Του Ιωάννου Σ.Φριτζαλά
Γεωπολιτικού-Ιστορικού Αναλυτή
Οἱ ἐξελίξεις στὰ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς κινοῦνται
ταχύτατα τὸν τελευταῖο μήνα καὶ ἡ κινητοποίηση ποὺ παρατηρεῖται εἶναι
ἐνδεικτικὴ τῆς ρευστότητος ποὺ χαρακτηρίζει τὰ γεωπολιτικὰ καὶ γεωοικονομικὰ
τεκταινόμενα τῆς Ἀν. Μεσογείου. Στὸ ἐπίκεντρο τέθηκαν ἀναμφίβολα οἱ συναντήσεις
τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ μὲ τὸν François Hollande, τὸν Recep Tayyip Erdoğan καὶ τὸν νεοεκλεγέντα
Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, Νίκο Ἀναστασιάδη. Οἱ ἐπαφὲς τοῦ πρωθυπουργοῦ
εἶχαν ὡς κοινὴ συνισταμένη τὴν διαπίστωση πώς, μὲ τὰ τρέχοντα δεδομένα, ὁ
Ἑλληνισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ διεκδικήσει κάτι καλλίτερο ἀπὸ ἓναν ὑποδεδειγμένο
ρόλο, σὲ ἒνα πλαίσιο γεωπολιτικῆς ὑποταγῆς σὲ ὑπέρτερα συμφέροντα.
Υ.Γ. Ἡ
δημοσίευση τοῦ κειμένου προηγήθηκε τοῦ οἰκονομικοῦ πραξικοπήματος κατὰ τῆς
Μεγαλονήσου, γι’ αὐτό καὶ δὲν συμπεριελήφθησαν τὰ νέα δεδομένα.