Διευθυντή περιοδικού «Ενδοχώρα»
Πρώτα δείγματα αναγέννησης κόντρα στο καθεστώς ανομίας, το οποίο συντηρούν από κοινού το κράτος και το παρακράτος
Για να υπάρχει παρακράτος, είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρχει και
κράτος. Οσο πιο ισχυρό, μάλιστα, είναι το κράτος τόσο πιο
αποτελεσματικές είναι και οι δράσεις του παρακράτους. Οσο περισσότερο τα
χαρακτηριστικά της αυταρχικότητας διαπνέουν τη νοοτροπία και την
ιδεολογία της κρατικής εξουσίας τόσο περισσότερο προκλητικές και σκληρές
είναι οι πρακτικές του παρακράτους.
Αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας προσιδιάζουν με
τα παραπάνω φαινόμενα. Η πλήρης ασέβεια προς τη λαϊκή βούληση, είτε αυτή
αποτυπώνεται στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015 είτε στην
περιφρόνηση της πανεθνικής κατακραυγής ενάντια στο ξεπούλημα της
Μακεδονίας μας, καταδεικνύει πλήρη έλλειψη σεβασμού στη λαϊκή κυριαρχία.
Η απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον
των πολιτών που διαμαρτύρονται για όσα συμβαίνουν, αδιακρίτως μάλιστα
ηλικίας και φύλου, αποκαλύπτει την αυταρχικότητα και τη σκληρότητα της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.
Οι συμμορίες των αντιεξουσιαστών, που έχουν αποθρασυνθεί στήνοντας
καρτέρι σε ανυποψίαστους πολίτες, στους οποίους επιτίθενται δολοφονικά
απλώς και μόνο επειδή φέρουν πάνω τους την ελληνική σημαία, οι εισβολές
τους και οι καταστροφές των γραφείων πολιτιστικών και άλλων σωματείων, η
ανοχή στις εκατοντάδες καταλήψεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, που αποτελούν
εκκολαπτήρια νέων γενεών τρομοκρατών, αλλά και οι σχέσεις στοργής
πρωτοκλασάτων στελεχών της σημερινής κυβέρνησης με όλο αυτό το
εγκληματικό κύκλωμα αναδεικνύουν μία αδιανόητη για δημοκρατική κυβέρνηση
χημεία που έχει αναπτυχθεί μεταξύ κράτους και παρακράτους.
Οσα συμβαίνουν οδηγούν σε μία απογοήτευση των νέων κυρίως ανθρώπων, που βλέπουν ότι στο ζοφερό μέλλον της επαγγελματικής αποκατάστασής τους έρχεται να προστεθεί και ένα καθεστώς ανομίας και εθνομηδενισμού, κάτι που τους στερεί το όραμα μιας πολιτείας ευνομούμενης και μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Και η έλλειψη οράματος είναι αυτή που θα οδηγήσει σύντομα στην πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. Ο συνδυασμός τους, μάλιστα, με τη διάχυση μέσα στην ελληνική κοινωνία εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών (σύντομα και εκατομμυρίων μετά το σύμφωνο που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας στο Μαρακές!), κυρίως από χώρες «ενός άλλου κόσμου», που η κοσμοαντίληψη των λαών τους καμία πολιτισμική συνάφεια δεν έχει με τον Ελληνισμό, επιτείνει αυτή την αποσύνθεση.
Η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, η κοινωνική και εργασιακή ανασφάλεια, η εγκληματικότητα, η εθνική ανυποληψία, οι απειλές επιθετικών γειτόνων, η απαξιωτική συμπεριφορά υποτιθέμενων συμμάχων και εταίρων, η υποβάθμιση της αυτοεκτίμησης και της αξιοπρέπειας ως αποτέλεσμα των εξουσιαστικών πρακτικών αποτελούν πια ένα εκρηκτικό μείγμα, η διατήρηση του οποίου μέσα στην ελληνική κοινωνία θα έχει συγκεκριμένες και οδυνηρές συνέπειες. Ο,τι κερδήθηκε με το αίμα και τις θυσίες του ελληνικού λαού σε χρόνους δίσεκτους διακυβεύεται και εξανεμίζεται ραγδαία σε χρόνους ειρήνης από ανάξιους απογόνους άξιων προγόνων. Στον επιχειρηματικό κόσμο κυριαρχεί μία φράση που λέει: «Η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη συντηρεί και η τρίτη καταστρέφει».
Οσα συμβαίνουν οδηγούν σε μία απογοήτευση των νέων κυρίως ανθρώπων, που βλέπουν ότι στο ζοφερό μέλλον της επαγγελματικής αποκατάστασής τους έρχεται να προστεθεί και ένα καθεστώς ανομίας και εθνομηδενισμού, κάτι που τους στερεί το όραμα μιας πολιτείας ευνομούμενης και μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Και η έλλειψη οράματος είναι αυτή που θα οδηγήσει σύντομα στην πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. Ο συνδυασμός τους, μάλιστα, με τη διάχυση μέσα στην ελληνική κοινωνία εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών (σύντομα και εκατομμυρίων μετά το σύμφωνο που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας στο Μαρακές!), κυρίως από χώρες «ενός άλλου κόσμου», που η κοσμοαντίληψη των λαών τους καμία πολιτισμική συνάφεια δεν έχει με τον Ελληνισμό, επιτείνει αυτή την αποσύνθεση.
Η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, η κοινωνική και εργασιακή ανασφάλεια, η εγκληματικότητα, η εθνική ανυποληψία, οι απειλές επιθετικών γειτόνων, η απαξιωτική συμπεριφορά υποτιθέμενων συμμάχων και εταίρων, η υποβάθμιση της αυτοεκτίμησης και της αξιοπρέπειας ως αποτέλεσμα των εξουσιαστικών πρακτικών αποτελούν πια ένα εκρηκτικό μείγμα, η διατήρηση του οποίου μέσα στην ελληνική κοινωνία θα έχει συγκεκριμένες και οδυνηρές συνέπειες. Ο,τι κερδήθηκε με το αίμα και τις θυσίες του ελληνικού λαού σε χρόνους δίσεκτους διακυβεύεται και εξανεμίζεται ραγδαία σε χρόνους ειρήνης από ανάξιους απογόνους άξιων προγόνων. Στον επιχειρηματικό κόσμο κυριαρχεί μία φράση που λέει: «Η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη συντηρεί και η τρίτη καταστρέφει».
Ετσι φαίνεται να συμβαίνει και στην εποχή μας. Η γενιά της
καταστροφής δείχνει να έχει αλώσει τα πάντα και να επιτελεί ανενόχλητη
το φθοροποιό έργο της. Συνάμα, όμως, εμφανίζονται και τα πρώτα δείγματα
της αναγέννησης, αφού μέσα από τη «μαγιά που απομένει» (για να θυμηθούμε
και τον Μακρυγιάννη) δείχνει να χτίζεται σταθερά το μέλλον. Η αντίδραση
της ελληνικής νεολαίας, που αναμετρήθηκε επανειλημμένως με τις δυνάμεις
του συστήματος, αυτό δείχνει. Οι σπασμωδικές ενέργειες της εξουσίας
υπακούν στο πρότυπο όλων των καθεστώτων που μετέρχονται πρακτικών
αντιλαϊκών λίγο πριν από την πτώση τους. Μια πτώση που όσο πιο γρήγορα
έρθει τόσο λιγότερο επώδυνη θα είναι η ανάταση...
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου