Για να κατανοηθούν οι κινήσεις της Άγκυρας όλο αυτό το διάστημα, πρέπει να ληφθεί υπόψη δύο παράγοντες: Πρώτον, ότι το γεωστρατηγικό τοπίο αφήνει χώρο στην επιθετικότητά του. Δεύτερον, ότι –ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016– ο Ερντογάν θεώρησε ότι στο πλαίσιο της κυοφορούμενης νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή μεθοδεύεται και ο δυνάμει ακρωτηριασμός της Τουρκίας.
Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, πως το Κουρδικό Ζήτημα έχει για τα καλά μπει στη γεωπολιτική ατζέντα και είναι μάλλον απίθανο να διαγραφεί. Το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει αναφανδόν ταχθεί υπέρ της ίδρυσης και αναγνώρισης κουρδικού κράτους είναι μία ένδειξη και για τον προσανατολισμό του αμερικανικού βαθέος κράτους. Μπορεί ο πρόεδρος Τραμπ να αντιστέκεται, αλλά δεν θα μπορεί για πολύ ακόμα.
Πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα, ο Ερντογάν δεν περιοριζόταν στη νεοοθωμανική ρητορική του Νταβούτογλου πως η Τουρκία πρέπει να ενδιαφέρεται για τους “αδελφούς” της στον ευρύτερο μουσουλμανικό-σουνιτικό κόσμο.
Ούτε έμεινε στη δήλωση πως «Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία». Έχει κάνει ένα κρίσιμο βήμα παραπέρα. Όπως είπε το 2017, «όταν αλλάζουν τα πάντα, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε», δηλαδή στα σύνορα που χάραξε η συνθήκη της Λωζάννης.
Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το τι εννοεί, μιλώντας στους υπουργούς του είχε πει τα εξής αποκαλυπτικά αναφερόμενος στη νέα ιστορική φάση: «η Τουρκία ή θα χάσει, ή θα κερδίσει εδάφη», προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να κερδίσει εδάφη. Κι αυτό ακριβώς κάνει όλο αυτό το διάστημα τόσο στη Συρία όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά προσεχώς και στο ελλαδοτουρκικό μέτωπο.
Μέχρι στιγμής, μάλιστα, το κάνει με επιτυχία, επειδή οι μεγάλες δυνάμεις δεν ανάβουν στον Ερντογάν “κόκκινο φως”. Στις ΗΠΑ είναι δεδομένη η αντίθεση του Τραμπ με το Κογκρέσο και το βαθύ κράτος σχετικά με τους Κούρδους, αλλά και οι δύο πλευρές ελπίζουν ακόμα ότι θα επαναφέρουν την Τουρκία στο “δυτικό μαντρί”.
Άρα, ακόμα και όσοι προωθούν κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν δεν είναι έτοιμοι να ωθήσουν τις διμερείς σχέσεις σε ρήξη, γεγονός που ο Τούρκος πρόεδρος αξιοποιεί στο έπακρο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
SLpress
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου