ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ : «ΕΣΤΑΥΡΩΘΗΣ ΔΙ’ ΕΜΕ, ΙΝΑ ΕΜΟΙ ΠΗΓΑΣΗΣ ΤΗΝ ΑΦΕΣΙΝ» ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

«Τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν΄ τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς κατεδέξατο΄ έτι Δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν».

Το ιερό συναξάρι της αγίας αυτής ημέρας αναφέρει με λεπτομέρεια τι τιμούμε και προσκυνάμε αυτή την αγία ημέρα.

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι για μας τους χριστιανούς η πλέον φρικτή, πένθιμη και λυπητερή ημέρα, αλλά και η πιο ιερή, η πιο αγία, η πολυσέβαστη και πλέον αγαπητή και προσκυνητή ημέρα της Εκκλησίας μας. Κι αυτό διότι ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, ο Ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού κρέμεται καρφωμένος, γυμνός, άπνους, επάνω στο ξύλο του σταυρού, ως χείριστος κακούργος. Ο Εσταυρωμένος Χριστός μας πήρε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ανέβηκε εκών στο φρικτό Γολγοθά για να εξαγοράσει, μυστήριο πως, με το τίμιο Αίμα Του τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους.

       Ποια καρδιά δεν λυγίζει την ημέρα αυτή μπροστά στη φρικτή και ανείπωτη θεοκτονία;. Ποια μάτια δε βουρκώνουν στο αντίκρισμα του γλυκύτατου Εσταυρωμένου; Ποια ψυχή δε μαλακώνει μπροστά στα άδικα παθήματα; Ποια γόνατα δεν κλείνουν κάτω από το Σταυρό για να προσκυνήσουν τα Θεία Πάθη; Εκατομμύρια πιστοί χριστιανοί πενθούν για τον οδυνηρό θάνατο του Χριστού μας. Κατακλύζουν τους ιερούς Ναούς με μπουκέτα άνθη στα χέρια για να τα εναποθέσουν στον ιερό Επιτάφιο. Να προσκυνήσουν το Λυτρωτή τους, Αυτόν, ο Οποίος «εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω Του αίματι».

        Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αφού συνελήφθη στον κήπο του Όρους των Ελαιών, ύστερα από την προδοσία του Ιούδα, σύρθηκε δέσμιος σε  μια δραματική νυκτερινή δίκη. Η μανία των αρχόντων του ισραηλιτικού λαού ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να περιμένει για να ξημερώσει η αυριανή ημέρα. Οι ιεροί Ευαγγελιστές αναφέρουν λεπτομέρειες για την δίκη – παρωδία. Η καταδίκη ήταν ήδη προαποφασισμένη και μόνο έπρεπε να τηρηθούν κάποια νομιμοφανή προσχήματα. Τη λύση έδωκαν πληρωμένοι ψευδομάρτυρες, οι οποίοι, διαστρέφοντας τα λόγια του Χριστού στήριξαν την επιθυμητή κατηγορία: Ένοχος θανάτου!

        Με το φως της ημέρας οδηγήθηκε στο Πραιτώριο, στην έδρα του Ρωμαίου διοικητή Πιλάτου. Η επίσημη καταδίκη έπρεπε να απαγγελθεί από τη «νόμιμη εξουσία». Επιστρατεύθηκε ο όχλος για να φωνασκεί και να απαιτεί την σταυρική Του καταδίκη. Είναι αυτός ο ίδιος ο όχλος που λίγες ημέρες πριν φώναζε «Ευλογημένος ο Ερχόμενος»! Ο διεφθαρμένος εκπρόσωπος της διεφθαρμένης ρωμαϊκής εξουσίας, ανταλλάσσει την καταδίκη του Μεγάλου Αθώου με την ελευθερία του μεγάλου κακούργου Βαραββά.  Τελικά  παρ’ όλες τις επιφυλάξεις του ο Πιλάτος παραδίδει το Χριστό «ίνα σταυρωθή» (Λουκ.19:16).

        Φορτωμένος το βαρύ ξύλο του σταυρού πέρασε από τους δρόμους της αγίας πόλεως για διαπόμπευση, οδηγούμενος στον τόπο του μαρτυρίου, το λόφο του Γολγοθά. Το κουρασμένο σαρκίο Του δεν αντέχει το βάρος του ξύλου και πέφτει καταμεσής στο δρόμο. Αγγαρεύεται ο διερχόμενος Σίμων ο Κυρηναίος, ο οποίος τελικά ανεβάζει το φονικό όργανο στον τόπο της εκτελέσεως. Σκουριασμένα χοντρά καρφιά μπήγονται στα χέρια και τα πόδια Του. Το τίμιο Αίμα Του χύνεται άφθονο και βάφει τα άνομα χέρια των δημίων Του. Ως άνθρωπος πονά και υποφέρει, μα υπομένει το φοβερό μαρτύριο, το οποίο τον οδηγεί αργά και βασανιστικά στο θάνατο. Εκατέρωθέν Του σταυρώνονται δύο αδίστακτοι ληστές, από τους οποίους ο ένας μετανοεί και σώζεται (Λουκ.23:40). Είναι ο πρώτος που εισέρχεται στον Παράδεισο!

      Μέσα σους αφόρητους πόνους και το χειρότερο κάτω από το αίσθημα της άδικης καταδίκης Του, όχι μόνο δεν οργίζεται και δεν καταριέται τους άνομους δημίους Του, αλλά παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα να τους συγχωρήσει, διότι «Ουκ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ.23:34).

       Τελικά «ην δεν ωσεί ώρα έκτη» (Λουκ.23:44), ο Κύριος «κράξας φωνή μεγάλη αφήκε το πνεύμα» (Ματθ.27:50). Αμέσως συνέβησαν θαυμαστά φαινόμενα: «σκότος εγένετο εφ’ όλην την γην έως ώρας ενάτης, του ηλίου εκλείποντος» (Λουκ.23:44), «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, και εξήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς» (Ματθ.27:51-52). Αν οι σκληρόκαρδοι Ιουδαίοι έμειναν απαθείς μπροστά στην φρικτή θεοκτονία, η άψυχη φύση συγκλονίστηκε συθέμελα, διαμαρτυρόμενη για τη μεγαλύτερη κακουργηματική πράξη όλων των εποχών.

       Ο επί κεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος «εκατόνταρχος και οι μετ’ αυτού τηρτούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γινόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες΄ αληθώς Θεού υιός ην ούτος» (Ματθ.27:54). Το ίδιο «και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, θεωρούντες τα γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον» (Λουκ.23:48). Αντίθετα οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν από τα συγκλονιστικά γεγονότα, αλλά πήγαν στον Πιλάτο ζητώντας: «κέλευσον ασφαλισθήναι τον τάφον εως τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού νυκτός κλέψωσιν αυτόν και είπωσι τω λαώ, ηγέρθη από των νεκρών΄ και έσται η εσχάτη πκλάνη χείρων της πρώτης» (Ματθ.27:64).

         Η Μεγάλη Παρασκευή είναι όπως προαναφέραμε ημέρα θλίψεως και συντριβής για μας του πιστούς. Όμως για τη θεολογία της Εκκλησίας μας η Μεγάλη Παρασκευή είναι ήδη Πάσχα. Η ψυχή του Κυρίου, ως ψυχή αληθινού ανθρώπου έπρεπε να ακολουθήσει την προδιεγεγραμμένη πορεία της, να κατέβει στον παμφάγο Άδη, στον τόπο κατοικίας όλων των ψυχών όλων των εποχών. Όμως η ψυχή του Κυρίου, ως αναπόσπαστο μέρος της θεανδρικής υποστάσεως του Θεού Λόγου, δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί στον τόπο της βασάνου, δεν ήταν δυνατόν η ψυχή της πηγής της ζωής να γίνει βορρά του θανάτου και παραμείνει δέσμια του ’δη. Σύμφωνα με την πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας η ψυχή του Κυρίου λειτούργησε ως δόλωμα στον ’δη. Ως παμφάγος κατάπιε το δόλωμα αυτό και πιάστηκε και αιχμαλωτίσθηκε από αυτό και νικήθηκε!

         Το Θείο Πάθος έχει και μια άλλη σημαντική παράμετρο για μας τους ορθοδόξους πιστούς. Χωρίς αγώνα και παθήματα είναι αδύνατο να υπάρξει νίκη και θρίαμβος. Χωρίς θυσία είναι αδύνατον να υπάρξει λύτρωση. Χωρίς σταυρό δεν  μπορεί να υπάρξει ανάσταση. Το Θείο Πάθος δείχνει και σε μας την ανάγκη να ακολουθήσουμε πρόθυμα το δικό μας δρόμο του μαρτυρίου και ανεβούμε στο δικό μας σταυρό, που είναι η σταύρωση και ο θάνατος του παλαιού πτωτικού εαυτού μας, προκειμένου να έχουμε την μακάρια ελπίδα και της δικής μας ανάστασης.

Αποστολική Διακονία
ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ

ΜΝΗΜΗ, Η ΕΝΔΟΧΩΡΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

Ἡ πολυετὴς προσπάθεια νὰ παραμείνουν οἱ Ἕλληνες ἡμιμαθεῖς ἀποδίδει καρπούς. Ἡ Ἑλλάς κατήντησε χώρα τῆς περιφέρειας τῆς Δύσης. Τελεῖ σὲ σχέση ἐξάρτησης ὑπὸ καθεστὼς πολλαπλασιαζομένης δυστυχίας.

Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶναι ψοφοδεὴς ἢ νὰ ἐκτελεῖ χρέη παρατηρητοῦ ποὺ ἀτενίζει τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων. Ἀτυχῶς ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἡ χώρα ἔχει τεθεῖ στὸν αὐτόματο πιλότο. Τὶ κι ἂν ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα; Στὸ πηδάλιο τῆς χώρας παραμένει ὁ αὐτόματος πιλότος. Μία πολιτικὴ ἡ ὁποία ἔχει φτάσει σὲ σημεῖο νὰ προσβάλλει τὴν νοημοσύνη καὶ τὴν κρίση ὅσων μποροῦν ἀκόμη νὰ σκέπτονται ἐλεύθερα καὶ νὰ ἔχουν γνώση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας.

1825. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν ὑφυπουργό Πολέμου καί Ἀποικιῶν τῆς Ἀγγλίας Οὐίλµοτ Χόρτον, συνοψίζει τὸ Νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας.

"(..)Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος ἀποτελεῖται ἀπό ἄτομα, τά ὁποῖα, µετὰ τήν κατάκτησιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δέν ἔπαυσαν νά πρεσβεύουν τήν Ὀρθόδοξον θρησκείαν, νά ὁμιλοῦν τήν Γλῶσσαν τῶν πατέρων των καί τά ὁποῖα τελοῦν ὑπό τήν πνευματικήν ἢ κοσμικήν δικαιοδοσίαν τῆς Ἐκκλησίας των, ἀσχέτως τοῦ τόπου πού διαμένουν ἐν Τουρκίᾳ. Τά ὅρια τῆς Ἑλλάδος ἔχουν χαραχθῆ ἀπό τεσσάρων αἰώνων διά τῶν δικαίων, τά ὁποῖα οὔτε ὁ χρόνος, οὔτε πάσης φύσεως δεινά, οὔτε ἡ κατάκτησις ἠδυνήθησαν ποτέ νά διαγράψουν."

1930. Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος πηγαίνει στὴν Ἄγκυρα γιὰ νὰ ὑπογράψει τὴν συμφωνία ποὺ θὰ ἐπέλυε τὶς οἰκονομικὲς διαφορὲς μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος. Ἡ Τουρκία ὄφειλε ἀποζημιώσεις στοὺς ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἀνταλλάξιμους καὶ μὴ ἀνταλλάξιμους. Καὶ βεβαίως δὲν τὶς πλήρωνε. Ἡ ἀνταλλαγὴ ἀφοροῦσε τὰ 2.000.000 Ἑλλήνων τῆς Καθ' Ἡμᾶς Ἀνατολῆς σὲ ἀντιδιαστολή μὲ τὶς 400.000 μουσουλμάνους ἔναντι τῶν ὁποίων εἶχαν ἀνταλλαχθεῖ.

Ἔκτοτε, τὶς ἀποζημιώσεις τὶς ὁποῖες ὀφείλει μὲ βάση τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης νὰ καταβάλει στοὺς πρόσφυγες, ἡ Τουρκία δὲν τὶς ἔχει ἐξοφλήσει. Ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἤδη πληρώσει ἕνα σημαντικὸ μέρος στὶς διάφορες φάσεις τῶν διαπραγματεύσεων ποὺ προηγήθηκαν τοῦ 1930. Ὅταν ἄρχισαν οἱ διαπραγματεύσεις, ἐφαρμοζόταν τὸ γνωστὸ σύστημα. Κατέβαλε κάτι ἡ Ἑλλάδα, ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε τίποτε. Διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες. Τὴν ἑπόμενη φορὰ ἡ Ἑλλάδα κατέβαλε κάτι, ἡ Τουρκία δὲν κατέβαλε, καὶ πάλι διεκόπτοντο οἱ συνομιλίες.

Ἡ ἴδια μέθοδος ἀκολουθήθηκε καὶ στὸ Κυπριακό. Κάθε φορὰ ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ ἔκανε μία ὑποχώρηση, κατεγράφετο ἡ ὑποχώρηση, ἀλλά ἡ Τουρκία ἦταν ἀνυποχώρητη. Καὶ ἔτσι, φθάσαμε στὴν καταγραφὴ ὅλων τῶν Ἑλληνικῶν ὑποχωρήσεων, οἱ ὁποῖες ἐνσωματώθηκαν στὸ περίφημο Σχέδιο Ἀνάν. Ἔτσι γεννιοῦνται τὰ περιώνυμα Σχέδια καὶ Μέτρα. Ἀπὸ τὶς συνεχεῖς κατὰ διαστήματα καταγραφές, δηλαδὴ ὑποχωρήσεις τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νὰ γίνεται διάλογος μὲ τὴν τουρκικὴ πλευρά. Προφανῶς σήμερα καθόμαστε στὸ τραπέζι τῶν συζητήσεων καὶ διαπραγματεύσεων διότι ἡ Ἑλλάς εἶναι εὐήθης.

Τὰ ἱστορικὰ γεγονότα δὲν μας ἐπιτρέπουν τίποτε ἄλλο πέραν ἀπὸ τὸ νὰ εἴμεθα ρητοὶ καὶ κατηγορηματικοί. Ἡ τυφλὴ ἔπαρση τοῦ τουρκικοῦ δεσποτισμοῦ δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ συγκατάνευση σὲ καμμία συνθήκη. Ἡ Τουρκία ἔχει ἀνάγκη τὴν οἰκονομικὴ δύναμη καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτίθεται, διεκδικεῖ, ἑρμηνεύοντας τὸ δίκαιο σύμφωνα μὲ τὰ συμφέροντά της.

Ὑπὸ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀποφασίστηκε νὰ μείνουν οἱ Ρωμηοὶ στὴν Πόλη. Ὄχι λόγῳ τῆς μεγαθυμίας τοῦ τουρκικοῦ κράτους, ἀλλὰ διότι ἡ οἰκονομία τῆς Τουρκίας ἐλεγχόταν -μέχρι τὸ 1922- ἀπό τοὺς μὴ μουσουλμάνους. Ἡ καρδιὰ τῆς οἰκονομίας τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, στὴν ἔκταση τῆς σημερινῆς Τουρκίας, τὸ 70% τῆς οἰκονομίας, χτυποῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Οἱ διωγμοὶ εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Πόλης, δὲν ἔγιναν μὲ ἄλλο κριτήριο πέραν τοῦ οἰκονομικοῦ. Οἱ διωγμοί, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν νόμο ἀπαγόρευσης ἀσκήσεως ὁρισμένων ἐπαγγελμάτων, ἐφαρμόστηκαν ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς ὑπογραφῆς τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, τὸ 1930. Ὅμως. Γιατὶ ἐφαρμόστηκε ἕνας τέτοιος νόμος ἐφόσον ὑπῆρχε ἑλληνοτουρκικὴ φιλία; Καὶ ὁ φόρος περιουσίας τὶ ἦταν; Μία μεταφορὰ περιουσιακῶν στοιχείων ἀπὸ τοὺς μὴ μουσουλμάνους, πρὸς τοὺς ἀγᾶδες ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ ἔναντι πινακίου φακῆς ἀγόραζαν ὁλόκληρες περιουσίες.

Τὸ ἑπόμενο ἐρώτημα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ρητορικὸ. Πόσοι εἶναι οἱ Κωνσταντινουπολίτες πρώτης γενιᾶς, ὄχι Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες, πού ἔχουν ἐκλεγεῖ στὴν Ἑλληνικὴ Βουλή; Καὶ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι διαφορετικά, καθὼς ἀπὸ τὸ 1922 καὶ μετὰ διεσπάρησαν οἱ πρόσφυγες γιὰ νὰ μὴν ἀποτελέσουν πολιτικὴ δύναμη ἄσκησης πιέσεως; Ἰδίως ἀπὸ τὸ 1934 καὶ μετὰ ἔμειναν ἐκτὸς πολιτικῆς - καὶ αὐτὸ διόλου τυχαῖα.

1934. Φθάνει στὴν Ἑλλάδα μὲ κάθε ἐπισημότητα, ὁ ὑπουργὸς ἐθνικῆς οἰκονομίας τῆς Τουρκίας, ὁ Τζελὰλ Μπαγιάρ, ὁ μετέπειτα Πρωθυπουργὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ Πρόεδρος τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας.

Ὁ Κεμάλ, ὅπως διηγεῖται ὁ ἴδιος ὁ Μπαγιάρ, τοῦ εἶχε πεῖ:

-Κοίταξε, ὁ Βενιζέλος ἔχασε τὶς ἐκλογὲς, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς πού θὰ μείνουν μὲ σταυρωμένα χέρια. Θὰ κάνει πραξικόπημα. Μάθε. Θὰ κάνει πραξικόπημα; Καὶ ἂν ναὶ, πότε.

Τὸ πραξικόπημα ἔγινε ἕναν χρόνο μετά. Ἀπέτυχε, καὶ ὁ Βενιζέλος μαζί μὲ τὴν οἰκογένειά του ἔφυγε στὸ Παρίσι, ὅπου καὶ πέθανε.

Καὶ συνεχίζει.

-Τὸ δεύτερο πού θέλω νὰ μάθεις, εἶναι γι' αὐτοὺς πού ἔφυγαν ἀπὸ ἐμᾶς. Ἔμαθα ὅτι δεινοπαθοῦν. Μάθε σὲ ποιὸ βαθμὸ ἐπηρεάζουν τὴν Ἑλληνικὴ πολιτικὴ ζωή.

Ὁ Κεμάλ ἀγωνιοῦσε. Φοβόταν. Μὴν τυχὸν οἱ Ρωμηοὶ ἐπηρεάσουν τὴν πολιτικὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἐπιρροὴ θὰ ἦταν -καὶ εἶναι- εἰς βάρος τῆς Τουρκίας. Οἱ Ἕλληνες τοῦ Μείζονος Ἑλληνισμοῦ ἔχουν βιώματα. Δὲν μποροῦν νὰ ἐθελοτυφλοῦν, διότι ἔχουν γνώση. Καὶ βεβαίως, δὲν μποροῦν νὰ μειοδοτοῦν.

Φθάνουμε στὰ Γεγονότα τοῦ '55. Ἔρχεται ἡ 6η Σεπτεμβρίου. Χρησιμοποιοῦνται οἱ Κωνσταντινουπολίτες ὡς ὅμηροι στὸ Κυπριακό. Καὶ μαζὶ μὲ τὰ Σεπτεμβριανὰ ἀρχίζει καὶ ἡ ἑλληνοτουρκικὴ φιλία ἀμερικανικῆς ἐμπνεύσεως. Οἱ ἀποζημιώσεις ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἀπὸ τὴν Ἀμερική, δὲν παραδόθηκαν ποτὲ στοὺς πληγέντες. Μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ δημιουργήθηκε πολὺ ἔξυπνα ἕνα καθεστὼς ἐξωτερικοῦ ἐμπορίου ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα. Ἔτσι ἀποκλείστηκαν οἱ Ἕλληνες, ἐνῶ χρηματοδοτήθηκαν Τοῦρκοι τοῦ καθεστῶτος κυρίως, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἐμπορικοὶ ἀντιπρόσωποι καὶ στὴν συνέχεια μετατράπηκαν σὲ βιομηχάνους. Καὶ ἡ οἰκονομία ἀπογειώθηκε.

Τὸ 1964 ἐκδιώκονται οἱ Ἕλληνες ὑπήκοοι καὶ μαζὶ τους καὶ οἱ Ρωμηοὶ διότι δὲν τοὺς ἔχουν πλέον ἀνάγκη. Καὶ τὸ 1974 μπαίνει τελεία καὶ παῦλα. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἱστορία. Καταδεικνύει γιατὶ τὸ μεῖζον θέμα τῆς οἰκονομικῆς ἐξουσίας σὲ συνδυασμὸ μὲ ἐκεῖνο τῆς ἄσκησης τῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς εἶναι τὰ δύο ἐπιζητούμενα ποὺ ταλανίζουν τὴ μοῖρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Βεβαίως ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος δὲν μπορεῖ νὰ τηρηθεῖ στάση ἐχθρική. Ἀλλὰ ἀντὶ τῆς λαγνείας, μπορεῖ νὰ τηρηθεῖ μίας ἀξιοπρεπής στάση. Διότι ἡ ἀξιοπρεπής στάση ἀνυψώνει τὸν Ἄνθρωπο. Τοῦ δίνει τὴν πρέπουσα θέση μέσα στὴν κοινωνία καὶ μέσα στὴν Ἐθνικὴ ὁμάδα στὴν ὁποῖα ἀνήκει.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ἡ Μνήμη εἶναι ἡ Ἐνδοχώρα τοῦ Γένους.

Ἀπὸ τὴν Πατρίδα μας, τὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν Ἰωνία καὶ τὴν Αἰολία, τὴν Καππαδοκία, τὸν Πόντο καὶ τὴν Κύπρο, τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, τὴν Ὀδησσὸ καὶ τὴν Ρουμανία, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Ἤπειρο, μᾶς ἔδιωξαν συντεταγμένα. Μὲ σφαγὲς καὶ ἐξόντωση. Ἑκατομμύρια Ἕλληνες χάθηκαν. Ἡ Ἑλλάς ἔχει δικαιώματα ὄχι νὰ κατακτήσει, ἀλλὰ νὰ ἀνακτήσει. Δικαιώματα πού ἀφαιρέθηκαν διὰ τῆς βίας, μὲ ξερριζώματα καὶ γενοκτονίες. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς ὑλικῆς δικαιοσύνης τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος ὀφείλει νὰ ζητήσει ἱκανοποίηση.

Ἡ Ἱστορία δὲν ψεύδεται. Στὰ γκρεμισμένα Τείχη τῆς ρημαγμένης Πολιτείας, στ' ἁγιασμένα νερὰ τοῦ Βοσπόρου, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου, ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει ἀφήσει ἀνεξίτηλη τὴν παρουσία του.

Ὁ βάρβαρος, παραμένει ὁ δεσμοφύλακας. Ὁλότελα ξένος πρὸς τὴν ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἔθνους, μὲ τὸ ἄγριο ἔνστικτό του συνδράμει στὴν σφυρηλάτηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μὲ τὴν ἐνοχλητική του παρουσία πυροδοτεῖ τὴν Ἀνάσταση.

Ἡ Ἐθνικὴ μας ὕπαρξη κρέμεται ἀπὸ ἐμᾶς. Ἀρκεῖ νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὸ Κοινόν. Οὔτε μὲ ἀλαζονεία, οὔτε μὲ δουλοπρέπεια. Νὰ ὑπερασπίσουμε τὰ δίκαιά μας ὁμοφώνως δίχως νὰ παγιδευόμαστε σὲ ἀλλότριες σκευωρίες καὶ μικρότητες.

Ἡ Ἱστορία φωτίζει τὴν οὐσία τῆς ἀσκούμενης πολιτικῆς. Ἐκεῖνο ποὺ μπορεῖ καὶ κάνει ὁ Ἕλληνας γιὰ τὴν Πατρίδα του, ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνει. Τὰ ὑλικὰ ἀρκοῦν.

Ἐάν πιστεύουμε σὲ αὐτὸ ποὺ κάνουμε, θὰ ξαναδέσουμε τὴν σπασμένη ἁλυσίδα.

Πέρας ἐπιτέλει μὴ ἀποδειλιῶν.

[Δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα Δημοκρατία

Ἀρ. Φύλλου 3.049, σ. 14]

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ GOUDENHOVE-KALERGI ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Απόσπασμα κειμένου από το βιβλίο της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη με τίτλο “ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ” 

Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε στα “Επίκαιρα” στις 16.12/2017

Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αλλά ούτε ανήκει στην κατηγορία των “θεωριών συνωμοσίας”. Όλα όσα αναφέρονται σε αυτό αποτελούν πραγματικότητα των αρχών του περασμένου αιώνα.
Δεν είμαι πεπεισμένη ότι τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Ευρώπη με το μεταναστευτικό κύμα και τις επιπτώσεις που, με μαθηματική ακρίβεια, θα προκύψουν από αυτό, είναι αποτέλεσμα του σχετικού σχεδίου Kalergi. Ωστόσο, είναι δύσκολο για μένα, και θα έλεγα και για όποιον διαβάσει τις γραμμές αυτού του άρθρου, να μην αναρωτηθεί “για το τι ακριβώς συμβαίνει”, “τι μπορεί να κρύβεται” κάτω από το ανείπωτο δράμα αυτών των ανθρώπων, τι σχέση μπορεί να υπάρχει “ανάμεσα στο ευρωπαϊκό ιερατείο και τα βραβεία Kalergi” κ.ο.κ.
Σκέφθηκα, λοιπόν, ότι θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες του περιοδικού “Επίκαιρα”, και ακόμη ότι ενδεχομένως θα ενθαρρύνει και συνέχιση της έρευνας, ώστε να διαφωτιστεί περισσότερο η, όντως, περίεργη αυτή υπόθεση.

Η πραγματοποίηση του σχεδίου Goudenhove-Kalergi: Η Γενοκτονία των λαών της Ευρώπης[1].

Το σχέδιο Goudenhove-Kalergi θα μπορούσε να είναι προϊόν ενός ευφάνταστου νέου, αλλά και μια συνωμοσία για τη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Το 1922 ο Goudenhove-Kalergi, ένας προικισμένος νέος αριστοκρατικής καταγωγής, ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που φιλοδοξούσε να δημιουργήσει μια νέα διεθνή τάξη, γύρω από την ενοποίηση της Ευρώπης, και υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Παρότι, το σχέδιο αυτό ήταν σε γνώση ολιγάριθμων ατόμων, και στη συνέχεια ξεχάστηκε για έναν περίπου αιώνα, ωστόσο για τους μυημένους ο Richard Goudenhove Kalergiθεωρείται, και ορθώς, o ιδρυτής της Ενωμένης Ευρώπης. Ακόμη μικρότερος είναι ο αριθμός αυτών που γνωρίζουν ότι το σχέδιο “Πανευρώπη” έκρυβε μια σατανική πρόβλεψη, αλλά και έναν απευκταίο στόχο, για το μέλλον της Ευρώπης: την εξαφάνισή της. Πράγματι στο εξώφυλλο του βιβλίου του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν θα έχουν σχέση με τους παλαιούς λαούς της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά θα είναι είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία. Αναπτύσσει, χωρίς ενδοιασμούς την άποψη, ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναμιχθούν με ασιατικές και αφρικανικές φυλές, έτσι ώστε να καταλήξουν σε μια ράτσα χωρίς ποιότητα, που να ελέγχεται απολύτως από την Αμερική, με τη βοήθεια μιας ολιγάριθμης ελίτ. Ο Kalergi διευκρινίζει : «O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική- νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων”. Η εξάλειψη εθνών και λαών μπορεί να επιτευχθεί, κατά τονKalergi, μεταξύ άλλων και με τη μετανάστευση. Ακριβώς, η αναβίωση αυτού του σκοτεινού σχεδίου, φαίνεται να συνδέεται άμεσα με την πρόσφατη και ανεξέλεγκτη συρροή μεταναστών/ προσφύγων στην Ευρώπη, που ανήκουν στις φυλές, οι οποίες αποτελούν τις προτιμήσεις του σχεδίουKalergi. Αλλά, ορισμένοι, που απεχθάνονται την οσμή συνωμοσιών, θα είχαν ενδεχομένως την τάση να υποστηρίξουν και μάλιστα αφυψηλού, ότι πρόκειται για μια απλή σύμπτωση. Ωστόσο, το σχέδιο πλαισιώνεται από ορισμένα γεγονότα, που είναι δύσκολο πια να εξακολουθήσουν να εκλαμβάνονται ως “συμπτώσεις”. Επιλέγω, για τη συμπλήρωση αυτού του εδαφίου του ανά χείρας έργου, τα ακόλουθα:

* Πρώτον, προς τιμήν του Coudenhove- Kalergi, ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια, σε Ευρωπαίους οι οποίοι αναγνωρίζεται ότι συνέβαλαν στην προώθηση του σχεδίου Kalergi. Και οι μέχρι σήμερα βραβευθέντες είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy, δύο από τα “κορυφαία πιόνια” της Λέσχης Bildemberg[2].

* Δεύτερον, όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν συνεχώς την Ευρώπη, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, να δεχθεί εκατομμύρια μετανάστες, για να λύσει έτσι το πρόβλημα υπογεννητικότητας και γήρανσης του πληθυσμού της. Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του Ιανουαρίου του 2000, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», όπου αναφέρεται ότι, μέχρι το 2025 η Ευρώπη θα χρειασθεί 159 εκατομμύρια μετανάστες[3]. Εκπληκτικό πράγματι αυτό το ακριβές νούμερο, που αυτόματα παραπέμπει, σε συνδυασμό και με όλα τα προηγούμενα, στην ύπαρξη προμελετημένου σχεδίου. Εύλογα το ερώτημα του γιατί τα ΗΕ δεν συμβουλεύουν την Ευρώπη να υιοθετήσει άλλες λύσεις, όπως προγράμματα στήριξης οικογενειών, ανάλογων με αυτά που εφαρμόζουν οι Γάλλοι εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά αντιθέτως την προτρέπουν να υπαχθεί σε πρόγραμμα γενοκτονίας της.

* Τρίτον, η ακόλουθη δήλωση του G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), που αναφέρεται από το ανά χείρας άρθρο, ενισχύει τις υπόνοιες για την ύπαρξη σκοτεινού σχεδίου, εναντίον της βιωσιμότητας της Ευρώπης, με βάση τις απόψεις Kalergi. Η δήλωση αυτή έχει ως εξής: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή» (δηλαδή, από παγκόσμια κυβέρνηση).

* Τέταρτον, τέλος, είναι δύσκολο να αποφευχθούν συνειρμοί ανάμεσα στην πιθανή πορεία εφαρμογής του σχεδίου Kalergi και στην τάση ορισμένων ευρωπαϊκών οικονομιών, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας, να καταργούν τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, να υποβαθμίζουν τη διδασκαλία της εθνικής γλώσσας, ή να αλλοιώνουν την ιστορία της χώρας στα σχολικά διδακτικά βιβλία, να υποτιμούν βασικές ανθρώπινες αξίες, εθνικά σύμβολα και ιστορικές νίκες που διατηρούν την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική ταυτότητα.

Συμπερασματικά, είναι δύσκολο ακόμη και για όσους προσπαθούν να μείνουν, κατά το δυνατόν μακριά από την όποιας μορφής σχέση με “θεωρίες συνωμοσίας”, επειδή τις θεωρούν μη σοβαρές και μη επιστημονικές[4], να αγνοήσουν την αδήριτη πραγματικότητα: ότι, δηλαδή, αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη με το ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα, βρίσκονται λεπτομερώς καταγραμμένα στο βιβλίο του Kalergi, από το 1922 με τη μορφή ευχών, που ήδη πραγματοποιούνται. Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλειστεί το επιχείρημα ότι “πρόκειται περί απλής σύμπτωσης” και όχι περί προδιαγεγραμμένου σχεδίου. Αλλά, έστω και αν γίνει σεβαστή η άποψη αυτών που αρνούνται κατηγορηματικά να αναγνωρίσουν την ύπαρξη συνωμοσιών στη διεθνή πραγματικότητα, δεν μπορεί να υπάρξει άρνηση για το ότι τελικά συμβαίνουν όλα όσα λεπτομερώς περίγραψε το 1922, και σθεναρώς υποστήριξε ο Kalergi ότι πρέπει να συμβούν στην Ευρώπη. Ο Kalergi, εξάλλου, που είναι ο πρώτος που είχε την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, πρότεινε ως εθνικό της ύμνο τον ύμνο του Beethoven, αλλά και οραματίστηκε την αναβίωση μιας “Νέας Ιεράς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας”. Ο Kalergi, δεν ήταν μόνος, αλλά είχε τη συμπαράσταση σημαντικών ανθρώπων της εποχής του, που ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Αρχηγοί κρατών, πρίγκιπες και τραπεζίτες αναφέρονται ως υποστηρικτές και χρηματοδότες των ιδεών του, ενώ μετά το πέρας του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, και ο Winston Churchill, αλλά και η εφημερίδα New York Times και τελικά και η CIA συμφώνησαν και υποστήριξαν τις απόψεις του[5]. Το σχέδιο Kalergi ήταν και παρέμεινε άγνωστο στους πολλούς, όχι από έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά όπως φαίνεται από την επιβολή κάποιου είδους ανεπίσημης λογοκρισίας γύρω από αυτό. Αναφέρεται, σχετικά, ότι το βιβλίο Kalergi είναι δυσεύρετο. Το 1990 η γερμανική εφημερίδα Independent News δημοσίευσε περίληψη του βιβλίου Kalergi και διατύπωσε την πρόθεση αναδημοσίευσης του βιβλίου, αλλά η Αστυνομία έκανε κατάσχεση του μοναδικού αντιτύπου που κυκλοφορούσε τότε. Είναι, εξάλλου, περίεργο το ότι το βιβλίο Kalergi δεν αναφέρεται στις επίσημες βιβλιογραφικές σελίδες του Διαδικτύου, σχετικά με το κίνημα της Πανευρώπης[6].

β) Παράλληλες διαπιστώσεις και προειδοποιήσεις για το τέλος της Ευρώπης

Ο συνδυασμός γήρανσης και υπογεννητικότητας της Ευρώπης και ακατάσχετου μεταναστευτικού ρεύματος βρίσκεται στη βάση διαπιστώσεων, που δεν σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο Kalergi, αλλά που καταλήγουν στις ίδιες συνέπειες, δηλαδή στην εξαφάνιση της Ευρώπης. Αναφέρω τα ακόλουθα, που περιλαμβάνονται στο άρθρο του Giulio Meotti[7]:

* O πληθυσμός της Ευρώπης μειώνεται περίπου κατά δύο εκατομμύρια το χρόνο, και σταθερά αναπληρώνεται από μεταναστευτικό πληθυσμό. Την υποκατάσταση αυτή ο David Coleman[8] την χαρακτηρίζει ως εξής: “Η αυτοκτονική μείωση της ευρωπαϊκής υπογεννητικότητας, σε συνδυασμό με τους μετανάστες που αυξάνονται γρήγορα, θα μεταλλάξουν την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Η πτώση του ρυθμού γεννητικότητας από τους γηγενείς Ευρωπαίους συμπίπτει στην πραγματικότητα με τη θεσμοθέτηση του Ισλάμ στην Ευρώπη και με την ανανέωση της ισλαμοποίησης των Μουσουλμάνων της”.

* Ο Λόρδος Sacks δήλωσε πρόσφατα: “Η μείωση της γεννητικότητας μπορεί να σημάνει το τέλος της Δύσης”. Η Ευρώπη, καθώς γηράσκει, δεν ανανεώνει πια τις γενεές της, και στη θέση τους καλωσορίζει μαζική μετανάστευση, από τη Μ. Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, που θα υποκαταστήσουν τους γηγενείς Ευρωπαίους, και που κομίζουν πολιτισμούς με ριζικά διαφορετικές αξίες, για τη σχέση των δύο φύλων, την πολιτική εξουσία, την κουλτούρα, την οικονομία και τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

* Ο Καρδινάλιος Raymond Leo Burke προέβλεψε ότι “το Ισλάμ θα κατακυριεύσει την Ευρώπη εξαιτίας πίστης και ρυθμού γεννητικότητας”.

Οι νεοφιλελεύθεροι, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος, με την ίδια παθητική στάση αντιμετωπίζουν και το μεταναστευτικό: αναμένοντας, δηλαδή το “αόρατο χέρι” να αποκαταστήσει την τάξη. Και στο μεταξύ, με την προβολή κάποιων επιχειρημάτων, που κάτω από ομαλές συνθήκες ανταποκρίνονται στα πράγματα, όπως π.χ. ότι η Ευρώπη θα χρειασθεί, στο προσεχές μέλλον, εργατικά χέρια ή ότι οι μικτές κοινωνίες εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής, δικαιολογούν το ότι εμφανίζονται φιλικοί απέναντι στις ανεξέλεγκτες αφίξεις μεταναστών.

Έτσι, “μετά από μία γενιά από σήμερα η Ευρώπη θα είναι αγνώριστη. Οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν σε μεγάλο βαθμό ότι ο πολιτισμός τους κινδυνεύει κυρίως από μια επιπόλαια ελευθεριότητα, μια ιδεολογία που καλύπτεται κάτω από το προσωπείο της ελευθερίας, και που στοχεύει στην κατεδάφιση όλων των δεσμών που δένουν τον άνθρωπο με την οικογένειά του, τους συγγενείς του, την εργασία του, την ιστορία του, τη θρησκεία του, τη γλώσσα του, το Έθνος του, την ελευθερία του. Η στάση αυτή φαίνεται να προέρχεται από μια αδράνεια που οδηγεί στην αδιαφορία για το αν η Ευρώπη θα επιτύχει ή θα καταστραφεί, για το αν ο πολιτισμός μας θα εξαφανιστεί, πνιγμένος στο εθνικό χάος, ή θα έχει λεηλατηθεί από μια νέα θρησκεία που θα προέρχεται από την έρημο”[9].

Κάτω από το πρίσμα των όσων αναφέρονται παραπάνω, η ελεύθερη ροή των μεταναστών/προσφύγων θα πρέπει να ιδωθεί ως το τελευταίο στάδιο, μετά από την παγκοσμιοποίηση και τον ακραιφνή φιλελευθερισμό, της πορείας προς την εγκαθίδρυση παγκόσμιας διακυβέρνησης του πλανήτη μας[10]. 

[1] Το άρθρο μεταφράστηκε από τα Ιταλικά και επιμελήθηκε από τον Ελευθέριο Αναστασιάδη. Είχε αναρτηθεί στο site «Identità». Posted by olympiada τον Αυγούστου 8, 2015, Από το bloghttp://theodotus.blogspot.gr
[2] Leo Lio Zagami (2015) Report: EU Internationally Collapsing European Countries with Illegals-The “Kallergi Plan”Started in the 70’s, 28/8
[3] Posted by olympiada τον Αυγούστου 8, 2015, Από το blog http://theodotus.blogspot.gr, op.cit. 
[4] Παρότι, φευ, ο κόσμος μας χορεύει σε καθημερινή βάση με το ρυθμό τους
[5] Το άρθρο μεταφράστηκε από τα Ιταλικά και επιμελήθηκε από τον Ελευθέριο Αναστασιάδη, op.cit.
[6] Leo Lio Zegami op.cit.
[7] “Europe:The Substitution of a Population, op.cit.
[8] Στη μελέτη του με τίτλο: “Immigration and Ethnic Change in Low -Fertility Countries:A third Demographic Transition
[9] Giulio Meotti, op.cit.
[10] Μ Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας, Ίδρυμα Δελιβάνη και Εκδόσεις Ιανός, Αθήνα 2014, Εισαγωγή 

https://archive.greekamericannewsagency.com/2017/12/18/dlgv1812/

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ.

ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΟ ΚΑΡΓΑΚΟ,ΤΟΝ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ, ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ. ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ...ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ...ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΑΣΚΑΛΕ

Ο Παναγιώτης Ι. Κυριακόπουλος γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας το 1936. Σπούδασε στη Φιλοσοφική και Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών επί 10ετία (5+5 έτη), λαβών τα αντίστοιχα πτυχία με βαθμό Λίαν Καλώς.

Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ με Άριστα το 1983.

Γνωρίζει ικανώς τη Λατινική, Αγγλική και Ιταλική γλώσσες. Υπηρέτησε στις ένοπλες δυνάμεις ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού.

Δίδαξε ως καθηγητής σε ιδιωτικά λύκεια, στη σχολή ναυτικών δοκίμων και στη Σχολή Διοικήσεως και Οικονομίας του ΤΕΙ Πειραιώς. Είχε τη θέση ειδικού συμβούλου στο Υπουργείο Προεδρίας (1980-81) και της Ανώτατης Εκπαίδευσης στο Υπ.Ε.Π.Θ. και επί πολιτικών και πολιτιστικών θεμάτων στο Υπουργείο Πολιτισμού. Έχει γράψει εκπαιδευτικά, επιστημονικά συγγράμματα και μονογραφίες (1990-93).

 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 

http://www.ellinon-logos.gr/

ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ

Του Χαράλαμπου Β.Κατσιβαρδά 

Δικηγόρου Παρ' Αρείω Πάγω

 

Η Ελλάδα κυβερνάται από ανθρώπους οι οποίοι δεν αγαπούν τον τόπο των προγόνων τους και ουδόλως έχουν γαλουχηθεί εκ των ναμάτων του παρελθόντος των αγίων και των ηρώων, δεδομένου ότι ουδέποτε είχαν αγνή ψυχή και πυρωμένο σθένος να τηρούν απαρεγκλίτως τις αρχές τους και να μάχονται διαπρυσίως προς την σιδηράν προάσπιση των αξιών τους, έμπλεοι αγάπης και αφοσίωσης, ως έδει

Η ως άνω φράση ονομάζεται δίψα για την ελευθερία, αρξαμένης, διά την ανεξαρτησία του έθνους, της κοινωνικής και προσωπικής ελευθερίας έως τον νόστο για την ελευθερία του ήθους, ήτοι την οντολογική αναγέννησή μας καθ’ ημέρα και καθ’ ομοίωση προς τον θυσιασθέντα Δημιουργό μας.

Σήμερον έχουμε περιέλθει εις μία μορφή τρίτου παγκοσμίου πολέμου, με ειρηνικά μέσα, όπου οι λαοί εξοντώνονται παντοιοτρόπως, τα έθνη κράτη καταρρέουν και η μετανάστευση που επιδοτείται, ωσεί ενεργούμενος υβριδικός πόλεμος, θα αποτελέσει οσονούπω γεωπολιτικό πολιορκητικό κριό διά την εθνοπολιτική ανδιάταξη της ήδη καθημαγμένης Ευρώπης.

Η Ελλάς δεν αντιλαμβάνεται ποιος είναι ο υπερεθνικός ιθύνων νους των κοσμοεξουσιαστών και των παγκοσμίως υποζυγίων του, η εξουσία του οποίου επιβάλλεται καταδήλως πραξικοπηματικά, ποδοπατώντας παν ψήγμα της συνταγματικής εννόμου τάξεως, συνθλίβοντας συνάμα τους δημοκρατικούς θεσμούς και καταλύοντας τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Εν τω πλαισίω αυτώ, της θεσμικής βίας, η Δικαιοσύνη καθίσταται κυματοθραύστης, τείνοντας εις την κλίνη του Προκρούστη, διότι καλείται αφενός να διατηρήσει τη λειτουργική της ανεξαρτησία και αφετέρου να διασφαλίσει προσηκόντως την κοινωνική ειρήνη καθώς και τη δημόσια τάξη και ασφάλεια της κοινωνίας.

Εν κατακλείδι, η διελκυστίνδα της αναλογικότητας ως ερμηνευτικό εργαλείο διαρκούς εξισορρόπησης ετερόκλητων έννομων αγαθών κατά το προσφιλές άρθρο 25 του Συντάγματος καθώς και αδιαλείπτου αξιολογικής στάθμισης, υπέρτερων και υποδεέστερων αγαθών, ανά περίσταση κάθε πτυχής και έκφανσης της ζωής μας, αποτελεί μια λειτουργική δημοκρατική βάσανο, η οποία σε παρωθεί αενάως προς την εξέλιξη, την αυτοβελτίωση και εν γένει προς το ένδοθεν εκπηγάζον, ζείδωρο, ανέσπερο και ζώπυρο, διαλάμψαν φως της ελευθερίας, διότι η δημοκρατία και η ελευθερία συνιστούν τους ακρογωνιαίους λίθους μιας θυσιαστικής ζωής, εις το διηνεκές.

Εις τον αντίποδα όμως οι σύγχρονοι Εφιάλτες προτιμούν συνειδητά και εκούσια τη δουλεία και την παθογένεια της υποτέλειας, ζώντας εν αγνοία τους τον ισόβιο επιθανάτιο ρόγχο της ανυπαρξίας τους. Συνελόντι ειπείν, η ελευθερία είναι τρόπος ζωής.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΧΙΜΑΡΑ : ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΔΟΥΛΩΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Η Χιμάρα κατά τις αναφορές του Θουκυδίδη, εμφανίζεται ως επαρχία της Χαονίας στην Ήπειρο, η οποία από τις αρχές της ιδρύσεώς της από τους Ηπειρώτες έχαιρε δικών της δημοκρατικών προνομίων μιας και αποτελούσε ρίζα γένους βασιλικού που με τον καιρό είχε θέσει την εξουσία του υπό την ηγεσία της φυλής.

Με τη συμμετοχή των Χαόνων στο Μεσσηνιακό Πόλεμο τον 7ο π. Χ. αιώνα, πληθυσμοί Σπαρτιατών μετοικούν στα Ακροκεραύνια Όρη της Χαονίας. Ηγέτες της εκστρατευτικής αποστολής των Χαόων της Χιμάρας ήταν οι Φώτιος και Νικάνορας και όπως συνεχίζει ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων, η παρακμή της Χαονίας είχε την αφετηρία της στην αποτυχημένη έκβαση που είχε ο πόλεμος στο πλευρό των Λακεδαιμονίων.
Καθώς υποχωρεί σταδιακά η φυλή των Χαόνων στην Ήπειρο, οι Μολοσσοί εμφανίζονται στην ιστορία και επί των ημερών του βασιλιά Νεοπτόλεμου ιδρύεται ομοσπονδία με τη συμμετοχή όλων των ηπειρωτικών φύλων που σταδιακά ενσωματώνεται στο βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου Β'.

Το δυναμικό πνεύμα των ηπειρωτών δεν παύει να ξεχωρίζει παρά την ένωση με τους Μακεδόνες και έτσι στο προσκήνιο εμφανίζεται ο Πύρρος της Ηπείρου, όπου μετά τη λαμπρή του πορεία, αλλά και το μοιραίο τέλος του στο Άργος, η ηπειρωτική Ομοσπονδία ορίζει ώστε ένας από τους τρεις στρατηγούς της να είναι Χάονας. Ενώ μετά από μια πολιτιστική και πολιτική αναλαμπή, στην Ήπειρο επιτίθενται οι Ρωμαίοι. Με μανιώδη ζήλο και έχοντας ως κίνητρο τη νίκη του Πύρρου στη Ρώμη, εξανδραποδίζουν, ξεθεμελιώνουν, κλέβουν και σκλαβώνουν άνω από 150 χιλιάδες Ηπειρώτες. Μετά τα φοβερά δεινά που υπέστη ο τόπος από το Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο και το στράτευμά του, το ελληνικό πνεύμα αναγεννιέται, αλλά αυτή τη φορά μέσα από το ελληνορωμαϊκό ιδεώδες που συναντά την κορύφωσή του στο Βυζάντιο.

Ο ελληνισμός της Χιμάρας κατ' εκείνη την περίοδο, όπως και ο ελληνισμός εντός και εκτός των ορίων της άλλοτε τρανής Χαονίας, συνεχίζει να αποτελεί σημείο τριβής και πεδίο σκληρών επελάσεων. Γότθοι, Ούννοι, Οστρογότθοι, Σλάβοι και άλλοι βάρβαροι, επιτίθενται ανελέητα στην Ήπειρο.

Σύμφωνα με αναφορές του Πλίνιου, η Χιμάρα υπήρξε το ορμητήριο για επιθέσεις των βαρβαρικών φύλων της Δύσης. Ενώ ο ίδιος κάνει λόγο πως ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός ισχυροποιεί το ήδη υπάρχον φρούριό της, ενώ χαρακτηριστικά το αποδίδει: " Ιη Ερiri ora castellum in Acrocerauniis Chimera". Επιπλέον ο γνωστός ιστοριογράφος Προκόπιος στο έργο του «Περί Κτισμάτων» αναφέρει την πόλη της Χιμάρας με το όνομα «Χίμαιρα», ενώ η μεταγενέστερή του Άννα Κομνηνή, κόρη του αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού, στο έργο της «Αλεξιάδα» που το αφιερώνει στον πατέρα της και στην αυτοκρατορική του πορεία, την αναφέρει ως «Χιμάρα». Η ακριτική Χιμάρα εκτός των προαναφερόμενων επιδρομών, γνωρίζει καταστροφή από τους Σαρακηνούς το 877 και από τους Βούλγαρους το 1034. Ενώ ακόμη ακολουθούν οι Σέρβοι υπό τον Στέφανο Κράλλη που την υποτάσσουν το 1346.

Το αντιστασιακό φρόνημα της περιοχής, το οποίο και διαχρονικά παρατηρείται, εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο όταν ο βασιλιάς της Νεάπολης Κάρολος, αποβιβάζεται στα παράλια της Χιμάρας κατά το 1403 και μαζί με τους Χιμαριώτες απωθεί τα αλβανικά φύλα προς το Βορρά. Ενώ ακόμη ο στενός φίλος του Γεωργίου Καστριώτη. Γεώργιος Στρέσιος, μαζί με τους Χιμαραίους, προσπαθεί να αναχαιτίσει τους Οθωμανούς. Ωστόσο η προσπάθεια δεν απέδωσε και η Χιμάρα το 1463 τελεί υπό την προστασία των Ενετών.

Μετά την εγκαθίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε όλα τα Βαλκάνια, η Χιμάρα για 5 αιώνες αντιστάθηκε σθεναρά και ταυτόχρονα υπήρξε ανεξάρτητη στο φρόνημα. Συνέχιζε αδιάκοπα να οργανώνει αντιστασιακά κινήματα κατά των κουρσάρων, των Τούρκων και των Τουρκαλβανών. Κατάφερε να γνωρίσει 10 χρόνια πλήρης ελευθερίας λίγο πριν υποταχθεί στο στρατό του σουλτάνου Βαγιαζήτ κατά το 1492.

Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, οι αντιπρόσωποι της Χιμάρας δέχθηκαν την υποταγή, αλλά υπό όρους. Όροι οι οποίοι ουσιαστικά δημιούργησαν την «Αυτόνομη Συμπολιτεία των Κεραυνίων», η οποία αποτελούνταν από 33 χωριά. Τα κεκτημένα τους ανανεώθηκαν και πάλι από το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή, καθώς οι αγώνες τους δεν έπαυαν ποτέ να έχουν ως σκοπό την πλήρη απελευθέρωση του τόπου τους, κατά τα πρότυπα των αρχαίων Χαόνων.

Ο Χρονογράφος

 

https://www.himara.gr/istoria/10922-himara-to-diaxroniko-adouloto-fronima-ton-ellinon

ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΤΟΥΣ: ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΘΕ;

 

Ὦ Πικρό μου Ἔαρ! Τήν ἀπόφαση ἀνεκοίνωσε ἡ κυβερνητική ἐκπρόσωπος Ἀριστοτελία Πελώνη, ἡ ὁποία θεωρεῖ τήν Ὀρθοδοξία παρελθόν καί ὄχι μέρος τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητος

ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟ «διυλίζουμε τόν κώνωπα καί καταπίνουμε τήν κάμηλο» ἀπεικονίζει τήν κυβερνητική πολιτική γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας, ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾶ τήν Ἐκκλησία. Παραγνωρίζει ἐν προκειμένῳ ἡ Κυβέρνησις τό θρησκευτικό αἴσθημα τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ὑπεχρεώθησαν ἐπί ἕναν χρόνο τώρα νά ἀπέχουν τῶν ἐκκλησιαστικῶν καθηκόντων τους καί τῶν παραδόσεών τους. Γιατί εἰδικῶς τό Πάσχα ἔχει γιά τούς Ἕλληνες μίαν ἰδιαίτερη σημασία πού ξεφεύγει τῶν ὁρίων τῆς καθαρῶς θρησκευτικῆς τελετουργίας καί ἀνάγεται καί στήν σφαῖρα τῶν ἐθνικῶν ἐπιδιώξεων. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι συνυφασμένη μέ τήν Ἀνάσταση τῆς Ἑλλάδος, ἐκείνη τήν Ἄνοιξη τοῦ 1821 –τά 200 χρόνια ἀπό τήν ὁποία ἑορτάζουμε φέτος.

Νά θεωρήσουμε ὅτι οἱ ἱστορικές προεκτάσεις εἶναι «ψιλά γράμματα» γιά τήν Κυβέρνηση; Τήν Κυβέρνηση ἡ ὁποία ἀνέχθηκε κάθε μορφῆς παραβίαση τῶν περιοριστικῶν μέτρων ἀπό ἀριστερούς, ἀναρχικούς καί ταραξίες καί ἐξαντλεῖ τήν αὐστηρότητά της στήν Ἐκκλησία. Δηλαδή στόν μέσο Ἕλληνα. Στόν ψηφοφόρο της. Δέν ἀντιλαμβάνεται τό πολιτικό κόστος πού μπορεῖ νά ἔχει αὐτή ἡ τακτική; Ὅλα ἄρχισαν τήν ἐπαύριο τῆς ἀνακοινώσεως τῶν περιοριστικῶν μέτρων τοῦ περασμένου Νοεμβρίου. Μέ τήν ἐνεργό ἀνοχή τῆς Κυβερνήσεως ἔγινε ἡ συγκέντρωσις πρό τοῦ Ἐφετείου, στήν λεωφόρο Ἀλεξάνδρας, ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποφάσεως γιά τήν Χρυσή Αὐγή. Ἤδη μέ αὐτήν τήν συγκέντρωση τά μέτρα εἶχαν τιναχθεῖ στόν ἀέρα. Καί ἄς τό ἀρνοῦνται οἱ ποικιλώνυμοι ἀριστεροί, οἱ ὁποῖοι οὕτως ἤ ἄλλως οὐδέποτε τά πήγαιναν καί πολύ καλά μέ τήν ἀλήθεια. Ἠκολούθησαν καί ἄλλες. Σχεδόν καθημερινῶς γιά τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο λόγο εἴχαμε συγκεντρώσεις καί πορεῖες. Ἀποτέλεσμα, τά μέτρα νά μήν φέρνουν ἀποτελέσματα, ὁπότε ἡ ὅλη προσπάθεια ἀπαξιώνετο καί στά μάτια τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τά τηροῦσαν.

Καί τώρα φθάνουμε στό Πάσχα καί προαναγγέλλεται μία γενική χαλάρωσις τῶν μέτρων. Γιά μετά. Μέχρι τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα θά συνεχίζεται ἡ αὐστηρότης. Λίγοι πιστοί στούς περιβόλους τῶν ἐκκλησιῶν. Καί ὁ Ἐπιτάφιος σέ συμβολική περιφορά γύρω ἀπό τούς ναούς χωρίς νά συνοδεύεται ἀπό τήν καθιερωμένη πομπή τῶν πιστῶν πού μέ αὐτόν τρόπο αἰσθάνονται τήν συμμετοχή τους στό θεῖο δρᾶμα καί τήν κάθαρση, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση. Εἶναι καί αὐτά «ψιλά γράμματα» γιά τήν Κυβέρνηση; Συμμερίζεται Πρωθυπουργός τίς ἀπόψεις τῆς ἐκπροσώπου του Ἀριστοτελίας Πελώνη, ἡ ὁποία θεωρεῖ τήν Ὀρθοδοξία παρελθόν; Ἡ ἴδια κάποτε ἐχλεύαζε τόν πρώην Πρωθυπουργό Ἀντώνη Σαμαρᾶ ὁ ὁποῖος ἐδήλωνε πώς ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητος. «Καλωσήρθατε στό παρελθόν» ἐσχολίαζε! Τώρα ἡ ἴδια σπεύδει μέ στίφη αὐστηρότητας νά μᾶς πεῖ ὅτι γιά τούς πιστούς «εἶναι ὑποχρεωτική ἡ χρήση διπλῆς μάσκας, ἐνῶ γιά τούς ἱερεῖς, τούς νεωκόρους, τούς ἱεροψάλτες καί τό λοιπό προσωπικό, πού θά βρίσκεται ἐντός τοῦ ναοῦ, θά εἶναι ὑποχρεωτική ἡ διενέργεια self test». Γιά νά συμπληρώσει, ὅτι ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου «θά γίνει μόνο στόν προαύλιο χῶρο τῶν ναῶν, χωρίς νά ἀκολουθεῖ πομπή πιστῶν». Ἐάν κάποιοι δέν θέλουν νά μετάσχουν στό ἑλληνικό Πάσχα εἶναι δικαίωμά τους. Δέν εἶναι ὅμως δικαίωμά τους νά ἀποσποῦν τούς Ἕλληνες ἀπό τίς ρίζες καί τίς παραδόσεις τους. Καί μία βασική ἀπό αὐτές εἶναι ἡ πομπή τοῦ Ἐπιταφίου.

 

https://www.estianews.gr/kentriko-thema/perifora-epitafioy-choris-pistoys-ma-kala-den-ntrepesthe/

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ : ΜΑΝΟΥΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗ ΛΕΜΕ ΜΕΓΑΛΗ; ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΗΣ Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1963

Αιώνια Ελληνική Πίστη : Πρός μεγάλη ευχαρίστηση στα ιστολόγια ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ξεκινάμε ένα αφιέρωμα απάντηση για την Μεγάλη Εβδομάδα που σκοπό έχει να στείλει το μήνυμα πώς παρά την απαγόρευση εμείς δεν υποχωρούμε και θα στείλουμε σε όλους τους απανταχού ΕΛΛΗΝΕΣ οτι η Ελλάς και η Ορθοδοξία προορίζονται να ζήσουν και θα ζήσουν''

   

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1963 

– Πότε κιόλας ἐπέρασεν η Σαρακοστή; Πότε ἔφθασεν ἡ Μεγάλη ῾Εβδομάδα; Καθόλου δὲν ἐκατάλαβα, εἶπεν ἡ μητέρα στὴ Δαφνούλα καὶ στὸν Κωστάκη, τὰ παιδιά της.

Ἡ Δαφνούλα τὴν ἐρώτησε:

– Γιατί, μητέρα, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα τὴν λέγομε Μεγάλη;

– Γιατί, παιδί μου, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἔπαθε πολλὰ ὁ Χριστὸς ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἐσταύρωσαν.

Τὴν ὥρα ἐκείνη κάτω στὸ δρόμο τὰ παιδιὰ ἐχαλοῦσαν τὸν κόσμο ἀπὸ φωνές. Ἦταν ὁ Φώτης, ὁ Ἀλέκος καὶ ἄλλα γειτονόπουλα αὐτά, ποὺ ἐφώναζαν. Τί γέλια! Τί ξεφωνητά!Τί κακό!

Εἰς τὴν μητέρα ἐφάνηκε πολὺ ἄπρεπο αὐτό. Τέτοια ἡμέρα λυπητερὴ νὰ φωνάζουν τὰ παιδιὰ τόσο! Κατέβηκε γι’ αὐτὸ κάτω καὶ τοὺς εἶπε μερικὲς κουβέντες πολὺ φρόνιμες:

– Ἄν εἴχατε, παιδιά μου, στὸ σπίτι σας κάποιον δικό σας νὰ ὑποφέρῃ, θὰ ἐκάνατε ὅ,τι κάνετε τώρα; Θὰ ἐγελούσατε, θὰ ἐτρέχατε, θὰ ἐγεμίζατε τὸν κόσμο ἀπὸ ξεφωνητά;

Τὰ παιδιὰ δὲν ἤξεραν γιατί τοὺς ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἐκοίταζαν σιωπηλά. Μονάχα ὁ Τάκης τῆς εἶπε:

– Μὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε κανένα δικό μας νὰ ὑποφέρῃ. Γιατί νὰ μὴ γελοῦμε καὶ νὰ μὴ φωνάζωμε;

– Καὶ ὅμως, παιδιά μου! Ἔχομε κάποιον πολὺ δικό μας, ποὺ ὑποφέρει! Ἔχομε τὸ Χριστό μας. Ὅλη αὐτὴ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποφέρει, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ἐμεῖς, σὰν Χριστιανοί, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴν νοιώθωμε τὸν πόνο του. Αὐτὸς γιὰ μᾶς ἐσταυρώθηκε.

Ἡ μητέρα δὲν τοὺς εἶπε ἄλλο τίποτε καὶ ἀνέβηκε πάλι στὸ σπίτι. Τὰ παιδιὰ ὅμως ἐκατάλαβαν τὸ σφάλμα τους καὶ ἐσιώπησαν. Ὁ Ἀλέκος μάλιστα, ποὺ ἧταν ἀπ᾽ ὅλους μεγαλύτερος, ἐλυπήθηκεν ἀκόμη πιὸ πολύ.

– Ἀλήθεια, παιδιά: Ἔπρεπε νὰ τὸ συλλογισθοῦμε καὶ μόνοι μας αὐτό. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ κτυποῦν οἱ καμπάνες, νὰ ἔχωμεν ἀγρυπνίες, νὰ εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα κι ἐμεῖς νὰ ξεφωνίζωμε. Ὄλες αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες πρέπει νὰ εἴμεθα προσεκτικοί. Νὰ πηγαίνωμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ παρακολουθοῦμε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερὲς τελετές.

ΑΝΕΧΟΥΜΕ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ : ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΛΟΓΙΑ

Του Δημητρίου Νατσιού

Δασκάλου Κιλκίς

«Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας». Μάλιστα. Είναι η μόνιμη επωδός των ανυστάκτων φρουρών της υγείας μας. Το ποικιλώνυμο πολιτικό κυβερνολόι, τι έχασε, εν μέσω πανδημίας και χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στην κοινότοπη φράση; Μειώθηκε ο μισθός τους ή απαγορεύονται οι μετακινήσεις τους; Τι έχασαν, ξαναρωτώ, που θα το πάρουν πίσω;

Έχασαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι απλοί ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ζουν με τις ελεημοσύνες του κράτους, μη επιστρεπτέες… κακομοιριές, μοιρασμένες και αυτές με άδικα εν πολλοίς κριτήρια. Κόποι χρόνων κατεδαφίστηκαν. Αξιοπρέπειες τσαλακώθηκαν. Όνειρα ματαιώθηκαν. Γενοτόπια ερημώθηκαν. Γονείς γέροντες αφέθηκαν σε παγερή μοναξιά και φόβο για τα μελλούμενα, χωρίς την παρουσία των παιδιών τους, που είναι παρηγοριά τους και ελπίδα. Η κ. Μπακογιάννη μας βεβαιώνει ότι θα πάει στην Κρήτη το Πάσχα, «βρέξει-χιονίσει». Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία περί τούτου. Νυχθημερόν παρελαύνουν από τις τηλεοπτικές οθόνες οι κολοκυθολογούντες εν πολλοίς ειδικοί και παραπολιτικοί, με εξασφαλισμένη την άνεση μετακινήσεων, και μας απειλούν για το Πάσχα, αν δεν υπακούσουμε στις οδηγίες τους. Καλά λέει η παροιμία «να φοβάσαι από καινούργιο άρχοντα και παλιό διακονιάρη». Διάφοροι που το επάγγελμά τους λήγει σε «λόγος», εν μέσω αυτών και αρκετοί μπουρδολόγοι, τιποτολόγοι, αερολόγοι, «πάσχοντες εξ ελαφρότητος και ρεκλαμομανίας», που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης, «οι καινούργιοι άρχοντες», στήνονται στα κεντρικά δελτία και με ύφος χιλίων πιθήκων, ηδονιζόμενοι μικροχαιρέκακα για την πρόσκαιρη εξουσία του λόγου τους, εξαπολύουν τις ερεβώδεις, ζοφερές προβλέψεις και φοβέρες τους: φρόνιμα, γιατί το Πάσχα θα σας κλειδώσουμε.

Να επανέλθω στην προλογική σκέψη. Ο Πλάτων στον Μενέξενο γράφει: «Πολιτεία γαρ τροφή των ανθρώπων εστίν, η μεν αγαθών, η δ’ εναντία κακών», (238d) δηλαδή, η πολιτεία είναι τροφός και παιδαγωγός των ανθρώπων. Η καλή πολιτεία πλάθει ωραίους, αγαθούς πολίτες, η κακή πολιτεία εκφαυλίζει και τους πολίτες. Ο λαός διδάσκεται με το παράδειγμα και όχι με παχιά λόγια, έτσι φιλοτιμείται και είναι έτοιμος για θυσίες. Αν, αντί για τα 5 ή 6 χιλιάρικά μηνιαίως που λαμβάνουν φανερά οι βουλευτές και λοιποί υψηλόβαθμοι, μειωνόταν στο ένα τρίτο οι αποδοχές τους, στα 2 χιλιάρικα, αυτό δεν θα ήταν ένα υγιές μήνυμα; Τι απώλειες είχαν εν μέσω καραντίνας; Καμμία. Ίσα ίσα γλίτωσαν τα τραπεζώματα, τις κοπές βασιλόπιτας, τα εορταστικά κεράσματα, τις μετακινήσεις στα εκλογικά τους ποιμνιοστάσια. Αλλά, κυρίως, θα έδιναν το παράδειγμα: Συμπάσχουμε. Τι έπραττε ο Καποδίστριας;

Ο γιατρός του, βλέποντάς τον τόσον καταβεβλημένο από τους αδιάκοπους μόχθους και αγώνες, του συνέστησε αυστηρά ότι έπρεπε να βελτιώσει την τροφή του. Και ο Καποδίστριας απάντησε: “Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής, παρά μόνον τότε όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινά”.

Το Πανελλήνιο και η Γερουσία δύο φορές ψήφισαν τον μισθό που έπρεπε να δίνεται στον Κυβερνήτη. Και τις δύο φορές ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό. Να θυμίσω και το βίο και την πολιτεία του Πλαστήρα;

 Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει: «Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας “ΦΙΞ” ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλά αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω; σκάβω για να καλοτρώγω;…».

Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:

Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!».

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσκισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

– Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.

– Μα θα προσβληθεί.

– Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

 Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». (Καμμιά 20ριά ορφανά της Μικρασίας τα βοήθησε να ορθοποδήσουν, τα μεγάλωσε και τα προίκισε). Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

https://www.antibaro.gr/article/30119