ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΓΑΚΟΥ : «Η ΠΑΤΡΙΣ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ»

Του Ιωάννη Καργάκου
 
Δανειζόμαστε τον τίτλο από το ομώνυμο ποίημα του Σταύρου Γαλανάκη.
Αντιγράφουμε κάποιους στίχους:
«Παράγει και πολιτικούς
και εκλογές και νόμους
και δίνει πάντα άσυλο
σ’ όλους τους παρανόμους...»

Όπως θα καταλάβατε περί ασύλου ο λόγος. Παράλογος λόγος βέβαια. Αφού εκ του μη όντος ανακαλύπτουμε «προβλήματα» λες κι όλα τα άλλα τα έχουμε λύσει. Συγκεκριμένα περί πανεπιστημιακού ασύλου. Αλλά κι αυτό εν ασυλία βουλευτές το ψήφισαν.

Αυτοί που τη δεκαετία του 60 είχαν εισηγηθεί το άσυλο το έκαναν για «να μην έχουμε τους πασίγνωστους ‘μυστικούς της Ασφάλειας’ στα πόδια μας». Οι ίδιοι έκαναν σύνθημά τους το 114, το ακροτελεύτιο άρθρο του τότε Συντάγματος που όριζε ότι: «Η τήρησις του παρόντος Συντάγματος αφιερούται εις τον Πατριωτισμόν των Ελλήνων». Προφητικά, διότι το 67 ήλθε ή φέραμε τη Δικτατορία. Όταν το τανκ έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου, αυτοί που ήταν μέσα δεν είχαν ασυλία. Ούτε ο καθηγητής της Γεωπονικής, ο Θεόφιλος Φραγκόπουλος, είχε. Είχαν όμως... αρχές. Κάποιοι βέβαια από αυτούς, λίγο μετά, εξαργύρωσαν μια αγωνιστική στιγμή για ένα ραχατλήδικο παρόν και μέλλον. Καμιά άλλη γενιά δεν απήλαυσε τόσα πολλά. Ούτε των Βαλκανικών, ούτε του 40-41, ούτε του 55 στην Κύπρο... Παρόλα αυτά έκανε κι εκείνη η γενιά κάτι. Αν ήθελε το άσυλο, το ήθελε άσυλο ιδεών, όχι αλητών.

Όταν οι φασιστικές ορδές του Φράνκο όρμησαν στο πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα ο τότε πρύτανης και διάσημος ελληνιστής Μιγκέλ ντε Ουναμούνο (1864-1936) ορθώθηκε απέναντί τους και τους είπε:
«Βρισκόμαστε στο ναό του πνεύματος και της διανόησης. Εγώ είμαι ο αρχιερέας του. Εσείς βεβηλώνετε τον άγιο χώρο. Θα νικήσετε επειδή έχετε περισσότερη κτηνώδη δύναμη. Αλλά δεν θα κερδίσετε κανέναν. Για να κερδίσετε, χρειάζεται να πείσετε. Και για να πείσετε σας χρειάζεται αυτό ακριβώς που σας λείπει: λογική και δίκιο στον αγώνα. Το θεωρώ ανώφελο να σας ζητήσω να σκεφτείτε την Ισπανία. Τελείωσα».
Ούτε αυτός είχε άσυλο...

Αλλά, κι αν είχαν όλοι αυτοί άσυλο, σε τι θα τους ωφελούσε; Δεν θα έμπαινε το τανκ στο Πολυτεχνείο και οι ορδές του Φράνκο στο πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα;
Σε μια δημοκρατία δεν χρειάζεται άσυλο ιδεών. Σε μια δικτατορία είναι ανώφελο!

Άσυλο πλέον έχουν μόνο οι τρελοί, οι ανίατοι και τα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι κι αυτό μια ακόμα πρωτιά ελληνική. Το μόνο στο οποίο δεν μιμούμαστε άλλες χώρες. Μόνο εδώ υπάρχει. Προτείνω το άσυλο να γενικευθεί: οι εκπαιδευτικοί της μέσης γιατί να μην έχουν; Οι δικαστές; Οι ιερείς στο κήρυγμα;

Η αρχαία Σπάρτη δεν είχε τείχη, γιατί την προστάτευαν τα στήθη των παλληκαριών της. Η ελευθερία λόγου και έκφρασης προϋποθέτει θάρρος, όχι εξασφάλιση. Μια κοινωνία που θυσιάζει την ελευθερία για την ασφάλεια, έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, δεν αξίζει τίποτε από τα δύο. Οι «απόγονοί» του το πράττουν για να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία. Εμείς για να την ενισχύσουμε. 

Υ.Γ. Χαβαλέ στη γλώσσα του ελληνικού μέλλοντος, την τουρκική, είναι αυτό που οι Ιταλοί λένε σαβούρα, αυτό που στα Ελληνικά λέμε έρμα και σημαίνει το βάρος που προστίθεται στο κύτος σκάφους για σταθερότητα και ισορροπία. Χαβαλέ κάνουμε, σαβούρα γίναμε. Έρμα όμως δεν έχουμε. Γι’ αυτό γίναμε έρμαιο του κάθε συλευτού. Συλώ = κλέβω, λεηλατώ.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ