Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ : «ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΑΚΟΜΑ…»

Από την «Νίκη» της 19ης Απριλίου 1941, Σπύρος Μινωτός.

Επεσκέφθην τους πρώτους τραματίας των οχυρών της Μακεδονίας. Τους θρυλικούς αυτούς πολεμιστάς που θα ομιλή στους αιώνες και τις χιλιετηρίδες η ιστορία. Που οι δάσκαλοι σ΄όλον τον κόσμο, οσάκις θα ομιλούν στους μαθητάς των για φιλοπατρία, θα τους αναφέρουν σαν παράδειγμα. Που οι ερχόμενες γενεές όλων των εθνών, οσάκις θα θέλουν να χαρακτηρίσουν ηρωικόν ένα στρατόν, θα λένε «πολεμήσανε σαν Έλληνες!» γιατί το «ήρωες» θα είναι πια λίγο!
Είδα τους ημιθέους αυτούς ήρωες στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλεύονται. Είναι Μακεδόνες όλοι και πρόσφυγες από τον Πόντο και την Σμύρνη. Γύρω τους, συνάδελφοί τους τραυματίες του αλβανικού μετώπου και εθελοντές νοσοκόμες προσπαθούσαν με συγκινητική τρυφερότητα να τους πείσουν να βάλουν τίποτα στο στόμα τους, γιατί αρνούνται τα πάντα.
Δεν θέλουν ν’ ακούσουν τίποτε, δεν ζητούν τίποτε, παρά να επιστρέψουν, έτσι όπως είναι, στα οχυρά των. Ίσως να υπάρξη κανένας, που να πάρη για υπερβολή. Όχι. Είναι η καθαρά αλήθεια, μια πραγματικότης αφάνταστα συγκινητική, που σε κάνει να ανατριχιάζης, όπως όταν βγαίνουν στην «θύρα» τα άγια των αγίων.
Είναι η ιερή ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους αυτούς, που απέδειξαν εμπράκτως πως για ένα πράγμα μόνο αξίζει η ζωή, για το «αμύνεσθαι υπέρ πάτρης»! Ο πρώτος τραυματίας είναι ο Νικόλαος Τάττας – ένα ωραίο μελαχροινό παιδί από τη Σμύρνη, έως 24 χρονών. Είναι από τους θρυλικούς υπερασπιστάς τους Ρούπελ.
Βρισκόταν στο οχυρό πολύ πριν εκραγή ο ελληνοαλβανικός πόλεμος – είναι κληρωτός και σκοπευτής πολυβόλου – κ’ έτσι, παρ’ όλη την εξάντλησί του από το βαρύ του τραύμα – μπορούσε να μου δώση, για τους αναγνώστες της «Νίκης», πλήρη περιγραφή του επικού αγώνος του οχυρού εναντίον εκατονταπλασίων εχθρών, από της πρώτης στιγμής της επιθέσεως.

Το Οχυρό του Ρούπελ, το μεγαλύτερο από τα οχυρά της
γραμμής Μεταξά, εκτεινόμενο σε μέτωπο 2.500 μέτρων.

Το οχυρό μας βρίσκεται στα σύνορα, δίπλα στο Μπέλες, μια σειρά από ψηλά βουνά 1800 μέτρα. Πριν αρχίση η επίθεσις, η ζωή στο οχυρό ήταν μονότονη. Είχαμε κάθε άνεσι, τρώγαμε περίφημα, αλλά δεν το λεγε η καρδιά μας, οι συνάδελφοί μας να πολεμούνε στην Αλβανία κ’ εμείς να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν κρατιόμαστε.
«Να μας στείλετε και μας στην Αλβανία!» παρακαλούσαμε τους αξιωματικούς μας. «Η αποστολή σας είναι εδώ» μας απαντούσανε «κ’ εδώ θα υπερασπίστε την πατρίδα, αν ο εχθρός την χτυπήση! Πρέπει μέρα νύχτα να έχετε το νού σας!». Και τον είχαμε. Με τα βουλγαρικά φυλάκια δεν είχαμε επαφή. Αυτοί οι Βούλγαροι είναι ύπουλοι και δεν θέλαμε καμμιά κουβέντα μαζύ τους.
Την Κυριακή στις 5 το πρωί, άρχισε η επίθεσις. Οι Γερμανοί χτυπούσαν ακατάπαυστα το οχυρό μας με βαρύ πυροβολικό και με αεροπλάνα. «Ήλθε η ώρα που σας λέγαμε παιδιά! Τώρα πρέπει να κάμετε το καθήκον σας, σαν Έλληνες!» μας είπαν οι αξιωματικοί.
«Ζήτω η Πατρίδα» απαντήσαμε όλοι με μια φωνή και τρέξαμε στις θέσεις μας. Το πολυβολείο μου είχε στόχο στις διαβάσεις του βουνού. Εβλέπαμε όλα, αλλ’ ο εχθρός δεν μας έβλεπε. Ο βομβαρδισμός εξακολουθούσε, όταν ξάφνου είδαμε να προχωρούν στην διάβασι τα εχθρικά τανκς. Όχι όλα μαζύ, ένα ένα. Δεν είχαμε ανάγκη ούτε να τα επισημάνουμε. Αρχίσαμε το πυρ!
Το πολυβόλο μου ήταν από τα βαρέα, αυτά που μπορούν να χτυπήσουν και τανκς. Έβαλε και το βαρύ πυροβολικό μας. Όσα τανκς προβάλανε, όλα καταστράφηκαν. Είδαμε τους άνδρες των να τα εγκαταλείπουν τρομαγμένοι και να φεύγουν.
Οι προφυλακές του οχυρού μας είχαν πιάσει και καμμιά δεκαριά αιχμαλώτους. Μας τους έφεραν στο οχυρό και απ’ εκεί τους στείλαμε στα μετόπισθεν. Μόλις τους περικυκλώσανε οι προφυλακές μας, σταθήκανε και παραδώσανε τα όπλα. Τους έδωκαν ψωμί. Δεν ήθελαν! Τους έδωκαν τσιγάρο, και τότε κάμανε το σχήμα, χτύπησαν τα πόδια τους, το ένα στο άλλο, και το πήραν.
Έπειτα, καθώς πήγαιναν, ετραγουδούσαν. Τι τραγούδι ήταν δεν καταλάβαμε. «Οι Βούλγαροι είναι άγριοι, γιατί είναι τσοπάνηδες και αρκουδιάρηδες. Οι Γερμανοί τους έχουν για υπηρέτες. Μα εμείς υπηρέτες δεν γινόμαστε κανενός! Τόσο έκοψε το κεφάλι αυτών των Γερμανών και συμμαχήσανε με τους Βούλγαρους! Τι έκαμαν οι Γερμανοί; Που η παληκαριά τους; Έρχονταν με τα αεροπλάνα, βομβάρδιζαν, κ’ έφευγαν. Κουράγιο εμείς, όσο θέλεις! Τι να τους φοβηθούμε. Γιατί είμαστε εκεί και περιμέναμε τόσους μήνες; Για να πολεμήσουμε! Οι αξιωματικοί μας αγαπούσαν και ήταν γενναία παιδιά. Πολεμούσαν και αυτοί δίπλα μας στο οχυρό.  Ούτε καν μας είπαν άλλη λέξι. Δεν ήτανε κανένας τέτοιος από μας να φοβηθή».
«Το μεσημέρι βγήκα από το οχύρωμα για υπηρεσία. Μια βόμβα έπεσε είκοσι μέτρα παρά πέρα και όλα τα χώματα τινάχθηκαν ψηλά. Χτυπήθηκα στο κεφάλι, αλλά το οχυρό δεν έπαθε απολύτως τίποτε. Δεν του κάνουν τίποτε οι βόμβες! Τα αεροπλάνα κατέβαιναν ως τα χίλια μέτρα χαμηλά και μας βομβάρδιζαν με τεράστιες βόμβες. Το οχυρό μας ούτε καν τις άκουγε! Όταν τραυματίσθηκα, η μάχη εξακολουθούσε. Με τραβήξανε πίσω και πως έφθασα εδώ δεν ξέρω., γιατί έχασα τις αισθήσεις μου».
 – Όταν μάθουν πως είσαι τραυματίας από το Ρούπελ, τα πιο όμορφα κορίτσια της Αθήνας θάλθουν να σε φιλήσουν! του λέω θα σου φέρουν τσιγάρα. Ο ήρωας δεν μου απάντησε καθόλου.  – Θα σου φέρουνε φανέλες… – Τι να τις κάνω; – Τι θέλεις τότε; πες μου εσύ… – Θέλω να γυρίσω στο μέρος μου! μου απάντησε ο τραυματίας, μόλις ακουόμενος. – Ποιο είναι το μέρος σου; τον ρώτησα, νομίζοντας πως μιλούσε για το σπίτι του. – Στο οχυρό μου! μου απάντησε ο ήρωας, με φωνή μισοσβυσμένη από εξάντλησι… Τόσο εγώ, όσο και η νοσοκόμος και οι άλλοι τραυματίες του αλβανικού μετώπου, ανάμεσά στους στους οποίους κ’ ένας με κομμένο χέρι, ο Νικόλας Μιλάνος, που κρατούσαμε την αναπνοή μας για να ακούμε την αφήγησι του ήρωα, συγκινηθήκαμε κατάβαθα.

Για μια στιγμή μας ήλθε να γονατίσουμε και να του φιλήσουμε με σεβασμό και μ’ ευγνωμοσύνη τα πόδια. Η Πριγκίπισσα Φρειδερίκη, στην προχθεσινή επίσκεψί της στους τραυματίες της Αλβανίας, τους είπε: «Είσαστε καλά παιδιά. Φανήκατε Έλληνες. Η Πατρίδα σας ευγνωμονεί!»

Ναι τους ευγνωμονεί. Θυμηθήτε αυτό το όνομα: «Νικόλαος Τάττας». Κάθεται με την φαμίλια του στο Περιστέρι, μα δούλευε εργάτης σ’ ένα χυτήριο στο Μεταξουργείο. Την οικογένειά του δε θέλησε με κανένα τρόπο να ειδοποιήση για τον τραυματισμό του, γιατί θέλει να γυρίση πίσω στο οχυρό. Θα πρότεινα στο Δήμαρχο κ. Πλυτά, δίχως καμμιάν αναβολή, να ονομάση μιάν οδό στο Μεταξουργείο με το όνομα του πρώτου τραυματία του Ρούπελ: «Οδός Νικολάου Τάττα»…

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9AYAjQboFh1_5M3bFMvoiwdv6qY5bDyiuBuwvPV3Yjtp1ZG3BAXNnY5CWdpxeWu7FvNRIyWEpe_RHBqBZHx93XDCYKW4LJe3j_4jgmwduvaKGVqaTsCSNu7bWjJSewd6rxVoBPh5kloo/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters