«Μαζί τα τρώγαμε». Στο ίδιο τραπέζι καθόμασταν εμείς κι ο Πάγκαλος και καταπίναμε τα κομμάτια της πίττας. Αλλοίμονο σε εκείνους που πίστεψαν ότι ο θύτης θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση έναντι των θυμάτων. Θύτες και θύματα μαζί, παρέα θα διαβούμε το Ρουβικώνα της οικονομικής καταστροφής.Η φράση αυτή, καθόλου τυχαία δεν μπορεί είναι. Μετά τις δηλώσεις του Ανδριανόπουλου ότι το χρέος να το πληρώσουν οι πολίτες, γιατί αυτοί έφαγαν τα χρήματα, έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο διάστημα μια προσπάθεια να αντιστραφεί το κλίμα και να δημιουργηθεί μια ενοχή στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι αντιδρούν στα μέτρα και εξεγείρονται.. Είναι εκείνοι που στέκονταν όρθιοι και κοιτούσαν από μακριά το τραπέζι με την πίττα. Σε εκείνο το τραπέζι που ο Πάγκαλος και η γνωστή πράσινη παρέα του δεν άφησαν ούτε ψίχουλο να πέσει κάτω αφού το κράτος ήταν εκείνοι για πολλά χρόνια κι έπρεπε να αποζημιωθούν.
Σας βολέψαμε στο Δημόσιο, σας κάναμε ανθρώπους και τώρα μας βρίζετε; Δεν ντρέπεστε; Ένας σουρεάλ διάλογος με έναν άνθρωπο όπως ο Πάγκαλος, ένας πολιτικός που η ιστορία του είναι γεμάτη υποχώρηση και προδοσία. Παρόλα αυτά παραμένει θρασύτατος αφού υπάρχουν ακόμη Έλληνες που τον ψηφίζουν στην περιφέρεια του, δεχόμενοι σαν αυτομαστίγωση τις απερίγραπτες δηλώσεις και πρακτικές του.
Την ίδια ώρα, γίνονται μεταρρυθμίσεις προκειμένου να καταπολεμήσουν τα καρτέλ. Μα στα αλήθεια πόση ειρωνεία θα μπορούσε να υπάρχει σε αυτή την κουβέντα όταν το μεγαλύτερο καρτέλ είναι το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και οι λειτουργοί του. Κι είναι τόσο δυνατό αυτό το καρτέλ που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να το κουνήσει, αφού ελέγχει κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, από τη Δικαιοσύνη μέχρι και την Εκκλησία.
Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε έξω από το ναό της Δημοκρατίας, όπως γλαφυρά αναφέρουν οι λειτουργοί της τη Βουλή, κάτω η χούντα και να καεί. Εκεί έφτασαν να κρύβονται οι πρώην απελευθερωτές του ελληνικού λαού, οι μέντορες της αριστερής επαναστατικότητας ενάντια στο φασισμό και την αδικία. Αυτοί λοιπόν οι κύριοι, έγιναν η χούντα στη θέση της χούντας μετά την Μεταπολίτευση, σύμφωνα με την γνώμη του κόσμου. Κι αυτός ο κόσμος είναι τόσο αηδιασμένος από όλους εκείνους που τον πούλησαν, που ζητωκραύγασε τον πρώην βασιλιά του (!) Εκείνος άλλωστε ήταν το μοναδικό πρόβλημα για τη σύγχρονη δημοκρατία μας, αφού μόνο για το ζήτημα έκπτωσης του υπήρχε σοβαρός λόγος για να κάνουμε δημοψήφισμα.
Με το βλέμμα στραμμένο στο ζοφερό μας μέλλον, συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως ο μέσος Έλληνας θα πάψει να ασχημονεί εναντίον της ίδιας του της πατρίδας. Θα πάψει δηλαδή να παραμένει αμέτοχος και νωθρός σε όλα αυτά που οργανώνονται πίσω από την πλάτη του, προκειμένου να παραμείνει ένας καλό κι υπάκουος καλοπληρωτής του καρτέλ της Βουλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου