25ῃ ΜΑΡΤΙΟΥ. ΕΛΛΗΝΑ ΓΙΝΟΥ ΠΑΛΙ ΕΛΛΗΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝ

Του Νικολάου Μπαραμπούτη

 The Times (Λονδίνο) φύλ. 11269 11 Ἰουνίου 1821γράφουν:

«Πρωσφώνηση τοῦ ΓΕΡΜΑΝΟΥ, Ἐπισκόπου Πατρῶν, πρός τούς Κληρικούς καί πιστούς τῆς Πελοποννήσου πού ἀπαγγέλθηκε στό Μοναστήρι τοῦ βουνοῦ Βέλικο στίς 8 Μαρτίου 1821( μέ τό παλιό ἡμερολόγιο +13 ἡμέρες): Ἀγαπητά μου ἀδέλφια ὁ Κύριος πού ταλαιπώρησε τούς πατέρες μας καί τά παιδιά μας σᾶς ἀναγγέλλει μέ τό δικό του στόμα τόν τερματισμό τῶν ἡμερῶν τῶν δακρύων καί τῶν δοκιμασιῶν. Ἡ φωνή του προαναγγέλλει ὁτι ἐσεῖς θά εἶσθε τό στεφάνι τῆς δόξας Του καί τό διάδημα τῆς Βασιλείας Του. Ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησις τῶν Τούρκων ἀπό τήν Ἑλλάδα ἔχει φθάσει, σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ».

  Σεβαστή  Κυρία καί σεβαστέ Κύριε, ἀξιότιμη Ἑλληνίδα καί ἀξιότιμε Ἕλληνα, ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι ἡ χώρα τοῦ μύθου και τοῦ παραμυθιοῦ τῶν ἡρώων και τῶν φιλοσόφων τῶν Βασιλέων καί τῶν Αὐτοκρατόρων.  Ἐμεῖς δέ, ἔχομεν συμφώνως πρός τάς ἐπιστημονικάς ἀνακοινώσεις κατά 99,5% τό ἴδιον  D.N.A μέ τούς ἀρχαίους Ἕλληνες, ἡ ἀπόλυτος καθαρότης γένους. Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ ἀπόγονοι των, οἱ διάδοχοι των οἱ κληρονόμοι των. Ἕλληνα γίνου πάλιν Ἕλλην, διότι ὅλοι μέσα μας κρύβομαι μας ἕναν πολεμιστήν, ἕναν ἥρωα, ἕνα φιλόσοφον, εἴμεθα τά παιδιά τοῦ Ἀχιλλέα, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Μίνωα,  τοῦ Μ. Ἀλέξανδρου, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ Θεμιστοκλῆ τοῦ Κ. Παλαιολόγου, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Σωκράτη, τοῦ Ἀριστοτέλη καί τόσων ἄλλων, πού οὔκ ἔστι τέλος. Τό 0,5% , ἐχθρεύεται  τήν Ἑλληνικήν ἱστορίαν καί τάς ἙλληνοΧριστανικάς παραδόσεις.

Μέ ποτάμια αἵματος εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν ἐπότισαν τό δένδρον τῆς Ἐλευθερίας διά νά μάς τήν κληροδοτήσουν Ἐλευθέραν καί καθαράν καί ἐμεῖς  ἀναπνέωμεν τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας μέ τάς ἰδικάς των θυσίας. Ὁφείλομεν εἰς τόν παρόντα χρόνον, ἀλλά καί εἰς τό ἀπώτατον μέλον νά εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τούς ἥρωας μας καί προγόνους μας.

  Ὁ Μεγάλος ἥρωας μας Κολοκοτρώνης μέ τό δισάκκι του στον ὦμο γιά τόν δρόμο, πού μέσα θα εἶχε κάποιο ξεροκόματο, καμιά ἐλιά καί κανά παγούρι μέ νερό, διά νά ἀπελευθερώση τήν Ἑλλάδα μας καί ἐμᾶς ἀπό τόν βάρβαρον Τούρκο, ἐπεῖγεν τό ἔτος 1807 νά ὁρκισθῆ εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελλιστρίας τῆς Σκιάθου. Ἐνῶ, ἐάν ἐπιθυμοῦσεν θά ζοῦσεν μέσα στήν χλιδή καί τόν πλοῦτο,  προσφέροντας τίς ὑπηρεσίες του στόν πασᾶ, μά δέν τό ἔπραξεν. Μαζί του τότε στήν ὁρκωμοσία ἦσαν καί ἄλλοι μεγάλοι καπετανέοι, ὁ Μιαούλης, ὁ Παπαβλαχάβας, ὁ  διδάσκαλος τοῦ Γένους Δημητριάδης, οἱ Λαζαίοι, ὁ Σταθάς, ὁ Νικοτσάρας, ὁ Τσάμης καί ἄλλοι.  Τότε εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελίστριας τῆς Σκιάθου ὅλα αὐτά τά πεινασμένα γιά ἐλευθερία παληκάρια ὁρκίστηκαν γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν κάτω ἀπό τό πετραχήλι καί τάς εὐλογίας  τοῦ Μοναχοῦ Νήφωνα

             Ὁρκίστηκαν νά ἐλευθερώσουν την Πατρίδα μας ἀπό τήν σκλαβιά τῶν βάρβαρων, αἱμοχαρῶν, ἀπολίτιστων Τούρκων. Τότε δέ, ἐθεσπίσθει καί ἡ πρώτη σημαία τῆς ἐπαναστάσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπό λευκόν Σταυρόν σέ γαλαζιο φόντο.

  Σεβαστέ Ἕλληνα ἔχεις  ἀκούσει τήν λέξιν ψωροκώσταινα, ὑπονοόντας  τήν πρό ὁλίγων ἐτῶν πτωχήν Ἑλλάδα. Μόνον πού ἡ ψωροκώσταινα, δέν ἦταν καθόλου ψωροκώσταινα, ἀλλά ἀντιθέτως μιά πολύ ὡραία Κυρία καί ἀρχόντισα ἀπό τήν Κυδωνιά, δηλ, ἀπό τό Ἀϊβαλή. Ἦταν ἡ Πανωραία  Χατζηκώστα, ἡ ὁποία ἐκεῖ εἰς τό Ἀϊβαλή τό 1821 οἱ Τούρκοι σκότωσαν τόν ἄνδρα της καί τά παιδιά της, μαζί μέ τούς κατοίκους τοῦ Ἀϊβαλή. Ἔτυχεν  νά ζήση, ὅπου πρῶτα ἐπῆγεν εἰς τά Ψαρᾶ, καί ἀπό ἐκεῖ εἰς τό Ναύπλιον. Ἐκεῖ διά νά ζήση ἔκανεν διάφορες ἐργασίες, τήν ἀχθοφόρον, τήν πλύστραν κ.τ.λ. τῆς ἔδωσαν τό παρατσούκλι ψωροκώσταινα. Τό 1826 διά τό πολύπαθον Μεσσολόγι ἐγένετο ἔρανος. Ἐπειδή τότε ὅλοι οἱ Ἕλληνες πεινοῦσαν, δέν ἦσαν πρόθυμοι εἰς τόν ἔρανον. Τότε διῆλθεν ἀπό ἐκεῖ ἡ ψωροκώσταινα καί προθύμως εἶπεν, «Δέν ἔχω τίποτα ἄλλο ἀπό αὐτό τό ἀσημένιο δαχτυλίδι κι αὐτό τό γρόσι. Αύτά τά τιποτένια προσφέρω στό μαρτυρικό Μεσολόγγι». Τότε συγκινημένοι ἀπό τήν πράξιν τῆς ψωροκώσταινας, ἔβαλλαν καί οἱ ἄλλοι τό χέρι εἰς τήν τσέπην. 

  Νά ἀναφερθῶμεν βεβαίως, καί εἰς τήν ἄρνησιν ἀλλά καί πολεμικήν ἀρετήν καί φιλοπατρίαν τοῦ Σουλιώτη Τζίμα Ζέρβα εἰς τήν πλουσιοπάροχην προσφοράν τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ διά νά ἐγκαταλείψη τό Σούλι, τοῦ γράφει:

''Βεζύρη Ἀλή Πασά, σ΄εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀγάπην πού ἔχεις γιά τά μένα, μον΄τά πουγκιά πού μοῦ γράφεις μέ τόν Μέτζο νά μοῦ στείλης, νά μήν μοῦ τά στείλης, γιατί δέν ξέρω νά τά μετρήσω καί δέν ξέρω τί νά τά κάνω, μόν καί ἀν ἤξερα πάλιν δέν εἶμαι εὐχαριστημένος νά σοῦ δίνω οὖτε ἕνα λιθάρι ἀπό τούς βράχους τῆς πατρίδος μου καί ὄχι νά φύγω ἀπό τό Σούλι διά τά πουγκιά σου.

Τιμές καί δόξαις πού μοῦ τάζεις νά μοῦ δίνης δέν μοῦ χρειάζονται, γιατί εἰς ἐμένα πλοῦτος, δόξαις καί τιμές εἶναι τ΄ἄρματα μου, ὁπου μ΄ἐκείνα φυλάω τήν πατρίδα μου τήν ἐλευθερίαν μου καί τά παιδιά μου, τιμῶ τ΄ ὄνομα τοῦ Σουλιώτου καί ἀποθανατίζω καί τό δικό μου ὄνομα''                                                                  Σούλι  4 Μαϊου 1801                                                                        

                                                                                                      Τζίμας  Ζέρβας

Ἕνα ἄλλο περιστατικό καί στιγμιότυπο τῆς ἐπαναστάσεως;

Ἦταν παραμονή τοῦ Ἄϊ Βασίλη, καί ἐπῆγαν τά παιδιά νά ψάλλουν τά κάλαντα εἰς τό σπίτι τοῦ Νικηταρᾶ. Ἔτυχεν νά εἶναι ἐκεῖ καί ὁ θεῖος του ὁ Κολοκοτρώνης. Ὅταν τά παιδιά τελείώνουν τά κάλαντα ὁ Νικηταράς γυρνώντας πρός τόν Κολοκοτρώνη τοῦ λέγει, μήπως ἔχεις χρήματα γιά νά φιλέψω τά παιδιά.

Καί ὁ Κολοκοτρώνης γιά νά τόν πειράξη τοῦ λέγει, μά δέν ντρέπεσαι λιγάκι, κατζάμ καπετάνιος μέ τόσες δόξες νά ζητιανέβης, τί σόϊ στρατηγός εἶσαι.

  Καί ὁ Νικηταράς τοῦ ἀπαντᾶ, τό εἶχε ἡ μοίρα μου καπετάνιος να γίνω, μά δέν θέλω να κάμω πραμάτεια τό καπετανλίκη μου καί νά πλουταίνω. Πραματευτής δέν εἶμαι μπάρμα.

  Ἀγαπητέ συνέλληνα, διατί ἐσύ σήμερα γίνεσαι πραματευτής καί μάλιστα φτηνός πραματευτής καί τῆς κακιάς ὥρας. Διατί προκειμένου νά κερδίσης μισή χούφτα εὐρώ χρησιμοποιεῖς στήν ἐργασίαν σου ἀλλοδαπούς.Τόσον πολύ τυφλώθηκες ἀπό τόν ἦχον τοῦ χρήματος, ὥστε νά συμπερηφέρεσαι ὡς ἄτομον περιορισμένης εὐθύνης καί ἐλαστικῆς συνειδήσεως. Διατί  ἀδιαφορεῖς διά τήν δολοφονίαν τοῦ παιδιοῦ σου ἀπό τούς ἀλλοδαπούς, τόν βιασμόν τῆς ἀδελφῆς σου, τήν ληστείαν τοῦ σπιτιοῦ σου, γιατί μαράζωσες ψυχικά, διατί προσβάλεις τούς προγόνους σου, διατί προδίδεις τούς ἀγῶνες των, δέν ντρέπεσαι να ἀγοράζης το κουλούρι τοῦ παιδιοῦ σου ἀπό τό ἐνοίκιο

τοῦ ἀλλοδαποῦ.

Γνωρίζεις ὅτι εἶσε ὁ ἡθικός αὐτουργός ὅλων τῶν ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν πού ἔχουν διαπράξει οἱ ἀλλοδαποί.

  Βεβαίως ὑπάρχουν καί αἱ ἀντίθεται ἀπόψεις ὅπως αὐτή τῆς κας Θάλεια Δραγώνα ἡ ὁποία ἦτο γνωστή καί φίλη εἰς τό περιβάλον τοῦ κου Σιμήτη τοποθετημένη εἰς τό ψηφοδέλτιον ἐπικρατείας ἐγένετο βουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἔχει γράψει καί βιβλία εἰς ἕνα ἀπό αὐτά τό "Τι είν' η Πατρίδα μας;"μετάξύ τῶν ἄλλων γράφει:

 «Αυτή η στρατηγική [της άρνησης] είναι ιδιαίτερα προφανής στις αποσιωπήσεις και παραλήψεις ιστορικών γεγονότων, που εντοπίζονται στα σχολικά εγχειρίδια. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποσιώπηση της σημασίας, της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχη είναι και η πλήρης απουσία οποιασδήποτε μνείας στον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

 Δέν θά σχολίασωμεν ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, τήν βαρβαρότητα τῶν Τούρκων, ἀλλά θά ἀναφέρωμεν μόνον ἕναν ἐκ τῶν πολλῶν ξένων πού ἔχουν γράψει γιά τούς Τούρκους, τοῦ Γουίλιαμ Γλάδστων – Πρωθυπουργοῦ τῆς Μ. Βρεττανίας: «Ἦταν εἰς τό σύνολον τους, ἀπό τήν πρώτην μαύρην ἡμέρα πού μπῆκαν εἰς τήν Εὐρώπην, τό μόνον δείγμα τῆς ἀνθρωπότητας πού ἔδειξεν  τήν μεγαλυτέραν ἔλλειψιν ἀνθρωπισμοῦ. Ὁπουδήποτε καί ἀν πῆγαν, μιά  πλατιά κηλίδα αἴματος ἔδειχνε τά ἴχνη τοῦ περάσματος των καί εἰς ὅλην τήν ἔκτασιν τῆς κυριαρχίας των ὁ πολιτισμός ἐξαφανιζόταν».

 Ἐπίσης ὁ κος Φίλης, λέγει ὅτι οἱ Χριστιανοί εἶναι ὀπισθοδρομικοί καί εἰδωλολάτρες, ἐνῶ εἰς τούς λαθρομετανάστες μουσουλμάνους ὀφείλομεν νά κτίσωμεν Τζαμιά ἐντός Ἑλλάδος γιά νά προσεύχονται στόν θεό τους. Ἐπίσης δέν ἀναγνωρίζει τήν γενοκτονίαν τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου ἀπό τούς Τούρκους. Δέν διαπιστώσαμεν δέ κάποιον ἀπό τήν ὀλιγάριθμον κοινοβουλευτική ὁμάδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, νά ἔχη ἀντίθετον ἀποψιν. Ἡ κα Ρεπούση δηλώνει πῶς εἰς τήν Σμύρνην ἔγινεν συνωστισμός. Καί παρά τό γεγονός ὅτι σέ καθημερινήν βάσιν τήν διαψεύδουν οἱ Τούρκοι, δηλώνοντας μέ ὑπερηφάνιαν ὅτι ἐκεῖ εἰς τήν Σμύρνην ἔπνιξαν εἰς τήν θάλασσαν τούς Ἕλληνες καί τά κόκκαλα τους εἶναι εἰς τό βυθόν, δέν αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά πεῖ ὅτι ἔκανεν λάθος.

 Μερικοί ὡς φαίνεται ἔχουν μία συγγένειαν σκέψεως μέ τά λεγόμενα τῶν Τούρκων. Μήπως ὑπάρχει καί συγγένεια αἵματος. Διότι ὁ μεγάλος μας ἥρωας Κολοκοτρώνης ὁμιλόντας μέ σοφίαν εἰς τούς μαθητάς τῆς Α! Λυκείου εἰς τήν Πνύκα τήν 7/10/1838 μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπεν: «μερικοί  γιά ταῖς δόξες καί ταῖς ἡδονές ἄφηναν τήν πίστην τους καί ἐγίνοντο μουσουλμάνοι».

ΖΗΤΩ  Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1821

ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ  ΤΟΥ 1821 

ΖΗΤΩ   ΟΙ   ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ  1821 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ