Ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Π.Ε.Α.Ν. (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων).
Έγινε σαμποτέρ και τίναξε στον αέρα στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 την προδοτική ΕΣΠΟ, που στρατολογούσε Έλληνες για να πολεμήσουν στο πλευρό της Βέρμαχτ. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη μέχρι τότε...
Ριψοκίνδυνη, ακραιφνής πατριώτισσα μετέφερε τα εκρηκτικά στο σπίτι της και μάλιστα βοήθησε στην για την κατασκευή της βόμβας που ισοπέδωσε το κτίριο της ΕΣΠΟ...
Στο ίδιο της το σπίτι πάλι είχε βοηθήσει για την κατασκευή δύο ακόμα βομβών: εκείνης που ανατίναξε τη λέσχη των Γερμανών αξιωματικών του Υγειονομικού, κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και εκείνης που ανατίναξε τα γραφεία μιας άλλης ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης της ΟΕΔΕ.
Την βόμβα που ανατίναξε την ΕΣΠΟ την έφτιαξε μαζί με τους συνεργάτες της με 10 κιλά δυναμίτη και δύο εμπυρεύματα. Την μετέφερε η ίδια η Ιουλία μέσα σε μια τσάντα σκεπασμένη με ραδίκια από την πλατεία Κάνιγγος και την τοποθέτησε με τους συνεργάτες της κάτω από το κλιμακοστάσιο του κτιρίου, ανάβοντας δύο φιτίλια.
Από την έκρηξη το κτίριο σωριάζεται και θα χάσουν τη ζωή τους 29 μέλη της ΕΣΠΟ ανάμεσά τους και ο αρχηγός τους Στεροδήμος, 43 Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες. Χτυπήθηκαν όμως ξώφαλτσα και κάποιοι περαστικοί. Ένας από τους τραυματίες μάλιστα, ένας ιερέας, λέει με υπερηφάνεια «Δεν πειράζει που χτυπήσαμε, αρκεί που αφανίστηκε η σφηκοφωλιά των προδοτών»...
Η ίδια Ιουλία απεκάλυψε τι ήταν αυτό που την ώθησε να εμπλακεί στον Αγώνα εναντίον του κατακτητή: το παράδειγμα εκείνων που κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη (δεν γνώριζε τα ονόματά τους αλλά δεν θα προλάβαινε και να τα μάθει)…
Μετά τη δίκη της ο γαμπρός της, Αλέκος Μπίμπας, την επισκέφτηκε. Οι Γερμανοί την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, την είχαν βασανίσει και κακοποιήσει σε τέτοιον βαθμό ώστε δεν την αναγνώρισε. Η Ιουλία, συγκέντρωσε τις δυνάμεις της, σήκωσε το κεφάλι της και μπόρεσε να αρθρώσει περήφανα τα τελευταία λόγια που άκουσε δικός της άνθρωπος:
«Αλέκο, να είσαι υπερήφανος που με είχες νύφη σου και να είσαι βέβαιος ότι δεν μαρτύρησα απολύτως τίποτε από όσα ήξερα, εις τους Χιτλερικούς».
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Έγινε σαμποτέρ και τίναξε στον αέρα στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 την προδοτική ΕΣΠΟ, που στρατολογούσε Έλληνες για να πολεμήσουν στο πλευρό της Βέρμαχτ. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη μέχρι τότε...
Ριψοκίνδυνη, ακραιφνής πατριώτισσα μετέφερε τα εκρηκτικά στο σπίτι της και μάλιστα βοήθησε στην για την κατασκευή της βόμβας που ισοπέδωσε το κτίριο της ΕΣΠΟ...
Στο ίδιο της το σπίτι πάλι είχε βοηθήσει για την κατασκευή δύο ακόμα βομβών: εκείνης που ανατίναξε τη λέσχη των Γερμανών αξιωματικών του Υγειονομικού, κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και εκείνης που ανατίναξε τα γραφεία μιας άλλης ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης της ΟΕΔΕ.
Την βόμβα που ανατίναξε την ΕΣΠΟ την έφτιαξε μαζί με τους συνεργάτες της με 10 κιλά δυναμίτη και δύο εμπυρεύματα. Την μετέφερε η ίδια η Ιουλία μέσα σε μια τσάντα σκεπασμένη με ραδίκια από την πλατεία Κάνιγγος και την τοποθέτησε με τους συνεργάτες της κάτω από το κλιμακοστάσιο του κτιρίου, ανάβοντας δύο φιτίλια.
Από την έκρηξη το κτίριο σωριάζεται και θα χάσουν τη ζωή τους 29 μέλη της ΕΣΠΟ ανάμεσά τους και ο αρχηγός τους Στεροδήμος, 43 Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες. Χτυπήθηκαν όμως ξώφαλτσα και κάποιοι περαστικοί. Ένας από τους τραυματίες μάλιστα, ένας ιερέας, λέει με υπερηφάνεια «Δεν πειράζει που χτυπήσαμε, αρκεί που αφανίστηκε η σφηκοφωλιά των προδοτών»...
Η ίδια Ιουλία απεκάλυψε τι ήταν αυτό που την ώθησε να εμπλακεί στον Αγώνα εναντίον του κατακτητή: το παράδειγμα εκείνων που κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη (δεν γνώριζε τα ονόματά τους αλλά δεν θα προλάβαινε και να τα μάθει)…
Μετά τη δίκη της ο γαμπρός της, Αλέκος Μπίμπας, την επισκέφτηκε. Οι Γερμανοί την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, την είχαν βασανίσει και κακοποιήσει σε τέτοιον βαθμό ώστε δεν την αναγνώρισε. Η Ιουλία, συγκέντρωσε τις δυνάμεις της, σήκωσε το κεφάλι της και μπόρεσε να αρθρώσει περήφανα τα τελευταία λόγια που άκουσε δικός της άνθρωπος:
«Αλέκο, να είσαι υπερήφανος που με είχες νύφη σου και να είσαι βέβαιος ότι δεν μαρτύρησα απολύτως τίποτε από όσα ήξερα, εις τους Χιτλερικούς».
Είναι η μοναδική γυναίκα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας που
καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκτελέστηκε, σύμφωνα με την απόφαση του
γερμανικού στρατοδικείου, δια πελέκεως!
ΑΘΑΝΑΤΗ!
ΑΘΑΝΑΤΗ!
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου