Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ - ΕΝΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ «ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ» ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Του Σαράντου Καργάκου 
Ιστορικού-Συγγραφέως

Είναι ἀναπόφευκτο! Θά ἀκολουθήσει ἡ κραυγή τῆς ἀπόγνωσης. Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα νησί χωρίς χώρα. Ὅλη ἡ πολιτική τοῦ κυβερνῶντος κόμματος εἶναι ἕνας γιγάντιος πύργος λαθῶν. Οἱ πλούσιες προεκλογικές ὑποσχέσεις ἦταν νεκρές πρίν ἀρχίσει ἡ ἐφαρμογή τους. Ὁ λαός μπορεῖ νά ἀνέβηκε στήν ἐξουσία ἀλλά χωρίς … ἐξουσία. Λαμβάνονται μέτρα χωρίς νά λαμβάνεται ὑπόψη ὁ ἀνθρώπινος πόνος.

Νιώθω ὅτι ἡ ἀνθρώπινη διακυβέρνηση βρίσκεται στό τέλος της. Κυριαρχοῦν οἱ ἀριθμοί καί τά ἀκρωνύμια, πού εἶναι ἐκτός τοῦ πεδίου τῆς εὐαισθησίας. Τά νέα σωτήρια μέτρα μᾶς ξεγυμνώνουν, ὅπως ὁ λαίμαργος ξεφλουδίζει μιά μπανάνα. Ἡ ἐφαρμοζόμενη στά πάντα πολιτική παραπέμπει σέ μιά παλαιά «ἰατρική» συνταγή: Θεραπεία τοῦ πονοκέφαλου διά τοῦ …ἀποκεφαλισμοῦ! Ὁ πρωθυπουργός, πού εἰσῆλθε στό στίβο τῆς πολιτικῆς σάν ἄνεμος ἀνανεώσεως, ἀποδείχθηκε ἀέρας… κοπανιστός.

Θά περάσει στήν ἱστορία σάν ὁ Μέγας Μηδαμινός. Κακῶς παρομοιάζεται μέ τόν Δηλιγιάννη. Ὁ Ἀρκάς πολιτικός εἶχε στό ἐνεργητικό του καί κάτι θετικό. Ὁ σημερινός πολιτικός εἰσκόμισε μηδενικά ἐπί μηδενικῶν.
Ἡ εὐθύνη δέν εἶναι ἀπόλυτα δική του. Εἶναι παιδί τῆς παιδείας του. Καί στά μαθητικά καί φοιτητικά χρόνια του ἡ παιδεία εἶχε πλέον καταντήσει …κλοτσοσκοῦφι. Διέπρεψε, διότι μποροῦσε νά στέλνει ψηλά τό κλοτσοσκοῦφι αὐτό. Διέπρεψε ἀκόμη, διότι ὅταν εἰσῆλθε στόν πολιτικό στίβο ἡ βρεφοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶχε προχωρήσει ἐπαρκῶς. Δέν χρειαζόταν ἐγερτήριο σάλπισμα, χρειαζόταν νανούρισμα. Καί ὁ κ. Τσίπρας εἶχε τήν κατάλληλη νανουριστική πειθώ: «Κοιμήσου, καί ἡ τύχη σου δουλεύει…».

Γιά ὅσους κρατοῦσαν μέσα τους τή φλόγα τῆς ἐξεγέρσεως, ἤξερε νά τούς πεῖ τό παλαιό ἆσμα: «Σπάστα ὅλα, σπάστα ὅλα καί θά τά πληρώσω ἐγώ.». Κι ἄρχισε τό σπάσιμο τῶν πάντων. Μέχρι καί τό ἄγαλμα τῆς ἡρωικῆς καί μαρτυρικῆς Λέλας Καραγιάννη ἀποκεφαλίστηκε! Πέρα ἀπό τό ὅριο τῆς σιωπῆς, κυριαρχεῖ ἡ μανία τῆς καταστροφῆς. Ἔτσι ὁ νομοταγής πολίτης ἀπορεῖ καί μονολογεῖ: «Δέν μᾶς ἔφτανε ἡ τρέλα, ἦλθε καί ἡ κρίση νά μᾶς ἀποτρελάνει.». Ἔτσι, ἐνῶ ὅλοι οἱ δεῖκτες προόδου στή χώρα μας πέφτουν στό ναδίρ, μόνον οἱ δεῖκτες τῆς τρέλας καί τῆς ἀπελπισίας φθάνουν στό ζενίθ.
Οἱ ἐχέφρονες (ὅσοι ἔχουν ἀπομείνει) ἀποροῦν καί ρωτοῦν: Πῶς θά βγοῦμε ἀπό αὐτές τίς Συμπληγάδες; Ὁ κ. Μητσοτάκης ζητάει ἐπιμόνως καί ἐπειγόντως ἐκλογές. Ἀλλ’ οἱ ἐκλογές δέν εἶναι πανάκεια. Καί ὁ συχνά ἐκφερόμενος λόγος, ὅτι στή δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα, εἶναι κούφιος λόγος. Ἡ δημοκρατία εἶναι τό πολίτευμα τῶν ἀδιεξόδων.

Γι’ αὐτό χρειάζεται πάντα πολιτικούς ἱκανούς νά βρίσκουν διέξοδο στά ἀδιέξοδα. Ἀλλά ἄς ὑποθέσουμε ὅτι στό ἐγγύς μέλλον θά γίνουν ἐκλογές καί ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά καταποντισθεῖ. Τί θά γίνει; Φοβᾶμαι ὅτι τά χειρότερα μετά τήν πτώση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι αὐτά πού θ’ ἀκολουθήσουν. Ἡ νέα κυβέρνηση –ὅσο καλοδιάθετη κι ἄν εἶναι– θά μᾶς βάλει σ’ ἕνα ἔδαφος τόσο σταθερό ὅσο καί τό δίκτυ τῆς ἀράχνης. Ἡ ἄνοδος τοῦ ἄλλου κόμματος στήν ἐξουσία θά ταράξει τήν εὐπαθῆ ἰσορροπία τοῦ νήματος. Μοιραῖα θά ὑπάρξουν διατρήσεις καί ἀναταράξεις τοῦ νήματος. Ὁπότε θά ἔχουμε ὁλική κατρακύλα. Ἀπό τήν «εὐημερία» τοῦ σύν ἕνα θά πέσουμε στήν ἄβυσσο τοῦ πλήν πέντε, καί πιό κάτω.

Ἡ κυβέρνηση θά ἔχει τήν ἐξουσία καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ τά πεζοδρόμια. Θά ἐπανέλθει στήν πολιτική τοῦ «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Θά κινηθοῦν οἱ μονάδες κρούσης, πού τό Γενικό τους Ἐπιτελεῖο εἶναι στά Ἐξάρχεια. Ἤδη ἔχει ἀρχίσει ἕνας γόνιμος διάλογος μέ τίς λεγόμενες «συλλογικότητες» τῆς περιοχῆς. Καί κατά διαστήματα γίνονται οἱ ἀσκήσεις μάχης. 

Κι ἀκόμη θά κινηθοῦν οἱ ἄνεργοι πού, ὅσοι κι ἄν εἶναι, θά ἐμφανίζονται σάν πιό… ἄνεργοι. Θά κινηθοῦν καί οἱ συνταξιοῦχοι, ἐπειδή πιθανῶς θά γίνουμε πιό… συνταξιοῦχοι λόγω ξηρασίας τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων. Καί μαζί μέ ὅλους τούς διαμαρτυρόμενους θά κινηθοῦν καί οἱ ὀρδές τῶν λαθρομεταναστῶν, ὑποκινούμενες ἀπό κάποιες ὕποπτων βλέψεων Μ.Κ.Ο.

Μή χειρότερα, λοιπόν. Θά ἦταν λάθος φρικτό ὁ κ. Μητσοτάκης νά ξεκινήσει τήν πολιτική του καριέρα μέ τό τροπάριο τῶν ἐλευθέρων ἀγορῶν. Δυστυχῶς, ἡ ἐλευθερία τῶν ἀγορῶν δέν συμβαδίζει –τουλάχιστον πάντα– μέ τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων. Θά ἦταν λάθος νά ξεκινήσει, ὅπως ὁ κ. Τσίπρας, μέ ἰδεοληψίες ἔστω διαφορετικές. Οἱ ἰδέες, ὅσο τρανές, εἶναι καλές γιά τή γύμναση τοῦ μυαλοῦ, ἀλλά δύσκολα γίνονται πράξη. Αὐτό πού θέλω νά πῶ εἶναι ἁπλό καί γι’ αὐτό δύσκολα ἀποδεκτό.
Ὁ κ. Μητσοτάκης, ὀψέποτε γίνει πρωθυπουργός, θά διαπράξει λάθος φρικτό ἄν περιστοιχισθεῖ ἀπό ἀνθρώπους τῆς θεωρίας καί ὄχι τῆς πράξης, τῆς ἐν τῆ πράξει οἰκονομίας. Κάποτε, ὁ ἀείμνηστος φίλος Γ. Δράκος μέμφθηκε ἕναν πολύ ἐπιτυχημένο βιομήχανο, τόν δημιουργό τῶν Κλωστῶν «Πεταλούδα», τόν Μουζάκη, ἐπειδή δέν διάβαζε οἰκονομικά περιοδικά. Καί ὁ Μουζάκης: «Ἄν οἱ ἀρθογράφοι ἤξεραν τήν οἰκονομία καλύτερα ἀπό μένα, τότε θά γίνονταν αὐτοί βιομήχανοι»! Θά κλείσω μέ μία παρατήρηση: Τό νεκροταφεῖο τῶν ἰδεῶν εἶναι γεμᾶτο ἀπό νεκρές θεωρίες. Γιά παράδειγμα, ὅταν ὁ Φουκουγιάμα τόν Φεβρουάριο τοῦ 1989 διάλεξε τήν ὥρα νά γράψει τό «Τέλος τῆς Ἱστορίας», ἡ Ἱστορία διέγραφε μίαν ἄλλη πορεία. Κι ἐνῶ ὅλοι οἱ λαοί κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά πορευθοῦν, ἐμεῖς σάν ἀγάλματα βρισκόμαστε σέ μιά ἱστορική ἀκινησία.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Ε.Ε.

Ερχεται δύσκολη περίοδος μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και τις διαδικασίες ένταξης της ΠΓΔΜ στους δύο οργανισμούς

Του Αλεξάνδρου Τάρκα 
Εκδότη του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και συμβούλου ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη

Μακρά περίοδος προβλημάτων για την ελληνική διπλωματία, εντός του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα προκύψει μετά την αναμενόμενη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και τη δρομολόγηση των ενταξιακών διαδικασιών της ΠΓΔΜ στους δύο οργανισμούς.

Το αίτημα της κυβέρνησης προς τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ (που αποκάλυψε η «δημοκρατία» την περασμένη Παρασκευή) να μην αποστείλει επίσημη πρόσκληση ένταξης στα Σκόπια μέχρι να διευκρινιστεί οριστικά η νομική εγκυρότητα και δεσμευτικότητα των συνταγματικών αλλαγών και της κύρωσής τους από τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ Τ. Τζαφέρι, αντί του προέδρου της δημοκρατίας Γκ. Ιβανόφ, εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ. Νεότερες πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι εκτός του κ. Στόλτενμπεργκ υπήρξε σχετική ενημέρωση και των ΗΠΑ.

Οι λεπτομέρειες εξετάστηκαν κατά τη διάρκεια συνάντησης του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλου με τον πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών Τζ. Πάιατ λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στην Αθήνα από χριστουγεννιάτικο ταξίδι στην Καλιφόρνια και πριν από την αναχώρησή του στην Ουάσινγκτον την περασμένη εβδομάδα, για να συμμετάσχει σε υπηρεσιακές συσκέψεις με τον υπουργό Εξωτερικών Μ. Πομπέο και άλλους αξιωματούχους με αρμοδιότητα την περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Ο κ. Πάιατ φέρεται ότι δεν έδωσε δεσμευτική απάντηση στον κ. Κατρούγκαλο, αλλά προ ημερών ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος επεσήμανε τη σπουδαιότητα ολοκλήρωσης όλων των προβλεπόμενων βημάτων και της θωράκισης της ΠΓΔΜ από το ΝΑΤΟ, προτού υπάρξουν κινήσεις αντίδρασης της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Αλλωστε έχουν προηγηθεί, σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές, αρκετές επισημάνσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς την ελληνική πλευρά (κατά τις συζητήσεις του Στρατηγικού Διαλόγου στα μέσα Δεκεμβρίου και με άλλες ευκαιρίες πριν και ύστερα από αυτόν) ότι πρέπει να κλείσουν τα βαλκανικά μέτωπα το συντομότερο δυνατόν.

Χαρακτηριστικά έχει αναφερθεί ότι υπάρχει «κίνδυνος χάους» στα Βαλκάνια με κόστος που θα πληρώσει και η Ελλάδα. Προς το παρόν, βέβαια, η μόνη χαοτική κατάσταση που έχει προκύψει από τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι ο διχασμός της ελληνικής κοινωνίας και τα διαλυτικά φαινόμενα στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αποσταθεροποιώντας τη -χρήσιμη για ολόκληρη τη Δύση- θέση της χώρας στην κρίσιμη ευρύτερη περιοχή. Παρόμοιες συζητήσεις για αναβολή στην αποστολή της πρόσκλησης ένταξης έχουν γίνει και στις Βρυξέλλες, στο επίπεδο μόνιμων αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ.

Αρκετά μέλη της Συμμαχίας συμφωνούν, διά της σιωπής τους, με το ελληνικό αίτημα, ενώ άλλα (με πρώτη την Τουρκία) διαφωνούν και άλλα θα τοποθετηθούν τις επόμενες ημέρες μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Διαβουλεύσεις, επί του θέματος, αναμένονται και κατά τη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις 13 και τις 14 Φεβρουαρίου. Ασφαλώς το ερώτημα είναι για πόσο καιρό μπορεί, πράγματι, να καθυστερήσει η διαδικασία, καθώς η συμφωνία των πρωθυπουργών Α. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ προέβλεπε την ταυτόχρονη κατάθεση και του συνοδευτικού πρωτοκόλλου για το ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Ζάεφ έχει σπεύσει, ταυτόχρονα με την αποστολή της δήθεν διευκρινιστικής (στην πραγματικότητα πολύ προβληματικής) ρηματικής διακοίνωσης, να εκφράσει την ελπίδα ότι «η φίλη Ελλάδα θα γίνει η πρώτη που θα υπογράψει το πρωτόκολλο προσχώρησης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και με τον τρόπο αυτό θα υποκινήσει και τις άλλες 28 χώρες της Συμμαχίας να πράξουν το ίδιο».

Παράλληλα, στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα έχει ήδη δεχθεί ανεπίσημες παροτρύνσεις από στελέχη της Κομισιόν να ταχθεί υπέρ της έναρξης των ενταξιακών συνομιλιών της ΠΓΔΜ μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του προσεχούς Ιουνίου. Η Αθήνα, ακριβώς λόγω του ανεπίσημου χαρακτήρα των νύξεων, δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά της αναμένοντας να αξιολογήσει τη «διαγωγή» των Σκοπίων ως τον Ιούνιο και, κυρίως, να διαπιστώσει αν θα υπάρξει σύγκρουση Γερμανίας - Γαλλίας μετά τις αντιρρήσεις του Παρισιού για την ενταξιακή προοπτική, γενικότερα, των χωρών των δυτικών Βαλκανίων.

Ανεξάρτητα από τις ισορροπίες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας το γεγονός είναι ότι η ίδια η Αθήνα, ακόμα και αν καταλήξει σε θετική στάση υπέρ των Σκοπίων, δεν μπορεί να πράξει το ίδιο για τα Τίρανα. Κατόπιν της κατάρρευσης των σχεδιασμών του πρώην υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά για επίσκεψη του κ. Τσίπρα στα Τίρανα πέρυσι ανήμερα το Πάσχα και την οριστικοποίηση διμερών συμφωνιών ως τον περασμένο Ιούλιο, η Αθήνα τώρα τονίζει ανεπίσημα προς την Ε.Ε. ότι η Αλβανία είναι προκλητική και δεν θέλει να αξιοποιήσει καν τη θετική στάση της Ελλάδας απέναντί της.

Κατά την τρέχουσα περίοδο, επίσης, ιδιαίτερη σημασία για τα Βαλκάνια έχει η ανάμειξη της Ρωσίας και της Κίνας προς ανταγωνισμό των συμμάχων του ΝΑΤΟ και των εταίρων της Ε.Ε. Ο κ. Τσίπρας επιβεβαίωσε προ μηνός προς τον Σέρβο πρόεδρο Αλ. Βούτσιτς ότι η Αθήνα υποστηρίζει τον εκσυγχρονισμό της σιδηροδρομικής σύνδεσης Πειραιά - Θεσσαλονίκης - Σκοπίων - Βελιγραδίου.

Η αναβάθμιση των υποδομών αυτών εξυπηρετεί την ελληνική οικονομία, αλλά ως προς τη λεγόμενη «μεγάλη εικόνα», που κυρίως παρακολουθείται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, διευκολύνει σε μέγιστο βαθμό τα σχέδια της Κίνας (πρωτοβουλία OBOR και συνεργασία του Πεκίνου με 16 ευρωπαϊκές χώρες) για οικονομική και στρατηγική διείσδυση στα Βαλκάνια και στην κεντρική Ευρώπη.

Ως προς τη Ρωσία, η Αθήνα εξακολουθεί να μη γνωρίζει (και μετά την επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών Αλ. Γκρούσκο την περασμένη Παρασκευή) τον χρόνο και την ένταση της αντίδρασής της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ τουλάχιστον επιβεβαιώθηκε ότι δεν υπάρχει μεταβολή της πολιτικής της Μόσχας στο Κυπριακό.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΠΙΑΣΑΝ “ΔΟΥΛΕΙΑ” ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΑΓΕΙΡΕΙΑ : ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΛΥΣΗ-ΕΞΠΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Η συμπεριφορά της Τουρκίας και οι πιθανές εξελίξεις στο Κυπριακό ήταν τα βασικά θέματα στην ατζέντα της συνάντησης που είχαν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Αλέξης Τσίπρας και ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Λευκωσία. 

Η συνάντηση διευθετήθηκε να μην γίνει στο περιθώριο της 5ης Συνόδου Κορυφής των επτά του Νότου, που φιλοξενήθηκε χθες στην Κύπρο, για να έχουν οι δυο ηγέτες περισσότερο χρόνο να συζητήσουν τις εξελίξεις. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι κάποιοι -όχι μόνοι οι ξένοι- βιάζονται να κλείσουν όπως-όπως το Κυπριακό. Και θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο μετά την “επιτυχία” της διευθέτησης του Σκοπιανού, με τρόπο που ικανοποιούσε περισσότερο τη γειτονική χώρα. 

Ενόψει της επίσκεψης, στις 5 Φεβρουαρίου του Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία και τις συνομιλίες που θα έχει με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Αθήνα και Λευκωσία συνεννοήθηκαν για τα ζητήματα που θα τεθούν σε σχέση και με την Κύπρο. 

Είναι ξεκάθαρο από την επίσκεψη, την περασμένη Παρασκευή του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου στα κατεχόμενα, πως η Άγκυρα ευνοεί την επανέναρξη των συνομιλιών, τον Ιούνιο ή και αργότερα, επικαλούμενη διάφορες προφάσεις. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι πως η Τουρκία αξιώνει να τεθούν όλα τα σενάρια για λύση στο τραπέζι, ευνοώντας συνομοσπονδία δυο κρατών. Είναι ξεκάθαρο πως το καθεστώς Ερντογάν δεν συζητά οποιαδήποτε άλλη επιλογή πλην αυτής, που θα τις επιτρέπει τον στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου. 

Το άλλο μεγάλο ζήτημα που συζήτησαν οι Τσίπρας και Αναστασιάδης είναι η κλιμακούμενη ένταση που προκαλεί η Τουρκία στην περιοχή. Χθες εκδίδονταν σαν… βροχή οι Navtex για ασκήσεις του τουρκικού ναυτικού στην περιοχή νοτίως της Κύπρου. Στις Navtex γίνεται αναφορά σε ασκήσεις δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ωστόσο φαίνεται πως θα είναι τουρκικές, οι οποίες ανήκουν στη Συμμαχία. 

Οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου ανησυχούν ιδιαίτερα με την τουρκική επιθετικότητα και ο Αλέξης Τσίπρας θα εγείρει το θέμα στον Ερντογάν, αν και όπως σημείωναν διπλωματικές πηγές, η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω, εκτός και εάν ικανοποιηθούν οι αξιώσεις της. Να βάλει, δηλαδή, χέρι στο φυσικό αέριο της Κύπρου. Στην περιοχή, ως γνωστό, βρίσκεται και το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Μπαρπαρός και ο Τσαβούσογλου έχει προαναγγείλει γεωτρήσεις! 

Σε ό,τι αφορά τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενημέρωσε τον Αλέξη Τσίπρα για τα επόμενα βήματα. Η Λευκωσία αναμένει με αγωνία τα αποτελέσματα της γεώτρησης της Exxon Mobil στο θαλασσοτεμάχιο 10, στο στόχο «Γλαύκος». Αν και μετά την πρώτη αποτυχία στο στόχο «Δελφύνη», επικρατεί απαισιοδοξία, ωστόσο, προτιμούν στην κυπριακή κυβέρνηση να έχουν ενώπιον τα αποτελέσματα. Την ίδια ώρα, αναμένεται να προχωρήσει η συνεργασία ΤΟΤΑΛ και ΕΝΙ σε αδειοδοτημένα θαλασσοτεμάχια όπως και στο 7. 

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει ενημερώσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό για την άφιξη, την ερχόμενη Κυριακή, της απεσταλμένης του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ. Τα δεδομένα, όπως διαμορφώνονται, δεν φαίνεται να δημιουργούν κλίμα αισιοδοξίας. Αντίθετα, μάλλον απαισιόδοξο είναι το κλίμα, λόγω της τουρκικής συμπεριφοράς. 

Πάσα Αναστασιάδη για Σκοπιανό 

Ο Νίκος Αναστασιάδης προχώρησε χθες και παρείχε στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα για το σκοπιανό, παρόλο που είναι γνωστό πως στην Ελλάδα συνεχίζονται οι αναταράξεις. Και παρόλο, όπως σημείωναν πολιτικοί παράγοντες, το αδελφό κόμμα του ΔΗΣΥ, η Νέα Δημοκρατία, τάχθηκε κατά της συμφωνίας. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υποδεχόμενος τον Έλληνα Πρωθυπουργό ανέφερε τα εξής: 

“Για άλλη μια φορά θέλω να ευχηθώ ό,τι καλύτερο για την Ελλάδα, για τις προσπάθειες που καταβάλλεις, και κατέβαλες ιδιαίτερα με την επικύρωση της Συνθήκης, κάτι που μαρτυρεί πως όταν υπάρχει θάρρος και πραγματισμός, ιδιαίτερα διάλογος, και όταν επικρατεί η λογική αντί του συναισθήματος, υπάρχει προοπτική να υπάρξουν καταλήξεις σε διενέξεις που εν τη ουσία δεν δικαιολογούνταν. 

Από την ώρα που διαγράφονται τα περί αλυτρωτισμού, από την ώρα που έχει κατά τον καλύτερο τρόπο αντιμετωπιστεί το θέμα ώστε να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις κατά πόσο αποτελούν τους διάδοχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή όχι, έχω την εντύπωση ότι αυτό που αποτυπώνει η Συμφωνία είναι όχι μόνο την αποφασιστικότητα, αλλά διασφαλίζει και τη μελλοντική προοπτική άριστων σχέσεων, άριστης συνεργασίας – που ούτως ή άλλως υπήρχε η συνεργασία. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς, ούτως ή άλλως, το όνομα είχε δοθεί από το 1992 και έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε συναισθηματισμούς που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα». 

hellasjournal
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ : ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙ

Του Αντιστρατήγου ε.α Λάμπρου Τζούμη

Μια ιστορική 
ανασκόπηση από το 1974 μέχρι σήμερα, καταδεικνύει ότι οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις σηματοδοτήθηκαν από επεισόδια και κρίσεις ποικίλης μορφής και έντασης, λόγω των μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας στο χώρο του Αιγαίου.

Συμπληρώνονται 23 χρόνια από την κρίση των Ιμίων, η οποία διαφοροποιείται από τις προηγούμενες, διότι η Τουρκία έθεσε επίσημα για πρώτη φορά θέμα αμφισβήτησης εθνικού χερσαίου χώρου και πέρασε στην εφαρμογή της καινοφανούς θεωρίας των «γκρίζων ζωνών» με την κατάληψη ελληνικού εδάφους. Είχε προηγηθεί το 1995 το περίφημο casus belli, όταν η τουρκική βουλή εξουσιοδότησε την κυβέρνηση να λάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, συμπεριλαμβανόμενης και της κήρυξης πολέμου, αν η Ελλάδα επεξέτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., σύμφωνα με τα καθοριζόμενα στη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του Montego Bay.
Η κρίση των Ιμίων ξεκινά στις 26 Δεκ. 1995, όταν το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια και ο πλοίαρχος αρνείται να τον ρυμουλκήσουν ελληνικά σκάφη, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι βρίσκεται σε έδαφος της Τουρκίας. Ακολουθούν ρηματικές διακοινώσεις και από τις δύο χώρες που αναφέρονται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησίδων, στη συνέχεια ο «πόλεμος των σημαιών» επί της βραχονησίδας και τέλος η αποκλιμάκωση κατόπιν παρέμβασης των ΗΠΑ με τη φράση : «Όχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες». Το κυρίαρχο στοιχείο που προέκυψε από την κρίση ήταν το έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης από τον «ατυχή» τρόπο χειρισμού, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο λόγω της τραγικής κατάληξης που είχε και η πίκρα για τα παλληκάρια του Πολεμικού μας Ναυτικού που χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου, από την πτώση του Ελικοπτέρου (Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός). 
Από όσα διέρρευσαν μετά την κρίση μέσω δηλώσεων, αρθρογραφίας, βιβλιογραφίας, κ.λπ. των «πρωταγωνιστών», εξάγονται κάποια συμπεράσματα, τα κυριότερα των οποίων είναι τα εξής:

• Ο διεθνής παράγων και οι ΗΠΑ επέλεξαν την εύκολη οδό των ίσων αποστάσεων και της ουδετερότητας. Προτίμησαν την επίλυση των διαφορών μέσω διμερούς διαλόγου με την επιδιαιτησία τους. Χαρακτηριστικό περί αυτού είναι η δήλωση του εκπροσώπου του States Department, Nicolas Burns, ο οποίος ανέφερε: «Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ίμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση». Ενδιαφέρον στοιχείο επίσης, αποτελεί η απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τη διάρκεια της κρίσης και η καθυστερημένη αντίδραση της Ιταλίας που τη συγκεκριμένη περίοδο ασκούσε την προεδρία της Ε.Ε., με δεδομένο μάλιστα ότι είχε υπογράψει με την Τουρκία το «Πρωτόκολλο του Δεκ. 1932», το οποίο καθόριζε επακριβώς τα θαλάσσια σύνορα στην περιοχή. Σύμφωνα με αυτό, οι βραχονησίδες Ίμια δεν ανήκαν στην Τουρκία αλλά στην Ιταλία και η Ελλάδα υπεισήλθε ως διάδοχο κράτος στις σχετικές ρυθμίσεις της συμφωνίας αυτής, βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, που εκχωρεί την κυριαρχία των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
• Υπήρξε αδυναμία συλλογής πληροφοριών από την πλευρά μας, αναφορικά με τους τουρκικούς σχεδιασμούς, και αγνοήθηκε η ΕΥΠ από την πολιτική ηγεσία. Χαρακτηριστικό αυτού, είναι η ύπαρξη πληροφοριών κατά τη διάρκεια της κρίσης περί πιθανής απόβασης τουρκικών δυνάμεων στα νησιά Κω, Καλολίμνου και Φαρμακονησίου. Σύμφωνα με δημοσίευμα μετά την κρίση της τουρκικής εφημερίδας Μιλιέτ, υπήρχε σχεδιαζόμενη πρόθεση από την Τουρκία για κατάληψη του Καστελορίζου, κάτι το οποίο η ελληνική πλευρά δεν γνώριζε.
• Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία δεν ενεπλάκησαν εξ’ αρχής από κοινού στη διαχείριση της κρίσης, ώστε να εκτιμηθεί η εκάστοτε διαμορφούμενη κατάσταση και να ληφθεί απόφαση για τη λήψη των αναγκαίων στρατιωτικών μέτρων. Οι σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας δεν ήταν οι καλύτερες και οι αποφάσεις δεν ελήφθησαν στο φυσικό χώρο αντιμετωπίσεως κρίσεων που είναι το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων, αλλά στη βουλή. Δεν υπήρξαν πλήρως κατανοητοί από την πολιτική ηγεσία οι κανόνες αποτροπής, οι βασικές διαδικασίες κλιμάκωσης και αποκλιμάκωσης της κρίσης και οι δυνατότητες και περιορισμοί χρησιμοποίησης των στρατιωτικών δυνάμεων (π.χ. Εθνικοί Κανόνες Εμπλοκής, Εθνικό Σύστημα Συναγερμού, κ.λπ).
• Υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ των μελών της κυβέρνησης και της στρατιωτικής ηγεσίας για τη διαχείριση της κατάστασης και την πρόθεση χρησιμοποίησης της στρατιωτικής ισχύος. Η διαχείριση της κρίσης χαρακτηρίσθηκε από έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής, ελλιπή σχεδιασμό και έγινε προσπάθεια αντιμετώπισής της με μια σειρά αντανακλαστικών, σπασμωδικών και ασυντόνιστων ενεργειών.
• Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία και στην κλιμάκωση της κρίσης, είχαν εξωθεσμικοί παράγοντες και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Ο ανταγωνισμός των τηλεοπτικών σταθμών επέφερε σε κάποιες περιπτώσεις την αποκάλυψη επιχειρησιακών πληροφοριών θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια π.χ. απευθείας μετάδοση του απόπλου του ελληνικού στόλου από το ναύσταθμο με πληροφορίες αναφορικά με ώρες, αριθμό και τύπους πλοίων, κ.λπ.

Η κρίση των Ιμίων οδήγησε το 1997 στην υπογραφή της συμφωνίας της Μαδρίτης από την ελληνική κυβέρνηση του Κ. Σημίτη και την τουρκική του Σ. Ντεμιρέλ για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο. Η γενική και αόριστη αναφορά στη συνθήκη για σεβασμό στην κυριαρχία των δυο κρατών, χωρίς τη διευκρίνηση της αποδοχής των υφιστάμενων συνόρων από την Τουρκία, απετέλεσε το επισφράγισμα της θεωρίας των «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο.

Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυριαρχία εκτείνεται μόνο σε εκείνα τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία αναφέρονται ονομαστικά στα κείμενα των Συνθηκών με τις οποίες αυτά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Υπάρχουν δηλ. περιοχές «ακαθορίστου κυριαρχίας», των οποίων το καθεστώς εκκρεμεί και οι δύο χώρες θα πρέπει να καταθέσουν τα νομικά τους επιχειρήματα, προκειμένου να επιλυθεί το «πρόβλημα». Στην πραγματικότητα βέβαια, ελάχιστα ενδιαφέρει την Τουρκία η κυριότητα αυτών των μικρών νησιών. Το πραγματικό διακύβευμα είναι οι επιπτώσεις που θα έχει η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος αυτών, στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, εάν και όταν λάβει χώρα μια τέτοια διαδικασία. Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου.

Σε πολιτικο-στρατιωτικό επίπεδο μετά την κρίση δρομολογήθηκαν κάποιες δράσεις - ενέργειες για τη μείωση της έντασης στο χώρο του Αιγαίου όπως : Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, λειτουργία ανοιχτής «κόκκινης» γραμμής, προηγούμενη προειδοποίηση για ασκήσεις, απαγόρευση ασκήσεων ταυτόχρονα στην ίδια περιοχή, κ.λπ, οι οποίες δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, λόγω της πάγιας αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας, εκμεταλλευόμενη την ακολουθούμενη κατευναστική πολιτική της χώρας μας. Η κρίση των Ιμίων οδήγησε σε μια σειρά διορθωτικών ενεργειών, παρεμβάσεων και σχεδιασμών σε στρατιωτικό επίπεδο από την πλευρά μας και απομένει να δούμε στην πράξη την αποτελεσματικότητα τους, αν κάποτε υλοποιηθούν.

Η ιδιαιτερότητα στη σχεδιαζόμενη άμυνα και αποτροπή στο χώρο του Αιγαίου είναι το πλήθος των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που είναι κατανεμημένα σε όλο το μήκος και πλάτος του, με τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα από αυτά να βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση από τις Τουρκικές ακτές, ενώ απέχουν αρκετές δεκάδες μίλια από τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το γεγονός αυτό διευκολύνει εχθρικές αποβατικές ενέργειες της μορφής από «ακτή σε ακτή» και επιτρέπει την υποστήριξη τους με Πυροβολικό ταγμένο στις Μικρασιατικές ακτές. Επιπλέον διευκολύνει το ναυτικό αποκλεισμό των νησιών, τις καταδρομικές ενέργειες του εχθρού, μειώνει το χρόνο προπαρασκευών και αυξάνει σημαντικά τον τακτικό αιφνιδιασμό.

Σε ότι αφορά τις ελλείψεις σε πολιτικό επίπεδο θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μετά από 23 χρόνια, δεν υφίσταται μέχρι σήμερα καταγεγραμμένη Εθνική Στρατηγική, η οποία να περιγράφει τον τρόπο χρησιμοποίησης του συνόλου του εθνικού δυναμικού, για την επίτευξη των εθνικών στόχων. Την Εθνική Στρατηγική την καθορίζει η κυβέρνηση. Με βάση αυτή το ΚΥΣΕΑ διαμορφώνει και εγκρίνει την Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας (ΠΕΑΑ), η οποία χαράσσει το πλαίσιο των κυβερνητικών επιλογών, βάσει του οποίου θα αναπτυχθεί και θα χρησιμοποιηθεί η Εθνική Αμυντική Ισχύς, προκειμένου να προασπίζει και να προάγει τα εθνικά συμφέροντα.

Η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική  απορρέει από την ΠΕΑΑ και έχει ως στόχο τον καθορισμό της αποστολής και των κύριων επιχειρησιακών έργων των Ενόπλων Δυνάμεων, προκειμένου να εξασφαλισθεί αποτελεσματική αποτροπή και προάσπιση της χώρας από κάθε στρατιωτική απειλή.  Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως είναι δυνατή η εκπόνηση των θεσμικών κειμένων ΠΕΑΑ και ΕΘΣΣ, όταν απαραίτητη προϋπόθεση είναι καταγεγραμμένη Εθνική Στρατηγική, γεγονός που δεν υφίσταται;

Τέλος, είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός θεσμικού πλαισίου στο στρατηγικό σχεδιασμό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας, άμυνας και διαχείρισης κρίσεων. Είναι απαραίτητη η ίδρυση ενός επιτελικού οργάνου με ενδεικτική ονομασία Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, το οποίο να θέτει και να σχεδιάζει την εθνική πολιτική στο επίπεδο της υψηλής στρατηγικής, καθώς επίσης να συντονίζει και να εισηγείται στην πολιτική ηγεσία που εμπλέκεται στην υλοποίησή της. Το όργανο αυτό θα έχει υποστηρικτικό ρόλο προς το ΚΥΣΕΑ, το οποίο θα έχει τον βασικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. 


ONALERT
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΡΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΠΩΣ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ, ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΟΒΙΕΤΙΑ

Του Σταύρου Καλεντερίδη

διεθνολόγου, επικοινωνιολόγου 

 

Η χώρα μας είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας. Είναι όμως και γενέτειρα των προδοτών του κοινοβουλίου. Έχει γίνει πλέον αντιληπτό ακόμα και σε όσους δεν ασχολούνται με την πολιτική ζωή πως η συμφωνία των Πρεσπών και η ψήφισή της από τους εθνοπροδότες στη βουλή την αποφράδα εκείνη ημέρα, αποτελεί εθνική καταστροφή, εσχάτη προδοσία, είναι λόγος διάλυσης της βουλής, και σύστασης ειδικού δικαστηρίου κατά των βουλευτών που ψήφισαν και της δυσώδους κυβέρνησης που τόλμησε να συνάψει αυτή τη συνθηκολόγηση. Ωστόσο, σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να δοθεί φως και σε μια άλλη οπτική της άθλιας συμφωνίας, η οποία μάλιστα αναδεικνύει το πραγματικό πρόσωπο της κυβερνώσας αριστεράς και της ιδεολογίας της. Η συμφωνία λοιπόν από τις 25 Ιανουαρίου είναι νόμος του κράτους. Διαβάζοντας την, κάθε νουνεχής πολίτης αντιλαμβάνεται ότι την ίδια μέρα πέθανε και η δημοκρατία αλλά και η ελευθερία στη χώρα μας. Η συμφωνία – λαιμητόμος, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, απαγορεύει τις διαμαρτυρίες, εφόσον αυτές δεν εγκρίνονται από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης! Με άλλα λόγια δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς εάν δεν το επιθυμεί το Μαξίμου! Και αν το πράξεις είσαι πλέον παράνομος! Συγκεκριμένα, διαβάζουμε στη συμφωνία ότι Ελλάδα και Σκόπια δεν θα ανέχονται δραστηριότητες ιδιωτών μη φιλικού χαρακτήρα κατά του άλλου κράτους (άρθ. 3§4), αλλά μάλιστα θα τις αποθαρρύνουν και θα τις αποτρέπουν (άρθ. 6§2 και 6§3)!
Ο ολοκληρωτισμός στο μεγαλείο του. Ο κάθε προδότης υπουργός μπορεί να αποφασίζει κατά το δοκούν ποια εκδήλωση είναι φιλικού ή μη φιλικού τύπου και να την ακυρώνει όπως έπραξαν σήμερα με την εκδήλωση η οποία τόλμησε να φέρει τον τίτλο «Μακεδονία μία και Ελληνική» αλλά κρίθηκε ως «μη φιλική» από τις δυνάμεις κατοχής της κυβέρνησης.
Προφανώς και αυτό το κατάπτυστο προδοτικό κείμενο των Πρεσπών αντιβαίνει στο Σύνταγμα (άρθ. 11) και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (άρθ. 11) τα οποία εξασφαλίζουν και προστατεύουν ως αναφαίρετο δικαίωμα των ανθρώπων το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Βάσει αυτής και μόνο της παραβίασης του εν λόγω γενικώς παραδεδεγμένου κανόνα του διεθνούς δικαίου, η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να ακυρωθεί μονομερώς και άμεσα από τη χώρα μας.
Αυτό βέβαια είναι το πρώτο μέρος της κάθαρσης, γιατί εκτός από την προδοτική ψευτοσυνθήκη, πρέπει να απαλλαγούμε και από τη χούντα του Μαξίμου και τους ανθέλληνες προδότες που την υποστήριξαν στις 25 Ιανουαρίου. Διότι με αυτήν την εκτροπή, το επόμενο βήμα είναι να βαφτίζεται κάθε αντικυβερνητική εκδήλωση ως «μη φιλικού τύπου για τα Σκόπια» και να απαγορεύεται! Ή ακόμα χειρότερα να μας παρουσιάσουν νέο νόμο απαγορεύοντας ρητά κάθε διαμαρτυρία ή ενέργεια «μη φιλικού τύπου για την κυβέρνηση». Να μπορεί δηλαδή το κυβερνών κόμμα, να επιτρέπει μόνο φιλικές προς αυτό εκδηλώσεις! Ο ναζισμός στη σύγχρονη εποχή, γεννιέται δυστυχώς στην πατρίδα μας.  
Από την καραμπινάτη προδοσία στις Πρέσπες, στο καραμπινάτο πολιτικό πραξικόπημα στη βουλή, και τώρα στην καραμπινάτη χούντα του Σύριζα. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει πλέον να συγκρίνεται μόνο με τα μαύρα δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα που πέρασαν από τη χώρα.
Η ελευθερία μπορεί να πέθανε στη χώρα, αλλά όχι και στις ψυχές μας. 
Αντισταθείτε με όλες σας τις δυνάμεις αδέρφια.

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΛΙΛΗ ΒΛΑΧΟΥ, ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΗΡΩΪΚΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΔΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ως ένα ελάχιστο μνημόσυνο τιμής ,συνεχίζουμε την αναφορά μας στις ηρωικές εκείνες δασκάλες με την θυσία της  Λιλής Βλάχου( στο τέλος του άρθρου οι σύνδεσμοι για τις άλλες τρεις δασκάλες που βρίσκονται μαζί θαμμένες στο κοιμητήριο τῆς Εὐαγγελίστριας στὴν Θεσσαλονίκη).  Για τη Λιλή βρήκαμε ελάχιστες αναφορές στο διαδίκτυο, αν και η προσφορά της στον Αγώνα υπήρξε εξαιρετικά σημαντική. Αντιγράφουμε από άρθρο της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, τ. Διευθύντριας του Μουσείου Μακεδονικού αγώνος:
“Η Λίλη Βλάχου, αδελφή του Μακεδονομάχου Ιωάννου Βλάχου ή Τσίσκα ,που σκοτώθηκε το 1906 σε μάχη έξω από το Μοναστήρι, σπούδασε στο Αρσάκειο με δαπάνη του ελληνικού δημοσίουκαι ανέλαβε τη Διεύθυνση του Παρθεναγωγείου Εδέσσης. Και από την πρώτη στιγμή μπήκε στον αγώνα. Έτσι πέρα από τα άλλα της καθήκοντα,εμψύχωνε με ομιλίες τους Εδεσσαίους και οι μαθήτριές της, ακολουθώντας τα δικά της χνάρια, μεταμορφώθηκαν σε θαυμάσιους συνδέσμους των αγωνιστών.
Κι έλαμψε τόσο σύντομα σα δασκάλα και Μακεδονομάχος, ώστε ο πρόξενος Κορομηλάς την κάλεσε στη Θεσσαλονίκη, τάχα να ενισχύσει το προσωπικό του διδασκαλείου,στην πραγμαικότητα όμως να την έχει άμεσο συνεργάτη του.Εκεί η Βλάχου μύησε στον αγώνα όλες τις δασκάλες,ενώ ανελάμβανε με επιτυχία πολλές δύσκολες αποστολές εκτός Θεσσαλονίκης.
Οι Βούλγαροι θορυβημένοι πλήρωσαν αδρά έναν δήμιο τουρκαλβανό και την δολοφόνησαν μέσα στο ίδιο της το σχολείο το 1907.”



ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

[ΑΡΡΙΑΝΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ» - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ] - ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

Ο Αρριανός έγραψε το βιβλίο «Αλεξάνδρου Ανάβασις».

Η πρώτη του φράση, το τίτλος του πρώτου του κειμένου είναι ο εξής:

«Ο Αλέξανδρος εν Πελοποννήσω αναγνωρίζεται αρχηγός των Ελλήνων (336π.Χ.)»

Στο κείμενο γράφει ότι στην Πελοπόννησο όσοι Έλληνες ήταν εκεί έδωσαν την έγκρισή τους για ηγεμονία στο Αλέξανδρο του Φιλίππου. Όλοι «πλην Λακεδαιμονίων».

«την ηγεμονίαν της επί τους Πέρσας στρατιάς, ήντινα Φιλίππω ήδη έδωσαν’ και αιτήσαντα λαβείν παρ’ εκάστων πλην Λακεδαιμονίων»

Λίγο παρακάτω λέει ότι μετά την μεγάλη μάχη στον Γρανικό εστάλησαν στην Αθήνα 300 πανοπλίες, οι οποίες κρεμάστηκαν στον Παρθενώνα με την επιγραφή:

«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων»

Ο Αρριανός μιλούσε για Μακεδόνες και τον βασιλέα τους ως αρχηγό των Ελλήνων, τα έγραψε στα μακεδονικά, η γλώσσα της επιγραφής ήταν στα Μακεδονικά.

Εμείς οι Μακεδόνες, ως Έλληνες, αναγνωρίζουμε και την γλώσσα και τα γεγονότα αυτά.

Αυτούς που η πλειοψηφία της Βουλής αναγνωρίζει ως «Μακεδόνες» ομιλώντες την «μακεδονική» γλώσσα, μπορούν άραγε στην γλώσσα τους να διαβάσουν και να αναγνωρίσουν αυτά τα πράγματα στην γλώσσα τους;

Όχι, διότι εκείνη την εποχή ούτε παρουσία είχαν, ούτε αλφάβητο. Κατέβηκαν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά τον Αλέξανδρο.

Πόση ταπείνωση να αντέξουμε;

Άκου «Μακεδόνες»!

Άκου «μακεδονική γλώσσα»!

Άκου (βόρεια) «Μακεδονία»!

Ντροπή σας!

ΑΝΤΙΒΑΡΟ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΜΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ Γ.Ν.ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ γιά τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ἀποτελοῦσε πάντα ζήτημα ἰδιαίτερης μέριμνας. Κατ’ ἐπανάληψη εἶχε ἐπισκεφθεῖ τή Θεσσαλονίκη καί τίς ἄλλες πόλεις τῆς Μακεδονίας καί πάντα μιλοῦσε καί γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς περιοχῆς. Ἀπόδειξη ἦταν πώς ἡ τελευταία του ποιμαντική ἐπίσκεψη, πρίν νά εἰσαχθεῖ στό Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο καί ἔκτοτε νά μήν ἀνανήψει, ἦταν στήν Ἔδεσσα. Βρέθηκε ἐκεῖ τήν 1η Ἰουνίου 2007 –στίς 9 εἰσήχθη στό Ἀρεταίειο– γιά νά συμμετάσχει στίς ἐκδηλώσεις γιά τά 100 χρόνια ἀπό τήν ἐκτέλεση τῶν Μακεδονομάχων Τέλλου Ἄγρα καί Ἀντώνη Μίγγα. Σέ κάθε εὐκαιρία πού τοῦ δόθηκε μίλησε ἐνώπιον μεγάλου πλήθους Μακεδόνων, οἱ ὁποῖοι ἐνθαρρύνθηκαν ἀπό τούς λόγους του καί τόν καταχειροκρότησαν.

Στήν ἀρχή τῆς κεντρικῆς ὁμιλίας του, στίς 3 Ἰουνίου 2007, πού ἀποτελεῖ καί τήν παρακαταθήκη του γιά τούς Ἕλληνες, σημείωσε: «Εἴμαστε σήμερα ὅλοι ἐδῶ ἑνωμένοι κάτω ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του γιά τήν ἀπότιση τοῦ χρέους τῆς μνήμης καί τῆς ἀλήθειας, ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ἡρώων τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ἡ συντήρηση τῆς ἱστορικῆς μνήμης δέν ἀποτελεῖ παραχώρηση στή μισαλλοδοξία καί στόν φανατισμό, ἀλλά εἶναι εὐλαβικό κερί, πού τονίζει τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τούς ἐθνικούς μας ἥρωες καί τονώνει τό ἠθικό καί πατριωτικό μας φρόνημα.». Καί στή συνέχεια τόνισε μέ νόημα:

«Στά “πύρινα χρόνια” τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα κρίθηκε ἡ ἑλληνικότητα αὐτῆς τῆς γῆς τῶν Μακεδόνων, χωρίς νά ἐξαγορασθῆ μέ εὐτελές τίμημα καιροσκοπικῆς διπλωματίας, ἀλλ’ ἐπιβεβαιώθηκε μέ τό αἷμα καί τή θυσία τῶν ἄξιων παιδιῶν της καί τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων, πού προσέτρεξαν ἐθελοντικά καί πολέμησαν μέ θαυμαστή αὐτοθυσία γιά τήν ἀλήθεια καί τήν τιμή. Ἄν οἱ ἥρωες σκέπτονταν ὅπως κάποιοι –εὐτυχῶς ὀλίγοι– τήν καλοπέρασή τους, τόν συμβιβασμό καί τό συμφέρον τους, δέν θά εἴχαμε αὐτήν ἐδῶ τήν Πατρίδα. Τήν ἔχουμε ἐπειδή πλήρωσαν γι’ αὐτήν μέ τή ζωή τους οἱ Μακεδονομάχοι καί ὅλοι οἱ ἀγωνιστές ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.».

Τό τέλος τῆς ὁμιλίας-παρακαταθήκης του ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν μιά ἔκκληση στούς Μακεδόνες:

«Μείνετε ὄρθιοι στίς ἐπάλξεις, σταθεῖτε καί φυλάξτε τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές μας παραδόσεις, διατηρεῖστε τήν ἑνότητα μέ τίς ρίζες μας γιά νά μήν ξεραθῆ ἡ ψυχή σας, ἀλλά νά εἶναι πάντα καρποφόρα. Τό μήνυμα τοῦτο προσλαμβάνει σήμερα ἰδιάζον βάρος γιά ὅλους τούς Ἕλληνες καί μάλιστα τούς Μακεδόνες. Στό διάβα τῆς ἱστορίας μας ἡ Μακεδονία ἀπετέλεσε μῆλον ἔριδος πολλῶν γειτόνων μας. Οἱ ἀγῶνες καί οἱ θυσίες τῶν πατέρων μας ἔσωσαν τήν Μακεδονία ἀπό τή βία καί τήν τρομοκρατία τότε, πρίν 100 χρόνια, τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου. Ἦταν ἀγῶνες δύσκολοι καί ἦταν οἱ θυσίες βαριές. Ἡ Ἐκκλησία στάθηκε ὄρθια ὅταν τίποτε ἄλλο δέν προσεφέρετο νά στηρίξει τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα. Ἔκλεισε μέσα στό ράσο τῶν παπάδων καί δεσποτάδων Της ὅλα τά παιδιά Της καί ἔδωσε πρώτη τό παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καί τοῦ ἡρωισμοῦ… Ὅλοι τό ξέρουμε καί ὅλοι τό διαλαλοῦμε. Χωρίς νά λησμονοῦμε μάθαμε νά συγχωροῦμε αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν καί μᾶς ἀδικοῦν. Αὐτό εἶναι τό χρέος μας, ὅπως τό ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπό τήν Ὀρθοδοξία μας καί τόν Ἑλληνισμό μας. Μπορεῖ νά πικραινόμαστε γιά κάποιες ὕποπτες συμπεριφορές μερικῶν παιδιῶν τῆς Πατρίδας μας, πού ἀποκλίνουν ἀπό τήν ἐθνική μας συμπόρευση. Στήν Ἑλλάδα καί πρίν, καί σήμερα, καί αὔριο, κανένας δέν μπόρεσε οὔτε θά μπορέσει ποτέ νά κάμψει τό φρόνημά μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νά δικαιωθοῦν οἱ θυσίες τῶν ἡρώων μας Μακεδονομάχων».

Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἔμεινε μόνο στούς λόγους Πίστης καί Ἐλπίδας πρός τούς Μακεδόνες Ἕλληνες. Μέ δύο ἐπιστολές του πρός τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς τόν νεότερο ὑπογράμμισε τά δίκαια τῆς Ἑλλάδας ἔναντι τῶν σφετεριστῶν τοῦ ὀνόματος καί τῆς ὀνομασίας τῆς Μακεδονίας γειτόνων της. Ἡ πρώτη ἐστάλη στίς 10 Νοεμβρίου 2004 καί ἡ δεύτερη ἀκολούθησε στίς 17 Νοεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους. Καί οἱ δύο ἐγράφησαν μετά τήν ἀπόφαση τῶν ΗΠΑ νά ἀναγνωρίσουν τά Σκόπια μέ τό συνταγματικό τους ὄνομα «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».

Ὅπως σημειώνει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος στήν πρώτη του ἐπιστολή, ἡ χρήση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» ἀπό τά Σκόπια εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό μίαν ἁπλή καί ἀθώα πολιτιστική ὑπεξαίρεση. Γιατί, καθώς ἔγραψε, «τά ὅρια τοῦ πολιτιστικοῦ, τοῦ πολιτικοῦ καί τοῦ ἐπεκτατικοῦ εἶναι ἀμυδρά». Καί ἐπισημαίνει στή συνέχεια:

«Οἱ Ἕλληνες θεωροῦμε πώς ἡ ἀναγνώριση τοῦ ὅμορου μέ τήν Ἑλλάδα κράτους τῆς πΓΔΜ μέ τό ἐθνωνύμιο “Μακεδονία” ὄχι μόνο δέν ἐξυπηρετεῖ κανένα βαλκανικό κράτος, ἀφοῦ ἀνεβάζει τή θερμοκρασία τῆς ἔντασης καί τῆς καχυποψίας στήν περιοχή, ἀλλά φαίνεται πώς δικαιώνει ὅλους ὅσοι κτίζουν τήν ἱστορία τους μέ κλοπιμαῖα ὑλικά καί ἐπιβραβεύει ὅσους διατηροῦν ἄσβηστη τή σπίθα τῆς ἀταξίας καί τῆς μόνιμης ἀστάθειας σέ μία κρίσιμη γιά τήν Εὐρώπη περιοχή καί σέ μίαν ἐποχή ἀδιάκοπων ἐντάσεων.».

Περαίνων τήν ἐπιστολή του ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἀφοῦ τονίζει ὅτι τό ὄνομα «Μακεδονία» ἀποτελεῖ κύριο στοιχεῖο τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς καί συστατικό μέρισμα τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας ὑπογραμμίζει:

«Ἐξοχότατε, εἶμαι πεπεισμένος πώς ἡ περιστολή τῆς πολιτικῆς καί δή τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς στήν ψυχρή καί μόνο ἐξυπηρέτηση ἐφήμερων καί ἰδιοτελῶν συμφερόντων, ἀποτελεῖ βασικό αἴτιο τῆς παγκόσμιας ἀστάθειας καί ἀταξίας στή μετα-διπολική ἐποχή πού διανύουμε. Ὡς ὀργανικό μέλος ἑνός ἱστορικοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ προτεραιότητες οὐδέποτε ὑπῆρξαν ἐφήμερες, οὔτε κἄν ἰδιοτελεῖς, καί ὡς ἐκκλησιαστικός ὑπηρέτης τῆς Ὀρθοδοξίας… ἐπιθυμῶ διά τῆς παρούσης νά ἐκδηλώσω μέ τόν πλέον ἔντονο τρόπο τά αἰσθήματα ἀγωνίας πού μέ διακατέχουν γιά τόν κόσμο πού διαμορφώνουμε μέ πλήρη ἀπαξία στήν ἀντικειμενικότητα καί τήν ἀλήθεια.».

Στή δεύτερή του ἐπιστολή πρός τόν Ἀμερικανό πρόεδρο ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἐπανέρχεται στό θέμα τῆς ὀνομασίας καί τοῦ ἐπισημαίνει προφητικά:

«Μιά ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους πού νά περιέχει τόν ὅρο “Μακεδονία” δέν δύναται νά ἀνατρέψει τούς ἱστορικούς λόγους, τούς ὁποίους ἔχει ἡ Ἑλλάδα κατά τῆς ὑφαρπαγῆς τοῦ ὀνόματος ἀπό τήν πΓΔΜ. Κάθε Ἕλληνας φέρει μέσα του αὐτό τό ἱστορικό ψῆγμα. Δέν εἶναι μόνο τά ἑλληνικά χώματα τά ὁποῖα ἀναδύουν στήν ἐπιφάνεια τά ἀπομεινάρια τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ πολιτισμός καί τά γονίδια τά ὁποῖα ἔχουν κληροδοτηθεῖ σέ μᾶς μέσω τῶν αἰώνων. Γιά τούς λόγους αὐτούς… οἱαδήποτε ἐξαναγκασμένη παρέκκλιση ἀπό αὐτήν τήν ἱστορικήν ἀλήθεια δέν θά ἀποφέρει ὥριμα φροῦτα εἰρήνης καί καλῆς γειτονίας ἀλλά ἄγουρους καρπούς καχυποψίας καί ἐχθρότητας μεταξύ τῶν δύο “Μακεδονιῶν”».

Στήν ὁμιλία του στήν Ἔδεσσα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε πώς δέν μπορεῖ νά σιωπᾶ ὅταν βλέπει ὅτι κινδυνεύει ἡ Πατρίδα καί τό ποίμνιό του, ἔστω καί ἄν αὐτό τοῦ στοιχίζει πολύ ἀκριβά. Ἐκ τῶν πραγμάτων εἶναι γνωστό ὅτι τοῦ στοίχισε. Ὅμως οἱ παρακαταθῆκες του μένουν μέτρο ἀναφορᾶς καί σύγκρισης γιά τούς ἑπόμενούς του Ἀρχιερεῖς.

ΕΣΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 

ΣΟΚ : ΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ - Η «ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ» ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ Δ.ΕΛΛΑΔΑ - ΝΤΟΟΥΜΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ

H χώρα μας έχει απαιτήσει από την ΠΓ∆Μ να αφαιρέσει από τη διδακτέα ύλη της επόµενης σχολικής χρονιάς όλες τις αναφορές που εµπεριέχουν αλυτρωτισµό ή αναθεωρητισµό, τους αµφιλεγόµενους χάρτες και σύµβολα που παραπέµπουν στην Ελληνική Ιστορία – ειδικά στην αρχαία Μακεδονία. Στη Μεικτή ∆ιεπιστηµονική Επιτροπή Εµπειρογνωµόνων Ελλάδας – ΠΓ∆Μ που συνεδρίασε στις 2 Νοεµβρίου 2018 στη Θεσσαλονίκη και οι δύο πλευρές δεσµεύτηκαν ότι θα εφαρµόσουν τη Συµφωνία των Πρεσπών κατά γράµµα και το διεθνές δίκαιο µε σεβασµό.

Η Επιτροπή συγκροτήθηκε σύµφωνα µε το άρθρο 8 (5) της Συµφωνίας των Πρεσπών και συµµετέχουν σε αυτήν δεκατέσσερα µέλη από τις δύο χώρες, µε τον υφυπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Μπόλαρη, να έχει αναλάβει επικεφαλής του ελληνικού τµήµατος. Στη δεύτερη συνάντηση, που θα γίνει στα µέσα Φεβρουαρίου επί εδάφους της ΠΓ∆Μ, θα τεθούν σταδιακά θέµατα ουσίας, αρχής γενοµένης από τα εγχειρίδια του δηµοτικού που η ελληνική πλευρά έχει ήδη παραλάβει, όπως και άλλα εγχειρίδια.

Τα εγχειρίδια του δηµοτικού της γειτονικής χώρας, αποσπάσµατα των οποίων παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα το «Έθνος της Κυριακής», είναι γραµµένα σε συνθήκες πολιορκίας και «θερµοκηπίου» για τις νέες γενιές, εργαλειοποίησης της Ιστορίας ως µέσου αυτοάµυνας, ψύχωσης στη διελκυστίνδα του ονοµατολογικού και, το πιο σηµαντικό, έχουν πάρα πολλές ανακρίβειες και παραποιήσεις της Ιστορίας.

Οι µαθητές των σχολείων της ΠΓ∆Μ εκπαιδεύονται να έχουν αλυτρωτικές τάσεις για τη «χαµένη πατρίδα», που εµφανίζεται σε χάρτες των σχολικών βιβλίων τους να έχει έκταση µέχρι και τη ∆υτική Ελλάδα και φυσικά να βρέχεται από το Αιγαίο. Αποτέλεσµα αυτού είναι γενιές µαθητών τα τελευταία 25 χρόνια να έχουν σχηµατίσει την εσφαλµένη αντίληψη για τη µη ελληνικότητα της Μακεδονίας και να θεωρούν ότι έχουν το προνόµιο στη χρήση του ονόµατος, της Ιστορίας και των συµβόλων που απορρέουν από αυτήν. Χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η οικειοποίηση αρχαιολογικών ευρηµάτων, µνηµείων (Πέλλα, ∆ίον), όπως η εικόνα του Φιλίππου Β’, η απεικόνιση της Μακεδονικής Φάλαγγας, ο Ηλιος της Βεργίνας (!), που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο και ανακαλύφθηκαν από σπουδαίους Ελληνες αρχαιολόγους. Το µικρό δείγµα από το οπτικό υλικό που χρησιµοποιείται στα εν λόγω εγχειρίδια αποτελεί µόνο ένα µέρος του χονδροειδούς σφετερισµού της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας που λαµβάνει χώρα στη γείτονα τα τελευταία χρόνια.

«Η συνεδρίαση της άµισθης Μεικτής Επιτροπής για τα σχολικά εγχειρίδια έγινε σε πολύ καλό κλίµα, χωρίς να ζητηθεί τίποτα από την πλευρά της ΠΓ∆Μ. Ολα όσα δηµοσιεύθηκαν σε διάφορες ιστοσελίδες για δήθεν απαιτήσεις της άλλης πλευράς, όπως ο Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος να µην ονοµάζεται πλέον έτσι στα ελληνικά εγχειρίδια, ότι µόνο η δυναστεία των αρχαίων Μακεδόνων ήταν ελληνική, να απαλειφθεί η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), είναι αποκυήµατα νοσηρής φαντασίας» αναφέρει στο «Έθνος της Κυριακής» ο κ. Σπυρίδων Σφέτας, καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Βαλκανικής Ιστορίας του ΑΠΘ και µέλος της ∆ιεπιστηµονικής Επιτροπής.

«Αν είχαµε καταλήξει σε συµφωνία µε την ΠΓ∆Μ στη δεκαετία του ’90 επί του νουνεχούς Κίρο Γκλιγκόροφ, ο σφετερισµός της αρχαιότητας δεν θα υπήρχε στα εγχειρίδια. Η αδράνεια δεν λειτούργησε υπέρ ηµών» εξηγεί ο καθηγητής. Η εντολή να τυπωθούν τα νέα βιβλία, σύµφωνα µε ασφαλείς πληροφορίες, θα δοθεί από τη σκοπιανή κυβέρνηση τον Μάρτιο. Επίσης µπορεί εύκολα να κατανοήσει κανείς πως µια συζήτηση που θα εξέταζε γραµµή προς γραµµή τα ιστορικά βιβλία, θα οδηγούσε σε διελκυστίνδες και θα χρειαζόταν πάρα πολλά χρόνια. Να θυµίσουµε ότι το έργο της αντίστοιχης Επιτροπής που έχει δηµιουργηθεί και ασχολείται µε τα βιβλία της Αλβανίας, δεν έχει ολοκληρωθεί έπειτα από 17 χρόνια προσπαθειών.

Κιτς εξαρχαϊσμού

Υπό το κλίµα της διένεξης µε την Ελλάδα για το όνοµα, ιδίως µετά το 2008, ο Γκρούεφσκι, όπως εξηγεί ο κ. Σφέτας, περιστοιχιζόµενος από καιροσκόπους αρχαιολόγους -που επιδίωκαν τη λήψη κονδυλίων για ανασκαφές-, εγκαινίασε τη γνωστή πολιτική του κιτς εξαρχαϊσµού, κάτι που, στην ιστοριογραφία και κατ’ επέκταση στα σχολικά εγχειρίδια, εκφράστηκε µε τον σφετερισµό της ελληνικής αρχαιότητας και µε τη χάραξη µιας διαχωριστικής γραµµής µεταξύ αρχαίων Ελλήνων και αρχαίων Μακεδόνων ως δήθεν προγόνων των κατοίκων της ΠΓ∆Μ.

«Ο Πάσκο Κούζµαν, αρχαιολόγος και πολιτικός µέντορας του Γκρούεφσκι, πατέρας της πολιτικής του κιτς εξαρχαϊσµού (συνελήφθη αργότερα για αρχαιοκαπηλία στο Μαυροβούνιο), επεσήµανε χαρακτηριστικά ότι ‘‘η Μακεδονία µπορεί να υπερασπιστεί το όνοµά της µονάχα αν αποδείξει ότι ο µακεδονικός λαός έχει αρχαίες ρίζες και όχι ότι είναι σλαβικός. Η κύρια προβληµατική µε το όνοµα είναι ο ισχυρισµός ότι οι Σλάβοι είναι ένα συστατικό της εθνογένεσής µας.

Το όνοµα Μακεδονία υπάρχει πολύ πριν από τους Σλάβους, και αν ισχυριστούµε ότι η καταγωγή µας ανάγεται στον 5ο και τον 6ο αιώνα, θάβουµε το όνοµα Μακεδονία, διότι αυτό ανήκει στους αρχαίους και δεν είναι σλαβικό. Το όνοµα αυτό υπάρχει πριν από τους Σλάβους και είναι προβληµατικός ο ισχυρισµός ότι οι Σλάβοι είναι µέρος της εθνογένεσής µας (Dnevnik, φ. 19.6.2009)’’. Εννοείται ότι εδώ η Επιτροπή θα δώσει µάχη για την απάλειψη αυτών των σοφισµάτων έχοντας ακλόνητα ιστορικά επιχειρήµατα, όπως προβλέπει η Συµφωνία των Πρεσπών» υπογραµµίζει ο καθηγητής.

Η γλώσσα

Για τη γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων, εκτός των άλλων, σύµφωνα µε τον κ. Σφέτα, υπάρχουν και τα πορίσµατα διακεκριµένων γλωσσολόγων, ακόµα και του αποβιώσαντος Βούλγαρου Vladimir Georgiev που κατόπιν ερευνών κατέληξε στο συµπέρασµα ότι «όλο το υλικό που αναλύσαµε αποδεικνύει ότι η µακεδονική έχει πάρα πολύ στενή σχέση µε την ελληνική». Ετσι, οι Σλάβοι του 6ου-7ου αιώνα κληρονόµησαν το όνοµα από τους αρχαίους Μακεδόνες µε τους οποίους αναµείχθηκαν. «Βέβαια, ο Κούζµαν συνέχισε το παραλήρηµά του λέγοντας ‘‘αν θέλω να είµαι Μακεδόνας πρέπει να δεχτώ ότι και πριν από τους Σλάβους υπήρχε βάση πάνω στην οποία οικοδοµηθήκαµε… Τι έχετε από τον Σαµουήλ εκτός από το όνοµα και το φρούριο. ∆εν γνωρίζω τι έκανε 40 χρόνια. Υπήρχε, όµως πουθενά δεν ανέφερε τη Μακεδονία’’.

Βέβαια υπήρχαν και νηφάλιες φωνές που αντέκρουαν τον Κούζµαν από τότε, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Λιούµπτσο Γκεοργκιέφσκι, που από το 2009 προειδοποιούσε ότι ‘‘η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας δεν µπορεί να επικαλείται ότι είναι κληρονόµος των αρχαίων Μακεδόνων. Το κράτος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου ήταν σε άλλη περιοχή, στο πλαίσιο της Ελλάδας. Οταν ήρθαν οι Σλάβοι, στους χώρους µας ζούσαν οι σηµερινοί Βλάχοι και Ελληνες’’. Αλλά τότε οι νηφάλιες φωνές καταπνίγονταν από τη δικτατορία του Γκρούεφσκι, που ήταν η βαλκανική παραλλαγή του Ερντογάν σε όλα τα επίπεδα» σηµειώνει ο κ. Σφέτας.

Μετά την υπογραφή της Συµφωνίας των Πρεσπών, επίσηµα η Ακαδηµία Επιστηµών και Τεχνών καταδίκασε την αρχαιοπληξία και τόνισε τη σλαβική καταγωγή των κατοίκων της ΠΓ∆Μ, ενώ πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών, Ντιµιτρόφ, δήλωσε ότι «είµαστε έθνος µε συµπλέγµατα, µπορούµε να είµαστε Μακεδόνες και χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο. Αντί να βλέπουµε µπροστά, γυρίζουµε χρόνια πίσω, από θύµατα γίναµε θύτες άλλων».

«Στη Μεικτή Επιτροπή για τα σχολικά εγχειρίδια µε τη Βουλγαρία, η σλαβοµακεδονική πλευρά παραδέχτηκε ότι το µεσαιωνικό κράτος του Σαµουήλ ήταν βουλγαρικό, στην οποία ανήκε και το έδαφος της σηµερινής ΠΓ∆Μ, όπως τόνισε και ο Βούλγαρος συνάδελφος Ιβάν Ιλτσεφ, µέλος της Επιτροπής» αποκαλύπτει ο καθηγητής. «Στην Ιστορία της 9ης ∆ηµοτικού στο σχολικό βιβλίο της ΠΓ∆Μ, στη σελίδα 30, υπάρχει ένας χάρτης της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας του 1807, ενώ εµφανίζεται και ο όρος ‘‘Μακεδονία’’. Τον 19ο-20ό αιώνα ως γεωγραφικός όρος υπήρχε η µείζων Μακεδονία µε ασαφή όρια (πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας), αλλά ως διοικητικός όρος δεν υπήρχε στο Οθωµανικό Κράτος. ∆εν υπήρχε Βιλαέτι Μακεδονίας!

Είναι εµφανής όµως στα εγχειρίδια η πρόθεση να προβληθεί ένας ενιαίος ιστορικός χώρος της Μακεδονίας που ‘‘διαµελίστηκε’’ το 1913 µεταξύ Σερβίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας, απέκτησε κράτος το 1944-45 στο έδαφος του πρώην σερβικού τµήµατος της Μακεδονίας και είτε είχε εδαφικές διεκδικήσεις το 1946-49 είτε ανακινούσε ζήτηµα µειονοτήτων. Η Επιτροπή έχει επίγνωση των δυσκολιών του έργου της, αλλά όπως αναφέρει και η Συµφωνία, όλα πρέπει να στηρίζονται σε τεκµήρια όταν τίθενται ζητήµατα αλλαγών. ∆ιαφορετικά µπλοκάρεις την ευρωπαϊκή πορεία της άλλης πλευράς, θέτοντας το θέµα και στην UNESCO» τονίζει ο κ. Σφέτας.

Και συνεχίζει: «Με ποια επιχειρήµατα θα προβάλουν την αξίωση ότι άλλο ο αρχαίος ελληνικός και άλλο ο αρχαίος µακεδονικός πολιτισµός, όταν επίσηµα και o πρόεδρος της ΜΑΝU (Μακεδονικής Ακαδηµίας Επιστηµών και Τεχνών, τώρα θα ονοµαστεί Ακαδηµία Επιστηµών και Τεχνών της Βορείου Μακεδονίας-ANUSM-ANUS!, λένε σκωπτικά οι αντίπαλοι του Ζάεφ, που τον κατηγορούν για εσχάτη προδοσία) τόνισε ότι δεν έχουµε καµία σχέση µε τους αρχαίους Μακεδόνες;

Η Επιτροπή είναι καλά εφοδιασµένη για την αντιµετώπιση και των σύγχρονων ζητηµάτων που όντως απαιτούν βαθιές γνώσεις. Αν αφήσουµε τα πράγµατα όπως έχουν, οι παραχαράξεις παγιώνονται και θα εξακολουθούν να γαλουχούν και τις νέες γενιές εκεί. Οσον αφορά στα δικά µας εγχειρίδια, εµείς ούτε καν τους αναφέρουµε. Τώρα που επικυρώθηκε και από εµάς η Συµφωνία των Πρεσπών, θα δοθεί ο σύγχρονος Μακεδονικός Αγώνας µέσα από τα σχολικά εγχειρίδια, όχι στο πεζοδρόµιο» καταλήγει ο κ. Σφέτας.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ : Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΚΟ ΑΓΚΑΘΙ

Του Σταύρου Λυγερού

 

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Αθήνα έδωσε τη μάχη για το Μακεδονικό με δύο κυρίως κατηγορίες επιχειρημάτων: Η πρώτη ήταν η απειλή εναντίον της ελληνικής Μακεδονίας, λόγω των διεκδικήσεων της σλαβομακεδονικής πλευράς. Η δεύτερη κατηγορία ήταν τα ιστορικά επιχειρήματα για την ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία.

 

Η Αθήνα διαμαρτυρόταν δικαιολογημένα ότι οι Σλαβομακεδόνες σφετερίζονται την αρχαία μακεδονική κληρονομιά, αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής κληρονομιάς. Η ελληνική διπλωματία μετέτρεψε σε εξαγώγιμο είδος μία επιχειρηματολογία, που ευαισθητοποιεί μόνο τους Έλληνες και κάποιους λίγους αλλοδαπούς, που γνωρίζουν καλά την ιστορία. Αναμφίβολα, ο σφετερισμός είναι ενοχλητικός. Ήταν σαφές εξ αρχής, όμως, ότι δεν μπορούσε να στηρίξει αποτελεσματικά μία τόσο δύσκολη πολιτική επιχείρηση, όπως η αλλαγή του ονόματος μίας χώρας και μίας εθνότητας.

Η διαμάχη για το όνομα δεν είναι μόνο μία διαμάχη για την ιστορία. Η οικειοποίηση του γεωγραφικού όρου “Μακεδονία” και η φόρτισή του με εθνικό περιεχόμενο είναι γεωπολιτικό πρόβλημα. Είναι το όχημα του φαντασιακού αλυτρωτισμού-επεκτατισμού. Προφανώς, η FYROM δεν μπορεί να απειλήσει στρατιωτικά την Ελλάδα. Μπορεί, ωστόσο, να λειτουργήσει σαν αγκάθι στα πλευρά της και κατ’ αυτόν τον τρόπο να της προκαλεί πολιτική-διπλωματική κατατριβή, δηλαδή πολιτικό-διπλωματικό κόστος.

Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών εκ των πραγμάτων ανοίγει τον δρόμο στους εγχώριους σλαβομακεδονικούς πυρήνες να εγείρουν με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις ζήτημα “μακεδονικής μειονότητας” στην ελληνική Μακεδονία. Και επειδή αυτός ο δρόμος είναι σχετικά δύσβατος, η οργάνωση “Ουράνιο Τόξο”, παρότι περιθωριακή, είναι ικανή να δημιουργήσει προβλήματα, ιδρύοντας φροντιστήρια για τη διδασκαλία της αναγνωρισμένης πλέον από την Ελλάδα “μακεδονικής” γλώσσας. Τα χρήματα δεν της λείπουν.

Πώς άραγε η Πολιτεία θα σταματήσει το “Ουράνιο Τόξο”; Προφανώς εφεξής θα είναι αδύνατο με νόμιμο τρόπο. Με άλλα λόγια, το αγκάθι θα αρχίσει να λειτουργεί και να επιβαρύνει τις σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν έκλεισε την περίοδο του διμερούς διπλωματικού πολέμου για το όνομα, αλλά δημιούργησε πρόσθετο εμπόδιο για την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.

Το Μακεδονικό ως παράγοντας γεωπολιτικής αστάθεια 

Κατά συνέπεια, με τη Συμφωνία ωθείται το γειτονικό κράτος, υπό την επήρεια του ιδεολογήματος του Μακεδονισμού να μετατραπεί σε παράγοντα αστάθειας στα νότια Βαλκάνια. Κι αν η κυβέρνηση Ζάεφ αποφύγει το επόμενο διάστημα να εισέλθει σ’ αυτόν ολισθηρό δρόμο, κατά πάσα πιθανότητα θα εισέλθει μία μελλοντική κυβέρνηση του VMRO. Είναι κοινός τόπος στη διεθνή διπλωματία πως οι συμφωνίες μεταξύ κρατών συνάπτονται με όρους που να μην εξαρτώνται από το ποια κυβέρνηση θα βρίσκεται στο τιμόνι της μία ή της άλλης χώρας.

Η σύγχρονη γεωπολιτική πτυχή του Μακεδονικού χρησιμοποιήθηκε αποσπασματικά, ενώ θα έπρεπε να είναι ο κορμός. Τα ιστορικά επιχειρήματα έπρεπε να έχουν επικουρικό ρόλο. Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν οι Σλαβομακεδόνες δήλωναν πως δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες το πρόβλημα δεν θα λυνόταν. Γι’ αυτό και οι σχετικές αναφορές που υπάρχουν στη Συμφωνία των Πρεσπών σχετικά με την αρχαία μακεδονική κληρονομιά δεν λύνουν το πρόβλημα.
Με τον τρόπο που η ελληνική πλευρά χειρίσθηκε την υπόθεση, επέτρεψε στους Δυτικούς να θεωρήσουν το Μακεδονικό σαν μία διαμάχη για την ιστορία χωρίς πρακτικό περιεχόμενο. Η θεώρηση αυτή τους βόλευε πολύ σ’ εκείνη τη συγκυρία και η Αθήνα τους διευκόλυνε να αποφύγουν τη γεωπολιτική ουσία του προβλήματος και να ισχυρισθούν ότι η ελληνική απαίτηση για αλλαγή του ονόματος ήταν υπερβολική και ανεδαφική.
Αλλά και όποτε η Αθήνα επικαλέσθηκε τη γεωπολιτική πτυχή, την επικαλέσθηκε με φοβικά και ως εκ τούτου διόλου πειστικά επιχειρήματα. Ποιος και γιατί να δώσει βάση στο επιχείρημα ότι η εθνική ασφάλεια και πολύ περισσότερο η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας κινδυνεύει από τις επεκτατικές διαθέσεις και τον αλυτρωτισμό των Σλαβομακεδόνων;

SLPRESS
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΘΝΟΚΤΟΝΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Του Ιωάννη Κ. Μπουγά

Επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελλάδα θα σημαίνει, ότι:
1. Το κράτος των Σκοπίων, μετά την απόκτηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» θα έχει όλο το δικαίωμα να διεκδικήσει και τη «Νότια Μακεδονία». Η τελευταία μπορεί να μην υπάρχει, αλλά σαφώς υπονοείται από την ύπαρξη της πρώτης. Σίγουρα τα Σκόπια δεν θα το κάνουν άμεσα, αλλά μπορούν να το κάνουν στο μέλλον γενόμενοι χρήσιμο όχημα κάποιας άλλης ισχυρότερης δύναμης. Είναι πολλοί που επιβουλεύονται τη Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο.
2. Η Ελλάδα συμφωνεί με τους ακραίους κατοίκους των Σκοπίων ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες αλλά ξεχωριστό Μακεδονικό έθνος! Η αναγνώριση Μακεδονικής εθνότητας από την Ελλάδα γίνεται με την αποδοχή της χρήσης της λέξεως “nationality” στο Αγγλικό κείμενο της Συμφωνίας για τον προσδιορισμό των κατοίκων των Σκοπίων. Η λέξη αυτή δεν δηλώνει «ιθαγένεια», όπως υποστηρίζει η Ελληνική κυβέρνηση. Την «ιθαγένεια», το δικαίωμα ενός κατοίκου μιάς χώρας να φέρει το διαβατήριό της, την αποδίδει η Αγγλική λέξη “citizenship”. Η λέξη “ethnicity”, την οποίαν αναφέρει η κυβέρνηση ως τη μόνη που δηλώνει εθνότητα, είναι πράγματι συνώνυμο του “nationality”, αλλά δεν χρησιμοποιείται ποτέ σε επίσημα Αγγλικά κείμενα. Η λέξη “nationality” χρησιμοποιείται πάντα για την εθνικότητα κάποιου.
3. Η Ελλάδα, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που ομιλεί Μακεδονική γλώσσα, εμμέσως πλήν σαφώς δέχεται ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες όχι μόνο δεν ήταν Έλληνες αλλά δεν ομιλούσαν και Ελληνικά!
4. Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας, ουσιαστικά οι Έλληνες Μακεδόνες μετατρέπονται σε «αποδήμους», σε «Διασπορά» των Σκοπίων, είτε ζούν στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Αυτό θα γίνει αυτόματα από τη στιγμή που θα αναγνωρισθεί κράτος Μακεδόνων. Για το παγκόσμιο κοινό δεν νοείται να υπάρχουν δύο ειδών Μακεδόνες!

Αυτά δυστυχώς θα είναι τα συμπεράσματα όλων εκτός Ελλάδος , και δεν θα τα αλλάξουν οποιεσδήποτε επεξηγηματικές σημειώσεις και αν προστεθούν στο κείμενο της Συμφωνίας. Υπενθυμίζω το μεγαλύτερο επιχείρημα των υποστηρικτών της Συμφωνίας, ότι παρά το «πρώην» στο όνομα πΓΔΜ, όλοι Μακεδονία έλεγαν τα Σκόπια και Μακεδόνες τους κατοίκους τους, αφού στο προσωρινό όνομα υπήρχε η λέξη Μακεδονία.

Η εθελουσία παράδοση των ιστορικών δικαιωμάτων μας στο όνομα Μακεδονία, και σε ότι αυτό περικλείει, δεν έχει προηγούμενο στην Ελληνική Ιστορία. Επειδή δε η παράδοση του ονόματος συνοδεύεται και με την αποδοχή μας των τερατογεννημένων «Μακεδονικής γλώσσας» και «Μακεδονικής εθνότητας», τα αρνητικά επακόλουθα στην Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος προβλέπονται καταστρεπτικά.

Η εθελουσία εκχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία τον Σεπτέμβριο του 1922, δικαιολογήθηκε από την τότε κυβέρνηση ότι έγινε ως επακόλουθο της αδυναμίας μας από την ήττα τους στρατού μας στη Μικρά Ασία, την πίεση της Γαλλίας και την έλλειψη αρκετής στήριξης από τη Μεγάλη Βρετανία.

Η πρώτη εγκατάλειψη της Βορείου Ηπείρου το 1914 έγινε λόγω εκβιασμού από τους συμμάχους, ενώ η δεύτερη το 1922 μας επιβλήθηκε από Ιταλικά και Γαλλικά στρατεύματα.

Το 2019 γιατί παραδίδουμε εθελουσίως τη Μακεδονία?

Ελπίζω το εθνικό αυτό έγκλημα να αποφευχθεί, έστω και την τελευταία στιγμή γιατί η Ιστορία είναι αμείλικτη!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ