25-26 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 : Η ΣΦΑΓΗ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (Δείτε στη φωτογραφία πόσες ακόμη οικογένειες εσφαγησαν στον Φενεό!).

Δείτε ποσες οικογένειες εσφάγησαν στον Φενεό!

Του Ιωάννη Μπουγά

 

25 Ιουνίου 1944. Αρχίζει το δράμα της οικογενείας του έφεδρου λοχαγού Παπαχριστόπουλου από την Αιγείρα Αιγιαλείας.
Ο ίδιος εσφάγη σύντομα στη Βαλιμή, ενώ η σύζυγος Χαρίκλεια (28 ετών), ο Αργύρης (5 ετών) και ο Γιάννης (4 ετών) εσφάγησαν στην Τρύπα του Φενεού 25 ημερες άργότερα αφού πέρασαν 20 ημέρες φυλακισμένοι υπό απάνθρωπες συνθήκες στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου (η μητέρα με συνεχείς βιαζσμούς και βασανισμό).

Όλα αυτά, η Πολιτική της Μονόπλευρης Λήθης τα σκέπασε κάτω από το χαλί, μαζί με την απάλειψη κάθε μνήμης για τα θύματα. Έτσι φθάσαμε να στήνονται μνημεία και αδριάντες στους θύτες.

Διαβάστε λίγα ακόμη στη μνήμη αυτών των 4 αθώων θυμάτων από το έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ, «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44» Τόμος Β’, σελ. 142.:

«Στίς 25 Ἰουνίου 1944 συνελήφθη ἀπό τήν ΟΠΛΑ ὁ Νικό­λαος Παπαχριστόπουλος, ἔφεδρος λοχαγός στόν πόλεμο τοῦ ᾽40. Εκτελέστηκε (ἐσφάγη) μετά ἀπό ἄγριο τριήμερο βασανισμό στό χωριό Βαλιμῆ, ἐπειδή ἀρνιόταν νά ὑπογρά­ψει ὅτι εἶναι ἀντιδραστικός καί προπαγανδιστής τοῦ Βασιλιᾶ. Με­ταξύ τῶν βασανιστῶν του ἦταν καί μιά ξακουστή γυναίκα σφα­γέας τῆς Κορινθίας μέ τό ὄνομα Ἀργύρω, αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Το Στόμιο της Τρύπας στο Κακοβούνο του Φενεού.

 

Ἡ σύζυγος του Παπαχριστόπουλου, Χαρίκλεια, μέ τά παιδιά της συνελήφθη μιά ἡμέρα μετά τή σφαγή τοῦ ἄνδρα της, στίς 29 Ἰουνίου 1944 καί ὁδηγήθηκε στό Μοναστήρι τοῦ Φενεοῦ. Λόγω τῆς ἡλικίας της καί τῆς ὀμορφιᾶς της, ἔμεινε κρατούμενη μέχρι τήν τελευταία ὁμαδική σφαγή κρα­τουμένων στό βάραθρο, στό Κακοβούνι, στίς 18 Ἰουλίου 1944, πα­ραμονές τοῦ Προφήτη Ἠλία.

Στή διάρκεια τῆς φυλάκισής της ὑπέφερε τή χειρότερη τα­πείνωση ὡς γυναίκα ἀπό τά «παλλη­κάρια τῆς Ἀντίστασης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ». Πλήν τῶν ἐπανειλημμένων βιασμῶν, τήν ὑποχρέωναν νά πλένει καί τά ματωμένα ροῦχα ἀπό τά θύματα. Δέν μπορεῖ νά γίνει καμιά ὑπό­θεση, γιατί ἐσφάγη ἡ νεαρή μητέ­ρα, ἀφοῦ εἶχαν ἤδη δολοφονή­σει τόν ἄνδρα της. Ἐκτός καί οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ΕΑΜ Αἰγείρας ἤθε­λαν νά ἀφαιρέσουν δυό μελ­λοντικούς ἐχθρούς τους δολοφονώ­ντας τά μικρά παιδιά της καί ἡ μητέρα ἦταν ἁπλά παράπλευρη ἀπώλεια».
Χιλιάδες παρόμοιες πράξεις κρίθηκαν Αντίσταση από τη Βουλή των Ελλήνων, και οι δράστες τιμήθηκαν ως αντιστασιακοί!
Τον έφεδρο λοχαγό, πατέρα και σύζυγο, σίγουρα θα τον έβρισαν «Αντιδραστικό», «δοσίλογο», «γκεσταπίτη», και ποιός ξέρει τι άλλο!
Τη νεαρή μητέρα Χαρίκλεια, τι άραγε να την αποκάλεσαν;
Τον 5-ετή Αργύρη, τί;

Το 4-ετή Γιάννη, τί;

Φρίκη, αγαπητοί αναγνώστες και διπλή φρίκη ότι αυτά σκεπάστηκαν και τα αθώα θύματα δεν δικαιώθηκαν ποτέ ηθικά από το επίσημο Ελληνικό κράτος.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ!