Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΟ ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ ΣΤΙΣ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943

Του Ιωάννου Μπουγά

Δολοφονία 118 ομήρων για αντίποινα ενέδρας του ΕΛΑΣ και οι ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΕΣ των Αριστερών για το Έγκλημα!

Προσωπικά πιστεύω ότι τα αντίποινα είναι ΔΙΠΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ γιατί σχεδόν πάντοτε δολοφονούνται αθώοι και άσχετοι με την αρχική πράξη για την οποίαν υποτίθεται ότι γίνονται τα αντίποινα.

Τι συνέβει στο Μονοδένδρι;

Στις 25 Νοεμβρίου, 40 αντάρτες του ΕΛΑΣ έστησαν ενέδρα και κτύπησαν 4 αυτοκίνητα με Γερμανούς στρατιώτες που πήγαιναν προς Σπάρτη. Σκοτώθηκαν 4 Γερμανοί στρατιώτες και πιάστηκαν 9 αιχμάλωτοι (ο ΕΛΑΣ τους δολοφόνησε αργότερα).
Σύμφωνα με τα Γερμανικά αρχεία, την επομένη ημέρα ο Γερμανός στρατηγός Πελοποννήσου Carl Von Le Souir, διέταξε «την εκτέλεση 100 ομήρων ως προσωρινά αντίποινα στο ίδιο σημείο της συμμοριτικής επίθεσης στο δρόμο Τρίπολης-Σπάρτης».

Πιστεύεται όμως ότι τα αντίποινα των 100 ομήρων Ελλήνων κάλυπταν και τα θύματα των Γερμανών σε άλλη ενέδρα του ΕΛΑΣ, στις 23 Νοεμβρίου, στο δρόμο Σπάρτης-Γυθείου, όπου οι Γερμανοί είχαν 4 νεκρούς 10 βαριά και 12 ελαφρά τραυματίες στρατιώτες.

Τελικά, στο Μονοδένδρι δολοφονήθηκαν 118!
Οι Γερμανοί που πήγαιναν με τους 100 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ομήρους από την Τρίπολη προς Μονοδένδρι, προφανώς αγανακτισμένοι για την τύχη των 13 συναδέλφων τους, στον δρόμο συνέλαβαν και 19 βοσκούς και αγρότες και τους πήραν για εκτέλεση.
(Ένας νεαρός κτηνοτρόφος τους διέφυγε και έτσι κατέληξαν να δολοφονήσουν 118).

Αυτά είναι τα γεγονότα που προκάλεαν τη δολοφονία των 118 ΑΘΩΩΝ Ελλήνων στο Μονοδένδρι.
Στη διαδικασία επιλογής των 118 αθώων θυμάτων δεν είναι γνωστό ότι αναμείχθηκαν Έλληνες, ούτε στην Τρίπολη , ούτε και στον δρόμο προς Μονοδένδρι.

Ποιοί όμως ήταν οι 100 Σπαρτιάτες όμηροι και πως βρέθηκαν στην Τρίπολη;

Ως αντίδραση στην κράτηση των 80 περίπου αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών, που είχαν συλληφθεί στην ενέδρα του ΕΛΑΣ στην Κερπινή Αιγίου στις 16 Οκτωβρίου 1943, στις 22-23 Οκτωβρίου οι Γερμανοί είχαν συλλάβει 3.000 περίπου ομήρους 15-60 ετών από τις πόλεις Σπάρτη (270), Καλαμάτα (1100), Πάτρα (1500), Τρίπολη (120) και Μεγαλόπολη (50).

Σε όλες αυτές τις πόλεις έγιναν μπλόκα σε μιά γειτονιά τους και πιάστηκαν όλοι οι άνθρωποι που βρέθηκαν εντός αυτής. Οι Γερμανοί δεν είχαν λίστες, ούτε χρειάζονταν καταδότες για τις συλλήψεις. Αν υπήρχαν καταδότες, αυτοί θα ήταν ιδιώτες που δούλευαν για τον εαυτό τους. Δεν υπήρχαν αντιΕΜικές οργανώσεις στο τέλος Οκτώβρη 1943.

Σίγουρα κάποιοι συλληφθέντες απολύθηκαν πριν οι Γερμανοί να φύγουν από κάθε πόλη με τους ομήρους. Για παράδειγμα, ο Νίκος Ζερβής από την Καλαμάτα (του οποίου πήραν τον πατέρα,ενώ τον ίδιο, τότε 17 ετών, λεει ότι ο Γερμανός στρατιώτης που μπήκε στο σπίτι τους, τον άφησε στη σκάλα που κατέβαιναν, προφανώς νομίζοντας ότι δεν ήταν 15 ετών) γράφει ότι στην Καλαμάτα αρχικά είχαν συλλάβει 1500 περίπου και απέλυσαν, «δημοσίους υπαλλήλους και όσους εργάζονταν σε οργανισμούς κοινής ωφελείας (ύδρευση, ταχυδρομείο, νοσοκομείο, τηλέφωνα, κλπ)». Τους υπόλοιπους τους πήραν με αυτοκίνητα προς Χαϊδάρι-Γερμανία με ενδιάμεσους σταθμούς σε Τρίπολη και Κόρινθο.

[Μιά ακόμη λεπτομέρεια για την Καλαμάτα: Γιατί την επέλεξαν, και ειδικά την Δυτική Καλαμάτα, όπου έγιναν οι συλλήψεις; Τον μήνα οκτώβριο η ΟΠΛΑ είχε δολοφονήσει στην Καλαμάτα 3 αξιωματικούς της Χωροφυλακής και ο ΕΛΑΣ είχε επιτεθεί στο Γραφείο Στρατολογίας της Καλαμάτας. Οι ΕΛΑΣίτες πηγαίνοντας για τη Στρατολογία πέρασαν από τη Δυτική Καλαμάτα. Εκεί κατά τύχη συναντήθηκαν με 3-4 Γερμανούς στρατιώτες που φύλαγαν φρουρά σε φούρνο. Δεν έγινε συμπλοκή αλλά οι Γερμανοί τους είδαν. Ο Γερμανός στρατηγός στις 15 Οκτωβρίου είχε κηρύξει την Καλαμάτα σε «κατάσταση πολιορκίας». 196 από τους 1100 Καλαματιανούς κατέληξαν στο Νταχάου].

Μέχρι εδώ έχουμε δεί τι έγινε στο Μονοδένδρι στις 25 και 26 Νοεμβρίου και γιατί είχαν συλληφθεί οι 3000 όμηροι στις 22-23 Οκτωβρίου 1943, μεταξύ των οποίων και οι 270 Σπαρτιάτες (από τους οποίους 270 προήλθαν οι 100 που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στο Μονοδένδρ).

Τι όμους γράφουν οι Αριστεροί, που έγραψαν την Ιστορία του 1940-49;
Επιλέγω δύο συγγραφείς και ένα μπλόγκ: Τον Αρκάδα Ευάγγελο Μαχαίρα («50 Χρόνια Μετά»), καπετάνιο του ΕΛΑΣ στον Πάρνωνα που είδε και τους συγκεκριμένους Γερμανούς αιχμαλώτους ξυπόλητους πριν τους δολοφονήσουν, και τον επίσης Αρκάδα Κων/νο Μπρούσαλη («Η Πελοπόννησος στο Πρώτο Αντάρτικο 1941-45»), και το μπλόγκ NOTOSPRESS.gr.
1. Μαχαίρας για το Μονοδένδρι: «...Μέσα σε λίγα λεπτά εξοντώθηκαν όλοι (σ.σ. εννοεί τους Γερμανούς στα 4 αυτοκίνητα). Οι αντάρτες πήραν τον οπλισμό τους έβαλαν φωτιά στα αυτοκίνητα κι έφυγαν για τον Πάρνωνα μ’ έναν τραυματία...».
Για τους 118 οΜαχαίρας γράφει: «...Κατά τα τέλη Οκτωβρίου 1943 οι συνεργάτες των Γερμανών κατέδωσαν στις Γερμανικές αρχές της Σπάρτης 118 στελέχη απελευθερωτικών οργανώσεων της Λακωνίας τους πιό διαλεχτούς Σπαρτιάτες που είχαν πάρει στα χέρια τους την ιερή υπόθεση της λευτεριάς. Γιατρούς, δικηγόρους, φαρνμακοποιούς, τον διευθυντή της τράπεζας, επαγγελματίες, βιοτέχνες, φοιτητές, ότι είχε να επιδείξει η Σπάρτη σ’ επιστήμη κι ανθρωπιά. Μασκοφόροι με Γερμανούς τους άρπαξαν μιά νύχτα (23 Οκτωβρίου) από τα σπίτια τους και τους οδήγησαν στα κρατητήρια»
(σ.σ. όλα αυτά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ούτε καν τον αριθμό των συλληφθέντων δεν γνωρίζει!).

2. Μπρούσαλης για το Μονοδένδρι: «...Εμφανίζονται επί τέλους 3-4 Γερμανικά αυτοκίνητα γεμάτα στρατό. Δεν αργεί έτσι το άγριο σφυροκόπημα των ανταρτικών όπλων και η φάλαγγα εκμηδενίζεται σε ελάχιστο χρόνο. Οι αντάρτες πέρνουν άφθονα λάφυρα σε οπλισμό χωρίς να χάσουν οι ίδιοι θύματα. Από τους Γερμανούς μερικοί σκοτώθηκαν ενώ 17 αιχμάλωτοι οδηγούνται μετά στα λημέρια του Πάρνωνα».

Μπρούσαλης για τους 118: «...Την νύχτα 22 προς 23 του Οκτώβρη χτυπήθηκε η Σπάρτη. Οι Γερμανοί ξεπέταξαν μέσα από τα σπίτια τους με ειδικό κατάλογο τους ΕΑΜίτες. Μαζί με τους Γερμανούς δρούσαν και μασκοφόροι προδότες, υποδείχνοντας σπίτια πατριωτών. Για καλλίτερη «ασφάλεια», οι κρατούμενοι οδηγηθήκανε στην Τρίπολη...».

3. NOTOSPRESS.gr για το Μονοδένδρι: «...Στις 25 Νοεμβρίου 1943 οι αντάρτες του ΕΛΑΣ χτυπούν φάλαγγα γερμανικών αυτοκινήτων που μετέφερε στρατιώτες στην τοποθεσία Μονοδένδρι στον δρόμο Τρίπολη-Σπάρτη και σκοτώνουν 30-40 Γερμανούς στρατιώτες».

NOTOSPRESS.gr για τους 118: «...στις 22 – 23 Οκτώβρη 1943, οι Γερμανοί προχωρούν σε μαζικές συλλήψεις στη Σπάρτη και στη γύρω περιοχή. Την 24η Οκτωβρίου 550 Έλληνες, που θεωρούνται άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένοι με αντάρτες της περιοχής συλλαμβάνονται, 400 από αυτούς μεταφέρονται τελικά στις φυλακές της Τρίπολης. Το μεσημέρι της 26ης Νοεμβρίου οι Γερμανοί μεταφέρουν στο Μονοδένδρι, ακριβώς στο σημείο της ενέδρας, 118 Έλληνες από τους συλληφθέντες της 23ης Οκτωβρίου που βρίσκονταν στις φυλακές της Τρίπολης». (σ.σ. ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΑ με την πραγματικότητα. Ούτε το γεγονός ότι οι Σπαρτιάτες που δολοφονήθηκαν ήταν 100 δεν γνωρίζουν!)

Έτσι ακριβώς ΕΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ της δεκαετίας 1940-49, της Αντίστασης 1941-44, του Κατοχικού Εμφυλίου 1943-44, της Λευκής Τρομοκρατίας 1945-46 και της Κομμουνιστικής Ανταρσίας 1946-49. Μυθιστορήματα, προπαγάνδα, ψευδολογίες, αποκρύψεις!

Τέλος μεταξύ των 118 αθώων νεκρών πολύ γνωστή έχει γίνει η περίπτωση του ήρωα ιατρού Νίκου Καρβούνη, που αρνήθηκε την προσφορά των Γερμανών να του χαρίσουν τη ζωή, και των άτυχων 4 αδελφών Τζιβανόπουλων.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ