Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΜΕ ΤΗ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ». (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Του Γεωργίου Ρωμανού

(Ομιλία στην εκδήλωση για τη Μακεδονία στις 8.5.2019, διαμορφωμένη σε γραπτό λόγο)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ 1ο ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΕΔΩ : https://eoniaellhnikhpisti.blogspot.com/2019/05/1_23.html

2. Στις 24 Ιανουαρίου 2019, δηλαδή μία ημέρα πριν την υπογραφή της «Συμφωνίας», δημοσιεύτηκαν σε πολλές ιστοσελίδες και σε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ τα αποτελέσματα μια άλλης έρευνάς μας στα αρχεία του ΟΗΕ, σχετικά με την δήθεν αναγνώριση της ψευτο–μακεδονικής γλώσσας από τον ΟΗΕ, όπως γράφει η «Συμφωνία των Πρεσπών» στο Άρθρο 1. γ., ως εξής: «Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977.

Το σχετικό ντοκουμέντο στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ ήταν το εξής:

Σε αυτή την αποκάλυψή μας γράφαμε, ότι «στις σημειώσεις του τόμου 1 και στο Προοίμιο του Τόμου 2, στη σελίδα ΙΙΙ, των σχετικών εγγράφων του ως άνω Διεθνούς Συνεδρίου, γράφονται στα Αγγλικά, Γαλλικά, και Ισπανικά, τα ακόλουθα»:
THIRD UNITED NATIONS CONFERENCE ON THE STANDARDIZATION OF GEOGRAPHICAL NAMES,
Vol. IL Technical papers
Athens, 17 August- 7 September 1977
PREFACE
«…The designations employed and the presentation of the material in this publication do not imply the expression of any opinion whatsoever on the part of the Secretariat of the United Nations concerning the legal status of any country, territory, city or area or of its authorities, or concerning the delimitation of its frontiers or boundaries.»
Δηλαδή, σε μετάφραση:
«Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση ΔΕΝ συνεπάγονται την έκφραση οποιασδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του ΟΗΕ που αφορά το νομικό καθεστώς οιασδήποτε χώρας, επικράτειας, πόλης ή έκτασης της αρμοδιότητός της ή αφορά την οριοθέτηση των συνόρων και ορίων της.» Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: πώς σήμερα ο ΟΗΕ δέχεται, ότι η γλώσσα αυτή αναγνωρίστηκε στο εν λόγω συνέδριο αφού στο κείμενο της δικής του έκθεσης αρνείται ακόμη και την έκφραση γνώμης; Και σε αυτή την περιπτώση έχουμε παραβίαση των θεμελιωδών διεθνών αρχών «Αληθείας» και «Καλής Πίστης», τουλάχιστον, γεγονός που αποτελεί έναν ακόμη λόγο ακύρωσης της «Συμφωνίας».
Η λέξη που αφορά το τι εισάγεται προς «τυποποίηση» είναι: στα αγγλικά το «material», (υλικά), στα γαλλικά το «données» (δεδομένα), και ισπανικά το «los dados», (δεδομένα) κι αυτά αποδεικνύουν ότι ουδέποτε εισήχθη στον ΟΗΕ κάποια «γλώσσα προς αναγνώριση». Ουδέποτε! Υλικά προς τυποποίηση εισήχθησαν και τίποτε άλλο.
Εκτός αυτού ουδέποτε και σε καμία πράξη του το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν υπέγραψε την δήθεν αναγνώριση Σκοπιανής «γλώσσας» σαν «Μακεδονική».

3. Έχουμε αναφερθεί δια μακρόν σε δημοσιεύματα και ομιλίες μας στο ζήτημα «Γιατί δεν υπάρχουν οι δήθεν ‘‘Σλαβομακεδόνες’’ και η δήθεν ‘‘Σλαβομακεδονική’’ γλώσσα[1]», παραθέτοντας στοιχεία από 4 διεθνή γλωσσολογικά Συνέδρια. Το ίδιο έχουμε αναφερθεί δια μακρόν και στο «γιατί δεν υπήρξαν ποτέ οι δήθεν τρεις Μακεδονίες[2]», παρουσιάζοντας τους επίσημους χάρτες της Συμφωνίας του Βουκουρεστίου, 1913, όπως και χάρτες πολλών περιόδων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όλα υπάρχουν στο Διαδίκτυο τόσο σε κείμενά μας όσο και στο σχετικό βιβλίο: «Γιώργος Ρωμανός, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Μία και ελληνική –Τα ντοκουμέντα, έκδοση Παμμακεδ. Ενώσεις Υφηλίου – Πανελλ. Ομοσπ. Πολιτ. Συλλόγων Μακεδόνων, 2018.

4. Ειδικότερα, ως προς τα Άρθρα 1 και 7 (2) της διμερούς «Συμφωνίας των Πρεσπών», όπου αναγνωρίζεται η δήθεν Μακεδονική γλώσσα και η «Μακεδονική εθνότητα» στα Σκόπια, παρουσιάζουμε σήμερα επιπροσθέτως μερικά ιστορικά έγγραφα ντοκουμέντα τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

4.1. Την επίσημη απογραφή πληθυσμών στην Γιουγκοσλαβία, το 1921. Πρόκειται για ένα κείμενο 475 σελίδων το οποίο υπάρχει και στο www.academia.edu[3]. Εδώ εμφανίζουμε μερικές χαρακτηριστικές σελίδες αυτής της απογραφής στις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ποια ακριβώς ήταν η σύνθεση των πληθυσμών στη χώρα αυτή, το 1921, και ειδικά το ποιες γλώσσες μιλούσαν. Τα τεκμήρια είναι αδιάψευστα, καθώς αποδεικνύουν ότι δεν υπήρξε ποτέ ο δήθεν «μακεδονικός λαός» ούτε η δήθεν «μακεδονική γλώσσα». (Στις εικόνες που ακολουθούν η επεξεργασία και η σημάνσεις έχουν γίνει από τον γράφοντα.)

Η απογραφή πληθυσμών, του 1921, σελ. 113, με βάση τη μητρική γλώσσα στην πόλη των Σκοπίων. Καταγράφηκαν 82.148 κάτοικοι. Πουθενά δεν αναγράφεται η δήθεν «μακεδονική» γλώσσα.

Λεπτομέρεια της σελ. 113, από την απογραφή πληθυσμών, του 1921, με βάση τη μητρική γλώσσα στην πόλη των Σκοπίων. Οι υπάρχουσες καταγραμμένες γλώσσες σημειώνονται με βέλη. Πουθενά δεν αναφέρεται η δήθεν «μακεδονική» γλώσσα.
Στην ως άνω εικόνα-λεπτομέρεια της απογραφής (σελίδα 113) βλέπουμε να καταγράφονται οι εξής ομιλούμενες γλώσσες, ειδικά στην πόλη των Σκοπίων: Σερβοκροατικά, Σλοβένικα, Τσέχικα, Σλοβακικά, Ρουθεριανά, Πολωνικά, Ρώσικα, Ουγγαρέζικα, Γερμανικά, Αρναούτ (Αλβανικά), Τούρκικα, Ρουμάνικα, Ιταλικά. Πουθενά δεν αναφέρεται η δήθεν «μακεδονική γλώσσα». Κυρίαρχη γλώσσα είναι τα Σερβοκροάτικα, τα οποία ομιλούνταν από 82.148 άτομα, και σε ποσοστό 56,3% του Σκοπιανού λαού. Κατόπιν ακολουθούσαν τα Αρναούτ (Αλβανικά), με ποσοστό 22%, και μετά τα Τούρκικα, με ποσοστό 18,1%. Το υπόλοιπο μοιραζόταν σε άλλες γλώσσες οι οποίες κατεγράφησαν με ποσοστά από 0,1 % μέχρι 0,4%. Όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν σημειώνεται ούτε ένας (1) κάτοικος ο οποίος να ομιλεί τη δήθεν «μακεδονική» γλώσσα.
Σημειώνεται πως η σημερινή πρωτεύουσα της F-YROM, τα Σκόπια μέχρι το 1913 όποτε κατακτήθηκε από τους Σέρβους, ήταν πρωτεύουσα του Οθωμανικού Βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου. Ως Σαντζάκι η περιοχή Σκοπίων προϋπήρχε της εποχής (1660-1661) κατά την οποία το επισκέφθηκε ο Οθωμανός χρονικογράφος Εβλιγιά Τσελεμπή, και το αναφέρει, ως Σαντζάκι Κοσσυφοπεδίου φυσικά, και όχι σαν «Μακεδονία», στο γνωστό βιβλίο του: «Το χρονικό του Κουμπάνοβο».

Λεπτομέρεια σελ. 3, από την απογραφή πληθυσμών, του 1921, με βάση τη μητρική γλώσσα σε ολόκληρη τη Γιουγκοσλαβία. Οι υπάρχουσες καταγραμμένες γλώσσες σημειώνονται στις θέσεις όπου και τα βέλη. Βλέπουμε πως σε όλη τη χώρα δεν καταγράφεται η δήθεν «μακεδονική» γλώσσα και φυσικά κανένας κάτοικος που να την μιλάει.
Στις καταγεγραμμένες γλώσσες σε όλη τη Γιουγκοσλαβία η απογραφή δείχνει ότι κυριαρχούν τα Σερβοκροατικά, σε ποσοστό 74.36%. Ακολουθούν με μικρότερα έως ελάχιστα ποσοστά τα: Σλοβένικα, Τσέχικα, Σλοβακικά, Ρουθεριανά, Πολωνικά, Ρώσικα, Ουγγαρέζικα, Γερμανικά, Αρναούτ (Αλβανικά), Τούρκικα, Ρουμάνικα, Ιταλικά. Και σε αυτή την περίπτωση η απογραφή πουθενά δεν αναγράφει κάποια «μακεδονική» γλώσσα.
4.2. Η χωρίς προηγούμενο απάτη αποδεικνύεται και στην απογραφή του 1948, στη Γιουγκοσλαβία, επί Τίτο
Το 1969 εκδίδεται και κυκλοφορεί διεθνώς το βιβλίο: Contemporary Yugoslavia, Twenty Years of Socialist Experiment[4], «Σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, είκοσι χρόνια Σοσιαλιστικού πειράματος» στο οποίο δημοσιεύεται η απογραφή του 1948.

Το εξώφυλλο και η «ταυτότητα» έκδοσης του βιβλίου: Contemporary Yugoslavia, Twenty Years of Socialist Experiment[5], «Σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, είκοσι χρόνια Σοσιαλιστικού πειράματος», έκδοση του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια, 1969.
Αφήνω σκόπιμα ασχολίαστο το γεγονός ότι το βιβλίο που εκδίδεται στις ΗΠΑ του 1969, αποκαλεί την κομουνιστική δικτατορία του Τίτο «Σοσιαλιστικό πείραμα». Κι αυτό, όταν μόλις το 1962 παρ’ ολίγο να γίνει πυρηνικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και κομουνιστικής ΕΣΣΔ. Ήταν τότε που οι όροι «κομουνισμός, κομουνιστικός-ή-ό» ήταν σε κοινή χρήση στις ΗΠΑ, φορτισμένοι με απέχθεια και κάθε αρνητισμό.

Η παγκόσμια μοναδική απάτη, όπως ομολογείται στη σελίδα 254 στο βιβλίο: «Σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, είκοσι χρόνια Σοσιαλιστικού πειράματος», έκδοση του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια, 1969. Φαίνεται χαρακτηριστικά ότι το 1921 ΔΕΝ καταγράφονται στη Γιουγκοσλαβία οι δήθεν «Μακεδόνες». Κι όμως σαν από κομουνιστικό θαύμα αυτοί δημιουργούνται από το πουθενά και εμφανίζονται στην απογραφή του 1948 και μάλιστα 810.126 άτομα! 

Η σελίδα 255 του βιβλίου «Σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, είκοσι χρόνια Σοσιαλιστικού πειράματος», έκδοση του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια, 1969. Φαίνεται χαρακτηριστικά το πώς διαχωρίζονται στη Γιουγκοσλαβία οι δήθεν «Μακεδόνες» από τους Έλληνες.

Η σελίδα 256, της απογραφής του 1948, με υπέρτιτλο: «Κομουνιστές βάσει εθνικότητας», στο βιβλίο: «Σύγχρονη Γιουγκοσλαβία, είκοσι χρόνια Σοσιαλιστικού πειράματος», έκδοση του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια, 1969. Ο Τίτο κατασκεύαζε και κομουνιστές ψευτο-«Μακεδόνες».
Τα συμπεράσματα από τις δύο απογραφές του 1921 και του 1948 είναι καταλυτικά. Έτσι, ενώ το 1921 υπάρχει κενό, παύλα, δηλαδή κανένας ψευτο«Μακεδόνας», ξαφνικά το 1948 δημιουργούνται από το πουθενά 810.126 ψευτο«Μακεδόνες» οι οποίοι μάλιστα παρουσιάζουν αλματώδη αύξηση (…), και μέχρι το 1961 φτάνουν τα 1.045.530 άτομα. Εδώ κι αν έχουμε βίαιο εκσερβισμό και τεχνητή εθνοκάθαρση σε βάρος Ελλήνων γεγονότα που η Ελλάδα ουδέποτε κατήγγειλε.
(Συνέχεια στο Γ΄ Μέρος)


[1] http://www.kathimerini.gr/956454/gallery/epikairothta/politikh/apoyh-giati-den-yparxoyn-slavomakedonikh-glwssa-kai-slavomakedones?fbclid=IwAR2AwV8fs_Lb6SrIptG3k25mlUxPnCmCwlx7YdIL3R0iirWLEVhJIpMoAI8
[2] http://www.anixneuseis.gr/?p=183724
[3] https://www.academia.edu/35408352/Popis_stanovni%C5%A1tva_kraljevine_Jugoslavije_1921.pdf
[4] https://books.google.gr/books?id=a–6hauBIb4C&pg=PA254&lpg=PA254&dq=royaume+serbe+-+recensement+de+la+population+du+11+janvier+1921&source=bl&ots=9E3JWEzDV7&sig=ACfU3U0a_i6PY96IuXyc1dMPyfy27YOMWw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwj0oYj6q4fhAhWRHhQKHU0hDAkQ6AEwAXoECAkQAQ#v=onepage&q=royaume%20serbe%20-%20recensement%20de%20la%20population%20du%2011%20janvier%201921&f=false
[5] https://books.google.gr/books?id=a–6hauBIb4C&pg=PA254&lpg=PA254&dq=royaume+serbe+-+recensement+de+la+population+du+11+janvier+1921&source=bl&ots=9E3JWEzDV7&sig=ACfU3U0a_i6PY96IuXyc1dMPyfy27YOMWw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwj0oYj6q4fhAhWRHhQKHU0hDAkQ6AEwAXoECAkQAQ#v=onepage&q=royaume%20serbe%20-%20recensement%20de%20la%20population%20du%2011%20janvier%201921&f=false


ΑΝΤΙΒΑΡΟ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ