Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΟΡΠΟΡΗ «ΗΤΑΝ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ…»


Του Βασιλείου Πορπόρη
Φοιτητού ΔΙ.ΠΑ.Ε.

Στην ζωή των περισσότερων ανθρώπων έρχεται κάποια “φάση” κατά την οποία αισθάνονται την ανάγκη να αναζητήσουν την πολιτική τους ταυτότητα και τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό. Στην ουσία πρόκειται για την διαμόρφωση κάποιων προσωπικών ιδανικών που κρατάνε τον κάθε άνθρωπο σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι σκέψεως και στάσεως ζωής καθ’ όλη την διάρκεια του βιολογικού του βίου.
Ασφαλώς, στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του κάθε ατόμου και της υιοθέτησης των γενικότερων αρχών που επιλέγει να υπηρετήσει στην ζωή του, σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζουν ορισμένα πρόσωπα, αρχικά από το οικογενειακό του περιβάλλον και αργότερα από διάφορα άλλα κοινωνικά μετερίζια, όπως π.χ. από τον χώρο του αθλητισμού, της πολιτικής, της τέχνης κτλ.
Στην δική μου περίπτωση, η ιδεολογική αναζήτηση ξεκίνησε σχετικά νωρίς, και συγκεκριμένα στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών, όταν σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσα τελείως τυχαία πάνω σε κάποια παλαιότερη συνέντευξη του Στυλιανού Παττακού, στην οποία προέβαλε τα γεγονότα και τις καταστάσεις της εποχής του τελείως διαφορετικά απ’ όλα όσα είχα μέχρι της στιγμής εκείνης ακούσει για την “επάρατο χούντα των συνταγματαρχών που δολοφόνησε τους φοιτητές στο Πολυτεχνείο και που πούλησε την μισή Κύπρο μέσα σε μια νύχτα”.
Για να είμαι ειλικρινής, τον Στυλιανό Παττακό τον είχα στο μυαλό μου μόνο σαν όνομα, με μια αρνητική βαρύτητα στο άκουσμά του και είχα την λανθασμένη εντύπωση πως είχε πεθάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά, μου έκανε εντύπωση το πάθος και η σιγουριά με την οποία υπεράσπιζε τις απόψεις του, με εκείνο το φλογερό βλέμμα του και την ιδιότυπη καθαρεύουσα. 
Η μια συνέντευξη έφερε την άλλη, το ένα βιβλίο το επόμενο, ώσπου άρχισα να αλλάζω πλήρως εικόνα για την εποχή της 21ης Απριλίου και για τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της. Βλέπετε, η αριστερίζουσα προπαγάνδα, η πλύση εγκεφάλου που επιμελώς πραγματοποιείται στην νέα γενιά και η έγχυση μίσους στις αθώες παιδικές ψυχές για κάθε τι το ελληνίζον, δημιουργούν στους περισσότερους νέους μια τελείως διαφορετική εικόνα από την πραγματική σχετικά με διάφορες φάσεις της ελληνικής ιστορίας (αρχαίας και σύγχρονης). Εν πάση περιπτώσει, ας επανέλθουμε στο θέμα μας.
Μέρα που είναι σήμερα, λοιπόν, κατά την οποία πριν από τέσσερα χρόνια έληξε οριστικά ο κύκλος της 21ης Απριλίου με τον θάνατο του Στ. Παττακού, αποφάσισα να καταγράψω ορισμένες σκέψεις επάνω στο χαρτί και να τις μοιραστώ μαζί σας, αποτίοντας κατ’ αυτό τον τρόπο έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον τελευταίο γνήσιο Έλληνα που τίμησε την στολή και τα παράσημά του!
Επειδή όμως όταν η λογική εμπλέκεται με το συναίσθημα ενέχει ο κίνδυνος να αλλοιωθεί το νόημα των γραφομένων και να προκύψουν λανθασμένα συμπεράσματα, θα προσπαθήσω να περιγράψω το ποιος ήταν ο Στυλιανός Παττακός (για να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νεότεροι), μέσα από τα λόγια ενός άμεσου συνεργάτη του κατά την περίοδο της επταετίας, ο οποίος με τον ρόλο που διαδραμάτισε κατά την διάρκεια διακυβερνήσεως της χώρας μας από το καθεστώς Παπαδοπούλου, κατάφερε να γνωρίσει εκ των έσω όλους τους πρωταγωνιστές εκείνης της ιστορίας, συνεπώς και τον ίδιο τον Παττακό. Γράφει, λοιπόν, ο Γεώργιος Π. Κάρτερ:  
«Ο Στυλιανός Παττακός έχαιρε φήμης ευπειθούς και γενναίου αξιωματικού. Η Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967, όπως έλεγε, υπήρξε “το επιφανέστερο κατόρθωμα της ζωής του”. Ασυναγώνιστος σε ζωτικότητα, ελάμβανε ταχέως αποφάσεις, συχνά χωρίς την απαιτούμενη περίσκεψη. Ήταν αυθόρμητος και κατά τις περιστάσεις αρκούντως παρορμητικός. Διέθετε το χάρισμα της ανένδοτης επιμονής στον σκοπό και της ενσυνείδητης υπακοής στους ανωτέρους. Οξύς και βίαιος στους τρόπους, εν τούτοις δεν εστερείτο ψυχικής ευγενείας και καλοσύνης. Θρησκευόμενος αλλά όχι ιδιαιτέρως φιλικτοίρμων δεν εδίσταζε να μαστιγώση τον συνομιλητή του με λεκτική δηκτικότητα. Είχε όμως το χάρισμα της ελλόγου μετανοίας και ζητούσε ταπεινοφρόνως συγγνώμη, ακόμη και από τους υφισταμένους του οι οποίοι τον εφοβούντο αλλά και τον επέκριναν για την ενστικτώδη ροπή του να ανακατεύεται αναρμοδίως σε όλα. Ο Παττακός,  περισσότερο προσιτός στην κοινή γνώμη, επικοινωνούσε καθημερινώς με την κοινωνία και διατηρούσε προσωπική επαφή με τον λαό. (Εγκαίνια, δηλώσεις, ακροάσεις, συνεντεύξεις, συμμετοχή σε κοσμικές συγκεντρώσεις κ.α.). Ήταν ο «Στέλιος». Η κινητικότητα με την οποία παρακολουθούσε την ανέγερση των δημοσίων έργων σε ολόκληρη την Ελλάδα, συνέβαλε στην έγκαιρη παράδοση και στην ακριβή τήρηση των προϋπολογισμών τους. Οι κατά τόπους Περιφερειακοί Διοικητές και Νομάρχες τον έτρεμαν. Εθαύμαζε τον Παπαδόπουλο, τον ανεγνώριζε ως “καλλίτερον όλων” και ως “πολύ ικανώτερόν του δια τα έργα του Πρωθυπουργού”. Συγχρόνως όμως τον εμέμφετο, παραπονούμενος ότι “δεν του εκχωρεί αρμοδιότητες, αρμόζουσες στο αξίωμα του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως”…»
Επί της προσωπικότητας του Παττακού θα μπορούσε έκαστος να συμπληρώσει πολλά (είτε θετικά είτε αρνητικά) στα γραφόμενα του Γεωργίου Π. Κάρτερ. Αυτό βέβαια έγκειται στις ιδεολογικές κατευθύνσεις του καθενός και στην εμπάθεια που έχει αναπτύξει με το παρελθόν. 
Προσωπικά, πιστεύω ότι ο Στυλιανός Παττακός έφυγε πλήρως δικαιωμένος στην λαϊκή ψυχή και αυτό αποδεικνύεται από το ότι όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που παρόλο που δεν έζησαν εκείνη την εποχή την αναζητούν μετά μανίας και περισσού θάρρους. Όπως είχε άλλωστε πει και ο ίδιος ο Παττακός στον επικήδειο λόγο του προς τον Γεώργιο Παπαδόπουλο τον Ιούνιο του 1999:
«Σήμερον αποτελεί δικαίωσιν της Επαναστάσεώς μας το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας -και μάλιστα των νέων μας-, κινεί με απέχθεια την κεφαλήν όταν ακούει τους δημαγωγούς να μας κατηγορούν και με έμφασιν νοσταλγικώς αναφωνούν: “Που ’σαι Παπαδόπουλε!”…»   
Για την ιστορία, ο Στυλιανός Παττακός γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή της επαρχίας Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου στην Κρήτη και ήταν γιος μεσαίου αγρότη, ενώ ο ίδιος υποστήριζε πως η οικογένειά του καταγόταν από κλάδο του βυζαντινού οίκου των Σκορδιλών. 
Αρχικά φοίτησε στην Σχολή Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ’ όπου αποφοίτησε το 1937 με τον βαθμό του ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού ιππικού). Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ως Διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής κατετάγη στην αντιστασιακή οργάνωση «Όμηρος» και στην Ιερή Ταξιαρχία. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, αλλά και στον συμμοριτοπόλεμο (1946-1949), όπου ως Διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης «Κένταυρος» αγωνίστηκε κατά της επιβολής του κομμουνισμού στην ελληνική επικράτεια. Παρασημοφορήθηκε μεταξύ άλλων με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς και δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων. Είχα την τιμή και την χαρά να τον γνωρίσω. Τον αγαπούσα… και τον ΑΓΑΠΩ!!!


Δημοσιεύθηκε στις 1/10/2020 στην εφημερίδα «ΣΤΟΧΟΣ»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9AYAjQboFh1_5M3bFMvoiwdv6qY5bDyiuBuwvPV3Yjtp1ZG3BAXNnY5CWdpxeWu7FvNRIyWEpe_RHBqBZHx93XDCYKW4LJe3j_4jgmwduvaKGVqaTsCSNu7bWjJSewd6rxVoBPh5kloo/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters