Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ Ε.ΠΟ.Κ.
Ὁ “ΑΤΤΙΛΑΣ Ι”
Στίς 20 Ἰουλίου 1974 ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στήν Κύπρο. Ἡ ἐπιχείρησις βαπτίσθηκε ἀπό τούς Τούρκους “ΑΤΤΙΛΑΣ”.
Οἱ εὐθύνες τοῦ καθεστῶτος Ἰωαννίδη, τά ἐγκληματικά λάθη καί ἡ προδοσία τῶν παραγόντων του, ὑπῆρξαν τεράστιες.
Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” δέν ἐφαρμόζεται
Στίς 22-10-1973 ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου εἶχε συντάξει τό
νέο “Σχέδιο Ἀμύνης Κύπρου” μέ τήν κωδική ὀνομασία “ΑΦΡΟΔΙΤΗ 1973”.
Περίπου ἕνα μῆνα μετά ἀνετράπη.
Ἐπρόκειτο γιά σχέδιο πού προέβλεπε ἀποστολή ἀεροναυτικῶν
δυνάμεων ἀπό τήν Ἑλλάδα γιά προσβολή τοῦ ἀποβατικοῦ στόλου σέ περίπτωσι
εἰσβολῆς.
Ἡ πιστή ἐφαρμογή τοῦ Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἦταν ἀρκετή γιά τήν καθολική συντριβή τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ”. Κι ὅμως! Οὐδέποτε ἐφαρμόστηκε. Συγκεκριμένα:
- Στίς 18 Ἰουλίου 1974 ἐλήφθη συρροή πληροφοριῶν γιά προετοιμασία ἀποβατικῶν δυνάμεων τῶν Τούρκων σέ Μερσίνη καί Ἀλεξανδρέττα. Οὐδεμία προληπτική διαταγή “ἑτοιμότητος ἐφαρμογῆς” τοῦ Σ.Α.Κ. δόθηκε!...
- Στίς 19 Ἰουλίου 1974
τήν νύκτα, τό δίκτυο Ραντάρ τοῦ ΓΕΕΦ ἐπεσήμανε τόν ἀπόπλου τῆς
τουρκικῆς ἀρμάδος πρός τήν Κύπρο. Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. ἔπρεπε ἄμεσα νά
διαταχθῆ:
α) ἀπόπλους τοῦ ἑνός Ὑποβρυχίου καί τῶν δύο Τορπιλλακάτων,
β) ἑτοιμότητα ἀπογειώσεως τῶν Phantoms F4E ἀπό Κρήτη,
γ) προεπιστράτευσις πυρήνων μονάδων Ε.Φ. καί
δ) ἀνάπτυξις μονάδων ΕΛΔΥΚ καί Ε.Φ. στούς “Χώρους Διασπορᾶς”.
Τίποτε ἀπό τά ἀνωτέρῳ δέν συνέβη! Τό Α.Ε.Δ. στήν Ἀθήνα ἰσχυρίζετο ὅτι ἐπρόκειτο γιά «τουρκικές ἀσκήσεις»(!) καί συνιστοῦσε: «Κύριοι, πᾶτε γιά ὕπνο»!...
- Στίς 20 Ἰουλίου 1974 στίς 02:00’ τό πρωΐ τά 10 ἀπό τά 16 σκάφη τῆς τουρκικῆς ἀρμάδος εἰσέρχονται στά χωρικά ὕδατα τῆς Κύπρου.
Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἐκείνη τήν στιγμή ἔπρεπε νά
δοθῆ ἡ ἐντολή προσβολῆς τοῦ ἀποβατικοῦ στόλου, ἀπό θαλάσσης μέ ἕνα
Ὑποβρύχιο καί δύο Τορπιλλακάτους, καί ἀπό ἀέρος μέ μία μοίρα Phantoms. Δέν ἐφαρμόστηκε! Ἡ τουρκική ἀρμάδα κατέφθασε ἀνενόχλητη στίς ἀκτές τῆς Κύπρου!
Ὁ Δ. Ἰωαννίδης σέ Δήλωσί του τό 1987 ὁμολόγησε ὅτι ἡ ἄφιξις τοῦ Σίσκο
στήν Ἀθήνα: «… ἀ ν έ σ τ ε ι λ ε τήν ἀποστολήν ἐνισχύσεων μέχρις τῆς
ἐπιστροφῆς τῶν Ἀμερικανῶν ἀπό τήν Ἄγκυραν, ὅπου οὗτοι θά μετέβαινον ἐν
συνεχείᾳ».
- Στίς 20 Ἰουλίου 1974
καί ὥρα 05:20 ἡ τουρκική εἰσβολή ἄρχισε μέ βομβαρδισμό καί ρίψι
ἀλεξιπτωτιστῶν. Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἡ ἐφαρμογή σχεδίων
καί ἀποδέσμευσις πυρός ἔπρεπε ν᾽ ἀρχίση αὐτομάτως μέ τήν ἐκδήλωσι
εἰσβολῆς.
Καί ὅμως: ἡ ἀνάπτυξις τῶν μονάδων ἔγινε στίς 06:00’ (μετά ἀπό 40
κρίσιμα λεπτά) καί ἡ ἐντολή “ἐφαρμογῆς σχεδίων” κατέφθασε ἀπό τό ΑΕΔ
στίς 08:40’ (μετά ἀπό 3 ὧρες καί 20 λεπτά…). Τό ΑΕΔ στήν Ἀθήνα
ἰσχυριζόταν ὅτι δέν πρόκειται για ρίψι ἀλεξιπτωτιστῶν ἀλλά… ἐφοδίων
(!) [1]
- Σύμφωνα μέ τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” ἡ
ΕΛΔΥΚ ἔπρεπε νά τηρηθῆ ὡς κύρια ἐφεδρεία μέ ἀποστολή τήν ἀντεπίθεσι γιά
ἐξάλειψι τυχόν “προγεφυρώματος” τοῦ ἐχθροῦ.
Καί ὅμως: Στίς 09:00’ ἡ ΕΛΔΥΚ ἔλαβε ἐντολή νά ἐπιτεθῆ πρός τό
Κιόνελι! Στίς 10:15’ οἱ Τοῦρκοι ἀποβίβασαν τμήματα στό “Πέντε Μίλι”
Κηρυνείας[2]
καί δημιούργησαν μικρό προγεφύρωμα. Ἡ ἐπίθεσις τῆς ΕΛΔΥΚ θά ἐξάλειφε
τό προγεφύρωμα. Ἡ ἐμπλοκή της στήν μάχη τοῦ Κιόνελι τήν ἐμπόδισε. Ἡ παραποίησις τοῦ ΣΑΚ ἐπέτρεψε τήν μοιραία ἐπιβίωσι τοῦ “προγεφυρώματος”!...
- Μετά τήν εἰσβολή τό Ὑπουργικό Συμβούλιο δέν
συγκαλεῖται οὔτε μία φορά! Ὅλα ἀποφασίζονται ἀπό τό “διευθυντήριο” τοῦ
καθεστῶτος (Ἰωαννίδης - Γκιζίκης - Μπονάνος - Ἀνδρουτσόπουλος). Στίς 21 Ἰουλίου 1974 συγκαλείται τό Πολεμικό Συμβούλιο τοῦ καθεστῶτος Ἰωαννίδη.
Ὁ Ἰωαννίδης[3] καί ὁ Ἀνδρουτσόπουλος[4] ἰσχυρίσθηκαν ὅτι ἔδωσαν τήν ἐντολή προσβολῆς τοῦ τουρκικοῦ στόλου.
Ὁ Α/ΕΔ Γρηγόριος Μπονάνος ἀντιθέτως ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀπόφασις ἦταν δική του.[5]
Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος ἀπό τήν ἄλλη γράφει ὅτι ὁ Μπονάνος τόν ρώτησε ἄν «καλύπτει πολιτικῶς τόν βομβαρδισμόν».[6]
Ὁ Ἀρχηγός Ναυτικοῦ Πέτρος Ἀραπάκης ἀναρωτιέται: «Ἡ ὁποιαδήποτε ἀπόφαση γιά τήν προσβολή ἐχθρικῶν δυνάμεων ἐκδίδεται γραπτῶς. Ποῦ εἶναι οἱ γραπτές ἐντολές;».[7]
Ὁ Ἀρχηγός Ἀεροπορίας Ἀλέξανδρος Παπανικολάου ἀγνοεῖ τήν ὕπαρξι τῆς ἐντολῆς.
Ἐν πάση περιπτώσει, ὁ Πρωθυπουργός Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος
ἰσχυρίζεται ὅτι ἔδωσε ἐντολή στήν ἡγεσία τῶν Ε.Δ. γιά προσβολή του τήν
ἐπομένη μέ δύο (2) Ὑποβρύχια καί ἕξι (6) Phantoms.
Δηλαδή αὐτό πού τό ΣΑΚ “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε νά γίνη τήν νύκτα τῆς 19ης πρός 20η Ἰουλίου, ἀπεφασίσθη νά γίνη τήν πρωΐα τῆς 22ας Ἰουλίου καί μάλιστα παραποιημένο.[8]
- Στίς 22 Ἰουλίου 1974 καί πάλι καμμία ἐντολή δέν ἐκτελεῖται!
Τά Ὑποβρύχια δέν πλήττουν τήν τουρκική ἀρμάδα.
Τά Phantoms δέν ἀπογειώνονται.
Τό ὀχηματαγωγό “Ρέθυμνον” ἔμφορτο ὑλικοῦ γιά τήν Κύπρο, φτάνει στήν… Ρόδο (!).
Ἡ ἀποστολή “Νίκη” μέ μία Μοίρα Καταδρομῶν πλήττεται ἀπό “φίλια” πυρά.
Ἡ τελευταία εὐκαιρία ἐφαρμογῆς τοῦ ΣΑΚ “Ἀφροδίτη 1973” χάνεται. Οἱ Τοῦρκοι ἀποβιβάζουν καί ἄλλες δυνάμεις καί καταλαμβάνουν τήν Κυρήνεια!...
Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος γράφει: «Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐπιτελείων δέν ἐξετέλεσαν τάς διαταγάς τῆς ἐπιθέσεως, ἀλλά συνεμορφώθησαν πρός τάς ἐκκλήσεις τῶν Σίσκο καί Τάσκα καί ἰδίως τοῦ δευτέρου, μετά τῶν ὁποίων ἦλθον εἰς ἐπαφήν διά τῆς CIA».[9]
Ὁ Μπονάνος ὅμως ἐπισημαίνει: «…ὁ Ἰωαννίδης ἤθελε μέν τόν πόλεμον, τόν ἐπεδίωκε, ἀλλά δέν ἀνελάμβανε τήν εὐθύνην τῆς κηρύξεώς του. Ἤθελε κάποιος ἄλλος νά πατήση τό κουμπί».[10]
Ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Χ. Τάσκα στίς 27-9-1975 κατέθετε στό Κογκρέσσο: «…ὁ Ἰωαννίδης ἤθελε πράγματι τόν πόλεμον καί οἱ Ἕλληνες στρατηγοί πού ἐπείσθησαν (ἀπό τόν Τάσκα) ὅτι δέν ἔπρεπε νά γίνη πόλεμος, ἀπεσπάσθησαν ἀπό τόν Ἰωαννίδη καί ἔπαυσαν πλέον νά τόν ὑπακούουν…».
Ἐπρόκειτο γιά τήν ἀπόλυτη διάσπασι καί ἀκυβερνησία τοῦ
καθεστῶτος. Καί προκύπτει τό ἐρώτημα: Τί ἔπραξε ὁ Δ. Ἰωαννίδης ὅταν ἡ
ἡγεσία τῶν Ε.Δ. δέν ἐκτέλεσε τήν “ἐντολή” του, στίς 22-7-1974;
Τό ΓΕΕΦ ἀκέφαλο
Στίς 10 Αὐγούστου 1973 ἡ Κυβέρνησις Γ. Παπαδοπούλου ἀνέθεσε τήν ἡγεσία τοῦ Γ.Ε.Ε.Φ. στόν Ἀντιστράτηγο Γεώργιο Ντενίση.
Ὁ νέος Α/ΓΕΕΦ Γ. Ντενίσης ἦταν συμμαθητής καί φίλος τοῦ Γ.
Παπαδοπούλου. Ἐπρόκειτο γιά ἐξαίρετο καί σώφρονα ἀξιωματικό μέ μεγάλες
ἐπιτελικές ἱκανότητες. Ἦταν προσκείμμενος στήν ἐθνική πολιτική τοῦ Γ.
Παπαδοπούλου καί ἐθεωρεῖτο ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος στήν κατάλληλη θέσι.
Ὁ Δημ. Ἰωαννίδης, μετά τήν 25η Νοεμβρίου 1973,
καιροφυλακτοῦσε γιά τό πότε θά ἀπαλλαγῆ ἀπό τόν “παπαδοπουλικό”
Ντενίση, ὥστε νά ἐκπληρώση τά ἐπικίνδυνα σχέδιά του στήν Κύπρο…
Στίς 11 Ἰουλίου 1974 τό καθεστώς Ἰωαννίδη ἀπεφάσισε τό
“πραξικόπημα” κατά τοῦ Μακαρίου. Ὅμως ὁ Α/ΓΕΕΦ Γ. Ντενίσης ποτέ δέν θά
ἀπεδέχετο ν᾽ ἀναλάβη τέτοια ἀποστολή ἡ Ε.Φ.
Ἔτσι στίς 13 Ἰουλίου 1974 -δύο μόλις ἡμέρες πρίν τό
“πραξικόπημα”- ὁ Ντενίσης ἐκλήθη ἀπό τό ΑΕΔ στήν Ἀθήνα μέ πρόσχημα τήν
συμμετοχή του σέ σύσκεψι. Καί ἔπειτα ἀπό τήν ἐκδήλωσι -ἐν ἀγνοίᾳ καί
ἀπουσίᾳ του- τοῦ “πραξικοπήματος” ὁ Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνος τοῦ εἶπε νά
ἐπιστρέψη, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνήθηκε καί ὑπέβαλε τήν παραίτησί του εἰς
ἔνδειξιν διαμαρτυρίας γιά τά γεγονότα…
Ὁ Δ. Ἰωαννίδης καί ὁ Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνος ἀνέθεσαν ἀρχικά τήν
ἡγεσία τοῦ “πραξικοπήματος” καί κατόπιν τήν ἡγεσία τοῦ ΓΕΕΦ στόν
Ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση.
Ἡ ἐπιλογή ἦταν ὀλέθρια. Ὁ Γεωργίτσης ἐστερεῖτο παντελῶς
σθένους καί ἡγετικῆς προσωπικότητος. Ἀκόμη καί στήν ἐκδήλωσι τοῦ
“πραξικοπήματος” ὑποσκελίστηκε ἀπό τόν Δ.Δ.Κ.Κ. Συνταγματάρχη Κ. Κομπόκη.
Τό καθεστώς Ἰωαννίδη δέν στέρησε ἁπλῶς τήν φυσική ἡγεσία τοῦ ΓΕΕΦ. Τό ἄφησε στήν οὐσία ἀκέφαλο τήν πιό κρίσιμη στιγμή!...
Ὁ ἀνεπαρκέστατος Μ. Γεωργίτσης ὑπῆρξε ὁ μεγάλος ἀπών κατά τήν τουρκική εἰσβολή. Τό πιό χαρακτηριστικό:
Ὅταν ἐνετοπίσθη ὅτι ἡ τουρκική ἀρμάδα κατευθυνόταν πρός
Ἀμμόχωστο τό ΓΕΕΦ διέταξε νά ἀναληφθῆ ἡ κεντρική ἀποστολή ἀμύνης ἀπό τήν
Ι Α.Τ.Δ. πού εἶχε ὡς ζώνη εὐθύνης τήν Ἀμμόχωστο.
Ὅμως ξαφνικά ἡ
πορεία τῆς ἀρμάδος ἐστράφη πρός Κυρήνεια. Κι ὅμως ὁ Α/ΓΕΕΦ δ έ ν
διέταξε τήν ἀλλαγή τῆς κυρίας ἀποστολῆς πρός τήν ΙΙΙ Α.Τ.Δ. μέ ζώνη
εὐθύνης τήν Λευκωσία - Κυρήνεια!...
Ὅταν ἐκδηλώθηκε ἡ εἰσβολή, ὁ Γεωργίτσης τά ἔχασε. Δέν
ἀνέπτυξε καμμία πρωτοβουλία καί ζητοῦσε ἀπεγνωσμένα ὁδηγίες ἀπό τό
ΑΕΔ! Ὁ Γρ. Μπονάνος γράφει: «Ἐνεφανίζετο νά ἀντιδρᾶ περίπου ὡς διοικητής
λόχου, ὁ ὁποῖος ζητεῖ ὁδηγίας ἀπό τόν ταγματάρχην του, πού εὑρίσκεται
εἰς ἀπόστασιν χιλιομέτρου… Κατέληξα λοιπόν, κατά φυσικήν συνέπειαν, στό
συμπέρασμα ὅτι ἡ διεύθυνσις τοῦ ἀγῶνος ὑπό τοῦ Γεωργίτση ἦτο ἕνα τεράστιον λάθος».[11]
Καί σέ ἄλλο σημεῖο ὁ τότε Α/ΕΔ ἀναφέρει καί πάλι: «…ὁ Ἀρχηγός τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, εἶχεν ἀπωλέσει τόν ἔλεγχον τῆς καταστάσεως καί τοῦ ἐαυτοῦ του».[12]
Τό ἀποκορύφωμα ὑπῆρξε τό ἑξῆς: Μετά τήν λήξι τῆς πρώτης φάσεως
τῆς εἰσβολῆς (“ΑΤΤΙΛΑΣ Ι”) ὁ Γεωργίτσης ὑπέβαλε κατάλογο ὀνομάτων
ἀξιωματικῶν «πρός ἄμεσον ἐπαναπατρισμόν δι᾽ εἰδικούς λόγους». Καί στόν κατάλογο ἐκεῖνο ὁ Α/ΓΕΕΦ (κατ᾽ εὐφημισμόν) εἶχε τοποθετήσει πρῶτο τό δικό του ὄνομα!
Τά σχόλια περιττεύουν. Δέν περιττεύουν ὅμως γιά τούς Ἰωαννίδη -
Μπονάνο πού κατά τήν διάρκεια τοῦ “ΑΤΤΙΛΑ” στέρησαν τό ΓΕΕΦ ἀπό τήν
φυσική ἡγεσία του καί τήν ἀντικατέστησαν ἀπό τό πλέον ἀκατάλληλο
πρόσωπο, ἀφήνωντας τήν Ἐθνική Φρουρά νά δώση τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα
κυριολεκτικά ἀκέφαλη!...
Ἡ Ἐπιστράτευσις τοῦ 1974: Ὁ μύθος καί ἡ ἀλήθεια
Ἀπό τήν λῆξι τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι
τό ἔτος 1967 ἡ Ἑλλάς δέν εἶχε δαπανήσει οὔτε μία δραχμή γιά ὑλικό
Ἐπιστρατεύσεως.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος μέσα ἀπό τό 5ετές Πρόγραμμα
Ἐξοπλισμῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων 1968 - 1972 δέν προχώρησε μόνο στίς
μεγαλύτερες ἐξοπλιστικές προμήθειες καί πολεμικό ὑλικό ἐξ᾽ ἐθνικῶν πόρων
στήν ἱστορία τῶν Ε.Δ.
Δαπάνησε καί 450.000.000 δρχ. γιά Ὑλικό Ἐπιστρατεύσεως, γιά πρώτη φορά. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά δημιουργηθῆ ὑπερεπάρκεια ἀποθεμάτων πρωτοφανής γιά τά δεδομένα τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος!
Ἐνῶ -ὅπως εἴδαμε- γιά πρώτη φορά δημιουργήθηκε καί ὑποδομή Πολεμικῆς Βιομηχανίας γιά τήν αὐτάρκεια τῆς Ἑλλάδος σέ ἀποθέματα καί πολεμικό ὑλικό…
Ὁ Α/ΕΔ Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελῆς τήν περίοδο 1968 - 1973 εἶχε
συντάξει ἕνα ἐξαιρετικό “Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως” τό ὁποῖο ἀναθεωρεῖτο
καί ὑφίστατο τελειοποιήσεις σέ τακτά χρονικά διαστήματα. Προέβλεπε
συμπλήρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους σέ
χρόνο ρεκόρ! Καί κάθε χρόνο γινόταν ἄσκησις ἐπιστρατεύσεως μίας Μεγάλης
Μονάδος γιά νά ἐλέγχεται ἡ ταχύτητα καί ἡ ἀπόδοσις!
Ἡ Ἑλλάς λοιπόν, τό 1974 διέθετε ἕνα ἀπό τά τελειότερα συστήματα Ἐπιστρατεύσεως στόν κόσμο!...
Στίς 20 Ἰουλίου 1974 - κατά τήν ἔκτακτη συνεδρίασι τοῦ ΑΣΕΑ
λόγῳ τῆς εἰσβολῆς - μέ εἰσήγησι τοῦ Δ. Ἰωαννίδη ἀπεφασίσθη ἡ κήρυξις Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως!
Ἡ ἐνέργεια αὐτῆς καί ὁ τρόπος πού ἐκτελέστηκε ὑπῆρξε ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτος: Τό “Σχέδιο Ἐπιστρατεύσεως” δέν τηρήθηκε! Καμμία ἀπό τίς διαδοχικές ἐνέργειες πού προέβλεπε, δέν ἔγινε.
Σύμφωνα μέ τά ἐπιτελικά σχέδια, ἡ Ἐπιστράτευσις διεξάγεται κλιμακωτά: 1) Ἀρχικά συγκαλοῦνται οἱ “πυρῆνες”, 2) ἀκολουθεῖ τό ἄνοιγμα τῶν ἀποθηκῶν, 3) κατόπιν γίνεται διασπορά τῶν εἰδικοτήτων, 4) ἔπειτα οἱ πρῶτες ἡλικίες, 5) μετά οἱ ἀμέσως ἐπόμενες κ.ο.κ.
Τίποτε ἀπό τά ἀνωτέρῳ δέν ἔγινε!...
Ἡ κήρυξις Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως ἦταν μέτρο ἐντελῶς περιττό καί ἀνώφελο. Διότι σήμαινε πρόσκλησι δυνάμεως 6 φορές μεγαλύτερης ἀπό αὐτήν πού χρειαζόταν γιά τήν ἐπάνδρωσι τῶν ἐπιστρατευομένων Μονάδων στό 100% τῆς δυνάμεώς τους!
Π.χ.: Σέ ἕνα Κέντρο Ἐπιστρατεύσεως πού σύμφωνα μέ τά σχέδια ἔπρεπε νά παρουσιαστοῦν 1.000 ἐπίστρατοι, κλήθηκαν ἄσκοπα 7.000 ἐπίστρατοι! Ὅπως εἶναι εὐνόητο, οἱ πλεονάζοντες 6.000 δεινοπάθησαν
ἄσκοπα. Διότι οἱ ἀποθῆκες ἐπιστρατεύσεως διέθεταν ὑλικό γιά τούς
προβλεπομένους 1.000 καί ὄχι γιά τούς ὑπολοίπους πού δέν προβλεπόταν νά
καταταγοῦν σύμφωνα μέ τά σχέδια.
Ἡ Γενική Ἐπιστράτευσις εἶναι ἕνα ἀκραῖο μέτρο πού γίνεται διαδοχικά καί κλιμακωτά σέ διάστημα 15 ἡμερῶν. Ἡ ἀρχική της φάσις προβλέπει μόνον τήν ἐπιστράτευσι τῶν “ἀποστολῶν συμπληρώσεως” τῶν ἐνεργῶν Μονάδων.
Δηλαδή γίνεται κλῆσις ὁρισμένων ἡλικιῶν. Καί κατόπιν σταδιακά καλοῦνται
καί οἱ ὑπόλοιπες μέ διαδοχικές κλήσεις σύμφωνα μέ τά προβλεπόμενα
σχέδια.
Κανένα ἀπό τά ἀνωτέρῳ σχέδια δέν ἐφαρμόστηκε! Ἔγινε ἁπλά μία ἀσύντακτη καί μαζική κλῆσις ὅλων τῶν ἡλικιῶν χωρίς ἐφαρμογή τῶν προβλεπομένων σχεδίων καί χωρίς τήν τήρησι τῶν διαδοχικῶν σταδίων.
Ἀποτέλεσμα; Νά παρουσιαστοῦν ὑπερεξαπλάσιοι ἀπό ὅσους ἔπρεπε νά κληθοῦν τίς πρῶτες ἡμέρες!...
Γιατί ὅμως συνέβη αὐτό; Ὁ τότε Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνος ὁμολογεῖ
ξεδιάντροπα: «Χωρίς τήν γενικήν ἐπιστράτευσιν, ἡ ὁποία ἀπεδυνάμωσε τόν
ἰστόν τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ Ἰωαννίδη, πιθανότατα ἡ ἀποκατάστασις τῆς
δημοκρατίας τήν ὁποίαν ἡμεῖς ἐπεβάλαμε, θά ἐκινδύνευε»!...[13]
Δηλαδή ὁ Μπονάνος ὁμολογεῖ ἀνενδοίαστα ὅτι ὁ
λόγος κηρύξεως τῆς Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως χωρίς τήν τήρησι καί
ἐφαρμογή τῶν σχεδίων, ἔγινε γιά νά προκληθῆ χάος καί ν᾽ ἀνατραπῆ ὁ Ἰωαννίδης!...
Τί νά σχολιάση κανείς γιά τό ἀνωτέρῳ ; Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…
Ἔτσι διέρρευσαν οἱ φῆμες γιά «ἀποτυχημένη ἐπιστράτευσι», γιά
«χαώδη κατάσταση», γιά «ἄδεια κιβώτια τῶν ἀποθηκῶν», γιά «ἐπιστράτους μέ
σαγιονάρες», κ.λπ.
Μά ἦταν φυσικό: Οἱ ἀποθῆκες τῶν ἐπιστρατευομένων ἐνεργῶν Μονάδων διέθεταν ὑλικό γιά τόν προβλεπόμενο ὄγκο τῶν 1.000 ἐπιστράτων πού τίς ἐπάνδρωνε στό 100%. Καί ὄχι γιά τούς ἄλλους 6.000 πού ἀσκόπως ἐκλήθησαν!...
Ἡ ἐσκεμμένη “προβοκάτσια” τῆς Ἐπιστρατεύσεως τοῦ 1974 πέτυχε τόν σκοπό της:
Ἡ ταλαιπωρία τῶν ἀσκόπως χιλιάδων κληθέντων ἐπιστράτων
κλόνισε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρός τίς Ε.Δ. Καί ἔδωσε τό δικαίωμα
στούς ἐπανακάμψαντες πολιτικούς μετά τήν “μεταπολίτευση” νά ἰσχυρίζονται
ψευδέστατα ὅτι οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις ἦσαν «ἄοπλες» καί ὅτι εὑρίσκοντο
«ἐν διαλύσει»…
Οἱ ἰσχυρισμοί αὐτοί ἀποτελοῦσαν συνειδητό ψεῦδος!
Στίς ἀρχές Σεπτεμβρίου τοῦ 1974 ὁ τότε Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης
Εὐάγγελος Ἀβέρωφ διέταξε νά διενεργηθοῦν Ε.Δ.Ε. (Ἔνορκες Διοικητικές
Ἐξετάσεις) σέ ὅλες τίς Μεγάλες Μονάδες γιά τό ζήτημα τῆς Ἐπιστρατεύσεως.
Τά πορίσματα τῶν ἀνακρίσεων ἀπαγορεύτηκε νά δοθοῦν στήν δημοσιότητα ἀπό τήν Κυβέρνησι Κ. Καραμανλῆ!
Ποιός ἦταν ὁ λόγος; Μά φυσικά νά μή ἀποκαλυφθῆ ἡ ἀλήθεια…
Ὁ τότε Τμηματάρχης τοῦ 1ου Ε.Γ. τοῦ Ἀρχηγείου Στρατοῦ, Ταξίαρχος Χρῆστος Τσίτος ἀπεκάλυψε τό 1977 ποιά ἦταν ἡ ἀλήθεια στόν Τύπο:
«Ἐπί τῶν ἀνωτέρῳ φημῶν καί δημοσιευμάτων, διετάχθησαν τόν
Σεπτέμβριον τοῦ 1974 οἱ σχηματισμοί (Μεγάλες Μονάδες) εἰς οὖς ὑπήγοντο
τά συγκροτήματα (Συντάγματα) καί αἱ Μονάδες Ἐπιστρατεύσεως, νά
διενεργήσουν Ἐνόρκους Διοικητικάς Ἐξετάσεις ὑπό ἀνωτάτου ἀξιωματικοῦ,
βαθμοῦ Ταξιάρχου ἤ Ὑποστρατήγου. Πράγματι, αἱ ἐν λόγῳ ΕΔΕ
διενεργήθησαν, τά πορίσματα ὑπεβλήθησαν εἰς 5ον/1ον Ε.Γ./Α.Σ. τοῦ ὁποίου ἐτύγχανα Τμηματάρχης. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν καταπληκτικά
ἐν σχέσει μέ τά διαδιδόμενα καί ἀναγραφόμενα εἰς τάς ἐφημερίδας, καθ’
ὅσον: Τά ἀναγραφόμενα εἰς τόν Τύπον περί μή ὑπάρχοντος ὁπλισμοῦ, κενῶν
κιβωτίων κ.λπ. καί διά τήν ἀποτυχίαν τῆς Ἐπιστρατεύσεως ἦσαν ἀσύστολα
ψεύδη. Ἡ Ἐπιστράτευσις ἐσημείωσεν ἀπόλυτον ἐπιτυχίαν καί ἐπραγματοποίησε ρεκόρ χρόνου. Ἐγένετο εἰς μικρότερον χρόνον ἀπό ἐκεῖνον ὅστις προεβλέπετο διά τήν ἐτοιμότητα ἐκάστης Μονάδος ἐπιστρατεύσεως. Οἱ
διοικηταί τῶν μονάδων ἐπιστρατεύσεως καί οἱ ἐπίστρατοι ἐδέχθησαν τά
συγχαρητήρια τῶν διοικητῶν τῶν συγκροτημάτων (Μ. Μονάδων). Ἕνας μόνον σάκκος εἰς μονάδα ἐπιστρατεύσεως τῆς VIII Μεραρχίας, εὑρέθη νά περιέχη ράκη καθάρσεως ὁπλισμοῦ, ἐνῶ ἡ ἔνδειξις ἦτο ποδεῖα (κάλτσες).
Αὐτή ἦτο ἡ μόνη ἀνωμαλία τῆς Ἐπιστρατεύσεως!... Ὁ τότε διευθυντής τοῦ 6ου
Ε.Γ./Α.Σ. Ταξίαρχος Δημητρόπουλος, ὅστις ἦτο ὑπεύθυνος ἐπί τῆς
ἐπιστρατεύσεως, ὅταν τοῦ ἔδειξα τά πορίσματα -διότι ἀνησυχοῦσε καί
καθημερινῶς εὑρίσκετο εἰς τό γραφεῖον μου- μοῦ εἶπε: “Ἔφερα εἰς πέρας
τήν ἀποστολήν μου: τώρα ἔχω ἥσυχη τήν συνείδησίν μου κύριε Τσίτο”. Ἐπί
τῶν ἀνωτέρῳ ὑπεβλήθη σχετική εἰσήγησις τῆς ὁποίας γνῶσιν ἔλαβεν ἅπασα ἡ
Ἱεραρχία. Εἰς πρότασίν μου πρός τόν τότε Ἀρχηγόν Στρατοῦ, ἀντιστράτηγον
κ. Ντάβον, ὅπως γίνη διάψευσις τῶν ἀναγραφομένων εἰς τάς ἐφημερίδας
καί φημολογουμένων, περί ἀποτυχίας τῆς ἐπιστρατεύσεως, μοῦ ἀπήντησεν:
“Ὄχι”! Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια».[14]
Ὁ Ντάβος λοιπόν, κατ᾽ ἐντολήν τοῦ τότε ΥΠΕΘΑ Εὐάγγ. Ἀβέρωφ
δέν ἐπέτρεψε τήν δημοσίευσι τῶν Πορισμάτων τῶν ΕΔΕ πού ἀπεδείκνυαν τήν
ἀπρόσμενη ἐπιτυχία τῆς Ἐπιστρατεύσεως. Ἔτσι ὁ μύθος διαιωνίστηκε!...
Τό γεγονός ὅτι παρά τήν “προβοκάτσια” τῆς Επιστρατεύσεως καί
τήν μή τήρησι τῶν ἐπιτελικῶν σχεδίων -μέ συνέπεια τήν ἄσκοπη κλῆσι καί
ταλαιπωρία χιλιάδων ἐπιστράτων- αὐτή ἔγινε μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία,
ἀποδεικνύει ὅτι: Οἱ Κυβερνήσεις Γ. Παπαδοπούλου εἶχαν τόσο ἐξοπλίσει καί
ὀργανώσει τίς Ε.Δ., ὥστε ἀκόμη καί μέ τό “σόκ” τῆς μή ἐφαρμογῆς τοῦ
Σχεδίου Ἐπιστρατεύσεως, ὁ μηχανισμός νά λειτουργήση τόσο καλά ὥστε ἡ
Ἐπιστράτευσις νά γίνη χωρίς ἐλλείψεις καί σέ χρόνο ρεκόρ!
Ὅπως γράφει ὁ Γ. Κάρτερ: «Φυσικά δέν εἶναι δύσκολο νά διανοηθεῖ
κανείς τί θά συνέβαινε ἐάν ἐπί διακυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου ἡ Τουρκία
ἀπετόλμα ἀπόβαση στήν Κύπρο… Ἡ Ἑλλάς ἦταν πανέτοιμη καί ἠθικῶς καί στρατιωτικῶς νά ἀποστείλη δυνάμεις γιά τήν ἀπόκρουσή της καί ἐν ἀνάγκῃ γιά πολεμική ἀναμέτρηση στό Αἰγαῖο. Αὐτός ἦταν ὁ σημαντικός λόγος γιά τόν ὁποῖον ἔπρεπε νά ἐκλείψη ὁ Παπαδόπουλος! Κι αὐτή ὑπῆρξε ἡ ὀλισθηρή “πεπονόφλουδα” πού πάτησε ὁ Ἰωαννίδης καί ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν “ΑΤΤΙΛΑ”…».[15]
Ἡ ἐπάνοδος Κ. Καραμανλῆ καί ὁ “ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ”
Στίς 22 Ἰουλίου 1974 τό δράμα φτάνει στό
ἀποκορύφωμά του. Οἱ ἐντολές τοῦ Ἰωαννίδη νά πληγῆ ὁ ἀποβατικός στόλος
τῶν Τούρκων, δέν ἐκτελεῖται. Τό ὀχηματαγωγό “Ρέθυμνον” ἀντί τῆς Κύπρου,
βρίσκεται στήν... Ρόδο. Οἱ Τοῦρκοι ἀποβιβάζουν καί ἄλλες δυνάμεις καί
καταλαμβάνουν τήν Κυρήνεια!
Στίς 23 Ἰουλίου 1974, οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐπιτελείων κατάργησαν τόν Δ. Ἰωαννίδη, γιά νά καλέσουν τούς παλαιούς πολιτικούς...
Ὅσο γιά τόν Δ. Ἰωαννίδη; Ὅταν ὁ Φ. Γκιζίκης καί οἱ Ἐπιτελάρχες του,
τοῦ ἀνήγγειλαν ὅτι τόν καταργοῦν, ἀρκέσθηκε σέ ἕνα μοιρολατρικό καί
παθητικό: «Δέν συμφωνῶ, ἀλλά δέν θά ἀντιδράσω». Καί αὐτό, παρότι κατά τόν ἴδιο τόν τότε Α/ΕΔ Γρ. Μπονάνο: «τοῦ ἦτο εὔκολον μέ ἕνα νεῦμα του μόνον, νά μᾶς ἐνταφιάση στόν περίβολον τοῦ Ἀρχηγείου».[16]
Ἐν συνέχειᾳ ἔπραξε αὐτό πού γνώριζε καλλίτερα: Ἐξαφανίσθηκε! Αὐτό ὑπῆρξε τό οἰκτρό τέλος τοῦ καθεστῶτος Δ. Ἰωαννίδη.[17]
Στό παρασκήνιο τῶν διαβουλεύσεων κάποιοι μεθοδικά ἠργάζοντο γιά τήν
λύσι Καραμανλῆ. Ἡ ἐπάνοδός του ἐμεθοδεύετο ἀπό τά σκοτεινά κέντρα πού
εἶχαν ὁδηγήσει στήν δημιουργία τῆς “ἐθνικῆς περιπετείας”. Δέν εἶναι
διόλου τυχαῖο ὅτι ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Χ. Κίσσιγκερ ἀπό τίς 22
Ἰουλίου ἀκόμη, ἔλεγε μετά βεβαιότητος ὅτι: «αὔριον θά ὑπάρξη πολιτική μεταβολή στήν Ἑλλάδα».
Τό σχέδιο τῆς συναντήσεως τῆς Μάρνης τόν Μάϊο τοῦ 1974 ἔπρεπε νά ὁλοκληρωθῆ.
Παρασκηνιακό ρόλο ἔπαιξε ὁ Ἀρχηγός Ναυτικοῦ Π. Ἀραπάκης[18], ὁ Διοικητής τῆς ΚΥΠ Λ. Σταθόπουλος καί ὁ Διοικητής τοῦ Γ.Σ.Σ. Ἰωάν. Ντάβος. Ἐπίσης παρασκηνιακό ρόλο διεδραμάτισε τόσο ὁ Τάσκα ὅσο καί ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Μάρντερ τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Μπονάνος:
«Ἕνα περίεργον δίκτυον ἐπαφῶν, διασυνδέσεων, συζητήσεων καί
ἀνταλλαγῆς τηλεφωνημάτων ἐδῶ καί εἰς τό ἐξωτερικόν, ἐλειτούργει γύρω
μου…».[19]
Τόν κυριώτερο ρόλο, τόν ἔπαιξε ὁ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ. Προφασισθείς
κάποια στομαχική ἀδιαθεσία, ὅταν οἱ ὑπόλοιποι πολιτικοί ἀνεχώρησαν,
πλησίασε τόν Γκιζίκη καί τόν Μπονάνο καί τούς εἶπε: «Μά γιατί
ταλαιπωρεῖσθε; Δέν φέρνετε τόν Καραμανλή νά λύση ἀμέσως τήν
κατάστασιν;».
Ἔτσι, στίς 4 τά ξημερώματα τῆς 24ης Ἰουλίου 1974,
ὁ Κ. Καραμανλῆς ὁρκιζόταν Πρωθυπουργός: Ἡ ὁρκωμοσία του ἔγινε
ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τοῦ Ἰωαννιδικοῦ καθεστῶτος Στρατηγοῦ Φ. Γκιζίκη.
Τό ὄνειδος τῆς Γενεύης
Ὅταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τήν 24η
Ἰουλίου 1974, οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν στήν Κύπρο τήν πόλι τῆς Κυρηνείας
καί ὁρισμένα σημεῖα ἀνατολικά της, στήν περιοχή Ἁγίου Γεωργίου ὅπου
εἶχε ἀποτελέσει καί τό ἀρχικό προγεφύρωμα τῆς εἰσβολῆς τους. Οἱ ἡρωϊκές
μάχες τῆς Ἐθνικής Φρουράς καί τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ., εἶχαν ἐξασφαλίσει τόν
ἔλεγχο τοῦ Πενταδάκτυλου, τήν ἀποτροπή διευρύνσεως τοῦ μικροῦ
προγεφυρώματος καί τήν ἐξάλειψι σχεδόν ὅλων τῶν τουρκοκυπριακῶν
“θυλάκων” πού ἀπό τό 1964 καί ἔπειτα ἤλεγχαν τό 12% τῆς νήσου! Δηλαδή
οἱ Τοῦρκοι κατεῖχαν μόλις τό 4% τῆς Κύπρου!
Ἐπρόκειτο ἀπό στρατιωτικῆς ἀπόψεως, γιά μία ἀναστρέψιμη
κατάστασι, ἰσως ἀκόμη καί εὐνοϊκή. Ἡ Ἑλλάς διέθετε ἀκόμα τό
πλεονέκτημα…
Στις 25 Ἰουλίου 1974
ἄρχισαν στήν Γενεύη οἱ ἐργασίες τῆς Τριμεροῦς Διασκέψεως γιά τήν Κύπρο
μέ ἐκπρόσωπο τής Ἑλλάδος τόν νέο Ἀντιπρόεδρο καί Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν, Γεώργιο Μαῦρο. Ἦταν αὐτός πού τήν παραμονή τῆς εἰσβολῆς δήλωνε στό Β.Β.C. ὅτι «αἱ ἐγγυήτριαι δυνάμεις ὀφείλουν νά ἐπέμβουν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς νομιμότητος ἐν Κύπρῳ»!
Καί 5 ἡμέρες μετά, ἐχειρίζετο τό Κυπριακό ὡς Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν!…
Τήν ἴδια ὥρα, οἱ Τοῦρκοι παραβίαζαν τήν κατάπαυσι τοῦ πυρός καί ἀπεβίβαζαν δυνάμεις στήν Κύπρο χωρίς καμμία ἀντίδρασι τῆς Ἑλλάδος!
Στίς 26 Ἰουλίου 1974 ἡ Ἑλλάς ἀπεδέχθη τήν «Διακήρυξι τῆς Γενεύης» ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἕνα ἐθνικό ὄνειδος:
- Διεκήρυττε ὅτι οἱ τουρκικές δυνάμεις εἰσβολῆς θά παρέμεναν κατέχοντας ὅσο ἔδαφος εἶχαν κατακτήσει!
- Ὑποχρέωνε τήν Ἐθνική Φρουρά νά ἀποχωρήση ἀμέσως ἀπ᾽ ὅλους τούς τουρκοκυπριακούς ”θυλάκους” πού εἶχε καταλάβει!
- Δημιουργοῦσε “ζώνη ἀσφαλείας” πού οὐσιαστικά ἀποτελοῦσε γραμμή διχοτομήσεως τῆς Κύπρου!
Ἐπρόκειτο γιά ἄνευ ὅρων παράδοσι στόν ΑΤΤΙΛΑ, πού
ἀνεγνώριζε τά στρατεύματα κατοχῆς, τήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου καί τήν
ὑποχώρησι ὅσων εἶχε κατακτήσει ἡ Ἐθνική Φρουρά στό πεδίο τῆς μάχης!
Καί ὅλα αὐτά γιά τήν σταθεροποίησι μίας καταπαύσεως πυρός πού δέν ἐτηρήθη οὔτε ἕνα 24ωρο.
Ἐπρόκειτο γιά ἐπονείδιστη συμφωνία. Ἡ Ἑλλάς θά ἔπρεπε νά
ἀποχωρήση τῆς Διασκέψεως καί ν᾽ ἀπειλήση προσφυγή στά ὅπλα. Καί ὅμως ὁ
Καραμανλῆς δήλωσε: «… ὅτι δύναται νά ἀποτελέση ἀφετηρίαν μίας δικαίας
διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ».
Καί ὁ Γ. Μαῦρος ὅτι: «… διανοίγει τήν ὁδόν διά προσεχή διαρκῆ λύσιν τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος».
Φυσικά, οἱ Τοῦρκοι πανηγύρισαν τήν νίκη τους. Ὁ Ἐτσεβίτ δήλωσε ἐπαιρόμενος δικαίως: «Διησφαλίσαμεν εἰς τήν τράπεζαν τῶν διαπραγματεύσεων ὅ,τι ἐκερδίσαμεν διά τοῦ πολέμου»!… Καί μία ἡμέρα μετά, ἀποθρασυνθείς ἀπό τήν ἀπίστευτη ἑλληνική ὑποχωρητικότητα, ἔθετε καί θέμα Δωδεκανήσου:
«Ἡ συμφωνία τῆς Γενεύης διά τήν Κύπρον ἐπεβεβαίωσε ἐπισήμως τό δικαίωμα τῆς Τουρκίας, ὅπως διατηρεῖ μονίμως τά στρατεύματά της εἰς τήν Νήσον καί ἐν ἀνάγκη τά ἐνισχύει… Τό ζήτημα τῆς παρουσίας Ἐνόπλων Δυνάμεων εἰς τήν Δωδεκάνησον διέπεται
ὑπό συνθηκῶν καί ἐάν ἡ ἐπαναστρατικοποίησίς της εἶναι ἀναγκαία διά τήν
κοινήν ἄμυνά μας, ὀφείλομεν νά συνεργασθώμεν πρός τοῦτο μετά τῆς
Ἑλλάδος»!
Μέσα στίς ἑπόμενες ἡμέρες οἱ Τοῦρκοι, παραβιάζοντας συνεχῶς
τήν ἐκεχειρία ἐπέκτειναν σταδιακά τήν κατοχή τῆς νήσου ἀπό τό 4% στό 12% περίπου. Ἀντίδρασις τῆς Κυβερνήσεως Καραμανλῆ; Στίς 27 Ἰουλίου 1974 ἔδωσε ἐντολή γιά σταδιακή ἀποστράτευσι!..
ΑΤΤΙΛΑΣ II: “Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν!”
Στίς 8 Αὐγούστου 1974 ἄρχιζε ἡ δεύτερη φάσις τῆς Διασκέψεως
τῆς Γενεύης. Παρά τούς ἐξευτελισμούς ἡ Ἑλλάς ἐδέχθη καί πάλι νά
παραστῆ. Ἡ Ἑλληνική Ἀντιπροσωπεία εὐρέθη ἐνώπιον ἰταμοῦ τελεσιγράφου
τοῦ Ἐτσεβίτ, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή οἱ τουρκικές δυνάμεις στήν Κύπρο εἶχαν
ἤδη προωθηθῆ στήν “πράσινη γραμμή” τῆς Λευκωσίας.
Καί ἔξαφνα στίς 14 Αὐγούστου 1974, οἱ μάσκες ἔπεσαν. Ἡ Τουρκία ἐξαπέλυσε δεύτερη εἰσβολή στήν μαρτυρική Κύπρο. Τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ”!
Στίς 6:30’ τό πρωΐ τῆς ἴδιας ἡμέρας ὁ Καραμανλῆς προήδρευσε
ἐκτάκτου Πολεμικοῦ Συμβουλίου. Ἐάν ἐξαιρέσει κανείς τήν ἀπουσία τοῦ
Ἰωαννίδη, ἡ σύνθεσίς του ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια μέ ἐκείνην τοῦ
προηγουμένου καθεστῶτος, τό ὁποῖο νομικῶς ἐσυνεχίζετο: Γκιζίκης,
Mπονάνος, Γαλατσάνος, Ἀραπάκης, Παπανικολάου! Δηλαδή ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι
ἐθεωροῦντο ὡς ὑπαίτιοι γιά τό “πραξικόπημα” κατά Μακαρίου καί γιά τήν
ἐγκατάλειψι τῆς Κύπρου, παρέμεναν οἱ στενοί συνεργάτες τοῦ Καραμανλῆ
στήν νέα εἰσβολή!…
Φυσικά, οἱ ἀνωτέρῳ Στρατηγοί, γνωστοί πλέον γιά τήν ἡττοπάθειά τους, ὑπῆρξαν ἀποτρεπτικοί στήν κήρυξι πολέμου.
Κατά μία θεωρία τοῦ Ἀβέρωφ, ὁ Καραμανλῆς ρώτησε ἐάν θά ἦταν
δυνατόν νά ἑτοιμασθῆ μία Μεραρχία γιά νά πάη νά πολεμήση στήν Κύπρο
καί νά ἀνακοινώσουν ὅτι στά πλοῖα πού θά τήν μεταφέρουν θά ἐπιβιβασθῆ ὁ
ἴδιος καί ὁ Ἀβέρωφ ὥστε νά μή τά βομβαρδίσουν οἱ Τοῦρκοι![20]
Καί ἐάν ἀκόμη εἶναι ἀλήθεια, πρόκειται γιά τελείως εὐτράπελο
αἴτημα. Ὁ Καραμανλῆς προσεποιεῖτο τόν “παλληκαρά”, γνωρίζoντας πολύ
καλά ποιά θά ἦταν ἡ ἀπάντησις. Πολύ ἐπιτυχημένα ὁ Σπ. Ζουρνατζῆς εἶχε
γράψει σέ ἄρθρο του μέ τίτλο «Ὁ Καραγκιόζης Μέραρχος»:
«Ὅπως ὁ Καραγκιόζης, δερόμενος ἀπό τόν Βεληγκέκα, φωνάζει στόν Χατζηαβάτη "κράτα με γιά νά μή σκοτώσω τόν Ἀρβανίτη", ἔτσι καί ὁ Καραμανλῆς διατάζει νά ἑτοιμασθῆ Μεραρχία γιά νά πολεμήσει τόν Ἀττίλα, ἀλλά φωνάζει ταυτόχρονα τόν Ἀβέρωφ καί τήν ἔνοχη στρατιωτική ἡγεσία νά τόν… συγκρατήση, γιά νά "μήν ἐμπλακοῦμε σέ πόλεμο μέ τήν Τουρκία"».[21]
Ἡ ἀλήθεια ὅμως ἦταν ἄλλη. Καί ἦταν πικρή. Ἡ Ἑλλάς δέν εἶχε
πλέον τόν “φιλοπόλεμο” Ἰωαννίδη πού τόν πρόδωσαν οἱ Στρατηγοί του, ἀλλά
κάποιον πού συνταυτιζόταν πλήρως μέ τούς τελευταίους σέ ἐνδοτισμό. Καί
στό τέλος τοῦ Πολεμικοῦ Συμβουλίου ὁ Καραμανλῆς ἀνεφώνησε τό
περίφημο: «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν»!
Τήν ἑπομένη, 15 Αὐγούστου, ὁ Καραμανλῆς
ἀνέλυσε αὐτήν τήν θεωρία του πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ἀπό ραδιοφώνου καί
τηλεοράσεως:
«Διά τήν Ἑλλάδα ἐτέθη ἄμεσον καί μέγα δίλημμα: πρέπει νά ἀντιδράση μέ
βίαν εἰς τήν βίαν; Μέ δολιότητα εἰς τήν δολιότητα; Πρέπει νά προσφύγη
καί ἐκείνη εἰς τόν νόμον τῆς ζούγκλας;… Ἡ ἔνοπλος ἀντιμετώπισις τῶν Τούρκων εἰς τήν Κύπρον καθίσταται ἀδύνατος καί λόγῳ ἀποστάσεως
καί λόγῳ τῶν γνωστῶν τετελεσμένων γεγονότων. Καί δέν ἦτο δυνατόν νά
ἐπιχειρηθῆ χωρίς τόν κίνδυνον ἐξασθενήσεως τῆς ἀμύνης τῆς Ἑλλάδος.»!…
Καί ἐρωτάται: Ἕνα ὑπερήφανο Ἔθνος ὅταν ὑφίσταται ἀναιτίως τήν
βία, δέν πρέπει νά προσφύγη καί αὐτό στήν βία; Καί ἡ ἀπάντησις στήν
δολιότητα θά ἦταν καί αὐτή δολιότητα; Ὅταν δε ὁ ἐχθρός προσφεύγει στόν
“νόμο τῆς ζούγκλας” ἐσύ θά τόν ἀφήσης νά σέ κατασπαράξη;
Ἡ Κύπρος γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία της ἦταν τόσο κοντά στήν Ἑλλάδα. Καί αὐτό διότι τήν περίοδο 1968 - 1973 εἶχε ἐπιτευχθῆ ἀεροναυτική ὑπεροπλία
στό Αἰγαῖο καί τήν Κύπρο. Δέν ἦταν λοιπόν μακρυά ἡ Κύπρος γιά τά
ὑπερσύγχρονα PHANTOMS, τίς Πυραυλακάτους καί τά Ὑποβρύχια πού μόλις
εἶχαν ἀγορασθῆ, ὅταν ἦταν κοντά γιά τίς Τριήρεις τοῦ Κίμωνος τό 450 π.Χ.! [22]
Ἡ ἀποχώρησις ἀπό τό ΝΑΤΟ
Ἀντί ὁ Καραμανλῆς νά πολεμήση γιά τήν Κύπρο, ἀπεφάσισε μία ἄλλη “ἡρωϊκή” ἐνέργεια. Νά ἀποχωρήση ἀπό τό στρατιωτικό σκέλος τοῦ ΝΑΤΟ! Πράγματι ἡ Κυβερνητική ἀνακοίνωσις ἔλεγε:
«Κατόπιν τῆς ἀποδειχθείσης ἀνικανότητος τῆς Ἀτλαντικῆς Συμμαχίας
ὅπως ἀναχαιτίσει τήν Τουρκίαν ἀπό τοῦ νά δημιουργήση κατάστασιν
συρράξεως μεταξύ δύο συμμάχων, ὁ πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλῆς ἔδωκεν
ἐντολήν ὅπως αἱ Ἑλληνικαί Ἔνοπλοι Δυνάμεις ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν
Συμμαχίαν τοῦ ΝΑΤΟ. Ἡ Ἑλλάς θέλει παραμείνει μέλος τῆς Συμμαχίας μόνον
ὡς πρός τό πολιτικόν σκέλος αὐτῆς».
Καί διερωτᾶται κανείς: Ἐδῶ ἡ Ἑλλάς ἡ ἴδια «ἀπεδείχθη
ἀνίκανος» νά ὑπερασπίσει τά ἐθνικά της συμφέροντα καί περιμέναμε νά τό
πράξη ἀντί ἡμῶν τό ΝΑΤΟ; Κατά εὔστοχο σχόλιο τῆς “Ἑστίας”, ἡ ἐνέργεια
θύμιζε «σύζυγον πού αὐτοευνουχίσθηκε γιά νά ἐκδικηθῆ τίς ἀπιστίες τῆς συμβίας του»!…
Στήν πραγματικότητα, ἡ πράξις ἐκείνη ὑπῆρξε ἁπλῶς μία δημαγωγική ἐνέργεια πού ἀπετέλεσε ἐγκληματικό σφάλμα. Ὁ Καραμανλῆς, μέ διπλωματία τοῦ τύπου “ἀπόψε αὐτοσχεδιάζουμε” χάρισε ἕνα θεῖο δῶρο στήν Τουρκία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος:
Παρουσίασε τήν Ἑλλάδα ὡς ἀναξιόπιστο σύμμαχο καί ἡ Τουρκία
ἐμφανίσθηκε στό Αἰγαῖο ὡς ἰσότιμος ἐνδιαφερόμενος. Μέ τήν ἀπώλεια δηλαδή
τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχε τήν εὐθύνη τοῦ ἀεροναυτικοῦ ἐλέγχου τοῦ
Αἰγαίου καί γιά λογαριασμό τοῦ ΝΑΤΟ, ὁ ρόλος αὐτός ἀνετέθη στήν
Τουρκία!
Λόγῳ ἀκριβῶς τῆς ἀποχωρήσεως ἐκείνης ἀπό τό ΝΑΤΟ, ἡ Τουρκία μπόρεσε ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα νά προβάλλη θέματα Ὑφαλοκρηπίδος, Ἐναερίου Χώρου (F.I.R.), Βέτο ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων, Μειονοτήτων, Πατριαρχείου καί διανομῆς τοῦ Αἰγαίου καί τοῦ ὑποθαλασσίου πλούτου του!…
Ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἀκόμη ἐθνικό ἔγκλημα,
τό ὁποῖο τήν ὥρα πού ἐχύνετο ἑλληνικό αἷμα στήν Κύπρο, ὁ Καραμανλῆς
διέπραξε δημαγωγικῶς, μόνον καί μόνον γιά νά ἀντιπολιτευθῆ τόν τότε
ἀφιχθέντα Ἀνδρέα Παπανδρέου καί τήν ἀντινατοϊκή συνθηματολογία του![23]
Ἔπειτα ἀπό 3 ὁλόκληρα χρόνια, ὁ Καραμανλῆς ἀντελήφθη τό λάθος
του καί “φίλησε κατουρημένες ποδιές” -κατά τήν προσφιλή του ἔκφρασι-
προκειμένου νά ἐπανενταχθοῦμε στό ΝΑΤΟ. Ἦταν ὅμως πλέον ἀργά. Ἡ ζημιά
εἶχε ἤδη γίνει καί ἡ Ἑλλάς τήν πληρώνει μέχρι σήμερα!…
Ἡ ἀλήθεια λοιπόν, δυστυχῶς εἶναι μία: Ὁ Καραμανλῆς ἔφυγε ἀπό
τό ΝΑΤΟ ἀκριβῶς γιά νά μή ὁδηγηθῆ σέ ἀναμέτρησι μέ τήν Τουρκία. Μέ
ὡμότητα τό παρεδέχθη:
«Ἡ ἀποχώρηση ἀπό τό ΝΑΤΟ δέν ἦταν ἁπλῶς δικαιολογημενη ἀλλά ἀναγκαία. Ἡ ὀργή τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦτο τόσο ἰσχυρή ἐκείνη τήν ἐποχή ὥστε ἡ ἐναλλακτική λύση τῆς ἀποχωρήσεως θά ἦταν ὁ πόλεμος».[24]
Τά στάδια τῆς προδοσίας
Ἡ Κύπρος εἶχε προδωθῆ. Ὅταν ὁ Καραμανλῆς ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ἡ Τουρκία κατεῖχε μόλις τό 4%. Καί μέσα σέ 20 ἡμέρες πρωθυπουργίας του ἔφθασε νά κατέχη τό 38%!…
Ὅσο γιά τόν Καραμανλῆ, ἐξαργύρωνε τίς ἐπιταγές τῆς
συναντήσεώς του μέ τόν Ἐτσεβίτ καί τόν Κίσσινγκερ τόν Μάϊο τοῦ 1974
στήν Μάρνη. Μόλις λίγο μετά τόν “ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ” ὁ Ἐτσεβίτ ἔλεγε μέ νόημα: «Ἐπανεφέραμεν τήν Δημοκρατίαν εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπανεφέραμεν τόν κ. Καραμανλῆ.»!…
Καί ἀργότερα, ἕνας ἄλλος Τοῦρκος πρωθυπουργός, ὁ Τοργκούτ Ὀζάλ ἐπανελάμβανε: «…Χάρις εἰς τούς Τούρκους στρατιώτας ἐπανῆλθεν ἡ Δημοκρατία εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς βοηθήσαμε νά ἐπανέλθη ὁ Καραμανλῆς»!…
Ἐξ᾽ ἄλλου, ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς δικαίωνε τήν πρώτη εἰσβολή
λέγωντας πρός τόν Ἐτσεβίτ στήν συνάντησί τους στό Μοντρέ στίς 10-3-1978
τό ἑξῆς ἀπαράδεκτο: «Εἴχατε δίκαιο πραγματοποιοῦντες τήν πρώτη φάση τῶν πολεμικῶν σας ἐπιχειρήσεων, ἀλλά δέν ἔπρεπε νά πραγματοποιήσετε τήν δευτέρα φάση»!
Ἀντίστοιχη δήλωσι ἔκαμε καί ὁ Ἀβέρωφ στήν τουρκική ἐφημερίδα
“Σαμπάχ” (30-10-1986), ἐνῶ ἡ Ἑλένη Βλάχου δήλωνε ξεδιάντροπα: «Δέν εἶμαι ἐναντίον τῶν Τούρκων. Εἶμαι ἐναντίον τῆς Χούντας»![25]
Εἶναι πασιφανές ὅτι ὁ Καραμανλῆς εἶχε δεσμευθῆ στήν Μάρνη νά
γίνη ἡ εἰσβολή τῶν Τούρκων ἡ ὁποία «βοήθησε νά ἐπανέλθη» καί κατόπιν ἡ
Τουρκία τόν κρατοῦσε δέσμιο καί ἐξαπέλυσε καί τήν δεύτερη εἰσβολή!…
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια! Καί ἡ ἐνοχή ὁμολογεῖται ἀπό τήν κραυγαλέα ἀπόφασι τόν Φεβρουάριο τοῦ 1975 -μέ συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων- ν᾽ ἀνασταλῆ κάθε ἐνέργεια διερευνήσεως τοῦ “φακέλου” τῆς Κύπρου καί διώξεως τῶν ἐνόχων!…
[1] βλπ. Ἔκθεσι ΓΕΕΦ Δεκ. ᾽74.
[2]
Ἐπειδή τό παρόν ἔργο ἀσχολεῖται ἀποκλειστικά μέ τούς πολιτικούς
χειρισμούς τῶν κυβερνήσεων καί μόνον, ἀναφορικά μέ τίς πολεμικές
ἐπιχειρήσεις τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς, ΑΤΤΙΛΑ Ι καί ΙΙ, προτείνουμε πρός
μελέτη τῶν πολεμικῶν γεγονότων τά ἐξαιρετικά ἔργα α) τοῦ Κώστα Ἀλ. Δημητριάδη «1974 Κύπρος Ἡ Μεγάλη Προδοσία» καί β) τοῦ ἀείμνηστου ταξρχου ἐ.ἀ. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου «Ἡ μάχη τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ.», ἀμφότερα ἀπό τίς ἐκδόσεις Πελασγός.
[4] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 326 - 327.
[5] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 258.
[6] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 330.
[7] «Τό τέλος τῆς σιωπῆς», σελ. 193.
[8] Τό Σ.Α.Κ. προέβλεπε ἕνα (1) Ὑποβρύχιο, δύο (2) Τορπιλλακάτους καί δεκαοκτώ (18) Phantoms.
[9] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ», σελ. 330.
[10] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 268.
[11] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 247.
[12] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 273.
[13] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 320.
[14] «Ἐλεύθερος Κόσμος» φ. 2-11-1977.
[15] «Τά καύσιμα ἐτελείωσαν», σελ. 142 – 143.
[16] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 273.
[17] Χαρακτηριστικό εἶναι αὐτό πού εἶπε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στήν κατάθεσί του στήν Βουλή τό 1987: «Ἐάν ἦμουν στήν θέσι τοῦ Ἰωαννίδη καί τῶν τότε Ἀρχηγῶν τῶν Ἐπιτελείων, θά εἶχα αὐτοκτονήση!...» «Μεσημβρινή» 7-5-1987, ρεπορτάζ Δημ. Καλάκου.
[18]
Ὁ Ἀραπάκης ἰδίως, πρέπει νά ἦταν σέ συνεχή ἐπαφή τόσο μέ τόν Καραμανλῆ
ὅσο καί μέ τόν Ἀβέρωφ ὅπως φαίνεται ἀπό διάφορα περιστατικά πού
ἀναφέρει ὁ Μπονάνος («Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 291, 298).
[19] «Ἡ Ἀλήθεια», σελ. 298.
[20] Αὐτό κατέθεσε ὁ Εὐάγ. Ἀβέρωφ στήν Ἐπιτροπή ἐξετάσεως τοῦ Φακέλου τό 1987.
[21] «Ἑλλ. Κόσμος», φ. 14-6-87.
[22]
Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἡ ἀπαράδεκτη πράξις τοῦ Κ. Καραμανλῆ βρήκε σύμμαχο στόν
πρώην Βασιλέα Κωνσταντῖνο ὁ ὁποῖος γράφει τά ἐξής ἀπίστευτα: «Ὁ
Καραμανλῆς πιστεύω ὅτι ἔκανε λάθος ὅταν λίγο ἀργότερα δήλωσε “Ἡ Κύπρος
εἶναι μακριά”. Δέν εἶχε κανένα λόγο νά τό πεῖ αὐτό… Δέν συμφωνῶ πάντως μέ ὅσους τόν κατηγοροῦν γιά προδοσία, ἐπειδή δέν ἐνέπλεξε καί τήν Ἑλλάδα στήν πολεμική αὐτή σύγκρουση. Εἶτε μᾶς ἀρέσει εἶτε ὅχι, ἡ Κύπρος ἦταν καί εἶναι ἔνα ἄλλο κράτος»! («Βασιλεύς Κωνσταντῖνος χωρίς τίτλο», Τόμος Γ’ σελ. 138,139,140).
[23]
Κατά ἐνυπόγραφο ἄρθρο τοῦ Σ. Κωνσταντόπουλου, ὁ Καραμανλῆς ὅταν
ἀνήγγειλε στούς συνεργάτες του τήν ἀποχώρησι ἀπό τό ΝΑΤΟ, συμπλήρωσε:
«Τοῦ τήν ἔφερα.» Ἐννοῶντας τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου…
[24] «Τάϊμς Νέας Ὑόρκης», 27-5-1987.
[25] βλπ. «Μιλλιέτ», 16-6-1976.
Ε.ΠΟ.Κ.
https://epok1973.com/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/136-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83-%CE%B2
