Λένε μερικοί ιπτάμενοι στα νέφη της συνταγματικής νομιμότητας, της θεσμικής απάτης και της δικαιοκρατικής ορθοφροσύνης πως το κράτος δεν έχει ιδεολογία και δεν διώκει τους πολίτες του ανάλογα με τα πολιτικά τους φρονήματα. Δυστυχώς για εκείνους τους απονήρευτους συμπολίτες μας και τον εύμορφο φαντασιακό τους κόσμο, το κράτος όχι μόνον έχει ιδεολογία, αλλά γεννά με ρυθμούς κονίκλου στρατιές ιδεολογικών τέκνων. Ο εθνομηδενισμός, αν δεν ήταν κρατική ιδεολογία, δεν θα διαπερνούσε κάθε έκφανση της δημοσίας ζωής και δη τις εκπαιδευτικές στάνες . Οι τελευταίες ως θερμοκήπια αρνησιπατρίας εξοπλίζουν τις νέες γενεές με το απαραίτητο μίσος για το χώμα που πατούν, προκειμένου στο πρόσωπο όλων όσοι τόλμησαν να αποκλίνουν από το κυρίαρχο κρατικό αφήγημα, πως όποιος πιστεύει στο Έθνος είναι απόβρασμα του ‘‘φασισμού’’, να αντικρίζουν τον θανάσιμο εχθρό, τον οποίον πρέπει πάση θυσία να εξοντώσουν. Ο θανάσιμος εχθρός δεν διαθέτει ηλιακό πρόσημο. Γι’ αυτό και τίποτε δεν ίσταται πρόσκομμα, ώστε να εντοπιστεί ακόμα και σε δέκα έξι χρονών παιδιά, όπως εκείνα του 1ου-2ου ΕΠΑΛ Σταυρουπόλεως Θεσσαλονίκης, τα οποία απαρνούμενα γενναία την ιδεολογία του πατερναλιστικού κράτους έστησαν ένα νέο ‘‘ Μεσολόγγι’’, γενόμενοι οι ‘‘ελεύθεροι πολιορκημένοι’’ των ημερών.
Η Αριστερά ανέκαθεν θεωρούσε τα πανεπιστήμια αμπέλι του παππού της, φέουδο, το οποίο η μεταπολίτευση τής παρεχώρησε ως γονική παροχή από πηγαία οικογενειακή στοργή. Επειδή, όμως, άρχισε να διαπιστώνει ότι πλέον το κτήμα έπαυσε να αποδίδει καρπούς και οι φοιτητές τής γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη, στράφηκε προς τα σχολεία, αναζητώντας εφεδρείες. Η σθεναρή και υπερήφανη αντίσταση της μαθητιώσης νεολαίας στη δυτική Θεσσαλονίκη στην ωμή προπαγάνδα της κόκκινης πανούκλας, η οποία επεδόθη σε μία οργανωμένη επιχείρηση προσηλυτισμού νεαρών παιδιών, κατέδειξε πως οι μαθητές ήδη από εποχής μακεδονικών συλλαλητηρίων έχουν χαράξει μία έντονη και οριστική διαχωριστική γραμμή με τον σοβιετικό ολοκληρωτισμό. Η στάση τόλμης και ανδρείας, την οποία κράτησαν απέναντι στις επιθέσεις, τις ύβρεις, τις προκλήσεις και τις απειλές των ταγμάτων εφόδου των συμμοριτών, ταπείνωσε, ευτέλισε και απεγύμνωσε πατόκορφα το θρασύδειλο με τα πλαστικά μπράτσα αντιφασιστικό μέτωπο των νταήδων και των απλύτων γυναίων. Μία χούφτα θαρραλέων παιδιών, μεγαλωμένων σε λαϊκές συνοικίες, χωρίς πλάτες, λεφτά και ανέσεις, με γονείς βιοπαλαιστές του μεροκάματου, έστησαν στον τοίχο, κάνοντας δωρεάν μαθήματα πραγματικής εργατικής πάλης, σ’ όλα τα άεργα μεσήλικα κοπρόσκυλα της αστικής πλουτοκρατίας, τα οποία ήρθαν με εξασφαλισμένο στην τράπεζα κεφάλαιο να τούς πωλήσουν φθηνό αντικαπιταλισμό. Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένα ολόκληρο σχολείο βάφτηκε στα χρώματα της γαλανόλευκης, γενόμενο κάστρο Εθνικά ανυπότακτων, φρούριο ελληνικότητας.
Το κατεστημένο κάθιδρο από τον κόλαφο ολκής, που έφαγε από τους Εθνικιστές μαθητές της Σταυρουπόλεως, επιστρατεύοντας όλα τα αργυρώνητα κανάλια της διαφθοράς και της διαπλοκής, απεγνωσμένο διαστρεβλώνει και πάλι την πραγματικότητα, διαδίδοντας απίστευτα και χονδροειδή ψεύδη, λάσπη και συκοφαντίες σε βάρος μικρών παιδιών, στοχοποιώντάς τα απροκάλυπτα. Οι συλλήψεις, οι προσαγωγές, ο στιγματισμός και ο διασυρμός ανηλίκων μέσω χυδαίων συσχετισμών και μονταρισμένων πλάνων συνιστούν κατά συρροήν δολοφονίες χαρακτήρων. Όποιος και ό,τι ανθίσταται στο καθεστώς εκτελείται ανεξαιρέτως και με συνοπτικές διαδικασίες, για να αποθαρρυνθούν άπαντες έτεροι αντιφρονούντες να σηκώσουν κεφάλι. Εν αντιθέσει, ουδείς από τους αναρχοκομμουνιστές ταραχοποιούς, οι οποίοι σχεδιάζουν να μετατρέψουν τα σχολεία στα νέα τους άντρα βίας, ανομίας και παραβατικότητας, όχι μόνο δεν εδιώχθη θεσμικώς, αλλά ούτε καν επεπλήχθη, για τα κράνη, τα ρόπαλα, τις μολότοφ και τα στειλιάρια, τα οποία προέταξαν κατά των μαθητών, οι οποίοι είχαν και εξακολουθούν να έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν το ιερό εκπαιδεύτικό τους περιβάλλον και τους συνομηλίκους τους από εξωσχολικούς κομματικούς βραχίονες.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως στη Σταυρούπολη τις διανυθείσες ημέρες εσημειώθη μία τεράστια νίκη για τις δυνάμεις της Ταυτότητος και της Πίστεως κατ’ εκείνων των τραμπούκων, που θέλησαν να κινήσουν ένα νέον άτυπο ‘‘συμμοριτοπόλεμο’’. Τα σχολεία μας από τους νομίμους ιδιοκτήτες τους, τους ιδίους τους μαθητές, γίνονται και πάλι κυψέλες ελληνικής Εθνικής συνειδήσεως, οχυρά στρατιωτών του Χριστού και της Πατρίδος. Όστις αγαπά και σέβεται τον έαυτό του έχει καθήκον να σταθεί στο πλευρό όλων εκείνων των νέων κορασίδων και παλληκαριών, τα οποία ύψωσαν ξανά τη Σημαία με τον Σταυρό στα σχολεία της νεωτερικότητος και του εκσυγχρονισμού, στηρίζοντας όχι μόνο θεωρητικά, αλλά πρωτίστως έμπρακτα και δη οικονομικά αυτά τα παιδιά, τα οποία, χωρίς να υπολογίζουν καριέρες, κόστη και θυσίες, σαν κάποιους άλλους μικροαστούς νεανίες των κοινοβουλευτικών φατριών, ενσάρκωσαν και πάλι τον Έλληνα της αρετής και της θυσίας, αυτόν που δεν φοβάται να αγωνιστεί άχρι θανάτου για τη γή των πατέρων του.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου