών δυνάμεων. Έτσι δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος για να εδραιωθεί η Επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο. Εξίσου σημαντικός ήταν ο ηθικός αντίκτυπος.

Η επανάσταση της Χαλκιδικής ενέπνευσε ολόκληρες γενιές Μακεδόνων στους μετέπειτα αγώνες για ελευθερία. 


ΑΕΤΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ε.ΡΩ
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ