Ένα από τα ιστορικά περίεργα της δεκαετίας 1940-49 είναι γιατί έγινε σύμβολο των εγκλημάτων των κομμουνιστών ο Μελιγαλάς και όχι το Κιλκίς, αφού τα θύματα στο δεύτερο ήταν από 2 έως 4 φορές περισσότερα, ανάλογα ποιοι τα μετρούν.
Στο τέλος Οκτωβρίου 1944, καθώς οι Γερμανοί αποχωρούσαν, 8-10.000 αντικομμουνιστές από ολόκληρη τη Μακεδονία συγκεντρώθηκαν στο Κιλκίς σε αναμονή Βρετανικού αποσπάσματος από τη Θεσσαλονίκη για να παραδοθούν.
Η συντριπτική πλειοψηφία ήταν ένοπλοι Πόντιοι, αλλά υπήρχε και ένα μικρό τμήμα δοσιλόγων φιλοναζιστών του Δάγκουλα από τη Θεσσαλονίκη.
Το μεγαλύτερο ένοπλο τμήμα είχε αρχηγό τον Πόντιο οπλαρχηγό Κων/νο Παπαδόπουλο (επέζησε). Δεύτερο ήταν του Κυριάκου Παπαδόπουλου (Κισσά Μπαρτζάκ) από τον Κούκο Κατερίνης, και τρίτο εκείνο του Θεόφιλου Βαή του ΕΔΕΣ Πιερίας.
Οι δύο ανωτέρω Παπαδόπουλοι, όπως και ο Μιχάλης Παπαδόπουλος (καπετάν Μιχάλαγας) στη Δυτική Μακεδονία, είχαν πάρει όπλα από τους Γερμανούς να αντισταθούν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ μετά την διάλυση της ΠΑΟ από τον ΕΛΑΣ, στην οποίαν ανήκαν, χωρίς να έχουν φιλογερμανικές θέσεις. Ότι ακριβώς συνέβη και με τα ΤΑ Πελοποννήσου. Οπλίστηκαν από τους Γερμανούς μετά τη διάλυση των πατριωτικών Οργανώσεων και την ανάπτυξη της Κόκκινης Τρομοκρατίας.
Όμως, αντί των Βρετανών το Κιλκίς κυκλώθηκε από 6-7.000 ΕΛΑΣίτες με επικεφαλής τον καπετάν Κικίτσα (Σαράντη Πρωτόπαπα) από την Κλεπα Ναυπακτίας, διοικητή της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Συμμετείχαν τμήματα της 11ης και απόσπασμα της ταξιαρχίας ιππικού της Θεσσαλίας.
Η μάχη κράτησε όλη σχεδόν της ημέρα της 4ης Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με αριστερές πηγές ο ΕΛΑΣ είχε 126 νεκρούς και 280 τραυματίες. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές οι αμυνόμενοι εθνικιστές είχαν 1500 νεκρούς! Λογικά όμως, οι αμυνόμενοι έπρεπε να έχουν λιγότερους από τους μισούς νεκρούς και τραυματίες. Στο Κιλκίς όμως, όπως και στον Μελιγαλά και σε άλλες μάχες οι αντίπαλοι του ΕΛΑΣ είχαν μόνο νεκρούς, αλλά όχι τραυματίες.
Το τέλος της μάχης ακολούθησαν σφαγές αιχμαλώτων και αμάχων σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από το Κιλκίς μέχρι τις16 Νοεμβρίου που αφήχθη στην πόλη η πρώτη ομάδα Βρετανών. Το σύνολο των θυμάτων αμφισβητείται. Διαφορετικές πηγές δίνουν αριθμούς από 4-7.500 !
«Σύμφωνα με αναφορά που απέστειλε ένας Κιλκισιώτης ιδιοκτήτης καπναποθήκης ονόματι Γεώργιος Σιδηρόπουλος στο αγγλικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, το Φεβρουάριο του 1945, οι εκτελέσεις ξεκίνησαν αμέσως μετά το τέλος της μάχης και διήρκεσαν πολλές ημέρες, ακόμα και μετά την άφιξη στις 16 Νοεμβρίου των πρώτων Άγγλων στρατιωτών στην πόλη. Ο Σιδηρόπουλος υπολόγιζε σε 5.000 τους εκτελεσθέντες, από τους οποίους οι 3.000 είχαν εκτελεστεί από τον ΕΛΑΣ και οι υπόλοιποι από τους Πολιτοφύλακες. Στην τρισέλιδη έκθεση του, η οποία τιτλοφορείτο «Ο Κόκκινος Νοέμβριος του Κιλκίς», περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις ομαδικές εκτελέσεις κρατουμένων, μεταξύ των οποίων υπήρχαν πολίτες (κυρίως δάσκαλοι και δημόσιοι λειτουργοί), περίπου 15 ιερείς, αλλά και τραυματίες που απήχθηκαν από το Νοσοκομείο».
Περίπου 850 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη και κλείσθηκαν στο Στρατόπεδο Μελά, όπου συενχίσθηκαν οι επιλεκτικές δολοφονίες. Όσοι είχαν επιζήσει μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τον Φεβρουάριο του 1945, όταν ο ΕΛΑΣ εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη πρός τον Όλυμπο, σύρθηκαν μαζί και οι περισσότεροι έχασαν τότε τη ζωή τους είτε από τις κακουχίες είτε δολοφονημένοι.
Αυτή είναι μια πολύ συνοπτική αναφορά στην τραγωδία του Κιλκίς.
Ως επίλογο, καταθέτω ένα ερώτημα:
Να συμφωνήσουμε ότι η ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ δεν ήθελε να υπάρχουν ένοπλα τμήματα πλην του ΕΛΑΣ, και γι αυτό επετέθη στο Κιλκίς και έγινε η μάχη.
Όταν νίκησε, και αφόπλισε τους αντιπάλους του, ΓΙΑΤΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ?
Μετά από αυτήν την συμπεριφορά, πως παραπονείται για την Λευκή Τρομοκρατία του 1945-46, για την Μακρόνησο, κλπ?
Απλή απορία!
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου