ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΜΕΡΟΣ Β'

Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.

Ὁ “ΑΤΤΙΛΑΣ Ι”

 Στίς 20 Ἰουλίου 1974 ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στήν Κύπρο. Ἡ ἐπι­χείρησις βαπτίσθηκε ἀπό τούς Τούρκους “ΑΤΤΙΛΑΣ”.

Οἱ εὐθύνες τοῦ καθεστῶτος Ἰωαννίδη, τά ἐγκληματικά λάθη  καί ἡ προδοσία τῶν παραγόντων του, ὑπῆρξαν τεράστιες.

 Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” δέν ἐφαρμόζεται

        Στίς 22-10-1973 ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου εἶχε συντάξει τό νέο “Σχέδιο Ἀμύνης Κύπρου” μέ τήν κωδική ὀνομασία “ΑΦΡΟ­ΔΙΤΗ 1973”. Περίπου ἕνα μῆνα μετά ἀνετράπη.

       Ἐπρόκειτο γιά σχέδιο πού προέβλεπε ἀποστολή ἀεροναυ­τι­κῶν δυνάμεων ἀπό τήν Ἑλλάδα γιά προσβολή τοῦ ἀποβατικοῦ στόλου σέ περίπτωσι εἰσβολῆς.

       Ἡ πιστή ἐφαρμογή τοῦ Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἦταν ἀρκε­τή γιά τήν καθολική συντριβή τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ”. Κι ὅμως! Οὐδέποτε ἐφαρμόστηκε. Συγκεκριμένα:

       - Στίς 18 Ἰουλίου 1974 ἐλήφθη συρροή πληροφοριῶν γιά προετοιμασία ἀποβατικῶν δυνάμεων τῶν Τούρκων σέ Μερσίνη καί Ἀ­λεξανδρέττα. Οὐδεμία προληπτική διαταγή “ἑτοιμότητος ἐφαρ­μο­γῆς” τοῦ Σ.Α.Κ. δόθηκε!...

       - Στίς 19 Ἰουλίου 1974 τήν νύκτα, τό δίκτυο Ραντάρ τοῦ ΓΕΕΦ ἐπεσήμανε τόν ἀπόπλου τῆς τουρκικῆς ἀρμάδος πρός τήν Κύπρο. Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. ἔπρεπε ἄμεσα νά διαταχθῆ:

       α) ἀπόπλους τοῦ ἑνός Ὑποβρυχίου καί τῶν δύο Τορπιλλακάτων,

       β) ἑτοιμότητα ἀπογειώσεως τῶν Phantoms F4E ἀπό Κρήτη,

       γ) προεπιστράτευσις πυρήνων μονάδων Ε.Φ. καί

       δ) ἀνάπτυξις μονάδων ΕΛΔΥΚ καί Ε.Φ. στούς “Χώρους Δια­σπορᾶς”.

       Τίποτε ἀπό τά ἀνωτέρῳ  δέν συνέβη! Τό Α.Ε.Δ. στήν Ἀθήνα ἰσχυρίζετο ὅτι ἐπρόκειτο γιά «τουρκικές ἀσκήσεις»(!) καί συνι­στοῦ­σε: «Κύριοι, πᾶτε γιά ὕπνο»!...

       - Στίς 20 Ἰουλίου 1974 στίς 02:00’ τό πρωΐ τά 10 ἀπό τά 16 σκάφη τῆς τουρκικῆς ἀρμάδος εἰσέρχονται στά χωρικά ὕδατα τῆς Κύπρου.

Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἐκείνη τήν στιγμή ἔ­πρεπε νά δοθῆ ἡ ἐντολή προσβολῆς τοῦ ἀποβατικοῦ στόλου, ἀπό θαλάσσης μέ ἕνα Ὑποβρύχιο καί δύο Τορπιλλακάτους, καί ἀπό ἀ­έρος μέ μία μοίρα Phantoms. Δέν ἐφαρμόστηκε! Ἡ τουρκική ἀρ­μάδα κατέφθασε ἀνενόχλητη στίς ἀκτές τῆς Κύπρου!

Ὁ Δ. Ἰωαννίδης σέ Δήλωσί του τό 1987 ὁμολόγησε ὅτι ἡ ἄφιξις τοῦ Σίσκο στήν Ἀθήνα: «… ἀ ν έ σ τ ε ι λ ε  τήν ἀποστολήν ἐνισχύσεων μέχρις τῆς ἐ­πισ­τροφῆς τῶν Ἀμερικανῶν ἀπό τήν Ἄγκυραν, ὅπου οὗτοι θά μετέβαινον ἐν συνεχείᾳ».

       - Στίς 20 Ἰουλίου 1974 καί ὥρα 05:20 ἡ τουρκική εἰσβολή ἄρχισε μέ βομβαρδισμό καί ρίψι ἀλεξιπτωτιστῶν. Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἡ ἐφαρμογή σχεδίων καί ἀποδέσμευσις πυρός ἔ­πρεπε ν᾽ ἀρχίση αὐτομάτως μέ τήν ἐκδήλωσι εἰσβολῆς.

Καί ὅμως: ἡ ἀνάπτυξις τῶν μονάδων ἔγινε στίς 06:00’ (μετά ἀπό 40 κρίσιμα λεπτά) καί ἡ ἐντολή “ἐφαρμογῆς σχεδίων” κατέφ­θασε ἀπό τό ΑΕΔ στίς 08:40’ (μετά ἀπό 3 ὧρες καί 20 λεπτά…).  Τό ΑΕΔ στήν Ἀθήνα ἰσχυριζόταν ὅτι δέν πρόκειται για ρίψι ἀλε­ξι­πτω­τιστῶν ἀλλά… ἐφοδίων (!) ^[1]

       - Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἡ ΕΛΔΥΚ ἔπρεπε νά τηρηθῆ ὡς κύρια ἐφεδρεία μέ ἀποστολή τήν ἀντεπίθεσι γιά ἐξά­λειψι τυχόν “προγεφυρώματος” τοῦ ἐχθροῦ.

Καί ὅμως: Στίς 09:00’ ἡ ΕΛΔΥΚ ἔλαβε ἐντολή νά ἐπιτεθῆ πρός τό Κιόνελι! Στίς 10:15’ οἱ Τοῦρκοι ἀποβίβασαν τμήματα στό “Πέντε Μίλι” Κηρυνείας^[2] καί δημιούργησαν μικρό προγεφύρωμα. Ἡ ἐ­πίθεσις τῆς ΕΛΔΥΚ θά ἐξάλειφε τό προγεφύρωμα. Ἡ ἐμπλοκή της στήν μάχη τοῦ Κιόνελι τήν ἐμπόδισε. Ἡ παραποίησις τοῦ ΣΑΚ ἐπέτρεψε τήν μοιραία ἐπιβίωσι τοῦ “προγεφυρώματος”!...

      - Μετά τήν εἰσβολή τό Ὑπουργικό Συμβούλιο δέν συγκαλεῖται οὔτε μία φορά! Ὅλα ἀποφασίζονται ἀπό τό “διευθυντήριο” τοῦ κα­θεστῶτος (Ἰωαννίδης - Γκιζίκης - Μπονάνος - Ἀνδρουτσόπουλος). Στίς 21 Ἰουλίου 1974 συγκαλείται τό Πολεμικό Συμβούλιο τοῦ κα­θεστῶτος Ἰωαννίδη.

Ὁ Ἰωαννίδης^[3] καί ὁ Ἀνδρουτσόπουλος^[4] ἰσχυρίσθηκαν ὅτι ἔδωσαν τήν ἐντολή προσβολῆς τοῦ τουρκικοῦ στόλου.

Ὁ Α/ΕΔ Γρηγόριος Μπονάνος ἀντιθέτως ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀπόφασις ἦταν δική του.^[5]

Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος ἀπό τήν ἄλλη γράφει ὅτι ὁ Μπονάνος τόν ρώτησε ἄν «καλύπτει πολιτικῶς τόν βομβαρδισμόν».^[6]

Ὁ Ἀρχηγός Ναυτικοῦ Πέτρος Ἀραπάκης ἀναρωτιέται: «Ἡ ὁ­ποιαδήποτε ἀπόφαση γιά τήν προσβολή ἐχθρικῶν δυνάμεων ἐκδί­δε­ται γραπτῶς. Ποῦ εἶναι οἱ γραπτές ἐντολές;».^[7]

       Ὁ Ἀρχηγός Ἀεροπορίας Ἀλέξανδρος Παπανικολάου ἀγνοεῖ τήν ὕπαρξι τῆς ἐντολῆς.

       Ἐν πάση περιπτώσει, ὁ Πρωθυπουργός Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος ἰσχυρίζεται ὅτι ἔδωσε ἐντολή στήν ἡγεσία τῶν Ε.Δ. γιά προσβολή του τήν ἐπομένη μέ δύο (2) Ὑποβρύχια καί ἕξι (6) Phantoms. 

       Δηλαδή αὐτό πού τό ΣΑΚ “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε νά γίνη τήν νύκτα τῆς 19^ης πρός 20^η Ἰουλίου, ἀπεφασίσθη νά γίνη τήν πρω­ΐα τῆς 22^ας Ἰουλίου καί μάλιστα παραποιημένο.^[8]

       - Στίς 22 Ἰουλίου 1974 καί πάλι καμμία ἐντολή δέν ἐκτελεῖται!

Τά Ὑποβρύχια δέν πλήττουν τήν τουρκική ἀρμάδα.

Τά Phantoms δέν ἀπογειώνονται.

Τό ὀχηματαγωγό “Ρέθυμνον” ἔμφορτο ὑλικοῦ γιά τήν Κύπρο, φτάνει στήν… Ρόδο (!).

Ἡ ἀποστολή “Νίκη” μέ μία Μοίρα Καταδρομῶν πλήττεται ἀ­πό “φίλια” πυρά.

Ἡ τελευταία εὐκαιρία ἐφαρμογῆς τοῦ ΣΑΚ “Ἀφροδίτη 1973” χάνεται. Οἱ Τοῦρκοι ἀποβιβάζουν καί ἄλλες δυνάμεις καί καταλαμβάνουν τήν Κυρήνεια!...

       Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος γράφει: «Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐπιτελείων δέν ἐξετέλεσαν τάς διαταγάς τῆς ἐπιθέσεως, ἀλλά συνεμορφώθησαν πρός τάς ἐκκλήσεις τῶν Σίσκο καί Τάσκα καί ἰδίως τοῦ δευτέρου, μετά τῶν ὁποί­ων ἦλθον εἰς ἐπαφήν διά τῆς CIA».^[9]

       Ὁ Μπονάνος ὅμως ἐπισημαίνει: «…ὁ Ἰωαννίδης ἤθελε μέν τόν πόλεμον, τόν ἐπεδίωκε, ἀλλά δέν ἀνελάμβανε τήν εὐθύνην τῆς κηρύξεώς του. Ἤθελε κάποιος ἄλλος νά πατήση τό κουμπί».^[10]

       Ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Χ. Τάσκα στίς 27-9-1975 κατέθετε στό Κογκρέσσο: «…ὁ Ἰωαννίδης ἤθελε πράγματι τόν πόλεμον καί οἱ Ἕλληνες στρατηγοί πού ἐπείσθησαν (ἀπό τόν Τάσκα) ὅτι δέν ἔπρεπε νά γίνη πόλεμος, ἀπεσπάσθησαν ἀπό τόν Ἰωαννίδη καί ἔπαυσαν πλέον νά τόν ὑπακούουν…».

       Ἐπρόκειτο γιά τήν ἀπόλυτη διάσπασι καί ἀκυβερνησία τοῦ καθεστῶτος. Καί προκύπτει τό ἐρώτημα: Τί ἔπραξε ὁ Δ. Ἰωαννίδης ὅταν ἡ ἡγεσία τῶν Ε.Δ. δέν ἐκτέλεσε τήν “ἐντολή” του, στίς 22-7-1974;      

 Τό ΓΕΕΦ ἀκέφαλο

        Στίς 10 Αὐγούστου 1973 ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου ἀνέ­θεσε τήν ἡγεσία τοῦ Γ.Ε.Ε.Φ. στόν Ἀντιστράτηγο Γεώργιο Ντενίση. Ὁ νέος Α/ΓΕΕΦ Γ. Ντενίσης ἦταν συμμαθητής καί φίλος τοῦ Γ. Παπαδοπούλου. Ἐπρόκειτο γιά ἐξαίρετο καί σώφρονα ἀξιωματι­κό μέ μεγάλες ἐπιτελικές ἱκανότητες. Ἦταν προσκείμμενος στήν ἐθνική πολιτική τοῦ Γ. Παπαδοπούλου καί ἐθεωρεῖτο ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος στήν κατάλληλη θέσι.

       Ὁ Δημ. Ἰωαννίδης, μετά τήν 25^η Νοεμβρίου 1973, καιροφυλα­κτοῦσε γιά τό πότε θά ἀπαλλαγῆ ἀπό τόν “παπαδοπουλικό” Ντε­νίση, ὥστε νά ἐκπληρώση τά ἐπικίνδυνα σχέδιά του στήν Κύπρο…

       Στίς 11 Ἰουλίου 1974 τό καθεστώς Ἰωαννίδη ἀπεφάσισε τό “πρα­ξικόπημα” κατά τοῦ Μακαρίου. Ὅμως ὁ Α/ΓΕΕΦ Γ. Ντενίσης ποτέ δέν θά ἀπεδέχετο ν᾽ ἀναλάβη τέτοια ἀποστολή ἡ Ε.Φ.

       Ἔτσι στίς 13 Ἰουλίου 1974 -δύο μόλις ἡμέρες πρίν τό “πραξικόπημα”- ὁ Ντενίσης ἐκλήθη ἀπό τό ΑΕΔ στήν Ἀθήνα μέ πρόσχη­μα τήν συμμετοχή του σέ σύσκεψι. Καί ἔπειτα ἀπό τήν ἐκδήλωσι -ἐν ἀγνοίᾳ καί ἀπουσίᾳ του- τοῦ “πραξικοπήματος” ὁ Α/ΕΔ Γρ. Μπο­νάνος τοῦ εἶπε νά ἐπιστρέψη, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνήθηκε καί ὑπέβα­λε τήν παραίτησί του εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας γιά τά γεγονότα…

       Ὁ Δ. Ἰωαννίδης καί ὁ Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνος ἀνέθεσαν ἀρχικά τήν ἡγεσία τοῦ “πραξικοπήματος” καί κατόπιν τήν ἡγεσία τοῦ ΓΕΕΦ στόν Ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση.

       Ἡ ἐπιλογή ἦταν ὀλέθρια. Ὁ Γεωργίτσης ἐστερεῖτο παντελῶς σθένους καί ἡγετικῆς προσωπικότητος. Ἀκόμη καί στήν ἐκδήλωσι τοῦ “πραξικοπήματος” ὑποσκελίστηκε ἀπό τόν Δ.Δ.Κ.Κ. Συνταγματάρχη Κ. Κομπόκη.

       Τό καθεστώς Ἰωαννίδη δέν στέρησε ἁπλῶς τήν φυσική ἡγεσία τοῦ ΓΕΕΦ. Τό ἄφησε στήν οὐσία ἀκέφαλο τήν πιό κρίσιμη στιγ­μή!...

       Ὁ ἀνεπαρκέστατος Μ. Γεωργίτσης ὑπῆρξε ὁ μεγάλος ἀπών κατά τήν τουρκική εἰσβολή. Τό πιό χαρακτηριστικό:

       Ὅταν ἐνετοπίσθη ὅτι ἡ τουρκική ἀρμάδα κατευθυνόταν πρός Ἀμμόχωστο τό ΓΕΕΦ διέταξε νά ἀναληφθῆ ἡ κεντρική ἀποστολή ἀμύνης ἀπό τήν Ι Α.Τ.Δ. πού εἶχε ὡς ζώνη εὐθύνης τήν Ἀμμό­χω­στο. 

Ὅμως ξαφνικά ἡ πορεία τῆς ἀρμάδος ἐστράφη πρός Κυρήνεια. Κι ὅμως ὁ Α/ΓΕΕΦ  δ έ ν  διέταξε τήν ἀλλαγή τῆς κυρίας ἀπο­στολῆς πρός τήν ΙΙΙ Α.Τ.Δ. μέ ζώνη εὐθύνης τήν Λευκωσία - Κυρήνεια!...      

       Ὅταν ἐκδηλώθηκε ἡ εἰσβολή, ὁ Γεωργίτσης τά ἔχασε. Δέν ἀνέ­πτυξε καμμία πρωτοβουλία καί ζητοῦσε ἀπεγνωσμένα ὁδηγίες ἀ­πό τό ΑΕΔ! Ὁ Γρ. Μπονάνος γράφει: «Ἐνεφανίζετο νά ἀντιδρᾶ περίπου ὡς διοικητής λόχου, ὁ ὁποῖος ζητεῖ ὁδηγίας ἀπό τόν ταγματάρχην του, πού εὑρίσκεται εἰς ἀ­πόστασιν χιλιομέτρου… Κατέληξα λοιπόν, κατά φυσικήν συνέπειαν, στό συμπέρασμα ὅτι ἡ διεύθυνσις τοῦ ἀγῶνος ὑπό τοῦ Γεωργίτση ἦτο ἕνα τεράστιον λάθος».^[11]

Καί σέ ἄλλο σημεῖο ὁ τότε Α/ΕΔ ἀναφέρει καί πάλι: «…ὁ Ἀρ­χηγός τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, εἶχεν ἀπωλέσει τόν ἔλεγχον τῆς καταστάσεως καί τοῦ ἐαυτοῦ του».^[12]  

                   

       Τό ἀποκορύφωμα ὑπῆρξε τό ἑξῆς: Μετά τήν λήξι τῆς πρώτης φάσεως τῆς εἰσβολῆς (“ΑΤΤΙΛΑΣ Ι”) ὁ Γεωργίτσης ὑπέβαλε κατά­λογο ὀνομάτων ἀξιωματικῶν «πρός ἄμεσον ἐπαναπατρισμόν δι᾽ εἰ­δικούς λόγους». Καί στόν κατάλογο ἐκεῖνο ὁ Α/ΓΕΕΦ (κατ᾽ εὐ­φημισμόν) εἶχε τοποθετήσει πρῶτο τό δικό του ὄνομα!

Τά σχόλια περιττεύουν. Δέν περιττεύουν ὅμως γιά τούς Ἰωαν­νίδη - Μπονάνο πού κατά τήν διάρκεια τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ” στέρησαν τό ΓΕΕΦ ἀπό τήν φυσική ἡγεσία του καί τήν ἀντικατέστησαν ἀπό τό πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο, ἀφήνωντας τήν Ἐθνική Φρουρά νά δώση τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα κυριολεκτικά ἀκέφαλη!...

 Ἡ Ἐπιστράτευσις τοῦ 1974: Ὁ μύθος καί ἡ ἀλήθεια

        Ἀπό τήν λῆξι τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τό ἔτος 1967 ἡ Ἑλλάς δέν εἶχε δαπανήσει οὔτε μία δραχμή γιά ὑλικό Ἐπισ­τρα­τεύσεως.

       Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος μέσα ἀπό τό 5ετές Πρόγραμμα Ἐ­ξοπλισμῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων 1968 - 1972 δέν προχώρησε μόνο στίς μεγαλύτερες ἐξοπλιστικές προμήθειες καί πολεμικό ὑλικό ἐξ᾽ ἐθνικῶν πόρων στήν ἱστορία τῶν Ε.Δ.

       Δαπάνησε καί 450.000.000 δρχ. γιά Ὑλικό Ἐπιστρατεύσεως, γιά πρώτη φορά. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά δημιουργηθῆ ὑπερε­πάρ­κεια ἀποθεμάτων πρωτοφανής γιά τά δεδομένα τῆς μεταπολεμι­κῆς Ἑλλάδος!

       Ἐνῶ -ὅπως εἴδαμε- γιά πρώτη φορά δημιουργήθηκε καί ὑπο­δομή Πολεμικῆς Βιομηχανίας γιά τήν αὐτάρκεια τῆς Ἑλλάδος σέ ἀποθέματα καί πολεμικό ὑλικό…

       Ὁ Α/ΕΔ Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελῆς τήν περίοδο 1968 - 1973 εἶχε συντάξει ἕνα ἐξαιρετικό “Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως” τό ὁποῖο ἀναθεωρεῖτο καί ὑφίστατο τελειοποιήσεις σέ τακτά χρονικά διαστήματα. Προέβλεπε συμπλήρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους σέ χρόνο ρεκόρ!  Καί κάθε χρόνο γινόταν ἄσκησις ἐπιστρατεύσεως μίας Μεγάλης Μονάδος γιά νά ἐλέγχεται ἡ ταχύτητα καί ἡ ἀπόδοσις!

       Ἡ Ἑλλάς λοιπόν, τό 1974 διέθετε ἕνα ἀπό τά τελειότερα συστήματα Ἐπιστρατεύσεως στόν κόσμο!...

       Στίς 20 Ἰουλίου 1974 - κατά τήν ἔκτακτη συνεδρίασι τοῦ ΑΣΕΑ λόγῳ τῆς εἰσβολῆς - μέ εἰσήγησι τοῦ Δ. Ἰωαννίδη ἀπεφασίσθη ἡ κήρυξις Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως!

       Ἡ ἐνέργεια αὐτῆς καί ὁ τρόπος πού ἐκτελέστηκε ὑπῆρξε ἐπιει­κῶς ἀπαράδεκτος: Τό “Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως” δέν τηρήθηκε! Καμμία ἀπό τίς διαδοχικές ἐνέργειες πού προέβλεπε, δέν ἔγινε.

       Σύμφωνα μέ τά ἐπιτελικά σχέδια, ἡ Ἐπιστράτευσις διεξάγεται κλιμακωτά: 1) Ἀρχικά συγκαλοῦνται οἱ  “πυρῆνες”,  2) ἀκολουθεῖ τό ἄνοιγμα τῶν ἀποθηκῶν, 3) κατόπιν γίνεται διασπορά τῶν εἰδι­κοτήτων, 4) ἔπειτα οἱ πρῶτες ἡλικίες, 5) μετά οἱ ἀμέσως ἐπόμενες κ.ο.κ.

       Τίποτε ἀπό τά ἀνωτέρῳ  δέν ἔγινε!...

       Ἡ κήρυξις Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως ἦταν μέτρο ἐντελῶς περιτ­τό καί ἀνώφελο. Διότι σήμαινε πρόσκλησι δυνάμεως 6 φορές μεγαλύτερης ἀπό αὐτήν πού χρειαζόταν γιά τήν ἐπάνδρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους!

       Π.χ.: Σέ ἕνα Κέντρο Ἐπιστρατεύσεως πού σύμφωνα μέ τά σχέ­δια ἔπρεπε νά παρουσιαστοῦν 1.000 ἐπίστρατοι, κλήθηκαν ἄσκο­πα 7.000 ἐπίστρατοι! Ὅπως εἶναι εὐνόητο, οἱ πλεονάζοντες 6.000 δεινοπάθησαν ἄσκοπα. Διότι οἱ ἀποθῆκες ἐπιστρατεύσεως διέθεταν ὑλικό γιά τούς προβλεπομένους 1.000 καί ὄχι γιά τούς ὑπολοί­πους πού δέν προβλεπόταν νά καταταγοῦν σύμφωνα μέ τά σχέδια.

       Ἡ Γενική Ἐπιστράτευσις εἶναι ἕνα ἀκραῖο μέτρο πού γίνεται διαδοχικά καί κλιμακωτά σέ διάστημα 15 ἡμερῶν. Ἡ ἀρχική της φάσις προβλέπει μόνον τήν ἐπιστράτευσι τῶν “ἀποστολῶν συμπληρώσεως” τῶν ἐνεργῶν Μονάδων. Δηλαδή γίνεται κλῆσις ὁρισμένων ἡλικιῶν. Καί κατόπιν σταδιακά καλοῦνται καί οἱ ὑ­πό­λοιπες μέ διαδοχικές κλήσεις σύμφωνα μέ τά προβλεπόμενα σχέδια.

       Κανένα ἀπό τά ἀνωτέρῳ σχέδια δέν ἐφαρμόστηκε! Ἔγινε ἁπλά μία ἀσύντακτη καί μαζική κλῆσις ὅλων τῶν ἡλικιῶν χωρίς ἐφαρμογή τῶν προβλεπομένων σχεδίων καί χωρίς τήν τήρησι τῶν διαδοχικῶν σταδίων.

       Ἀποτέλεσμα; Νά παρουσιαστοῦν ὑπερεξαπλάσιοι ἀπό ὅ­σους ἔπρεπε νά κληθοῦν τίς πρῶτες ἡμέρες!...

       Γιατί ὅμως συνέβη αὐτό; Ὁ τότε Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνος ὁμολογεῖ ξεδιάντροπα: «Χωρίς τήν γενικήν ἐπιστράτευσιν, ἡ ὁποία ἀπεδυνάμωσε τόν ἰστόν τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ Ἰωαννίδη, πιθανότατα ἡ ἀποκατά­στα­σις τῆς δημοκρατίας τήν ὁποίαν ἡμεῖς ἐπεβάλαμε, θά ἐκινδύ­νευε»!...^[13]

       Δηλαδή ὁ Μπονάνος ὁμολογεῖ ἀνενδοίαστα ὅτι ὁ λόγος κηρύξεως τῆς Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως χωρίς τήν τήρησι καί ἐφαρ­μο­γή τῶν σχεδίων, ἔγινε γιά νά προκληθῆ χάος καί ν᾽ ἀνατραπῆ ὁ Ἰωαννίδης!...

       Τί νά σχολιάση κανείς γιά τό ἀνωτέρῳ ; Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…

       Ἔτσι διέρρευσαν οἱ φῆμες γιά «ἀποτυχημένη ἐπιστράτευσι», γιά «χαώδη κατάσταση», γιά «ἄδεια κιβώτια τῶν ἀποθηκῶν», γιά «ἐπιστράτους μέ σαγιονάρες», κ.λπ.

       Μά ἦταν φυσικό: Οἱ ἀποθῆκες τῶν ἐπιστρατευομένων ἐνερ­γῶν Μονάδων διέθεταν ὑλικό γιά τόν προβλεπόμενο ὄγκο τῶν 1.000 ἐπιστράτων πού τίς ἐπάνδρωνε στό 100%. Καί ὄχι γιά τούς ἄλλους 6.000 πού ἀσκόπως ἐκλήθησαν!...

       Ἡ ἐσκεμμένη “προβοκάτσια” τῆς Ἐπιστρατεύσεως τοῦ 1974 πέτυχε τόν σκοπό της:

       Ἡ ταλαιπωρία τῶν ἀσκόπως χιλιάδων κληθέντων ἐπιστρά­των κλόνισε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρός τίς Ε.Δ. Καί ἔδωσε τό δικαίωμα στούς ἐπανακάμψαντες πολιτικούς μετά τήν “μεταπολίτευση” νά ἰσχυρίζονται ψευδέστατα ὅτι οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις ἦ­σαν «ἄοπλες» καί ὅτι εὑρίσκοντο «ἐν διαλύσει»…

       Οἱ ἰσχυρισμοί αὐτοί ἀποτελοῦσαν συνειδητό ψεῦδος!

       Στίς ἀρχές Σεπτεμβρίου τοῦ 1974 ὁ τότε Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης Εὐάγγελος Ἀβέρωφ διέταξε νά διενεργηθοῦν Ε.Δ.Ε. (Ἔνορ­κες Διοικητικές Ἐξετάσεις) σέ ὅλες τίς Μεγάλες Μονάδες γιά τό ζήτημα τῆς Ἐπιστρατεύσεως.

       Τά πορίσματα τῶν ἀνακρίσεων ἀπαγορεύτηκε νά δοθοῦν στήν δημοσιότητα ἀπό τήν Κυβέρνησι Κ. Καραμανλῆ!

       Ποιός ἦταν ὁ λόγος; Μά φυσικά νά μή ἀποκαλυφθῆ ἡ ἀλή­θεια…

Ὁ τότε Τμηματάρχης τοῦ 1^ου Ε.Γ. τοῦ Ἀρχηγείου Στρατοῦ, Ταξίαρχος Χρῆστος Τσίτος ἀπεκάλυψε τό 1977 ποιά ἦταν ἡ ἀλήθεια στόν Τύπο:

«Ἐπί τῶν ἀνωτέρῳ  φημῶν καί δημοσιευμάτων, διετάχθησαν τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1974 οἱ σχηματισμοί (Μεγάλες Μονάδες) εἰς οὖς ὑπήγοντο τά συγκροτήματα (Συντάγματα) καί αἱ Μονάδες Ἐπιστρατεύσεως, νά διενεργήσουν Ἐνόρκους Διοικητικάς Ἐξετά­σεις ὑπό ἀνωτάτου ἀξιωματικοῦ, βαθμοῦ Ταξιάρχου ἤ Ὑποσ­τρατήγου. Πράγματι, αἱ ἐν λόγῳ ΕΔΕ διενεργήθησαν, τά πορίσματα ὑπεβλήθησαν εἰς 5^ον/1^ον Ε.Γ./Α.Σ. τοῦ ὁποίου ἐτύγχανα Τμηματάρχης. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν καταπληκτικά ἐν σχέσει μέ τά διαδιδόμενα καί ἀναγραφόμενα εἰς τάς ἐφημερίδας, καθ’ ὅσον: Τά ἀναγραφόμενα εἰς τόν Τύπον περί μή ὑπάρχοντος ὁπλισμοῦ, κενῶν κιβωτίων κ.λπ. καί διά τήν ἀποτυχίαν τῆς Ἐ­πι­στρατεύσεως ἦσαν ἀσύστολα ψεύδη. Ἡ Ἐπιστράτευσις ἐση­μεί­ωσεν ἀπόλυτον ἐπιτυχίαν καί ἐπραγματοποίησε ρεκόρ χρόνου. Ἐγένετο εἰς μικρότερον χρόνον ἀπό ἐκεῖνον ὅστις προεβλέπετο διά τήν ἐτοιμότητα ἐκάστης Μονάδος ἐπιστρα­τεύ­σε­ως. Οἱ διοικηταί τῶν μονάδων ἐπιστρατεύσεως καί οἱ ἐπίσ­τρα­τοι ἐδέχθησαν τά συγχαρητήρια τῶν διοικητῶν τῶν συγκροτημάτων (Μ. Μονάδων). Ἕνας μόνον σάκκος εἰς μονάδα ἐπισ­τρατεύσεως τῆς VIII Μεραρχίας, εὑρέθη νά περιέχη ράκη καθάρσεως ὁπλισμοῦ, ἐνῶ ἡ ἔνδειξις ἦτο ποδεῖα (κάλτσες). 

Αὐτή ἦτο ἡ μόνη ἀνωμαλία τῆς Ἐπιστρατεύσεως!... Ὁ τότε διευθυντής τοῦ 6^ου Ε.Γ./Α.Σ. Ταξίαρχος Δημητρόπουλος, ὅστις ἦτο ὑ­πεύθυνος ἐπί τῆς ἐπιστρατεύσεως, ὅταν τοῦ ἔδειξα τά πορίσματα -διότι ἀνησυχοῦσε καί καθημερινῶς εὑρίσκετο εἰς τό γρα­φεῖ­ον μου- μοῦ εἶπε: “Ἔφερα εἰς πέρας τήν ἀποστολήν μου: τώρα ἔχω ἥσυχη τήν συνείδησίν μου κύριε Τσίτο”. Ἐπί τῶν ἀνωτέρῳ  ὑπεβλήθη σχετική εἰσήγησις τῆς ὁποίας γνῶσιν ἔλαβεν ἅπασα ἡ Ἱεραρχία. Εἰς πρότασίν μου πρός τόν τότε Ἀρχηγόν Στρατοῦ, ἀντιστράτηγον κ. Ντάβον, ὅπως γίνη διάψευσις τῶν ἀναγραφο­μέ­νων εἰς τάς ἐφημερίδας καί φημολογουμένων, περί ἀπο­τυ­χί­ας τῆς ἐπιστρατεύσεως, μοῦ ἀπήντησεν: “Ὄχι”! Αὐτή εἶναι ἡ ἀ­λήθεια».^[14]

       Ὁ Ντάβος λοιπόν, κατ᾽ ἐντολήν τοῦ τότε ΥΠΕΘΑ Εὐάγγ. Ἀ­βέ­ρωφ δέν ἐπέτρεψε τήν δημοσίευσι τῶν Πορισμάτων τῶν ΕΔΕ πού ἀπεδείκνυαν τήν ἀπρόσμενη ἐπιτυχία τῆς Ἐπιστρατεύσεως.  Ἔτσι  ὁ  μύθος διαιωνίστηκε!...

       Τό γεγονός ὅτι παρά τήν “προβοκάτσια” τῆς Επιστρατεύσεως καί τήν μή τήρησι τῶν ἐπιτελικῶν σχεδίων -μέ συνέπεια τήν ἄ­σκοπη κλῆσι καί ταλαιπωρία χιλιάδων ἐπιστράτων- αὐτή ἔγινε μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία, ἀποδεικνύει ὅτι: Οἱ Κυβερνήσεις Γ. Παπαδοπούλου εἶχαν τόσο ἐξοπλίσει καί ὀργανώσει τίς Ε.Δ., ὥστε ἀκόμη καί μέ τό “σόκ” τῆς μή ἐφαρμογῆς τοῦ Σχεδίου Ἐπιστρατεύσεως, ὁ μηχανισμός νά λειτουργήση τόσο καλά ὥστε ἡ Ἐπιστράτευσις νά γίνη χωρίς ἐλλείψεις καί σέ χρόνο ρεκόρ!   

   

Ὅπως γράφει ὁ Γ. Κάρτερ: «Φυσικά δέν εἶναι δύσκολο νά διανοηθεῖ κανείς τί θά συνέβαινε ἐάν ἐπί διακυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου ἡ Τουρκία ἀπετόλμα ἀπόβαση στήν Κύπρο… Ἡ Ἑλλάς ἦταν πανέτοιμη καί ἠθικῶς καί στρατιωτικῶς νά ἀποστείλη δυνάμεις γιά τήν ἀπόκρουσή της καί ἐν ἀνάγκῃ γιά πολεμική ἀναμέτρηση στό Αἰγαῖο. Αὐτός ἦταν ὁ σημαντικός λόγος γιά τόν ὁποῖον ἔπρεπε νά ἐκλείψη ὁ Παπαδόπουλος! Κι αὐτή ὑπῆρξε ἡ ὀλισθηρή “πεπονόφλουδα” πού πάτησε ὁ Ἰωαννίδης καί ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν “ΑΤΤΙΛΑ”…».^[15]

 Ἡ ἐπάνοδος Κ. Καραμανλῆ καί ὁ “ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ”

 Στίς 22 Ἰουλίου 1974 τό δράμα φτάνει στό ἀποκορύφωμά του. Οἱ ἐντολές τοῦ Ἰωαννίδη νά πληγῆ ὁ ἀποβατικός στόλος τῶν Τούρ­κων, δέν ἐκτελεῖται. Τό ὀχηματαγωγό “Ρέθυμνον” ἀντί τῆς Κύπρου, βρίσκεται στήν... Ρόδο. Οἱ Τοῦρκοι ἀποβιβάζουν καί ἄλλες δυνάμεις καί καταλαμβά­νουν τήν Κυρήνεια!

Στίς 23 Ἰουλίου 1974, οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐπιτελείων κατάργησαν τόν Δ. Ἰωαννίδη, γιά νά καλέσουν τούς παλαιούς πολιτικούς...

Ὅσο γιά τόν Δ. Ἰωαννίδη; Ὅταν ὁ Φ. Γκιζίκης καί οἱ Ἐπιτελάρ­χες του, τοῦ ἀνήγγειλαν ὅτι τόν καταργοῦν, ἀρκέσθηκε σέ ἕνα μοιρολατρικό καί παθητικό: «Δέν συμφωνῶ, ἀλλά δέν θά ἀντιδρά­σω». Καί αὐτό, παρότι κατά τόν ἴδιο τόν τότε Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνο: «τοῦ ἦτο εὔκολον μέ ἕνα νεῦμα του μόνον, νά μᾶς ἐνταφιάση στόν περίβολον τοῦ Ἀρχηγείου».^[16]

Ἐν συνέχειᾳ ἔπραξε αὐτό πού γνώριζε καλλίτερα: Ἐξαφανί­σθηκε! Αὐτό ὑπῆρξε τό οἰκτρό τέλος τοῦ καθεστῶτος Δ. Ἰω­αν­νί­δη.^[17]

Στό παρασκήνιο τῶν διαβουλεύσεων κάποιοι μεθοδικά ἠργά­ζοντο γιά τήν λύσι Καραμανλῆ. Ἡ ἐπάνοδός του ἐμεθοδεύετο ἀπό τά σκοτεινά κέντρα πού εἶχαν ὁδηγήσει στήν δημιουργία τῆς “ἐθ­νικῆς περιπετείας”. Δέν εἶναι διόλου τυχαῖο ὅτι ὁ Ὑπουργός Ἐξω­τερικῶν τῶν ΗΠΑ Χ. Κίσσιγκερ ἀπό τίς 22 Ἰουλίου ἀκόμη, ἔλεγε μετά βεβαιότητος ὅτι: «αὔριον θά ὑπάρξη πολιτική μεταβολή στήν Ἑλλάδα».

       Τό σχέδιο τῆς συναντήσεως τῆς Μάρνης τόν Μάϊο τοῦ 1974 ἔ­πρεπε νά ὁλοκληρωθῆ. 

       Παρασκηνιακό ρόλο ἔπαιξε ὁ Ἀρχηγός Ναυτι­κοῦ Π. Ἀρα­πά­κης^[18], ὁ Διοικητής τῆς ΚΥΠ Λ. Σταθόπουλος καί ὁ Διοικητής τοῦ Γ.Σ.Σ. Ἰωάν. Ντάβος. Ἐπίσης παρασκηνιακό ρόλο διεδραμάτισε τόσο ὁ Τάσκα ὅσο καί ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Μάρ­ντερ τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Μπονάνος:

«Ἕνα περίεργον δίκτυον ἐπαφῶν, διασυνδέσεων, συζητή­σεων καί ἀνταλλαγῆς τηλεφωνημάτων ἐδῶ καί εἰς τό ἐξωτερι­κόν, ἐλει­τούρ­γει γύρω μου…».^[19] 

       Τόν κυριώτερο ρόλο, τόν ἔπαιξε ὁ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ. Προφασισθείς κάποια στομαχική ἀδιαθεσία, ὅταν οἱ ὑπόλοιποι πολιτικοί ἀνεχώρησαν, πλησίασε τόν Γκιζίκη καί τόν Μπονάνο καί τούς εἶπε: «Μά γιατί ταλαιπωρεῖσθε; Δέν φέρνετε τόν Καραμανλή νά λύση ἀμέσως τήν κατάστασιν;».

Ἔτσι, στίς 4 τά ξημερώματα τῆς 24^ης Ἰουλίου 1974, ὁ Κ. Καρα­μαν­λῆς ὁρκιζόταν Πρωθυπουργός: Ἡ ὁρκωμοσία του ἔγινε ἐνώπι­ον τοῦ Προέδρου τοῦ Ἰωαννιδικοῦ καθεστῶτος Στρατη­γοῦ Φ. Γκιζίκη.

 Τό  ὄνειδος τῆς Γενεύης

          Ὅταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τήν 24^η Ἰουλίου 1974, οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν στήν Κύπρο τήν πόλι τῆς Κυρη­νείας καί ὁρισμένα σημεῖα ἀνατολικά της, στήν περιοχή Ἁγίου Γεωργίου ὅ­που εἶχε ἀποτελέσει καί τό ἀρχικό προγεφύρωμα τῆς εἰσβολῆς τους. Οἱ ἡρωϊκές μάχες τῆς Ἐθνικής Φρουράς καί τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ., εἶχαν ἐξα­σφαλίσει τόν ἔλεγχο τοῦ Πενταδάκτυλου, τήν ἀποτρο­πή διευρύν­σεως τοῦ μικροῦ προγεφυρώματος καί τήν ἐξάλειψι σχεδόν ὅλων τῶν τουρκοκυπριακῶν “θυλάκων” πού ἀπό τό 1964 καί ἔπειτα ἤλεγ­χαν τό 12% τῆς νήσου! Δηλαδή οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν μόλις τό 4% τῆς Κύπρου!  

       Ἐπρόκειτο ἀπό στρατιωτικῆς ἀπόψεως, γιά μία ἀναστρέψιμη κατάστασι, ἰσως ἀκόμη καί εὐνοϊκή. Ἡ Ἑλλάς διέθετε ἀκό­μα τό πλεονέκτημα…

       Στις 25 Ἰουλίου 1974 ἄρχισαν στήν Γενεύη οἱ ἐργασίες τῆς Τρι­μεροῦς Διασκέψεως γιά τήν Κύπρο μέ ἐκ­πρόσωπο τής Ἑλλάδος τόν νέο Ἀντιπρόεδρο καί Ὑπουργό Ἐξωτερι­κῶν, Γεώργιο Μαῦρο. Ἦταν αὐτός πού τήν παραμονή τῆς εἰσβολῆς δήλωνε στό Β.Β.C. ὅτι «αἱ ἐγγυή­τριαι δυνάμεις ὀφείλουν νά ἐπέμβουν διά τήν ἀπο­κατάστασιν τῆς νομιμότητος ἐν Κύπρῳ»!

Καί 5 ἡμέρες μετά, ἐχειρίζετο τό Κυπριακό ὡς Ὑπουργός Ἐ­ξω­τε­ρικῶν!…

       Τήν ἴδια ὥρα, οἱ Τοῦρκοι παραβίαζαν τήν κατάπαυσι τοῦ πυρός καί ἀπεβίβαζαν δυνάμεις στήν Κύπρο χωρίς καμμία ἀντί­δρασι τῆς Ἑλλάδος!

       Στίς 26 Ἰουλίου 1974 ἡ Ἑλλάς ἀπεδέχθη τήν «Διακήρυξι τῆς Γενεύης» ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἕνα ἐθνικό ὄνειδος:

       - Διεκήρυττε ὅτι οἱ τουρκικές δυνάμεις εἰσβολῆς θά παρέ­με­ναν κα­τέχοντας ὅσο ἔδαφος εἶχαν κατακτήσει!

       - Ὑποχρέωνε τήν Ἐθνική Φρουρά νά ἀποχωρήση ἀμέσως ἀπ᾽ ὅλους τούς τουρκοκυπριακούς ”θυλάκους” πού εἶχε καταλά­βει!

       - Δημιουργοῦσε “ζώνη ἀσφαλείας” πού οὐσιαστικά ἀποτε­λοῦ­σε γραμμή διχοτομήσεως τῆς Κύπρου!

       Ἐπρόκειτο γιά ἄνευ ὅρων παράδοσι στόν ΑΤΤΙ­ΛΑ, πού ἀνε­γνώριζε τά στρατεύματα κατοχῆς, τήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου καί τήν ὑποχώρησι ὅσων εἶχε κατακτήσει ἡ Ἐ­θνική Φρουρά στό πεδίο τῆς μάχης!

       Καί ὅλα αὐτά γιά τήν σταθεροποίησι μίας καταπαύσεως πυρός πού δέν ἐτηρήθη οὔτε ἕνα 24ωρο.

       Ἐπρόκειτο γιά ἐπονείδιστη συμφωνία. Ἡ Ἑλ­λάς θά ἔπρεπε νά ἀποχωρήση τῆς Διασκέψεως καί ν᾽ ἀπειλήση προσφυγή στά ὅπλα. Καί ὅμως ὁ Καραμανλῆς δήλωσε: «… ὅτι δύναται νά ἀποτελέση ἀφετηρίαν μίας δικαίας διευθε­τή­σεως τοῦ Κυπριακοῦ».

       Καί ὁ Γ. Μαῦρος ὅτι: «… διανοίγει τήν ὁδόν διά προσεχή διαρκῆ λύσιν τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος».         

       Φυσικά, οἱ Τοῦρκοι πανηγύρισαν τήν νίκη τους. Ὁ Ἐτσεβίτ δήλωσε ἐπαιρόμενος δικαίως: «Διησφαλίσαμεν εἰς τήν τράπεζαν τῶν διαπραγματεύσεων ὅ,τι ἐκερδίσαμεν διά τοῦ πολέμου»!…  Καί μία ἡμέρα μετά, ἀποθρασυνθείς ἀπό τήν ἀπίστευτη ἑλλη­νική ὑποχωρητικότητα, ἔθετε καί θέμα Δωδεκανήσου:

«Ἡ συμφωνία τῆς Γενεύης διά τήν Κύπρον ἐπεβεβαίωσε ἐπισή­μως τό δικαίωμα τῆς Τουρκίας, ὅπως διατηρεῖ μονίμως τά στρα­τεύματά της εἰς τήν Νήσον καί ἐν ἀνάγκη τά ἐνισχύει… Τό ζήτημα τῆς παρουσίας Ἐνόπλων Δυνάμεων εἰς τήν Δωδε­κάνησον διέπεται ὑπό συνθηκῶν καί ἐάν ἡ ἐπαναστρατικοποίησίς της εἶ­ναι ἀναγκαία διά τήν κοινήν ἄμυνά μας, ὀφείλομεν νά συν­ερ­γασθώμεν πρός τοῦτο μετά τῆς Ἑλλάδος»!

       Μέσα στίς ἑπόμενες ἡμέρες οἱ Τοῦρκοι, παραβιάζοντας συνε­χῶς τήν ἐκεχειρία ἐπέκτειναν σταδιακά τήν κατοχή τῆς νήσου ἀ­πό τό 4% στό 12% περίπου. Ἀντίδρασις τῆς Κυβερνήσεως Καρα­μανλῆ; Στίς 27 Ἰουλίου 1974 ἔδωσε ἐντολή γιά σταδιακή ἀποστρά­τευσι!..

 ΑΤΤΙΛΑΣ II: “Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν!”

       Στίς 8 Αὐγούστου 1974 ἄρχιζε ἡ δεύτερη φάσις τῆς Διασκέψεως τῆς Γε­νεύης. Παρά τούς ἐξευτελισμούς ἡ Ἑλλάς ἐδέχθη καί πάλι νά παραστῆ. Ἡ Ἑλληνική Ἀντιπροσωπεία εὐρέθη ἐνώπιον ἰτα­μοῦ τελε­σιγράφου τοῦ Ἐτσεβίτ, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή οἱ τουρκικές δυνάμεις στήν Κύπρο εἶχαν ἤδη προωθηθῆ στήν “πράσινη γραμμή” τῆς Λευκωσίας.

       Καί ἔξαφνα στίς 14 Αὐγούστου 1974, οἱ μάσκες ἔπεσαν. Ἡ Τουρκία ἐξαπέλυσε δεύτερη εἰσβολή στήν μαρτυρική Κύπρο. Τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ”!

       Στίς 6:30’ τό πρωΐ τῆς ἴδιας ἡμέρας ὁ Καραμανλῆς προήδρευσε ἐκτάκτου Πολε­μικοῦ Συμβου­λίου. Ἐάν ἐξαιρέσει κανείς τήν ἀπου­σία τοῦ Ἰωαν­νίδη,  ἡ σύνθεσίς του ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια μέ ἐκείνην τοῦ προηγουμένου καθεστῶτος, τό ὁποῖο νομικῶς ἐσυνεχίζετο: Γκι­ζίκης, Mπονάνος, Γαλατσάνος, Ἀραπάκης, Παπανικολάου! Δηλαδή ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐθεωροῦντο ὡς ὑπαίτιοι γιά τό “πραξικόπημα” κατά Μακαρίου καί γιά τήν ἐγκατάλειψι τῆς Κύπρου, παρέμεναν οἱ στενοί συνεργάτες τοῦ Καραμανλῆ στήν νέα εἰσβολή!…

       Φυσικά, οἱ ἀνωτέρῳ Στρατηγοί, γνωστοί πλέον γιά τήν ἡτ­το­πάθειά τους, ὑπῆρξαν ἀποτρεπτικοί στήν κήρυξι πολέμου.

       Κατά μία θεωρία τοῦ Ἀβέρωφ, ὁ Καραμανλῆς ρώτησε ἐάν θά ἦταν δυνατόν νά ἑτοιμασθῆ μία Μεραρχία γιά νά πάη νά πο­λε­μήση στήν Κύπρο καί νά ἀνακοινώσουν ὅτι στά πλοῖα πού θά τήν μεταφέρουν θά ἐπιβιβασθῆ ὁ ἴδιος καί ὁ Ἀβέρωφ ὥστε νά μή τά βομβαρδίσουν οἱ Τοῦρ­κοι!^[20]

       Καί ἐάν ἀκόμη εἶναι ἀλήθεια, πρόκειται γιά τελείως εὐτρά­πε­λο αἴτημα. Ὁ Καραμανλῆς προσεποιεῖτο τόν “παλληκαρά”, γνω­ρίζoντας πο­λύ καλά ποιά θά ἦταν ἡ ἀπάντησις. Πολύ ἐπιτυ­χη­μένα ὁ Σπ. Ζουρνατζῆς εἶχε γράψει σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Ὁ  Καραγκιόζης Μέραρχος»:

«Ὅπως ὁ Καραγκιόζης, δερόμενος ἀπό τόν Βεληγκέκα, φω­νά­ζει στόν Χατζηαβάτη "κράτα με γιά νά μή σκοτώσω τόν Ἀρ­βα­νίτη", ἔτσι καί ὁ Καραμανλῆς διατάζει νά ἑτοιμασθῆ Μεραρχία γιά νά πολεμήσει τόν Ἀττίλα, ἀλλά φωνάζει ταυτόχρονα τόν Ἀβέρωφ καί τήν ἔνοχη στρα­τιωτική ἡγεσία νά τόν… συγκρατήση, γιά νά "μήν ἐμπλακοῦμε σέ πόλεμο μέ τήν Τουρκία"».^[21]

       Ἡ ἀλήθεια ὅμως ἦταν ἄλλη. Καί ἦταν πικρή. Ἡ Ἑλλάς δέν εἶ­χε πλέον τόν “φιλοπόλεμο” Ἰωαννίδη πού τόν πρόδωσαν οἱ Στρατηγοί του, ἀλλά κάποιον πού συνταυτιζόταν πλήρως μέ τούς τελευταίους σέ ἐνδο­τισμό. Καί στό τέλος τοῦ Πολεμικοῦ Συμβου­λί­ου ὁ Καραμανλῆς ἀνεφώ­νησε τό περίφημο: «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν»!   

         

        Τήν ἑπομένη, 15 Αὐγούστου, ὁ Καραμανλῆς ἀνέλυσε αὐτήν τήν θεωρία του πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ἀπό ραδιοφώνου καί τη­λε­ο­ράσεως:

«Διά τήν Ἑλλάδα ἐτέθη ἄμεσον καί μέγα δίλημμα: πρέπει νά ἀντιδράση μέ βίαν εἰς τήν βίαν; Μέ δολιότητα εἰς τήν δολιότητα; Πρέπει νά προσφύγη καί ἐκείνη εἰς τόν νόμον τῆς ζούγ­κλας;… Ἡ ἔνοπλος ἀντιμετώπισις τῶν Τούρκων εἰς τήν Κύπρον καθίσταται ἀδύνατος καί λόγῳ ἀποστάσεως καί λόγῳ τῶν γνω­στῶν τετελεσμένων γεγονότων. Καί δέν ἦτο δυνατόν νά ἐπιχειρηθῆ χωρίς τόν κίνδυνον ἐξασθε­νήσεως τῆς ἀμύνης τῆς Ἑλλάδος.»!…

       Καί ἐρωτάται: Ἕνα ὑπερήφανο Ἔθνος ὅταν ὑφίσταται ἀναι­τίως τήν βία, δέν πρέπει νά προσφύγη καί αὐτό στήν βία; Καί ἡ ἀ­πάντησις στήν δολιότητα θά ἦταν καί αὐτή δολιότητα; Ὅταν δε ὁ ἐχθρός προσφεύγει στόν “νόμο τῆς ζούγκλας” ἐσύ θά τόν ἀφή­σης νά σέ κατασπαράξη;

       Ἡ Κύπρος γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία της ἦταν τόσο κο­ντά στήν Ἑλλάδα. Καί αὐτό διότι τήν περίοδο 1968 - 1973 εἶχε ἐπιτευχθῆ ἀεροναυτική ὑπερ­οπλία στό Αἰγαῖο καί τήν Κύπρο. Δέν ἦταν λοιπόν μακρυά ἡ Κύπρος γιά τά ὑπερσύγχρονα PHA­N­TOMS, τίς Πυραυλακάτους καί τά Ὑποβρύχια πού μόλις εἶχαν ἀγο­ρασθῆ, ὅταν ἦταν κοντά γιά τίς Τριήρεις τοῦ Κίμωνος τό 450 π.Χ.! ^[22]

 Ἡ ἀποχώρησις ἀπό τό ΝΑΤΟ

       Ἀντί ὁ Καραμανλῆς νά πολεμήση γιά τήν Κύπρο, ἀπεφά­σισε μία ἄλλη “ἡρωϊκή” ἐνέργεια. Νά ἀποχωρήση ἀπό τό στρα­τιω­τι­κό σκέλος τοῦ ΝΑΤΟ! Πράγματι ἡ Κυβερνητική ἀνακοίνω­σις ἔ­λεγε:

«Κατόπιν τῆς ἀποδειχθείσης ἀνικανότητος τῆς Ἀτλαντικῆς Συμ­μα­χίας ὅπως ἀναχαιτίσει τήν Τουρκίαν ἀπό τοῦ νά δημιουργήση κατάστασιν συρράξεως μεταξύ δύο συμμάχων, ὁ πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλῆς ἔδωκεν ἐντολήν ὅπως αἱ Ἑλληνικαί Ἔνο­πλοι Δυνά­μεις ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν Συμμαχίαν τοῦ ΝΑΤΟ. Ἡ Ἑλλάς θέλει παραμείνει μέλος τῆς Συμμαχίας μόνον ὡς πρός τό πολιτικόν σκέ­λος αὐτῆς».

       Καί διερωτᾶται κανείς: Ἐδῶ ἡ Ἑλλάς ἡ ἴδια «ἀπεδείχθη ἀνί­κανος» νά ὑπερασπίσει τά ἐθνικά της συμφέροντα καί περιμένα­με νά τό πράξη ἀντί ἡμῶν τό ΝΑΤΟ; Κατά εὔστοχο σχόλιο τῆς “Ἑστίας”, ἡ ἐνέργεια θύμιζε «σύζυγον πού αὐτοευνουχίσθηκε γιά νά ἐκδικηθῆ τίς ἀπιστίες τῆς συμβίας του»!…

       Στήν πραγματικότητα, ἡ πράξις ἐκείνη ὑπῆρξε ἁπλῶς μία δη­μα­γωγική ἐνέργεια πού ἀπετέλεσε ἐγκληματικό σφάλμα. Ὁ Κα­ραμανλῆς, μέ διπλωματία τοῦ τύπου “ἀπόψε αὐτοσχεδιάζου­με” χά­ρισε ἕνα θεῖο δῶρο στήν Τουρκία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος:

       Παρουσίασε τήν Ἑλλάδα ὡς ἀναξιόπιστο σύμμαχο καί ἡ Τουρ­κία ἐμφανίσθηκε στό Αἰγαῖο ὡς ἰσότιμος ἐνδιαφερόμενος. Μέ τήν ἀπώλεια δηλαδή τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχε τήν εὐθύνη τοῦ ἀερο­ναυτικοῦ ἐλέγχου τοῦ Αἰγαίου καί γιά λογαριασμό τοῦ ΝΑ­ΤΟ, ὁ ρόλος αὐτός ἀνετέθη στήν Τουρκία!

       Λόγῳ ἀκριβῶς τῆς ἀποχωρήσεως ἐκείνης ἀπό τό ΝΑΤΟ, ἡ Τουρ­κία μπόρεσε ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα νά προβάλλη θέματα Ὑ­φα­λοκρηπίδος, Ἐναερίου Χώρου (F.I.R.), Βέτο ἐπεκτά­σεως τῶν χω­ρι­κῶν μας ὑδάτων, Μειονοτήτων, Πατριαρχείου καί διανομῆς τοῦ Αἰγαίου καί τοῦ ὑποθαλασσίου πλούτου του!…

       Ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἀκόμη ἐθνικό ἔγκλημα, τό ὁποῖο τήν ὥρα πού ἐχύνετο ἑλληνικό αἷμα στήν Κύπρο, ὁ Καραμανλῆς διέπραξε δημαγω­γικῶς, μόνον καί μόνον γιά νά ἀντιπολιτευθῆ τόν τότε ἀ­φιχθέντα Ἀνδρέα Παπανδρέου καί τήν ἀντινατοϊκή συνθηματολογία του!^[23]

       Ἔπειτα ἀπό 3 ὁλόκληρα χρόνια, ὁ Καραμανλῆς ἀντελήφθη τό λά­θος του καί “φίλησε κατουρημένες ποδιές” -κατά τήν προσ­φιλή του ἔκ­φρασι- προκειμένου νά ἐπανενταχθοῦμε στό ΝΑΤΟ. Ἦταν ὅμως πλέον ἀργά. Ἡ ζημιά εἶχε ἤδη γίνει καί ἡ Ἑλλάς τήν πληρώ­νει μέχρι σήμερα!…

       Ἡ ἀλήθεια λοιπόν, δυστυχῶς εἶναι μία: Ὁ Καραμανλῆς ἔφυγε ἀπό τό ΝΑΤΟ ἀκριβῶς γιά νά μή ὁδηγηθῆ σέ ἀναμέτρησι μέ τήν Τουρκία. Μέ ὡμότητα τό παρεδέχθη:

«Ἡ ἀποχώρηση ἀπό τό ΝΑΤΟ δέν ἦταν ἁπλῶς δικαιολογη­με­νη ἀλλά ἀναγκαία. Ἡ ὀργή τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦτο τόσο ἰσ­χυρή ἐκείνη τήν ἐποχή ὥστε ἡ ἐναλλακτική λύση τῆς ἀπο­χω­ρήσεως θά ἦταν ὁ πόλεμος».^[24]    

   

 Τά στάδια τῆς προδοσίας 

       Ἡ Κύπρος εἶχε προδωθῆ. Ὅ­ταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐ­ξουσία ἡ Τουρκία κατεῖχε μόλις τό 4%. Καί μέσα σέ 20 ἡμέρες πρωθυπουργίας του ἔφθα­σε νά κατέχη τό 38%!…

      Ὅσο γιά τόν Καραμανλῆ, ἐξαργύρωνε τίς ἐπιταγές τῆς συν­αν­τή­σεώς του μέ τόν Ἐτσεβίτ καί τόν Κίσσινγκερ τόν Μάϊο τοῦ 1974 στήν Μάρνη. Μόλις λίγο μετά  τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ” ὁ Ἐτσεβίτ ἔλεγε μέ νόημα: «Ἐπανεφέραμεν τήν Δημοκρατίαν εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπανε­φέ­ραμεν τόν κ. Καραμανλῆ.»!…

      Καί ἀργότερα, ἕνας ἄλλος Τοῦρκος πρωθυπουργός, ὁ Τοργκούτ Ὀζάλ ἐπανελάμβανε: «…Χάρις εἰς τούς Τούρκους στρατιώτας ἐπανῆλθεν ἡ Δη­μο­κρατία εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς βοηθήσαμε νά ἐπανέλθη ὁ Κα­ραμανλῆς»!…

       Ἐξ᾽ ἄλλου, ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς δικαίωνε τήν πρώτη εἰσβολή λέγωντας πρός τόν Ἐτσεβίτ στήν συνάντησί τους στό Μοντρέ στίς 10-3-1978 τό ἑξῆς ἀπαράδεκτο: «Εἴχατε δίκαιο πραγματοποιοῦντες τήν πρώτη φάση τῶν πο­λε­μι­κῶν σας ἐπιχειρήσεων, ἀλλά δέν ἔπρεπε νά πραγματο­ποι­ή­σετε τήν δευτέ­ρα φάση»!

       Ἀντίστοιχη δήλωσι ἔκαμε καί ὁ Ἀβέρωφ στήν τουρ­κική ἐφημε­ρίδα “Σαμπάχ” (30-10-1986), ἐνῶ ἡ Ἑλένη Βλάχου δήλωνε ξεδιάν­τροπα: «Δέν εἶμαι ἐναντίον τῶν Τούρκων. Εἶμαι ἐναντίον τῆς Χούν­τας»!^[25]    

                                     

       Εἶναι πασιφανές ὅτι ὁ Καραμανλῆς εἶχε δεσμευθῆ στήν Μάρνη νά γίνη ἡ εἰσβολή τῶν Τούρκων ἡ ὁποία «βοήθησε νά ἐπα­νέλ­θη» καί κατόπιν ἡ Τουρκία τόν κρα­τοῦσε δέσμιο καί ἐξαπέλυσε καί τήν δεύτερη εἰσβολή!…

       Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια! Καί ἡ ἐνοχή ὁμο­λογεῖται ἀπό τήν κραυγαλέα ἀπόφασι τόν Φε­βρουάριο τοῦ 1975 -μέ συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων- ν᾽ ἀνα­σταλῆ κάθε ἐνέργεια διερευνήσεως τοῦ “φακέλου” τῆς Κύ­πρου καί διώξεως τῶν ἐνόχων!…

[1]    βλπ. Ἔκθεσι ΓΕΕΦ Δεκ. ᾽74.

[2]   Ἐπειδή τό παρόν ἔργο ἀσχολεῖται ἀποκλειστικά μέ τούς πολιτικούς χειρισμούς τῶν κυβερνήσεων καί μόνον, ἀναφορικά μέ τίς πολεμικές ἐ­πιχειρήσεις τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς, ΑΤΤΙΛΑ Ι καί ΙΙ, προτείνουμε πρός μελέτη τῶν πολεμικῶν γεγονότων τά ἐξαιρετικά ἔργα α) τοῦ Κώστα Ἀλ. Δημητριάδη «1974 Κύπρος Ἡ Μεγάλη Προδοσία» καί β) τοῦ ἀεί­μνη­στου ταξρχου ἐ.ἀ. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου «Ἡ μάχη τῆς ΕΛ.­ΔΥ.Κ.», ἀμ­φότερα ἀπό τίς ἐκδόσεις Πελασγός.

[3]    Δήλωσις 1987.

[4]    «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 326 - 327.

[5]    «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 258.

[6]    «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 330.

[7]    «Τό τέλος τῆς σιωπῆς», σελ. 193.

[8]  Τό Σ.Α.Κ. προέβλεπε ἕνα (1) Ὑποβρύχιο, δύο (2) Τορπιλλακάτους καί δεκαοκτώ (18) Phantoms.

[9]   «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 330.

[10]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 268.

[11]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 247.

[12]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 273.

[13]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 320.

[14]   «Ἐλεύθερος Κόσμος» φ. 2-11-1977.

[15]   «Τά καύσιμα ἐτελείωσαν», σελ. 142 – 143.

[16]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 273.

[17]  Χαρακτηριστικό εἶναι αὐτό πού εἶπε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στήν κατάθεσί του στήν Βουλή τό 1987: «Ἐάν ἦμουν στήν θέσι τοῦ Ἰωαννίδη καί τῶν τότε Ἀρχηγῶν τῶν Ἐπιτελείων, θά εἶχα αὐτοκτονήση!...» «Μεσημβρινή» 7-5-1987, ρεπορτάζ Δημ. Καλάκου.

[18]  Ὁ Ἀραπάκης ἰδίως, πρέπει νά ἦταν σέ συνεχή ἐπαφή τόσο μέ τόν Κα­ραμανλῆ ὅσο καί μέ τόν Ἀβέρωφ ὅπως φαίνεται ἀπό διάφορα περι­στα­τικά πού ἀναφέρει ὁ Μπονάνος («Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 291, 298).

[19]   «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 298.

[20]  Αὐτό κατέθεσε ὁ Εὐάγ. Ἀβέρωφ στήν Ἐπιτροπή ἐξετάσεως τοῦ Φακέλου τό 1987.

[21]  «Ἑλλ. Κό­σμος», φ. 14-6-87.

[22]  Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἡ ἀπαράδεκτη πράξις τοῦ Κ. Καραμανλῆ βρήκε σύμμαχο στόν πρώην Βασιλέα Κωνσταντῖνο ὁ ὁποῖος γράφει τά ἐξής ἀπί­στευτα: «Ὁ Καραμανλῆς πιστεύω ὅτι ἔκανε λάθος ὅταν λίγο ἀργότερα δή­λωσε “Ἡ Κύπρος εἶναι μακριά”. Δέν εἶχε κανένα λόγο νά τό πεῖ αὐτό… Δέν συμφωνῶ πάντως μέ ὅσους τόν κατηγοροῦν γιά προδοσία, ἐπειδή δέν ἐνέπλεξε καί τήν Ἑλλάδα στήν πολεμική αὐτή σύγκρουση. Εἶτε μᾶς ἀρέσει εἶτε ὅχι, ἡ Κύπρος ἦταν καί εἶναι ἔνα ἄλλο κράτος»! («Βασιλεύς Κωνσταντῖνος χωρίς τίτλο», Τόμος Γ’ σελ. 138,139,140).

[23]  Κατά ἐνυπόγραφο ἄρθρο τοῦ Σ. Κωνσταντόπουλου, ὁ Καραμανλῆς ὅταν ἀνήγγειλε στούς συνεργάτες του τήν ἀποχώρησι ἀπό τό ΝΑΤΟ, συμπλήρωσε: «Τοῦ τήν ἔφερα.» Ἐννοῶντας τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου…

[24]   «Τάϊμς Νέας Ὑόρκης», 27-5-1987.

[25]    βλπ. «Μιλλιέτ», 16-6-1976.

Ε.ΠΟ.Κ.
https://epok1973.com/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/136-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83-%CE%B2