Δικηγόρου-Συγγραφέως
Παρήλθαν 201 έτη από την 25η Μαρτίου 1821. Από την Αγία Εκείνη Ημέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας η οποία συμπίπτει με τον Εορτασμό της Μεγίστης Χριστιανικής Εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ως εκ τούτου, η 25η Μαρτίου είναι Εθνική και ταυτοχρόνως Χριστιανική Εορτή, που συμβολίζει τον αδιαίρετο χαρακτήρα της Ελληνορθοδοξίας. Αυτού του εκρηκτικού μίγματος που έχει ως συστατικά του, το Αιώνιο Φως του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού και την Ορθόδοξη Πίστη που άνθησε εντός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήτοι τα Ύψιστα Ιδανικά του Ελληνισμού τα οποία φώλιαζαν στις Ελληνικές Ψυχές του 1821 και καθόρισαν την Ελευθερία της Ελλάδος. Πρόκειται για Αρχές και Αξίες που είναι ριζωμένες στις καρδιές των Ελλήνων και επιτρέπουν στο Έθνος όχι μόνο να επιβιώνει αλλά και να μεγαλουργεί.
Επομένως, ο χαρακτήρας της Επαναστάσεως του 1821, ήταν απολύτως εθνικοθρησκευτικός και ουχί ταξικός, όπως μάταια προσπαθούν να παραπληροφορήσουν τη Νέα Γενιά Ελλήνων οι ινστρούχτορες της εθνομηδενιστικής αριστεράς και του ελευθεριακού δικαιωματισμού, οι οποίοι αδυνατούν ένεκα της αντεθνικής, μαρξιστικής και διεθνιστικής ιδεοληψίας τους να αντιληφθούν την ουσία και το περιεχόμενο της Ιεράς Ιδέας του Έθνους. Ο χαρακτήρας αυτός αποτυπώνεται εύληπτα μέσα από μια σειρά γεγονότων και καταστάσεων. Η Επανάσταση του 1821 ήταν ένας Αγών ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Τα Ελληνικά Όπλα ευλογήθηκαν στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων την 25η Μαρτίου 1821 και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το Λάβαρο του Αγώνος και όρκισε τους Αγωνιστές. Κληρικοί και Οπλαρχηγοί ευρίσκοντο στην Πρώτη Γραμμή του Ωραίου αυτού Εθνικού Αγώνος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε΄ υπήρξε ένας από τους πρώτους Νεκρούς του Γένους, βιώνοντας μαρτυρικό θάνατο από τον τουρκικό όχλο. Ο Εθνομάρτυρας της Ελληνορθοδοξίας Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας, ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας, ο Μητροπολίτης Μαρωνείας Κωνστάντιος, πολέμησαν ηρωικά, προσφέροντας την ζωή τους στο Ιδανικό της Ελευθερίας που θα οδηγούσε στην Εθνική Δικαίωση.
Στα ατράνταχτα και αδιάψευστα επιχειρήματα κάθε Έλληνα Πατριώτη σχετικά με την Ελληνορθόδοξη Ταυτότητα της Ελληνικής Επαναστάσεως, έρχονται να προστεθούν οι ρήσεις και τα αποφθέγματα των Μεγάλων συντελεστών της Εθνικής Εποποιίας της Θρυλικής Εκείνης Εποχής. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν πεπεισμένος ότι «Ο Θεός έχει υπογράψει την Ελευθερία των Ελλήνων και δεν είναι δυνατόν να πάρει την υπογραφή Του πίσω». Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην Επανάσταση που ξεκίνησε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, χρησιμοποίησε ως σύνθημα το «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Ο Παπαφλέσσας εμψύχωνε τους Επαναστάτες λέγοντας με πάθος «Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και Πατρίδα. Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού». Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκήρυττε ότι «Το Ελληνικό Έθνος, αφ’ ου υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως…και ήτο ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ην οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη». Ο λόγιος και εθνικός διαφωτιστής Αδαμάντιος Κοραής εδίδασκε πως «Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους, όταν μάλιστα κηρύττεται από ποιμένας φίλους της αληθείας και της δικαιοσύνης». Ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης έλεγε «Όταν μου πειράζουν την Πατρίδα μου και την Θρησκείαν μου, θα μιλήσω θα ’νεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάμουν». Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν αυτός που τόνιζε ότι «Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους». Η Εθνικοθρησκευτική Ταυτότητα της Επαναστάσεως του 1821, αποτυπώνεται πασιφανώς και στην Σημαία της Πατρίδος μας που καθιερώθηκε την 13η Ιανουαρίου 1822, κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στην γαλανόλευκη-κυανόλευκη σημαία μας (πλέον καθιερώθηκε η Σημαία της Θαλάσσης) που φέρει τον Σταυρό Του Ιησού Χριστού μας και συμβολίζει με τις 9 λωρίδες της, την Ιερή φράση «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», συμπυκνώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο αρμονικά, το αέναο Δόγμα της Ελληνορθοδοξίας.
Πέραν των ανωτέρω, η στόχευση της Επαναστάσεως δεν ήταν απλώς η Ελευθερία αλλά η Εθνική Ολοκλήρωση. Ο Αρχιστράτηγος και ταυτοχρόνως η λαμπρότερη μορφή της Επαναστάσεως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στην εμπνευσμένη ομιλία του στην Πνύκα την 8η Οκτωβρίου 1838, με αποδέκτες τους Γυμνασιόπαιδες των Αθηνών, μεταξύ πολλών σημαντικών είχε αναφέρει: «Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι…και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ΗΘΕΛΑΜΕ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΕΦΘΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Σε αυτό το απόσπασμα της συγκλονιστικής ομιλίας του Γέρου του Μοριά φανερώνεται ξεκάθαρα η στόχευση ολόκληρου του Απελευθερωτικού Αγώνος. Μία στόχευση, ένας σκοπός, ο οποίος ταυτίζεται με τον Εθνικό Πόθο των Ελλήνων για την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά από 400 έτη οθωμανικής σκλαβιάς. Μία Επανάσταση, μία Μεγάλη Ιδέα (έστω και αν ο όρος είναι μεταγενέστερος) με στόχο την απελευθέρωση κάθε Αλύτρωτης Πατρίδος του Ελληνισμού. Με οδηγό αυτόν ακριβώς τον μεγαλοΐδεατισμό, το Μεγαλείο της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, έμελλε να πλησιάσουν σε Δόξα, τα Ανδραγαθήματα των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913. Το Δεύτερο Εικοσιένα που διπλασίασε την Ελλάδα, κατά το οποίο, από τον Οκτώβριο του 1912 έως τον Ιούνιο του 1913, η Πατρίδα μας είχε μία διαρκή εορτή, αφού οι Ένδοξοι Πρόγονοί μας έγραφαν Λαμπρή Ιστορία στα πεδία των μαχών, απελευθερώνοντας σχεδόν καθημερινά και μία ελληνική πόλη, αγωνιζόμενοι να φθάσουν στην Βασιλεύουσα.
Οι σύγχρονες ημέρες όμως, βρίσκουν την Ελλάδα μας σε παρατεταμένη εθνικοκοινωνική παρακμή, τους Έλληνες με μειωμένο Εθνικό Φρόνημα και τους προαιώνιους εχθρούς του Έθνους να εποφθαλμιούν την Πατρίδα μας και να καιροφυλακτούν, επιχειρώντας με όπλο την υπέρμετρη λαθρομετανάστευση και την αδράνεια των εθνικά άνευρα εγχώριων πολιτικών, να αντικαταστήσουν με αλλογενείς και αλλόθρησκους, τον Ελληνορθόδοξο Λαό μας. Κι ενώ η Επανάσταση του 1821 απεμάκρυνε κάθε μουσουλμανικό στοιχείο από τα απελευθερωμένα ελληνικά εδάφη, με τίμημα ποταμούς ελληνικού αίματος, ανοίγοντας τον δρόμο για την ίδρυση του ελληνικού κράτους, σήμερα εν καιρώ ειρήνης, το ίδιο το ελληνικό κράτος αδυνατεί να αποτρέψει τον εποικισμό της Πατρίδος μας από τους ισλαμιστές, με αποτέλεσμα να απειλείται θανάσιμα η Εθνική Ομοιογένειά μας και η Κοινωνική Συνοχή. Ένα κράτος που ηττάται στα Εθνικά Θέματα κατά κράτος, δεν καλλιεργεί το Ηρωικό Πρότυπο και ανέχεται κάθε εθνομηδενιστή να κατασυκοφαντεί τους Ήρωες του Έθνους χωρίς να επιβάλει κυρώσεις.
Στους Ήρωες του 1821 οφείλουμε Αιώνια Ευγνωμοσύνη και Σεβασμό. Σε όλους Εκείνους τους Τιτάνες του Έθνους που άναψαν «ΤΟ ΦΙΤΙΛΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» και με το απαράμιλλο σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», υλοποίησαν το Εθνικό Όραμα της εποχής. Η Επανάσταση του 1821 λόγω αρνητικών συγκυριών δεν κατόρθωσε να ολοκληρωθεί και να σημάνει την Ένωση απασών των Αλύτρωτων Πατρίδων του Έθνους με τη Μητέρα Ελλάδα. Οι Πρόγονοί μας όμως άγγιξαν το Όνειρο και μας έκαναν υπερήφανους που εγεννήθημεν Έλληνες. Το ίδιο οφείλουμε να πράξουμε κι εμείς ώστε να γίνουμε αντάξιοι των Ηρώων του Έθνους, αλλά και η Ελπίδα των Παιδιών μας, δίδοντας σκληρές μάχες από κάθε μετερίζι, ώστε να δικαιωθεί πλήρως ο Αγώνας του Έθνους ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου